spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

เขาเดาว่า ฮายอน คงถูกคนเลวฆ่า คังจุนตัดจึงสินใจ ที่จะรับฟังความเสียใจของฮายอน

“บอกฉันว่าอะไรที่ทำให้คุณเสียใจ?”

“เรื่องมันเกิดจาก ....... โอ้วพระเจ้า ฉัน... !!!”

ฮายอนเริ่มอธิบายเรื่องราวของเธอพร้อมกับที่เธอร้องไห้ฟูมฟายไปด้วย ร่ายกายของเธอสั้นไหวขณะร้องไห้เสียใจ

“โอ้ว! พระเจ้า สิ่งที่เกิดขึ้นนี้ทำไม ทำไมมันต้องเกิดกับฉัน ? ...... ฉันไม่อยากจะเชื่อเลย”

“อะไร?”

อะไรคือสิ่งที่เธอเล่าให้เขาฟัง ? คังจุนไม่สามารถเข้าใจทัศนคติของฮายอนได้เลย ว่าเธอเสียใจเรื่องอะไร แต่แล้ว ฮายอนก็ กระโดดขึ้น และโค้งแสดงความเคารพ ต่อคังจุน

“คุณกำลังทำอะไร?”

“ขอบคุณมากค่ะ ความเสียใจของฉันได้รับการปลดปล่อยแล้ว ฉันจะไม่ลืมคุณเลย”

คังจุนรู้สึกสับสน เขาไม่สามารถขยับตัวได้ (@ งงจนทำอะไรไม่ถูก)

‘นี้ผมช่วยปลดปล่อยเธอจากความเสียใจแล้วใช่ไหม แค่เธอ บ่นๆๆๆๆๆให้ผมฟัง’

“ฉันเป็นอิสระแล้ว แล้วฉันควรจะทำอะไรต่อไปดีล่ะ?”

“ผมรู้ว่าตอนนี้คุณถูกปลดปล่อยจากความเสียใจแล้ว แต่ผมกำลังจะบอกคุณว่า”

“ฉันเข้าใจ แต่นั้นไม่สำคัญสำหรับฉันอีกต่อไป”

“คุณไม่คิดหรือว่าเพราะคุณ ฉันจึงถูกปลดปล่อยจากความเสียใจ”

ฮายอนพูดด้วยความมั่นใจ คังจุนคิดออกในขณะที่เขาได้ยินมัน

‘เขาเอาอุปสรรคออกจากห้อง 413 และมันส่งผลกระทบไปถึงฮายอนด้วย?’

แม้จะดูเหมือนว่าคังจุนไม่ได้ตั้งใจจะช่วยเธอ แต่เพราะเขา ทำให้เธอได้รับการปลดปล่อยจากความเสียใจ

ฮายอนกล่าวด้วยน้ำตาที่หยดลงบนใบหน้าของเธอ

“ไม่...สิ่งนั้นไม่สามารถแยกจากฉันได้ ฉันเคยโกรธแค้นที่ถูกกักขังไว้ภายในห้อง ฉันไม่สามารถที่จะหนีออกไปได้ เดิมทีฉันต้องการที่จะไปแก้แค้น แต่มันจะทำให้ฉันกลายเป็นวิญญาณที่ชั่วร้าย ซึ่งฉันไม่อาจรับได้ แต่ตอนนี้ฉันรู้สึกว่า ฉันไม่ได้ถูกกักขังอีกต่อไป”

“แล้วทำไมคุณถึงไม่รู้สึกว่าถูกกักขังแล้ว?”

“ฉันไม่รู้ ฉันเองก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน แต่ตอนนี้ฉันไม่มีความเศร้าเสียใจหลงเหลือภายในใจอีกต่อไป ความคิดที่จะแก้แค้นก็ไม่รู้ว่าหายไปไหน ฉันรู้สึกได้ว่าฉันเป็นอิสระแล้ว”

“นั้นถือเป็นเรื่องใหญ่ มันคือสิ่งที่ดี ดังนั้นตอนนี้คุณสามารถผ่อนคลายและไปใช้ชีวิตหลังความตายได้แล้ว”

“ฉันสามารถตอบแทนคุณได้ไหม และหลังจากนั้นฉันจะไปใช้ชีวิตหลังความตาย”

“ตอบแทนผม?”

“ใช่ ถึงฉันไม่เข้าใจ แต่สัญชาตญาณของฉันบอกว่าคุณสามารถเข้าถึงความฝันและความจริงได้ หากคุณต้องการ ฉันสามารถทำตามที่คุณต้องการได้ทั้ง 2 โลก”

คังจุนประหลาดใจที่ได้ยิน เขาไม่เข้าใจว่าทำไมเธอถึงรู้ ? หรือว่าผีมีวิธีการอ่านความลับจากเขา จากนั้นคังจุนหัวเราะ

‘มันน่าจะดีกว่าถ้าเธอไม่ได้เป็นผี?’

คังจุนพยักหน้าในขณะที่เขาคิดเกี่ยวกับมัน

"หรือว่าจริงๆแล้วคุณสามารถเข้าสู่โลกแห่งความฝันของฮาวนมูนได้?"

"บางที คุณอาจจำเป็นต้องให้ฉันช่วยมากขึ้นในโลกนี้ ฉันจะคอยปกป้องคุณเมื่อคุณหลับไป"

" !!! " ถูกต้อง แม้ว่าห้อง 406 ถูกเรียกว่าโซนปลอดภัย แต่เขาก็ยังคงรู้สึกไม่ปลอดภัยอยู่ดี ยกตัวอย่างเช่นอาคารที่อาจจะถล่ม เนื่องจากภัยพิบัติทางธรรมชาติ หากว่า ฮายอน เฝ้าเขาแล้วคังจุนจะได้รับการป้องกันจากสถานการณ์ดังกล่าว

"โปรดยอมรับฉัน ฉันมีความแข็งแกร่ง ฉันจะเป็นประโยชน์ต่อคุณอย่างมากแน่นอน"

"อืมมมมม"

คังจุนจมอยู่กับความคิดของเขา ฮายอนเป็นผีแต่นั่นก็ไม่ใช่สิ่งที่เขาจะกลัว และก็ไม่มีความจำเป็นที่จะปฏิเสธเมื่อเธอเสนอตัวที่จะช่วยเหลือเขา

"ผมอาจจะสามารถเรียกผีเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาเช่นเดียวกับมอนสเตอร์”

คังจุนตัดสินใจและพยักหน้า

"ตกลง ฉันจะยอมรับคุณเป็นเจ้านาย"

ฮายอน ตอบพร้อมกับส่งยิ้มที่สวยงามให้เขา

“ขอบคุณ ผมแค่อยากจะให้คุณตอบแทนเล็กๆน้อยๆ”

คังจุนผงะ แม้จะรู้ว่าเธอเป็นผี แต่หัวใจของเขาได้รับการห้ำหั่นจากรอยยิ้มของเธอ เธอมีรอยยิ้มที่สวยงาม เขาจะต้องต่อต้านแรงกระตุ้นที่ต้องการจะจูบปากเธอ

'บ้าไปแล้ว!'

ถึงแม้ว่าปัญหาของเธอจะได้รับการแก้ไขแล้ว แต่ยังไงเธอก็ยังเป็นผี !

เขาจะไม่ยอมถูกผีหลอก ( @. ผีหลอกให้หลงรัก ) เขาพยายามตั้งสติตัวเองให้กลับมาก่อนที่มันจะเตลิดไปไกล

คังจุงมองหน้า ฮายอน เขารู้สึกว่าเธอยิ้มเยอะเย้ยเขา

“อย่าทำเป็นยิ้มเหมือนว่าคุณรู้อนาคต”

“ทำไม?”

“เพียงเพราะว่า ....... อย่างไรก็ตามคุณห้ามยิ้มตรงหน้าผม”

“ฉันจะยิ้ม ฉันจะยิ้มอย่างหมดหัวใจของฉัน” ฮายอน โน้มใบหน้าของเธอเข้าไปใกล้ชิดกับคังจุน คังจุนหันหน้าของเขาออกไปมองทางอื่น

‘อันตรายมาก’

มีข้อความปรากฏที่หน้าของคังจุน

[ ฮายอนได้เข้าร่วมในครอบครัวของคุณ.]

[ ทักษะอัญเชิญ ฮายอน ได้ถูกสร้างขึ้น.]

ทักษะ. มันก็ยังเป็นสกิลที่มีชื่อที่แปลกมาก

'อัญเชิญฮายอน?’

เธอเข้าร่วมเป็นครอบครัวของเขาและมีแม้กระทั่งทักษะอัญเชิญ?

คังจุนมองที่หน้าต่างอย่างรวดเร็วทักษะ

อัญเชิญฮายอน

คุณสามารถเรียกฮายอนไปยังพื้นที่พิเศษได้

- ใช้พลังงานมนต์ดำ 5 หน่วย

- เป็นไปได้ที่จะเรียกเธอไปที่สนามลงโทษ สนามรบและโลกของฮาวนมูน

'เหลือเชื่อ! มันเป็นความจริง'

มันเป็นเหมือนที่ ฮายอน กล่าวว่า คังจุนตอนนี้สามารถที่จะเรียกเธอเข้าสู่โลกของฮาวนมูนได้

เธอยังสามารถช่วยเขาในสนามต่อสู้ และพื้นที่ลงโทษได้ มีประโยชน์มากเมื่อเจอคู่ต่อสู้ที่แข็งแกร่งกว่าคังจุน

คังจุนจ้องที่ฮายอนและกล่าวว่า

“คุณพอจะบอกผมได้ไหม ว่าคุณตายได้อย่างไร?”

แม้ว่า เธอจะถูกปลดปล่อยจากความแค้น แต่เขาก็ยังอยากรู้เกี่ยวกับสถานการณ์ของเธอ ฮายอนยิ้มและส่ายหน้าของเธอ

“ฉันจำอะไรไม่ได้เลย”

“นั้นหมายความว่าอย่างไร?”

“แต่ก่อนฉันรู้สึกว่ามันเจ็บปวดมาก แต่ตอนนี้ มันไม่มีความทรงจำใดๆหลงเหลือ ฉันเองก็ไม่ทราบว่าฉันตายได้อย่างไร”

สิ่งที่เป็นไปได้คือ ความทรงจำหายไปพร้อมกับการที่เธอถูกปลดปล่อยจากความเจ็บปวด ความโกรธแค้น ที่จริงมันเป็นเรื่องดีสำหรับเธอที่ไม่ทราบว่าเกิดอะไรขึ้น และเธอตายได้อย่างไร

ฮายอนมองคังจุน และกล่าวว่า

“ฉันสามารถอยู่ในห้องนี้ได้ หรือไม่?”

คังจุนพยักหน้า

“แน่นอน จากนี้ไปห้องนี้เป็นของคุณ”

“ขอบคุณค่ะ”

แม้ว่าเธอจะไม่ต้องจมอยู่กับความเสียใจอีกต่อไป ในตอนนี้ฮายอนดูจะสบายมากขึ้นในห้อง 413 แต่เขาเป็นคนทำสัญญาเช่าห้อง 413 เพื่อที่เขาจะสร้างค่ายทหารในฮาวนมูน

‘ใช่ ศูนย์การวิจัย ! ฉันควรจะไปดูว่าห้อง 401 ว่างหรือไม่?’

ผู้ใต้บังคับบัญชาของเขาจะแข็งแกร่งขึ้น ถ้าเขาสร้างสถาบันวิจัย

คังจุนออกจากห้อง 413 และมุ่งหน้าไปที่ สำนักงานจัดการโกชิวอนแต่ ควอนเมียวโช ไม่อยู่

‘เขาไปไหนแต่เช้านะ?’

เขาเดินไปที่ห้องครัว แต่เขาก็ไม่พบใคร แล้วเขาก็ได้ยินเสียงของผู้ชายคุยกันเสียงดังมาจากบริเวณบันได

“มันมีผี?”

“ผมไม่ทราบ”

“พี่ผู้จัดการ ไปดูสิ พี่คังจุน อาจจะตายไปแล้วในตอนนี้”

“ไอ้บ้า ผมควรจะเรียกตำรวจมาดีไหม?”

“แล้วพี่จะทำอย่างไรไม่ให้ตำรวจคิดว่าเราบ้า”

“บ้าเอ้ย ทำไมเขาไม่ยอมเชื่อผมนะ ว่ามีผีในห้องนั้น”

“ผมจะไปหา โกชิวอนที่อื่น! ผมกลัวเกินกว่าจะลุกไปฉี่ได้ในตอนกลางคืน”

เสียงที่ฟังดูคุ้นเคย ไม่ใช่ใครอื่นนอกจากผู้จัดการ ควอนเมียวโช และพนักงานห้องคอม ซองมิน พวกเขากำลังพูดคุยกันและต้องตกใจตาค้าง ขณะที่เขาเห็นคังจุน

“ลีคังจุน คุณยังมีชีวิตอยู่ใช่ไหม?”

“คังจุนยอง ! คุณปลอดภัยดีนะ?”

คังจุนงง

"พวกคุณกำลังพูดเรื่องอะไร?"

แล้ว ควอนเมียวโช และซองมิน ก็ต้องรู้สึกสับสน

“เอ่อ...! คุณไม่เห็นว่ามีผียืนอยู่หน้าประตูห้องคุณ?”

“ผมเห็นมัน คังจุน มีผีผู้หญิง ใส่เสื้อผ้าสีดำ เธอยืนเฝ้าหน้าห้องพี่ทั้งคืนเลย”

คังจุนหัวเราะ พวกเขาทำตัวเหมือนเด็ก ที่หวาดกลัว เพราะพวกเขาเห็นฮายอนในคืนที่ผ่านมา

“ผี ! ทำไมผมไม่เห็น ไหน ผี อยู่ที่ไหน?”

คังจุนชี้ไปที่ห้อง 406 ควอนเมียวโช และซองมิน หันไปมองด้วยความไม่สบายใจ

“บางทีเธอก็เดินเข้ามาในห้องได้ ใช่หรือไม่”

“ถูกต้อง บางทีเธออาจจะอยู่ในห้อง”

“นี่มันออกจะน่าเบื่อ ดังนั้นผมจะไปทำราเม็งกิน”

คังจุนมุ่งหน้าไปยังห้องครัว แต่ตอนนี้มีคนกำลังต้มบะหมี่

ผมยาวตรงลงมาที่ไหล่ เรียวขาที่เหยียดภายใต้ชุดที่สั้น

เพียงมองด้านหลังของผู้หญิงคนนี้ อาจจะเห็นว่าเธอสวยดังเทพธิดา

.