spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

Chapter 331: บ่งบอกตัวตนจากหู

เมื่อได้ยินเสียงนั้นดังขึ้นมาจากด้านหลัง ชายชุดดำก็ได้รีบลงมือทันที เขาก้มตัวลงและหันกลับมาพร้อมกับต่อยออกมาด้วย

ในเสี้ยววินาทีพลังฉีต่อสู้ของนักสู้ระดับ 10 ก็ไหลออกมาอย่างกับมังกร  สัตว์เลื้อยคลานดุร้ายขนาดใหญ่ที่ จางเทีย ไม่เคยเห็นมาก่อนได้โผล่ออกมา ด้วยการโดนชายคนนี้ไล่ตามมานาน นี่เป็นครั้งแรกที่ จางเทีย เห็นพลังฉีต่อสู้ของนักสู้ระดับ 10

เสียงที่ดังราวกับสายฟ้า ชายชุดดำได้ใช้ทั้งสองมืออัดเข้าไปที่หน้าอกของคนด้านหลัง

เวลาเหมือนจะหยุดลงในตอนนั้น...

ชายชุดดำเองก็เห็นได้อย่างชัดเจนว่าใครอยู่ด้านหลังเขา

มันคือชายชราที่เหมือนขอทานและผมที่ยุ่งเหยิง

ชายชุดดำอึ้งอย่างมากแต่เขาไม่อึ้งเท่ากับ จางเทีย  เพราะ จางเทีย รู้จักชายชราคนนี้  จางเทีย ไม่คิดว่าเขาจะเจอกับชายชราที่นี่

จางเทีย เห็นชายชราคนนี้เดินออกมาจากแม่น้ำลาวาได้อย่างกับคนที่เดินในแม่น้ำธรรมดา

‘ คนเราอยู่ในลาวาได้ด้วยเหรอ ? ‘ จางเทีย ช็อกอย่างมาก

จางเทีย สงสัยว่ามันเป็นภาพลวงตาแต่ชายชุดดำได้แสดงให้ จางเทีย เห็นว่ามันคือความจริงเพราะชายชุดดำเองก็เห็นและได้ยินมันด้วย ในตอนที่ จางเทีย คิดอยู่นั้นการโจมตีของชายชุดดำก็ตรงเข้าใส่หน้าอกของชายชรา

‘ ผลลัพธ์มันจะเป็นยังไงถ้าโดนอัดโดยคนที่อยู่ระดับ 10 ที่ใช้หมัดออกมาเต็มแรง ? ‘ จางเทีย รู้ว่าถ้าเป็นเขา เขาคงตายทันที !

แต่ชายชราไม่ตาย เขากลับยังคงแสดงสีหน้าดังเดิมและผมที่ยุ่งเหยิงเช่นเดิม  เขาแค่มองเพียงเล็กน้อย ชายชุดดำก็เริ่มกรีดร้องออกมา

จางเทีย อ้าปากค้างเล็กน้อยในตอนที่มองชายที่ไล่ตามเขามานั้นกรีดร้องอย่างกับเด็กผู้หญิง

“ อ๊าก มันเป็นแบบนี้ได้ไง การโจมตีของข้าโดนแกดูดซับไปหมด นี่แกเป็นตัวอะไรวะ อ๊าก... “

ในตอนที่มือทั้งสองข้างอยู่ห่างจากชายชรา 2 ซม. พวกมันก็โดนกันและดูดซับไว้โดยกำแพงที่มองไม่เห็น...

“ ทุกวันนี้คนหนุ่มนี่ไม่รู้จักเคารพคนแก่กันเลย.. “ – ชายชราถอนหายใจออกมา – “ ข้าไม่ได้จะมาหาเรื่องแต่เจ้ากลับอยากฆ่าข้างั้นเหรอ ? “

ในตอนที่ชายชุดดำกรีดร้องและ จางเทีย ที่ทึ่งอยู่ แขนของชายชุดดำก็เริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดงและแห้ง,แข็งแล้วดำขึ้นมาเหมือนกับโดนลาวาเผาก่อนจะกลายเป็นเถ้าแล้วตกลงไปที่พื้น..

หลังจากที่เสียมือทั้งสองข้างไป ชายชุดดำก็เริ่มกระอักเลือดออกมาก่อนจะล้มลงไปที่พื้นโดยหันหน้าขึ้นฟ้า

หลังจากที่ชายชุดดำล้มลงไป ชายชราก็ได้มองมาที่ จางเทีย

จางเทีย เอามือถูตาและกลืนน้ำลายตัวเองแล้วจ้องไปที่ชายชราและได้ยิ้มออกมาอย่างขมขื่น – “ ผะ..ผู้เฒ่า ดีที่ได้เจอกันอีก ... “

ชายชรานั้นเหมือนกับขอทานที่ จางเทีย เจอที่ท่าเรือและเมืองมังกรขาวเมื่อหลายวันก่อน ในตอนที่เขาเห็นชายชราในเมืองมังกรขาว ชายชราถูกโยนมาข้างถนนโดยคนของแมนชั่นเซาและเกือบโดนอัด  จางเทีย ถึงกับเอาเงินให้ชายชราคนนี้ด้วย

ตั้งแต่วันนั้นชายชราก็ไปที่ท่าเรือเพื่อดู จางเทีย ไปปล่อยปลา เขาไม่ได้พูดอะไรมาก เขาเหมือนกับคนบ้า ปกติเขาจะนั่งยองๆที่ริมน้ำอยู่หลายชั่วโมง ตราบใดที่ จางเทีย ถามเขาเรื่องครอบครัว ชายชราจะกลายเป็นบ้า ดังนั้น จางเทีย เลยถือว่าชายคนนี้เป็นแค่คนธรรมดาเท่านั้น เพราะ จางเทีย รู้สึกสงสารชายชรา บางครั้งเขาก็ซื้ออาหารและเสื้อผ้าให้ชายชรา

มันเกินกว่าที่ จางเทีย คาดไว้จิรงๆที่ชายชรานี้จะแข็งแกร่งได้ถึงขนาดนี้ ไม่ต้องขยับตัวก็ทำให้นักสู้ระดับ 10 พิการไปได้  จางเทีย อดจินตนาการไม่ได้เลยว่าชายชราจะแข็งแกร่งขนาดไหน

ชายชราจ้องมาที่ จางเทีย และไม่ได้พูดอะไร

เมื่อเห็นสายตาของอีกฝ่าย ใจของ จางเทีย ก็เริ่มเต้นรัวขึ้นมาอีกครั้ง ‘ เจ้าไม่น่าจะลืมหรอกนะว่าข้าเป็นใคร ถ้าเจ้าดูแลข้าเหมือนที่ข้าดูแลเจ้า ข้าคงไม่ต้องบอกให้ช่วย ‘

เมื่อมองไปยังสายตาของชายชรา  จางเทีย ก็รีบเช็ดคราบเลือดที่หน้าก่อนจะจัดผมเพื่อให้เขาดูไม่น่าอาย  หลังจากนั้นเขาก็ผ่อนคลายก่อนจะฝืนยิ้มออกมาแล้วพูดขึ้นมาช้าๆ – “ ท่านจำข้าไม่ได้เหรอ ?  ข้า จางเทีย  เด็กที่มักจะไปปล่อยปลาที่ท่าเรือกับท่าน  ข้าซื้อปลาย่างและข้าวให้ท่านาไง  ท่านจำไม่ได้เหรอ ? “

ชายชรามองไปที่ จางเทีย แล้วยิ้มออกมาที่มุมปาก – “ แน่นอนว่าข้าจำเจ้าได้ เจ้าเกือบจะเป็นแค่คนเดียวที่ช่วยข้าไว้ในชีวิต เจ้าน่ะเอากระเป๋าเงินเจ้าใส่เสื้อข้าไว้ มันมีเงิน 2 ทอง 38 เงิน 17 ทองแดง  เจ้าถึงกับชวนข้าไปกินข้าว 6 ครั้งและหาเสื้อผ้าให้ข้า นอกจากนี้เจ้ายังชวนข้าไปอยู่ที่โรงแรมแล้วอาบน้ำอีก.. “ - หลังจากที่พูดจบ ชายชราก็ได้เตะศพที่นอนอยู่ที่พื้น – “ เกิดอะไรขึ้นระหว่างเจ้ากับเขา ? ดูเหมือนว่าเขาอยากจะฆ่าเจ้า .. “

จางเทีย ไม่รู้ว่าชายชราจะโผล่มาที่นี่ตอนนี้และยังคงรวบรวมความคิดไม่ได้

“ เอ่อ พูดยาก ! “ - จางเทีย ถอนหายใจแล้วแอบมองไปยังชุดของชายชราที่ จางเทีย ให้ไว้  มันเกินกว่าที่ จางเทีย คาดจริงๆที่เสื้อผ้านั้นยังคงไม่เปลี่ยนแปลงอะไรเลยทั้งๆที่ชายชราเดินออกมาจากลาวา – “ ข้าตั้งใจที่จะขึ้นเป็นระดับ 7 อย่างเป็นทางการโดยการสร้างสัญลักษณ์แต่ก็ไม่คิดว่าข้าจะโดนคนเล่นงานเอา ถ้าไม่ใช่เพราะท่าน ข้าอาจจะ... “

เมื่อได้ยินแบบนั้นชายชราก็เข้าใจความรู้สึกของ จางเทีย  เขาได้หงุดหงิดขึ้นมาอีกครั้ง – “ มักจะมีพวกหน้าไม่อายในโลกนี้ เพราะเขาอยากฆ่าเจ้า ข้าจะจัดการปัญหาให้เจ้าเอง ! “ – เขาตอบออกมาง่ายๆและเดินไปยังศพของชายที่นอนอยูที่พื้นด้วยความอาฆาตที่มากซะจน จางเทีย กลัว

เมื่อมองไปที่ชายชราที่กำลังยกเท้าและจะกระทืบชายชุดดำให้ตาย  จางเทีย ก็ได้รีบตะโกนออกมา – “ เดี๋ยว หยุดก่อน... “

“ อะไร ? เจ้าอยากปล่อยเขาไปรึไง ? “ - ชายชราถามด้วยท่าทีไม่พอใจนิดๆ

“ ข้าต้องถามคำถามก่อน ข้าอยากรู้ว่าใครที่คิดจะฆ่าข้าก่อนจะจัดการเขาทิ้งเผื่อว่าพวกนั้นจะมาหาเรื่องข้าอีก ! “

เมื่อพูดจบ  จางเทีย ก็ได้เดินเข้าและตั้งใจที่จะปลุกชายชุดดำแต่เขาก็ปลุกอีกฝ่ายไม่ได้ ดังนั้น จางเทีย จึงทำสายตาหมดหนทางและมองไปที่ชายชรา

ชายชราไปปลุกชายจุดดำโดยการเตะเข้าไปที่รักแร้

“ เอาสิ เขาขยับไม่ได้แล้ว ! “ -ชายชรายืนกอดอกข้างๆ

จางเทีย ฉีกหน้ากากของอีกฝ่ายออก

ชายคนนี้ดูอายุ 30-40 ปีซึ่งมีใบหน้าที่ตอบ,ยาวและดูน่ากลัวนิดๆ

หลังจากที่ตื่นมาแล้วชายคนนั้นได้แสดงรอยยิ้มที่บ้าออกมา เขามองไปที่ จางเทีย และชายชราแล้วพูดด้วยความหงุดหงิด – “ จางเทีย ข้าโชคร้ายครั้งนี้แต่แกจะไม่ได้อะไรจากข้าหรอก ! “

จางเทีย พูดล้อเลียน – “ ข้ามั่นใจว่ามีคนรู้จักหน้าแก แกคิดรึว่าตระกูลจางจะหาเบาะแสไม่ได้ ? “

“ ฮาฮา... “ – ชายคนนั้นหัวเราะออกมาและกระอักเลือด – “ แกทำได้ มาลองดูกันว่าวังไฮหยวนจะได้อะไรจากข้าบ้าง แม้ว่าแกจะสับหัวข้าเป็นชิ้นๆแต่ข้าบอกแกเลย ไม่มีใครบอกได้ว่าข้าเป็นใครจากหน้าข้า...”

“ จริงเหรอ ? “ - จางเทีย ยิ้มออกมา เขาไม่ได้มองไปที่หน้าอีกฝ่าย เขามองไปที่หูซึ่งมีรอยบางอย่าง – “ ข้ารู้ว่าองค์กรแกเหมือนกับเงา ก็เหมือนกับของแกที่ปกติจะปิดบังใบหน้าจริงเอาไว้ นอกจากหน้ากากธรรมดาแล้วแกต้องเตรียมตัวมาอย่างดีเพื่อปกปิดตัวตนที่แท้จริง แกอาจทำศัลยกรรมมานาน ดังนั้นแกเลยไม่กลัวว่าจะโดนรู้ตัวตน ! “

รอยยิ้มของชายคนนั้นหายไป – “ ดีที่แกรู้ แม้ว่าวังไฮหยวนจะมีอำนาจแต่มันไม่มีทางรู้ตัวตนของข้าได้ ตราบใดที่แกฆ่าข้า แกจะต้องโดนองค์กรข้าแก้แค้น ! “

“ แกคิดจริงๆเหรอว่าคนอื่นจะจำแกไม่ได้ ? “ – สายตาของ จางเทีย ดูล้อเลียน

“ มีคำพูดก่อนภัยพิบัติบอกว่ามนุษย์น่ะบอกตัวตนของคนได้โดยการตรวจ DNA แต่ตอนนี้มันก็เปลี่ยนไปแล้ว ลูกเล่นนั้นไม่ได้ผลอีกแล้ว ! “ - ชายคนนั้นฮึดฮัดออกมา

“ น่าสงสารจริงๆ ข้ารู้จักชายอ้วนใจร้าย เพราะความต้องการของอาชีพและงานอดิเรกที่น่าขนลุกของเขา เขามักจะแต่งตัว เขาบอกข้าว่าไม่ว่าจะศัลยกรรมขนาดไหน,ใส่หน้ากากรึเปลี่ยนรูปร่างด้วยยา มันก็ต้องมีที่หนึ่งที่เขาไม่อาจเปลี่ยนได้ ! “ - จางเทีย ฮึดฮัด – “ แกรู้มั้ยว่าตรงไหน...”

“ มันเป็นไปไม่ได้ ! “- ชายคนนั้นตอบอย่างมั่นใจ

“ ไม่ใช่เป็นไปไม่ได้แต่คนธรรมดาน่ะคิดไม่ถึง มีที่ที่มันไม่เปลี่ยนอยู่ ! “ – เมื่อพูดจบ จางเทีย ก็ได้ดึงหูของอีกฝ่ายแล้วบิดอย่างแรง- “ หูแกไง เอาจริงๆเลยคือหูแกไม่ได้ทำศัลยกรรมไปด้วย เพราะโครงสร้างพิเศษ อย่างมากมันก็ทำได้แค่เปลี่ยนรูปร่างแต่แกน่ะเปลี่ยนโครงสร้างมันไม่ได้นอกซะจากว่าแกอยากให้คนอื่นรู้ว่ามันเป็นเพราะศัลยกรรม ! “

“ แล้วไง ? “

“ คำถามนี้บอกถึงความโง่ที่แกมีเลย...” - จางเทีย ถอนหายใจออกมา – “ แกไม่รู้เหรอว่าหูคนประกอบไปด้วยกระดูกมากมาย กระดูกก้นหอยน่ะประกอบไปด้วยส่วนที่บ่งบอกตัวตนได้ 19 ส่วนซึ่งแบ่งได้อีก 34 ส่วนเล็กๆ เทียบกับหน้าตาเราแล้ว หูนี่แหละที่บ่งบอกถึงตัวตนได้ ในบรรดา 19 ส่วนและ 34 ส่วนนั้นมี 12 ส่วนที่เหมือนกันซึ่งสามารถบอกได้ถึงสายเลือดและตระกูลได้ นอกจากพวกคนที่มาจากตระกูลเดียวกัน ไม่มีคนในโลกที่มีของแบบนั้นเหมือนกันได้  หูน่ะมันบอกได้ง่ายยิ่งกว่าหน้าแกอีก ! “

เมื่อได้ยินคำอธิบายของ จางเทีย  ชายที่นอนอยู่ที่พื้นก็เปลี่ยนสีหน้าไปทันที แม้แต่ชายชราที่เงียบอยู่ก็ช็อกและมองไปที่ จางเทีย  เขาดูเหมือนจะแปลกใจกับความรู้ที่ จางเทีย มี

จางเทีย ไม่ได้มองไปที่สีหน้าของอีกฝ่าย  เขาพึมพำออกมาต่อ – “ บ่งบอกตัวตนจากหูน่ะไอ้อ้วนก็สอนข้ามา มันคือความรู้ลึกลับซึ่งจะไอ้อ้วนคนเดียวที่ชำนาญ แกรู้มั้ยว่าไอ้อ้วนน่ะบังคับให้ข้ามองหูของลูกค้าทุกวันเลยด้วย ? แกรู้มั้ยว่าข้าต้องใช้เวลานานแค่ไหนถึงได้บอกได้ทันทีที่เห็นพวกเขา ? แกรู้มั้ยว่าการฝึกแบบนี้มันเป็นยังไง ?”

“ แล้วไง ? มีคนตั้งเยอะบนทวีปไว่ แกคิดว่าจะไปเช็คหูแต่ละคนได้เหรอ ? “ – ชายคนนั้นถามออกมาทำท่าใจเย็น

“ ไม่จำเป็นต้องเช็คทุกคนหรอก จริงๆแล้วตอนข้ามาที่นี่เพื่อสร้างพลังฉีต่อสู้ ข้าเจอกับเด็กหนุ่มที่มาที่นี่ด้วยกันที่ทำท่าฮึดฮัดออกมาอย่างเย็นชา เพราะมีไม่กี่คนที่กล้าทำแบบนั้นในเขตตระกูลจาง ข้าเลยสนใจเขาเป็นพิเศษ นอกจากนี้หลังจากที่สร้างพลังฉีต่อสู้แล้ว ข้าเลยทำการค้นหาภูมิหลังของเขาไว้ผ่านทางความสัมพันธ์กับวังมังกรลับ บังเอิญว่าหลังจากที่มองไปที่หูเขาดีๆแล้ว ข้าพบว่า 12 จุดนั้นเหมือนกับของแกเลย แกรู้มั้ยว่าเขามาจากไหน.. “ - ในตอนที่ จางเทีย พูด ตาเขาก็เริ่มเป็นประกายขึ้นมา

ตอนนั้นสายตาของอีกฝ่ายแสดงความกลัวออกมา ชัดแล้วว่าเขาลนลาน เขาตะโกนออกมาดังๆ – “ เป็นไปไม่ได้..เป็นไปมได้ แกจะไม่ได้อะไรจากข้าหรอก ! “๐

“ จะมีอะไรที่แกทำได้อีกนอกจากปั่นหัวคนและรังแกคนที่อ่อนแอกว่าแล้วคิดว่าตัวเองฉลาด ? “ - จางเทีย คลั่งขึ้นมาและตบไปที่หน้าอีกฝ่าย  ผลก็คือชายคนนั้นมีเลือดกับฟันหลุดออกมาจากปาก – “ แกคิดว่าพ่อคนนี้ยังหลอกแกอีกเหรอ ไอ้คนตาย ? ไอ้บ้านั่นมันแซ่เฉินและมาจากตระกูลเฉินจากเมืองน้ำแข็งสวรรค์ เขตแลง ประเทศจินหยุน  พวกแกเองก็มาจากตระกูลเฉิน ใช่มั้ย ? ข้าล่ะสงสัยจริงๆว่าตระกูลแกทำเรื่องเลวอะไรไว้บ้าง ! แค่ไม่กีวันตระกูลแกจะโดนกำจัดทิ้ง แกกล้ามาหาเรื่องข้า เหี้ย ... “ - จางเทีย ถ่มน้ำลายใส่อีกฝ่าย

“ ไม่ ข้าไม่ได้มาจากตระกูลเฉิน ข้าไม่ได้มาจากตระกูลเฉิน... “ – ชายคนนั้นตะโกนออกมาอย่างบ้าคลั่ง เขาพยายามที่จะลุกขึ้นยืน แม้ว่าเขาจะปฏิเสธแต่ท่าทีนั้นได้ตอบว่าทุกอย่างคือความจริง

“ แน่นอนว่าแกน่ะจะมาจากตระกูลเฉินรึเปล่านั้นจะต้องตรวจสอบก่อน แกคิดว่าตระกูลแกจะปกปิดเรื่องนี้จากวังไฮหยวนได้เหรอ ? “ - จางเทีย ฮึดฮัดออกมา – “ แกคิดว่าแกฉลาดที่สุดในโลกรึไง ? ถ้าแกกล้าหาเรื่องข้า แกก็ต้องเตรียมตัวชดใช้ไว้ด้วย ! “

ตาของชายคนนั้นจ้องมาที่ จางเทีย ด้วยความกลัว  ตาของเขากำลังถลนออกมา จนตอนนี้เขาก็เพิ่งเข้าใจว่า  จางเทีย โหดร้ายขนาดไหน  ความคิดของ จางเทีย น่ะน่ากลัวยิ่งกว่าทักษะต่อสู้ใดๆที่ จางเทีย มีอีก

แค่ช่องโหว่เล็กน้อยเมื่อ จางเทีย เห็น มันจะขยายออกจนโตเป็นภูเขา  คนแบบนี้น่ะน่ากลัวและไม่ธรรมดา จนวันนี้ชายคนนี้ก็เพิ่งได้รู้ว่ามีคนโรคจิตที่บ่งบอกคนได้จากหูโดยการมองอยู่....

“ แกมันตัวประหลาด....ประหลาด ข้าจะไม่ปล่อยแกไว้ แม้ว่าข้าจะตายก็ตาม ! “ – ชายชุดดำกรีดร้องออกมาอย่างสิ้นหวัง และได้กระอักเลือดสีดำออกมา หลังจากนั้นเขาก็หันหน้าไปด้านข้างแล้วตายไป ไม่นานหลังจากที่ชายคนนั้นตาย ร่างของมันก็ได้ละลายลงไปช้าๆ ไม่กี่นาทีแม้แต่กระดูกก็ยังละลายไปด้วย

จางเทีย ปิดจมูกและถอยหลังกลับมา – “ ยาพิษที่น่ากลังจริงๆ ! มันซ่อนอยู่ในฟัน แม้แต่ตัวก็ยังละลายด้วย.. “

หลังจากที่พูดจบ จางเทีย ก็ไม่ได้ยินการตอบโต้อะไร เขาหันกลับมาและพบว่าชายชรานั้นมองมาที่เขาด้วยตาที่เป็นประกายเหมือนกับมองสาวสวย  สายตานั้นทำให้ จางเทีย ขนลุก

“ ผู้เฒ่า ...ทำไม ...ทำไมมองข้าแบบนั้น? “ – เขารู้สึกกังวลเล็กน้อยและได้ถามออกมาเพราะกลัวว่า จางเทีย จะเป็นบ้าขึ้นมาอีกรอบ

“ ไม่เลว...ไม่เลว...ชัดเจนดี  ดูเหมือนว่าเจ้าจะไม่ได้โดนคนอื่นปั่นหัวได้ง่ายๆ ! “ – ชายชราดูเหมือนจะมีความสุข

จางเทีย แสยะยิ้มออกมา – “ โอ้ ข้ายังไม่ได้ขอบคุณท่านเลยที่ช่วยข้าไว้.... ข้าอยากรู้ด้วยว่าตะกี้ ท่านเดินออกมาจากลาวาใช่ไหม  ? “

“ อุณหภูมิของลาวาน่ะอยู่แค่ที่ 500-600 องศา ! “ – ชายชราส่ายหน้า – “ เจ้าจะเข้าใจเองในอนาคตถึงหลายๆอย่างที่อาจจะจินตนการไม่ได้และคิดว่าคนเราไม่สามารถที่จะทำมันได้ ! ตราบใดที่เจ้าทำได้ เจ้าจะคิดว่ามันเป็นเรื่องธรรมดา “

จางเทีย คิดถึง Castle of Black Iron ซี่งเขาเองก็ยังสับสนและพยักหน้าตอบรับ

“ เออ ข้าเจอท่านมาหลายครั้งแล้ว ให้ข้าเรียกท่านว่าอะไรดี ? “ - จางเทีย ถามอย่างสุภาพ

“ ก็อย่างที่บอกคนอื่นเรียกข้าว่าลอร์ดแห่งนักเล่นแร่แปรธาตุ ! “ - ชายชรามองมาที่ จางเทีย พร้อมกับยิ้มราวกับเห็นทอง – “ อย่าสุภาพเลย เจ้าเรียกข้าว่าอาจารย์ก็ได้  !”

“ อาจารย์ ! “ - จางเทีย เรียกตามที่อีกฝ่ายบอก จากนั้นเขาก็รู้สึกแปลกนิดๆ ‘ ชายชราคนนี้แซ่ว่า ‘ ชี ‘ ไม่ใช่รึไง ?  ชื่อนี้เหมาะกับเขาจริงๆ ! ‘

“ เอ่อ ... “ - หลังจากที่ จางเทีย เรียกชายชราว่าอาจารย์  ชายชราก็แสดงท่าทีจริงจังออกมา

เมื่อเห็นสีหน้าพอใจของชายชรา  จางเทีย ก็รู้สึกผิดปกติ เขาต้องการคำอธิบาย – “ อ๊าก... ข้าไม่ได้หมายถึง.. “

ในตอนที่ จางเทีย กำลังจะอธิบาย  ลูกน้องของชายชุดดำก็วิ่งตามลงมา

“ อย่าส่งเสียง ... “ - เมื่อได้ยินเสียงนั้น สีหน้าของชายชราก็หม่นลง  เขาดีดนิ้วแล้วส่งของสีฟ้าเล็กๆบินไปใส่พวกนั้น มันเหมือนกับอุกกาบาตที่พุ่งมาจากดวงจันทร์ ความเร็วนั้นมันเร็วยิ่งกว่าลูกดอกของ จางเทีย อีก  อีกอย่างแล้วมันยังเงียบด้วย ในเสี้ยววินาที มันก็ได้ตกลงไปที่ใจกลางพวกนั้นหลังจากที่เดินทางไปได้กว่า 200 ม.

เกิดระเบิดขึ้นมา แม้ว่า จางเทีย จะห่างออกไป 200 ม.แต่เขาก็ยังคงรู้สึกได้ถึงคลื่นลมร้อนๆแผ่มา

หลังจากที่ระเบิดและลุกไหม้แล้ว พวกลูกน้องนั้นก็ไม่รอดกันสักคน  เมื่อมองไปที่ระเบิดและไฟพวกนั้น จางเทีย ก็กลืนน้ำลาย ‘ เหี้ยแล้ว ชายชรานี่มันบ้าอะไรวะ ? ‘

“ โอ้ เจ้าอยากพูดอะไรกับอาจารย์นะตะกี้ ? “ – ชายชราที่ตะกี้ดูเย็นชาหันกลับมาถาม จางเทีย ด้วยรอยยิ้ม

‘ ระเบิด...ระเบิด...ลอร์ดแห่งนักเล่นแร่แปรธาตุ...ลอร์ดแห่งนักเล่นแร่แปรธาตุ....ลอร์ดแห่งนักเล่นแร่แปรธาตุ ‘

จางเทีย เข้าใจทันทีว่าเกิดอะไรขึ้น  เขาคุกเข่าลงไปโดยไม่ลังเลแล้วโขกหัวลงสามรอบ – “ อาจารย์ เป็นเกียรติที่ข้าได้เป็นลูกศิษย์ของท่าน  ! “