spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

Chapter 233: สับแกให้หมากิน

จางเทีย ไม่ได้รู้สึกดี ไม่มีใครรู้สึกดีหลังจากที่เจอกับเรื่องเมื่อคืนนี้ – โดนหลอก, ลักพาตัว, หลอกให้เดินเข้าสู่กับดัก, โดนคนอื่นใช้เป็นเครื่องมือ เขาเกือบตาย อีกอย่างแล้วเขาต้องใช้ไพ่ตายตัวเองเพื่อหนีออกมา....

เขาไม่มีตัวเลือกอื่นนอกจากต้องฆ่าทั้ง 15 คนนั้น

เพราะนี่มันยังไม่ดึกเกินไปหลังจากที่เขาออกมาจากโรงกลั่น จางเทีย ได้เรียกรถม้าและได้มาถึงซอยที่เขาอยู่ซึ่งใช้เวลา 20 นาทีนิดๆ

ตอนที่เขาลงมาจากรถม้า ท้องของเขาก็เริ่มร้อง ทำให้เขาเพิ่งรู้ตัวว่าเรายังไม่ได้กินข้าวเย็น

บ้าเอ้ย

หลังจากที่รีบกินมื้อเย็นที่โรงแรมข้างทาง  จางเทีย ก็ได้กลับมาห้องตัวเองด้วยสีหน้ากระอักกระอ่วน

เขาตั้งใจที่จะออกจากที่นี่ในอีกสองวัน หลังจากนั้นเขาตั้งใจจะกลับมาอาทิตย์ละครั้ง ในช่วงสงครามบารี่นั้นไม่ใช่เมืองที่สงบสุขอีกต่อไป ถ้าเขาใส่ชุดกองทัพ เขาจะต้องมีปัญหามากมายในเมืองในช่วงเวลาแบบนี้ ในทางกลับกันเชฟวี่นั้นเป็นเหมือนสวรรค์ที่ซึ่งเขาสามารถปล่อยไส้เดือนและเอาผู้หญิงแล้วทำให้ตัวเองมีพลังและความสุข แม้ว่ามันจะเป็นหมู่บ้านเล็กๆแต่ จางเทีย ต้องการแค่ฟื้นฟูร่างกายตัวเองในหมู่บ้านเล็กๆนั่น

หลังจากที่เจอกับความอันตรายร้ายแรงอีกอัน เขาก็รู้สึกได้ถึงความสำคัญของความแข็งแกร่งเพื่อที่จะอยู่ในโลกนี้  ครั้งนี้ถ้าเขาอ่อนแอไปเล็กน้อยรึไม่ได้มีสกิลผูกมัดที่ได้มาจากรูนเทพ เขาอาจจะโดนฆ่าที่นี่แทนที่จะเป็นสนามรบ

‘ ความแข็งแกร่งที่แท้จริง, ความแข็งแกร่งที่แท้จริง... ‘ จางเทีย พึมพำในใจอยู่หลายรอบพร้อมกับเดินออกจากโรงแรมและหวังว่าจะได้ย้ายไปที่เชฟวี่ ถ้าเขาย้ายไปอยู่ที่นั่นมันจะทำให้เขามีช่วงเวลาที่ดีกว่าเดิม เขาสามารถปล่อยไส้เดือนและฟื้นฟูร่างกายได้เร็วขึ้นกว่าแต่ก่อน

จางเทีย น่ะได้ตัดสินใจแล้ว

แต่เขากลับไม่คิดว่าโชคร้ายของเขาในคืนนี้ยังไม่ได้จบลง

คุณกรีนนั้นรอเขาอยู่ที่ปลายถนน ในตอนที่อีกฝ่ายเห็น จางเทีย  เจ้าของก็วิ่งมาหา

“ คนกว่าสิบคนตามหานายอยู่ พวกนั้นดูหงุดหงิดและรอนายกลับไป.. “ - คุณกรีน บอกกับ จางเทีย ด้วยท่าทีเป็นห่วง

‘   มากกว่าสิบคนรอฉันอยู่ ? หงุดหงิด ? ‘ จางเทีย ขมวดคิ้ว ‘ หลังจากที่ฆ่าคนไปมากมายในสนามรบกับคนอื่นๆในแคมป์เหล็กโลหิตแล้วยังฆ่าคน 15 คนตะกี้ ยังมีใครกล้ามาหาเรื่องฉันอีก ? แง่ร้าย ? พวกนั้นกล้ามาเล่นบทบาทนี้ต่อหน้าฉัน .. ‘

“ พวกนั้นใส่ชุดกองทัพรึเปล่า ? “ - จางเทีย ถามแค่คำถามเดียว

“ ไม่ แต่มีหลายคนถือท่อเหล็กและโซ่เหล็กด้วย.. “- เมื่อพูดจบ คุณกรีน ได้มองไปยังร่างกายที่อ่อนแอของ จางเทีย

เพราะบาปีนี้เคยเป็นเมืองที่สงบสุขมานาน ทุกคนจึงผ่อนคลายกันอย่างมาก เมื่อกองทัพเขาเหล็กมาถึงที่นี่ ไม่มีคนตาย ดังนั้นคนที่นี่รวมถึงเจ้าของบ้านทั้งสองแล้วคงลืมไปว่าชุดเครื่องแบบที่เขาใส่นั้นหมายถึงอะไร พวกนี้คิดว่ากองทัพเขาเหล็กเป็นกลุ่มอาสารึไง ?

‘ บางคนกล้ามาหาเรื่องเจ้าหน้าที่บนดินแดนนี้ ? ‘

จางเทีย รำคาญจนเกือบเดือด พวกนั้นไม่รู้จริงๆรึไงว่าตายหมายถึงอะไร

“ คุณกรีน ขอบคุณที่เตือน คุณกลับไปก่อนเลยและปิดประตูด้วย ลืมพวกนั้นซะ ผมจะแก้ปัญหาเรื่องนี้เอง ! “

หลังจากที่ปลอบ คุณกรีน สักพัก  จางเทีย ก็บอกให้อีกฝ่ายกลับไปก่อนแล้วเดินออกจากถนนเส้นนั้นไป

เพราะสายลับในเมืองนั้นไม่โดนจับ มีทหารมากมายของทีม 21 เดินตรวจตามท้องถนน

เมื่อเดินทางได้ไม่ถึง 100 ม. จางเทีย ก็พบกับทีมลาดตระเวน เขาแสดงหนังสือรับรองให้กับพวกนั้นและอธิบายสิ่งที่เกิดขึ้น ทหารดึงดาบออกมาแล้วตาม จางเทีย กลับไปโดยแผ่รังสีอาฆาตออกมา

ตรงหน้าบ้านของ คุณกรี มีคนมากกว่าสิบคนยืนอยู่ใต้ต้นไม้

“ คุณไบซิ อย่าลืมที่คุณสัญญาเอาไว้หลังจากที่เราจัดการไอ้เด็กนี่ให้คุณ ... “

ชายที่มีห่วงห้อยอยู่ที่จมูกของเขาและขาเต็มไปด้วยรอยสักพูดกับชายวัน 40 ปีที่โดน จางเทีย อัดมาครั้งสุดท้ายและได้หนีออกไป เมื่อตอนที่เขากำลังจะเอาผู้หญิงในชั้นสาม

หลังจากนั้นหนึ่งอาทิตย์ แผลของชายวัยกลางคนได้หายดีแต่ก็ยังมีพลาสเตอร์แปะที่หน้าผากเขา ในตอนที่เขาได้ยินบางคนข้างๆเขาพูดถึงไอ้หนูที่อัดเขาในวันนั้น เขาก็กัดฟันแน่ วันนั้น จางเทีย ไม่ใช่แค่ทำลายความสุของเขาแต่ยังอัดเขาอีก

ที่เขาไม่เข้าใจและรู้สึกเหมือนโดนหยามเพราะกลัวเด็ก 15-16 ปี นี่ทำให้เขารำคาญ ดังนั้นในตอนที่แผลเขาเกือบหายดี เขาก็จ้างคนมาหาเรื่อง จางเทีย ทันที

ในวันนั้นตอน จางเทีย ได้อัดเขา  จางเทีย ใส่เสื้อผ้าธรรรมดา ดังนั้นเขาจะไม่คิดว่าเด็กนี่จะเป็นเจ้าหน้าที่ของกองทัพเขาเหล็ก อีกอย่าง จางเทีย น่ะเด็กกว่าเขามาก เพราะการมองข้ามเรื่องพวกนี้ทำให้ ไอ้ไบต์ เลยต้องเจอปัญาหาใหญ่

“ นอกจากไอ้เด็กนั่น แน่นอนว่าฉันต้องเอาผู้หญิงนั่นให้ได้คืนนี้ ! “ -  หลังจากที่พูดจบเขาก็คิดถึงรูปร่างของ ลินดา  และใบหน้าที่มีเสน่ห์แล้วเขารู้สึกว่าท่อนล่างตัวเองร้อนขึ้นมา – “ ลินดา นังนี่ แกคิดจริงๆรึว่าเด็กนั่นน่ะช่วยแกปฏิเสธฉันได้ ?  ฉันจะทำอะไรให้แกดูเองวันนี้ ... “

“ ฉันได้ยินมาว่าผู้หญิงนั่นสวยมาก ! “ – ชายที่ใส่ห่วงไว้ตรงจมูกพูดขึ้นพร้อมกับยิ้มลามก – “ ฉันคิดว่า คุณไบต์ คงไม่รังเกียจที่จะให้ผมลองด้วย ! “

เมื่อได้ยินแบบนั้นคนอื่นๆก็หัวเราะออกมา

แต่ชายวัยกลางคนนั้นอึดอัดนิดหน่อย เมื่อรู้ว่าเขาต้องพึ่งพวกนี้ในการจัดการ จางเทีย  เขาก็ตอบรับแค่ ‘ อื้อ ‘ มันก็แค่ผู้หญิงคงเดียว หลังจากที่เขาสนุกกับ ลินดา แล้ว มันก็ถือว่าเป็นการลงโทษที่ดีเพื่อที่เธอจะเชื่อฟังเขามากกว่าเดิม

ในตอนที่คุยกันอยู่นั้น จางเทีย ก็ค่อยๆเผยตัวใกล้กับถนนบ้านคุณกรี  พวกนั้นเห็น จางเทีย แค่คนเดียวเมื่อเขาเดินออกมาในความมืด พวกเขาเห็นได้ไม่ชัดเจนว่าเขาใส่ชุดอะไรอยู่ พวกเขาไม่ได้เห็นว่าเขาไม่ได้มาคนเดียวแต่มีทหารตามมาด้วย

“ นั่นมัน... “- ร่างและความสูงของ จางเทีย น่ะฝังใจ ไอ้ไบต์  ดังนั้นตอนที่ จางเทีย โผล่มา  ไบต์ ก็เห็นทันที เพราะกลัวเด็กนี่มันหนี เขาได้ชี้ไปที่ จางเทีย และตะโกนอออกมา – “ อย่าให้มันหนี อัดมันให้ตาย ! “

หลังจากที่รออยู่มาสักพักแล้ว พวกนักเลงก็พากันวิ่งแห่เข้าไปพร้อมกับอาวุธ ชายคนที่มีห่วงตรงจมูได้พุ่งเข้าไปเร็วที่สุด จนกระทั่งเขาไปอยู่ตรงหน้า จางเทีย เขาถึงเห็นชุดเครื่องแบบได้อย่างชัดเจน  ในขณะที่คนติดตามของ จางเทีย คือทหารกองทัพเขาเหล็กที่ซึ่งดึงดาบตัวเองออกมาแผ่รังสีความต้องการฆ่า

ในเสี้ยววินาทีชายคนนั้นก็นิ่งราวกับโดนฟ้าผ่า หน้าของเขาซีด ส่วนนักเลงคนอื่นที่ตามมานั้นยังคงมีสีหน้ายิ้มอยู่..

“ เก็บพวกมันไว้เป็นๆ ... “

หลังจากที่ จางเทีย สั่ง เขาก็ได้โบกมือและทหารทีม 21 ด้านหลังเขาก็คำรามออกมาแล้วแห่กันออกมาจากความมืด

เมื่ออยู่ต่อหน้าทหารกองทัพเขาเหล็กที่ซึ่งดุร้ายเหมือนหมาป่าและเสือ นักเลงเหล่านั้นไม่ได้มีโอกาสที่จะได้ทำอะไรเลยก่อนทีจะโดนอัดแล้วกองไปกับพื้น พากันร้องคร่ำครวญราวกับผี หลังจากนั้นไม่ถึง 5 วินาทีทุกคนก็นอนกองลงไปที่พื้น ถ้าไม่ใช่เพราะ จางเทีย สั่ง คงไม่มีนักเลงคนไหนรอดไปได้ในคืนนี้

นักเลงพวกนั้นช็อคทันที จนกระทั่งพวกมันคิดอะไรไม่ออก ไม่ใช่ว่าพวกเขามาที่นี่เพื่อจัดการเด็กน้อยคนเดียวเหรอ ? แล้วทำไมถึงมีทหารกองทัพเขาเหล็กแห่กันออกมา ? เมื่อเห็นสีหน้าที่เย็นชาของ จางเทีย  พวกนั้นก็กลัวกว่าความเจ็บปวดที่ตัวเองมีอีก

แต่เพราะบาปีนี้เป็นเมืองที่สงบสุขมานาน แม้กระทั่งตอนนี้ก็ไม่ใช่ทุกคนที่เข้าใจสถานการณ์พวกนี้ บางคนถึงกับแยกความต่างไม่ออกระหว่างกลุ่มนักเลงกับทหาร

“ บัดซบ ไอ้บัดซบเอ้ย แกรู้มั้ยว่าฉันเป็นใคร แกกล้าจะกระทืบฉัน แกต้องตายแน่ ฉัน...” 

“ ฆ่ามัน ! “

เมื่อได้ยินคำสั่งของ จางเทีย หนึ่งในทหารก็ได้ฟันดาบลงไป เกือบในเวลาเดียวกัน หัวของคนที่ด่านั้นก็กลิ้งไปที่เท้าของ จางเทีย  เขาไม่ต้องกระพริบตาเลยสักนิดแล้วเตะมันออกไปด้านข้าง

ในเสี้ยววินาที นักเลงทุกคนที่นอนอยู่ที่พื้นก็กลัวหัวหด ในตอนที่ทหารสะบัดดาบนั้น จางเทีย ได้ยินเสียงตกใจของคนที่อยู่ชั้นสองและพวกนั้นก็รีบปิดหน้าต่าง เขาเดาว่าคู่รักนั้นคงกลัวในสิ่งที่พวกเขาได้เห็น เจ้าของบ้านทั้งคู่ก็รีบปิดม่านลงไปทันที

จางเทีย ไม่ได้มองไปที่นักเลงที่นอนอยู่ที่พื้นเลยสักนิด เขากลับดึงดาบออกมาจากเอวของทหารคนหนึ่งที่ยืนข้างๆเขาแล้วเดินเข้าไปหาชายที่เขาเคยอัดในวันนั้น

เมื่อเห็น จางเทีย เดินเข้ามาหามันพร้อมกับดาบในมือ  บีซ ก็ตัวสั่นอย่างกับเป็ดสลัดน้ำออกจากขนแล้วคุกเข่าลงกับพื้นทันที

เขาเอาดาบลูปหน้าผากอีกฝ่าย จางเทีย พูดขึ้นมา – “ แกจำที่ฉันพูดครั้งที่แล้วได้มั้ย ถ้าฉันเห็นแกอีก ฉันจะสับแกให้หมากิน ตอนนี้นฉันจะนับ 1 ถึง 10 ถ้าแกให้เหตุผลให้ฉันยกโทษให้แกไม่ได้ ฉันจะตัดหัวแกให้หมากิน.. “