spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
| *ตั้งค่าถาวร (คลิกตั้งค่าถาวร) |
Chapter 280: การเป็นศัตรูกับสาวๆ
เพราะ จางเทีย เคยมาที่นี่มาก่อนเขาจึงคุ้นกับเส้นทาง ดังนั้นหลังจากที่เพิ่มความเร็วแล้ว เขาก็ได้มาถึงเมืองมังกรขาวในเวลาสั้นๆ หลังจากที่วิ่งผ่านเมืองมาได้ จางเทีย ก็ใช้เวลาไม่ถึง 10 นาทีก่อนจะไปถึงท่าเรือที่เขามาที่นี่ไม่กี่วันก่อน
จางเทีย จำได้ว่าเขาได้มาที่ท่าเรือในครั้งที่แล้ว เขาได้เห็นคอกปลาข้างๆกับท่าเรือ ใกล้ๆกับโรงแรมนั้นเป็นตลาดประหลาด ดังนั้นแล้ว จางเทีย จึงรีบไปที่ตลาดปลาทันที
เพราะมีแค่ตลาดปลาเพียงแห่งเดียวบนเกาะ ร้านค้าเกือบทุกร้านเลยขายหมดแล้วในตอนที่ จางเทีย มาถึงยกเว้นร้านเดียว เจ้าของร้านซึ่งกำลังเตรียมที่จะกลับแม้ว่าจะมีปลาเหลืออยู่ก็ตาม
จางเทีย รีบวิ่งไปที่หน้าร้าน ขอบคุณพระเจ้าที่ยังมีถังปลาเหลืออยู่ ! ปลาข้างในถังนั้นเป็นปลาตัวเล็กที่ยาวประมาณนิ้วเดียวมีตัวสีเงิน หัวของมันเหมือนกับเข็ม เพราะมีปลาหลายหลายแบบในทะเล จางเทีย เลยไม่รู้จักชื่อมัน
“ คุณขายพวกนี้มั้ย ? “
จางเทีย ถามเจ้าของร้านที่ซึ่งเป็นชายวัย 40 ปีใบหน้าที่ดูมีประสบการณ์ เมื่อได้ยินคำพูดของ จางเทีย ชายคนนั้นก็หยุดและได้มองไปที่ จางเทีย
“ นายอยากซื้อปลาเกล็ดทรายพวกนี้เหรอ ?”
“ พวกนี้คือปลาเกล็ดทรายเหรอ ?” - จางเทีย ตระหนักได้ทันที – “ ใช่ ผมอยากซื้อพวกมันทั้งหมด ! “
“ นายต้องการเท่าไหร่ล่ะ ? เราไม่ได้ขายจำนวนน้อยๆหรอกนะ ! “
จางเทีย กำเงินในกระเป๋าและถามต่อ – “ ถังหนึ่งราคาเท่าไหร่ ? “
“ ถังหนึ่งหนักประมาณ 20 กก. เพราะฉันกำลังจะกลับ นายจ่ายแค่ 1 เงินก็พอ “
“ 1 เงิน ? “ - จางเทีย ถอนหายใจออกมาทันทีเพราะเขาไม่คิดว่าพวกมันจะถูกแบบนี้
ชายคนนั้นคิดว่า จางเทีย จะรู้สึกว่ามันแพงไป ดังนั้นแล้วเขาจึงอธิบายต่ออีกหน่อย –“ ปลาเกล็ดทรายน่ะมีเนื้อน้อยและกระดูกเยอะ แม้ว่าพวกมันจะไม่มีค่ามากแต่พวกมันก็เอาไปทำน้ำปลาได้ ถ้านายชอบ นายเอามันไปตากแห้งแล้วเอาไปทอดก็ได้ จากนั้นนายก็กินมันกับเหล้า พวกมันน่ะรสชาติดีกว่าพวกพีนัทอีก ถ้านายต้องการซื้อมันจริงๆ นายจ่ายให้ฉัน 90 ทองแดงต่อถังก็ได้ “
จางเทีย ดึงเอาเงินออกมาแล้วใส่ไว้ในมือเจ้าของร้าน – “ 1 เงินไม่เป็นไรหรอก ผมจะมาที่นี่ทุกวัน คุณน่ะเตรียมปลาไว้ให้ผมได้เลย ! “
เพราะไม่คิดว่า จางเทีย จะใจกว้างแบบนี้ ชายคนนั้นได้รับเงินไปแล้วยิ้ม – “ ได้ ฉันจะเก็บปลาไว้ให้นาย “
“ ผมยืมถังไปก่อนได้มั้ย ? ผมจะกลับมาใน 5 นาที “
จางเทีย ไม่ได้เอาที่ใส่อะไรมาด้วยเลย
เจ้าของร้านพยักหน้า ดังนั้น จางเทีย เลยยกถังปลามุ่งหน้าไปยังที่ท่าเรือ
ปลาเกล็ดทรายอาจจะตระหนักได้ว่า จางเทีย กำลังจะทำอะไร พวกมันโดดโลดเต้นไปมาอย่างดีใจในตอนที่ จางเทีย ยกถัง มีสองตัวโดดออกจากถังแล้วตกลงที่พื้น จางเทีย รีบกลับไปเก็บมันเข้าถังทันที
“ ปลาน้อย ปลาน้อย ฉันจะส่งแกกลับไปสู่ทะเลแล้วปล่อยแกเป็นอิสระ .. “ - จางเทีย พึมพำกับปลาพวกนั้น
จางเทีย เดินมาที่ชายฝั่ง เขาเลือกที่ที่มีน้ำใสและเทปลาเหล่านั้นลงจากถังลงสู่ทะเล เมื่อมองพวกมันกลับไปสู่ทะเลอย่างมีความสุข จางเทีย เองก็รู้สึกพอใจไปด้วย
ไม่มีใครจับปลาที่นี่ ยิ่งไม่ต้องคิดถึงปลาไร้ค่าพวกนี้ด้วย แม้ว่าพวกเขาจะต้องการแต่ก็ไม่ใช่ว่าจะจับได้ง่ายๆ ดังนั้นหลังจากที่ปล่อยพวกมันแล้ว จางเทีย ก็ไม่กังวลว่าพวกมันจะโดนคนอื่นจับอีก
พระอาทิตย์กำลังตกดิน ทำให้เกิดแสงสีทองหม่นๆที่ปลายขอบฟ้า ปลาเกล็ดทรายบางตัวกระโดดขึ้นมาจากน้ำเหมือนจะทักทาย จางเทีย
“ ระวังไว้ด้วยครั้งหน้า อย่างโดนจับอีก ! “
ในตอนที่ปล่อยไส้เดือน จางเทีย ได้เข้าใจกฎ --- ไม่มีชีวิตไหนในโลกที่เล็กน้อย จางเทีย รู้สึกดีใจอย่างมากกับการปล่อยปลาพวกนี้ด้วยเงินแค่ 1 เงิน
ในตอนที่เขาเอาถังกลับไปคืน ชายแก่ก็มองมาที่ จางเทีย ด้วยสีหน้าแปลกๆ – “ นายเอามันไปปล่อยลงทะเลงั้นเหรอ ?”
สิ่งที่ จางเทีย ทำนั้นชายคนนี้เห็นหมด เขารู้สึกยากที่จะเข้าใจที่มีคนซื้อปลาไปปล่อย – “ นายสติดีอยู่รึเปล่า ? “
แต่ จางเทีย นั้นเตรียมที่จะโดนถามมานานแล้ว
“ เอิ่ม ผมได้เจอกับคนแก่มาก่อน เขาบอกผมว่าการปล่อยสิ่งมีชีวิตน่ะจะเพิ่มกรรมดีจากพระเจ้า ผมเลยปล่อยสัตว์มากกว่าเดิมถ้าผมทำได้ ! “
“ ปล่อยสัตว์เป็นการเพิ่มกรรมดี ? “ – เมื่อได้ยินทฤษฎีนั้นเป็นครั้งแรก เจ้าของร้านก็อึ้ง ชัดแล้วว่าเขาไม่ยอมรับเรื่องนี้แต่ จางเทีย น่ะไม่ได้พูดอะไรต่อ หลังจากที่เอาถังคืนแล้วตกลงที่จะซื้อปลาในวันพรุ่งนี้เวลาเดิมแล้ว จางเทีย ก็ได้กลับออกมา
หลังจากที่เดินไปสักพัก จางเทีย ก็กลับไปที่แผนกซิซิงในตอนกลางคืน
แสงประกายส่องออกมาจากแตกระตึกของวังมังกรลับและขยายไปจนถึงทางเดินตรงตีนเขาจนไปถึงยอดเขาซึ่งทำให้มันสวยงามอย่างมาก
ด้านนอกประตูของแผนกซีซิง ชายแก่ที่เล่นเกมกับตัวเองใต้ต้นไม้ทั้งวันก็ยังคงทำสมาธิอยู่ เพราะคนที่นี่ล้วนแต่เหนื่อยในตอนกลางวัน เมื่อตกเย็นแล้วหลายคนได้กลับไปที่ห้องตัวเองเพื่อพักผ่อนไม่ก็ฝึกทักษะต่อสู้ ดังนั้นแล้ว จางเทีย จึงไม่ค่อยเห็นคนที่ลานของแผนกในตอนนั้น
...
“ พี่สาวหยูห่าน ฉันล่ะอยากกลับบ้านจริงๆ ฉันคิดถึงแม่ ฮือ.. “
“ ไม่ต้องร้อง อยู่ที่นี่ก็ไม่ได้แย่ เรามีเพื่อนตั้งเยอะ “
“ แต่มันยากที่จะหาเงินนิ ฮือ... ฉันหาไข่มุกธรรมดาสามอันเพื่อเงิน 6 เงินและขายกล่องน้ำมันหอย 2 เงินต่อวัน มือฉันโดนน้ำทะเลกัดด้วยเมื่อวาน ถ้าแตะน้ำทะเลมันจะปวด ฉันอยากกลับบ้าน ฮือ.... “
“ เธอแค่ยังไม่ชินเฉยๆ ในตอนที่เธอชินแล้วและมีทักษะดำน้ำที่ดีกว่านี้ เธอจะลงไปได้ลึกกว่านี้ ถ้าเธอโชคดี เธออาจจะเก็บไข่มุกสีมาได้ แต่ละอันน่ะมีค่าอย่างน้อยก็ 1 ทอง เราสาวๆน่ะสามารถทำเงินได้ง่ายกว่าพวกผู้ชายบ้านั่นเพราะพวกเขาต้องเก็บแร่ พวกเขาไม่ได้กลัวมันเลยแล้วทำไมเราต้องกลัวด้วย ?แน่นอนว่าเธอจะต้องทำได้เอง ชาช่า ... “
ในตอนที่ จางเทีย เข้าไปใกล้ที่มุมทางเดิน เขาก็ได้ยินเสียงผู้หญิงสองคน เพื่อที่จะไม่ให้เข้าใจผิด ในตอนที่เขาเข้าไปใกล้ จางเทีย ก็ได้ไอออกมาสองครั้งและเดินดังขึ้นกว่าเดิม ก็อย่างที่คาดไว้ ในตอนที่พวกเธอได้ยินบางคนเข้ามา ทั้งสองก็เงียบ
ในตอนที่ จางเทีย เดินไปที่มุม เขาก็เห็นเด็กสาวสองคนที่ซึ่งมองมาที่เขา หนึ่งในนั้นอายุได้ 15 อีกคนอาจแก่กว่าเล็กน้อยประมาณ 17-18 ปี เด็กที่สาวกว่านั้นมีใบหน้ากลมดูดี ตาแดงกล่ำ เมื่อเห็น จางเทีย มาที่นี่ หน้าของเธอก็แดงและเธอได้รีบเช็ดน้ำตาของตัวเองออก เด็กสาวอีกคนก็ดูเหมือนจะปลอบเธอ
จางเทีย มีสัญชาตญาณที่เฉียบคมในตอนที่เขาเห็นเด็กสาวคนนั้น เขารู้ถึงขนาดของเธอ เขาไม่ได้ตั้งใจแต่มันเป็นไปตามธรรมชาติ หลังจากที่มองไปที่ใบหน้าทั้งคู่แล้ว ตาของเขาก็มองไปที่หน้าอก,เอว,ก้นและต้นขาซึ่งมีส่วนโค้งที่โดดเด่น
“ เอิ่ม เทียบกับ อลิซ, แฮนนาและสาวๆคนอื่นแล้ว ผู้หญิงจีนนี่มีรูปร่างเล็กกว่าจริงๆ “
“ ฮึ่ม ! “ – ในตอนที่พวกเธอเห็น จางเทีย เด็กสาวที่ชื่อ ยู่ห่าน ก็ได้มองมาที่ จางเทีย แม้แต่ผู้หญิงที่ปาดน้ำตาออกก็มองมาที่ จางเทีย และหันหน้าไปทางอื่น
จางเทีย รู้สึกแปลกเล็กน้อยกับเรื่องนี้ ...
ในตอนที่เขาเดินเข้าไปอีกนิด เขาก็ได้ยินเสียงสาวๆทั้งสอง
“ ฮึ่ม เขาน่ะเป็นคนน่ารังเกียจที่ชื่อ จางเทีย ... “- เด็กสาวที่ชื่อ ยู่ห่าน พูดขึ้น
“ ตาของเขาก็น่ากลัว หลังจากที่มองเขาแล้ว ฉันรู้สึกอึดอัดเลย ! “
“ ฉันไม่คิดว่าคนๆนี้จะลามกขนาดนี้ ตาของเขาก็ดูลามกอย่างมาก ชาช่า เธอต้องเตือนเพื่อนคนอื่นว่าให้ระวังกับผู้ชายคนนี้ไว้ที่เอาแต่มองมาแต่ส่วนล่างของเรา เขาไม่ใช่แค่น่าเบื่อแต่ยังอันตรายต่อสาวๆด้วย จำไว้ว่าอย่างอยู่ใกล้คนแบบนี้ ! “
จางเทีย สลด เขาเกือบจะเถียงกลับ - “บ้าเอ้ย ฉันมาอยู่ที่นี่แค่สองวันแล้วทำไมถึงโดนเกลียดได้? “
...
เมื่อกลับมาที่ห้องตัวเอง จางเทีย ได้รวบรวมสติแต่ไม่ได้เข้าไปยัง Castle of Black Iron เพื่อดูว่าผลไม้แบบไหนที่ปลาเกล็ดทรายให้เขามา เขากลับเอาคริสตัลออกมาแล้ววางไว้ที่หน้าต่างเพื่อเติมพลังงานของมัน หลังจากวางไว้ที่หัวเตียงแล้วเขานั่งอยู่บนเตียงแล้วเริ่มทำการบ่มเพาะ
เขาเริ่มขัดเกลาจุดชีพจรจุดที่ 6 ที่หลังของเขา ภายในการบ่มเพาะ 2 ชม. จุดชีพจรจุดที่หกก็เริ่มส่องแสงสีส้มออกมา ในตอนที่มันเกือบจะเป็นสีเหลือง จางเทีย ก็หยุด จากนั้นเขาก็ได้ฝึกการคิดเลขในใจต่อ เขายังคงทำการคูณและหารพร้อมกับตัวเลขในลูกคิดทั้งสองพร้อมกัน หลังจากนั้นสักพักเขาก็เริ่มทำการคูณและบวกในลูกคิดทั้งสองพร้อมกัน
หลังจากที่ฝึกคิดเลขในใจเสร็จแล้ว พลังวิญญาณของ จางเทีย ดูเหมือนจะสูงขึ้นและยืนหยุ่นกว่าเดิม เขาอยู่ในสภาพที่พร้อมและบริสุทธิ์
ตอนนั้นเขาสามารถได้ยินเสียงแมลงร้อง พระจันทร์ที่สาดแสงลงมาจากฟ้า เสียงของลมที่พัดผ่านหน้าต่างพร้อมเอาเสียงคลื่นจากไกลๆมากด้วย จางเทีย ยืนนิ่งๆอยู่ข้างหน้าต่างและมองไปยังพระจันทร์ด้านนอก เขารู้สึกว่าทุกอย่างมันวิเศษจนไม่อาจจะอธิบายได้
เขายืนอยู่ตรงนั้นสักพัก ในตอนที่ฉากสวยงามในหัวของเขาหายไป จางเทีย ก็ดึงม่านปิดลงแล้วเหลือแต่ความมืดไว้อยู่ในห้องเขา
ความมืดในตาเขานั้นไม่นานก็หายไปแต่กลับกันเป็นคฤหาสน์อันยิ่งใหญ่ตรงหน้าเขาแทน
เฮลเลอร์ ในชุดสีดำสุดหล่อเหล่าจน จางเทีย ต้องอิจฉาได้เดินเข้ามาหา จางเทีย
“ เจ้าของปราสาทสุดหล่อเหลาและวิเศษ ยินดีต้อนรับสู่ Castle of Black Iron! “ – หลังจากที่โค้งให้กับ จางเทีย แล้ว เฮลเลอร์ ก็ได้มองมาที่ จางเทีย – “ เจ้าของปราสาท เพราะพลังใน Castle of Black Iron จะถูกใช้หมดแล้ว ผมต้องหยุดงานเยอะมาก ดูเหมือนว่าคุณจะลืมเรื่องนัดของเรา “