spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

Chapter 374: ต่อสู้
หอกแต่ละอันของ จางเทีย ในซองที่หลังนั้นยาวกว่า 130 ซม. นอกจากการใช้โยนออกไปแล้วหอกนี้ยังสามารถใช้สู้ในระยะใกล้ๆได้

ตอนนั้นเมื่อเห็นว่ามีซอมบี้กว่า 20 ตัวพุ่งเข้ามา จางเทีย ได้จับหอกมาในมือแต่ละข้าง ในเสี้ยวพริบตาเขาก็ทำให้ทั้งสิบตัวระเบิดออก

จางเทีย เคลื่อนที่ได้อย่างรวดเร็วและรวบรัด เมื่อต้องเจอกับซอมบี้ จางเทีย เคลื่อนที่เพียงครั้งเดียวเท่านั้น !

แต่ละครั้งที่เขากวาดออกไป หอกสั้นของเขาจะทำให้เกิดเสียงหวีดหวิวออกมาซึ่งเป็นเป็นเสียงที่น่ากลัวแต่ตามมาหลังจากนั้นคือหัวของซอมบี้นั้นระเบิดออกราวกับแตงโม

แม้ว่าจะฆ่าซอมบี้เหล่านี้แต่ตัดสินจากหน้าตาและเสื้อผ้าที่พวกนี้ใส่ พวกนี้ครั้งหนึ่งก็เป็นคนในเมืองสวรรค์

ซอมบี้ที่ จางเทีย เพิ่งจะระเบิดหัวไปตะกี้อายุได้ประมาณ 40 ปีและยังสวมชุดบุรุษไปรษณีย์ จางเทีย มองไปที่บัตรติดที่อกและรู้ชื่อของเขา กูอานหนิง

เทียบกับรูปที่ติดบนอกกับตอนนี้แล้ว กูอานหมิง ไม่ได้ดูเหมือนเมื่ออาทิตย์ก่อนเลย ตาของเขาเต็มไปด้วยเลือดและความต้องการฆ่า หน้าของเขาดูบิดเบี้ยว มีของเหลวไหลออกมาจากปาก ฟันกัดแน่นด้วยความหงุดหงิดและพุ่งเข้าหา จางเทีย พร้อมกับสะบัดแขนไปมา อย่างที่คาดไว้ เขาได้ตัวระเบิดออกจากแรงของหอกที่ จางเทีย ใช้ไปก่อนที่จะได้เข้าใกล้

หลังจากที่ จางเทีย ได้ทำให้หัวของ กูอานหมิง ระเบิด ซอมบี้ที่เหลือต่างก็กรีดร้องออกมา เมื่อได้ยินแบบนั้น สีหน้าของ จางเทีย ก็เปลี่ยนไป  เขากวาดหอกออกไปอย่างรวดเร็วอีกทีและบอกกับกลุ่ม เซรอม – “ พวกนี้กำลังเรียกเพื่อน เราต้องออกจากที่นี่ให้เร็วที่สุด ! “

เมื่อได้ยินคำเตือนของ จางเทีย  จอร์แดน ก็ได้เหวี่ยงขวานสับหัวซอมบี้อีกสองตัวกระเด็นออกไป  เซรอม และ เชร็ก เองก็ฆ่าซอมบี้กันไปคนละตัว หลังจากนั้นพวกเขาก็ตาม จางเทีย และพุ่งเข้าไปในซอยข้างๆ

ในตอนที่อยู่ใจกลางกลุ่ม ไซมอน เริ่มที่จะหอบออกมา หลังจากที่วิ่งไปไม่ถึงร้อยเมตร จางเทีย ก็เห็นร้านข้าวที่เปิดอยู่ เขาได้วิ่งเข้าไปข้างในทันที

ทั้งสี่คนก็ตามไปทันที ในตอนที่ จอร์แดน กำลังจะปิดประตู เขาก็โดน จางเทีย ห้ามเอาไว้ – “ ไม่จำเป็น ! “
“ แล้วถ้าซอมบี้แห่กันมาล่ะ ? “

“ ไม่มีปัญหา ถ้าเราปิด เราอาจจะเรียกความสนใจ ตามข้าขึ้นไปชั้นบนและเงียบเอาไว้ ! “

เมื่อได้ยินเสียงกรีดร้องและเสียงเท้าด้านนอก พวกเขาก็รีบตาม จางเทีย ไปที่ชั้นสอง

พวกเขาอยู่ในคลังเล็กๆที่เคยมีคนอยู่มาก่อน ดูเหมือนว่ามีเรื่องเกิดขึ้นที่นี่เพราะสิ่งของกระจัดกระจายไปทั่ว ถุงข้าวหลายถุงแตก มีแม้แต่คราบเลือดตามพื้นแต่ไม่มีใครอยู่ด้านใน ในตอนที่ จางเทีย ขึ้นไปชั้นบน เขาก็ปิดม่านลง เขายืนใกล้กับหน้าต่างและทำท่าบอกให้คนอื่นเงียบ ดังนั้นทุกคนจึงเริ่มปรับลมหายใจให้ช้าลง

เชร็ก เฝ้าที่บันไดเอาไว้แล้วมองไปที่ชั้นล่าง ถ้ามีซอมบี้ตัวไหนแห่มา เขาก็จะเจอคนแรก

เสียงกรีดร้องเริ่มใกล้เข้ามาเรื่อยๆ มันเสียงดังจริงๆในซอยหนึ่งด้านข้างร้าน ซอมบี้กว่าร้อยตัวแห่กันมา จากที่ที่เสียงดังขึ้นมา พวกเขารู้ว่าพวกซอมบี้ได้แห่กันในที่ที่พวกเขาเคยอยู่ก่อนหน้านี้

ไซมอน, จอร์แดน, เซรอม และ เชร็ก ต่างก็สีเหน้าเปลี่ยนไป ถ้าพวกเขายังอยูที่นั่นอีกครึ่งนาที พวกเขาคงโดนซอมบี้ล้อมเอาไว้ แม้ว่าซอมบี้จะมีความแข็งแกร่งเท่ากับคนธรรมดาแต่พวกนั้นไม่รู้สึกเจ็บและกลัว ถ้ากลุ่มของ จางเทีย โดนล้อม ไม่มีใครรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น

พวกเขาอยู่ในเมืองสวรรค์มากกว่าสองชั่วโมง ระหว่างนั้นพวกเขาได้สู้กันกว่าหกรอบ ผลก็คือพวกเขาเข้าใจว่าพวกซอมบี้น่ากลัวแค่ไหน

มันเหมือนกับกองทัพมด ตราบใดที่ล็อคเป้าหมายแล้ว พวกซอมบี้จะเข้าโจมตีพร้อมกัน นอกซะจากกว่าโดนฆ่า พวกนี้จะไม่หยุด ในตอนที่โดนล้อม ตราบใดที่ยังยุ่งอยู่กับซอมบี้ตัวหนึ่งนานสัก 2 วินาที ซอมบี้ตัวอื่นจะเข้าโจมตี ในสองวินาที..สี่วิน..หกวิ...แปดวิ....พวกมันจะแห่กันเข้ามาจนล้อมคุณ จนไม่เปิดโอกาสให้ทำอะไรได้ พวกนักสู้ต่างก็กลัวกับการต่อสู้แบบนั้น

ด้วยเสียงที่ดังอยู่ชั้นล่าง พวกซอมบี้ได้เดินเข้ามา เมื่อเห็นแบบนั้น เชร็ก ก็ได้โบกมือบอกว่าให้พวกเขากลั้นหายใจ

จอร์แดน กำขวานของเขาแน่น

เซรอม หรี่ตาลงและเปลี่ยนการจับดาบ...

ไซมอน เหมือนทำการสวดอยู่

จางเทีย มองไปที่ตีนบันได

กว่าสิบวินาทีต่อมา เสียงชั้นล่างก็เริ่มไกลออกไป เสียงข้างนอกเองก็เริ่มเงียบลงไปด้วย หลายวินาทีต่อมาหลังจากที่เสียงพวกนั้นหายไป ทกุคนก็ถอนหายใจออกมา

เชร็ก เดินออกจากบันไดแล้วเดินเข้าไปหาคนอื่นๆ เขาล้มตัวลงนอนที่ถุงข้าว  เซรอม มองด้านนอกจากทางหน้าต่าง – “ ซอมบี้ไปแล้ว มีแค่ไม่กี่ตัวที่ยืนในซอย ! “ - เขาพูดขึ้นมา

“ ไซมอน ทำไมพวกนั้นไม่เรียกพวกตั้งแต่ที่เห็นเราแล้วเรียกตอนที่เหลือน้อยแทนล่ะ ?” - เชร็ก ถาม

“ หลังจากที่เสียการความคุมจากหนอนแม่ของพวกมัน ซอมบี้น่ะจะทำงานกันไม่เป็นกลุ่ม พวกมันฉลาดเท่าแมงมุมรึมดไม่ได้ด้วยซ้ำ  ในตอนที่พวกมันเห็นเรา พวกมันคิดว่าเราเป็นอาหารหรือคู่ เราทำให้พวกมันตื่นเต้นเหมือนกับที่สัตว์โง่ๆเห็นอาหาร แน่นอนว่าพวกมันคงไม่แบ่งอาหารให้กับตัวอื่นๆหรอก ! “

เมื่อได้ยินคำอธิบาย จอร์แดน ก็ตัวสั่น – “ อาจารย์ เปลี่ยนวิธีอธิบายได้มั้ย เราเป็นอาหารของพวกมันแต่อะไรคือคู่ของมันวะ ? ใครอยากจะไปอยู่กับพวกมัน ? “

ไซมอน ยิ้มออกมาอายๆ เขาไม่สนใจที่ จอร์แดน พูด เขาพูดขึ้นมาต่อ  - “ หลังจากที่ยืนยันว่ากินเราไม่ได้ พวกมันก็จะเรียกเพื่อน ! “

“ ก่อนที่จะมาเมืงอนี้ ข้าถึงกับคิดว่าพวกมันพูดได้ มันเกินกว่าที่คาดจริงๆที่พวกมันทำได้แค่กรีดร้อง ! “

“ ภาษาน่ะคือฟังก์ชันของสมอง มันต้องใช้ความฉลาดอย่างมาก แม้ว่าพวกหนอนจะทำการควบคุมคนได้แต่พวกมันไม่สามารถควบคุมการใช้ภาษาได้ เหตุผลก็เพราะมันฉลาดน้อย พวกมันไม่สามารถใช้ฟังก์ชั่นภาษาของมนุษย์ได้ นี่ไม่ต้องพูดถึงการเข้าใจที่คนเราพูด,เหตุผลและการพูดคุยแน่ ! “

ในตอนที่พูดกันเบาๆนั้น  จางเทีย ก็ได้สำรวจของในห้อง เขาพบอาหารแห้งและส่งให้กับคนอื่นๆและพูดขึ้น – “ กินนี่ก่อนเพื่อฟื้นฟูแรง เราอาจจะต้องเจอการต่อสู้แบบนี้อีก ! “

ในตอนที่พวกเขาเข้ามาในเมือง มันหมายถึงพวกเขาได้เข้ามาในสนามรบ แน่นอน จางเทีย ได้ใช้โอกาสนั้นในการฟื้นฟูแรงกายและพลังวิญญาณและยังรักษากำลังใจของทุกคนเอาไว้ นี่คือสนามรบที่ต้องใช้ทักษะต่างๆที่เขาเรียนรู้มาจากแคมป์เหล็กโลหิต นอกจากสู้แล้ว พวกเขาต้องตุนแรงไว้ด้วย

“ นานแค่ไหนจากนี่ที่จะไปแคมป์ของทหารที่ใกล้ที่สุด ? “ – เซรอม ถาม  จางเทีย หลังจากที่คิดสักพัก

จางเทีย ชี้ไปทางหนึ่งนอกหน้าต่าง – “ เราต้องผ่านถนนสองเส้น มันเกือบ 1 กม.จากที่นี่ ตอนนี้มีทหารไม่กี่ตัวที่เดินในเมือง  90% ของทหารซอมบี้น่ะเดินอยู่ส่วนด้านในของเมืองที่ซึ่งหนอนแม่ถูกฆ่า “

“ ข้าไม่คิดว่าเราจะไปต่อแบบนี้ได้ มันอันตรายเกินไป โดยเฉพาะสำหรับอาจารย์ ! “ - เซรอม พูดขึ้นมาและวาดภาพที่พื้นด้วยดาบ – “ เอางี้เป็นไง ? เราจะหาที่ในเขตนี้ให้ ไซมอน ได้ไปพักก่อน จากนั้นก็ให้สองคนอยู่คุ้มกัน ส่วนอีกสองคนให้ไปจับทหารซอมบี้มา ข้อดีของวิธีนี้คือเราสามารถลดโอกาสในการโดนเห็นตัวได้ อีกอย่างแล้วพวกคนที่อยู่ด้านนอกก็จะได้รับมือได้เร็วกว่า..”