spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
| *ตั้งค่าถาวร (คลิกตั้งค่าถาวร) |
บทที่ 392: การแข่งขันรอบที่สอง
มีคนบอกว่าไม่มีอะไรน่าเศร้ากว่าหัวใจที่ตายไปแล้ว
ชูชิงหานรู้สึกว่าเขาได้กลายเป็นเหยื่อล่อของฝ่ายชูหยู่แห่งนิกายตะวันม่วง และคนที่ทำเช่นนั้นก็คือท่านอาจารย์ที่เขาให้ความเคารพอย่างสูง
เส้นทางของเต๋าศิลปะการต่อสู้ท้าทายชะตากรรม ไม่มีใครเกิดมาเพื่อเป็นเหยื่อของอีกคนหนึ่ง แม้กระทั่งบุคคลที่ทำเช่นนั้นจะเป็นอาจารย์ของเขาเอง
อาจารย์ชูหยู่ขมวดคิ้วเมื่อเห็นชูชิงหานนิ่งเงียบ "ชิงหาน พักหลังมานี่เต๋าหัวใจของเจ้าไม่เสถียร เจ้ามักคิดเรื่อยเปื่อย เจ้าลืมหนี้บุญคุณที่เจ้าควรตอบแทนข้าคนที่เลี้ยงดูเจ้ามางั้นหรือ?
"ศิษย์น้องชิงหาน เจ้าเพียงแค่ต้องลากเจี้ยงเฉินไปพร้อมกับเจ้าหรือบังคับให้เขาแสดงจุดอ่อน นั่นจะเพียงพอสำหรับความสำเร็จ หากข้าจะหวังให้เจ้าสังหารเจ้าหมูสกปรกนั่นมันคงเป็นเรื่องยากเกินไป เจ้าไม่สามารถทำมันในวันนั้นบนภูเขาบรรจบ ข้าจึงคิดว่าเจ้าก็คงทำไม่ได้เช่นเดียวกันในตอนนี้ "
หลงยู่ซื่อได้เผชิญหน้ากับเจี้ยงเฉินในวันนั้นและเกือบจะถูกฆ่าตาย การมาถึงของชูชิงหานในเวลาที่เหมาะสมได้ช่วยชีวิตหลงยู่ซื่อไว้
นางต้องการให้เขาฆ่าเจี้ยงเฉิน เขากลับไม่ได้ทำเช่นนั้น เขาต้องการสนับสนุนวาระของตัวเองเพื่อให้เจี้ยงเฉินมีชีวิตอยู่
เขาผ่านช่วงเวลาที่ดีที่สุดในการฆ่าเจี้ยงเฉินและปล่อยให้เขาได้รับความช่วยเหลือจากคนอื่น
หลงยู่ซื่อโกรธแค้นอย่างมากเกี่ยวกับเรื่องนี้ สิ่งที่นางจำได้ก็คือชูชิงหานไม่เคารพความปรารถนาของนางและเขาไม่ได้ฆ่าเจี้ยงเฉินเมื่อนางต้องการให้เขาทำ นางลืมไปแม้กระทั่งว่าเขาช่วยชีวิตของนางไว้
ตลอดเวลาที่ผ่านมานางโกรธเกลียดชูชิงหาน นางยังใช้ประโยชน์จากโอกาสนี้เพื่อระบายความรู้สึกของนางและได้เรียกเขาว่า "ศิษย์น้องชิงหาน" แทน!
ต้องรู้ว่าชูชิงหานอายุมากกว่าหลงยู่ซื่อ 7-8 ปี
เขานับถืออาจารย์ชูหยู่และเป็นศิษย์ของนางก่อนหลงยู่ซื่อ 20 ปี แต่ตอนนี้หลงยู่ซื่อเรียกเขาว่า "ศิษย์น้องชิงหาน"!
ศิษย์หมายเลขสองภายใต้หัวหน้าชูหยู่ ศิษย์ 10 อันดับแรกของนิกายตะวันม่วงได้กลายเป็นเหยื่อล่อและเป็นคนที่ถูกทิ้ง !
ทั้งหมดนี้สำหรับผู้หญิงคนนี้น่ะหรือ? สำหรับผู้หญิงไม่มีหัวใจคนนี้ ?
ดวงตาของชูชิงหานแข็งกร้าวอย่างกะทันหันขณะที่มองไปยังหลงยู่ซื่อโดยไม่พูดอะไรสักคำ
คำที่ว่า "ศิษย์น้องชิงหาน" ทำให้หัวใจของเขาเหมือนตายไปแล้ว
เพราะเมื่อหลงยู่ซื่อพูดคำคำนั้นออกมา ใบหน้าของท่านอาจารย์ชูหยู่ราบเรียบราวกับว่าเป็นเรื่องปกติ เป็นสิ่งที่เขาสมควรได้รับ
ชูชิงหานไม่มีความรู้สึกเหมือนท่อนไม้ เหมือนศพเดินได้ไม่มีวิญญาณ เขายืนอยู่ที่นั่นอย่างโง่งม
"คิดให้รอบคอบ อย่าทรยศต่อความคาดหวังของข้า" หัวหน้าชูหยู่ขมวดคิ้วเมื่อนางได้เห็นการแสดงออกของชูชิงหาน และนางเดินออกไปหลังจากพูดเสร็จ
หลงยู่ซื่อหัวเราะอย่างเย็นชาและจ้องมองร่างกายของชูชิงหานไปมาด้วยความรังเกียจและดูถูกราวกับว่านางกำลังมองถังขยะ
ความเคารพในตนเองของชูชิงหานหายไปโดยไม่มีร่องรอยต่อหน้าอาจารย์ผู้ทรงเกียรติและการกระทำอันโหดเหี้ยมอันไร้หัวใจของหลงยู่ซื่อ
เขาเกือบจะได้ยินหัวใจของเขากำลังปะทุเลือด
ชูชิงหานยืนนิ่งอยู่ใต้แสงจันทร์ เต๋าหัวใจอันกว้างขวางของเขากำลังดิ้นรนอยู่ในโคลนลึก
"ท่านอาจารย์มีบุญคุณกับข้ามากมายก็จริง แต่ข้าต้องตอบแทนนางด้วยชีวิตอย่างนั้นรึ? หากข้าต้องสละชีวิตเพื่อเป็นเกียรติแก่ท่านอาจารย์ข้าจะยอมทำ แต่สำหรับคนที่ใจอำมหิตและไร้ความปรานีอย่างหลงยู่ซื่อ ท่านอาจารย์ต้องการใช้ข้าเพื่อเป็นเหยื่อล่อเจี้ยงเฉิน? มันไม่ถูกต้อง! "
เต๋าศิลปะการต่อสู้ของชูชิงหานไม่แข็งแกร่งเท่าของหลงยู่ซื่อ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเขาไม่ได้มีเจตนาที่จะไล่ตามเส้นทางไร้พรมแดนของเต๋าศิลปะการต่อสู้
แม้แต่มดตัวเล็กยังอยากมีชีวิตอยู่ นับประสาอะไรกับคนที่มีเลือดมีเนื้ออย่างชูชิงหาน
เขาไม่ได้กลัวตายเขาแค่ไม่อยากตายในสภาพที่โง่เขลา ไม่มีค่าในความตายเช่นนี้ เขาไม่ต้องการที่จะสละชีวิตของตัวเองให้กับคนที่เขาเกลียด !
"ลืมไปเถอะ ข้าไม่สามารถฝ่าฝืนคำสั่งของท่านอาจารย์ได้ ข้าประสบความสำเร็จในวันนี้เพราะท่านอาจารย์ ศิษย์น้องไห่เทียนและฮัวหวิ๋นทุกคนต้องสละชีวิตเพราะความปรารถนาของท่านอาจารย์เช่นกัน ข้า ชูชิงหาน เป็นคนซื่อสัตย์ ข้าไม่ใช่คนที่จะลืมบุญคุณคน ท่านอาจารย์ให้ความสำเร็จแก่ข้าในวันนี้ ข้าจะตอบแทนนางด้วยความตายของข้า "
ชูชิงหานถอนหายใจเบา ๆ "อย่างไรก็ตาม เจี้ยงเฉินไม่ได้มีเรื่องบาดหมางกับข้า ข้าต้องระเบิดมหาสมุทรวิญญาณของตัวเองเพื่อลากเขาไปกับข้าหรือ? ข้าต้องทำเพื่อหญิงชั่วช้าหลงยู่ซื่อหรือ? "
ชูชิงหานเป็นคนจริง คนที่มีความเห็นเป็นของตัวเองว่าอะไรผิดอะไรถูก แม้ว่าเขาจะได้พบกับเจี้ยงเฉินเพียงครั้งเดียว และภายใต้หน้าตาของศัตรู เขาชื่นชมเจี้ยงเฉินจากใจลึก ๆ และชื่นชมการตัดสินใจเกี่ยวกับความรักและความเกลียดชังความกตัญญูและความแค้นได้อย่างชัดเจน
ในขณะที่หลงยู่ซื่อให้ความรู้สึกของความเห็นแก่ตัวและความไม่จริงใจ นางคือจอมวายร้าย นางทำทุกอย่างเพื่อผลประโยชน์ของตัวเธอเอง นางช่างน่าขยะแขยง เขาต้องสละชีวิตของตัวเองทำลายคนที่เขาชื่นชมเพื่อให้คนที่เขาเกลียดได้รับสิ่งที่ตัวเองต้องการ !
"หลงยู่ซื่อ เจ้าคู่ควร? ทั้งนิกายต้องเอาอกเอาใจเจ้าเพียงเพราะเจ้ามีร่างฟีนิกซ์สวรรค์อย่างนั้นหรือ? ข้า ชูชิงหานเป็นคนดี ข้ามีอนาคตที่กว้างไกล ทำไมข้าต้องทำเพื่อเจ้า? ข้าควรตายและให้ชีวิตนี้ชดใช้ท่านอาจารย์ แต่ข้าจะไม่ทำสิ่งโง่ ๆ ที่เป็นอันตรายต่อคนอื่นโดยที่มันไม่ได้เป็นประโยชน์กับตัวเอง!
ในตอนนี้ชูชิงหานตัดสินใจแล้ว
เขากำลังจะสู้กับความตายด้วยความเชื่อมั่น เขาต้องการจะตายอย่างเปิดเผยและถูกต้องด้วยน้ำมือของเจี้ยงเฉิน แต่เขาจะไม่ใช้วิธีการที่โง่เขลาอย่างเช่นการระเบิดมหาสมุทรวิญญาณของตัวเอง!
............
คู่ต่อสู้คนต่อไป ชูชิงหาน?
เจี้ยงเฉินวิเคราะห์การแข่งขันและค้นพบว่าใครเป็นฝ่ายตรงข้ามคนต่อไป
เจี้ยงเฉินคุ้นเคยกับชูชิงหาน รูปร่างที่ค่อนข้างสูง สวมชุดผ้าป่าน มีสายตาแจ่มจรัสที่แฝงไปด้วยความเปล่าเปลี่ยวกระพริบผ่านสมองของเจี้ยงเฉิน
ถ้าเขาจะบอกว่าเขามีความรู้สึกดีต่อใครสักคนจากนิกายตะวันม่วง คนคนนั้นก็คือชูชิงหาน
ชายคนนั้น ตั้งแต่ต้นจนจบไม่เคยมีความรู้สึกเย่อหยิ่งอย่างท่วมท้นหรือการพิจารณาตัวเองว่าสูงส่งกว่าคนอื่น เขาไม่เคยปฏิบัติต่อคนธรรมดาในโลกสามัญเหมือนมดเพียงเพราะเขาเป็นสาวกของนิกาย
ตามความคิดของเจี้ยงเฉิน เขาจะฆ่าสาวกของนิกายตะวันม่วงด้วยสายตา
อย่างไรก็ตามเขาได้ทิ้งรังสีแห่งความหวังไว้ให้กับชูชิงหาน เขาจำได้ว่าตอนที่ชูชิงหานช่วยหลงยู่ซื่อที่หุบเขาบรรจบ
ถ้าเขาใช้พลังอย่างเต็มที่ เขาสามารถสังหารเจี้ยงเฉินได้ทันที
แต่เขาไม่ได้ทำและได้ให้ทางเลือกแก่เจี้ยงเฉิน
แม้ว่าทางเลือกเหล่านี้ไม่มีความหมายกับเจี้ยงเฉิน แต่สำหรับคนที่มีอำนาจเหนือกว่าและเลือกที่จะไม่ใช้มัน มอบทางเลือกให้กับฝ่ายตรงข้าม นี่เป็นสิ่งที่แสดงให้เห็นว่าชูชิงหานเป็นผู้ฝึกฝนบ่มเพาะที่มีหลักศีลธรรมและจริยธรรม
"ข้า เจี้ยงเฉิน รู้จักแยกแยะความแค้นและความเมตตา เจ้าเคยให้ทางเลือกกับข้า ตอนนี้ข้าจะมอบทางเลือกคืนให้เจ้า"
เจี้ยงเฉินได้คิดค้นยุทธศาสตร์ในใจแล้ว
เขาเหวี่ยงความคิดทั้งหมดเกี่ยวกับการแข่งขันและเริ่มฝึกซ้อมอย่างจริงจังอีกครั้ง เป้าหมายของเจี้ยงเฉินถูกตั้งขึ้นแม้ว่าเขาจะยังต้องการเวลาสักระยะหนึ่งจนกว่าจะสามารถตัดผ่านเข้าสู่อาณาจักรปราณจิตวิญญาณนภา
เขามักจะเชื่อว่าในเส้นทางของเต๋าศิลปะการต่อสู้ ความพยายามอีกเล็กน้อยจะนำไปสู่ความได้เปรียบ
ไม่มีผู้ใดผ่อนคลายในช่วงสองวันแห่งการพักผ่อน
รอบที่สองเริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการหลังจากผ่านไปสองวัน
มีการแข่งขัน 16 คู่ในรอบที่สอง ด้วยการจับคู่ 4 ครั้งต่อวันจะต้องใช้เวลาเพียง 4 วันสำหรับการแข่งขันทั้งหมด
การประลองรอบที่สองจะไม่เป็นไปอย่างราบรื่นเหมือนในรอบแรก
หลังจากรอบแรกที่คัดคนออกไป คนที่เหลือต่างก็แข็งแกร่งมีฝีมือพอ ๆ กัน การจับคู่ระหว่างผู้เข้าแข่งขันที่อยู่ในอันดับใกล้เคียงกันทำให้เกิดประกายไฟที่ยิ่งใหญ่กว่า
ในการประลองทั้งสี่ครั้งในวันแรกมีบางคนต้องจ่ายราคาด้วยชีวิตและมีบางคนที่ได้รับบาดเจ็บสาหัส
แต่ทั้งหมดของมันก็คุ้มค่า
เพราะทุกคนที่ชนะจะได้ก้าวตรงขึ้นไปยังสิบหกอันดับแรก พวกเขากลายเป็นคนที่บรรพบุรุษจะมุ่งเน้นการฝึกสอน
บนสังเวียน
หัวใจของหลิวเวิงไคสงบเหมือนน้ำนิ่ง ทุกประสบการณ์หลังจากเข้าไปในนิกายกระพริบผ่านดวงตาของเขา ชีวิตของเขาจนถึงพื้นที่ส่วนลึกลับ พื้นที่ส่วนปฐพีและการเปลี่ยนชีวิตของเขาเกิดขึ้นตอนนั้น
ทั้งหมดนี้เพราะเขาได้พบกับคนที่เปลี่ยนชีวิตของเขา ศิษย์พี่ภูผาจากโลกสามัญ
ถึงแม้ว่าเขาจะไม่เคยถามเกี่ยวกับตัวตนของศิษย์พี่ภูผาจนถึงตอนนี้ หลิวเวิงไคก็นับถือศิษย์พี่ภูผาเป็นพี่ชายที่เขาเคารพ เช่นศิษย์พี่และเหมือนสหาย
"ข้าต้องนำชัยชนะไปมอบให้กับศิษย์พี่ภูผา ใครก็ตามที่ขัดขวางข้าต้องตาย! "
ความเชื่อของหลิวเวิงไคมีความมุ่งมั่นในขณะที่เขามองไปที่ฝ่ายตรงข้ามของเขาอย่างสงบ คู่ต่อสู้ของเขาคือเหล็กต้าฉีจากนิกายพฤกษาสวรรค์
เหล็กต้าฉีได้รับมรดกจากตระกูลเหล็กและได้เพิ่มระดับสู่อาณาจักรปราณจิตวิญญาณที่ 6 เขายืนหยัดอยู่ในหมู่ยอดอัจฉริยะสี่คนของนิกายพฤกษาสวรรค์และรู้สึกว่าเขาจะไม่มีปัญหาในการเข้าสู่รอบ 16 คนสุดท้าย
ความเชื่อมั่นของเขาในขณะนี้ทำให้เขาหัวใจพองโตอย่างไม่น่าเชื่อ
"เจ้าคือเหล็กต้าฉี? ถ้าเจ้าต้องการแนะนำตัวเองว่าเป็นทายาทของตระกูลเหล็ก เจ้าควรเก็บเสียงไว้เถอะ ข้ารู้ทุกสิ่งทุกอย่างเกี่ยวกับตัวเจ้า และกำลังพิจารณาเฉพาะเรื่องหนึ่งที่นี่ "
"อะไร ?" เหล็กต้าฉีหัวเราะอย่างเย็นชา
"ข้ากำลังนึกว่าจะใช้วิธีอะไรเตะเจ้าออกจากสังเวียนนี้!" หลิวเวิงไคพูดเบา ๆ
"หึหึ ถ้าข้าจำได้ถูก เจ้าเป็นเพียงแค่มดที่เดินขึ้นมาจากพื้นที่ส่วนลึกลับ เจ้ารู้ทุกอย่างเกี่ยวกับข้าหรือไม่นั้น? ทำไมข้าต้องสน? เทียนฮง คนทรยศต่อนิกายของตัวเอง เขาไม่ได้บอกเจ้าหรือว่ามดอย่างเจ้าจะไม่สามารถก้าวขึ้นไปสู้กับพลังของอัจฉริยะนิกายได้? "
เหล็กต้าฉีส่งเสียงหัวเราะยาว ๆ ในขณะที่เขาทำท่าเรียกและขวานด้ามยาวก็มาปรากฏในมือของเขา ขวานด้ามนี้แตกต่างจากที่เจี้ยงเฉินเคยเห็นในราชอาณาจักรนภาจันทร์
ขวานด้ามยาวมีสีทองแดง มีอักษรโบราณคลุมเครือขณะที่เขาโบกมันในอากาศ ทำให้รู้สึกตื่นเต้นเหมือนกับการร่ายมนต์ในหลายรูปแบบ
สำหรับอัจฉริยะของนิกาย ประโยชน์ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดที่พวกเขาได้รับนอกเหนือจากศักยภาพก็คือทรัพยากร
ศักยภาพของเหล็กต้าฉีไม่ใช่คนที่เยี่ยมที่สุด แต่เขาเป็นทายาทสายตรงของตระกูลเหล็กและมีความได้เปรียบในด้านทรัพยากร ขวานมังกรทมิฬด้ามยาวนี้เป็นมรดกทางครอบครัว และเป็นอาวุธวิญญาณที่เหล็กหลงเก็บรักษาอย่างดีมาเป็นเวลานาน
ขวานมังกรทมิฬด้ามยาวที่เหล็กต้าฉีเคยใช้มาก่อนอยู่ในระดับที่แตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง
ขวานมังกรทมิฬด้ามยาวเป็นอาวุธวิญญาณที่ถูกหลอม 8 ครั้ง หากเสร็จสิ้นการหลอม 9 ครั้ง มันก็จะกลายเป็นอาวุธวิญญาณระดับสูง
"เหล็กต้าฉี,เจ้าจะรู้เร็ว ๆ นี้ว่าใครกันแน่ที่เป็นมด" สายตาของหลิวเวิงไคส่องแสงขณะที่รัศมีของเขาลุกลามไป "เจ้าเริ่มได้"
เหล็กต้าฉีเยาะเย้ย "เจ้าคนปากแข็ง เจ้าปฏิเสธที่จะมองเห็นข้อผิดพลาดในวิธีของตัวเอง งั้นก็ตายซะ ! "
เหล็กต้าฉีมั่นใจอย่างมากกับศึกครั้งนี้ เป้าหมายของเขาคือการเข้ารอบสิบหกคนสุดท้ายและนั่นเป็นเป้าหมายที่ต่ำมากของเขาในการคัดเลือกครั้งนี้
เขาต้องการที่จะเป็นศิษย์ส่วนตัวของบรรพบุรุษอาณาจักรต้นกำเนิด!
ดังนั้นเขาจะไม่ยอมให้มีข้อผิดพลาดในการต่อสู้ครั้งนี้ เขาลากอาวุธในตำนานที่ถูกส่งต่อในตระกูลจากรุ่นสู่รุ่นและนำไปใช้กับมรดกทางทักษะของเขาซึ่งเปลี่ยนเป็นกระแสอากาศและพุ่งเข้าใส่หลิวเวิงไค !