spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
| *ตั้งค่าถาวร (คลิกตั้งค่าถาวร) |
เฟี่ยววว . ฉึก !
ลูกธนูพุ่งมาพร้อมกับเสียงแหวกอากาศที่ฟังน่าขนลุก !
ฮวงเซียงจิว หลบโดยสัญชาตญาณ แต่ลูกธนูอีกดอกที่เข้าหลบไม่พ้น ปักเข้าที่ไหลขวาของเขา
“ ฮึ ! ”
เขาถูกยิงด้วยลูกธนู
มันไม่ได้มีเพียง หนึ่งหรือ สองดอก !
ผี ! สัตว์ประหลาด ที่เขาไม่เคยได้ยิน ! เช่นเดียวกับลูกธนู นี้เป็นสถานการณ์ที่ไร้สาระ
‘ฝัน ? มันต้องเป็นความฝันแน่นๆ’
มันเป็นสถานการณ์ที่เขาไม่เคยพบเจอมาก่อน ดังนั้น ฮวงเซียงจิว ก็แน่ใจแล้วว่ามันต้องเป็นความฝันแน่ๆ เรื่องที่เกิดขึ้นมันไม่มีทางเป็นจริงได้
แต่มันให้ความรู้สึกเหมือนจริง ! มันเจ็บจริง !
ดูได้จากเลือดที่ไหลออกมาจากไหล่ และต้นขาของเขาที่ถูกลูกธนูยิง
ความเจ็บนี้ไม่ใช่เรื่องตลก เขาไม่เคยรู้สึกเจ็บปวดขนาดนี้มาก่อน อย่างไรก็ตามเขาเลือก ที่จะวิ่งหนีต่อไป แต่เขาขยับไปได้ไม่ไกล ก่อนจะหยุด
ผียืนอยู่ด้านหน้าเขา ! ผีจ้องมองเขาด้วยสายตาอาฆาตพยาบาท
“ โอ๋! ”
ฮวงเซียงจิว รู้สึกเหมือนอากาศทั้งหมดหายไปจากปอดของเขาในขณะที่เขาค่อยๆนั่งลง
ในชีวิตจริงเขาไม่เคยกลัวตั้งแต่เขายังเด็ก ไม่ว่าจะเป็นมีดหรือปืนมันเป็นแค่ความเจ็บปวดที่เขาสามารถทนได้ รวมทั้งลูกธนูทั้ง สองดอก
แต่มีเพียงสิ่งเดียวที่เขากลัวที่สุดในโลก มันจะเป็นอะไรไม่ได้ นอกจากผี
เขาไม่ทราบเหตุผลว่าทำไมผีน่ากลัว เขาถูกปลูกฝังมา เขาไม่เคยดูหนังผี แต่ตอนนี้กลับมีผียืนอยู่ตรงหน้าเขา แถมเธอยังเป็นผีที่น่ากลัวที่สุด ผีบริสุทธิ์ !
ผมชี้ฟู ดวงตาสีเลือดที่เต็มไปด้วยความไม่พอใจ เล็บยาวที่ปลายนิ้วของเธอ
“ โอ้....... ช่วยด้วย ”
นี้มันเป็นฝันร้าย ใครก็ได้ช่วยทำให้ความฝันนี้หายไปที
ร่างของเขาแข็งทื่อ เขาต้องการที่จะหลบหนี แต่เท้าของเขากลับยอมไม่ขยับแม้แต่น้อย
ผีค่อยๆเดินเข้ามาหาเขาด้วยมือทั้งสองข้างที่เหยียดยาว
เธอใช้เล็บที่แหลมคมแทงเข้าไปในร่างกายเขา
“ อ๊ากกกกกกกกกกกก ...! ”
ความเจ็บปวดมันไม่ได้เป็นปัญหา แต่ความกลัวมันทำให้เขาหวาดกลัวมาก
“ อ๊ากกกกกกกกก ! ช่วยผมด้วยยยยย ! ”
ฮวงเซียงจิว เขาทั้งเจ็บปวดทั้งหวาดกลัว จนเขาอยากตาย
แต่ผียังไม่ปล่อยมือจากเขา เธอจ้องมองด้วยสายตาเยาะเย้ยมาที่เขา ในขณะที่เขาค่อยๆล้มลงไปที่พื้น
“ กี่ กี่ กี่ ”
“ คิคิคิคิ”
สัตว์ประหลาดหัวหนูยังคงใช้กระบองฟาดมาที่เขา
ตุบ ! ตุบ ! ตุบ ! ตุบ !
เลือดและเนื้อของเขากระเด็นออกไปจากทุกส่วนของร่างกาย
เนื้อและเลือดของเขาบินทุกที่ ร่างกายฮวงเซียงจิว เกือบจะกลายเป็นซากศพ จากการถูกทุบตีอย่างโหดเหี้ยมด้วยกระบองของสัตว์ประหลาด
“ โอ้.... ! ”
แต่เขายังมีชีวิตอยู่
มือสีขาวของเธอจิกผมของเขาไว้ และพวกลาเทนก็เข้ามาล้อมรอบตัวเขา
ฮวงเซียงจิว เริ่มร้องไห้ด้วยความหวาดกลัว เขาถูกผีจีบ และถูกสัตว์ประหลาดทุบตี
พลัค !
ผีสาวโยนเขาไปทางคังจุน
คังจุนยืนอยู่ด้านหน้าเขามองมาด้วยการแสดงออกที่เยือกเย็น
“ ได้โปรด ไว้ชีวิตผม ”
ฮวงเซียวจิว คร่ำครวญกับคังจุน เขาทำหน้าตาน่ากลัว
“ .............. ”
ในความเป็นจริงเขาไม่ได้ต้องการที่จะฆ่าฮวงเซียวจิว มีหลายคนที่เป็นภัยคุกคามในโลกจริง
แต่พวกเขาไม่ได้สมควรที่จะตายทุกคน
เขาจำเป็นต้องฆ่า เพราะมันเป็นเงื่อนไขที่จะทำให้เขาได้รับชัยชนะ เมื่อสนามรบถูกเปิด
และจะทำให้ฮวงเซียวจิวหวาดกลัวเขาตลอดไป
'ฉันต้องการที่จะจบในเวลานี้.
"ฉันจะฆ่าคุณ."
" ได้ ..... ได้ โปรดเมตตา ไว้ชีวิตผมด้วยยย ! "
"ผมต้องการให้คุณจำช่วงเวลานี้ไว้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้าคุณไม่ต้องการที่จะตาย. "
คังจุนกำหมัด
ตุบ ! ตุบ ! ตุบ !
“ อ๊าคคคคคคค ”
ฮวงเซียวจิว กรีดร้องด้วยความหวาดกลัว และสิ้นหวัง
[ คุณได้รับรางวัลการต่อสู้ในสนามรบ.]
[ คุณได้รับพลังงานมนต์ดำ : 18 หน่วย.]
18 หน่วย
เขาใช้ 1 หน่วยในการเปิดสนามรบ และ 8 หน่วยเพื่อเรียกฮายอน และลาเทน ทั้งหมดเป็นจำนวน 9 หน่วย และเขาได้รับกลับมา 18 หน่วย มันมีกำไรถึง 9 หน่วย
ซู่ ซู่ ซู่
ในขณะที่โลกแห่งความมืดจางหายไป
ฝันร้ายของฮวงเซียวจิวเหมือนจะผ่านไปนาน แต่ในความเป็นจริงมันผ่านไปเพียง 2 นาทีเท่านั้น
แต่ความทรงจำที่เกิดขึ้นภายในสนามรบยังคงอยู่ในใจของเขา
“ อ๊าคคคคคคคคค ”
เขากรีดร้องและล้มลงไปกองบนพื้น
‘ นี่ .... มันคืออะไร ?’
เขามั่นใจว่าเขาเห็นผี เขาเจอสัตว์ประหลาด และเราถูกคังจุดฆ่า
ฝัน ? หรือว่ามันเป็นเพียงแค่ความฝัน ?
‘ โอ้..’
เขายังคงรู้สึกถึงความเจ็บปวดอันแสนสาหัสผ่านร่างกายของเขา
หึ หึ หึ !
คังจุนหัวเราะเยาะเขา
‘ หือ ! ’
เขาใจหาย เมื่อมองไปที่คังจุน มันเป็นแววตาแบบเดียวกันกับตอนที่คังจุนฆ่าเขา
ปีศาจ ผู้ควบคุมผี และสัตว์ประหลาด ! เขาต้องเป็นปีศาจแน่ๆ
กึก ! กึก !
ร่างกายของเขาสั่นสะท้านโดยไม่อาจควบคุมได้ เขาไม่กล้าสบตาคังจุน
“ ได้โปรด ยกโทษให้ผม ”
ฮวงเซียวจิว นั่งลงไปกับพื้น
ลีบอนโจ มองดูด้วยสีหน้าตกใจ
คังจุนดูดซึมพลังงานของเขา แต่เขาไม่รู้ว่าร่างกายเขาอ่อนแรงเป็นเพราะพลังของคังจุน เขาแค่ติดว่ามันแปลกที่อยู่ๆร่างกายของเขาก็หมดแรงเสียดื้อๆ
“ ลูกพี่ฮวง ! คุณกำลังทำอะไร ? ตั้งสติหน่อย ! ”
“ ลูกพี่ฮวง ”
ลูกน้องของฮวงเซียวจิว ส่งเสียงเรียกขณะกำลังมองการกระทำของฮวงเซียวจิว
อย่างไรก็ตาม ฮวงเซียวจิว ไม่ได้สนใจ ที่เขาสนใจตอนนี้คือคังจุนอย่างเดียวเท่านั้น
“ ได้โปรด ยกโทษให้ผม ผมเสียใจ ”
คังจุนเพียงหัวเราะ
“ อย่าลืม ช่วงเวลานั้น ”
ฮวงเซียวจิว กลัวจนตัวสั่น
“ ได้ ผมจะไม่มีวันลืม”
เขาไม่สามารถลืมช่วงเวลานั้นได้ มันเหมือนกับเขาถูกโยนลงไปในนรก เขารู้สึกหวาดกลัวสิ้นหวัง เขาไม่มีความคิดที่จะต่อสู้ เขาเพียงต้องการที่จะหลบหนีออกจากสถานที่นั้นโดยเร็วที่สุด
คังจุนไม่ต้องการจะเสียเวลามากขึ้นในการโต้เถียงที่ไร้ประโยชน์ เขาเพียงต้องการทำเงินให้ได้ 1.5 ล้านวอนในวันนี้
“ ผมจะรีบไปเดี๋ยวนี้ ”
ฮวงเซียวจิว กล่าวอย่างระมัดระวัง จากนั้นมองไปที่คังจุน
“ ไปหลังจากทำความสะอาดบริเวณนี้เรียบร้อย ”
“ ทำความสะอาด ? อ้อ ใช่ ใช่ ! ไม่ต้องเป็นห่วง ”
ตอนนี้ฮวงเซียวจิว จำไม่ได้ว่าเขามาที่นี้ทำไม
……………
ผ่านไปสักพัก ร้านของคังจุน ได้รับการจัดวางอย่างเรียบร้อยด้วยฝีมือของฮวงเซียวจิวและลูกน้องลีบองโจ ยืนสำนึกผิดอยู่หน้าคังจุน และกล่าวว่า
“ ผมขอโทษจริงๆ เป็นเพราะเมื่อวานผมเห็นคุณขายถุงเท้าได้ดีมาก และความโลภมันทำให้ผมตาบอดไป ”
“ ผมหวังว่าสิ่งที่น่ารำคาญเช่นนี้จะไม่เกิดขึ้นอีก ”
“ แน่นอน ผมจะไม่ให้มันเกิดขึ้นอีก”
ฮวงเซียวจิว เขาโค้งคำนับคังจุนก่อนจะรีบพาลูกน้องจากไป
‘ ฉันต้องเริ่มต้นขายได้แล้ว ’
คังจุนชูถุงเท้าของเขาขึ้น และเขาก็เริ่มใช้สกิลช่วยในการขายทันที