spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

Chapter 234: เมตตาและกลยุทธ์

“ หนึ่ง... “ -จางเทีย อ้าปากโดยไม่มีอารมณ์ร่วมใดๆ

“ อ่า ความผิดฉันเอง ความผิดฉันเอง ... “ -หน้าของชายวัยกลางคนซีดขาว

“ สอง.... “

“ ฉันไม่รู้ว่านายเป็นเจ้าหน้าที่ของอาณาจักรนอแมน... “ – ชายคนนั้นเริ่มเหงื่อแตกพลั่ก

“ สาม..”

“ ฉันแค่อยากสั่งสอนบทเรียนนาย ฉันไม่ได้อยากฆ่านายเลย อ๊า... “ – ชายคนนั้นร้องออกมา

“ สี่... “

“ ฉันไม่ได้ตั้งใจ... “ - เขาเริ่มร้องไห้ออกมา

“ ห้า... “

“ ฉันจะไม่คิดเรื่อง ลินดา อีกต่อไป ! ผู้หญิงคนนั้นเป็นของเจ้า เธอเป็นของเจ้า ! นายทำอะไรก็ได้ตามที่นายต้องการ... “ – ตอนนี้เขาอยู่สถานะสับสน

“ หก... “

“ ลินดาติดเงินฉัน 187 ทอง ฉันจะไม่ทวงเธออีกต่อไป.. ฉันไม่ต้องการมันแล้ว นี่ไงสัญญาของเรา.. “ – ชายคนนั้นได้ดึงกระดาษออกมาจากเสื้อและส่งให้กับ จางเทีย ด้วยมือที่สั่นเครือ

“ เจ็ด... “ - เสียงของ จางเทีย ยังนิ่งเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลง

“ ฉันก็แค่นักธุรกิจทั่วไป ได้โปรดยกโทษให้ฉันด้วย.. “

แค่ตดรึเยี่ยวก็อาจทำให้ชายคนนี้ตกใจได้แล้ว...

“ แปด... “ – จางเทีย ยกดาบของตัวเองขึ้นมา....

“ มันเป็นความผิดของฉัน....มันเป็นความผิดของฉันจริงๆ... “ – ชายคนนั้นสิ้นหวังและเริ่มสะอื้น

“ เก้า ... “

จางเทีย ยกดาบขึ้นสูงพร้อมที่จะฟันลงมาเพื่อฆ่าชายคนนนั้น เขาไม่ได้รู้สึกแย่อะไรกับการฆ่าคนที่คุกคามเจ้าหน้าที่ของอาณาจักรนอแมน ถ้าเขาทำ เขาจะไม่ได้มีปัญหาอะไร ในตอนที่มันบอกให้อัด จางเทีย ให้ตาย ชีวิตของพวกมันก็กลายมาเป็นของ จางเทีย แล้ว

“ ...ฉันมีลูกสามคนที่บ้าน ฉันขอโทษ... “

ตอนนั้นหน้าของมันเต็มไปด้วยน้ำมูกและน้ำลาย ในช่วงสุดท้ายเขาก็แค่นั่งลงที่พื้น หมดความหวังและเริ่มพึมพำออกมา

เมื่อได้ยินแบบนั้น จางเทีย ได้ลดดาบตัวเองลงเล็กน้อย จากนั้นก็ได้ยกมันขึ้นอีกครั้งตั้งใจที่จะฟันลงไปแต่หลังจากที่คิดดีๆแล้ว เขาก็ถอนหายใจออกมา เขาลดดาบลงอีกครั้ง ดูจากอายุของชายคนนี้แล้ว ลูกสามคนของเขาน่าจะยังเด็กอยู่ เพราะบางเหตุผลในตอนที่ได้ยินว่าชายคนนี้พูดถึงลูกที่บ้านตอนกำลังจะตาย เขาก็เริ่มใจอ่อนและหยุด่ที่จะฟัน

หลังจากที่โยนดาบไปให้ทหารข้างๆตัวแล้ว จางเทีย ก็จับสัญญาในมือ ไบต์ และมองมันสองรอบ สัญญาที่ว่าเซ็นต์ระหว่างชายคนนี้กับโรงกลั่นมาหลายเดือนแล้ว ในบาปี สัญญาแบบนี้มักมีให้เห็นกันเยอะ เนื่องจากเบียร์ของบาปีนี้น่ะจะถูกขายให้กับทั้งพันธมิตร พ่อค้าหลายคนจึงตกลงกับโรงกลั่นในเรื่องการส่งเบียร์, ราคา,ช่วยเวลาและวิธีการจัดการถ้าทำไม่ได้ตามข้อตกลง

หลังจากมที่มองดูสัญญาแล้ว  จางเทีย ก็ฉันใจว่าเกิดอะไรขึ้น ชัดแล้วว่าครั้งนี้โรงกลั่นนั้นทำตามข้อตกลงไม่ได้ ข้อตกลงนี้ได้เซ็นต์ไว้ก่อนที่อาณาจักรนอแมนและราชวงศ์อาทิตย์จะมาเผชิญหน้ากับพันธมิตรและการส่งของพวกเขาต้องส่งเสร็จเมื่อสองอาทิตย์ก่อน ราคาของเบียร์ในสัญญาเองก็คำนวณจากราคาตลาดก่อนสงคราม

ก่อนหน้านี้มันไม่ได้มีปัญหาอะไรกับสัญญานี่แต่หลังจากที่เกิดสงครามขึ้นมาแล้ว ราคาของธัญพืชนั้นสูงขึ้น ส่วนราคาเบียร์เองก็สูงขึ้นไปด้วยจ ถ้าพวกเขายังคงส่งด้วยราคาในสัญญาต่อไป โรงกลั่นนั้นต้องใช้เงินอย่างมากในการทำตามสัญญานี่ ความเสียหาย 187 เหรียญนี้น่ะเป็นสองเท่าของค่าเบียร์ที่ไม่ได้ส่ง นี่ไม่ใช่เงินจำนวนน้อยๆสำหรับโรงกลั่นเล็กๆเลย

ชายคนนี้ใช้หนี้บังคับให้ผู้หญิงที่ชั้นสามมาเป็นเมียน้อยเขาเหรอ ? จางเทีย เข้าใจทันทีว่าเกิดอะไรขึ้น  โรงกลั่นอาจจะเป็นของสมาชิกครอบครัวของเธอก็ได้

จางเทีย โยนสัญญาให้ชายคคนนั้น – “ จำที่แกพูดไว้ด้วย กินสัญญานี่ซะแล้วฉันจะยกโทษให้ ! “

เมื่อได้ยินแบบนั้น ชายคนนั้นรีบฉีกสัญญาแล้วเอามันเข้าปากก่อนจะเคี้ยวมัน จากนั้นเขาก็ได้กลืนมันทันที สุดท้ายแล้วเขาก็อ้าปากให้ จางเทีย ตรวจดู

จางเทีย ปล่อยให้ชายคนนั้นมีชีวิตรอดก่อนจะมองไปรอบๆที่พวกนักเลงคนอื่น ในตอนที่หนึ่งในนั้นโดนตัดหัวไปแล้ว คนอื่นต่างก็กลัวจนเกือบเสียสติ เมื่อเห็น จางเทีย เดินเข้ามาหาพวกเขา พวกเขาต่างก็ตัวสั่น

จางเทีย มองไปที่อาวุธที่พวกนี้ทำหล่นไว้ที่พื้น จากนั้นเขาก็ได้ชี้ไปยังท่อนเหล็กและค่อยๆมองไปที่ชายคนหนึ่งที่นอนอยู่กับพื้น

“ แกมีเวลาหนึ่งนาทีที่จะหักขาอีกคนโดยใช้กระบองนี่ ถ้าแกทำได้ ฉันจะไม่ตัดหัวแก ! “  - หลังจากที่พูดจบ จางเทีย ก็ได้สั่งให้ทหารสองคนที่ยืนข้างชายคนนั้น – “ พวกนาย จับเวลา จากนี้ถ้ามันทำไม่ได้ในหนึ่งนาที พวกนายตัดหัวมันได้เลย ! “

“ อ่า... “

เมื่อได้ยินแบบนั้น ชายคนนั้นตะลึงไปสักพักก่อนจะกรีดร้องออกมาอย่างกับคนบ้าและโดดขึ้นจากพื้น เขาไม่ลังเลอีกต่อไป เขาหยิบกระบองขึ้นมาและเริ่มที่จะหักขาของเพื่อนตัวเอง

ในตอนที่เกิดเหตุการณ์นั้นขึ้น นักลงคนอื่นๆต่างก็ขาหักกันหมดแล้ว ชายคนนั้นทำได้ในหนึ่งนาทีจริงๆด้วยแต่ความกลัวที่นักเลงพวกนี้มีต่อ จางเทีย และทหารของอาณาจักรนอแมนนั้นมากมายมหาศาลแล้ว พวกนักเลงมองไปที่พวกเขาด้วยตาที่หวาดกลัว กฎการเอาตัวรอดของนักเลงนั้นง่ายอย่างมากเพราะพวกนั้นหาเรื่อง จางเทีย  พวกนั้นกล้าทำแบบนั้นก็เพราะคิดว่า จางเทีย เป็นแค่เด็กธรรมดา ดังนั้นแล้วพวกนั้นควรที่จะไปโทษ ไบต์ แต่ด้วยการเจอเพื่อนตัวเองหักหลังแบบนี้ ทุกคนต่างก็สบถกันออกมา....

“ ถุย...ไอ้บัดซบบิลลิส เราโดนแกหลอกจริงๆด้วย.... “

“ ... อย่าให้ถึงทีเราบ้าง... “

“ อ๊า... ไอ้ห่านี่ แกทำเข่าฉันหัก... “

“ ฉันจะฆ่าแก .. “

จางเทีย มองไปที่พวกนั้นด้วยสีหน้าเย็นชา นับจากนี้ไปนักเลงพวกนี้จะแตกกลุ่ม ชายคนที่เรียกว่า บิลลิส น่ะจบแล้ว ถ้าเขาไม่ให้คนอื่นตามมาฆ่า เขาต้องรีบหนีไปให้ไกลที่สุด ไม่งั้นแล้วอีกไม่นานเขาจะกลายเป็นศพ ถ้าเขาฉลาดพอเขาคงมีทางเลือกอื่นอยู่....

เขาไม่รู้ว่าเมื่อไหร่แต่ จางเทีย เข้าใจว่าเขาใจวิธีนี้ได้  บางทีนี่อาจจะเป็นนี่อาจถือว่าเป็นการเติบโตก็ได้

“ เอาศพของเพื่อนแกไปแล้วทำความสะอาดที่นี่ พวกแกห้ามออกไปจนกว่าจะเช็ดเลือดออกจากหน้าบ้านนี้หมด  งั้นแกได้จบชีวิตที่นี่แน่ ! “

...

ในอีก 10 นาทีต่อมาหลังจากที่จัดการศพที่ซึ่งหัวโดนตัดออกแล้ว พวกนักเลงรวมถึง ไบต์ ได้กหนีกลับไปราวกับว่าพวกเขาไม่มีวิญญาณอยู่กับตัว นอกจากก้มหัวแล้วไม่มีใครกล้ามองมาที่ จางเทีย  ในบรรดาคนพวกนี้มี บิลลิส คนเดียวที่ซึ่งยังคงไม่เป็นอะไร ก่อนที่คนอื่นๆจะจากไป พวกนั้นได้ส่งสายตาอาฆาตไปที่ชายคนนั้นซึ่งทำให้เขากลัวจนตัวสั่น

ในตอนที่ บิลลิส กำลังจะกลับไปโดยที่ไม่รู้ว่าจะทำอะไรต่อ  จางเทีย ก็ได้มองไปที่เขา  ไม่ว่าเขาจะรอดหรือไม่นั้นมันคงขึ้นอยู่กับตัวเลือกเขาในคืนนี้

...

“ เพื่อน ขอบใจที่ช่วยแก้ปัญหาพวกนี้ให้ ! “

หลังจากที่พวกบัดซบนั่นกลับออกไปแล้ว  จางเทีย ก็ได้ขอบคุณทหารที่ตามเขามาที่นี่

“ มันเป็นเกียรติของเราที่ได้แก้ปัญหาเรื่องเล็กๆให้เจ้าหน้าที่ที่ซึ่งได้รับเหรียญมา ! สิ่งที่นายทำในสนามรบน่ะลดการเสียชีวิตของพี่น้องอย่างเราไปมาก “

จ่าขั้นแรกและทหารคนอื่นๆต่างก็ทำความเคารพให้กับ จางเทีย

บนใบยืนยันตัวของ จางเทีย นั้นมีบันทึกการเกษียรของเขาเพราะแผลที่ได้และเกียรติในแคมป์เหล็กโลหิต ทหารแต่ละคนของอาณาจักรนอแมนรู้อย่าชัดเจนว่ามันมีความเป็นไปได้ต่ำอย่างมากที่เจ้าหน้าที่ของแคมป์เหล็กโลหิตจะได้เหรียญนี้มา พวกเขารู้ว่า จางเทีย น่ะฆ่าเจ้าหน้าที่ของราชวงศ์อาทิตย์ไปมากมาย

หลังจากที่อ่านบันทึกนั้นแล้วการเกษียรของ จางเทีย และสิ่งที่เขาได้ทำเอาไว้ก็ทำให้ทหารเคารพเขามากกว่าเดิม นี่อธิบายได้ว่าทำไมเสือยังดูน่ากลัวแม้ว่ามันป่วย ทหารคนไหนที่ได้เหรียญนี้มาน่ะจะได้รับความเคารพไม่ว่าจะอยู่ที่ไหนในอาณาจักรนอแมนก็ตาม

เมื่อส่งพวกนั้นเสร็จ จางเทีย ก็ได้กลับไปที่ห้องของตัวเองที่ชั้นสี่ ในตอนที่เขาเดินขึ้นไป คู่รักที่ชั้นสองนั้นปิดโคมไฟทันที  จางเทีย เดาว่าพวกนั้นคงกลัวจนทำบางอย่างแตกไป เมื่อได้ยินเสียงเท้าจากข้างใน จางเทีย ก็รู้ว่าพวกนั้นน่าจะกลั้นลมหายใจกันอยู่และรอให้เขาขึ้นไปข้างบนก่อนแล้วค่อยจัดการกับของที่พัง

จางเทีย ส่ายหน้าและฝืนยิ้มออกมา เพราะเขาได้ฆ่าคนมากมากมายแล้วในวันนี้ เขาไม่อยากฆ่าใครอีก เขาน่ะใจดีเกินไปกับพวกบัดซบนั่นโดยการฆ่าพวกมันแค่คนเดียว แม้ว่าสำหรับเขาแล้วมันจะดูใจดีแต่เรื่องนี้น่ะถือว่าเป็นเรื่องโหดร้ายสำหรับคนทั่วไป  จางเทีย รู้ว่าเขาได้เปลี่ยนไปอย่างมากเมื่อเทียบกับตัวเขาเองเมื่อหลายเดือนก่อน ถ้าเป็นตอนนั้นแล้วต้องมาเจอเรื่องแบบนี้ เขาอาจจะทำคล้ายๆกับที่คู่รักกำลังทำอยู่ก็ได้

เมื่อกลับมาที่ห้องตัวเอง  จางเทีย ได้เข้าไปอาบน้ำแล้วกินผลไม้ จากนั้นก็ทำการบ่มเพาะต่อ

Fruit of Redemption วันนี้ช่วยให้เขาฟื้นฟูมาได้ 1.2% แต่เขาน่ะมีโซ่ผูกมัดแค่สามอันเหลืออยู่ ของพวกนี้น่ะช่วยชีวิตเขาได้  จางเทีย จะไม่เมินเฉยต่อมัน  เขารีบใช้พลังวิญญาณเพื่อสร้างโซ่อีกสองเส้นขึ้นมา หลังจากนั้นเขาก็รวบรวมสติตัวเอง  ไม่ว่ายังไงก็ตามโซ่ห้าอันก็ยังดีกว่าสามอัน

ในที่สุดหลังจากที่สร้างโซ่เหล้านั้นเสร็จแล้ว จางเทีย ได้ทำการบ่มเพาะโดยใช้การคิดเลขในใจนานกว่าชั่วโมงเพื่อฟื้นฟูพลังวิญญาณของตัวเองขึ้นมาเล็กน้อยก่อนที่จะหลับไป

ก่อนหน้านี้การคิดเลขในใจนั้นส่งผลต่อการฟื้นฟูพลังวิญญาณอย่างมากแต่หลังจากที่พลังวิญญาณเขาเพิ่มมากว่าสิบเท่า ผลการฟื้นฟูนั้นก็เริ่มน้อยลงแต่มันก็ยังดีกว่าที่ไม่ได้มีอะไรมาช่วย

เช้าวันต่อมาหลังจากที่เขาลุกขึ้นและอาบน้ำ  จางเทีย ได้ลงไปที่ชั้นล่างและได้เห็นบางคนที่มารอเขาหน้าบ้านอยู่แล้ว – บิลลิส