spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
| *ตั้งค่าถาวร (คลิกตั้งค่าถาวร) |
"ของขวัญอันดับที่สามในปีนี้คือ - ภาพวาดห้วงมหรรณพของมังกรทอง" ทุกคนสงบก่อนที่ด่านเฟยจะเปิดปาก - แต่หลังจากที่นางพูดทุกคนต่างตกตะลึง.
ภาพวาดห้วงมหรรณพของมังกรทองรึ?
ทุกคนงง ภาพวาดห้วงมหรรณพของมังกรทองได้ลำดับสามหรอ? มีอะไรผิดพลาดหรือเปล่า? ด่านเฟยได้รับคำสั่งผิดพลาดหรือไม่?
แม้แต่องค์ชายเย่ดาย ซึ่งเป็นคนที่รักษาภาพพจน์อย่างชาญฉลาดอยู่เสมอไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นเขาต้องรักษาท่าทางสง่างามไว้ก่อน ตอนนี้ใบหน้าของเขาแข็งทื่อและซีดเซียวเมื่อเขาได้ยินคำพูดเหล่านี้.
"เป็นไปได้อย่างไร ?!" หลู่วูจิตะโกนเสียงดัง "ภาพวาดห้วงมหรรณพของมังกรทองไได้อันดับสามรึ? พี่ด่านเฟย ท่านอ่านผิดลำดับหรือไม่? "
หลู่วูจิคิดเช่นเดียวกับคนอื่น ๆ พี่ด่านเฟยต้องอ่านลำดับผิดพลาดเป็นแน่ ไม่ว่าพวกเขาจะมองไปที่ใดก็ตามภาพวาดห้วงมหรรณพของมังกรทองมีค่าเหนือสิ่งอื่น.
อันดับที่สามเท่านั้น? นั่นหมายความว่ามีของขวัญอีก 2 ชิ้นที่เหนือกว่า !
แม้แต่เย่ดายก็คิดว่ามีอะไรผิดพลาด ไม่ต้องพูดถึงหลู่วูจิที่ไม่สามารถยอมรับได้.
คนอื่น ๆ ยังไม่เชื่อหูตัวเอง. แม้ว่าพวกเขาจะยังคงมีส่วนร่วมในการแข่งขัน แต่พวกเขาก็ยอมรับชะตาความพ่ายแพ้ไปนานแล้ว. พวกเขารู้สึกว่าลำดับที่หนึ่งต้องตกเป็นของภาพวาดห้วงมหรรณพของมังกรทอง พวกเขาสามารถที่จะแย่งชิงที่สองหรือสามเท่านั้น.
เมื่อพวกเขาได้ยินว่าภาพวาดห้วงมหรรณพของมังกรทองได้ลำดับสาม คนเหล่านี้รู้สึกตกใจแต่ก็รู้สึกยินดีกับความโชคร้ายของคนอื่นด้วย ในขณะเดียวกัน ความคิดที่ทะเยอทะยานบางอย่างเกิดขึ้นในใจของพวกเขา
"ภาพวาดห้วงมหรรณพของมังกรทองได้อันดับสาม นั่นหมายความว่าข้ามีโอกาสที่จะต่อสู้เพื่อเป็นที่หนึ่ง? บางทีท่านอาจารย์เห็นของขวัญของข้าก่อนและชื่นชมมัน "
หลายคนมีความคิดเหล่านี้อยู่ในใจ.
"พี่ด่านเฟย ท่านแน่ใจหรือว่าท่านไม่ได้เข้าใจผิด? ข้าไม่เข้าใจ ทุกคนได้เห็นของขวัญทั้งหมด จะมีอะไรดีไปกว่าภาพวาดนั่น? " เย่เซียวก้าวออกไปประท้วงความอยุติธรรมในนามของเย่ดายด้วย.
ด่านเฟยพูดเบา ๆ ว่า "เย่เซียวเจ้าสงสัยในสายตาของท่านอาจารย์หรือ?"
เย่เซียวรู้สึกไม่สบายใจและรีบโบกมือ "ข้าไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น ข้าเพียงแค่สงสัยว่าบางทีท่านอาจจะเรียงลำดับผิด."
ด่านเฟยเหลือบมองเขา
สายตาท่าทางที่ค่อนข้างมีความหมายนี้ทำให้เย่เซียวหดตัวลงและปิดตาอย่างสุภาพ
ปากของเย่ดายเต็มไปด้วยความขมขื่น เขาเห็นปฏิกิริยาของพี่ด่านเฟย นี่เห็นได้ชัดว่านางไม่ได้จัดอันดับผิด แต่บ่งชี้ว่าเขาได้อันดับที่สามจริง ๆ.
เห็นได้ชัดว่านางไม่ได้ให้คำอธิบายกับเขา.
เย่ดายรู้สึกหดหู่ใจไปแล้ว. เขาไม่เข้าใจว่าทำไมถึงเกิดเหตุการณ์นี้ขึ้น!
เขาก็เข้าใจอย่างชัดเจนว่าถ้าเขาโวยวายหาเรื่องตอนนี้ ภาพลักษณ์ของเขาในสายตาของอาจารย์เย่จะดูแย่มาก
เขาหัวเราะเบา ๆ และถอยกลับพร้อมคำนับเล็กน้อย "เย่ดาย ขอขอบคุณท่านอาจารย์สำหรับความโปรดปราน"
ด่านพยักหน้าเล็กน้อยและรู้สึกสงสารเขาเมื่อนางเห็นว่าเขาพยายามควบคุมสติ นางต้องการอธิบาย แต่จะให้นางอธิบายเช่นไร?
บอกเขาว่านี่เป็นภาพปลอมงั้นรึ? นั่นอาจจะยิ่งแย่ไปกว่าการไม่อธิบายเลย องค์ชายใหญ่ที่ได้รับการยกย่องมอบภาพวาดปลอมให้กับท่านอาจารย์ นั่นจะไม่เป็นความอัปยศอดสูหรือ?
ดังนั้นการตัดสินใจที่ดีที่สุดคือไม่ต้องอธิบายอะไรเลย
จากสายตาของด่านเฟย เย่ดายเห็นถึงคำแนะนำหลายอย่างว่านางมิอาจพูดได้ เขาจึงรู้สึกดีขึ้นเล็กน้อย มันเป็นสิ่งที่ดีที่พี่ด่านเฟยยังคงคิดถึงและเห็นค่าความสัมพันธ์เก่า
ด่านเฟยรวบรวมสติและเสียงเหมือนเสียงระฆังก็ดังขึ้นอีกครั้ง "อันดับสอง ได้แก่จิ้งจอกดาบบิน"
เย่หลงทั้งสองตกใจและดีใจเมื่อได้ยินเรื่องนี้ เขามีความสุขมากที่การจัดอันดับของเขาสูงกว่าองค์ชายใหญ่
เขาตกใจว่าเขาก็ไม่ใช่ที่หนึ่งหรอกหรือ?
แต่ในขณะนี้ มันไม่สำคัญว่าเขาเป็นที่หนึ่งหรือไม่ ไม่ว่าในกรณีใดใด เขาสามารถเอาชนะองค์ชายใหญ่เย่ดาย มันทำให้เขาประสบความสำเร็จในครั้งนี้.
ในขณะที่เขานึกถึงความอัปยศอดสูที่เขาได้รับจากองค์ชายใหญ่ ตอนนี้เย่หลงรู้สึกโกรธมาก เขายิ้มเฉย ๆและเพิกเฉยต่อการจ้องมองที่เป็นมิตรของเย่ดาย และเขาก็ก้มหัวให้ด่านเฟย. "เย่หลงรู้สึกเป็นเกียรติอย่างยิ่งที่ได้รับความโปรดปรานจากท่านอาจารย์ และขอขอบคุณพี่ด่านเฟยด้วย.
หลู่วูจิยังไม่อยากยอมรับ. "จิ้งจอกดาบบินเป็นเพียงของเล่นเท่านั้น. แต่มันถูกจัดอันดับให้สูงกว่าภาพวาดห้วงมหรรณพของมังกรทองได้เยี่ยงไร? เอ้ ข้าไม่เข้าใจเลย "
ถึงแม้ว่าเขากำลังพูดพึมพำกับลมหายใจของตน ทุกคนในงานต่างได้ยินเขา.
สายตาเย็นเยือกของด่านเฟยจ้องไปที่หลู่วูจิ "และเจ้าเป็นใคร? เจ้ากล้าตั้งคำถามกับการตัดสินใจของท่านอาจารย์หรือ ออกไป ถ้าเจ้ายังจะกล้าปริปากพูด! "
ด่านเฟยได้ติดตามท่านอาจารย์เย่ตั้งแต่ยังเยาว์. แม้ว่านางจะไม่มีอำนาจและมีอิทธิพลในมือ แต่ก็ไม่มีใครในราชอาณาจักรนภาจันทร์จะกล้าปฏิบัติไม่ดีต่อนาง.
เป็นเพราะพวกเขารู้ดีว่าหญิงคนนี้เป็นตัวแทนของอาจารย์เย่ !
หลู่วูจิเป็นขุนนางชั้นนำในราชอาณาจักรนภาจันทร์ แต่เขาไม่มีคุณสมบัติใด ๆ ที่จะประพฤติตัวเลวร้ายในโอกาสนี้.
อย่าพูดถึงเขาเลย แม้แต่องค์ชายเย่ดายก็ไม่อาจที่จะทำเช่นนั้นได้!
"วูจิ หยุดทำตัวป่าเถื่อน" ถึงแม้ว่าองค์ชายเย่ดายยกย่องหลู่วูจิว่าเป็นคนที่มีบุคลิกกล้าบ้าบิ่นและกระฉับกระเฉง แต่ในสถานการณ์เช่นนี้ เขามิอาจปล่อยหลู่วูจิให้พูดมากไปกว่านี้ได้.
หลู่วูจิถอยกลับอย่างขายหน้า.
เขาไม่อาจยอมรับมันได้ และรู้สึกว่าองค์ชายใหญ่ได้รับการปฏิบัติอย่างไม่เป็นธรรม.
เมื่อด่านเฟยกำลังโกรธ นางก็มีเสน่ห์ของตัวเอง ทำให้หัวใจของชายหนุ่มเต้นระทึกอย่างรุนแรงราวกับลิงกำลังเกาหัวพวกเขา
"เอาล่ะ. ตอนนี้ข้าจะประกาศของขวัญที่ได้ลำดับหนึ่งในปีนี้ได้แก่ สุราน้ำค้างเก้าแดนสรวง "
ด่านเฟยรู้ดีว่าถ้านางพูดว่าสุราน้ำค้างเก้าแดนสรวง คนเหล่านี้คงไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเป็นของใคร ดังนั้นนางจึงหยิบคนโทเก่า ๆ ขึ้นมาและจับมันไว้ในมือ นางสั่นขวดเล็กน้อยเพื่อระบุว่าคือสิ่งนี้.
ด่านเฟยังรู้สึกว่าฉากนี้เป็นเรื่องขบขัน ตอนที่คนโทนี้ถูกนำเสนอ มันทำให้เกิดเสียงหัวเราะและทุกคนก็ถือว่าเป็นเรื่องตลกขบขัน.
และตอนนี้ ของขวัญที่เป็นเช่นลูกเป็ดขี้เหร่ได้กลายเป็นหงส์ที่สวยงามที่สุดและกลายเป็นอัญมณียอดมงกุฎ!
นางนึกคิด แม้แต่ด่านเฟยก็อดไม่ได้ที่จะจ้องไปข้างหลังเย่หลงด้วยความสนใจ.
นางค่อนข้างอยากรู้อยากเห็นด้วยเช่นกัน เย่หลงไปเจอชายแปลกคนนี้ที่ไหน และชายหนุ่มคนนี้เอาอะไรบางอย่างออกมา ซึ่งยังทำให้ท่านอาจารย์ที่สงบเสงี่ยมต้องตื่นระทึก
สุราน้ำค้างเก้าแดนสรวง? ด่านเฟยนึกไม่ออกเลยว่ามีสุราเช่นนี้อยู่บนโลก นางรู้ว่าบางครั้งหากท่านอาจารย์เบื่อและไม่มีอะไรทำ เขาจะดื่มสุรา
อย่างไรก็ตาม ท่านอาจารย์ไม่เคยพูดถึงสุราน้ำค้างเก้าแดนสรวง
แม้แต่ด่านเฟย คนที่เตรียมใจไว้แล้ว นางก็รู้สึกว่าน่าแปลกใจ. ไม่ต้องพูดถึงปฏิกิริยาของผู้ที่อยู่เบื้องหลังเวทีว่ากำลังโกลาหลมากเพียงใด.
ครั้งแรกเย่ดายไม่รู้จักผู้ที่เสนอของขวัญเมื่อได้ยินคำว่าสุราน้ำค้างเก้าแดนสรวง. แต่ใครจะไม่รู้จักคนโทสุราในมือของด่านเฟย.
ของขวัญที่เพิ่งได้รับการเย้ยหยันและเสียงหัวเราะเยาะตอนนี้กลับได้อันดับหนึ่ง.
นี่เป็นความฝันรึเปล่า?
เย่ดายเกือบสงสัยว่ามีบางอย่างผิดปกติกับดวงตาของเขา. เขากระพริบตา มองภาพใกล้มากขึ้น และพบว่าจริง ๆ แล้วตาของเขาไม่มีอะไรผิดปกติ.
มันใช่คนโทน่าสมเพชของเจี้ยงเฉินที่เขาได้แต่หยิบออกมาจากเสื้อคลุม และมอบเป็นของขวัญแบบลวก ๆ
มันอาจจะผิดพลาดได้ถ้าเป็นของสิ่งอื่น. แต่คนโทนี้อันที่มีลักษณะแปลก ๆ น่าสมเพชมีเพียงชิ้นเดียว.
ไม่มีใครสามารถเลียนแบบได้แม้ว่าจะต้องการ.
ตาของหลู่วูจิกว้างกว่าจานรองในขณะนี้ เขาดูเหมือนคนเห็นผี. ในขณะนี้ เขายิ่งไม่เชื่อในสิ่งที่เห็น.
คนโทโกโรโกโสได้รับอันดับหนึ่ง ถ้าด่านเฟยไม่ได้คัดค้านเขาก่อนหน้านี้ เขาเกือบที่จะตั้งคำถามเกี่ยวกับการตัดสินใจนี้และโวยวายเรื่องความอยุติธรรม.
แต่เหตุผลบอกกับเขาว่าถ้าเขาก้าวออกไปตอนนี้ ด่านเฟยคงโยนเขาออกไปข้างนอกเป็นแน่. นั่นจะเป็นเรื่องน่าอายขายหน้าที่สุด.
ใบหน้าของหลู่วูจิเป็นสีแดง ภายในลุกเป็นไฟ. เขาอับอายมากจริง ๆ. เขาต้องการหาช่องที่จะคลานเข้าไป ตอนที่คนโทนี้ถูกเสนอขึ้นมาก่อนหน้านี้ เขาเป็นคนที่เยาะเย้ยอย่างที่สุด และล้อเลียนว่าคนที่มอบเป็นคนโง่ที่ไม่ธรรมดาและไม่เหมือนใคร.
ความจริงได้พิสูจน์แล้วว่าเขาเป็นคนโง่แทน.
เย่ดายยังโกรธมาก. เขาไม่เคยคิดว่าของขวัญที่ชนะจะเป็นคนโทสุรา.
เขาได้โอ้อวดอย่างไร้ยางอายในการขอให้ด่านเฟยนำคนโทนี้ออกไป เขาทิ้งความรู้สึกไม่ดีและส่งผลเสียต่ออารมณ์ของทุกคน.
นี่เป็นเรื่องตลกที่ใหญ่ที่สุด. ในขณะนี้ เขา เย่ดาย ได้กลายเป็นฉากหลังอย่างสมบูรณ์และเป็นฉากหลังที่พิสูจน์แล้วว่าต้องพ่ายแพ้ให้กับของขวัญที่ชนะ.
"ฮ่า ฮ่า,พี่ชายใหญ่,ตาของท่านประเมินของขวัญชิ้นนั้นผิดครั้งนี้" คนที่พูดไม่ใช่เย่หลง แต่เป็นองค์ชายสองเย่เฉียน.
เย่เฉียนเป็นศัตรูกับเย่ดาย. ตอนที่เขาอยากจะมอบของขวัญไม่นานนี้ เขารู้สึกอับอายมาก เมื่อองค์ชายใหญ่ตั้งใจพูดหักหน้าเขา
ตอนนี้เขาได้เห็นโอกาสทองนี้แล้ว ทำไมเขาถึงจะปล่อยมันไปล่ะ?
"น้องสี่ ข้าไม่คิดว่าแผนการของเจ้าจะถูกซ่อนไว้อย่างลึกซึ้ง. เจ้าพูดได้ดีข้านับถือจากใจ. บางอย่างด้านนอกเป็นหยกที่ดีแต่ด้านในเป็นวัสดุที่เน่าเสีย. แท้จริงแล้วสิ่งที่ดูดีและดูมีราคาไม่จำเป็นต้องเป็นของดี. ในทางตรงกันข้าม,สิ่งที่ดูไม่ค่อยดีอาจเป็นของดีก็เป็นได้. ข้าได้เรียนรู้มากมายในวันนี้ ข้าได้รับความรู้ที่แท้จริง. น้องสาม เจ้าจะพูดอะไรรึ? "
ปฏิเสธไม่ได้ว่าองค์ชายสองเย่เฉียนเป็นนักพูดที่ราบรื่น เขาต้องการปล้นฝ่ายตรงข้าม 3 คนด้วยคำพูดเล็กน้อย เขาขุดหลุมให้องค์ชายใหญ่และตบหน้าเขา และฝังเย่ดายลงหลุม. ในทางตรงกันข้าม เขาตั้งใจที่จะยกย่องเย่หลงเพื่อเป็นการใส่ไฟความเกลียดชังขององค์ชายใหญ่ที่มีต่อเย่หลง.
เขายังหัวเราะใส่องค์ชายสามเย่เซียวเพื่อความสะใจ.
หลังจากที่เจี้ยงเฉินได้มอบคนโทสุรา องค์ชายเย่เซียวคือคนที่เอะอะโวยวาย โดยกล่าวหาอย่างหยาบคายว่าคนโทนี้มันรกหูรกตาคนอื่น.
และตอนนี้ มันก็กลายเป็นของขวัญที่ท่านอาจารย์เลือกให้เป็นที่หนึ่ง นี่ไม่ใช่การตบหน้าเย่เซียวอย่างรุนแรงหรือ.
เย่เซียวตอนนี้มีใบหน้าที่เศร้าสลด เขาถึงกับไร้ซึ่งคำพูด เขาทำได้แต่พูดพึมพำว่า "แล้วเจ้ารู้สึกภาคภูมิใจอะไรกับมัน. มันไม่ใช่ของขวัญที่เจ้าเสนอสักหน่อย "
เย่เฉียนหัวเราะเสียงดัง "น้องสาม ทุกคนสามารถชื่นชมของดี ๆ ได้ร่วมกัน,ทำไมต้องแบ่งสรรด้วยล่ะ? เจ้า อ้า เจ้าต่างหากที่หุนหันพลันแล่นไปดูถูกว่าเป็นของไร้ค่า.”
องค์ชายสี่เพิ่งจะดึงสติกลับมาได้. ความเป็นจริง เขารู้สึกผิดหวังเล็กน้อยเมื่อรู้ว่าเขาอยู่ในอันดับที่สองเท่านั้น
แต่เมื่อเขาได้ยินว่าเจี้ยงเฉินได้อันดับแรก เขารู้สึกราวกับว่าเขากำลังบินขึ้นสู่ท้องฟ้าโดยธรรมชาติ. โชคลาภในชีวิตของเขาได้มาเร็วเกินไป.
เขาเหมือนกับทุกคน และไม่เคยคิดเลยว่าคนโทที่ไม่น่าสนใจจะกลายเป็นของขวัญที่ได้รับรางวัลชนะเลิศอันดับหนึ่ง.
เขาแก้ตัวกับองค์ชายใหญ่ โดยบอกไปว่าด้านนอกเป็นหยกที่ดีแต่ด้านในเป็นวัสดุที่เน่าเสีย เขากล่าวไปอย่างนั้นเพื่อตั้งใจจะบ่งถึงตัวขององค์ชายใหญ่เอง แต่ใครจะคิดว่ามันจะกลายเป็นคำพยากรณ์ที่เป็นจริง.
รูปลักษณ์ภายนอกของสุราก็ดูโทรมจริง ๆ แต่ใครจะคิดว่าสิ่งที่มีอยู่ภายในจะเป็นน้ำทิพย์อันล้ำค่าซึ่งท่านอาจารย์ได้ให้มันเป็นของขวัญอันดับหนึ่ง.
เย่หลงเห็นว่ามีการจ้องมองจากทุกทิศทุกทาง เขารู้สึกปลื้มปิติในความสำเร็จ. องค์ชายใหญ่ชนะเขาตลอดในช่วงหลายปีที่ผ่านมา แต่ในที่สุดก็ได้เห็นวันที่เขาได้รับความตื่นเต้นและความสุขจากการเป็นตัวหลัก.
ถึงแม้จะเป็นเจี้ยงเฉินที่นำความรู้สึกนี้มาให้เขา แต่เย่หลงก็ไม่ได้สนใจอะไรเลย เพราะตอนนี้เจี้ยงเฉินก็ไม่ได้ทำตัวเป็นจุดสนใจ แถมยังยืนข้างหลังเขาและไม่มีเจตนาที่จะแย่งความเด่นไปจากเขา.
ในช่วงเวลานี้ เย่หลงรู้สึกซาบซึ้งและภาคภูมิใจกับตัวเอง. เขาได้รับผลตอบแทนอันมหาศาลเช่นนั้นหลังจากที่ได้เดินทางไปยังอาณาจักรตะวันออก เขาพยายามเป็นพิเศษเพื่อไปหาผู้รู้ที่มีพรสวรรค์ และชายที่เขาได้สรรหามาคือเจี้ยงเฉิน!