spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
| *ตั้งค่าถาวร (คลิกตั้งค่าถาวร) |
Chapter 242: ในคลังแสง
ในอาณาจักรนอแมนซึ่งมีกฎลำดับชั้นที่เคร่งครัด แน่นอนว่าอาวุธของทหารก็มีแบ่งเป็นหลายระดับ อาวุธที่เหมาะสมนั้นเกือบเท่ากับชีวิตที่สองของคนที่ต่อสู้ในสนามรบ ดังนั้นแล้วยิ่งทหารมีส่วนร่วมในสนามรบมากเท่าไหร่ พวกเขายิ่งได้ตำแหน่งสูงมากเท่านั้นและแน่นอนว่ายิ่งได้อาวุธดีตามไปด้วย ทั้งวัตถุดิบและการสร้างเทียบกับของธรรมดาไม่ได้เลย
ดาบยักษ์ที่ จางเทีย เคยมีนั้นใช้ทังสเตนแมงกานีสระดับ 2 ส่วนอาวุธที่ทหารระดับธรรมดาใช้นั้นทำมาจากอัลลอยระดับ 1 สำหรับเจ้าหน้าที่ภาคสนามแล้ว อาวุธและอุปกรณ์ของพวกเขาทำมาจากอัลลอยพิเศษระดับ 3 ค่าของมันมากกว่าทองอีกถ้าน้ำหนักเท่ากัน
สำหรับรางวัลเพื่อนักรบที่ได้เหรียญเหล็กโลหิตมานั้นสามารถเลือกอาวุธพวกนั้นได้ซึ่งทำจากอัลลอยระดับ 3 เป็นอย่างน้อยจากคลังแสงของกองทัพ
ตอนนี้มันจะส่งผลดีอย่างมากเพราะ จางเทีย น่ะหายดีแล้ว แน่นอนว่าเขาคงไม่พลาด
ปิปิง ได้ขับรถพา จางเทีย เข้าไปในฐานหน่วยอุปกรณ์ในเวลาไม่ถึงครึ่งชั่วโมง
เพราะพวกเขาล้วนแต่เป็นเจ้าหน้าที่ของแผนกคลัง พวกเขาจึงคุยกับคนอื่นได้ง่าย อีกอย่างแล้ว ปิปิง นั้นเป็นคนคุ้นเคยกับที่นี่ ดังนั้นหลังจากที่รู้จุดประสงค์ของทั้งคู่ ร้อยโทขั้นแรกของแผนกคลังก็ยืนยันสถานะของ จางเทีย ก่อนที่จะคุยกับสองคนในคลังแสง
เทียบกับคลังแสงของทีม 39 แล้วอาวุธและอุปกรณ์ทีนี่น่ะมีมากว่าเป็นสิบเท่า เขาได้เข้ามาในคลังนี้เป็นครั้งแรก จางเทีย นั้นได้เปิดมุมมองตัวเองมากขึ้นจริงๆ อาวุธและอุปกรณ์ที่นี่น่ะสุดยอดยิ่งกว่าดาบยักษ์ที่เขาเคยเอาติดตัวไปด้วยและทุกอย่างก็ถูกดูแลไว้อย่างดี
เพราะอุปกรณ์มาตรฐานนั้นจะถูกเอาใส่กล่องไว้ จางเทีย จึงดูได้แค่ของที่ไม่ได้มาตรฐานซึ่งสามารถใช้ได้โดยเจ้าหน้าที่ระดับร้อยโทขึ้นไป ในบรรดาอาวุธและอุปกรณ์เหล่านั้น มีดที่ดูน่ากลัวซึ่งมีตะปูฝังเอาไว้ขนาดมันพอๆกับประตู, ขวานที่สูงพอๆกับคน, ค้อนที่หนักกว่า 500 กก. , หอกที่มีใบมีดยาวกว่า 5 ม.และหน้าไม้ขนาดใหญ่ซึ่งถ้าใส่กระสุนเต็มที่จะหนักถึง 1.2 ตัน จางเทีย สงสัยว่าใครบ้างที่จะใช้อาวุธแบบนี้ได้ในสนามรบ
นอกจากของพวกนี้แล้วก็ยังมีอาวุธและอุปกรณ์อย่างอื่นอยู่ บางอันเป็นของที่ จางเทีย ไม่รู้จักด้วยซ้ำ
ถ้าเขาเอาดาบยักษ์มาที่นี่ มันจะดูเป็นเรื่องเล็กน้อยไปเลย
จางเทีย ได้กลิ่นของความร่ำรวยของสงครามจากคลังแสงนี้
ในตอนที่เห็นธนูห้อยอยู่ จางเทีย ก็จำบางอย่างที่พิเศษได้ แม้ว่าเขาจะไม่เคยใช้ธนูมาก่อนแต่เมื่อเห็นธนูพวกนี้แล้วเขาก็รู้สึกสนใจอย่างมาก
“ มีหน่วยไหนที่ใช้ธนูนี้ในกองทัพรึเปล่า ? “ - จางเทีย ถามร้อยโทขั้นแรกที่รับผิดชอบข้างใน
“ เพราะมันใช้ความพยายามอย่างมากที่จะเป็นพลธนูมากกว่าพวกใช้หน้าไม้ พวกที่ใช้ธนูในอาณาจักรนอแมนเลยไม่ได้อยู่ในมาตรฐาน ธนูพวกนี้น่ะซื้อมาจากต่างประเทศสำหรับคนที่แข็งแกร่งและเก่งในเรื่องการใช้ธนู ! “
“ ซื้อมาจากที่อื่น ?”- จางเทีย สงสัยและมองไปยังร้อยโทขั้นหนึ่งนั้น – “ มันหมายความว่าอาณาจักรนอแมนไม่สามารถทำธนูนี้ขึ้นเองได้เหรอ ? “
“ กระบวนการเฉพาะบางอย่างและมีวัสดุพิเศษด้วย แน่นอนว่าอาณาจักรนอแมนสามารถผลิตธนูขึ้นมาได้แต่มันไม่ดีเท่าที่ในสมาคมแบล็คซอน จินหยวน ทำขึ้นมา...”
เมื่อพูดจบร้อยโทคนนั้นได้หันมามองที่ จางเทีย
“ จินหยวนนั้นเป็นประเทศที่ปกครองด้วยคนจีน พวกคนที่สามารถใช้ธนูนี้ได้ในสนามรบล้วนแต่เป็นคนที่มีอำนาจซึ่งได้รับคำชมจากพวกเจ้าหน้าที่ระดับสูงแต่พวกเขาน่ะหัวดื้อ ธนูนี้ที่มีข้อกำหนดสูงในเรื่องการผลิตและวัสดุของธนูนั้นก็สูงอย่างมากด้วย ดังนั้นแล้ว...”
หลังจากที่ร้อยโทพูดจบ เขาก็ไม่ได้พูดต่อแต่ จางเทีย เข้าใจว่าเขาหมายความว่ายังไง ไม่มีเลยสักคนที่มีพรสสวรรค์และความมั่นใจที่จะใช้ธนูนี้ในสนามรบและอยากให้ธนูที่อาณาจักรนอแมนสร้างขึ้นมา พวกเขากลับชอบที่จะใช้ธนูที่จินหยวนผลิตขึ้นมา
“ ดังนั้นแล้วอาณาจักรนอแมนจึงไม่ต้องการที่จะผลิตอะไรออกมา เพราะจะทำให้เสียหน้า อีกอย่างแล้วพวกมันก็เป็นอาวุธไม่ได้มาตรฐาน กองทัพเขาเหล็กได้เตรียมมันไว้เยอะ แค่ซื้อมันมาตามความต้องการของคนที่มีอำนาจก็เท่านั้น ”
เมื่อเห็นธนูพวกนั้นแล้ว จางเทีย ก็นึกถึง บลู จากความเข้าใจของ จางเทีย แล้ว ถ้าชายคนนั้นต้องเลือก เขาต้องเลือกธนูที่ดีที่สุด มันเดาได้ว่านักธนูน่ะมักจะมีอารมณ์แปลกๆ
จินหยวน จางเทีย จำชื่อประเทศนี้ได้ ในฐานะคนจีน เขาน่ะภูมิใจเล็กน้อยแต่เพราะเจ้าหน้าที่สองคนที่ยืนอยู่ต่อหน้าเขา เขาจึงซ่อนความรู้สึกภูมิใจเอาไว้ เขากลับเอาธนูนั้นออกมาดูแทน
มันหนักอย่างมาก หนักกว่า 20 กก. ด้ามจับธนูนั้นทำมาจากวัสดุแปลกๆซึ่งไม่ใช่ทองรึไม้ จางเทีย ไม่รู้ว่ามันเป็นอะไร ตัวธนูนั้นทำออกมาได้ดี เมื่อจับมันแล้ว จางเทีย รู้สึกได้ถึงความคมและความต้องการฆ่า
หลังจากที่พลิกขึ้นมาดูแล้วเขาก็เห็นตัวหนังสือจีนสองตัว ‘ จินหยวน‘ ที่ด้ามจับของมัน
...
เพราะอาวุธและอุปกรณ์ที่ทำจากอัลลอยระดับ 3 นั้นล้วนมีให้เจ้าหน้าที่สนามใช้ คลังสำหรับอาวุธพวกนั้นเล็กกว่านิดหน่อย มีพื้นที่แค่ 100 ตร.ม. อาวุธถูกเก็บไว้ส่วนลึกสุดในคลังแสง พวกเขาต้องผ่านอีกประตูกว่าจะเข้าไปได้
ภายใต้การนำทางของร้อยโทขั้นแรก จางเทีย และ ปิปิง ได้เข้าไปในห้องที่มีอาวุธที่ระดับสูงกว่าเดิม
เทียบกับอาวุธที่มีลักษณะน่ากลัวและจำนวนด้านนอกแล้ว บางทีเพราะวัสดุที่ล้ำค่า ทำให้อาวุธด้านในนั้นดู ‘ ธรรมดา ‘ กว่า ไม่มีอันไหนเลยที่หนักหายกิโลรึใกล้ 1 ตันอย่างแต่ก่อน อาวุธจำนวนมากในห้องนี้ล้วนแต่เป็นดาบและยังมีของแปลกอยู่ด้วยซึ่งมีไม่ถึง 200 ชนิด เพราะพวกมันถือว่าเป็นอาวุธที่ไม่ได้มาตรฐาน อาวุธที่นี่ต่างก็มีเอกลักษณ์ของตัวเอง
เมื่อมองไปที่อาวุธที่ส่องประกายที่แขวนอยู่นั้น ตาของ จางเทีย ก็เป็นประกายยิ่งกว่าตะเกียงอีก
ไม่ต้องเดาเลยว่าพวกนี้คือของที่มีค่าและดีที่สุดที่ จางเทีย เคยเห็นมาตั้งแต่เกิด
หลังจากที่พา จางเทีย เข้ามาแล้ว เจ้าหน้าที่ได้ดึงดาบยาวที่มีการประดับเหมือนเกล็ดปลาออกและได้เอากระบอกเหล็กที่หนาพอๆกับนิ้วออกมาด้วย เขายื่นกระบองออกมาให้โดยไม่ต้องใช้แรงมากายและดีดดาบมาให้
เสียง ‘ แกร๊ง ‘ กระบอกเหล็กถูกตัดออกเป็นสองท่าน แต่ละส่วนตกลงไปที่พื้นกลิ้งไปที่เท้า จางเทีย เขาก้มตัวลงเก็บมันขึ้นมาและเห็นว่าส่วนที่ขาดนั้นราบเรียบอย่างกับกระจก
อาวุธแบบนั้นสมควรกับคำอธิบายว่า – ฟันเหล็กให้ขาดได้อย่างง่ายดาย อาวุธทั่วไปนั้นไม่อาจที่จะต้านทานมันได้ ร้อยโทขั้นหนึ่งได้ยื่นดาบให้กับ จางเทีย แม้ว่ามันจะตัดเหล็กได้แต่ จางเทีย ก็พบว่ามันไม่ได้มีรอยเลยแม้แต่นิดเดียว มันยังส่องประกายเหมือนแต่ก่อน
ปิปิง เองก็กลืนน้ำลาย อาวุธพวกนี้น่ะมันหมายถึงเงินจำนวนมากต่อเขา
“ อาวุธพวกนี้ถึงระดับมาตรฐานมั้ย ? “ - จางเทีย ถาม
“ เกือบจะ แต่มันแตกต่างจากอย่างอื่น อัลลอยระดับ 3 น่ะมีคุณสมบัติแปลกๆ เอานี่เป็นตัวอย่าง ... “ – เขาเอาโล่แบบพิเศษออกมาและอธิบาย – “ นี่คือโล่ที่ทำมาจากอัลลอยเก่าระดับ 3 ไม่ว่านายจะตีมันเท่าไหร่ มันก็จะไม่เสียรูปร่าง ตราบใดที่นายให้ความร้อนมัน มันจะฟื้นกลับไปรูปร่างเดิม “
หลังจากที่เอาโล่ลดลงไปแล้ว ร้อยโทก็ได้เอาหน้าไม้หนักออกมา เมื่อเห็นว่าเขาถือหน้าไม้ด้วยมือแค่ข้างเดียว ทั้ง จางเทีย และ ปิปิง ต่างก็อึ้ง
ร้อยโทยิ้มออกมา – “ มันดูเหมือนจะหนักมากแต่จริงๆแล้วมันทำมาจากอัลลอยพิเศษ มันเบากว่าหน้าไม้เบาอีกแต่พลังของมันยังคงเดิมไม่เปลี่ยนแปลง ! ดูที่อาวุธให้ดีๆ นายสามารถเลือกมันได้ตามใจ.. “
จางเทีย เริ่มเดินไปรอบๆหาอาวุธดีๆ เพราะเจ้าหน้าที่ภาคพื้นส่วนมากในกองทัพจะเลือกดาบยาว ส่วนเจ้าหน้าที่ที่อยู่ในกองจะเลือกหอกยาว สถานที่นี้เต็มไปด้วยอาวุธสามแบบแต่ก็มีแบบอื่นๆอีกมากมายอยู่ในห้องนี้ จางเทีย ถึงกับเห็นธนูระดับสูงถึงสองอัน
ปิปิง เสนอ ให้ จางเทีย เลือกดาบแต่ จางเทีย ส่ายหน้า แม้ว่าดาบยาวนั้นจะดีแต่มันสะดุดตาเกินไป ดังนั้นแล้วก็ทั้งดาบยาวและหอก อันที่จริง จางเทีย ก็ต้องการเลือกใช้ของที่เขาสามารถใช้มันสู้ตอนไหนก็ได้ ดังนั้นมันจึงต้องไม่เป็นที่สะดุดตา ถ้าเขามีอาวุธแบบนั้น มันจะง่ายที่เขาจะตอบโต้กับการลักพาตัวได้ง่ายกว่าเดิม
ในที่สุดสิ่งที่ทำให้เขาสนใจนั้นคือของแปลๆ มันไม่เหมือนกับอาวุธอื่นๆที่ห้อยโชว์อยู่ ของชิ้นนี้ถูกเก็บไว้ในลังสีแดง มันกองกันเหมือนกับเข็มขัดกองกันอยู่ในอาวุธที่ส่องประกายและดูแข็งแกร่ง มันส่งเสียงพึมพำออกมาเหมือนกับเป็ดร้อง....