spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

"เอาล่ะ เช่นนั้นข้าจะจัดการเรื่องนี้ด้วยตัวเอง"

หลังจากที่รับรู้ความลำบากใจของถังจิ้ง หลิงเทียนก็ไม่คิดรบกวนอะไรมันอีก เขาพยักหน้าเป็นเชิงเข้าใจ

หลังจากกล่าวคำลากับถังจิ้งแล้ว หลิงเทียนก็เดินทางกลับตระกูลลี่

ทุกอย่างยังเป็นปกติดี

แต่อย่างไรก็ตามเมื่อถึงยามเที่ยงวัน น้ำเสียงอื้ออึงก็ดังไปทั่วทั้งตระกูล

ผู้อาวุโสหลักคนหนึ่งของตระกูลลี่กลับเสียชีวิตในป่าหมอกมรณะอย่างลึกลับ ...

ต้วนหลิงเทียน ที่จริงก็ไม่ได้คิดไปดูหรือสนใจอะไร แต่ลี่เฟยดันลากทั้งเขาและเค่อเอ๋อให้ไปดูเหตุการณ์ซะอย่างนั้น

บริเวณลานฝึกซ้อมหลักของตระกูลลี่เขตในเต็มไปด้วยเหล่าสาวกของตระกูล

เมื่อฝูงชนสังเกตเห็นต้วนหลิงเทียนเดินมา พวกมันต่างเปิดทางให้กับหลิงเทียนทันที

สำหรับหลิงเทียนผู้ที่สามารถชนะเลิศในการประลองชุมนุมมังกรซ่อนได้ตั้งแต่อายุ 16 ปี...พรสวรรค์เช่นนี้ ต่อให้มันจะเป็นคนตระกูลสาขาแล้วอย่างไร ยังไงพวกมันก็ต้องไว้หน้าเขาอยู่ไม่น้อย

"เสี่ยวเฟย ไม่ใช่เพราะเจ้าอยากเดินสะดวกจึงลากข้ามาเพื่อเปิดทางเช่นนี้หรอกนะ?" มุมปากของหลิงเทียนกระตุกเล็กน้อยก่อนที่จะกล่าวถามออกมาด้วยความสงสัย

"ฮึม ข้าเปล่านะ...ก็นิดหน่อย แต่เจ้าไม่อยากรู้เรื่องหรือไรเล่า! ข้าได้ยินมาว่าเป็นคนจากตระกูลหวังแห่งเมืองชิงลี่ที่เป็นผู้พบศพผู้อาวุโสหลักลี่ไท่ ... อ่าผู้อาวุโสหลักลี่ไท่ตายเช่นนี้เกรงว่าลี่ชิงเองก็มิเหลือผู้ใดดูแลมันแล้ว

ขณะที่ลี่เฟยพูดนั้นสายตาของนางฉายแววซับซ้อนออกมาเล็กน้อย

"แล้วเหตุใดเจ้าต้องไปกังวลแทนมันด้วยเล่า?"

คิ้วของหลิงเทียนขมวดเป็นปม

"ก็ไม่ใช่อย่างนั้น ข้าก็แค่คิดว่า ... ลี่ชิงเองก็เป็นเช่นเดียวกันกับข้า บิดามารดามันก็เสียชีวิตไปเพราะภัยพิบัติของตระกูลครั้งนั้น และมันก็อยู่กับปู่มาตั้งแต่ยังเล็กเช่นเดียวกันกับข้าด้วย..."

ลี่เฟยส่ายหัวไปมา

"เป็นเช่นนี้นี่เอง"

หลิงเทียนพยักหน้า

แล้วเขาก็นำทั้งลี่เฟยและเค่อเอ๋อออกมายืนด้านหน้า

ในลานฝึกซ้อมหลัก นอกจากลี่อู๋ที่เป็นประมุขแล้ว ยังมีกลุ่มผู้อาวุโสหลักและอาวุโสต่างๆยืนอยู่ด้านหลังเขาอีกด้วย

ตรงกันข้ามกับพวกเขาเป็นกลุ่มของผู้เยาว์จำนวน 7 คนของตระกูลหวัง

ตรงกลางระหว่างประมุขตระกูลลี่และผู้เยาว์ตระกูลหวัง มีร่างชรานอนสิ้นลมหายใจอยู่บนพื้นด้วยสภาพน่าสังเวช ข้อมือขวาถูกตัดหายไป ลำคอก็ถูกเฉือนอย่างน่ากลัว

ลี่อู๋และกลุ่มอาวุโสทั้งหลายล้วนแสดงสีหน้าบิดเบี้ยวออกมา

ลี่อู๋มองไปยังเยาวชนทั้ง 7 ก่อนที่จะกล่าวถามว่า "พวกเจ้าหนุ่มสาวจากตระกูลหวัง ยามที่พบศพของอาวุโสเรา พวกเจ้าได้พบร่องรอยหรือมีอะไรน่าสงสัยรอบๆกายเขาหรือไม"

"ท่านประมุขพวกเราได้พยายามหาร่องรอยรอบๆแล้ว แต่พวกเราไม่พบอันใดผิดสังเกตทั้งสิ้น" หนึ่งในคนของตระกูลหวังกล่าว

"ขอบคุณสำหรับความเชื่อเหลือครั้งนี้ของพวกเจ้ามาก เนื่องจากนี้เป็นเรื่องที่สำคัญอย่างยิ่งภายในตระกูล ขออภัยที่ข้าคงไม่อาจดูแลพวกเจ้าได้ดีเท่าที่ควร ... เช่นนี้เอาเป็นว่าข้าขอมอบเม็ดยาฟื้นกำเนิดเหล่านี้ เพื่อตอบแทนพวกเจ้าก่อนแล้วกัน "

ลี่อู๋ได้หยิบโอสถออกมาจำนวนหนึ่งก่อนที่จะส่งมอบไป

คนตระกูลหวังรับโอสถมาด้วยความยินดี

"พวกเราเข้าใจถึงความลำบากของท่านประมุข เช่นนั้นพวกเราขอตัวลา”

แล้วคนทั้ง 7 ของตระกูลหวังก็จากไปราวกับสายลม

“ท่านปู่! ไม่นะ ท่านปู่!!!”

ทันใดนั้นเสียงร้องโหยหวนและเต็มไปด้วยเศร้าโศกก็ดังออกมาจากด้านนอกกลุ่มคน

ชายหนุ่มคนหนึ่งสวมชุดสีขาวรีบวิ่งฝ่าฝูงคนก่อนที่จะมาคุกเข่าลงหน้าร่างของลี่ไท่ ร่างกายของมันสั่นสะท้านก่อนที่จะร้องไห้ออกมาอย่างหนัก

แน่นอนว่ามันย่อมเป็นลี่ชิงอย่างไม่ต้องสงสัย!

"ลี่ชิงอย่าได้เสียใจไปมากนักเลยปู่เจ้าคงตายตามิหลับหากยังเห็นเจ้าเศร้าโศก... ส่วนเรื่องคืนความยุติธรรมแก่ลี่ไท่ตระกูลเราย่อมต้องหาตัวมือสังหารอย่างสุดกำลัง พวกเราจะตรวจสอบเรื่องนี้อย่างละเอียด" ประมุขลี่อู๋พยายามกล่าวปลอบลี่ชิง

“ตรวจสอบ? พวกท่านไม่จำเป็นต้องตรวจสอบ ข้ารู้ว่าผู้ใดคือฆาตกร! "

ดวงตาของลี่ชิงแดงก่ำในขณะที่มันเงยหน้าขึ้นมา อีกทั้งยังเต็มไปด้วยความอาฆาตแค้น

"เจ้ารู้งั้นหรือ?"

ลี่อู๋คาดไม่ถึง

"ลี่ชิงหากเจ้ารู้รีบกล่าวออกมา ... ข้าอยากรู้นักผู้ใดมันขวัญกล้าถึงขั้นกล้าสังหารผู้อาวุโสหลักของตระกูลลี่เรา มันคิดว่าสามารถรังแกตระกูลลี่ของพวกเราได้โดยง่ายเช่นนั้นหรือ?" ชายชราคนหนึ่งที่อยู่ด้านหลังลี่อู๋กล่าวออกมา น้ำเสียงของมันนั้นเย็นชาและแฝงความโกรธแค้นเอาไว้ไม่น้อย

"ถูกแล้ว! ลงมือสังหารอาวุโสหลักลี่ไท่อย่างอำมหิตเช่นนี้มิต่างอันใดกับการตบหน้าตระกูลลี่เรา ลี่ชิงเจ้าไม่ต้องกลัวอันใด รีบกล่าวออกมา "

"ข้าเองก็อยากรู้เช่นกัน ไอบัดซบตัวไหนช่างขวัญกล้าถึงเพียงนี้? "

"หากพบมัน ข้าจะฉีกร่างมันออกมาเป็นหมื่นๆชิ้น!"

......

ทุกคนในตระกูลลี่เต็มไปด้วยความโกรธแค้น

ตอนนี้สายตาผู้คนทั้งหมดล้วนจับจ้องไปยังลี่ชิง

พวกเขาอยากรู้ว่าฆาตกรที่ลี่ชิงกำลังจะกล่าวชื่อออกมาเป็นผู้ใด

ในที่สุดลี่ชิงก็กวาดตามองไปทั่วๆฝูงชน

ก่อนที่จะหยุดลงที่ร่างคนสวมชุดสีม่วงคนหนึ่ง

"ท่านประมุข เป็นมัน! เป็นต้วนหลิงเทียน!"

ลี่ชิงชี้ไปยังชายสวมชุดสีม่วงด้วยความโกรธแค้น

ถึงจะเห็นลี่ชิงชี้มาทางเขาและประกาศว่าเขาเป็นฆาตกรออกมา สีหน้าและท่าทางของหลิงเทียนก็ไม่ได้เปลี่ยนไปสักเพียงนิด เขายังคงมองลี่ชิงด้วยทาทางสงบและใจเย็นไม่ได้เผยทีท่าอะไรออกมา

หลังจากที่ได้ยินลี่ชิงกล่าวชื่อออกมา พร้อมทั้งชี้นิ้วไป ทุกคนจึงมองตามนิ้วมันไปก่อนที่จะไปหยุดสายตาอยู่ที่ชายชุดสีม่วง ต้วนหลิงเทียน

ฝูงชนต่างเงียบไร้คำพูดไปครู่หนึ่งก่อนที่จะกล่าวออกมา

"ลี่ชิงเสียสติไปแล้วหรือไร? มันถึงกับบอกว่าต้วนหลิงเทียนเป็นฆาตกร!

"นี่มันเรื่องตลกที่สุดเท่าที่ข้าได้ยินมา ถึงแม้ต้วนหลิวเทียนจะกินผลไม้วิญญาณเข้าไปจนร่างกายแข็งแกร่งกว่าผู้ฝึกยุทธ์ทั่วไปถึง 2 ช้างแมมมอธโบราณ และถึงแม้มันจะตัดผ่านไปยังระดับก่อกำเนิดขั้นแรกแล้วก็ตาม ความแข็งแกร่งของมันเพียงเทียบเท่าผู้ฝึกยุทธ์ระดับก่อกำเนิดขั้นที่ 3 เท่านั้นล "

"สังหารอาวุโสหลักที่อยู่ในระดับกำเนิดแก่นแท้ขั้นที่ 8 ด้วยความแข็งแกร่งของผู้ฝึกยุทธ์ระดับก่อกำเนิดขั้นที่ 3 เนี่ยนะ? ลี่ชิงมันคิดอันใดอยู่ จึงกล้าพูดออกมาเช่นนี้ "

"นี่มันคงไม่ได้เสียสติกับการจากไปของอาวุโสหลักลี่ไท่หรอกนะ? ต้วนหลิงเทียนหรือ? มันจะเป็นไปได้อย่างไรกัน! "

"นี่ ลี่ชิงมันคงมิคิดใช้อำนาจของตระกูลมาสะสางเรื่องราวความแค้นส่วนตนหรอกนะ? ข้าได้ยินมาว่าในการประลอง ของงานชุมนุมมังกรซ่อนปีนี้นั้น ลี่ชิงได้พ่ายแพ้แก่หลิงเทียน อีกทั้งยังถูกหลิงเทียนตัดนิ้วออกอีกด้วย...มันเป็นเพราะเรื่องนี้หรือไม่? "

"ถึงมันคิดจะใช้อำนาจของตระกูลในการสะสางความแค้นส่วนตัว แต่มันควรหาเรื่องที่เข้าท่าและน่าเชื่อถือกว่านี้สักหน่อย"

"นั่นสิ มากล่าวหาว่าหลิงเทียนเป็นฆาตกร! ผู้ใดที่มิใช่เด็ก 2 ขวบหรือจะเชื่อคำกล่าวของมัน? เผลอๆลูกข้าที่อายุ 2 ขวบยังมิเชื่อมันด้วยซ้ำ เพราะลูกข้ามิได้โง่!"

......

คำสนทนาของผู้คนล้วนแล้วแต่เข้าหูลี่ชิงหมดทั้งสิ้น มันได้ยินทุกคำพูดจนตอนนี้ใบหน้าเริ่มซีดเผือดลง

"ข้าไม่ได้โกหก เป็นมัน เป็นต้วนหลิงเทียน มันเป็นฆาตกร! " ลี่ชิงตะโกนออกมาเสียงดังก้อง ก่อนที่จะบันดาลโทสะใช้ออกด้วยความแข็งแกร่งทั้งหมด 3 ช้างแมมมอธโบราณจู่โจมไปที่หลิงเทียนอย่างกะทันหัน

มังกรแหวกนภา!

ดัชนีอุดรทมิฬ!

กระบวนท่าแรกของการจู่โจมนี้มีเป้าหมายอยู่ที่การเอาชีวิตของหลิงเทียนอย่างไม่คิดปิดบัง เพราะนิ้วของลี่ชิงนั้นจี้ไปยังจุดสำคัญของหลิงเทียน

"ลี่ชิง!" ท่าทางของประมุขลี่อู๋พลันบิดเบี้ยวลงอย่างมาก ก่อนที่จะคำรามเสียงต่ำออกมากล่าวห้ามลี่ชิง

แต่ลี่ชิงที่หน้ามืดตามัวจะยังฟังคำของประมุข?

"เจ้าควรสำเหนียกตัวเอง!"

แววตาของหลิงเทียนเปลี่ยนไปเล็กน้อยก่อนที่จะก้าวออกไปข้างหน้า เขาขี้เกียจใช้แม้กระทั่งวิชาต่อสู้ อาศัยเพียงหมัด ธรรมดา 1 หมัดเท่านั้น

เงาร่างช้างแมมมอธโบราณ 4 ตัวปรากฏเหนือศีรษะหลิงเทียน

ปัง!!

หมัดของหลิงเทียนนั้นรวดเร็วกว่าดัชนีของลี่ชิงมากนัก มันบรรลุถึงกลางอกลี่ชิงก่อน และซัดลี่ชิงปลิวกระเด็นออกไป

ลี่ชิงตกลงบนพื้นอย่างจัง ก่อนที่จะพยายามยืนขึ้นอย่างน่าเวทนา

เมื่อมันยืนขึ้นมาได้มันเตรียมที่จะจู่โจมออกมาอีกครั้ง

"พอได้แล้ว!"

ลี่อู๋เคลื่อนร่างมายืนตระหง่านขวางหน้าลี่ชิง ก่อนที่จะกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด "ลี่ชิงเจ้าไม่อาจกล่าววาจาเลื่อนลอยโดยปราศจากหลักฐาน... หากเจ้าคิดอาศัยการตายของอาวุโสหลักลี่ไท่ เพื่อมาระบายแค้นส่วนตัวโดยการป้ายสีต้วนหลิงเทียน ข้าจะลงโทษเจ้าตามกฎของตระกูล! อย่าได้ลืมว่าอาวุโสหลักลี่ไท่เป็นถึงปู่เจ้า เขาพึ่งเสียชีวิตร่างกายยังไม่ทันเย็นด้วยซ้ำ เจ้ากลับอาศัยเขามาเป็นข้ออ้างในการใส่ร้ายต้วนหลิงเทียน แล้วนี่จะให้ปู่เจ้านอนตายตาหลับได้อย่างไร? "

“ท่านประมุข”

ลี่ชิงคุกเข่าลง ก่อนที่จะกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเศร้าโศก "ข้าไม่ได้ใช้การตายของท่านปู่มาใส่ร้ายต้วนหลิงเทียนแม้แต่นิด คำพูดของข้าเป็นจริงทุกคำ"

"งั้นพูดมา ว่าเพราะเหตุใดเจ้าถึงกล่าวหาต้วนหลิงเทียนเป็นฆาตกร?" ลี่อู๋กล่าวด้วยน้ำเสียงจริงจัง

ทุกสายตาหันมาจับจ้องยังลี่ชิงอีกครั้ง

"ท่านประมุข ในเมื่อจะอย่างไรท่านปู่ข้าก็ตายไปแล้วข้าไม่คิดจะปิดบังเรื่องนี้อีก"

ลี่ชิงสูดหายใจเข้าลึกๆ ก่อนที่จะกล่าวออกมาช้าๆว่า "ในช่วงงานชุมนุมมังกรซ่อน ต้วนหลิงเทียนได้ตัดนิ้วชี้ของข้า นั่นทำให้วิชาดัชนีอุดรทมิฬของข้าจบสิ้นลง เรื่องนี้ทำให้ท่านปู่โกรธมาก และท่านบอกว่าจะหาโอกาสไปสั่งสอนบทเรียนให้แก่ต้วนหลิงเทียน ... "

เมื่อได้ยินคำกล่าวของลี่ชิง ใบหน้าของลี่อู๋พลันบิดเบี้ยวลง

ลี่ไท่จะอย่างไรก็เป็นผู้อาวุโสหลักของตระกูลลี่ แต่เหตุใดมันกลับกลายเป็นบุคคลใจแคบเช่นนั้นได้

การแข่งขันในงานชุมนุมมังกรซ่อนนั้นถูกจัดขึ้นโดยอาศัยความร่วมมือของตระกูลใหญ่ทั้ง 3 แห่งเมืองออโรร่าอย่างมีเกียรติและเป็นงานที่สำคัญมาก และทุกคนล้วนยินยอมรับผลตัดสิน

แต่การล้างแค้นจากอาการบาดเจ็บเช่นนี้...

ผู้คนตกอยู่ในความสับสนทันที

"ที่แท้ อาวุโสหลักเองก็เป็นคนเช่นนี้"

"ข้าคิดว่าอาวุโสหลักจะแตกต่างจากพวกเรา แต่ข้าก็ไม่คิดเลยว่าผู้อาวุโสหลักล้วนไม่แตกต่างอันใดกับเรา เขาเองก็มีความแค้นและเห็นแก่ตัวเช่นนี้ ... ลี่ชิงนั้นได้รับบาดเจ็บจากหลิงเทียนเพราะคิดเล่นงานหลิงเทียนอย่างอำมหิต หลายคนได้เห็นกับตา แม้หลิงเทียนจะลงมือสังหารมันเพื่อป้องกันตัวก็หาใช่เรื่องเกินเลยสักนิด...แต่นี่อะไร"

"จะอย่างไร ลี่ชิงก็เป็นหลายชายคนเดียวของมัน แค่นี้เจ้าไม่เข้าใจหรือ"

"ฮึ่ม! ใครจะรู้ว่าอาวุโสหลักที่ข้าเคารพนับถือจะเป็นเช่นนี้เล่า เขากลับกลายเป็นเช่นนี้จริงๆ "

......

หลิงเทียนมองด้วยสายตาคาดไม่ถึง

‘ตกลงลี่ชิงนี้มันยังมีสมองอยู่หรือไม่?’

ปู่ของมันเสียชีวิตไปแล้ว แต่มันกลับกล่าววาจาทำลายชื่อเสียงปู่ของมันเช่นนี้อีก ...

เขาจินตนาการได้เลยหากตอนนี้ลี่ไท่บังเอิญฟื้นขึ้นมา และได้ยินคำกล่าวนี้ของลี่ชิง มันไม่พ้นต้องปวดใจจนตกตายไปอีกครั้งอยางแน่นอน

แต่อย่างไรก็ตาม

ลี่ชิงนั้นไม่คิดถึงผลลัพธ์ใดๆทั้งสิ้น มันยังคงกล่าวต่อไปอย่างไม่รู้เรื่องราว "ในช่วง 2-3 วันที่ผ่านมานี้ข้าสังเกตเห็น ต้วนหลิงเทียนเข้าไปฝึกฝนในป่าหมอกมรณะทุกวัน ดังนั้นข้าจึงบอกล่าวเรื่องนี้แก่ท่านปู่ของข้า เช้าวันนี้ท่านปู่จึงติดตามหลิงเทียนเข้าไปในป่าหมอกมรณะ ... แต่ไม่คิดเลยว่าท่านปู่จะกลับมาหาข้าในสภาพกลายเป็นศพเช่นนี้ "

"ท่านประมุขท่านบอกข้า หากไม่เป็นฝีมือต้วนหลิงเทียน แล้วจะเป็นผู้ใดได้อีก" ลี่ชิงกล่าวออกมาอย่างฟูมฟาย

มันไม่ได้สังเกตด้วยซ้ำว่าตอนนี้ท่าทีลี่อู๋โมโหอย่างหนักแล้ว

โอ้!

ในขณะที่ลี่ชิงกล่าวจบ กลุ่มคนก็ฮือฮาขึ้นมาอีกครั้ง

"ติดตามหลิงเทียนเข้าไปในป่าหมอกมรณะ? เรื่องนี้ดูเหมือนจะไม่ได้เป็นการสั่งสอนบทเรียนธรรมดาเสียแล้วกระมั้ง ... "

"เมื่อหลิงเทียนเข้าป่าหมอกมรณะไปเช่นนี้ ถึงแม้มันจะตกตาย แต่ผู้ใดจะคาดคิดกันว่าเป็นเพราะฝีมือของผู้อาวุโสหลัก"

"อาวุโสหลักเป็นคนไร้เหตุผลเกินไป หลานมันถูกตัดนิ้วเพราะคุกคามชีวิตหลิงเทียน แต่จะอย่างไรนิ้วมันก็เชื่อมต่อได้แล้ว ... เพราะเรื่องนี้มันกลับคิดลงมือสังหารหลิงเทียน "

"อาวุโสหลักช่างน่ากลัวนัก"

......

ท่าทีของคนตระกูลลี่นั้นตกตะลึงอย่างมาก

ลอบติดตามหลิงเทียนไปยังป่าหมอกมรณะ เพื่อสั่งสอนบทเรียน?

มีเพียงคนเสียสติเท่านั้นที่จะเชื่อ!

"ลี่ชิงเจ้าอย่าได้กล่าวเหลวไหล อาวุโสหลักจะเป็นดั่งเจ้ากล่าวได้อย่างไร?" ใบหน้าของลี่อู๋บิดเบี้ยวอย่างมาก มันตะโกนออกมาด้วยโทสะ

"นั่นสิ ข้าก็เห็นอาวุโสหลักกระทำการอย่างโปร่งใสมาโดยตลอด ไม่มีทีท่าว่าจะเป็นคนเช่นนั้นไปได้ ลี่ชิงหน้ามืดตามัวปั้นเรื่องใส่ร้ายหลิงเทียนแล้ว"

"ข้าก็คิดว่าน่าจะเป็นเช่นนั้น"

"ลี่ชิงเจ้าอย่าให้ความแค้นทำให้เจ้าหน้ามืดตามัว เจ้าใช้ปู่ของเจ้ามาเป็นเหตุผลในการตอบสนองความแค้นส่วนตัวของเจ้าได้อย่างไร เรื่องนี้ไม่สมควรอย่างยิ่ง! "

......

เหล่าอาวุโสของตระกูลลี่พยายามช่วยกันกล่าวแก้ไขความเสื่อมเสียของอาวุโสหลัก

นี่เป็นเรื่องน่าขันถึงเพียงไหน

ตอนนี้มีสาวกของตระกูลลี่อยู่กันมากมายถึงเพียงนี้

ถึงแม้ลี่ไท่จะกระทำเรื่องนี้จริงๆ พวกมันก็ไม่มีทางกล้ารับเด็ดขาด นับประสาอะไรกับเป็นเรื่องเล่าที่ออกมาจากเด็กน้อย ผู้อาวุโสหลักไม่ใช่ตำแหน่งที่ใครอยากจะเป็นก็เป็นได้ มันเป็นถึงตำแหน่งที่มีเกียรติและเป็นตัวแทนคนหนึ่งของตระกูลลี่

"ท่านประมุข ข้าไม่ได้โกหกท่านนะ!"

เมื่อสังเกตว่าไม่มีใครเชื่อเขาแม้แต่คนเดียว ลี่ชิงก็ร้องไห้ฟูมฟายออกมา

"พอได้แล้ว!" เสียลี่อู๋ตะโกนด้วยโทสะ"อาวุโสคุมกฎอยู่ที่ใด?"

“ข้าอยู่ ท่านประมุข”

หนึ่งในกลุ่มผู้อาวุโสมีชายคนหนึ่งก้าวออกมา

“ลี่ชิงกล่าววาจาใส่ร้ายป้ายสีอาวุโสหลักของตระกูล พามันไปยังห้องลงทัณฑ์และโบยมัน 30 ที เพื่อเป็นเยี่ยงอย่างให้แก่สาวกตระกูลคนอื่นๆ !” ลี่อู๋สั่งการออกมา

"รับคำสั่ง ท่านประมุข "

อาวุโสคุมกฎเดินออกมาด้วยท่าทางเอาจริงเอาจัง มันคว้าจับไปยังไหล่ของลี่ชิงก่อนที่จะยกขึ้นมาและพุ่งตัวออกไปราวกับ นกอินทรีคว้าเหยื่อ

"ท่านประมุข ข้ากล่าวความจริง เป็นหลิงเทียน เป็นมันแน่นอนนน ... "

ในขณะที่ลี่ชิงถูกเอาตัวไปมันยังไม่วายกล่าวตะโกนโวยวายออกมา