spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
| *ตั้งค่าถาวร (คลิกตั้งค่าถาวร) |
Chapter 380: สถานที่ที่แปลก
บนทะเลที่เงียบสงบมีเรือเก่าๆที่แล่นไปตามคลื่นที่ไหลไปมา
ตัวหนังสือที่ตัวเรือนั้นเกือบจะหายไป เสียงของเครื่องยนต์ที่มาจากห้องเครื่องบ่งบอกถึงสภาพการทำงานที่แย่กว่าแต่ก่อน มันเหมือนกับวัวแก่ที่ลากเกวียนขึ้นตามทางชัน
มีฝูงปลาไล่ตามเรือลำนี้ ด้วยการที่อยู่ในทะเลมานาน พวกมันรู้ว่าในตอนที่พวกชาวประมงทอดแหลงมา พวกเขาจะโยนปลาตัวเล็กๆลงมา ปลาพวกนี้ชอบใจกันอย่างมาก
ถ้าชาวประมงอารมณ์ดี พวกเขาคงโยนปลาและเหยื่อขึ้นมาบนอากาศเพื่อให้พวกนักล่าพวกนี้โดดขึ้นมากกินพวกปลา
นักล่าพวกนี้ได้ตามเรือมาตั้งแต่เช้า ระหว่างนั้นชาวประมงได้ทอดแหกออกไปถึง 6 ครั้ง 2 ครั้งได้ปลาเยอะจนพวกนักล่าเองก็อิ่มท้องไปด้วย
ตอนนี้ถังปลานั้นเกือบจะเต็มแล้ว ด้วยน้ำหนักมากกว่าตัน เครื่องยนต์จึงส่งเสียงดังยิ่งกว่าเดิมออกมา
นอกจากนี้นักล่าในท้องฟ้าก็เริ่มที่จะส่งเสียงออกมา
“ หัวหน้า ทอดแหเถอะ แม้แต่นักล่าพวกนั้นก็รอไม่ไหวอีกแล้ว ! “ - ลูกเรือตะโกนออกมาดังๆ
ด้านบนห้องเรือ ชายวัยกลางคนคนๆหนึ่งที่หน้าเต็มไปด้วยรอยย่นเพราะผลของลมทะเลได้สูบซิการ์ในปาก เขามองดูน้ำทะเลและต้องการที่จะมองผ่านมันไปให้ได้
หลังจากที่ได้ยินเสียงลูกเรือตะโกน เขาก็หันไปดูบนฟ้าก่อนจะสั่งการออกมาดังๆ – “ ปล่อยแห ! หลังจากเก็บแหนี้มาเราก็จะกลับบ้าน ! “
เมื่อเห็นท่าทางของหัวหน้า ลูกเรือทุกคนต่างก็จัดเตรียมแหโยนลงไปในแต่ละส่วนทันที
ชายที่เรียกว่าหัวหน้าน่ะได้เดินมาบอกคนบังคับหางเสือ – “ มอร์ หันไปทางขวา ! ข้ารู้สึกได้ถึงกระแสน้ำใต้ทะเล ปลาหัวเงินพวกนั้นน่ะมักจะไปตามกระแสน้ำ ! “
“ ได้ครับ ! “ - ลูกเรือคนนั้นหันกลับไปเพื่อดูว่าคนอื่นๆนั้นทอดแหกันเสร็จรึยัง ในตอนที่พวกนั้นทำเสร็จ เขาก็ได้หันเรือไปทางขวาทันที
หัวหน้าได้มายังที่ดาดฟ้าและมองดูทุ่นที่อยู่ตามแห
“ หัวหน้า ไปค์ มันแก่เกินไปแล้ว มันวิ่งมาเกือบ 10 ปีได้ ทำไมไม่เอาลำใหม่มาให้เรา ...”
“ ใช่ ขายของตะกี้ก็ถือว่าดี อาหารทะเลขายหมดทันที่ที่ไปถึงตลาด พวกคนซื้อจากโรงงานในเมืองน่ะมานั่งรอที่ท่าเรือทุกวันเลย ถ้าพวกนั้นเห็นเรา พวกนั้นได้พุ่งหาเราอย่างกับเราน่ะสวยแน่ๆ แต่ก่อนเราต้องขอร้องพวกนั้นแต่ตอนนั้นมันกลับกันอย่างสิ้นเชิง ! “
“ ข้าได้ยินมาว่าธุรกิจโรงงานกระป๋องนี่ก็เป็นไปได้ด้วยดี พวกเขาทำงานกันเกินเวลาด้วย มีหลายออเดอร์ที่พวกเขารับไม่ไหวด้วย ! “
“ ตอนที่ข้าอยู่ในเมือง ข้าได้ยินลูกเรือบอกถึงความวุ่นวายที่เกิดขึ้นเมื่อไม่นานมานี้ เมืองหนึ่งโดนปิศาจทำลาย คนธรรมดาด้านในโดนฆ่า “
“ แล้วไง ! เราต้องหาเงินอยู่ดี ! “
“ แต่สองเดือนหลังจากนี้ ตอนที่ทะเลมันแข็ง เราก็ออกเรือไม่ได้อีก ไม่งั้นแล้วเราคงหาเงินได้มากกว่านี้ ! “
ลูกเรือคุยกันก่อนจะเริ่มลากแห ในทางกลับกันหัวหน้ายังคงสูบบุหรี่ไว้ในปาก เขาคิดถึงภาพเรือเหล็กลำใหม่ แน่นอนว่าเขาคิดที่จะซื้อเรือลำใหม่เหมือนที่ลูกเรือคนอื่นบอกมา เขาได้สั่งเรือจากท่าประกอบเรือไว้แล้ว เขาเห็นว่ารู้จักเพื่อนเก่าที่จัดการเรื่องนี้ให้เขาได้โดยไม่ต้องไปต่อคิว
ตอนนี้กิจการต่อเรือเองก็เป็นธุรกิจที่ดี อีกอย่างแล้วราคาของเรือประมงน่ะก็สูงขึ้นไปด้วย
เมื่อคิดถึงเงิน 1800 ทองราคาสำหรับเรือลำใหม่ที่เขาได้จ่ายไปล่วงหน้า หัวหน้าก็รู้สึกเจ็บใจ เดือนก่อนราคาของเรือเหล็กที่ยาวกว่า 50 ม.และหนัก 460 ตันน่ะราคาแค่ 1500 ทอง เขาได้คิดที่จะเปลี่ยนเรือในตอนนั้นแต่เขาก็ลังเลและได้ตัดตันใจที่จะเปลี่ยนในปีต่อไป ดังนั้นแล้วเขาจึงพลาดโอกาสไป
ผลก็คือเขาต้องจ่ายมากกว่าเดิมถึง 20%
...
หลังจากที่สูบซิการ์เสร็จ เขาก็ได้เคาะซิการ์กับกระดูกปลาวาฬแล้วสั่งการออกมาอีกรอบ – “ ตอนนี้แหละ ลากแหได้ !”
เมื่อได้รับคำสั่ง ลูกเรือก็ได้เริ่มเก็บแหขึ้นมาทันที ตอนนั้นสีหน้าของหัวหน้าก็เริ่มหม่นลง
ยิ่งพวกลูกเรือเก็บแหมาได้ง่ายแค่ไหน พวกเขาก็ได้น้อยลงเท่านั้น
ในที่สุดพวกเขาก็ไม่ได้ปลาเลย ยิ่งกว่านั้นพวกเขาเห็นรูเล็กยาวกว่า 2 ม.ที่ล่างแหด้วย
หัวหน้าและลูกเรือไปนั่งดูรูที่ขาดนั่น
“ เป็นไปไม่ได้ ถ้าเป็นมอนเตอร์ มันต้องแข็งแกร่งอย่างมากที่จะสร้างรูแบบนี้ได้ซึ่งเราน่าจะรู้สึกได้ ! “ – ลูกเรือที่มีประสบการณ์สะบัดมือไปมา
หัวหน้าเอามือจับที่แหและหยิบขึ้นมาดูดีๆ ที่ปลายเส้นแหนั้นเหมือนกับโดนตัดโดยอาวุธมีคมซึ่งทำให้มันลึกลับอย่างมาก ไม่ใช่แค่หัวหน้าเท่านั้นที่เห็น แม้แต่ลูกเรือเองก็เห็นด้วย
อะไรที่ทำให้เกิดความเสียหายแบบนี้ได้ ? ถ้ามันมีเป้าหมายที่เรือลำนี้ล่ะ ..เมื่อคิดแบบนั้นทุกคนต่างก็ขนลุก พวกลูกเรือต่างก็หันมามองที่หัวหน้า
“ เพราะวันนี้เราได้มาเยอะแล้ว ได้เวลากลับแล้ว ! “
เมื่อได้ยินแบบนั้นทุกคนก็โล่งใจทันที
เรือไปป์หันกลับและมุ่งหน้าไปยังทางเหนือ หลังจากที่ล่องมาได้ครึ่งวัน ในที่สุดเรือก็ได้แล่นเข้าไปในตลาดปลาบนเกาะคาจาในตอนเช้า
หลังจากที่มั่นใจว่าพวกเขาปลอดภัย ทุกคนต่างก็ถอนหายใจออกมา
ในตอนที่ขึ้นฝั่ง ปลาที่พวกเขาได้มาไม่นานก็ขายหมด หลังจากทำงานมาหนึ่งวัน เรือนี้หาเงินได้มากกว่า 90 เงินให้กับหัวหน้าซึ่งมากกว่าหนึ่งเดือนก่อนเยอะ หลังจากที่ได้รับค่าจ้างแล้ว พวกลูกเรือต่างก็พากันกลับไปด้วยความดีใจ
หัวหน้าเรียกลูกเรือให้แบกเอาแหไปซ่อมด้วย ไม่งั้นแล้วพรุ่งนี้คงออกเรือไม่ได้
หลายชั่วโมงต่อมาก็มีคนไม่กี่คนที่เหลือที่ตลาด ในตอนที่คนซื้อจากโรงงานคนสุดท้ายหลับไป ทั้งตลาดก็เงียบยกเว้นแค่คลื่นที่ซัดเข้ามา
ตอนนั้นมีร่างสีดำร่างหนึ่งโผล่หัวออกมาจากทะเลที่ข้างตัวเรือไปป์ราวกับผี มันไม่ได้ส่งเสียงใดๆ เขาคว้าไปที่ตัวเรือแล้วโดดขึ้นไป
หลังจากนั้นเงาก็ได้ไปที่ด้านหน้าประตูห้องของตัวเรือ ด้วยการบิดเล็กน้อยเขาก็สามารถทำลายล็อคเล็กๆข้างในได้
3 นาทีต่อมาเงานั้นก็ได้เปลี่ยนเสื้อผ้าและออกมาอย่างรวดเร็ว
แม้ว่าจะไม่มีโคมไฟตามท้องถนนในเมืองนี้แต่มันก็ไม่ได้ส่งผลกับ จางเทีย เลยเพราะเขาสามารถมองเห็นที่มืดได้ เขาเดินไปตามถนน จางเทีย มองไปรอบๆด้วยความสงสัย
ที่นี่ไม่มีตึกสูง ทุกตึกที่นี่ต่ำกว่าหกชั้นหมด ด้านบนเป็นแหลมๆ กำแพงด้านนอกส่วนมากจะเป็นสีขาวรึไม่ก็ไม้ อีกอย่างแล้วและหินที่เอามาใช้สร้างตึกก็เลือกมาอย่างดีซึ่งทำให้มันดูเป็นธรรมชาติและมั่นคง
แทบจะไม่มีปล่องไฟเหมือนกับในแบล็คฮ็อตให้เห็นในเมืองนี้ ไม่มีร่องรอยของรถบนพื้นด้วย มีแค่รถบัสไม่กี่คันที่จอดเอาไว้ตามสองฝั่งของถนน นี่บ่งบอกว่าเมืองนี้น่ะมีอุตสาหกรรมที่แย่เอามาๆ
สำหรับ จางเทีย นี่เป็นสถานที่ที่แปลกอย่างมาก
หลังจากที่จัดเตรียมทุกอย่างในเขตไฮหยวนและเกาะมังกรลับ จางเทีย ก็ได้ออกจากเกาะมาเมื่อสามวันก่อน
ไม่มีใครรู้ว่าเขามุ่งหน้าไปที่ไหน แม้แต่ จางเทีย เองก็ไม่แน่ใจ เขาแค่มีเป้าหมายเดียวในหัว ทะเลในเขตด้านเหนือของทวีปไว่