spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
| *ตั้งค่าถาวร (คลิกตั้งค่าถาวร) |
Chapter 318: จิตใจ
จางเทีย จำได้ว่าตอนเขาเข้ามาครั้งที่แล้ว เขาเห็นผลไม้มากมายห้อยลงมาจากต้นไม้ รวมถึง Leakless Fruits 3 ผลที่สุกแล้วซึ่งเอาไว้ใช้เป็นถังเลือด Leakless Fruits น่าจะสุกวันนี้ Iron-Body Fruit ที่สุก 80 %, Huge Wolf Seven-Strength Fruit ที่ดิบ, Fruit of Redemption จากด้วงทองคำที่ดิบอยู่, Fruit of Redemption จากไส้เดือนที่ดิบและพวก Fruit of Redemption จากปลาเกล็ดทรายที่เขาปล่อยมาหลายวันนี้ด้วยแต่ตอนนั้นทุกผลได้หายไป
เขามองไปแล้วเอามือขยี้ตาตัวเอง เขาเดินวนไปรอบๆต้นไม้ด้วยท่าทีเหลือเชื่อ เขาไม่เห็นอะไรเลยนอกจากใบไม้ - “ เกิดอะไรขึ้น ? “
จางเทีย อึ้ง เขาเอื้อมมืออกไปยังต้นไม้และได้มีคำพูดโผล่มาตรงหน้าเขา
----- จิตใจศักดิ์สิทธิ์ที่ไม่อาจหลีกเลี่ยงได้ มันคือกฎที่สิ่งมีชีวิตในจักรวาลต้องทำตาม ในฐานะเจ้าของที่ฝ่าฝืนกฎเมื่อไม่นานมานี้ ออร่าและพลังงงานของผลไม้ทั้งหมดบน Manjusaka Karma Fruit Tree จะหายไปทันที นอกจากนี้ก็จะไม่มีผลไม้อื่นจะสุกในอีกสองอาทิตย์
‘ จิตใจศักดิ์สิทธิ์ที่ไม่อาจหลีกเลี่ยงได้ ? ข้าไปฝ่าฝืนจิตใจใครตอนไหนกัน ?’ จางเทีย อึ้งเพราะเขาพยายามนึก ‘ เดี๋ยวนะ มันเพราะสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืน....ไม่ ... ‘
ในตอนที่ จางเทีย อึ้ง เฮลเลอร์ ก็ได้มายืนอยู่ข้างๆและมองไปที่ จางเทีย ด้วยท่าทีหงุดหงิด
จางเทีย เดินลงมาจากที่ลาน
“ เจ้าของปราสาท... “ – เฮลเลอร์ โค้งให้ด้วยท่าทีสง่างาม
“ เฮลเลอร์ เรื่องนี้มันอะไรกัน ? ทำไมผลไม้.. “
“ คุณควรที่จะถามตัวเอง Manjusaka Karma Fruit Tree สะท้อนถึงกฎของการกระทำและผลของมัน การกระทำของคุณแน่นอนว่านี่คือผลลัพธ์ ! ราคาของการที่คุณไปฝืนใจคนอื่น.. “ - เฮลเลอร์ พูดอย่างใจเย็น
“ จิตใจ ? นั่นเพราะ หลานหยุนซี ใช่มั้ย ? “
“ ใช่ ! คุณพยายามที่จะกักกันอิสรภาพของเธอและยังบังคับให้เธอเรียกว่าสามี สุดท้ายคุณถึงกับจูบเธอด้วย คุณน่ะฝืนจิตใจของเธอ ! “ - เฮลเลอร์ มองไปที่ จางเทีย ด้วยท่าทีสนใจไม่รู้จบ – “ คุณต้องการจะข่มขืนเธอจริงๆสินะ ? ถ้าจริงคุณจะฝืนใจและอาจจะได้รับผลลัพธ์ที่หนักหนากว่านี้ ! “
จางเทีย รู้สึกอายอย่างมากและเกาหัว – “ เป็นแบบนี้ได้ไง ข้าแค่จะหยอกเฉยๆตอนแรก แม้ว่าจะเอาจริงในตอนหลังก็เถอะ ข้าไม่คิดว่ามันจะมีผลขนาดนี้... “
“ แต่คุณถึงกับถอดกางเกง ! “ – เฮลเลอร์ ตอบและยิ้มออกมา
“ เอิ่ม...ข้าหมกมุ่นไปน่ะตอนนั้น ตอนแรกที่ข้าจูบเธอ เธอก็ต่อต้านจริงแต่หลังๆน่ะข้าไม่รู้สึกถึงแรงต้านอีก เธอเริ่มจูบและกอดข้าด้วย ข้าคิดว่าเธอ..เธอชอบที่จะทำแบบนั้นกับข้าแต่ในที่สุดเธอก็กลัวจนหนีไป ! “
นี่คือสิ่งที่ จางเทีย คิดจริงๆ สำหรับสาวๆที่ซึ่ง จางเทีย เคยเจอมาแล้ว เขาพบว่าตราบใดที่พวกเธอชอบจูบของเขา พวกเธอจะไม่ต่อต้านที่จะทำเรื่องอย่างว่า คืนนั้นแม้ว่าตอนแรกจะเริ่มด้วยการบังคับแต่สักพักทั้งคู่ก็จูบกันด้วยความเต็มใจ ดังนั้นแล้ว จางเทีย จึงต้อการที่จะทำกับเธอแต่มันกลับเกินกว่าที่คาดเมื่อเขาถอดกางเกงออก เขาปลุกเธอขึ้นและถีบเขาออก
หลังจากนั้น จางเทีย ก็ได้ข้อสรุป เขารู้สึกกังวลที่จะทำแบบนั้นต่อ สาวๆในแผนกทำลายสวรรค์ไม่มีทางเอามาเทียบกับพวกสาวๆกลุ่มกุหลาบได้ นี่ไม่ต้องคิดถึง หลานหยุนซี ถ้าเขาบังคับจูบเธอแล้วจัดการเธอต่อ ผลลัพธ์นั้นจะแตกต่างจากตอนนี้อย่างสิ้นเชิง
เมื่อพูดจบ จางเทีย ก็จำบางอย่างได้ เฮลเลอร์ รู้ได้ไงว่ามีอะไรเกิดขึ้นบ้างเมื่อคืนนี้ ? เขาไม่คิดถึงคำถามนี้มาก่อน เขาเบิกตากว้างและมองไปที่ เฮลเลอร์ – “ นี่หมายความว่าเจ้ารู้ทุกอย่างที่ข้าทำข้างนอกสินะ ? “
“ ช่างเถอะ เจ้าของปราสาท สิ่งที่ข้ารู้ก็แค่เรื่อระหว่างคุณกับผลไม้ของ Manjusaka Karma Fruit Tree นี่น่ะคือความหมายและเหตุผลของการมีอยู่ของข้า !” – เฮลเลอร์ อธิบาย – “ สำหรับเรื่องอื่นๆนอกซะจากว่าคุณจะบอกข้าแล้ว ข้าจะไม่มีทางรู้ ! “
‘ เฮ้อ....’ จางเทีย ถอนหายใจออกมา ‘ ดีนะ ถ้า เฮลเลอร์ รู้ทุกอย่างที่ข้าทำด้านนอก มันคงกระอักกระอ่วนน่าดู ในอนาคตถ้าข้าแต่งงานและทำเรื่องอย่างว่า เฮลเลอร์ คงรู้ว่าข้าจะถอดกางเกงตอนไหน นั่นน่ะไม่ใช่เรื่องดีเลย ! ‘
“ และ...ถ้าข้าทำกับผู้หญิงคนอื่น มันจะสร้างผลไม้อะไรมั้ย ?” - จางเทีย ถามออกมากวนๆ
“ ไม่ ! “ – เฮลเลอร์ ตอบ
ในที่สุด จางเทีย ก็วางใจแต่เมื่อมองไปที่ต้นไม้ที่ไร้ผล จางเทีย ก็เจ็บใจขึ้นมา ‘ Leakless Fruit ของข้า ! มันถือว่าขาดทุนอย่างมาก นอกจากผลไม้พวกนั้นจะหายไปแล้ว ต้นไม้นี่ก็จะไม่ให้ผลอีก 2 อาทิตย์ ดูเหมือนว่าจะเป็นบทลงโทษกับสิ่งที่ข้าทำเมื่อคืน ! ‘
‘ ไม่มีทาง ข้าแค่จูบเธอเอง ข้ายังไม่ได้ทำอะไรเกินเลย ถ้าสาวๆมาจูบข้าบ้าง แน่นอนว่าข้าคงไม่ได้รับการเยียวยาแน่ ‘ จางเทีย บ่นในใจ
“ คุณสามารถตอบโต้ได้ฟรีๆ มันจะไม่มีการลงโทษ ! “ - เฮลเลอร์ มองมาที่ จางเทีย – “ จิตใจนั้นคือพื้นฐานความถูกต้องของสิ่งมีชีวิต มันมีความหมายและรากฐานสำหรับการมีอยู่และตัวเลือกที่สิ่งมีชีวิตนั้นจะเผชิญในการใช้ชีวิตและคุณค่าการมีอยู่ของตัวเอง ยิ่งโตและมีความรู้อีกทั้งการมีอยู่ในสังคมมากแค่ไหน ก็ยิ่งต้องเคารพจิตใจของผู้อื่น เทียบกันแล้วพวกที่ต่ำกว่าก็ยิ่งจะทำลายจิตใจคนอื่นได้มากกว่า
“ อย่างราชวงศ์อาทิตย์งั้นเหรอ ? “ - จางเทีย ถาม
“ ใช่ ราชวงศ์อาทิตย์คือตัวตันอันดำมืด มันขืนจิตใจของคนในนามของเทพ นี่คือบาปที่ใหญ่ที่สุดของสิ่งมีชีวิต ! “
“ มีพระเจ้าอยู่จริงๆเหรอ ? “ - จางเทีย กรอกตาและถามออกมาทันที
เฮลเลอร์ พอรู้ความต้องการของ จางเทีย และตอบกลับมาอย่างชาญฉลาด – “ ข้าบอกคุณแล้วว่าข้าไม่รู้คำตอบของคำถามนี้ บางทีจากมุมมองของจิตใจแล้ว คุณสามารถเลือกได้ว่าใครกันที่ไม่มีขีดจำกัดและแข็งแกร่งที่จะเอาจิตใจของพวกเขาออกมาใช้ได้อย่างพระเจ้า “
“ เจ้าหมายความว่าพวกนั้นมักจะมีความสุขงั้นเหรอ เพราะคนรึสิ่งมีชิตที่สามารถทำได้ตามใจตัวเองน่ะไม่มีทางที่จะหงุดหงิดรึอารมณ์เสียแต่อย่างใด พวกเขาไม่มีอารมณ์ด้านลบเลย ! “ – ความคิดหนึ่งแว๊บขึ้นมาในหัว จางเทีย คำตอบของ เฮลเลอร์ นั้นเตือน จางเทีย ถึงคำถามนี้ ถ้างั้นทำไมตำนานมากมายถึงได้ใจแคบกันจัง ?ทำไมพวกเขาถึงมีอารมณ์ด้านลบอย่าหงุดหงิด, อิจฉาและมักจะลงโทษคนอื่น ?
“ พวกเขาโดนหลอกลวง พวกเขาเอาความต้องการและความกลัวมาสร้างตัวตนปลอมๆขึ้นมาเพื่อทำให้คนอื่นกลัว ในคำพูดของพวกเขาแล้วเทพต่างก็แข็งแกร่ง พวกนั้นได้สร้างทุกสิ่งแต่เทพน่ะไม่อาจควบคุมสิ่งมีชีวิตที่พวกเขาสร้างได้ พวกเขาอาจจะสร้างบางอย่างที่พวกเขาไม่ชอบซึ่งทำให้พวกเขาเหนื่อยและต้องเจอกับอารมณ์แย่ๆ นี่คือข้อสรุปจากตัวเอง เพราะมันไม่มีเทพที่มีทั้งความแข็งแกร่งและไร้ความสามารถอยู่ในจักรวาล นี่คือการฝ่าฝืนกฎพื้นฐานของจักรวาล “
“ อะไรคือกฎพื้นฐานของจักรวาล ? “ – ความสงสัยของ จางเทีย เพิ่มขึ้นอีกครั้ง
เฮลเลอร์ มองไปที่ จางเทีย และพูดออกมาตรงๆ – “ ทุกอย่างเป็นไปตามที่ควรจะเป็น “
“ ทุกอย่างเป็นไปตามที่ควรจะเป็น “ - นี่คือคำตอบที่เกินกว่าที่ จางเทีย คาดไว้ มันฟังดูเหมือนง่ายแต่ก็มีความลับมากมาย จางเทีย พึมพำมันสองรอบ แม้ว่าจะมีความคิดหนึ่งแว็บมาในหัวแต่เขาก็ยังไม่เข้าใจมัน หลังจากที่คิดอยู่สองรอบ จางเทีย ก็ยังไม่เข้าใจและไม่รู้อะไรเลยสักอย่าง จางเทีย ไม่คิดเรื่องนี้อีกต่อไปเหมือนปกติที่เขาทำ เขาไม่ใช่พวกดื้อด้าน
“ เจ้าบอกว่าทุกอย่างเกี่ยวกับผลไม้พวกนั้นสินะ ?”
“ อื้ม ถูกต้อง.. “ - จางเทีย เปลี่ยนเรื่องซะจนแม้แต่ เฮลเลอร์ ก็ตกใจเรื่องนี้ ชายคนนี้สนใจเรื่องกฎพื้นฐานของจักรวาลแต่กลับถามเรื่องผลไม้ได้ไง ?
“ เจ้าต้องรู้ถึงสาเหตุของการหายไปของผลไม้ ถูกมั้ย ?” - จางเทีย เผยท่าทีสลดจนแม้แต่ เฮลเลอร์ ก็ทนไม่ไหว
“ ใช่ ! “
“ งั้นข้าอยากรู้ว่า..ว่า..นั่นคือจูบแรกของ หลานหยุนซี ใช่มั้ย ? “
เมื่อมองไปที่ชายเจ้าเล่ห์คนนี้ เฮลเลอร์ ก็หมดคำพูด
“ ข้าปฏิเสธที่จะตอบคำถามเรื่องนี้ ! “ – เฮลเลอร์ ยังคงยึดมั่นในหลักการ
จางเทีย กอดอกอย่างกับอันธพาล – “ ถ้าเจ้าบอกข้า ข้าจะเพิ่มพลัง 100,000 หน่วยให้กับ Castle of Black Iron ! “
“ ข้ามีหลักการของข้า อย่าดูถูกข้าเลย เจ้าของปราสาท ! “ - เฮลเลอร์ เหมือนเป็นฝ่ายถูกต้อง
“ 200,000 ! “
“ คุณคิดว่าข้าเป็นคนแบบนั้นเหรอ ? “
“ 300,000 ! “
“ เพราะ Castle of Black Iron เป็นของคุณ คุณคิดจะใช้ประโยชน์ของมันมาล่อข้ากับของที่เป็นของคุณรึไง ? “
“ 400,000 ! “
“ มันไม่ดีที่จะพูดเรื่องส่วนตัวของผู้หญิงแบบนั้น ! “
“ 500,000 ! “
“ มันไม่ดีเลย ! “
“ 600,000 ...” - จางเทีย กัดฟันแน่เพราะเขาต้องใช้เวลาหลายวันกว่าจะเพิ่มพลังงานขนาดนี้ได้
เฮลเลอร์ ไม่พูดอะไร จางเทีย หันกลับไปและทำท่าที่จะกลับ เฮลเลอร์ รีบหยุดโดยดึงแขนเขาไว้ – “ ใช่ นั่นเป็นจูบแรกของเธอ ! “
จางเทีย หัวเราะออกมา อยู่ๆเขาก็รู้สึกว่าการเสียผลไม้พวกนี้ไปน่ะคุ้มค่า....