spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
| *ตั้งค่าถาวร (คลิกตั้งค่าถาวร) |
Chapter 251: คนเก็บขยะในเขตสงคราม
มันเป็นฤดูหนาว เมืองฟอร์คปกคลุมด้วยหมอกหนาอยู่นานก่อนที่พระอาทิตย์จะขึ้นเพราะอยู่ใกล้แม่น้ำ
จางเทีย ตื่นขึ้นมาหลังจากลับไปนานในตอนเช้าและพบว่าแผลที่ แฟรนก้า ทำให้เขาตอนที่เขาหนีออกมาจากบาปีนั้นได้หายดีแล้ว เพราะการฟื้นตัวเป็นสองเท่าของร่างกายเขา แม้ว่าเขาจะรู้สึกอึดอัดเล็กน้อยตอนที่นอนไปเมื่อคืนแต่เช้านี้เขารู้สึกว่าร่างกายของเขานั้นสดชื่นเหมือนดังเดิม
นี่เป็นครั้งแรกที่ จางเทีย ตระหนักได้ว่าการฟื้นตัวของร่างกายนั้นยอดเยี่ยม
มันเป็นวันที่สี่ตั้งแต่ที่ จางเทีย ได้ออกจากบาปีมา แต่ละเช้าในเมืองเล็กๆที่เรียกว่าฟอร์คนี่น่ะจะปกคลุมด้วยหมอกหนา มันอยู่ห่างจากทางใต้ของบาปีมา 120 กม.และเป็นส่วนหนึ่งของคารัวล์ที่ซึ่งกองทัพเขาเหล็กได้สู้กับกองทัพปีกแสงอยู่
ตึกด้านหน้าของเมืองเล็กๆนี้โดนทำลายในสงคราม หลายที่ได้มีเครื่องหมายแสดงให้เห็นว่ามันโดนทำลายเพราะระเบิด แม้ว่ามีหลายตึกที่ยังอยู่ดีแต่พลเมืองต่างก็หนีออกมาไม่เหลือใครสักคน มันร้างอย่างกับกลายเป็นเมืองผีไปแล้ว
และที่นี่ก็เป็นที่ที่เหมาะสำหรับการพักฟื้นของ จางเทีย
วันนี้ทหารจำนวนมากของกองทัพเขาเหล็กได้ตามหาตัว จางเทีย ไปทั่วบาปีแต่ไม่มีใครคิดเลยว่าในคืนนั้น จางเทีย ได้วิ่งต่อกันกว่า 3 ชม.และไปซ่อนตัวอยู่ในเนินเขาในเขตคารัวล์
ในวันที่สองเมื่อฟื้นตัวขึ้นมาเล็กน้อย จางเทีย ก็ได้พบเมืองว่างเปล่าแห่งนี้ จากนั้นเขาก็พบบ้านและได้อยู่ที่นั่นก่อนที่จะพักผ่อนเพื่อฟื้นฟูร่างกาย
ในวันที่สี่ แค่สี่วันแผลของเขาก็หายสนิท
ระหว่างวันที่ผ่านมา จางเทีย ไม่ได้ติดต่อไปยังคนภายนอก ดังนั้นแน่นอนว่าเขาต้องไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง เขาไม่คิดว่าวันที่เขาออกจากบาปีมา ยานจากปราสาทไฮหยวนของสมาคมจางนั้นได้มาถึงที่บาปี เขาไม่รู้เลยด้วยว่าในวันเดียวกัน แฟรนก้า ที่จัดฉากเขาได้กลายเป็นบุคคลที่กองทัพต้องการตัวและกลายเป็นอาชญากรเหมือนกับ จางเทีย
จากตอนที่เขาดึงดาบออกมาในโรงแรม จางเทีย ก็เตรียมใจรับสถานการณ์แบบนี้เอาไว้แล้ว ตอนนั้นเขาเลือกได้แค่เอย่างเดียวระหว่างการโดนฆ่าและฆ่า โชคร้ายคนที่ไล่ตามเขาไปนั้นไม่ใช่คนธรรมดารึทหารของราชวงศ์อาทิตย์ที่ตายไปซึ่งช่วยให้เขาได้เหรียญเหล็กโลหิตมา คนพวกนั้นน่ะเป็นเจ้าหน้าที่ที่มีอำนาจในอาณาจักรนอแมนและทำงานให้กับกฎหมาย
แม้ว่าจะมีพวกเจ้าหน้าที่แบบนี้มากมายในประวัติศาสตร์มนุษย์แต่แม้แต่ตัวผู้รักษากฎหมายเองก็เป็นอาชญากรได้ ในตอนที่เกิดเรื่องแบบนั้นกับเขา ในที่สุด จางเทีย ก็ได้เข้าใจว่าทำไมพวกเหล่าฮีโร่ถึงต้องโดนบังคับให้เป็นโจร
อีกอย่างแล้วแม้ว่าเขาจะเป็นเจ้าหน้าที่ของอาณาจักรนอแมนแต่เขาก็ยังคงไม่สามารถหาคำอธิบายตัวเองได้ เหตุการณ์นี้มันเกิดจากความโลภของใครบางคนที่พอจะรู้ความลับของเขา นอกซะจากว่าเขาจะบอกเรื่อง Castle of Black Iron ให้กับทุกคนฟัง เขาไม่สามารถที่จะอธิบายมันได้เลยสักนิด
ดังนั้นแล้วเขาจึงทำได้แค่หนีในฐานะฆาตกร สิ่งเดียวที่เขาทำได้ก่อนที่จะหนีคือทำให้สถานการณ์มันวุ่นวาย
ถ้ากองทัพเขาเหล็กไม่ได้ถูกสร้างมาง่ายๆ พวกนั้นต้องมั่นใจในความปลอดภัยของแต่สมาชิกครอบครัวเขาในเมืองแบล็คฮ็อตก่อนที่ตำรวจลับจะจับเขาและยืนยันว่าเขาเป็นกบฏ ถ้าเขาปลอดภัย ครอบครัวเขาก็จะปลอดภัยไปด้วย ถ้าความลับของเขาไม่ได้ถูกเปิดเผย ครอบครัวเขาก็จะปลอดภัย นั่นเป็นเหตุผลว่าทำมา จางเทีย จึงตัดสินใจที่จะสู้กับตำรวจลับพวกนั้น เขารู้ว่านอกจากเขาแล้ว ใครก็ตามที่รู้เรื่องนี้ไปจะต้องฆ่าครอบครัวเขาทันทีเผื่อว่าจะมีอันตรายกลับมาหาตัวเอง
หลายวันมานี้เพราะเขาไม่รู้เรื่องภายนอก จางเทีย เลยกังวลถึงความปลอดภัยครอบครัวตัวเองในแบล็คฮ็อต
แม้ว่าจะรักษาตัวอยู่แต่ จางเทีย ก็มักจะกังวลเรื่องครอบครัว สิ่งเดี่ยวที่ปลอบใจเขาคือเขาได้ Fruit of Brilliance ผลใหม่มาแม้ว่ามันจะไม่ใช่ตำรวจลับทุกคนจะไม่ใช่คนเลวเพราะต้องทำตามคำสั่งแต่มันก็ถือว่ามีพวกแย่ๆในหมู่พวกนั้นซึ่งไม่ต้องเดาเลยว่าจะให้สารอาหารให้กับ Fruit of Brilliance
หลังจากที่กิน Fruit of Brilliance พลังวิญญาณของเขาเพิ่มขึ้นอีก 4 หน่วย เทียบกับแต่ก่อนแล้วพลังวิญญาณของเขาได้เพิ่มขึ้นมาประมาณ 62-63 หน่วยแล้ว
ถ้าความเร็วแบบนี้ถูกเปิดเผยออกไป แน่นอนว่ามันต้องเป็นเรื่องมหัศจรรย์
หลังจากที่เพิ่มพลังวิญญาณขึ้นมา จางเทีย รู้สึกว่าประสาทสัมผัสของเขาเฉียบคมกว่าเก่า เขาสามารถคิดคำนวนการบวกลบคูณหารกับลูกคิดสองอันพร้อมกันได้ด้วยวิธีการที่เร็วกว่าเดิมและยืดหยุ่นกว่าเดิม
...
เพราะเขาหายดีแล้ว จางเทีย จึงรีบลงมือหลังจากที่ลุกขึ้นยืนได้ เขาตื่นตัวมากกว่าเดิม ก่อนที่จะออกจากห้องไป อย่างแรกเลยเขาได้เข้าไปใน Castle of Black Iron และเปลี่ยนหน้าตาและเสื้อผ้า
หลายนาทีต่อมา เด็กจีนอายุกว่า 20 ปีที่ได้ฆ่า สมิหลา ก็ได้ออกมาจากห้องในเมืองฟอร์ค
สำหรับ จางเทีย เรื่องเร่งด่วนที่สุดคือการหาข่าว หลังจากนั้นเขาจะได้หาโอกาสในการกลับเมืองแบล็คฮ็อตและพาครอบครัวเขาหนีออกมาก่อน พวกเขาไม่สามารถที่จะอยู่ในอาณาจักรนอแมนได้อีกต่อไป เขาต้องพาครอบครัวเขาไปยังประเทศที่มีคนจีนปกครองในด้านทิศตะวันออกเฉียงใต้ของสมาคมแบล็คซอนก่อนที่สงครามศักดิ์สิทธิ์ครั้งที่สามจะปะทุขึ้นมา
จางเทีย เดินผ่านเมืองเล็กๆอย่างระมัดระวังซึ่งเมืองนี้ปกคลุมไปด้วยหมอกหนา มันรู้สึกได้ถึงความสดชื่น, เย็นและสะอาด การหายใจแต่ละครั้งเขารู้สึกได้ว่าแขนขาและหน้าอกของเขาได้ถูกชะล้าง
หลายวันมานี้ตามการสังเกตของเขา นอกจากทีมสอดแนมสองทีมของทั้งสองกลุ่มแล้ว ไม่มีหน่วยไหนที่มีคนเกินกว่า 100 คนที่มาที่นี่ ด้วยการที่มีประสบการณ์การต่อสู้ที่นี่ เขารู้ดีว่ายิ่งที่ที่เราอยู่รู้สึกว่าปลอดภัยเท่าไหร่ยิ่งอันตรายเท่านั้น ตอนนั้น จางเทีย ไม่ได้อยากที่จะสู้แบบไม่มีเหตุผลอีกต่อไป
แต่ก่อนที่เขาจะได้เดินออกจากเมืองเล็กๆ ก็ได้มีเสียงเท้าดังขึ้นมาจากด้านหน้า จากเสียงนั้นแล้ว จางเทีย ได้ตัดสินว่าน่าจะมีคนอย่างน้อย 10 คน เมื่อเห็นประตูเปิดออก เขาก็รีบแอบเข้าไปในห้องพร้อมกับดึงมีดออกมา
จางเทีย มาที่ครัวของบ้านร้างและยืนอยู่ใกล้ๆหน้าต่างพร้อมกับฟังและสังเกตว่าเกิดอะไรขึ้นด้านนอก เสียงเท้านั้นราวกับเสียงของทหารที่หนีมาซึ่งเข้าใกล้เข้ามาเรื่อยๆ
เพราะประตูเล็กๆในครัวที่เชื่อมกับที่สวนของบ้าน จางเทีย เลยเลือกที่จะซ่อนที่นี่ เผื่อฉุกเฉินเขาจะได้หลีกเลี่ยงการโดนล้อมและหนีผ่านประตูเล็กๆนั้นไปได้
ครัวนี้เต็มไปด้วยฝุ่นและมีตะไคร่เกาะเต็มไปทั่วพื้น
คนแปลกหน้าไม่นานก็มาถึงบ้านนี้ภายใต้หมอกหนาๆ สิ่งที่ทำให้ จางเทีย แปลกใจคือพวกนี้ไม่ใช่ทหารที่หนีมาแต่เป็นกลุ่มคนที่มีกระเป๋าและกล่องเก็บของมากมาย พวกเขาไม่ใช่ขอทาน, คนเร่ร่อนรึโจร
“ อัสตา, บีน พวกนายพาคนไปค้นบ้านหลังนี้ แกร์, เกอรี่ พวกนายพาคนไปค้นบ้านหลังนั้น จับตาดูเอาไว้ดีๆอย่าพลาดของดี หลายบ้านน่ะเป็นของคนรวยที่ซึ่งมาที่ภูเขาเพื่อล่าสัตว์ในฤดูใบไม้ร่วง ในตอนที่พวกเขากลับบ้าน พวกเขามักจะทิ้งของบางอย่างไว้ที่พวกเขาคิดว่าไม่มีค่า โดยเฉพาะในครัวและห้องใต้เพดาน ถ้าใครหาอาหารเจอ เราอาจจะอิ่มกันในตอนเช้านี้ก็ได้ “
หลังจากที่สั่งแล้วคนจำนวนหนึ่งก็พากันแห่เข้ามาในบ้านที่อยู่สองฝั่งของถนน คนประมาณ 7-8 คนได้เข้ามาในบ้านที่ จางเทีย ซ่อนอยู่ ในตอนที่พวกเขาได้เข้ามา พวกเขาก็เริ่มค้นหาของกันทันที หลังจากนั้นสักพักบ้านที่ว่างเปล่านี้ที่รกรุงรังนี้ก็โดนกวาดสิ่งของไปเพราะคนพวกนี้
“ ฮ่า ดูสิว่าฉันได้อะไรมา ? เชิงเทียนเงิน ... “ - บางคนตะโกนอย่างดีใจมาด้านนอกครัว
“ ฉันพนันว่าเจ้าของเก่าน่ะเป็นคนขี้เหนียว มีแต่พวกขี้เหนียวที่ทำตัวอยากรวยโดยซื้อของพวกนี้... “
“ ของนี่น่ะอย่างน้อยในคารัวล์ก็ได้ตั้ง 10 ทองแดง บางคนต้องชอบมันแน่ ..” – เสียงเดิมยังคงฟังดูดีใจอยู่ – “ อย่างน้อยเราก็แลกกับขนมปังได้ ! “
“ พวกนายสองคนไปดูที่ครัว.. “ - อีกเสียงพูดขึ้นมา
เมื่อได้ยินเสียงเท้าเข้ามาใกล้กว่าเดิม ใจของ จางเทีย ก็เต้นรัวและรีบเก็บมีดลงไป พร้อมกับไอสองครั้งออกมา...
ในตอนที่เขาไอ คนในบ้านต่างก็เงียบกันหมด
จางเทีย เดินออกมาจากครัวและเห็นคน 7 คนในห้องนั่งเล่นซึ่งได้มองมาที่ครัว ในตอนที่พวกเขาเห็น จางเทีย เดินออกมา พวกเขาทุกคนก็ถอนหายใจ
“ ฮ่ะ...นายมาเร็วกว่าพวกเราอีก นายนี่กล้าจริงๆ บอสบอกว่าไง... “
“ นกตื่นเช้ามักจะได้หนอน ! “ – ชายอีกคนที่ถือเชิงเทียนโบกมันไปมาด้วยสีหน้าพอใจ - “ ขอโทษทีกับเรื่องนี้ แม้ว่านายจะมาก่อนแต่ฉันเจอมันก่อน ดังนั้นแล้วมันเป็นของฉัน ! “
ในตอนที่คนคนนั้นพูด ทกุคนต่างก็กำหมัดทำเสียงหักนิ้ว ในเวลาเดียวกันพวกนั้นก็มองไปที่ จางเทีย ด้วยสายตาไม่พอใจดูเหมือนจะบอกว่าถ้าเขากล้าถามอะไรกับเชิงเทียนนี่เพื่อทวงคืน พวกเขาจะอัด จางเทีย และบอกเขาว่าอะไรคือการรุม