spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

Chapter 371: เพื่อนเก่า

การขัดขืนของ เซรอม ทำให้หนึ่งในนักเรียนของวังมังกรลับคนหนึ่งหงุดหงิด

ดังนั้นเขาจึงใช้ด้ามดามกระแทกเข้าที่หัวของ เซอรม

เมื่อเห็นแบบนั้น จางเทีย จึงรีบเดินเข้าไปห้าม – “ เดี๋ยวก่อนเพื่อน.. “

“ อ๊าก รุ่นน้อง จางเทีย ! “ – นักเรียนสองคนนั้นยิ้มออกมาทันทีเมื่อเห็น จางเทีย เดินเข้ามาหา

เพราะสองคนนี้ได้เข้าโจมตีป้อมหินฟ้ากับ จางเทีย ด้วยเมื่อหลายวันก่อน พวกเขาจึงประทับใจในตัว จางเทีย  อีกอย่างแล้ว จางเทีย ก็เริ่มโด่งดังในชื่อหอกฆ่าปิศาจ นี่ยังไม่รวมเรื่องที่ จางเทีย เป็นที่รู้จักกันดีในเกาะมังกรลับและเพราะยารักษารอบด้านของเขา เขาจึงขึ้นเป็นอันดับหนึ่งในความร่ำรวย

วังมังกรลับน่ะเป็นที่ที่พวกระดับสูงของวังไฮหยวนไปฝึกตัวเอง ไม่มีใครในวังมังกรลับที่ถือว่าเป็นคนโง่ พวกเขาต่างก็รู้ถึงค่าของความสัมพันธ์ ดังนั้นแล้วพวกเขาจึงสุภาพกับ จางเทีย อย่างมากและทำตัวไม่เหมือนรุ่นพี่เลยสักนิด

เมื่อเห็น จางเทีย  เซรอม ดูตื่นเต้นขึ้นมาเล็กน้อย หลังจากที่ได้สติ เขาก็มองไปยังคู่หูของเขา

“ รุ่นพี่ ถามได้มั้ยว่าคนพวกนี้ไปทำอะไร ?” - จางเทีย ถาม

“ เพราะเรื่องในเมือง มีหลายกลุ่มที่ฝันจะหาเงินโดยการแอบเข้ามาในแคมป์ ในตอนที่พวกเขามีโอกาส พวกเขาก็จะหนีเข้าไปในเมืองสวรรค์ เราจับคนแบบนี้ได้ตั้งเยอะ ! “

เมื่อได้ยินแบบนั้น จางเทีย ได้ถอนหายใจออกมา พวกแบบนี้โดนจับเยอะจรงๆ คนส่วนมากจะไปหาเงินในเมือง พวกเขาไม่ใคนเลว หลังจากที่โดนจับก็จะให้ทำงานหนักไม่กี่วันเท่านั้น

จางเทีย ยิ้มและไม่ได้อธิบายอะไรอีก เขาดึงผ้าจากปาก เซรอม ต่อหน้ารุ่นพี่ทั้งสอง

“ จางเทีย .. “- เซรอม เรียกชื่อ จางเทีย ทันที หลังจากนั้นเขาก็มองไปยังคู่หูของเขาที่โดนมัดอยู่

รุ่นพี่สองคนมองหน้ากันและแปลกใจเล็กน้อย – “ เจ้ารู้จักพวกนี้ด้วยเหรอ ? “

“ พวกเขาเป็นเพื่อนข้า ให้ข้าจัดการกับพวกนี้ได้มั้ย ? “ - จางเทีย ถาม

“ ฮาฮา พวกเขาเป็นเพื่อนเจ้านิ งั้นพวกเขาก็เป็นของเจ้า ไม่ใช่เรื่องใหญ่ จัดการกับพวกนี้ตามใจเลย ! “ –

“ ขอบคุณมาก รุ่นพี่ !”

“ ไม่เป็นไร ! “

นักเรียนสองคนจากวังมังกรลับแก้มัดให้พวกนั้น หลังจากที่คุยกับ จางเทีย สักพักพวกนั้นก็ได้ออกไป

มีอีกสามคนที่โดนจับพร้อมกับ เซรอม หลังจากที่โดนปล่อยแล้วพวกนั้นก็รีบขยับแขนขาไปมา ในเวลาเดียวกันอีกสามคนก็ได้มองมาที่ จางเทีย ด้วยความสงสัย

“ ทำไมเจ้าถึงมาอยูที่นี่ ? “ - จางเทีย และ เซรอม มองหน้ากันและถามคำถามเดียวกันออกมาในภาษาฮีบรู จากนั้นพวกเขาก็หัวเราะออกมา

“ มันไม่สะดวกที่จะคุยที่นี่ มากับข้าสิ ! “ - จางเทีย มองไปที่พวกนั้นและพาพวกนั้นไปที่เต็นท์ตัวเอง

เซรอม และอีกสามคนไม่ได้พูดอะไร พวกนั้นแค่ตาม จางเทีย ไป

เต็นท์ของ จางเทีย ไม่ได้ใหญ่และมันเล็กไปนิดเมื่อมีห้าคนเข้าไปด้านในแต่มันก็โอเคที่พอนั่งคุยกันได้
หลังจากที่เข้ามาแล้วพวกเขาก็เริ่มผ่อนคลาย หลังจากที่มองไปยังเกราะที่แขวนอยู่ เพื่อนคนหนึ่งของ เซรอม ก็ได้ตาเป็นประกายขึ้นมาและพูดเป็นภาษาจีน – “ วังไฮหยวน ! “

จางเทีย ยิ้มและให้พวกนั้นนั่งลง

เพื่อนของ เซรอม นี้รวมไปถึงชายชรารูปร่างผอม, ชายกำยำตัวสูงและชายชราวัย 40 ผมสีน้ำตาลสั้นที่ซึ่งพูดภาษาจีนตะกี้

เพราะ จางเทีย ไม่รู้ว่า เซรอม สามารถพูดภาษาจีนได้ เขาจึงคุยกับพวกนี้ด้วยภาษาฮีบรูเผื่อว่าจะมีปัญหา

“ คุณเซรอม ทำไมถึงได้มาอยู่ที่นี่ได้ ? “

เซรอม ยิ้มออกมา – “ ข้าไม่ใช่ครูแล้ว ไม่นานหลังจากที่เจ้าออกจากแบล็คฮ็อตมากับแคมป์เหล็กโลหิต ข้าได้ลาออกแล้วออกจากเมืองนั้นมา หลังจากนั้นข้าก็เดินทางกับ อาเมส พ่อค้าในตระกูลแบล็คซอน ไม่กี่วันต่อมาข้าก็ได้เข้าร่วมกับกลุ่มการค้าทอร์ ครั้งนี้เรามาที่จินหยวนเพื่องานสองอย่าง  โอ้ เจ้าล่ะเป็นไง ? ทำไมเจ้าถึงมาอยู่นี่ได้ ? “

‘ เพราะ เซรอม ออกจากแบล็คฮ็อตหลังข้า มันบอกว่าเขาไม่รู้เรื่องที่เกิดกับข้าตั้งแต่นั้น ‘ ดังนั้น จางเทีย เลยอธิบายไปแบบสั้นๆว่าเกิดอะไรขึ้นกับเขาบ้าง เมื่อได้ยินเรื่องของ จางเทีย  ไม่ใช่แค่ เซรอม แต่สามคนที่มาด้วยก็ยังต้องถอนหายใจออกมา

ประสบการณ์ของ จางเทีย นี่มันตำนานจริงๆ สู้ให้แคมป์เหล็กโลหิต, สู้กับตำรวจลับ, การโดนประกาศจับ, จินหยวนไปรับ, เกี่ยวข้องกับเรื่องเมืองสวรรค์ ดูจากหน้าตาตอนนี้แล้ว จางเทีย ดูมีชีวิตที่อยู่ดีกินดี  เซรอม จำภาพเด็กวัยรุ่นที่ไปเข้าร่วมการฝึกในหุบเขาหมาป่าได้และตอนนี้ก็คึกเมื่อเขารู้สึกว่าโชคชะตานี่มันวิเศษจริงๆ

“ เจ้าอยู่ในวังมังกรลับแล้วเหรอ ? “ – เซรอม ถาม

“ ใช่ ข้ามาที่นี่เพื่อโจมตีเมืองสวรรค์ตามคำสั่งของวังไฮหยวน ! “

หลังจากที่มองหน้ากันกับอีกสามคน  เซรอม ก็ดูลังเลขึ้นมา

เมื่อเห็นสีหน้าของ เซรอม  จางเทีย ก็รู้ว่าพวกนี้ต้องการให้ช่วย

“ ให้ข้าช่วยอะไร ?” - จางเทีย ถามออกมาตรงๆ

“ เจ้าพาเราไปในเมืองสวรรค์ได้มั้ย เพราะเมืองนั้นโดนล้อมไว้ เราน่ะเข้าไปโดยยานไม่ได้  คนธรรมดาอย่างเรายากที่จะเข้าไปได้ ! “ - เซรอม สูดลมหายใจเข้าลึกๆแล้วมอง จางเทีย ด้วยท่าทีจริงจัง

“ จะอยู่ในเมืองนานแค่ไหน ? “

“ ไม่กี่ชั่วโมงถ้าราบลื่น เรารู้ว่าคนคุ้มกันของตระกูลเฉินโดนหนอนนั้นควบคุม เราต้องการพวกนั้นสักคู่ ! “

“ จะเอามันไปงั้นเหรอ ? “
“ ไม่จำเป็น  ! “ – เซรอมส่ายหน้าและชี้ไปที่ชายชรารูปร่างผอมและแนะนำเขา – “ นี่คือ อาจารย์ไซมอน เขาน่ะเป็นนักชีวะและหัวหน้าการสำรวจของกลุ่มทอร์ เราน่ะต้องส่งซอมบี้ให้เขาและให้เขาทำการตรวจสอบ หลังจากที่ได้ข้อมูลที่ต้องการแล้ว เราก็จะกลับ “

เมื่อได้ยินคำอธิบาย จางเทีย ก็เข้าใจขึ้นมาทันที ระหวางนี้ซอมบี้หลายตัวได้ถูกเอาตัวไปโดยตระกูลทั้งหกขอบจินหยวนและกลุ่มต่างๆ  จางเทีย เองก็เคยรับหน้าที่ในการจับซอมบี้พวกนั้น  คนธรรมดาคงไม่รู้ฟังก์ชันการทำงานของยามซอมบี้พวกนั้นแต่พวกคนมีอำนาจน่ะพอรวบรวมข้อมูลที่มีประโยชน์จากทหารซอมบี้พวกนั้นได้

ข้อมูลที่สำคัญที่สุดคือเมื่อไข่ของพ่อแม่มันเริ่มที่จะฟักตัวตอนไหน

เพราะทหารของตระกูลเฉินน่ะคือส่วนที่แข็งแกร่งที่สุดของตระกูลเฉิน อีกอย่างแล้วพวกนั้นก็มักจะอยู่ในเมืองซึ่งหมายความว่าพวกนั้นจะไม่ทำให้ไข่ตายเพราะระยะห่างจากพ่อแม่มัน กลับกันไข่จะเติบโตในสมองคนอื่นๆได้ดี ดังนั้นแล้วด้วยการศึกษาแล้ว พวกเขาสามารถยืนยันได้ว่าเมื่อไหร่ที่ตระกูลเฉินเริมวางไข่ลงในระบบน้ำของเมือง

ตราบใดที่พวกเขายืนยันเวลาได้ พวกเขาก็จะสามารถลดข้อมูลคาดเดาต่างๆ สำหรับพวกมีอำนาจแล้ว เวลานี้น่ะคือช่วงที่คนมีอำนาจจะตัดสินใจเรื่องใหญ่ที่เกี่ยวข้องกับสงครามในอนาคต

วังไฮหยวนน่ะได้เอาทหารไปกว่า 40 คน หลายคนเป็นเจ้าหน้าที่ระดับสูงของเมือง หลังจากที่จับตัวมาได้ วังไฮหยวนได้ส่งพวกนี้ไปยังพวกผู้เชี่ยวชาญเพื่อทำการวิเคราะห์ หลังจากนั้นพวกเขาก็จะเผามันทิ้ง

“ พวกเจ้าอยากเข้าไปกี่คน แค่สี่คนรึมากกว่านี้ ?” – ในตอนที่เขายืนยันเป้าหมายของพวกนี้ จางเทีย ก็ไม่ได้มัวเสียเวลาและถามมาตรงๆ

“ เรามีเพื่อนมากกว่านี้แต่พวกนั้นอยู่บนยาน ดังนั้นเราจะไปแค่สี่คน ! “

“ รอสักเดี๋ยวนะ ข้าจะเตรียมบางอย่างให้ “ - หลังจากที่พูดจบ จางเทีย ได้ลุกขึ้นยืน – “ พวกเจ้าอยากได้อาวุธแบบไหน ? ในเมืองตอนนี้มันอันตรายมาก ! “

“ ข้าอยากได้ดาบ ! “  - เซรอม ตอบ

“ ข้าอยากได้ขวานที่หนักสัก 50-100 กก. “ – ชายกำยำตอบ

“ เอาหอกยาวให้ข้า ข้าอยากให้พวกมันอยู่ห่างๆข้า ! “ - ชายผมสีน้ำตาลสั้นตอบ

“ สำหรับข้าเหรอ ? “ - อาจารย์ไซมอน ยักไหล่แล้วยิ้มออกมาอย่างขมขื่น – “ข้าสู้ไม่เป็น เอาอันเบาๆให้ข้าละกัน ! “

เมื่อได้ยินคำของและมองไปที่พวกนั้น จางเทีย ก็หันกลับ หลังจากที่เปิดเต็นท์เสร็จเขาก็เดินออกมา....