spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

Chapter 297: ข้าขอโทษ

จางเทีย ใช้ท่าที่เร็วและแรงที่สุดของท่ามือของทักษะหมัดเหล็กโลหิต ---- หมัดถล่มภูเขา

เขาได้รวบรวมแรงจากขา หมัดที่ต่อยออกไปนั้นมีแรงอมตะและเต็มไปด้วยความโกรธของ จางเทีย

ใครก็ตามที่กล้าดูถูกคนในครอบครัวของเขาต้องเจอกับความหงุดหงิดที่แทบเท่ากับการต่อสู้เอาเป็นเอาตาย

แม้ว่าสมาชิกของแผนกทำลายสวรรค์คนนี้จะอยู่ระดับ 8 แต่เขาก็ไม่กล้าที่จะรับหมัดของ จางเทีย ไว้โดยตรง เขากลับเลือกที่จะหลบการโจมตีแทน

ชายคนนั้นเคลื่อนที่ได้อย่างรวดเร็วในตอนที่หมัดพุ่งเข้ามาหาเขา เขาได้หายออกไปแล้วถอยห่างไปทางซ้ายของ จางเทีย กว่า 5 ก้าว

นี่เป็นครั้งแรกที่ จางเทีย เจอกับคู่ต่อสู้แบบนี้ ในเสี้ยวพริบตาเขาก็ได้หลบหมัดไปแล้ว คนธรรมดาจะรู้สึกแค่ว่าคนๆนี้หายไปแต่ด้วยพลังวิญญาณที่มีแล้ว จางเทีย สามารถมองเห็นทุกอย่างได้ช้าลงและชัดเจนขึ้น ชายคนนั้นไม่ได้หายไปทันทีแต่ใช้การเคลื่อนไหวแปลกๆ ผลก็คือเขาได้หลบออกไปนอกระยะโจมตีของ จางเทีย ได้

 “ ขวานแยกภูเขา ! “ - จางเทีย ยกตัวขึ้นพร้อมกับฟันขาขวาลงมาอย่างกับขวานใหญ่ ชายคนนั้นหนีออกไปอีกครั้ง ในเวลาเดียวกันขาของ จางเทีย ก็พุ่งผ่านอากาศทำเสียงแหลมสูงออกมาก่อนที่จะแตะถึงพื้นจนเกิดรอยแยกยาวกว่า 2 ม.ลึก 30 ม.

ท่ามือทั้ง 36 ท่านั้นดุดันอย่างมาก หลังจากที่เท้าเขาแตะถึงพื้น จางเทีย ก็ได้พุ่งไปข้างหน้าด้วยท่าธนูและเข้าโจมตีต้องน้อยของชายคนนั้นด้วยศอกอย่างแรก ชายคนนั้นหายไปเป็นครั้งที่สาม จางเทีย ได้ใช้ฝ่ามือดาบกวาดออกไปทำเสียงน่ากลัวขึ้นมา

ในตอนที่ จางเทีย สับขาลงมา คนที่มองอยู่ต่างก็รู้สึกได้ถึงแผ่นดินที่สั่นไหวเล็กน้อย เมื่อรู้ถึงพลังของหมัดเหล็กโลหิตแล้วทุกคนต่างก็เปลี่ยนสีหน้า หลังจากที่มองหน้ากันแล้ว พวกเขาต่างก็เห็นความกลัวในสายตาแต่ละคน แม้ว่าพวกเขาจะรู้ว่าทักษะหมัดเหล็กโลหิตและพลังฉีต่อสู้เหล็กโลหิตนั้นสุดยอดแต่ไม่มีสักคนที่คาดว่ามันจะยิ่งใหญ่ได้ขนาดนี้   จางเทีย น่ะอยู่แค่ระดับ 6 นี่มันจะเกินไปแล้ว

ใครก็ตามที่รับมือการโจมตีของ จางเทีย โดยตรงคงได้รับบาดเจ็บไปแล้ว นั่นมันรุนแรงเกินไปกว่าจะรับมือได้ ที่น่าทึ่งกว่านั้น จางเทีย ทำการโจมตีออกมาได้อย่างต่อเนื่องและรวดเร็วอย่างกับเครื่องจักร เขายังคงปล่อยการโจมตีใส่ จางฉิงกู่ แต่ จางฉิงกู่ นั้นก็ได้หนีออกมาได้ทุกครั้งด้วยการเคลื่อนที่แปลกๆ

“ หมัดเหล็กโลหิตนี้มันดีขนาดนี้เลยเหรอ ?” -คนที่ดูอยู่ที่พูดกับ จางเทีย ตะกี้เริ่มพึมพำออกมาเมื่อเห็นเงาที่เคลื่อนไหวของ จางเทีย  แน่นอนว่าเขาสามารถตัดสินจากการเคลื่อนที่ของ จางเทีย ได้เพราะ จางเทีย น่ะทำการฝึกแค่หมัดเหล็กโลหิตเพียงอย่างเดียว อีกอย่างแล้ว จางเทีย ไม่ได้รับการฝึกระบบการต่อสู้เลย ยกตัวอย่างเช่น จางเทีย น่ะไม่ได้เชี่ยวชาญการเคลื่อนที่พื้นฐานซึ่งเป็นหนึ่งในวิชาเลือกในแผนก เขาไม่เห็นทักษะต่อสู้ไหนที่ จางเทีย ใช้ออกมาอยู่ในศาลาความรู้เช่นกัน แม้จะเป็นแบบนั้นแต่ด้วยการใช้หมัดเหล็กโลหิตเพียงอย่างเดียว   จางเทีย ก็สามารถกดดัน จางฉิงกู่ ได้ซะจนอีกฝ่ายไม่มีโอกาสได้ตอบโต้ อีกฝ่ายกลับทำได้แค่หนีเท่านั้น

ระหว่างตอนนั้น จางฉิงกู่ พยายามที่จะโจมตีกลับไปหลายครั้งแต่ จางเทีย ไม่ได้สนใจการโจมตีเหล่านั้น เขายังคงโจมตีโดยไม่ทำการป้องกันรึหนีจากการโจมตีเลยสักนิด  จางเทีย น่ะยอมใช้ชีวิตตัวเองในการต่อสู้นี้  ด้วยการที่กลัวพลังฉีต่อสู้เหล็กโลหิต จางฉิงกู่ ไม่กล้าที่จะเผชิญหน้ากับ จางเทีย โดยตรง ในทุกครั้งที่ จางฉิงกู่ จะทำการโจมตีกลับ เขาก็ต้องถูกกดดันโดย จางเทีย และต้องถอยออกมา

ตอนแรกๆมันยังคงเข้าท่าอยู่แต่เมื่อการต่อสู้ดำเนินต่อไป ฉากก็ได้กลายเป็นว่า จางเทีย ไล่ตาม จางฉิงกู่ โดยอัดอีกฝ่าย ส่วน จางฉิงกู่ ทำได้แค่หนีจากการโจมตีเท่านั้น

ตอนแรก จางฉิงกู่ คิดว่าจะหาโอกาสโจมตีตอนอีกฝ่ายเหนื่อยแต่หลังจากโดนไล่ตามและอัดกว่า 10 นาที จางเทีย ก็ไม่ได้แสดงท่าทีเหนื่อยออกมาเลยสักนิด กลับกัน จางเทีย กลับคึกและเคลื่อนที่ได้ดีกว่าเดิม ผลก็คือเสียงคำรามของเสือและเสียงระเบิดของอากาศที่เกิดจาหมัดนั้นเริ่มเฉียบคมขึ้นเรื่อยๆ  หน้าของ จางฉิงกู่ เริ่มหม่นลง หน้าผากของเขาเริ่มมีเหงื่อผุดขึ้นมา

เมื่อได้ยินเสียง ผู้คนที่มาดูก็เริ่มเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ

“ มาดูนี่สิ รุ่นน้องระดับ 6 กำลังไล่อัดรุ่นพี่ระดับ 8  รุ่นพี่น่ะโดนกดดันมากซะจนต้องหนีไปตลอด... “ – ในบรรดาพวกคนที่มาดูใหม่นั้น บางคนได้ตะโกนออกมาดังๆ เมื่อได้ยินเสียงตะโกนนั้น จางฉิงกู่ ก็เกือบกระอักเลือดออกมา

ตอนนั้น จางเทีย ได้เปิดช่องว่างที่ซี่โครงขวาให้ จางฉิงกู่  ทันใดนั้น จางฉิงกู่ ก็เข้าโจมตีมันทันที ในตอนที่เขาโจมตีออกไป ใจของ จางฉิงกู่ ได้เต้นรัวแต่ก่อนที่เขาจะได้ตื่นเต้น เขาก็ต้องช็อกเมื่อ จางเทีย ใช้แขนขวาล็อกมือของเขาไว้

จางเทีย นั้นแข็งแกร่งซะจนล็อกมือขวาของเขาไม่อาจที่จะดึงมือกลับได้เลย ผลก็คือมือขวาของเขาเริ่มชาขึ้นมา

ในตอนที่มือของ จางฉิงกู่ โดน จางเทีย ล็อกเอาไว้ เพื่อนๆของเขาต่างก็ช็อก – “ แย่แล้ว ! “ - ไม่มีใครคิดว่า จางเทีย ที่อยู่แค่ระดับ 6 จะสามารถจัดการ จางฉิงกู่ ที่อยู่สูงกว่า 2 ระดับได้แบบนี้ ช่องว่างที่ จางเทีย เปิดตะกี้นั้นจงใจที่จะจับตัว จางฉิงกู่

“ มาดูสิว่าเจ้าจะหนียังไง ! “ – เมื่อเห็นรอยยิ้มเลือดเย็นของ จางเทีย   จางฉิงกู่ ก็ช็อกอย่างมากและตะโกนออกมา – “ อ๊าก ! “ - ในตอนที่เขาไม่อาจดึงมือกลับได้ เขาอยากที่จะกระทืบเท้า จางเทีย แต่ก่อนที่เขาจะได้ยกเท้าขึ้น เท้าซ้ายของ จางเทีย ก็ยกขึ้นมาและกระทืบที่เท้าของเขา ทันใดนั้น จางฉิงกู่ ก็รู้สึกเหมือนกับโดนตะปูเหล็กตอกลงไปที่พื้น

ในตอนที่เขาไม่อาจขยับเท้าได้ เขาทำได้แค่ใช้มือซ้าย ชายทั้งสองนั้นตอบโต้กันอย่างรวดเร็ว

ในตอนที่ จางฉิงกู่ อัดเข้าที่อกของ จางเทีย ด้วยหมัดซ้าย  จางเทีย ก็ต่อยไปที่ท้องน้อยของอีกฝ่าย

ตอนนั้นเพราะใช้ได้แค่มือและเท้าเดียว ชายทั้งสองนี้จึงตัวติดกันอย่างมาก

หมัดของทั้งคู่นั้นรุนแรง ผลก็คือทั้งคู่ต่างก็ได้รับบาดเจ็บและมีเลือดออกมาที่ปาก

บวกกับครั้งสุดท้ายที่เขาเปิดช่องว่าให้ จางฉิงกู่  จางเทีย น่ะโดนอัดสองรอบก่อนที่จะมีเลือดไหลออกมาแต่หมัดเหล็กโลหิตนั้นรุนแรงซะจนในตอนที่เขาโจมตีไปที่ท้องน้อย เขาก็ทำให้ จางฉิงกู่ กระอักเลือดออกมา

หลังจากที่ได้รับการโจมตีและกระอักเลือดออกมา ตาของทั้งคู่เริ่มแดงกล่ำ พวกเขากัดฟันแน่นและมองตาของอีกฝ่าย พวกเขาไม่ได้ใช้ทักษะต่อสู้ใดๆต่อแค่เพียงต่อยกันต่อไปเท่านั้น พวกเขาต้องการรู้ว่าใครกันแน่ที่จะได้เป็นคนหัวเราะคนสุดท้าย

พวกคนที่ดูอยู่ต่างก็อึ้งเพราะไม่มีสักคนที่คิดว่าทั้งสองคนจะสู้กันดุเดือดขนาดนี้

คนหนึ่งอยู่ระดับ 6 ทำการบ่มเพาะหมัดเหล็กโลหิต อีกคนระดับ 8 ทำการบ่มเพาะพลังฉีต่อสู้ระดับสูงอีกอันและได้อยู่ในแผนกทำลายสวรรค์มานาน ในไม่กี่วินาทีทั้งสองก็ได้โจมตีอย่างต่อเนื่องกว่า 10 ครั้งทำให้พวกเขากระอักเลือดออกมาจำนวนมาก

คนที่ล้มลงไปก่อนคือ จางฉิงกู่  จางเทีย ยังคงต่อยท้องน้อยอีกฝ่ายไปอีกหลายครั้งทำให้เขาหมดแรงที่จะสู้กลับ สุดท้ายแล้วอีกฝ่ายก็ต้องตัวงอและทรุดลงไปต่อหน้า จางเทีย   จากนั้นเขาก็ได้แสดงตาที่ขาวโพลนและนอนลงกับพื้นและหอบหายใจอย่างหนักหน่วง

จางเทีย ขึ้นคร่อมอีกฝ่ายแล้วจับคอเสื้อและถามออกมา – “ เจ้าผิดมั้ย ? “

เมื่อไม่มีการตอบรับ จางเทีย ก็ได้ตบหน้าอีกฝ่ายไป...

“ เจ้าผิดมั้ย ? “ ... เพี๊ยะ....

“ เจ้าผิดมั้ย ? “ ... เพี๊ยะ....

“ เจ้าผิดมั้ย ? “ ... เพี๊ยะ....

“ เจ้าผิดมั้ย ? “ ... เพี๊ยะ....

“ เจ้าผิดมั้ย ? “ ... เพี๊ยะ....

จางฉิงกู่ โดนตบมากกว่าสิบครั้งจนหน้าบวมเปล่ง ในเวลาเดียวกันสายตาของเขาก็เต็มไปด้วยความกลัว เขามองไปที่ จางเทีย ที่มีท่าทีโหดร้ายและมั่นใจ เขาเชื่อว่าถ้าเขาไม่ตอบ เขาต้องโดนตบจนตายแน่ๆ....

“ เจ้าผิดมั้ย? “

“ ลอง .. “ – ปากชายคนนั้นบวมเปล่งจนไม่อาจตอบได้ชัดเจน

“ ข้าอยากได้คำขอโทษจากเจ้า ! “

“ ข้า..เอิ่มขอ...โทษ ... ! “

เมื่อได้ยินคำขอโทษของอีกฝ่าย ในที่สุด จางเทีย ก็ปล่อยมือแล้วยืนขึ้น เขาก้มหน้าลงไปมองคนๆนั้น – “ ถ้าเจ้าคิดว่าเจ้าไม่ผิดและอยากสู้กับข้า ข้าพร้อมเสมอ การต่อสู้น่ะโอเค ข้าพร้อมจะสู้กับเจ้าตอนไหนก็ได้ ! แต่ถ้าข้าได้ยินคำพูดพวกนั้นจากปากเจ้าอีก ข้าฆ่าเจ้าแน่ ! “

จางเทีย มองไปที่เพื่อนของอีกฝ่ายก่อนจะปาดเลือดที่มุมปากแล้วเดินไปที่ลังของเขาช้าๆ

เมื่อเห็น จางเทีย เดินไปที่พวกเขา พวกคนที่ดูต่างก็หลีกทาง หลายคนมองเขาอย่างชื่นชม   จางเทีย เดินไปที่ลังและสูดลมหายใจเข้าลึกๆก่อนจะยกลังขึ้นจากพื้นแล้วเดินกลับที่พัก

ตาของชายที่นอนอยู่ที่พื้นนั้นเต็มไปด้วยความเกลียดและความไม่พอใจ

เมื่อเห็นสีหน้าของ จางฉิงกู่ เพื่อนๆของเขาบางคนถึงกับคิ้วขมวดออกมา