spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

Chapter 302: พายุ

ตั้งแต่เที่ยงคืนก่อน ฝนก็ได้ตกลงมาอย่างหนักตลอด ลมที่พัดผ่านมาทำให้ศาลาซองเตานั้นส่งเสียงน่ากลัวออกมา

เช้าวันต่อมา จางเทีย ได้ตื่นขึ้นมาตั้งแต่เช้า หลังจากออกมาจากที่พัก เขาก็พบว่าลมและฝนนั้นหนักกว่าเมื่อวาน ฝนขนาดเม็ดถั่วได้ตกลงมาใส่เขาซึ่งทำให้ค่อนข้างเจ็บ ต้นสนบางต้นในแผนกได้โค่น บางต้นนั้นงอไปกับแรงลม

เขาคิดว่าฝนเมื่อคืนนั้นแรงแล้วแต่ไม่คิดว่ามันจะแรงได้ถึงขนาดนี้

หลังจากที่กินอาหารเช้า  จางเทีย ได้ใส่เสื้อกันฝนและรีบไปยังพื้นที่ไข่มุก

คลื่นที่นั่นรุนแรงอย่างมาก ในตอนที่คลื่นก้อนใหญ่สูงกว่า 10 ม.ซัดเข้ามาที่ฝั่ง มันทำให้เกิดเสียงดังสนั่น ทั้งโลกนั้นเหมือนกับสั่นสะเทือนกับความกราดเกรี้ยวของทะเล

เมื่อมาถึงที่ชายฝั่ง จางเทีย รู้สึกว่าเขาเกือบปลิวไปตามแรงลม น้ำที่กระเซ็นออกมาใต้ปราสาทนั้นยังกระเด็นสูงขึ้นมาหลายสิบเมตรและตกลงไปที่หน้า จางเทีย  กลิ่นของมันมีกลิ่นคาวแปลกๆ

ในตอนที่เขาเข้าไปในปราสาท จางเทีย ก็เห็นรุ่นพี่เฉิน

“ เข้ามาสิ ข้างนอกฝนตกหนัก ! “ – รุ่นพี่เฉิน ที่ยืนอยู่หน้าประตูห้องที่ชั้นหนึ่งโบกมือให้กับ จางเทีย   จางเทีย ก็รีบเดินเข้าไปหาเขา

ในตอนที่ จางเทีย อยู่ใกล้ประตู   รุ่นพี่เฉิน ก็ได้มองมาที่ จางเทีย  จางเทีย ตบไปที่เสื้อกันฝันแล้วพยักหน้าให้  รุ่นพี่ได้ยิ้มออกมาแล้วดึง จางเทีย เข้าไปข้างใน

ในตอนที่พวกเขาเข้าไปในห้อง คนอื่นๆนั้นต่างก็ได้มองมาที่ จางเทีย

จางเทีย สนิทกับคนพวกนี้เพราะทุกคนต่างก็เป็นยักษาของพื้นที่นี้ คนที่เด็กที่สุดในหมู่พวกนั้นอายุ 40 ปี ส่วนคนที่แก่ที่สุดนั้น 60 ปี

“ พวกนี้เองก็มีปัญหาเหมือนกับข้า พวกเขาล้วนแต่มีปัญหาไขข้อจากอายุ โดยเฉพาะยักษาอย่างข้า เพราะพวกเขาอยู่ในน้ำมาหลายปี เมื่อพลังฉีเย็นเข้าไปในตัว พวกเราจึงต้องเจ็บปวดจากโรคเหล่านั้นในตอนที่ข้างนอกนั้นชื้น ! เพื่อนเหล่านี้เมื่อคืนก็หลับไม่สบายเท่าไหร่ “ - รุ่นพี่เฉิน อธิบายให้ จางเทีย ฟัง – “ พวกนี้น่ะได้ยินเรื่องน้ำหมักของเจ้า พวกเขาเลยอยากที่จะลองดู ! “

“ ไม่มีปัญหา ! “ - จางเทีย พยักหน้า – “ แต่วันนี้ข้าไม่ได้เอามาเยอะ นอกจากขวดของท่านแล้ว ข้ามีของข้าแค่อีกขวด ! “

“ ไม่ปัญหา ข้าจะแบ่งขวดของข้ากับเพื่อนและดูว่ามันได้ผลจริงหรือไม่ ! “ - รุ่นพี่เฉิน พูดออกมาอย่างใจกว้าง

หลังจากที่ห้อยเสื้อกันฝนแล้ว จางเทีย ก็ได้เอาขวดน้ำทั้งสองออกมา  รุ่นพี่เฉินไปหาแก้วและเทน้ำ 100 ม.ให้แต่ละคนตามปริมาณที่เขาดื่มเมื่อวานนี้

ขวดน้ำของ จางเทีย ก็เพียงพอให้ทั้งห้าคนได้กิน

ในตอนที่เขาเทมันออกมา ทุกคนในห้องต่างก็เข้ามาล้อมเขาไว้ เมื่อมองเห็นน้ำหมักสีทองเขียวที่เป็นประกายและมีกลิ่นแรงกว่าน้ำ พวกเขาตาก็เบิกตากว้าง

“ อ๊าก ทำไมกลิ่นมันหอมแบบนี้ !”

ไม่ใช่แค่ประกายของมันที่ทำให้พวกเขาตื่นเต้นแต่เมื่อพวกเขาได้กลิ่น พวกเขาก็รู้สึกเย็นไปทั่วตัวและเริ่มน้ำลายหกออกมา

ในตอนที่ รุ่นพี่เฉิน เทน้ำใส่แก้ว คนอื่นๆต่างก็รับแก้วไปอย่างระวังและอดไม่ได้ที่จะซดมันจนหมด หลังจากนั้นพวกเขาก็นั่งนิ่งๆพยายามรู้สึกถึงน้ำที่แผ่ไปทั่วร่างกาย

พวกเขาต่างก็ถือว่านี่คือยา  แต่รสชาติมันดีกว่ายาอื่นๆที่พวกเขาเคยลองกันมา ดังนั้นพวกเขาจึงช็อกกับเรื่องนี้อย่างมาก

รุ่นพี่เฉิน เองก็กินไปหนึ่งแก้ว หลังจากนั้นเขาก็ได้เอาน้ำมาเติมและกินน้ำนั้นเข้าไป

“ ลมและคลื่นวันนี้แรงเกินไป พวกเจ้าคงออกไปเก็บไข่มุกไม่ได้ ดังนั้นเราจึงได้หยุด ! “

ในตอนที่พวกเขารอดูผลน้ำหมัก  รุ่นพี่เฉิน ก็ได้บอกกับ จางเทีย

“ แล้วคะแนนวันนี้ล่ะ ?” - จางเทีย ถามออกมาด้วยความสงสัย

“ แน่นอนว่าเจ้ายังไงได้มันอยู่ ! “

จางเทีย ถอนหายใจออกมา ตราบใดที่เขาอยู่ที่นี่ไปอีกสักหน่อย เขาจะมีคะแนนพอที่จะลงเรียนวิชาเลือกทั้งหมดที่เขาจำเป็นต้องเรียนได้ วิชาเลือกแต่ละวิชานั้นต้องใช้คะแนนตระกูล 70 คะแนน

--- พื้นฐานการเคลื่อนที่, พื้นฐานดาบ,การป้องกัน,ทักษะธนูเริ่มต้น, การบินและการขี่ม้า หกวิชานั้นต้องใช้คะแนน 420 คะแนน เพราะเขาได้มา 60 คะแนนต่ออาทิตย์จากที่นี่ เขาต้องใช้ทำงาน 2 เดือนรึ 9 อาทิตย์เพื่อให้ได้คะแนน 540 คะแนนเพื่อมีพอที่จะลงเรียนวิชาเหล่านั้น

จางเทีย ยังไม่ลืมการเคลื่อนที่แปลกๆของ จางฉิงกู่

จางหลิน, จางเวงเจียง และ หยางหยวนคัง เองก็ได้มาถึงในตอนนั้น ในตอนที่พวกนั้นเห็นขวดน้ำที่ว่างเปล่า พวกนั้นก็ผิดหวังเล็กน้อยแต่เมื่อมองไปที่คนอื่นๆที่รอดูผลของมันอยู่ พวกเขาก็เริ่มสงสัยขึ้นมา

เมื่อวานมีแค่ รุ่นพี่เฉิน ที่ดื่มมัน มันยังไม่แน่ว่าผลของน้ำนี้ทำให้โรคของ รุ่นพี่เฉิน นั้นทุเลาลงแต่ครั้งนี้มีถึง 5 คนที่กินมัน ถ้าผลของมันแสดงออกมาอีกครั้งก็ถือว่าเยี่ยม

เพราะข้างนอกนั้นมีพายุแรง พวกเขาจึงไม่มีอะไรที่ต้องทำ พวกเขาเริ่มหาเรื่องคุยฆ่าเวลาไปเรื่อย

หนึ่งชั่วโมงไม่นานก็ได้ผ่านพ้นไป....

“ อ๊าก ข้ารู้สึกได้ถึงความอุ่นข้างใน มันแผ่ไปทั่วตัวเลย... “ – ยักษาคนหนึ่งตะโกนขึ้นมา

“ ข้าเองก็รู้สึก ตะกี้มันยังปวดอยู่เลยแต่นี่กลับโล่งแล้ว ! “

“ อ๊าก ! ข้าด้วย ก่อนที่จะดื่มมัน ไหล่ข้ารู้สึกเหมือนโดนตรึงไว้แต่ตอนนี้พวกมันคลายขึ้นเยอะเลย ... “

“เข่าข้าเองก็หายดีแล้ว นี่มันวิเศษเลย เหมือนกับที่รุ่นพี่เฉินบอกไว้เลย !”

ห้องนั้นเต็มไปด้วยเสียงเอะอะและทุกคนก็ได้มองมายังขวดของ รุ่นพี่เฉิน

ซูเวงเจียง, จางหลิน, หยางหยวนคัง มองมาที่ จางเทีย ด้วยสีหน้าช็อก  มันกลับเป็นว่าน้ำหมักของ จางเทีย สามารถทุเลาโรคได้ มันมีผลที่ถือว่าดีเลยทีเดียว  ถ้าพวกเขาไม่ได้เห็นด้วยตาตัวเอง พวกเขาคงไม่เชื่อ แก้วน้ำเล็กๆนั่นจะมาทุเลาโรคที่พวกนี้เจ็บป่วยมาหลายปีได้ไง ?

นี่มันบ้าอะไร ? สิ่งเดียวกันอาจสามารถรักษาโรคให้กับคนได้และยังทำให้รู้สึกมีพลังงานด้วย  ทำไมมันวิเศษแบบนี้ได้ ? ซูเวงเจียง, จางหลิน และ หยานหยวนคัง มองมาที่ จางเทีย ด้วยมุมมองใหม่

“ รุ่นพี่เฉิน   เอามาให้ข้าอีกหน่อยสิ ! “-    ชายชราวัย 50 ปีเร่งด้วยสีหน้าอายๆ

เมื่อได้ยินแบบนั้น รุ่นพี่เฉิน ก็ได้ดึงขวดกลับไปเพราะกลัวว่าจะโดนขโมย – “ ไม่มีแล้ว น้ำหมักของ จางเทีย น่ะให้พวกเจ้าดื่มหมดแล้วนิ นี่น่ะของข้า ! “

หลังจากที่มองหน้ากัน ยักษาแต่ละคนก็มองมาที่ จางเทีย

จางเทีย ยืดมือออกมา – “ ข้าเอามาแค่นี้ ! “

“ เจ้ามีอีกมั้ย ? “

“ ข้ายังมีอีกในห้องแต่ก็ไม่มาก ! “

“ เจ้า...เจ้าขายให้เราได้มั้ย? “ – ยักษาอยากให้ จางเทีย เอาให้พวกเขาเป็นของขวัญแต่ก็อายเกินไปที่จะขอเอาฟรีๆ ดังนั้นแล้วจึงบอกว่าต้องการซื้อมัน

“ ฮาฮา ข้าเพิ่งเจอกับพวกลุงเอง อย่าพูดถึงเรื่องเงินเลย มันจะเป็นการทำลายมิตรภาพเรา แต่ละคนได้ไปขวดหนึ่ง ถือว่าเป็นของขวัญแล้วกัน ! “

ด้วยการที่ไม่คาดคิดว่าน้ำของเขาจะตีตลาดได้ดีขนาดนี้   จางเทีย ก็เริ่มขนลุก หลังจากที่ทำงานเป็นผู้ช่วย ดอนเดอร์ มานาน จางเทีย ก็รู้ว่าคำชมพวกนี้หมายความว่าไง เขาต้องโฆษณาน้ำหมักของเขา ดังนั้นแล้วเขาต้องใจกว้าง

“ จางเทีย เจ้า... ช่วย.. “ – ซูเวงเจียง เกาหัวและแสดงสีหน้าอายๆ

“ ฮี่ฮี่ ข้าอยู่ห้องเบอร์ 7 ของศาลาซองเตา ตอนข้ากลับ พวกเจ้าก็เอาขวดไปหาข้าที่นั่น ข้าจะให้พวกเจ้าคนละขวดด้วย ! “ - จางเทีย พูดออกมาอย่างใจกว้าง

ซูเวงเจียง , จางหลิน และ หยางหยวนคัง ยิ้มออกมา  น้ำหมักของ จางเทีย นี่ประทับใจพวกเขาจริงๆ

ตอนนั้นสาวๆจากแผนกซีซิงก็ได้มาถึง

ก่อนหน้านี้ จางเทีย ได้มาถึงก่อนพวกเจ้าและอยู่ในทะเลทั้งวัน ดังนั้นแล้วสาวๆจึงไม่มีโอกาสเห็นเขา  พวกเจ้าไม่รู้ด้วยซ้ำว่า จางเทีย น่ะเป็นยักษา

วันนี้ตอนที่พวกเธอมาถึง สาวๆก็รู้ว่าพวกเธออาจได้รับอันตรายถ้าดำลงไปในทะเลวันนี้เพราะพายุ ดังนั้นแล้วพวกเธอจึงไม่จำเป็นต้องเก็บไข่มุกในวันนี้ พวกเธอวางแผนว่าจะพักในปราสาทและหาที่หลบฝนก่อนที่จะกลับ พวกเธอไม่คิดว่าจะเจอ จางเทีย ที่นี่ หลังจากที่ไม่เจอ จางเทีย มากว่าสองเดือน สาวๆต่างก็ช็อกเล็กน้อยเมื่อเห็น จางเทีย

ในตอนที่ ดูอยู่นั้น เห็นรอยยิ้มของ จางเทีย  เจ้าก็ยักคิ้วและถามออกมาตรงๆ – “ เจ้ามาทำอะไรที่นี่? “

“ ฮี่ฮี่ ข้ามาที่นี่เพื่อมาหาเจ้านี่แหละ นี่ก็เกือบสองเดือนแล้ว ดอกเบี้ยของหนี้น่ะเกือบ 18 ทองแล้วนะ บวกกันแล้วพวกเจ้าน่ะติดข้าเกือบ 108 ทองแล้ว ข้าอยากรู้ว่าพวกเจ้าจะจ่ายตอนไหน ! “ - จางเทีย ยิ้มออกมาและหยอกสาวๆ

ในตอนที่พวกเธอได้ยินเรื่องหนี้ สาวๆต่างก็ดูขมขื่น  108 ทองน่ะเป็นเงินจำนวนมากสำหรับสาวๆที่เพิ่งหาเงินเป็น อีกอย่างแล้วดอกเบี้ยงของหนี้นี้ก็เพิ่ม 10% ต่อเดือน หลายคนน่ะหาเงินมาจ่ายดอกเบี้ยไม่ได้ด้วยซ้ำ

“ เราจะขอเลื่อนหนี้.. “ – หลิวชาช่า ตอบกลับ

“ ก็โอเคนะถ้าจ่ายหนี้ไม่ได้ ตราบใดที่พวกเจ้าทำงานบางอย่างให้ข้า ข้าก็หักหนี้ให้เจ้าได้ “ - จางเทีย กวาดตามองไปที่ หลิวชาช่า

ในตอนที่เธอคิดถึงงานที่ต้องใช้ปาก หน้าของเธอก็ซีดขึ้นมา เธอไม่กล้ามองไปที่ จางเทีย  เธอทำตัวเหมือนกระต่ายตื่นตูมที่รีบวิ่งไปหลบหลังเพื่อน

จนกระทั่งตอนนี้สาวๆเพิ่งจะรู้ว่ายกหินทับเท้าตัวเองน่ะเป็นยังไง ตอนแรกพวกเธอบังคับให้ จางเทีย ทำข้อตกลงด้วยเพราะพวกเธอคิดว่าสามารถกำจัดเขาทิ้งได้แต่พวกเธอไม่คิดว่าพวกเธอจะโดนเล่นแทน

หลังจากที่แหย่สาวๆแล้ว จางเทีย ก็หัวเราะออกมาและกลับไปที่ห้องที่ซึ่ง รุ่นพี่เฉิน และคนอื่นอยู่ ในฐานะยักษาแล้วถ้าใครต้องการคะแนนตระกูล แม้ว่าพวกเขาจะไม่จำเป็นต้องดำลงไปในทะเล พวกเขาก็ต้องอยู่ที่ปราสาทเผื่อเหตุฉุกเฉินด้วย

สาวๆเหมือนจะไม่รู้ว่า จางเทีย ทำไมถึงทำแบบนั้นในปราสาท

หลังจากนั้น 10 นาที ในตอนที่กำลังกินเมล็ดแตงโมและฟังเรื่องสนุกของยักษาคนอื่นๆ สาวๆก็วิ่งมาอย่างตื่นตระหนกและหน้าซีด

“ ดูยู่หาน โดนคลื่นซัดไป... “

เมื่อได้ยินแบบนั้น จางเทีย ก็ดีดตัวขึ้นแล้วรีบวิ่งออกไปข้างนอกทันที....