spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

Chapter 248: กับดับและความทรงเกียรติ

บรรยากาศอันคึกคักในเมืองเพราะงานเบียร์นี้เกินกว่าที่ จางเทีย จินตนาการเอาไว้ เมื่อเดินไปตามท้องถนนเขาเห็นผู้คนมากมายในชุดวันหยุดล้อมรถที่เข้ามาประกวดมุ่งหน้าไปยังตัวเมือง รถพวกนี้มาจากเขตชนบทรอบๆ อีกอย่างแล้วมีกลุ่มการค้ามากมายได้ส่งรถพวกนี้เข้าประกวด บางคนถึงกับมียี่ห้อตัวเองและมีคนเต้นตามท้องถนนด้วย

ในตอนที่ จางเทีย มายังเขตที่มีคนหนาแน่ เขาก็เห็นผู้หญิงหลายคนส่งจูบไปทั่วทุกทางและโยนเหรียญมากมายมาให้ด้วย บางคนถึงกับโยนเครื่องประดับเล็กๆจากหมวกออกมาซึ่งทำให้เด็กรอบๆรีบไปคว้ามัน

โรงเบียร์, ร้านข้างทางและโรงแรมในบาปีได้ส่งผู้เข้าแข่งขันมากมายเข้าร่วม ผลก็คือทั้งเมืองนั้นคึกคักขึ้นมาทันตา

ในบรรดาการแข่งขันต่างๆ อันที่ธรรมดาที่สุดคือให้ดื่มเบียร์ในเวลาที่จำกัด ใครก็ตามที่เข้าแข่งจะจ่ายเงินแค่เพียง 1 เงิน คนชนะจะได้มีโอกาสได้ชิมเบียร์หลายๆแบบไปฟรีๆ

จางเทีย ตั้งใจที่จะเดินเข้าไปในลานเพื่อดูการแข่งขันหาราชินีเบียร์แต่เพราะลานนี้คึกคักเป็นพิเศษ ในตอนที่ จางเทีย อยู่ห่างออกไปสองซอยจากลาน ถนนนี้เต็มไปด้วยผู้คนจนเขาไม่อาจขยับได้ แม้ว่าเขาจะลองใช้ทางอื่นอีกสองทางแต่จำนวนคนก็ยังคงเยอะอยู่ดี หลังจากที่ลองหาทางกว่าสิบนาที  จางเทีย ก็เดินหน้าเข้าไปได้ไม่ถึง 10 ม.

ในถนนที่เต็มไปด้วยผู้คน เสียงกรี๊ดของสาวๆดังขึ้นหลายรอบ บางคนโดนลวนลามไปบ้างก็มี

เมื่อเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นรอบๆตัว จางเทีย ก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องหยุด ถ้า แฮนนา กลายเป็นราชินี้ในปีนี้ เขาก็จะรู้เองในตอนกลางคืน แต่ละปีหลังจากที่เลือกราชินีเบียร์แล้ว  เธอจะได้รับโบนัสและมงกุฎ ราชินีเบียร์จะได้นั่งรถพิเศษแล้วเดินทางไปทั่วเมือง

สำหรับผู้หญิงในบาปี ราชินีเบียร์นี้ตำแหน่งอันมีเกียรติสูงสุดที่พวกเธอจะได้มาในชีวิต การเลือกราชินีเบียร์นี้คืองานหลักของการจัดงานแต่ตามตารางแล้ว การเลือกราชินีจะไม่ถูกเลือกจนกว่าจะตกเย็นและจุดคบไฟขึ้นมา

จางเทีย อยากเห้นว่า แอนนา จะมีหน้าตายังไงในตอนที่เธอได้เป็นราชินีเบียร์ เนื่องจากผู้หญิงคนนี้ได้ทำให้เขามีความสุขมากมาย เขาหวังว่าวันนี้จะเป็นวันที่เธอมีความสุขที่สุดในชีวิต  จางเทีย ไม่รู้ถึงคุณภาพของเบียร์คนอื่นเพราะเขาไม่ค่อยเก่งเรื่องเบียร์เท่าไหร่แต่เมื่อเห็นครอบครัวของเธอ,ผู้ใหญ่บ้านและชาวบ้านในเชฟวี่ที่มั่นใจในตัวเธอ เขาเองก็มั่นใจว่าเธอจะทำมันสำเร็จ

ฮาเร่ บอกไว้ว่าเขาจะหลับสบายหลังจากที่ดื่มเบียร์ของ แฮนนา ไปสองแก้ว หลายปีมานี้เพราะเขาแก่ขึ้นมา เขาจะไอทุกคืนแต่มันแปลกมากกที่เมื่อคืนนี้เขาไม่ได้ไอเลยสักนิด ตอนเช้าเองก็เขาก็รู้สึกกระปรี้กระเปร่าด้วย

แม้ว่าคนอื่นจะไม่เชื่อในสิ่งที่ ฮาเร่ พูดนักแต่ จางเทีย น่ะรู้เรื่องนี้อยู่แล้วเพราะเขาจำได้ว่าตอนเขายังเด็กและป่วยอย่างเช่นไอรึเป็นไข้ แม่เขามักจะให้เขากินยีสต์ที่ใช้ในการหมักเบียร์ข้าว มันวิเศษอย่างมาก แต่ละครั้งที่เขากินมัน สุขภาพของเขาจะดีขึ้น  ดังนั้นแล้ว  จางเทีย เลยไม่ต้องไปหาหมอตั้งแต่เด็ก เขาไม่ได้เจ็บป่วยจากโรคเพราะเรื่องเล็กน้อยพวกนี้แก้ได้ที่บ้าน

บางทียีสต์อาจจะมีสารจากต้นไม้ที่ส่งผลดีต่อสุขภาพของคน ด้วยประโยชน์เรื่องนี้ ฮาเร่ เองก็หลับไปอย่างดีเมื่อคืนนี้ เมื่อคิดแบบนั้น หลังจากที่ จางเทีย กลับไปเมื่อคืน เขาได้กินผลไม้ไปสองผลเพื่อเพิ่มความแข็งแกร่งของตัวเอง อีกอย่างแล้วเขายังไปชิมยีสต์ผลไม้ที่เขาหมักไว้ใน Castle of Black Iron ด้วย

เขาหมักมันมากเกินไปและทักษะที่เขาใช้ในการหมักผลไม้นี้ชัดแล้วว่าแตกต่างจากคนที่หมักเบียร์ หลังจากนั้นหนึ่งเดือนผลไม้ข้างในเลยยังไม่เปื่อย มันหมายความว่าต้องใช้เวลามากกว่านี้ที่ยีสต์จะทำงานได้เต็มที่แต่กลิ่นหอมของน้ำผลไม้นี้ก็ลอยคลุ้งไปทั่วทำให้เขาหลงไปกับมันอย่างมาก

เบียร์หมักจากยีสต์นี่เป็นแค่ 1 ใน 3 ของคุณสมบัติของยีสต์ซึ่งดีต่อการกิน ดังนั้นแล้วยีสต์นี่น่าจะมีดียิ่งกว่านี้อีก

แล้วทำไมที่ว่าของเหลือจากยีสต์นั้นถึงมีฟังก์ชันที่พิเศษมากมาย  จางเทีย คิดไม่ออกเพราะความรู้ที่จำกัดซึ่งเขาได้รับมาตั้งแต่เกิด

จางเทีย คิดว่าบางทีเขาอาจจะต้องไปที่ห้องสมุดส่วนตัวอีกครั้งในวันนี้เพื่ออ่านดูหนังสือและลองศึกษาการทำงานของยีสต์เพราะเบียร์ที่ แฮนนา ได้หมักมาโดยใช้ยีสต์ของเชาทำให้เขาตระหนักได้ว่าเรื่องเล็กๆบางทีอาจจะมีประโยชน์ในอนาคต

...

ขบวนรถได้ไปจอดเต็มทั่วทุกถนนในตอนบ่าย พวกเขาเริ่มขายเบียร์และเนื้อย่างกัน  จางเทีย ได้ใช้เงิน 3 เงินในการซื้อเบียร์และได้กินเนื้อย่างและดูสาวๆที่เต้นไปมาตามเสียงดนตรี

ในบรรยากาศที่สนุกสนานแบบนี้ จางเทีย ไม่อยากที่จะใส่ชุดเครื่องแบบและกลับไปที่หน่วยแล้วเจอกับงานเป็นกองๆ ตอนนี้เขาอาจจะต้องทำอย่างอื่น

ดังนั้นหลังจากที่ทิ้งเครื่องหมายไว้ที่จุดนัดพบกับ บิลลิส แล้ว  จางเทีย ได้ไปยังห้องสมุดอีกครั้ง เขาอยู่ในพื้นที่พิเศษกว่าสองชั่วโมง ในที่สุดเขาก็ต้องผิวหวังแล้วกลับออกมา แม้ว่าจะมีหนังสือที่พูดถึงยีสต์อยู่บ้างแต่ทั้งหมดน่ะก็เกี่ยวแค่การหมักเบียร์ ไม่มีอะไรเลยที่พูดถึงแต่ละด้านของยีสต์เลย

ในห้องสมุดส่วนตัวนี้ เพราะจำนวนหนังสือที่มีจำกัด คนเราไม่อาจหาความรู้ที่เขาต้องการได้จริงๆ บางทีครั้งที่แล้วเขาคงโชคดีก็ได้

หลังจากที่ออกจากห้องสมุดมา ไม่นาน จางเทีย ก็ได้มาถึงจุดนัดพบที่ปกติเขานัดเจอกับ บิลลิส

ก็อย่างที่คาดไว้ บิลลิส ก็อยู่ที่นั่น

“ นายรับผิดชอบดีนิ ฉันคิดว่านายอาจไม่เจอเครื่องหมายของฉันจนกว่าจะตกกลางคืนด้วยซ้ำ ! “ - จางเทีย บอกกับ บิลลิส

“  ฉัน หลายวันนี้ฉันก็รอฟังข่าว คนพวกนั้นก็เริ่มสงสัยสิ่งที่ฉันบอกพวกนั้นไปเมื่อหลายวันก่อ ! “ - บิลลิส ดูเหมือนจะกังวลเล็กน้อย – “ ถ้านายไม่ปรากฏตัวออกมาอีกหน่อย ฉันคงไม่กล้าจะไปเจอหน้าพวกนั้นอีก ! “

“ โฮ่..โฮ่.. “ - จางเทีย ยิ้ม เขาเองก็รู้ว่า บิลลิส น่ะกังวลแต่เขาไม่ได้สนเพราะเขาเดาว่าอีกฝ่ายกังวลเพราะควบคุมคนอื่นไม่ได้ – “ไม่ต้องกังวล ฉันจะไปเจอพวกนั้นกับนายวันนี้ ฉันหวังว่าพวกนั้นจะจำฉันได้ในชุดนี้นะ ! “

เมื่อได้ยินแบบนั้น บิลลิส ก็ถอนหายใจออกมา – “ ดีเลย ! ถ้านายไปหาพวกนั้นวันนี้ มันจะสะดวกที่ฉันจะรับใช้นายต่อไป ! “

“ พวกนั้นอยู่ไหน ? “

“ บางคนอยู่ที่บ้านแต่ส่วนมากก็ไปเล่นสนุ๊กที่เขตซีเฉิง  หลายคนก็อยู่ที่นี่ในวันนี้ ! “

ดี ฉันจะไปเจอพวกนั้น ! “

เพราะการจราจรโดนควบคุมในวันนี้ พาหนะอย่างอื่นห้ามเอาออกมาใช้ในตัวเมือง ดังนั้นแล้วทั้งสองคนจึงต้องเดินไปเอง

เทียบกับที่อื่นในบาปี มันดูเหมือนจะมีคนจนในเขตซีเฉิง  ตึกที่นี่ก็เก่า มีสลัมและโรงงานมากมาย พวกโรงงานตั้งอยู่ในเขตนี้ ดังนั้นแล้วคงจะจินตนาการได้ว่าที่นี่มีสภาพแวดล้อมที่แย่แค่ไหน

บิลลิส นำทาง จางเทีย ไปตามถนน เมื่อเห็นที่แคบๆและสกปรกที่เขาเดินผ่านไปและความดูหรูหราซึ่งดัดกับบรรยากาศที่คึกคักที่เขาเคยเห็น จางเทีย ก็คิ้วขมวดเล็กน้อย หลายคนที่นี่ดูซึมๆ,ยิ้ม, ดุร้าย ทำให้เขารู้สึกอึดอัดอย่างมาก

“ ปกตินายอยู่ที่นี่งั้นเหรอ ? “

“ ใช่ เราส่วนมาก  นี่น่ะคือเขตที่วุ่นวายที่สุด เขตซีเจียง โจรจาก 2 ใน 3 ต่างก็อยู่กันที่นี่ ก่อนหน้านี้อาชญากรหลายคนที่เป็นที่ต้องการของพันธมิตรก็อยู่ที่นี่ด้วย  ! “ – บิลลิส ตอบอย่างระมัดระวัง

เมื่อนึกถึงคืนที่ บิลลิส และคนอื่นๆมาหาเรื่องเขาเพื่อเงิน 2 ทอง  จางเทีย ก็แอบส่ายหน้า

“ เมื่อนายติดตามฉันแล้ว ฉันสัญญาว่านายจะออกจากที่นี่ในไม่ช้าและมีชีวิตที่ดีขึ้น ! “ - จางเทีย บอกออกมาด้วยท่าทีจริงจัง

เมื่อได้ยินแบบนั้น บิลลิส ก็ลดความเร็วลง ไหล่และคอของเขาแข็งทื่อ

เพราะบางอย่าง  ตั้งแต่ที่เขาเข้ามาในเขตนี้  จางเทีย รู้สึกว่าเขาโดนจับตามอง เขามองไปรอบๆดูผู้คนที่มองมาที่เขาจากหน้าต่างและประตูและยังโสเภณีที่ขายตัวตามท้องถนน  จากนั้นเขาก็ได้ส่ายหน้าแล้วแอบยิ้มออกมา เสื้อผ้าเขาเด่นเกินไปสำหรับที่นี่  ไม่แปลกใจเลยว่าคนอื่นถึงได้มองเขานัก

บิลลิส พา จางเทีย ไปในโรงแรมแห่งหนึ่ง โรงแรมนี้ธุรกิจไม่ได้ดีนัก มีแค่ไม่กี่คนที่มาดื่มเบียร์กันข้างใน  จางเทีย มองไปรอบๆและไม่พบอะไรพิเศษ

“ ห้องสนุ๊กอยู่ด้านหลังโรงแรม..”

จางเทีย ตาม บิลลิส ไปยังห้องสนุ๊กซึ่งทำไว้เพื่อให้ความสนุกกับแขกที่นี่

ขนาดของห้องก็พอดีซึ่งวางโต๊ะได้ 4-5 โต๊ะแต่เพราะบางอย่างจึงไม่มีใครอยู่ด้านใน

“ พวกนั้นไปไหน ? นายรอสักเดี๋ยวได้มั้ย? คนพวกนั้นอาจอยู่กับสาวๆด้านบน เพราะพวกนั้นไม่รู้ว่านายมา งั้นฉันจะไปเรียกพวกนั้นมาด้านล่าง ! “ – บิลลิส พูดพร้อมกับก้มหน้า

จางเทีย พยักหน้าและ บิลลิส ก็ได้ออกจากห้องไป เพราะบางอย่าง จางเทีย รู้สึกว่าชายคนนี้ดูอึดอัดเล็กน้อยตอนที่ออกไป

หลังจากนั้นประมาณ 10 วินาที  จางเทีย ก็คิ้วขมวดเพราะเขารู้สึกว่ามันผิดปกติ อีกอย่างแล้วเขาได้กลิ่นเลือดด้วย...

ในตอนที่ จางเทีย หน้าซีดก็ได้มีเสียระเบิดออกมาพร้อมกับกำแพงอีกด้านถูกพังลงมา ก่อนที่ จางเทีย จะได้ตอบโต้ ก็ได้มีคนพุ่งเข้ามาจากทิศทางที่กำแพงพังไป

ถ้าเป็นแบบนี้แน่นอนว่า จางเทีย ต้องหลบพวกนี้ไปโดยสัญชาตญาณแต่คนพวนี้ดูเหมือนจะแปลกเพราะพวกนี้ต่างก็นอนอยู่กับพื้นหลังจากที่พุ่งเข้ามา...

พวกนี้ไม่ได้พุ่งเข้ามาแต่โดนโยนเข้ามาข้างใน พวกนี้น่ะไม่ได้มีชีวิตอยู่แล้วแต่เป็นศพที่ใส่เครื่องแบบทหารของอาณาจักรนอแมนและมีบาดแผลมากมายที่ตัว  สีหน้าแปลกๆนี้ทำให้ จางเทีย รู้สึกคุ้นเคย

ศพ 15 ศพโดนโยนเข้ามาในห้อง ศพที่ใกล้ที่สุดห่างจาก จางเทีย ไป 1 ม.  จางเทีย จำหน้านั้นได้ทันที – มันคือคนที่อัดเขาและโดนเขาฆ่าเมื่อสองอาทิตย์ก่อน

“ เราเจอคนของราชวงศ์อาทิตย์ ! “- บางคนด้านนอกตะโกนออกมา

ไม่นานหลังจากนั้นชายหลายคนที่ใส่ถุงมือแดงก็วิ่งเข้ามาจากกำแพงที่พัง พวกนั้นถืออาวุธแล้วเข้าล้อม จางเทีย เอาไว้  หลายคนฟันลงไปที่ศพรอบๆและที่โต๊ะ บางคนถึงกับฟันกันเองแต่ไม่มีเลยสักคนที่ได้บาดแผลร้ายแรง

ทุกอย่งาที่เกิดขึ้นดูเหมือนว่าจะทำให้เป็นเหมือนการต่อสู้ที่ดุเดือด

ชายผมสีเงินค่อยๆเดินออกมาจากฝูงชนแล้วมองมาที่ จางเทีย เหมือนกับหมาป่าที่มองเหยื่อ

“ ผู้การแฟรนก้า กำลังที่เหลือของราชวงศ์อาทิตย์ปฏิเสธที่จะให้จับกุม ดังนั้นเราจึงฆ่าพวกนั้นทั้งหมดยกเว้นแค่คนเดียว ในตอนที่เราเข้ามาตะกี้ คนนี้น่ะได้เจรจากับคนพวกนี้อยู่ เขาส่งของให้กับอีกฝ่ายด้วย “

หลังจากที่พูดจบ ชายถุงมือแดงยศร้อยโทขั้นแรกก็ได้หาของที่วางไว้กับศพที่พื้นและเอาให้กับ แฟรนก้า

ผู้การนั้นค่อยๆแกะมันออกดู เขามองไปที่มันก่อนจะหันไปหา จางเทีย พร้อมกับยิ้มออกมา – “ ของชิ้นนี้คือแผนที่ที่บอกถึงการป้องกันของหน่วยคลังในบาปีและของทุกอย่างที่อยู่ในคลังด้วย นายเป็นใคร ? นายมีของชิ้นนี้ได้ยังไง? “

เมื่อได้ยินแบบนั้น จางเทีย ก็รู้ว่าเขาโดนจัดฉากอีกรอบ  หลุมที่เขาอยู่นี่ไม่มีก้นหลุมจริงๆ...

“ ไอ้บัดซบ ไอ้พวกเหี้ย ! “ - จางเทีย ด่าออกมา

...

ในตอนที่  จางเทีย โดนล้อมโดยกลุ่มนั้น  ที่ลานของเมืองหลังจากที่มีการแข่งขันในตอนบ่าย คนสุดท้ายที่ได้รับฉายาราชินีเบียร์ไปก็ได้ประกาศออกมา ผู้ชนะในวันนี้ชนะขาดและคนชิมเบียร์กว่า 21 คนจากโรงงานต่างก็โหวตให้กับเธอ

วันนี้คนในลานได้เห็นปาฏิหาริย์ ปาฏิหาริย์ที่ทำให้คนชิมทั้ง 21 คนโหวตให้กับคนเดียวกันโดยไม่ลังเล นี่น่ะไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนในประวัติศาสตร์ของบาปี ไม่มีคนได้รับการโหวตถึงครึ่งมาก่อนเลยด้วยซ้ำและได้รับมงกุฎของราชินีเบียร์ของบาปีไป

ตอนนั้นที่กลางลาน ชื่อเดียวได้ตะโกนออกมาดังก้อง – “ แฮนนา...แฮนนา..แฮนนา... “

ตอนแรกมีไม่กี่คนที่ตะโกนออกมาแต่เมื่อเวลาผ่านไป ผู้คนก็เริ่มตะโกนตามกันเรื่อยๆ...

“ คนของบาปี โปรดตะโกนออกมาตามที่คิด บาปีมีราชินีเบียร์อีกครั้งแล้วในปีนี้  ปีนี้ราชินีเบียร์คือ แฮนนา  แฮนนา ได้หมักเบียร์ที่อร่อยที่สุดในประวัติศาสตร์ของบาปี เธอได้คะแนนจากคนชิมทั้ง 21 คน... “

คนกว่าหมื่นเริ่มส่งเสียงร้องออกมาอย่างดีใจ ในขณะที่หลายคนจากเชฟวี่ต่างก็ตื่นเต้นจนน้ำตาเริ่มไหลออกมา...