spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

ต้วนหลิงเทียนค่อนข้างประหลาดใจเล็กน้อย เพราะเขาไม่คิดว่าจะมาเจอลูกพี่ลูกน้องของต้วนหลิงซิ่งนั่นที่นี่ และตอนนี้ถึงแม้เขาจะไมได้กล่าววาจาตอบโต้ชายหนุ่มตรงหน้าไป แต่เพลิงโทสะนั้นเริ่มคุกรุ่นอยู่ในใจของเขาขึ้นมาบ้างเล็กน้อยแล้ว หลังจากที่โดนวาจาโอหังเยาะเย้ยต่อหน้าต่อตา

"ปัญญาอ่อน!" มุมมุมปากของต้วนหลิงเทียนกระตุกเล็กน้อยก่อนที่จะกล่าววาจาหยามหยันมันออกมา

ต้วนหรงพลันตกตะลึงและสับสนขึ้นมาในทันที ....ไอเด็กตรงหน้ามันกล้าว่าเขาปัญญาอ่อนหรือ?

เขายังคิดว่าเมื่อครู่ได้ยินผิดไป จึงกล่าวถามออกมาอีกครั้ง "เด็กบัดซบ เมื่อครู่เจ้ากล่าวว่ากระไรนะ?"

ต้วนหลิงเทียนนั้นคร้านจะสนใจหรือวุ่นวายอะไรกับชายคนนี้ ถึงแม้ว่ามันจะเป็นลูกพี่ลูกน้องของต้วนหลิงซิ่งก็ตาม แต่ดูท่าพวกมันก็ไม่ได้มีความสัมพันธ์อะไรกันมากมาย เขาอาจจะมีความแค้นกับต้วนหลิงซิ่งก็จริง แต่เขาไม่คิดจะไปยุ่งวุ่นวายหรือทำร้ายครอบครัวของต้วนหลิงซิ่งที่ไม่ได้เกี่ยวอะไรด้วย

นี่เป็นหลักการที่เขายึดมั่นมาตลอดชีวิตของเขาก่อนหน้านี้ในชีวิตที่แล้ว และมันก็ทำให้เขาเป็นที่นับหน้าถือตาและเป็นทหารรับจ้างที่น่านับถือคนหนึ่ง ....ถึงแม้เขาจะใช้ชีวิตอยู่ท่ามกลางคมมีดก็ตาม

แต่เขาก็ยึดมั่นมาตลอดว่า ครอบครัวของศัตรู ไม่เกี่ยวข้องเสมอ!

จุดนี้ของเขาทำให้แม้แต่เหล่าศัตรูของเขาเองยังอดนับถือและยอมรับเขาขึ้นมาไม่ได้ แต่แน่นอนว่านั่นต้องอยู่ในกรณีที่ต้วนหรงปัญญาอ่อนนี่จะอยู่ดีๆ ไม่มาวุ่นวายหรือหาเรื่องอะไรเขาก่อนล่ะนะ...

ต้วนหลิงเทียนหันไปยิ้มกับเจ้าหน้าที่สตรีด้านข้างเล็กน้อย ก่อนที่จะกล่าวถามออกมา "บ้านหลังนี้เป็นอย่างไรบ้าง และมีราคาเท่าไรหรือ?"

ตอนนี้เองที่เจ้าหน้าที่สตรีพลันรู้สึกตัวเองครั้งหลังจากคิดมากเรื่องต้วนหรง รอยยิ้มที่แลดูสบายราวกับสายลมในฤดูใบไม้ผลิของต้วนหลิงเทียน ทำให้นางผ่อนคลายและลืมเรื่องราวน่าอึดใจเมื่อครู่ไปเสียสิ้น นางเองก็แย้มยิ้มออกมา ก่อนที่จะกล่าวอธิบายแก่หลิงเทียนด้วยความจริงจัง "ท่านลูกค้าเจ้าคะ บ้านเดี่ยวพร้อมลานกว้างหลังนี้ จะแบ่งเป็นอาคารหลักและอาคารรองเจ้าค่ะ ทั้งหมดจะมีห้องรวมกัน 20 ห้อง มีห้องครัว 2 ห้อง ห้องโถงใหญ่ 2 ห้อง ด้านหน้าบ้านมีลานกว้าง ส่วนหลังบ้านก็มีลานว่างเช่นเดียวกันเจ้าค่ะ พวกเราจะขายบ้านหลังนี้พร้อมกับอุปกรณ์ตกแต่งบ้านและข้าวของเครื่องใช้ทั่วไปทั้งหมด โดยที่ทางเราจะจัดหาสินค้าที่มีคุณภาพดีที่สุดและรูปแบบใหม่ที่สุด ค่าใช้จ่ายรวมทั้งหมด 8,000,000 เหรียญเงินเจ้าค่ะ "

8,000,000 เหรียญเงิน? หลิงเทียนอดไม่ได้ที่จะประหลาดใจ ก่อนที่จะมองไปยังบ้านหลังนี้

ส่วนตอนนี้ต้วนหรงที่ยืนอยู่ด้านข้างนั้น ราวกับหัวของมันมีอุณหภูมิสูงขึ้นหรือย่างไรไม่รู้ แต่ดูใบหน้ามันร้อนขึ้นอย่างมาก คนอย่างมันเคยถูกผู้อื่นเมินเช่นนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน? ช่วยไม่ได้ที่ภายในใจของมันจะบังเกิดเพลิงโทสะลุกโหมขึ้นมา ในขณะที่ฟังบทสนทนาอย่างเป็นกันเอง ของเจ้าหน้าที่สตรีที่งดงาม กับไอเด็กเมื่อวานซืนตรงหน้า

"ไอ้เด็กบัดซบ หูเจ้าหนวกไม่ได้ยินคำกล่าวของนายน้อยผู้นี้หรือไร ข้าต้องการให้เจ้าหน้าที่สตรีผู้นี้มาดูแล!" ต้วนหรงกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา พร้อมทั้งแสดงท่าทีโอหังไม่คิดรับคำปฏิเสธ

"ท่านลูกค้า!" ใบหน้าของเจ้าหน้าที่สตรีเริ่มซีดลง ตอนนี้นางบังเกิดความหวาดกลัวต่อต้วนหรง และเริ่มมองไปยังต้วนหลิงเทียนด้วยท่าทางกังวล

"โลกใบนี้ ย่อมเต็มไปด้วยสุนัขที่เอาแต่เหาหอน เจ้าก็อย่าได้ไปสนใจมันให้มาก เจ้าดำเนินเรื่องราวต่อไปเถิด" ต้วนหลิงเทียนนั้นมีท่าทีไม่หวาดหวั่น ซ้ำยังแลดูไม่สนใจหรือให้ความสำคัญอะไรมันแม้แต่น้อย นี่ก็เป็นดั่งคำที่เขากล่าว บนโลกใบนี้มีสุนัขที่คอยเห่าหอนอยู่ไม่น้อย เขาคงไม่สามารถฆ่าพวกมันให้หมดโลกได้ใช่หรือไม่?

ตราบใดที่พวกมันไม่ได้บ้าพอ ที่จะลุกขึ้นมากัดเขา ก็เชิญให้พวกมันเห่าหอนได้ตามสบาย เขาไม่คิดจะแยแสพวกมันสักนิด

เจ้าหน้าที่สตรีเริ่มบังเกิดความสบายใจขึ้นมาเล็กน้อยเมื่อเห็นทีท่าปลอดโปร่งของต้วนหลิงเทียน นางเองก็ตระหนักได้ทันทีว่า ถึงแม้ชายหนุ่มตรงหน้าจะได้ยินเรื่องราวของต้วนหรง แต่เขาเองก็หาได้แยแสหรือหวาดกลัวแม้แต่น้อย

สุนัข เห่าหอน? สีหน้าของต้วนหรงเขียวคล้ำขึ้นมาก่อนที่จะตะโกนด้วยความเกรี้ยวกราด "เด็กบัดซบ เจ้าหาที่ตายเองนะ!"

ทันทีที่กล่าวจบต้วนหรงก็พุ่งทะยานเข้าหาต้วนหลิงเทียน เหนือศีรษะของเขาปรากฏเงาร่างช้างแมมมอธโบราณ 7 ตัว ...

ระดับก่อกำเนิดขั้นที่ 5!

"ท่านลูกค้าระวังเจ้าค่ะ!" ใบหน้าของเจ้าหน้าทีสตรีพลันเปลี่ยนเป็นซีดเผือด นางไม่คิดว่าชายหนุ่มอ่อนวัยตรงหน้าจะมีระดับการบ่มเพาะมากมายอะไร และทันใดนั้นเองนางพลันเคลื่อนร่างบอบบางของนางไปบังต้วนหลิงเทียนเอาไว้ทันทีอย่างไม่ได้คิดอะไร ...นางเลือกมาบดบังหลิงเทียนทั้งๆที่ตัวนางเองก็หวาดกลัวจนร่างสั่นระริก

"สารเลว หาที่ตาย!" เมื่อเห็นเจ้าหน้าที่สตรีโถมร่างเข้ามาปกป้องต้วนหลิงเทียนโดยไม่คิดชีวิต ทำให้ดวงตาของเขาเบิกกว้างเพราะความอิจฉาและโมโห ฝ่ามือที่ฟาดจู่โจมไปพลันระเบิดพลังงานต้นกำเนิดออกมาจนอากาศแตกออก หวังซัดร่างตรงหน้าให้แหลกเหลว

"สำหรับข้าเป็นเจ้าต่างหาก ที่รนหาที่ตาย!" น้ำเสียงของหลิงเทียนนั้นเย็นยะเยือกราวกับน้ำแข็งที่มาจากห้วงอเวจี

วิชาท่าร่าง วิญญาณอสรพิษเคลื่อนกาย!

ร่างของต้วนหลิงเทียนเคลื่อนไหววูบวาบ ราวกับอสรพิษรอบๆร่างบางของเจ้าหน้าที่สตรี ก่อนที่จะม้วนไปขวางหน้านางในเสี้ยวพริบตา

และในช่วงวิกฤตก่อนที่ฝ่ามือของต้วนหรงจะซัดมาถึง ฝ่ามือของหลิงเทียนพลันสั่นสะเทือนด้วยความเร็วสูงจนบังเกิดเป็นภาพพร่าเลือนก่อนที่จะพุ่งออกไปด้วยความรวดเร็วเสมือนเวลาบนโลกหยุดเดิน ขวางฝ่ามือศัตรูเอาไว้ได้ทันกาล

ฝ่ามือพิชิตมังกร!

ฝ่ามือที่พร่าเลือนทิ้งเงาติดตาในขณะเคลื่อนที่ของต้วนหลิงเทียนหมายซัดปะทะฝ่ามือของต้วนหรงเต็มแรง ทว่าพริบตาที่กำลังจะปะทะ ฝ่ามือพลันเปลี่ยนรูปเป็นดัชนีจี้ไปยังจุดกึ่งกลางฝ่ามือของอีกฝ่ายพร้อมแผ่พุ่งพลังงานต้นกำเนิดเข้าไปโดยพลัน

ครืน!

พริบตานั้นเองเงาร่างช้างแมมมอธโบราณจำนวน 8 ตัวพลันฉายออกมาเหนือศีรษะของต้วนหลิงเทียน ...ต้วนหลิงเทียนใช้ออกด้วยความแข็งแกร่งถึง 8 ช้างแมมมอธโบราณ ทั้งยังบีบอัดเป็นจุดเล็กๆ ผ่านดัชนีนี้!

"ผู้ฝึกยุทธ์ระดับก่อกำเนิดขั้นที่ 6!" ชายชราที่มากับต้วนหรงที่มีท่าทางสงบนิ่งตั้งแต่แรกและไม่กล่าววาจาอะไรออกมา เมื่อเขาเห็นต้วนหลิงเทียนลงมือด้วยความแข็งแกร่งที่เหนือชั้น จนอาจสามารถสยบต้วนหรงได้ไม่ยาก ใบหน้าของเขาพลันเปลี่ยนสีและรีบพุ่งร่างออกไปหาต้วนหลิงเทียนด้วยความเร็วสูง จนบังเกิดเป็นภาพติดตา พร้อมระเบิดเสียงตะโกนออกมาทันที "หยุดมือ!"

ภาพเงาร่างช้างแมมมอธโบราณจำนวน 60 ตัว พลันปรากฏเหนือศีรษะชายชรา ... ระดับกำเนิดแก่นแท้ขั้นที่ 4!

"เหอะ!" เสียงคำรามยะเยือกพลันดังขึ้นมา ก้องไปทั่วห้องรับรอง

ร่างที่แข็งแกร่งราวขุนเขาพลันปรากฏขวางหน้าชายชราในเสี้ยวพริบตา ร่างนั้นคร้านแม้แต่จะใช้วิชายุทธ์จู่โจมให้เสียเวลา เพียงซัดหมัดธรรมดาออกมาขวางเท่านั้น ม แต่ทว่าเมื่อหมัดนั้นระเบิดพลังทำลายออกมา ชายชราที่เห็นท่าไม่ดีรีบกระทืบพื้นส่งร่างตัวเองทะยานหลบหนีออกไปทันที ทว่ากลับไม่พ้น หมัดนั้นซัดเข้ากลางอกของมันได้ทัน ส่งร่างมันปลิวกระเด็นออกไปอย่างไร้ต่อต้าน

"ระดับกำเนิดแก่นแท้ขั้นที่ 7!" ในขณะที่ชายชราถูกซัดปลิวจนลอยละลิ่วไป มันก็เห็นเงาร่างช้างแมมมอธโบราณ 100 ตัว อยู่เหนือศีรษะ ร่างที่จู่โจมมัน

เปรี๊ยง!!

และในตอนนี้เอง ดัชนีของต้วนหลิงเทียนก็บรรลุถึงฝ่ามือของต้วนหรง และแน่นอนพลังทำลายมหาศาลพลันแผ่พุ่งรวมศูนย์ทะลวงเข้าไปทำลายแขนของต้วนหรงอย่างอำมหิต

แกรกก!! " อ๊าคคค!" เสียงกรีดร้องโหยหวนดังขึ้นพร้อมๆกับเสียงกระดูกแตกสลาย ร่างกายของมันถูกซัดกระเด็นลอยออกมาไม่ต่างกับชายชรา มันถูกดัชนีของหลิงเทียนเล่นงานจนอาการสาหัส

ปัง !ปัง!

ร่างของชายชราที่ถูกซัดปลิวมาตกลงพื้นได้ไม่ถึงเสี้ยวพริบตา ร่างของต้วนหรงก็ปลิวมาตกใกล้ๆกันติดๆ

ความเจ็บปวดแสนสาหัสถาโถมออกมาแทบจะขาดใจ ต้วนหรงทำได้เพียงกรีดร้องโหยหวนออกมาอย่างน่าเวทนา "อะ ... อาวุโส 8 ...กระ... กระดูกแขนข้า ... มัน ...แหลก ... แหลกเป็นชิ้นๆ!"

ชายชราเองก็กระอักเลือดออกมาก่อนที่จะมองไปยังชายวัยกลางคนที่ซัดมันปลิวออกมาด้วยสีหน้าหวาดกลัว มันรีบลุกขึ้นและวิงไปพยุงต้วนหรง ก่อนที่จะพากันออกจากร้าน และมุ่งหน้าไปยังตระกูลต้วนทันที

"นี่ ... " ตอนนี้เองที่เจ้าหน้าที่สตรีเองก็ได้ลืมตาขึ้นมา นางที่คิดว่าจะต้องบาดเจ็บหนักจากฝ่ามือ แต่ทว่ากลับไม่รู้สึกอะไร ซ้ำยังไม่เห็นต้วนหรงและชายชราแล้ว เหลือเพียงชายหนุ่มและชายวัยกลางคนที่อยู่ข้างๆเขา

"เขาเป็นใครกันแน่?" ต่อมาสายตาตื่นตระหนกเต็มไปด้วยความคาดไม่ถึงและอยากรู้อยากเห็น ก็จับจ้องไปยังชายหนุ่มในชุดสีม่วง ทุกอย่างที่เกิดขึ้นเมื่อครู่มันผ่านไปเพียงแค่พริบตาเดียวเท่านั้น แค่นางหลับตาตอนที่จะถูกฝ่ามือทำร้ายไปแค่อึดใจเดียว พอลืมตาขึ้นมาเรื่องราวทุกอย่างกลับจบลงไปแล้วนางจำได้ว่านางพุ่งมาป้องกันร่างของชายหนุ่ม แต่ทว่าสุดท้ายกลับเป็นชายหนุ่มที่มายืนบังนางเอาไว้อย่างประหลาด ...

"ทำไมกัน?" ทันใดนั้นเองน้ำเสียงนุ่มของชายหนุ่มก็ดังขึ้น ทำให้นางได้สติจากอาการสับสน ก่อนที่จะรีบตอบคำกลับไป "ท่าน ... ลูกค้า ว่าไงนะเจ้าคะ"

“ทำไมเมื่อครู่เจ้าถึงกระโดดมาขวางหน้าข้าไว้ เจ้าไม่กลัวตายหรือไร”ต้วนหลิงเทียนยิ้มออกมาบางๆ ในขณะที่กล่าวถามเจ้าหน้าที่สตรี

"แหะๆ ข้าเองก็ไม่รู้เช่นกัน ... ตอนนั้นข้ารู้เพียงแต่ ข้าไม่ยอมให้เกิดอะไรขึ้นกับลูกค้าของข้า ส่วนหลังจากนั้น ...ข้า.. รู้ตัวอีกทีข้าก็พุ่งออกไปแล้ว ... " หลังจากที่ย้อนคิดไปถึงเหตุการณ์เมื่อครู่ นางเองกก็รู้สึกลำบากใจ เพราะแม้กระทั่งนางเองก็ไม่รู้ตัวด้วยซ้ำ ว่าเพราะอะไรตัวเองถึงต้องกระทำเช่นนั้น

ต้วนหลิงเทียนที่ยังคงยิ้มอยู่กล่าวถามออกมาอีกครั้ง "เจ้าชื่ออะไรหรือ?"

"ท่านลูกค้า ข้าชื่อ ชิ่งหรู" เจ้าหน้าที่สตรีกล่าวตอบออกมาอย่างสุภาพ

ต้วนหลิงเทียนเพียงพยักหน้ารับเบาๆ ก่อนที่เขาจะจ้องมองลงไปยัง แบบจำลองบ้านพักที่ ชิ่งหรูแนะนำให้เขาดูเอาไว้ก่อนหน้านี้ แล้วกล่าวออกมาว่า "ข้าคิดว่าบ้านเดี่ยวพร้อมที่หลังนี้ช่างสวยงามและถูกใจข้าไม่น้อย ... ว่าแต่มันอยู่ใกล้สถาบันบ่มเพาะขุนพลหรือไม่"

สถาบันบ่มเพาะขุนพล!

ร่างที่บอบบางของชิ่งหรูพลันสั่นสะท้านออกมา แววตาของนางฉายแววยากจะเชื่อ "ท่าน... ลูกค้า ...ท่านเป็นนักศึกษาของสถาบันบ่มเพาะขุนพลงั้นหรือ?"

"ใกล้เคียง ข้าได้รับคุณสมบัติมาแล้ว แต่ข้ายังไม่ได้ไปรายงานตัว" ต้วนหลิงเทียนส่ายหัวไปมา

ชิ่งหรูนั่นบังเกิดความตื่นตระหนกอย่างมาก นางไม่คิดเลยว่าชายหนุ่มที่แลดูเยาว์วัยตรงหน้าจะเป็นนักศึกษาของสถาบันบ่มเพาะขุนพล

การที่จะเข้าสู่สถาบันบ่มเพาะขุนพลได้นั้น นอกเหนือไปจากสาวกของตระกูลราชวงศ์แล้ว ผู้ที่มีคุณสมบัติเข้าร่วมได้ก็นับว่าน้อยเสียยิ่งกว่าน้อย และส่วนมากจะเป็นผู้ที่มาจากตระกูลใหญ่ๆ ของเมืองหลวง และก็เหล่าสุดยอดอัจฉริยะของแต่ละมณฑลเท่านั้นที่จะมีสิทธิ์

และไม่ว่าตอนนี้นางจะมองมุมไหน ชายหนุ่มตรงหน้าของนางนั้นยังเยาว์วัยนัก เขายังไม่น่าจะมีอายุถึง 18 ปีด้วยซ้ำ ไม่ว่าเขาจะได้รับคุณสมบัติและสิทธิ์ในการเข้าไปร่ำเรียนโดยวิธีไหนก็ตาม มันเป็นเรื่องน่าเหลือเชื่อกับตัวนาง และทำให้นางต้องมองเขาอย่างนับถือทั้งสิ้น!

ชิ่งหรูสูดหายใจเข้าลึกๆ ก่อนที่จะกล่าวออกมา "ท่านลูกค้า ท่านนับว่ามีโชคอย่างยิ่ง บ้านพักหลังนี้ อยู่ไม่ไกลจากสถาบันบ่มเพาะขุนพลมากนัก

ต้วนหลิงเทียนพยักหน้าอย่างอารมณ์ดี "เช่นนั้นหากข้าต้องการซื้อบ้านเดี่ยวหลังนี้ ข้าต้องทำอะไรบ้างล่ะ?"

ด้วยความช่วยเหลือของชิ่งหรู ต้วนหลิงเทียนก็ได้ใช้เหรียญเงิน 8,000,000 เหรียญ ซื้อบ้านหลังนี้ได้สำเร็จ ต้วนหลิงเทียนนั้นหยิบเงินออกจากแหวนมิติออกมาทีเดียว 10,000,000 เหรียญ ก่อนที่จะแยกเงิน 8,000,000 เหรียญและยื่นมาวางลงบนโต๊ะรับรองโดยที่สีหน้าไม่เปลี่ยนแม้แต่น้อย การเคลื่อนไหวของเขานั้นช่างเป็นธรรมชาติและลื่นไหลราวกับเรื่องราวมือเติบเช่นนี้ เล็กน้อยนัก

ผู้ดูแลที่อยู่รับเรืองที่โต๊ะรับรอง ที่เป็นคนรับผิดชอบในการขึ้นทะเบียนเอง ก็รู้สึกตื่นตระหนกกับความมั่งคั่งของต้วนหลิงเทียน เขาส่งโฉนดที่ดิน กับกุญแจให้แก่ต้วนหลิงเทียน ด้วยท่าทางที่เต็มไปด้วยความเคารพอย่างถึงที่สุด

ต้วนหลิงเทียนพลันหันไปมองชิ่งหรูแล้วกล่าวถามออกมาด้วยรอยยิ้มว่า "ชิ่งหรู เจ้าจะพาข้าไปดูบ้านพักหลังนี้ได้หรือไม่?

ชิ่งหรูเหลือบไปมองผู้ดูแลเล็กน้อยเมื่อได้ยินคำกล่าวของต้วนหลิงเทียน

"ไปเถิด" ผู้จัดการพยักหน้าหน้ารับในทันที แม้ว่าลูกค้ารายนี้จะยังมีอายุน้อย แต่ก็เห็นได้ชัดว่าพื้นฐานและเบื้องหลังของเขาน่าจะไม่ธรรมดาสามัญอย่างยิ่ง ทั้งลักษณะนิสัยของเขาก็ไม่ได้หยิ่งจองหองอะไรผู้ดูแลก็ไม่เต็มใจที่จะขัดใจอะไรเขา

ด้วยการนำทางของชิ่งหรูไม่นานต้วนหลิงเทียนก็มาถึงบ้านหลังใหม่ของเขา สภาพของลานกว้างมันเหมือนกับแบบจำลองไม่ผิดเพี้ยน อีกทั้งข้าวของเครื่องใช้ประจำวันเองก็ได้รับการจัดการอย่างเรียบร้อยอำนวยความสะดวกให้เขาอย่างมาก ...

"ท่านลูกค้า ท่านต้องการอะไรเพิ่มเติมอีกหรือไม่" ชิ่งหรูกล่าวถามออกมาด้วยความเคารพ หลังจากที่พาหลิงเทียนเดินดูรอบๆ บ้านทั้งหมด

"ชิ่งหรู" ต้วนหลิงเทียนมองไปที่ชิ่งหรูก่อนที่จะกล่าวถามออกมาพร้อมรอยยิ้ม "เจ้าสนใจที่จะมาเป็น ผู้จัดการที่บ้านของข้าหรือไม่?"

ชิ่งหรูได้แต่ตะลึงและรู้สึกในหัวว่างเปล่าไม่อาจกล่าวตอบออกมาได้

ต้วนหลิงเทียนยังกล่าวต่อไปอีกว่า "ข้างเกรงว่าต้วนหรงอะไรนั่นมันจะตามมาสร้างปัญหาให้กับเจ้า หลังจากเรื่องราวที่เกิดขึ้นวันนี้ แม้ว่าเจ้าจะเป็นคนที่ทำงานให้กับตระกูลราชวงศ์ และต้วนหรงนั้นคงไม่กล้าเล่นงานหรือทำอะไรเจ้าในที่แจ้ง แต่คนอย่างมันย่อมมีวิธีการมากมายที่จะสร้างความลำบากให้แก่เจ้าได้ในที่ลับ! "

"ถ้าเจ้ามาเป็นผู้จัดการให้ข้าที่บ้าน งานหลักของเจ้าก็จะมีแค่ดูแลเรื่องรายรับรายจ่ายประจำวันของข้า และดูแลเรื่องราวทั่วไปภายในบ้าน แค่นี้โดยที่เจ้าไม่ต้องทำอะไรอย่างอื่นอีก ข้าว่ามันน่าจะสบายกว่างานก่อนหน้านี้ของเจ้า และข้าเองก็ยินดีที่จะให้เงินเดือนเจ้ามากกว่าเดิม 2 เท่า " ต้วนหลิงเทียนนั้นได้คิดเอาไว้นานแล้ว ว่าหากเขาซื้อบ้านหลังนี้ เขาคงต้องหาผู้จัดการ คนครัว แล้วก็คนรับใช้ส่วนหนึ่ง

ในอนาคตกิจการของครอบครัวจะได้รับการดูแลโดยผู้จัดการของบ้าน เพื่อให้มารดาและภรรยาทั้ง 2 ของเขา ได้บ่มเพาะอย่างสงบ

"เอาล่ะ เจ้ากลับไปคิดให้ถี่ถ้วน อีก 3 วัน หากเจ้าต้องการทำงานนี้ก็มาพบกับข้าที่นี่" ต้วนหลิงเทียนแน่นอนว่าย่อมไม่ได้บังคับชิ่งหรู เขาให้นางตัดสินใจด้วยตัวเอง