spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

Chapter 300: น้ำแปลกๆ II

เมื่อคืน จางเทีย หลับลึก ในตอนที่เขาตื่นขึ้นมาเช้าวันต่อมา เขารู้สึกกระปรี้กระเปร่าและได้ฟื้นฟูแรงกลับมาอีกครั้ง

หลังจากที่ลุกขึ้นมาแล้ว จางเทีย ได้วอร์มอัพร่างกายโดยการเหยียดแขนขาและเคลื่อนที่ไปมา ตอนนั้นเองเขารู้สึกว่าแผลส่วนมากของเขานั้นหายดีตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว

“  หาย ? ”

จางเทีย ได้ลองมันอยู่หลายครั้งและพบว่าแผลมันหายดีแล้ว ก่อนหน้านี้ จางเทีย เดาว่าต้องใช้เวลาหลายวันกว่าจะหายดีจากอัตราการฟื้นตัวของร่างกาย  เขาไม่คิดว่าเขาเกือบจะหายดีได้ในคืนเดียว เอาจริงๆแล้วผลเมื่อคืนนี้มันต้องพักผ่อนอย่างน้อยสองวันกว่าจะเป็นแบบนี้ได้

จางเทีย รู้สึกว่าเขาได้ประโยชน์จากผลการฟื้นตัว 430% เมื่อคืนนี้ ดังนั้น จางเทีย จึงไม่คิดอะไรมาก

ในตอนที่เขาอาบน้ำในห้องน้ำ  จางเทีย ได้มองไปที่เด็กหนุ่มที่อยู่ในกระจกและได้ยิ้มออกมา  เขากระตุ้นตัวเองออกมาดังๆ – “ เอาหน่อยๆ ! “

แต่ละเช้าเขามักจะกระตุ้นตัวเองอยู่เสมอ

จนเขาเริ่มแปรงฟันและเลียปาก จางเทีย ก็รู้สึกได้ถึงกลิ่นหอมที่เหลืออยู่และแก่นของยีสต์ที่เขาได้ดื่มเมื่อคืนนี้

มันดีอย่างมาก จางเทีย ไม่เคยกินอะไรอร่อยขนาดนี้มาก่อน มันกับเบียร์หมัก มันรสชาติคล้ายเหล้าแต่ก็ไม่ใช่  มันเปรี้ยว,หวานและเย็น  แม้ว่ามันจะหมักจากผลไม้แต่สีและกลิ่นของมันก็แตกต่างจากการหมักโดยใช้ยีสต์ธรรมดาที่เขาเคยดื่มที่บ้านมาก่อน

รสชาติมันต่างกันอย่างมาก ตราบใดที่เขาอมมันไว้ในปาก เขาจะรู้สึกได้ถึงของเหลวที่มีพลังงานในปาก

จางเทีย อธิบายความรู้สึกออกมาไม่ได้ หลังจากที่กินมันแล้ว จางเทีย รู้สึกได้ว่าเส้นเลือดของเขาได้เปิดออก เขารู้สึกสบายและสดชื่นไปทั้งตัว

อีกอย่างแล้วหลังจากที่ดื่มมันแล้ว เขาก็ยังหลับสบายด้วย

หลังจากที่แปรงฟันเสร็จเขาก็คิดถึงเรื่องน้ำผลไม้นั้น   จางเทีย เริ่มซึมขึ้นมา เขาตบไปที่หน้าผากแล้วด่าออกมา – “ โง่เอ้ย ถ้าข้าเอาขวดมาด้วย ข้าก็จะกินมันตอนไหนก็ได้ “

หลังจากที่คิดสักพัก จางเทีย ก็พบขวดน้ำอะลูมิเนียม  จากนั้นเขาก็ใช้น้ำล้างมัน หลังจากนั้นเขาก็ล็อกสติตัวเองไปที่ถังหมักใน Castle of Black Iron

ทันใดนั้นก็เริ่มมีน้ำปรากฏขึ้นมาในขวด หลังจากนั้นสักพักทั้งขวดเก็บเต็มไปด้วยน้ำผลไม้หมักนั่น

หลังจากที่สั่นขวดไปมา จางเทีย ก็ได้ยิ้มออกมาราวกับเขาเป็นนักเวทย์  ถ้าเขาแสดงความสามารถแบบนี้ได้ แน่นอนว่าเขาจะทำให้คนอื่นๆสนใจแน่

หลังจากที่ทำแบบนั้นเสร็จ  จางเทีย ก็ได้ถือขวดน้ำพร้อมกับลังหนึ่งลังที่บรรจุหอกขนาดต่างๆออกจากห้องไป  เขาเดินไปที่โรงอาหารเพื่อกินข้าวเช้าก่อนที่จะไปยังพื้นที่ไข่มุก

“ จางเทีย ลังนั่นอะไรน่ะ ? “- รุ่นพี่เฉิน เดินมาหาและถามขึ้น เพราะ จางเทีย มาอยู่ที่นี่ได้หลายวันแล้ว เขาจึงคุ้นเคยกับคนทำงานที่นี่

รุ่นพี่เฉิน นั้นเป็นทั้งพนักงานที่นี่และเป็นยักษาในทะเล เขาทำงานที่นี่กว่าสิบปีแล้ว  เขาคือคนที่ทำการทดสอบทักษะดำน้ำของ จางเทีย

“ ก็ไม่มีอะไรหรอก พวกนี้คืออาวุธ ข้าเอามาจากหน่วยอุปกรณ์ตอนที่ทำงานเสร็จเมื่อคืน ข้าจะเอาหอกพวกนี้ไปขายในเมือง พวกมันอาจจะมีค่าได้หลายทอง ! “ - จางเทีย ตอบกลับแต่แน่นอนว่าหอกพวกนี้น่ะไม่ได้เอามาขาย

“ ฮาฮา ฉลาดจริงๆ .. “ - รุ่นพี่เฉิน ส่ายหน้าและพูดขึ้น – “ มีบางคนทำแบบนี้มาก่อน พวกเขาต้องการขายของจากหน่วยอุปกรณ์ที่เมืองแต่มันไม่ได้เป็นแบบที่พวกเขาคาดไว้ ! “

“ ทำไม ? “ - จางเทีย ถามออกมาด้วยความสงสัย

“ แม้ว่าของจากหน่วยอุปกรณ์จะทำขึ้นมาดีแต่พวกมันน่ะราคาสูง ดังนั้นแล้วจึงเป็นไปไม่ได้ที่เจ้าจะขายได้ราคาสูงกว่านี้ อีกอย่างแล้วคนส่วนมากที่นี่ก็เตรียมตัวอย่างดีที่จะมายังเกาะนี้ น้อยคนนักที่จะมาซื้ออาวุธทีนี่ อีกอย่างแล้วมีร้านอาวุธบนเกาะ เจ้าไม่รู้เรื่องนั้นรึไง ?”

“ อ๊าก ! “  - จางเทีย ตะโกนออกมาราวกับช็อกก่อนจะเผยสีหน้าเศร้าออกมา – “ แปลว่าข้าต้องขาดทุนอย่างมากสินะ ? ข้าใช้เงินไปเยอะเลยกับของนี่ ...”

“ ฮี่ฮี่ มันก็ไม่ได้แย่ขนาดหรอก....” – รุ่นพี่เฉิน ตบไหล่ จางเทีย และพูดออกมาราวกับมีประสบการณ์

ในตอนที่พวกเขาคุยอยู่นั้น ยักษาอีก 3 คนจากแผนกทำลายสวรรค์ก็ได้มาถึง พวกเขาต่างก็เป็นรุ่นพี่ของ จางเทีย ที่ซึ่งมีชื่อว่า หยางหยวนคัง, จางหลิน และ ซูเวงเฉียง  ทุกคนต่างก็อยู่ระดับ 7 เก่งเรื่องการดำน้ำและมาทีนี่เพื่อเอาคะแนนตระกูล

ในบรรดายักษาที่นี่  ระดับของ จางเทีย นั้นต่ำที่สุดเพราะเขาอยู่แค่ระดับ 6 แต่ความสามารถของ จางเทีย นั้นสุดยอดจริงๆ

ในตอนที่พวกนั้นเห็นลังของ จางเทีย พวกเขาก็สงสัยว่าเอามาทำไม หลังจากที่ รุ่นพี่เฉิน อธิบายสิ่งที่ จางเทีย พูดมาตะกี้ ทั้งสามคนก็ได้หัวเราะออกมา

“ รุ่นน้อง ไม่จำเป็นต้องทำแบบนั้นหรอก ตราบใดที่เจ้าเก่งเรื่องดำน้ำ มันมีโอกาสมากมายที่เจ้าจะหาเงินในทะเลได้ ! “

“ ได้ ไปกันเถอะ ไปทำงานกัน หลังจากนี้สักพักพวกสาวๆจะไปที่ทะเลกันแล้ว  !” - รุ่นพี่เฉิน เร่ง – “ เอาลังเจ้าไว้ที่นี่ ข้าจะดูให้เอง ! “

มีพื้นที่ใต้ดินกว้างกว่า 30 ม.ด้านล่างปราสาท บ่อน้ำอยู่ข้างในนั้นซึ่งต่อตรงไปที่ทะเล ผ่านทางเข้านี้พวกเขาจะสามารถเข้าไปที่ทะเลได้

หลังจากที่ไปถึงชั้นใต้ดิน  รุ่นพี่เฉิน ก็ได้เปิดฝ่าบ่อขึ้นมา  จางเทีย และคนอื่นๆเริ่มถอดเสื้อผ้าตัวเองออก เพราะพวกเขาล้วนแต่เป็นผู้ชาย พวกเขาเลยไม่อายที่จะถอดเสื้อผ้าทั้งหมดออก หลังจากนั้นก็ใส่กางเกงว่ายน้ำที่ทำขึ้นมาจากหนังฉลามและจับอาวุธและอุปกรณ์ขึ้นมา

ยักษานั้นมักจะใช้มีดน้ำ,มีดธรรมดา, หน้าไม้น้ำ, ง่ามราชามังกร อาวุธแต่ละอย่างพวกนี้มีให้ใช้งาน ถ้าใครมั่นใจในตัวเอง มันก็โอเคที่ไม่พกอาวุธอะไรเลย แม้แต่ตีนกบเองก็ด้วยแต่พวกเขาต้องเอาธนูเมฆไปด้วยเพื่อใช้ไว้ส่งคำเตือน

ธนูเมฆนั้นเหมือนกับหน้าไม้ แต่ละอันยาวกว่า 30 ซม.  ถ้ามีเหตุฉุกเฉินก็ใช้มันยิงขึ้นไปบนฟ้า หน้าไม้นั้นจะปล่อยหมอกสีแดงออกมาในตอนที่สูงจากน้ำ 70 ม. หมอกสีแดงจะคงอยู่นานเพื่อเตือนทุกคนให้กลับไปที่ฝั่งให้เร็วที่สุดเพราะสัตว์อันตรายนั้นกำลังเข้ามา

แม้ว่าทำการล่ามานานกว่าร้อยปีแต่โดยรวมแล้วก็ไม่มีสัตว์อสูรอยู่ในพื้นที่หลายสิบไมล์จากเกาะแต่ถึงยังไงพวกเขาก็ต้องเตรียมตัวป้องกัน  จากคำพูดของ รุ่นพี่เฉิน ถ้ามีฉลามกินคนบุกเข้ามาที่พื้นที่ไข่มุกแล้วมันจะถือเป็นภัยพิบัติ

ซูเวงเฉียง   พูดขึ้นมา – “ เพื่อน ข้าจะลงไปก่อน ! “- หลังจากนั้น ซูเวงเฉียง   ก็ดำลงไปในน้ำ

หลังจากนั้น จางหลิน และ หยางหยวนคัง และสุดท้ายก็ถึงตา จางเทีย

ก่อนที่จะลงไป จางเทีย ได้เปิดขวดน้ำของตัวเองออกและดื่มไปสองอึก

ในเสี้ยววินาที จางเทีย รู้สึกได้ถึงความสบายและสดชื่นไปทั่วตัว

“ จางเทีย อย่ากินเหล้าก่อนจะลงไปสิ แม้ว่าเหล้าจะทำให้ร่างกายอุ่นขึ้นแต่มันจะทำร้ายปอดของเจ้าถ้าเจ้าอยู่ในน้ำนานเกินไป ! “ - เมื่อเห็น จางเทีย กินบางอย่าง  รุ่นพี่เฉิน ก็เตือนออกมา

“ มันไม่ใช่เหล้า ข้าหมักบางอย่างเอาไว้ ! “ - จางเทีย ยิ้มออกมาพร้อมกับปิดปากขวด

รุ่นพี่เฉิน สูดลมหายใจเข้าลึกๆและไม่ได้กลิ่นแอลกอฮอล์จาก จางเทีย  เขาได้กลิ่นหอมแปลกๆแทน เขาไม่ได้พูดอะไรแต่มองไปที่ขวดน้ำของ จางเทีย ด้วยความสงสัย

หลังจากที่ห้อยขวดน้ำไว้ที่เสื้อ  จางเทีย ก็ไม่ได้พูดอะไร เขาดำลงไปในน้ำทันที

หลังจากนั้นสักพัก จางเทีย ก็ตามคนอื่นๆทัน  พวกเขาเร่งความเร็วขึ้นอย่างกับเงือก มันเร็วเท่ากับวิ่งบนฝั่ง ในไม่กี่นาทีพวกเขาก็ได้มาถึงพื้นที่ไข่มุกและเริ่มที่จะรักษาความปลอดภัยตามส่วนต่างๆ

ใช้เวลามากกว่า 40 นาทีในตอนที่ลาดตระเวน ระหว่างนั้นยักษาทั้งสามคนต่างก็โผล่ขึ้นมาเพื่อหายใจยกเว้นแค่ จางเทีย  เขายังคงว่ายน้ำไปได้เรื่อยๆราวกับวิ่งบนพื้นดินซึ่งทำให้คนอื่นชื่นชมความสามารถของเขาอย่างมาก

หลังจากที่ลาดตระเวนในน้ำแล้ว พวกเขาก็ว่ายไปในเขตรอบๆพื้นที่ไข่มุกและสร้างแนวป้องกันขึ้นมา

เมื่อมาถึงเขตด้านนอกพื้นที่ไข่มุก  จางเทีย ก็เหมือนกับนกบนฟ้าเพราะเขาไม่มีอะไรมาห้ามตัวเองอีกต่อไป จากนั้นเขาก็เริ่มหาเหยื่อของเขา

หลังจากนั้นสักพัก จางเทีย ก็ได้เห็นฉลามขาวกินคนยาวกว่า 4 ม.ว่ายมาที่เขาในตอนที่มันเห็นเขา   จางเทีย นั้นว่องไวกว่าเดิมเป็น 10 เท่าทันที ก่อนที่ฉลามจะได้มาใกล้เขาด้วยปากของมัน  จางเทีย ก็ไปถึงที่หัวของมันแล้ว เขาเหยียดมืออกและกดลงไปที่หัวของมันแล้วปล่อยพลังฉีต่อสู้เหล็กโลหิตออกมา

ฉลามได้ตายไปในเสี้ยววินาทีโดยที่เลือดไม่ออกก่อนที่มันจะจมลงไปที่ก้นทะเล...

หลังจากนั้นครึ่งชั่วโมงก็ได้มีฉลามอีกกว่าสามตัวที่โดน จางเทีย ฆ่า

เมื่อรู้ว่าเขาสามารถสร้าง Trouble-Reappearance Fruit ให้สุกได้โดยการฆ่าฉลามเหล่านี้ ได้แล้ว จางเทีย ก็ได้หยุด

...

ไม่รู้ว่าทำไมหลังจากที่ทำงานในวันนี้เสร็จ จางเทีย รู้สึกว่าเขาไม่หิวเหมือนก่อน เขารู้สึกว่าเขาใช้แรงน้อยลงกว่าเดิมในวันนี้

...

ในตอนเย็น จางเทีย ได้นั่งเงียบๆและหลับตาทำการบ่มเพาะในห้องตัวเอง

ใน Trouble-Reappearance Fruit ผลสุดท้ายที่สุก ฉลามบางตัวได้เข้าไล่ตาม  จางเทีย โดยที่ตาของมันแดงกล่ำ ในทีสุดพวกมันก็ได้แค่มอง จางเทีย ที่ว่ายน้ำออกไปไกลเรื่อยๆ

ตอนนั้น จางเทีย ว่ายน้ำได้เร็วกว่าพวกฉลามโดยแม้ว่าจะไม่มีฟังก์ชันส่งผ่านช่วยก็ตาม

จางเทีย ดำลงไปที่ทางเข้าใต้ดินของปราสาทตรงพื้นที่ไข่มุกอีกครั้ง  เขาไม่สนใจฉลามที่ไล่ตาม หลังจากที่เปิดลังขึ้นมาแล้ว เขาก็เริ่มฝึกหอกจากเล็กไปใหญ่ในปราสาท

ใน 2 วันต่อมา จางเทีย ก็ได้แบกลังไปที่พื้นที่ปราสาททุกวันและใช้หอกนั้นฆ่างูทะเลและฉลามเพื่อสร้าง Trouble-Reappearance Fruit อันใหม่ขึ้นมา Trouble-Reappearance Situations ซึ่งเหมือนกับสภาพแวดล้อมจริงๆ

ในตอนที่ จางเทีย จับหอกขนาดธรรมดา เขารู้สึกได้อย่างชัดเจนถึงการล็อกเป้าระหว่างเขากับเป้าหมายแต่ในตอนที่เขาใช้หอกอันเล็ก เขาไม่ได้รู้สึกแบบนั้น

แต่เมื่อเขาจับหอกเหล่านั้นซึ่งขนาดเล็กกว่าขนาดธรรมดาอยู่หนึ่งขนาด การล็อคนั้นจะไม่คงที่ ในเวลาเดียวกันตัวล็อคนั้นก็เริ่มสั่นไปมาและเปลี่ยนรูปร่าง ถ้า  จางเทีย โยนออกไป เขาไม่แน่ใจว่ามันจะแม่นรึเปล่า

ตอนแรก จางเทีย ใช้หอกที่ขนาดเล็กกว่าขนาดธรรมดาไปหนึ่งขนาด  จากการโยนที่ไม่อยู่ในสถานะเสถียรแล้วมันก็เริ่มมั่นคงขึ้นมาและในที่สุดก็เริ่มเหมือนกับการโยนหอกขนาดธรรมดา

ในตอนที่เขาปรับตัวเขากับหอกขนาดนั้นได้ เขาก็เริ่มฝึกหอกขนาเล็กลงไป...

ด้วยวิธีนี้ จางเทีย สามารถสร้างคะแนนในฐานะยักษาและเพิ่มพลังงานและยังสร้าง Iron-Body Fruit ในตอนกลางวันและฝึกขว้างหอกขนาดต่างๆใน Trouble-Reappearance Situations ในตอนเย็นเพื่อที่จะพัฒนาสายเลือดขั้นแรกขึ้นมา ถ้าเขามีเวลาว่าง เขาก็จะเข้าเรียนคาบประวัติศาสตร์มนุษย์ , วัฒนธรรมมนุษย์บนทวีปและภูมิประเทศซึ่งเป็นวิชาเลือกที่เขาลงเรียน

ตั้งแต่ที่เขาได้เข้ามาในแผนกทำลายสวรรค์  จางเทีย นั้นยุ่งทุกวันจนไม่มีเวลาไปทำอย่างอื่นนอกจากงาน, ฝึกและเรียนแต่ จางเทีย คิดว่ามันเติมเต็มสิ่งที่เขาต้องการแม้ว่ามันจะยุ่งมากก็ตาม

จางเทีย ได้อยู่แผนกโดยมีตารางแบบนี้ไปกว่าเดือน

ระหว่างเดือนที่ผ่านมา จางซู ได้มาหา จางเทีย ครั้งหนึ่ง  พวกเขากินข้าวกันแค่นั้น หลังจากที่ถามเรื่อง จางเทีย ตอนนี้และให้กำลังใจเขา จางซู ก็ไปรับงานแล้วออกไปทำงานอีกครั้ง

ในเดือนที่ผ่านมา จางเทีย ได้ปลุกจุดชีพจรอีกสองจุดและได้ปลุกจุดชีพจรที่หลังได้ 10 จุดแล้ว

ระหว่างนั้น จางเทีย ได้ดื่มน้ำหมักทุกวัน  มันอร่อยและเขาได้ชินกับการกินมันแล้ว ไม่ว่ายังไงเขาก็มีมันอีกหลายร้อยกิโลใน Castle of Black Iron และกินไม่หมดในเวลาสั้นๆแน่

นอกจากรสชาติมันแล้ว จางเทีย ไม่ได้รู้สึกถึงอะไรพิเศษเกี่ยวกับน้ำนี่เลย

สำหรับการเปลี่ยนแปลงอย่างมีพลังงาน, ไม่หิวง่ายในทะเล, ผิวขาวนวลขึ้น, สะอาดขึ้น, พลังวิญญาณและพลังต่อสู้ฉีที่เติบโตขึ้น, ประสาทสัมผัสทั้งห้าเฉียบคมขึ้นและน้ำลายหวานกว่าเดิม ...  จางเทีย เองก็ยังได้พึ่งมันในการปลุกจุดชีพจรของเขาด้วย

แต่ภัยพิบัติในที่สุดก็เกิดขึ้น

วันนั้นเมื่อเห็น จางเทีย ดื่มน้ำหมักในขวดก่อนที่จะลงไปในทะเล หยางหยวนคัง ที่ซึ่งสนิดกับ จางเทีย ในที่สุดก็อดสงสัยต่อไปไม่ได้และถามออกมา

 “ จางเทีย มีอะไรข้างใน ? ข้าเห็นเจ้ากินมันทุกวันเลย “

“ มันเป็นน้ำหมักที่ข้าหมักเองน่ะ อยากลองมั้ย ?  “- เมื่อพูดแล้ว จางเทีย ก็โยนขวดให้กับ หยางหยวนคัง

เมื่อรับขวดนั้นมา หยางหยวนคับ ได้เปิดดม ทันใดนั้นกลิ่นหอมๆก็ลอยออกมาจนคิ้วของเขาต้องกระตุกไปสองครั้ง เขาไม่เคยได้กลิ่นหอมแปลกๆแบบนี้มาก่อน ในตอนที่เขาได้กลิ่น เขาก็รู้สึกเย็นไปทั่วตัว

หลังจากที่เอามันไกปใกล้ๆปากและกินมันสองอึก  หยางหยวนคัง ก็ได้อุทานออกมา –“  อ๊าก นี่มันอะไรกัน ? ทำไมรสชาติมันถึงดีแบบนี้ ! “

“ เอาให้ข้าลองหน่อย ! “ - จางหลิน รับขวดมาและกินไปสองอึกโดยไม่ลังเล  หลังจากนั้นตาของ จางหลิน ก็เป็นประกายขึ้นมา

ซูเวงเจียง ที่อยู่ข้างๆก็สูดจมูก เพราะได้กลิ่นหอม เขาจึงเริ่มน้ำลายไหลออกมา  เมื่อเห็น  จางหลิน กินไปกว่าสี่อึก ในที่สุดเขาก็อดไม่ไหวและคว้าเอาขวดนั่น – “ ให้ข้าลองหน่อย... “

ด้วยรสชาติของมัน ซูเวงเจียง ถึงกับยักคิ้ว

เมื่อมองไปที่สีหน้าเศร้าและขมวดคิ้วของ รุ่นพี่เฉิน  จางเทีย ก็อดไม่ได้และพูดออกมา – “ รุ่นพี่เฉิน ลองหน่อยมั้ย ? “

ในตอนนั้นโรคไขข้อของ รุ่นพี่เฉิน ก็ได้แสดงอาการออกมาอีกครั้ง นี่เป็นเพราะเขาอยู่ในน้ำมานาน  เขาได้กินยาไปมากมายแต่ก็ไม่ได้ผลสักอย่าง ดังนั้นเขาจึงทรมานอย่างมากในทุกวัน แม้แต่ตอนนี้เข่าของเขาก็ยังปวดอยู่ ก่อนหน้านี้ รุ่นพี่เฉิน ไม่อยากที่จะกินมันแต่เมื่อได้ยินข้อเสนอของ จางเทีย และมองไปที่ท่าทางของคนอื่นๆ  รุ่นพี่เฉิน ก็เริ่มสงสัยขึ้นมานิดๆ – “ ให้ข้าลองหน่อย... “

ขวดน้ำของ จางเทีย ได้ถูกส่งไปให้ รุ่นพี่เฉิน   ซูเวงเจียง และคนอื่นๆนั้นไม่ได้แย่งมันไว้เพราะเคารพอีกฝ่าย  หลังจากที่กินไปอึกหนึ่ง รุ่นพี่เฉิน ก็ช็อก จากนั้นเขาก็ทำตาโตและทำให้คนอื่นๆต้องกลืนน้ำลาย  รุ่นพี่เฉิน กระดกมันจนหมดขวด

“ อื้ม ไม่เลว ! “- รุ่นพี่เฉิน เลียปากและพยักหน้า

เมื่อเห็นน้ำหมักนั่นหมดแล้ว ทุกคนก็ได้ลงไปที่ทะเลทีละคนๆแม้ว่าจะรู้สึกดีอยู่แต่พวกเขาก็ไม่ได้คิดอะไรมากในเรื่องนี้

...

แต่หลังจากนั้นแค่ครึ่งชั่วโมง รุ่นพี่เฉิน ก็พบว่าความปวดที่เข่านั้นได้หายไปและรู้สึกได้ถึงความอบอุ่นที่แผ่ไปทั่วร่างกาย หลังจากที่ทรมานจากโรคไขข้อมาหลายปี มันรู้สึกเหมือนกับได้กลับมาเกิดใหม่อีกครั้ง...

รุ่นพี่เฉิน ดีใจอย่างมาก ‘ เกิดอะไรขึ้น ? ‘

...

ห้าชั่วโมงต่อมา ซูเวงเจียง ก็รู้สึกแปลกๆเพราะแน่นอนว่าปกติช่วงนี้เขาต้องหิวและเหนื่อยแล้วแต่ทำไมเขาถึงไม่รู้สึกหิวและเหนื่อยเหมือนเมื่อวันก่อนๆ ?