spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

#ทักษะการสื่อสาร ขอใช้คำว่า โฆษณา แทนนะครับ

ขณะที่คังจุนตะโกนอยู่นั้นคนที่กำลังเดินและคนที่อยู่ในบริเวณใก้ลเคียง พวกเขาหยุดนิ่งราวกับโดนฟ้าผ่า ในเวลาเดียวกัน พวกเขาต่างก็มองไปที่คังจุน และรูปต๊อกโบกี่ ที่อยู่ด้านหน้าของเขา

มันยังไม่จบเท่านั้น พวกเขาค่อยๆขยับตัวและเริ่มเดินเข้ามาที่ร้านที่คังจุงยืนอยู่ มันดูเป็นธรรมชาติของคนที่สนใจคำโฆษณา

“ เราจะกิน ต๊อกโบกี่ ที่ร้านนั้น ”

“ ใช่ ผมก็จะไปกินร้านนั้น ”

“ โอ๊ะ ดูรูปนั้นสิ ต๊อกโบกี่ร้านนั้น น่ากินมาก ”

เกือบ 10 คน ที่สนใจและเข้ามา ส่วนคนที่เหลือเดินผ่านไปเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

‘ ฉันทำได้ ’

ในความจริงคังจุนเพียงแค่ต้องการจะทดสอบพลังของการโฆษณาเท่านั้น

อย่างไรก็ตามมีลูกค้า 10 คนเข้ามาซื้อในครั้งเดียว มันเป็นการยืนยันชัดเจนแล้วว่า พลังในการโฆษณาของเขาแข็งแกร่งและรวดเร็วกว่าทักษะในการดึงดูดลูกค้า

" ฉันขายดีมากวันนี้. "

" คุณลูกค้า แล้วกลับมาอุดหนุนอีกนะคะ "

คังจุนจ่ายค่าอาหาร และลูกค้าก็ยังมีเข้ามา

เจ้าของร้านไม่ได้สนใจคังจุนมากนัก เพราะเธอมีลูกค้ารายอื่นๆ และเธอกำลังยุ่งกับการทำอาหาร

“ ขอต๊อกโบกี่ เพิ่ม 2 จาน ทางนี้ด้วย ”

" ได้ค่ะ คุณลูกค้า "

“ ขอซุนแด 2 จาน ด่วน ”

“ โอ้... รอสักครู่ ”

เธอรีบทำอย่างเร็วเพื่อให้บริการลูกค้าได้ทัน

ในขณะที่คังจุน ย้ายไปอยู่ที่ชั้น 2 ของร้านกาแฟ ฝั่งตรงข้าม คุงจุนนั่งข้างหน้าต่างพร้อมกาแฟ อเมริกาโน่ มองดูเธอ

ทักษะดึงดูดลูกค้า ผ่านไป 20 นาที ดูเหมือนความต้องการของลูกค้า จะยังคงมีอยู่

‘ ลูกค้าบางคนสั่งอาหาร บางคนเพียงเดินมาดู ’

ทักษะดึงดูดลูกค้า แต่ไม่ได้หมายความว่า ทุกคนที่เข้ามาจะซื้อ มันอาจเป็นเพียงระดับเบื้องต้น ถ้ามันอยู่ในระดับปานกลาง จำนวนลูกค้าที่ซื้ออาจจะมากขึ้น

‘ คำสั่งซื้อจะเพิ่มขึ้น ถ้ารสชาติอาหารดีมาก และจะกลายเป็นลูกค้าประจำได้ ’

มีคนสนใจเข้ามาร้าน ต๊อกโบกี่ จนหมดเวลาของทักษะดึงดูดลูกค้า

คังจุนนั่งดื่มกาแฟของเขาจนหมด แต่ก็ยังคอยสังเกตุรอบๆร้านต๊อกโบกี่ มันน่าแปลกใจที่ยังมีผู้คนสนใจเข้ามาอย่างต่อเนื่อง

คังยอนชา ยังคงยุ่งอยู่กับการทำอาหารให้ลูกค้า และก็ไม่มีลูกค้ารายใหม่เดินเข้ามาในร้านเพิ่มอีก

ผ่านไป 20 นาที ร้านเธอก็กลับคืนสู่สภาพเดิม ลูกค้าที่เข้ามามากมายเป็นเพียงช่วงเวลาสั้นๆ แต่ใบหน้าของเธอก็ดูมีความสุข

‘ ตอนนี้ผมต้องวางแผนในการหาเงินใหม่ ’

แต่เดิมเขาวางแผนที่จะไปสมัครงานใหม่ แต่ด้วยทักษะการจัดการของเขา มันทำให้เขาต้องคิดเปลี่ยนวิธีการหาเงินใหม่

ยอดเงินในธนาคารของเขาเหลือเพียง 1,332,821 วอน เจ้าของร้านสะดวกซื้อจะฝากเงินเดือนเข้าให้ในวันนี้

เขาต้องจ่ายค่าเช่าห้อง 413 อีก 180,000 วอน หลังจากจ่ายไปในตอนทำสัญญา 20,000 วอน ดังนั้นเขาจะมีเงินเหลือประมาณ 1,150,000 วอน และถ้าหักค่าที่พักเดือนนี้ออก จะเหลือประมาณ 800,000 วอน เงินจำนวนนี้มัน ไม่มากพอที่จะเปิดร้านขายของ

‘ จะต้องทำอะไรบางอย่าง ’

คังจุนกลับไปที่ห้องพักใน โกชิวอน เขามองดูร้านแผงลอยริมถนน เขาเคยขายของแผงลอยในตอนที่เขาทำงาน พาร์ทไทม ก่อนหน้านี้

‘ นี้ไง ’

เขามองไปที่ประกาศที่ติดไว้บริเวณเสาไฟ

“ รับผู้ขายแผงลองชั่วคราว ! ”

ติดต่อ โอยอนซัง

สถานที่ขายคือ ตลาดเก่าK

มีประชาชนผ่านตลอดวัน

สิ่งที่ห้ามขาย : ผัก ผลไม้ อุปกรณ์โทรศัพท์ ของเล่น

สิ่งที่ขายได้ : ชุดชั้นใน ถุงเท้า หรือ โทริยากิ

ค่าเช่าต่อวัน : 40,000 วอน

ต่อเดือน : สอบถามเพิ่มเติม [ ราคาพิเศษ ]

โทรศัพท์ : 0xx-38x-33xx

เขาดูรายการของที่ห้ามขาย มันหมายความว่ามีร้ายข้างๆที่ขายของพวกนี้อยู่แล้ว

สิ้นค้าที่ขายได้ ชุดชั้นใน ถุงเท้า หรือ โทริยากิ มันยังเร็วไปที่จะขายโทริยากิ(ประมาณยังไม่ถึงน่าร้อนที่คนนิยมกิน)

มันคงน่าอึดอัดใจสำหรับผู้หญิงถ้าต้องยืนเลือกชุดชั้นในจากชายแปลกหน้า

แต่ถ้าเข้าใจทักษะดึงดูดลูกค้าแล้ว ก็จะมีผู้หญิงแห่กันมาเลือกซื้อ ซึ่งมันดูน่าอาย

'ฉันจะเลือกถุงเท้า’

คังจุนเดินไปที่ตลาดเก่า K. เขาต้องการเดินดูให้ทั่วตลาดและมองหาลูกค้าที่ซื้อของ ว่าพวกเขาซื้ออะไรจากแผงลอยบ้าง

คังจุนตัดสินใจ โทรติดต่อ

‘ คุณ โอยอนซัง ใช่ไหม ’

“ ใช่ ผมโอยอนซัง ”

‘ ผมเห็นคุณติดประกาศ และผมสนใจเช่าแผงลอย ตอนนี้มีคนเช่าไปหรือยัง ’

“ ยังว่างอยู่ คุณต้องการเช่านานแค่ไหน ”

‘ หนึ่งอาทิตย์ เริ่มพรุ่งนี้ ’

350,000 วอน ต่อ 10 วันได้ไหม

แล้วมันจะเหลือเพียง 35,000 ต่อวัน คังจุนคิดเล็กน้อยก่อนที่จะพูด

‘ ตกลง ให้ผมไปทำสัญญาได้ที่ไหน ’

คังจุนทำสัญญาเช่าแผงลอยกับ โอยอนซังทันที

ในความเป็นจริงแผงลอยที่ว่างไม่ได้อยู่ในทำเลที่ดีนัก แต่เดิมเขาอาจจะขายสินค้าได้ไม่ถึง 100,000 วอนต่อวัน แต่คังจุนสามารถดึงดูดความสนใจของคนที่เดินผ่านในระยะ 40 เมตร และหากได้ทักษะพิเศษเพิ่มในช่วงเวลานั้น ระยะมันจะเป็น 80 เมตร และเขายังมีทักษะของการโฆษณา!

เขารู้จักสถานที่ขายถุงเท้าราคาส่ง คังจุนรีบโทรสั่งซื้อถุงเท้า ทั้งของเด็ก ของผู้ใหญ่ ถุงเท้าเดินป่า และถุงเท้าชนิดอื่นๆทันที

เขาขอให้รีบทำการจัดส่งให้ไวที่สุดเพื่อที่เขาจะได้ไปตั้งแผงขายในวันพรุ่งนี้เช้า ...คังจุนรีบกลับห้องพักในโกชิวอน เขาเข้านอนแต่หัวค่ำ

เช้าวันรุ่งขึ้น คังจุนมุ่งหน้าไปที่ตลาดเก่าK.

9โมงเช้า มีกล่องขนาดใหญ่จำนวน 6 กล่อง ซึ่งเต็มไปด้วยถุงเท้ามากมายหลายแบบ ทั้งหมดมันก็คุ้มค่ากับเงินลงทุน 400,000 วอน

แม้ผู้ที่มีประสบการณ์มากมายก็ยังมองว่ามันยากที่จะขายได้มากกว่าเงินลงทุนในหนึ่งวัน

อย่างไรก็ตามความรู้สึกเหล่านี้ ไม่สามารถนำมาใช้กับคังจุนได้

เขารีบตั้งร้าน และเริ่มใช้ทักษะดึงดูดในการขายสินค้าของเขาทันที

“ ถุงเท้าผู้ใหญ่คู่เท่าไหร่ ? ”

“ เอา 7 คู่ 10,000 วอน ”

“ คุณมีถุงเท้าเดินป่าไหม ? ”

“ 4 คู่ 10,000 วอน ทำไมมันถูก ? ”

“ มีถุงเท้าของเด็กไหม ? ”

เสียงสอบถามและสั่งซื้อ จากลูกค้ามากมายเข้ามาในทันที เพราะทักษะของการดึงดูด

[ ทุกคนในระยะ 40 เมตร จะได้รับผลจากทักษะการดึงดูด ]

[ บางส่วนของคนที่อยู่ในระยะของทักษะเริ่มสนใจในสินค้าที่คุณกำลังขาย ]

[ ระยะเวลา 20 นาที ]

คังจุนยังคงใช้ทักษะดึงดูดลูกค้าทุกครั้งหลังจากหมดเวลา 20 นาที

สองชั่วโมงผ่านไป

เขาสามารถดูดซับพลังงานมนต์ดำที่แผงลอยได้ด้วย เนื่องจากที่แห่งนี้มีคนมากมาย จึงมีทั้งคนดีและไม่ดี มันกลายเป็นเรื่องง่ายที่เขาจะหาเป้าหมาย

หลังจากนั้น

[ ทักษะพิเศษได้เกิดขึ้น]

[ ระยะของทักษะดึงดูดขยายไปถึง 80 เมตร ]

[ คุณได้รับทักษะการโฆษณา เป็นเวลา 10 นาที ]

[ ผู้คนจะสนใจในผลิตภัณฑ์ที่คุณกำลังขายเมื่อพวกเขาได้ยินคุณพูดคุยเกี่ยวกับมัน.]

‘ โอ้ว...เยี่ยม ’

มันเป็นช่วงเวลาที่เขารอคอย เขาไม่อาจพลาดช่วงโอกาสทอง 10 นาทีนี้

"มาทางนี้ครับ , ถุงเท้าราคาถูก! ราคาถูก! ถุงเท้าสุดหรู! ถุงเท้าไต่เขา! มาสอบถามได้ครับ ! "

คังจุนตะโกนอย่างจริงจัง คนที่อยู่ในบริเวณเริ่มหันมามองเขา ด้วยตาเป็นประกาย

" พ่อหนุ่ม! ถุงเท้าเดินป่าราคาเท่าไหร่ ? "

"หนึ่งคู่ 3,000 วอน และ สี่คู่ 10,000 วอน . "

" มีถุงเท้าผู้ใหญ่ไหม?"

คังจุนรีบขายถุงเท้าด้วยความยินดี

ถึงอัตราซื้อจะอยู่ในระดับต่ำ แต่คังจุนยังคงสามารถขายได้หมด 6 กล่องในช่วงเย็น

"ฮ่า ๆ ๆ ๆ ! ทุกอย่างขายหมด! "

คังจุงรู้สึกเหนื่อย แต่ก็มีความภาคภูมิใจในขณะที่เขาจ้องไปที่ช่องว่าง ในกล่องที่เคยเต็มไปด้วยถูกเท้าหลายแบบ เขาได้เปลี่ยนมันเป็นเงิน

คังจุนขายได้ทั้งหมด 1,260,000

เขาได้กำไรประมาณ 800,000 วอน โดยใช้เวลาเพียงวันเดียว

ตอนที่เขาทำงานร้านสะดวกซื้อ เขาทำงานทั้งวันเขาได้รับเพียง 50,000 วอนต่อวัน แต่ตอนนี้ เขาสามารถทำเงินได้ถึง 800,000 วอน ในการขายถุงเท้าเพียงวันเดียว

'ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฉันสามารถเพิ่มจำนวนขึ้นต่อไปในอนาคต.’

ดวงตาของคังจุนเป็นประกายขณะที่เขา กำหมัดแน่น

นี่เป็นเพียงจุดเริ่มต้น