spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

ตอนนี้ต้วนหลิงเทียนกำลังหยิบจ่ายใช้สอยเงินราวกับเทน้ำทิ้ง

โอสถประสานก่อกำเนิดจำนวน 32 ชุดนั้น นับว่าใช้เงินจากผู้ดูแล ที่ฝากขายโอสถไปจนหมดสิ้น ...

เงินนี่ยังไม่ทันอุ่นก็ถูกเขาใช้หมดเสียแล้ว

แต่ต้วนหลิงเทียนก็ไม่คิดเสียดายสักนิด

ในเส้นทางการบ่มเพาะนั้นทางลัดย่อมต้องใช้เงินตราอยู่แล้ว

ตอนเที่ยง

เมื่อต้วนหลิงเทียนรับประทานอาหารเที่ยงกับครอบครัวเสร็จ ลี่เฟยก็เข้ามาหาเขาพอดี

นางสวมชุดสีม่วงที่ค่อนข้างรัดรูปเล็กน้อย ทำให้เสน่ห์ของสาวแรกรุ่นเผยออกมาจนเห็นได้ชัด ความงดงามอ่อนหวานปานน้ำผึ้ง น่าค้นหาราวกับกุหลาบพันปี ร่างของนางนับว่าสามารถสะกดสายตาของทุกสิ่งมีชีวิตได้

บริเวณด้านล่างของหลิงเทียนเริ่มรู้สึกคุกรุ่นขึ้นมาราวกับจะเผาไหม้

เสน่ห์ของลี่เฟยนี่เหลือประมาณจริงๆ

“เอ๊ะ?

ทันใดนั้นหลิงเทียนก็ละสายตาจากเรือนร่างที่เย้ายวนเมื่อมันสะดุดตากับอะไรบางอย่างในมือขวาของนาง

ปรากฏแหวนวงหนึ่งบนนิ้วที่เรียวบางตอบรับกับมือที่ขาวสวยราวกับหยกเนื้อดี

แหวนวงนี้ไม่เหมือนแหวนธรรมดาสามัญทั่วไป มันมีอะไรที่เหนือกว่าเครื่องประดับอย่างมาก

"อาวุธ วิญญาณ" หลิงเทียนเอ่ยออกมาเบาๆด้วยความตกตะลึง

นอกจากจักรพรรดิกลับชาติมาเกิดจะเป็นนักหลอมโอสถชนชั้นราชวงศ์แล้ว มันยังมีความสามารถด้านการหลอมสร้างอาวุธระดับชั้นราชวงศ์อีกเช่นกัน

ต้วนหลิงเทียนได้รับความทรงจำของมันมาทั้งหมด ย่อมบอกได้ทันทีว่าแหวนบนนิ้วของลี่เฟย นั้นคืออาวุธวิญญาณไม่ผิดแน่

อาวุธวิญญาณ ระดับ 9

เขาจะได้ว่าในการประลองประจำตระกูล ลี่เฟยไม่ได้ใช้อาวุธชิ้นนี้

หากนางใช้ แม้แต่ลี่อันก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของนาง

ลี่เฟยได้สังเกตเห็นว่าหลิงเทียนกำลังจ้องมายังมือขวาของตน ชวยไม่ได้ที่นางจะกระวนกระวายและเคลื่อนไหวมือนั้นไปมาด้วยความเงอะงะ

เป็นไปได้หรือไม่ที่เขาจะล่วงรู้ว่า นี่คืออาวุธวิญญาณ?

แต่ไม่ทันได้คิดอะไรมากมาย หลิงเทียนกลับถามคำถามออกมา

"เสี่ยวเฟย เหตุใดในการประลองประจำตระกูลเจ้าไม่ใช้อาวุธวิญญาณระดับ 9 นี่กันเล่า? หากเจ้าใช้แม้แต่ลี่อัน ก็ไมใช่คู่มือของเจ้า"

หลิงเทียนหรี่ตาลงพร้อมกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม

"ข้าก็อยากจะใช้มันนะ แต่ท่านปู่บอกว่ามันจะไม่ยุติธรรมสำหรับคนอื่น " ลี่เฟยกล่าวตอบออกมา ด้วยท่าทางที่พยายามปกปิดความตกตะลึง

นางตกตะลึงอย่างมาก

ต้วนหลิงเทียนสามารถระบุตัวตนของอาวุธวิญญาณได้เพียงการมองผ่านแค่นี้?

เรื่องพวกนี้โดยมากแล้วมักจะเป็นความสามารถของผู้หลอมสร้างอาวุธที่เชี่ยวชาญและมีประสบการณ์

หรือไม่ก็ต้องเป็นผู้ฝึกยุทธ์ที่มีระดับสูงๆและใช้อาวุธวิญญาณมาจนมีประสบการณ์ถึงจะแยกแยะความต่างได้ แต่ส่วนมากแล้วไม่ว่าใครก็ต้องลองใช้ดูก่อนเท่านั้นถึงจะรู้ว่ามันเป็นอาวุธวิญญาณ

ตอนนี้นางรู้สึกว่านางไม่สามารถมองถึงตัวตนที่แท้จริงของหลิงเทียนได้

ราวกับมีเมฆหมอกอะไรบางอย่างปกคลุมเขาเอาไว้

ตอนนี้มีลี่เฟยบังเกิดความรู้สึกอยากรู้ถึงตัวตนที่แท้จริงของหลิงเทียน และเรื่องราวที่เขาเก็บงำเอาไว้ด้วยความปรารถนาอันแรงกล้า

ต้วนหลิงเทียนพยักหน้าก่อนีท่จะกล่าวออกมา "ถูกแล้วแม้อาวุธวิญญาณของเจ้าจะเป็นอาวุธวิญญาณระดับ 9 แต่ทว่าความสามารถที่เพิ่มพลังทำลายนั้นไม่ห่างจากอาวุธวิญญาณระดับ 8 เท่าไรนัก ... ข้าคาดว่าช่างหลอมอาวุธวิญญาณ ระดับ 9 ที่สร้างอาวุธชิ้นนี้ให้แก่เจ้าน่าจะใกล้ตัดผ่านไปยังระดับ 8 เต็มทีแล้ว "

คำพูดนี้ของหลิงเทียนราวกับฟ้าผ่า

ความจริงที่ว่าปู่ของนางกำลังจะกลายเป็นช่างหลอมอาวุธระดับ 8 นั้น นางเองก็พึ่งรู้

นางมั่นใจว่านอกจากตัวปู่ของนางและนางเอง ต้องไม่มีบุคคลที่ 3 ล่วงรู้เรื่องนี้อีกในตระกูลลี่

แต่ตอนนี้ชายหนุ่มตรงหน้าเพียงแค่มองแหวนของนาง แต่กลับระบุได้ว่ามันเป็นอาวุธวิญญาณที่ถูกสร้างจากช่างหลอมอาวุธระดับ 9 ที่กำลังจะกลายเป็นระดับ 8?

"เจ้า ... เจ้ามองออกได้อย่างไร?"

เสียงของลี่เฟยเต็มไปด้วยความกระวนกระวายใจ

"เจ้าอยากรู้หรือ?"

ต้วนหลิงเทียนยิ้มออกมาอย่างเจ้าเล่ห์

ลี่เฟยรีบพยักหน้า

"นี่เป็นความลับของข้า นอกเหนือจากสตรีของข้าแล้วข้าไม่คิดจะไม่บอกผู้อื่น ... "

มุมปากหลิงเทียนนนั้นฉีกยิ้มออกมาอย่างเจ้าเล่ห์

ลี่เฟยกลับกล่าวออกมาด้วยความโมโห "เจ้า! ฮึ่ม หากไม่อยากบอกก็ช่างเจ้า ข้าไม่สนใจแล้ว "

ลี่เฟยไม่คิดเลยว่าเวลาแบบนี้หลิงเทียนจะยังทำท่าเจ้าชู้กับนางอีก?

"หืม เจ้าไม่สนใจจริงๆหรือ?" หลิงเทียนกล่าวถามออกมาอีกครั้ง

"ไม่สนใจ!"

ตอนนี้ลี่เฟยยังมีโทสะอยู่ ดังนั้นเธอจึงตอบออกมาอย่างเสียงแข็ง

หลิงเทียนจงใจถอนหายใจแล้วกล่าวออกมาต่อว่า "ช่างเถอะ เช่นนั้นลืมมันไปเสีย ตอนแรกข้าอยากจะเตือนเจ้าว่าแม้ว่าช่างที่หลอมอาวุธอาวุธวิญญาณ ชิ้นนี้ให้กับเจ้า จะกลายเป็นช่างหลอมอาวุธระดับ 8 เร็ว ๆนี้ ... ข้าหวังจะให้เจ้าไปบอกเขาว่า อย่าพึ่งยกระดับเปลวเพลิงหลอมอาวุธในช่วงเวลานี้เด็ดขาด "

"เจ้าหมายถึงอะไร?"

ตอนนี้ลี่เฟยหันกลับมาถามหลิงเทียนด้วยใบหน้าที่สงสัยอย่างมาก

ต้วนหลิงเทียนไม่ได้ตอบคำถามแต่มันเลือกที่จะกล่าวต่อออกมาว่า "ถ้าข้าดูไม่ผิด... เมื่อเร็วๆนี้ทุกคืนช่างหลอมอาวุธผู้นี้คงรู้สึกราวกับพลังงานต้นกำเนิดในร่างนั้นแสบร้อนนัก ทำให้เขายากที่จะข่มตานอนหลับได้ "

ใบหน้าของลี่เฟยพลันเปลี่ยนเป็นสีแดงก่อนที่จะกล่าวออกมาด้วยความเดือดดาล "เจ้ารู้สภาพร่างกายปัจจุบันของปู่ข้าได้อย่างไรกัน? เจ้าปีนกำแพงบ้านข้ามาแล้วแอบดูเช่นนั้นรึ? "

เรื่องนี้นางย่อมรู้ และที่สำคัญนางยังพยายามหาโอสถหลายขนานเพื่อไปรักษาปู่ของนาง แต่ทว่าอาการของเขาก็ไม่ดีขึ้นเลย

"ข้าดูเหมือนคนโรคจิตเช่นนั้นหรอ?"

หลิงเทียนถึงกับพูดไม่ออก เขาพยายามจะกล่าวเตือนลี่เฟย แต่ดันโดนด่ากลับมาเสียอย่างนั้น

เขายอมรับว่าเขาเป็นคนเจ้าชู้ แต่เขาก็ไม่มีทางเป็นคนโรคจิตไปได้แน่

เมื่อลี่เฟยสังเกตเห็นว่า หลิงเทียนทำท่าทางราวกับไม่อยากจะสนใจนางอีกต่อไป เรื่องนี้ทำให้นางฉุกคิดว่านางอาจจะกล่าวใส่ร้ายเขาจริงๆ ...

มันจะเป็นไปได้หรือ ที่ทุกสิ่งทุกอย่างที่หลิงเทียนกล่าวออกมานั้นจะมาจากการมองแหวนบนมือนางจริงๆ?

แต่สิ่งนี้น่าเหลือเชื่อเกินไป

หลังจากหายใจเข้าลึกๆลีเฟ่ยเริ่มหันไปขอความช่วยเหลือจากเค่อเอ๋อ

"นายน้อยท่านอย่าได้โกรธเลยเจ้าคะ พี่หญิงเฟยหาได้ตั้งใจว่าท่าน"

เค่อเอ๋อพยายามอ้อนเขา

"เค่อเอ๋อทุกคนต้องรับผิดชอบต่อสิ่งที่พวกเขาได้ทำ เวลานี้เจ้าอาจสามารถช่วยนางได้ แต่เจ้าไม่สามารถช่วยนางได้ตลอดชีวิต " หลิงเทียนกล่าวออกมาเชิงสั่งสอน

เค่อเอ๋อเองก็รับรู้ว่าตอนนี้หลิงเทียนโกรธมาก นางได้แต่หันไปมองลี่เฟยด้วยสายตาจนปัญญา

"เจ้า!"

ใบหน้าของลี่เฟยเริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดงเพราะความโกรธ อีกทั้งดวงตาของนางเริ่มคลอไปด้วยน้ำตา

"อีกแล้วรึ?"

หลิงเทียนหันไปมองด้วยสายตาไม่แยแสหรือให้ความสนใจใดๆกับน้ำตาของนาง

“เจ้าข่มเหงข้า! ฮือออออ ...”

ลี่เฟยระเบิดเสียงร้องไห้โฮออกมาน้ำตาของนางไหลออกมาราวกับเขื่อนแตก

บัดซบ!

นางร้องไห้จริงๆ!

ต้วนหลิงเทียนพูดไม่ออกทำอะไรไม่ถูก...

เขารู้สึกน้อยใจที่ได้รับการกล่าวหาอย่างไร้ความเป็นธรรม แต่คนที่กล่าวหาเขากลับร้องไห้ออกมาแบบนี้ ...

หากคนไม่รู้เรื่องมาก่อน ต้องหาว่าเขาเป็นฝ่ายข่มเหงนางแน่นอน

"ลูกเทียน เจ้ารังแก ลี่เฟยงั้นรึ?"

ลี่หลัวที่เดินออกมาจากครัวพอดี ได้แต่ถามด้วยเสียงดุๆไปยังหลิงเทียน

"ท่านแม่ ข้าเปล่านะ"

ต้วนหลิงเทียนรู้สึกกดดันอย่างมาก

"เอาล่ะๆ ข้าไม่แกล้งเจ้าแล้ว หยุดร้องไห้นะ"

ในที่สุดต้วนหลิงเทียนก็ได้แต่อ่อนข้อให้

"ฮืออออ ... เจ้ารังแกข้า"

แต่ลี่เฟยยังคงร่ำไห้ไม่หยุด น้ำตาของนางทะลักออกมาราวกับเขื่อนแตกอีกครั้ง

"ถ้าเจ้าไม่หยุดร้อง เจ้าก็รอดูถึงสิ่งที่จะเกิดขึ้นกับร่างกายปู่ของเจ้าได้เลย"

เมื่อต้วนหลิงเทียนเห็นว่าไม่อ่อนไม่ได้ผล เขาก็ใช้ไม้แข็งทันที

และแน่นอนว่าวิธีนี้ย่อมมีประสิทธิภาพอย่างมาก

ทันทีที่หลิงเทียนพูดจบ เสียงร้องไห้ก็หยุดลงด้วยเช่นกัน

"เจ้าว่ากระไร? เจ้าพูดว่า จะมีอะไรเกิดขึ้นกับปู่ข้างั้นหรือ? "

ลี่ฟยถามออกมาด้วยเสียงสั่นเครือ

พ่อแม่ของนางนั้นประสบอุบัติเหตุตั้งแต่นางยังเด็ก

หลังจากนั้นก็เป็นปู่ที่เลี้ยงดูนางมา สำหรับในใจของนางแล้วปู่ของนางมีค่ามากกว่าตัวนางเองเสียอีก

"ตอนที่ข้าลอบส่งพลังงานต้นกำเนิดไปสำรวจอาวุธของเจ้า ข้าพบร่องรอยความไม่เสถียรและร่องรอยจากการเผาไหม้ที่รุนแรงเกินไปของอาวุธ ... หากข้าคาดไม่ผิดปู่ของเจ้าย่อมใช้วิธีการบางอย่างที่นอกเหนือจากวิธีทั่วไปในการฝืนเพิ่มศักยภาพเปลวเพลิงหลอมอาวุธของเขา หลังจากผ่านมาระยะเวลานานตอนนี้ปัญหานั้นกระทบไปถึงรากเหง้าเปลวเพลิงของเขาแล้ว" หลิงเทียนค่อยๆกล่าวออกมาช้าๆ

ในตอนนี้เขาเหมือนกับเป็นช่างหลอมสร้างอาวุธที่มากไปด้วยประสบการณ์ทุกอย่างที่เขาพูดออกมามีเหตุผลอย่างมาก

"ขะ ข้าควรทำเช่นไรดี?"

ใบหน้าที่สวยงามของลี่เฟยพลันเปลี่ยนเป็นซีดขาวด้วยความกังวล

"ก็ไม่ใช่ว่าจะไม่มีวิธี แต่ตอนนี้เจ้าต้องไประงับการเพิ่มระดับเปลวเพลิงหลอมอาวุธของเขา ไม่เช่นนั้นแล้ว เขาคงมีชีวิตได้อยู่อีกไม่ถึง 3 เดือน ... "

เมื่อสิ้นคำกล่าวของหลิงเทียนุทกคนก็ตกอยู่ในความเงียบ

"เอาล่ะ เจ้าไปเตือนปู่ของเจ้าด้วยตัวเองแล้วกัน ข้ากับเค่อเอ๋อจะไปรอเจ้าที่ประตูเมืองทิศเหนือ อ่อเจ้านำม้าไปด้วยล่ะ"

เขาแจ้งลี่เฟยเสร็จก็กลับไปยังห้องของเขา

หลังจากที่ลี่เฟยจากไป ต้วนหลิงเทียนและเค่อเอ๋อก็ไปนำงูเหลือมน้อยสองตัวออกมาจากบ้านและควบออกไป

พวกเขาควบม้าออกมารอลี่เฟยที่ประตูเมืองทิศเหนือ

หลังจากผ่านไป 2 เค่อ ลี่เฟยก็ควบม้ามา

ลี่เฟยนั้นดูองอาจและสง่างามอย่างมากบนหลังม้า

แต่ทว่าสีหน้าและท่าทางของนางนั้นไม่สู้ดีนัก

"เกิดอะไรขึ้น?"

ต้วนหลิงเทียนขมวดคิ้ว

"ปู่ของข้า ... ปู่ของข้าบอกว่า ... "

ลี่เฟยลังเลที่จะพูด

"ท่านหาได้เชื่อข้าไม่ ท่านกล่าวว่า ข้าเป็นแค่เด็ก จะไปรู้ได้ยังไง?

ต้วนหลิงเทียนไม่ได้แปลกใจสักนิด

ลี่เฟยพยักหน้าเบาๆ

"เช่นนั้นข้าก็ช่วยอะไรไม่ได้"

หลิงเทียนได้แต่ผายมือออก เป็นการบอกให้รู้ว่า ข้าพยายามจะช่วยแล้วนะ แต่ข้าก็ทำอะไรไม่ได้

"แต่ท่านปู่สัญญากับข้าเอาไว้ว่า ท่านจะไม่เพิ่มระดับของเปลวเพลิงหลอมอาวุธ ก่อนที่ข้าจะกลับมาจากป่าหมอกมรณะ เจ้า..เจ้าช่วยสัญญาว่าจะไปดูอาการของปู่ข้าได้หรือไม่ หลังจากที่เรากลับมา"

ลี่เฟยกล่าวออกมา ท่าทางของนางแฝงความอ้อนวอนเอาไว้

หลิงเทียนจ้องไปยังลี่เฟยแล้วกล่าวว่า "แล้วตอนนี้เจ้าเชื่อข้าหรือยัง"

ลี่เฟยพยักหน้า

"เอาล่ะ งั้นข้าจะสัญญากับเจ้า"

ต้วนหลิงเทียนพยักหน้า

หลังจากนั้นเขาก็นำพาสตรีสองคนนที่งดงามปานล่มเมืองเข้าไปป่าหมอกมรณะกับเขา

หลังจากที่มาถึงป่าหมอกมรณะอาการของลี่เฟยก็ดีขึ้นมาก

แต่นางยังขาดความมีชีวิตชีวาไป

หลังจากทุกอย่าง ตอนนี้เรื่องของปู่ได้กลายเป็นปมในใจของนางไปแล้ว

หลังจากที่เข้าป่าหมอกมรณะมา เค่อเอ๋อก็กล่าวถามขึ้นมาว่า "นายน้อย พวกเราจะหาบิดาของเสี่ยวเฮย และเสียวไป๋ อย่างไรหรือเจ้าคะ"

"ข้าเองก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน แต่เราควรไปยังรังของงูเหลือมทมิฬเสียก่อน เผื่อจะมีร่องรอยของงูเหลือมหิมะนิรันดร์ "ต้วนหลิงเทียนกล่าวออกมา

"เจ้าหมายความว่า... เสียวเฮยและเสี่ยวไป๋ เป็นลูกหลานของ งูเหลือมหิมะนิรันดร์?"

ลี่เฟยตกใจอย่างมาก

"นั่นคือสิ่งที่พวกเราคาดเอาไว้ตอนนี้"

ต้วนหลิงเทียนพยักหน้า

ในเวลาไม่นานกลุ่มของหลิงเทียนก็เดินทางมาถึงรังของ งูเหลือมทมิฬ

ตอนนี้มันเหลือแต่ร่องรอยและคราบเลือดของงูเหลือมทมิฬเท่านั้น ส่วนศพอื่นๆนั้นหายไปเสียแล้ว เป็นไปได้ที่จะถูกสัตว์อสูรหรือสัตว์ป่ากินไปจนหมดสิ้นแล้ว

ฟุ่บ! ฟุ่บ!

ทันใดนั้นงูตัวน้อยๆสองมือก็พุ่งออกมาจากข้อมือของเค่อเอ๋อและหลิงเทียนก่อนที่จะเลื้อยเข้าไปในป่า

พวกมันพุ่งเข้าไปยังชั้นในของป่าหมอกมรณะ

"ตามไปเร็ว!"

ต้วนหลิงเทียนรีบพาเค่อเอ๋อและลี่เฟยตามไป

ต้วนหลิงเทียนเดาได้ว่างูน้อยสองตัวสัมผัสได้ถึงบิดาของมัน

"นี่เป็นเขตป่าชั้นในแล้ว มันมีสัตว์อสูรที่แข็งแกร่งมากมาย"

ลี่เฟยกล่าวเตือนออกมา

"อืม เอาล่ะพวกเราจะเปลี่ยนไปเดินทางบนกิ่งไม้กัน"

ต้วนหลิงเทียนกล่าวจบก็พุ่งตัวขึ้นไปบนยอดไม้นำหญิงสาวทั้งสองคนไป ก่อนที่จะกระโดดเคลื่อนกายไปตามกิ่งไม้ ติดตามงูน้อยทั้งสองตัวไป

ถึงแม้ว่าเหนือยอดไม้จะมีสัตว์ป่าและสัตว์อสูรบินได้ประเภทนกอยู่บ้าง แต่ทว่ามันก็น้อยกว่าเมื่อเทียบกับสัตว์อสูรบนพื้นดิน

โดยรวมแล้วบนยอดไม้มีความปลอดภัยมากกว่า

“ฮู่มมมมม!”

ทันใดนั้นเสียงคำรามของสัตว์อสูรก็ดังขึ้น

สัตว์อสูรร้ายตัวขนาดมหึมาขวางทางของงูน้อยทั้งสองตัวเอาไว้ และตอนนี้มันกำลังจะเคลื่อนไหวเพื่อจู่โจมงูน้อยทั้งสองตัวแล้ว

"แย่แล้ว!"

เมื่อสังเกตทีท่าของสัตว์อสูรตัวใหญ่ ทีท่าของหลิงเทียนพลันเปลี่ยนเป็นร้อนรน

"นั่นสมิงอำมหิต ความแข็งแกร่งของมันเทียบเท่าผู้ฝึกยุทธ์ระดับก่อกำเนิดขั้นที่ 4 "

ใบหน้าของลี่เฟยซีดลงทันที

"เสี่ยวเฮย เสี่ยวไป๋ ... "

ใบหน้าของเค่อเอ๋อเต็มไปด้วยความกังวล