spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

Chapter 223: ผู้เช่าผู้หญิงและไส้เดือน

เมื่อมองจากด้านหลัง จางเทีย เห็นว่าผู้หญิงคนนี้สวมส้นสูงและกระโปรงสั้นเหนือหัวเข่า  เธอดูเหมือนจะเมา เธอเซไปมาและพยายามที่จะดึงประตูห้องให้เปิดออก

" หืม ...แปลกแหะ ทำไมล็อคมัน...มีหลายรูจัง...รูไหนรูจริงกันแน่...นี่หลอกฉันป่ะเนี้ย..." - ผู้หญิงคนั้นพึมพำออกมาราวกับหลับอยู่ ในเวลาเดียวกันเธอก็ได้ลองเสียบกุญแจเข้าไปหลายครั้งแต่ยังไงก็เสียบไม่ได้สักที

จางเทีย ที่ยืนอยู่ด้านหลังมองไปที่เธอ หลังจากที่ยืนยันแล้วว่านี่ไม่ใช่กับดัก ในที่สุดก็เดินเข้าไปใกล้เธอแล้วแตะที่ไหล่ของเธอ

ผู้หญิงคนนั้นค่อยๆหันหลับมา เธออายุประมาณ 30 ปี ที่มีผมหยักศกสีแดง ด้วยใบหน้าที่เกลี่ยงเกา เธอนั้นไม่ได้ดูมีเสน่ห์มากมายแต่หน้าของเธอน่ะแดงเพราะความเมา

เพราะเธอสวมส้นสูง ในตอนที่เธอหันหลังกลับมา เธอจึงสูงกว่า จางเทีย เล็กน้อย

“ คุณผู้หญิง นี่น่ะห้องผม  ผมคิดว่าคุณมาผิดที่แล้ว คุณคงอยู่ชั้นล่าง ! “ – จางเทีย พยายามทำตัวสุภาพ

“ แม้แต่นาย....เด็กน้อยก็ยังอยากจะหลอกฉันงั้นเหรอ ? “ – ผู้หญิงคนนั้นก้มหน้าและมองมาที่ จางเทีย ด้วยตาที่เมาก่อนจะเริ่มร้องไห้ออกมา

เมื่อได้ยินแบบนั้น จางเทีย ก็อึ้งจริงๆ

ในตอนที่เขาเอากุญแจตัวเองออกมาและจะพูดต่อ เขาก็ไม่คิดว่าเธอจะตัวสั่นแล้วก้มตัวลงไปร้องไห้ ตอนนั้นเขาก็ได้เอามือปิดปากเธอเอาไว้

ในตอนที่ จางเทีย รู้สึกว่ามันผิดปกติ ผู้หญิงคนนี้อ้วกใส่เสื้อเขา หลังจากนั้นเธอก็อ่อนแรงและนอนลงไปกับพื้นแล้วหลับไปหน้าห้องของ จางเทีย ทันที

จางเทีย ที่อึ้งอยู่ได้แค่ยืนเฉยๆ  เขารู้สึกชื้นนิดๆจากความเปียกและกลิ่นแปลก

“ อ่า .. ! “

หลังจากที่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น  จางเทีย ก็ได้ร้องออกมา เขาเปิดประตูแล้วรีบเข้าไปในห้องทันที หลังจากที่โยนถุงกระดาษทิ้ง เขาก็รีบเข้าไปในห้องน้ำ เขาถอดเสื้อผ้าตัวเองออกแล้วรีบอาบน้ำล้างตัวทันที

แม้ว่ามันจะเป็นน้ำเย็นที่ทำให้เขาตัวสั่นแต่ จางเทีย ก็รอไม่ได้  เขากัดฟันแน่นแล้วถูสบู่ตัวเอง หลังจากที่ขัดตัวเองจนสะอาดกว่าสิบนาที ในที่สุดเขาก็ได้เดินออกมาจากห้องน้ำ ปากและหน้าของเขาเปลี่ยนเป็นสีเขียวแทน

ในตอนที่เดินออกมาจากห้องน้ำ จางเทีย ยังคงตัวสั่นเพราะความหนาวแต่เขาหงุดหงิดในใจ หลังจากที่รีบใส่กางเกงในเพื่อให้อุ่น เขาก็ได้เปิดประตูอีกครั้งและคิดจะไปหาเรื่องผู้หญิงคนนั้น ไม่คาดคิดว่าตอนที่เขาเดินออกไป เธอยังคงนอนอยู่ที่พื้นอยู่เลย

จางเทีย นั่งยองๆแล้วตบหน้าเธอเบาๆและไม่รู้สึกถึงการตอบสนองอะไรแต่กลับกันมือของเขากลับเปียกเพราะน้ำตาของเธอ  เขากดตัวเธอแต่ก็ไม่มีปฏิกิริยาตอบโต้   จางเทีย อึ้งและเริ่มเกาหัวไม่รู้ว่าจะต้องทำยังไงดี

เขาควรทิ้งผู้หญิงที่อ้วกใส่เขาไว้แบบนี้ดีมั้ย ?

จางเทีย ตั้งใจจะไม่สนใจแต่เมื่อเห็นเธอนอนอยู่ที่พื้นแบบนี้ เขาก็เริ่มที่จะสงสาร

‘ ดี ฉันจะไปส่งเธอชั้นล่าง ‘

แผนของ จางเทีย ไม่เลวแต่ในตอนที่เขาจะดึงเธอขึ้นมาเขาก็จำได้ว่าสภาพร่างกายเขาคงให้เขาอุ้มผู้หญิงคนนี้ไม่ได้ เขาขยับเธอได้แค่เพียงการลากเท่านั้น

สุดท้าย จางเทีย ก็ทำได้แค่ถอนหายใจแล้วนั่งยองๆหลังผู้หญิงคนนั้นแล้วยกส่วนบนของเธอขึ้น หลังจากนั้นเขาก็สอดแขนตัวเองไปที่รักแร้ของเธอ  เขาเอามือทั้งสองข้างจับกันตรงหน้าหน้าอกของเธอ เขาตั้งใจที่จะลากเธอเข้าห้องของเขา

จางเทีย เกือบลืมว่านี่เป็นผู้หญิงไม่ใช่ ฮัค กับ สเนซ  แม้ว่าจะมีเสื้อผ้าคั่นไว้อยู่แต่ความรู้สึกนุ่มของหน้าอกก็ทำให้เขาใจเต้นรัว  จางเทีย รีบลดมือให้ต่ำกว่าอกแล้วใช้แรงลากเธอเข้ามาข้างๆโซฟาในห้องนั่งเล่น

ก่อนหน้านี้เขาแบกของได้เป็นครึ่งตันเดินไปได้หลายสิบกิโลเมตรแต่ตอนนี้เขารู้สึกเหนื่อยกับการลากผู้หญิงคนเดียวแค่ไม่กี่ก้าว

หลังจากที่พาเธอเข้ามาได้แล้ว เขาก็ดึงเธอขึ้นมาที่โซฟา   จางเทีย เหงื่อชุ่มไปทั่วตัวแล้วกับการออกแรงแค่แป๊ปเดียว

เขานั่งลงที่พื้นแล้วหอบสักพัก หลังจากนั้นเขาก็ถอดรองเท้าของเธอออกและปิดประตู  เขาคิดว่าผู้หญิงคนนี้คงไม่ตื่นขึ้นมาในเร็วๆนี้แน่   จางเทีย ได้กลับไปที่ห้องน้ำเพื่อซักเครื่องแบบที่เปื้อนอ้วกแล้วเอาไปตาก

นี่มันก็เกือบเที่ยงคืนแล้วในตอนที่  จางเทีย ได้ซักเสื้อผ้าเสร็จ ในตอนที่เขากลับมาหาเธอที่ห้องนั่งเล่น เธอก็ยังคงหลับอยู่ เธอกรนออกมายิ่งทำให้เธอดูเหมือนไม่รู้สึกตัวเข้าไปใหญ่

จางเทีย ค่อยมองไปที่เธอ – อายุประมาณ 30 ปี  หน้าอกโตตัวสูงใส่กระโปรงสั้น,เสื้อ,ชุดสีดำเน้นส่วนเว้าโค้ง รูปร่างของเธอก็มีเสน่ห์อย่างมาก อีกอย่างแล้วเธอน่ะสวยดี  ผู้หญิงที่นอนบนโซฟานี้ให้เสน่ห์แบบผู้ใหญ่โดยเฉพาะหน้าอกใต้เสื้อบางๆของเธอซึ่งเหมือนกับของ มิสไดน่า

หัวใจของ จางเทีย เริ่มเต้นรัวโดยไม่มีเหตุผล

ตอนนั้นข้างนอกมันหนาวนิดหน่อย ดูเหมือนว่าจะรู้สึกได้ถึงความหนาว ผู้หญิงคนนั้นเริ่มกอดตัวเองแน่น  เพราะสัญชาตญาณการเคลื่อนไหว เธอจึงเกือบที่จะทำหน้าอกทะลักออกมาจากเสื้อ

จางเทีย สูดลมหายใจเข้าลึกๆแล้วถอนสายตาออกมาจากส่วนนั้น  หลังจากนั้นเขาก็ได้กลับไปที่ห้องนอนแล้วหาผ้าห่มหนาๆมาห่มให้เธอ ไม่นานเขาก็ได้ใส่ฟินลงไปในเตาผิง เขาเทน้ำมันไปที่ฟื้นแล้วจุดไฟ หลังจากนั้นสักพักทั้งห้องก็เริ่มอุ่นขึ้น

จางเทีย ไม่เคยดูแลผู้หญิงเมามาก่อน หลังจากเช็คว่าทุกอย่างในห้องนั่งเล่นดูโอเคแล้วเขาก็กลับไปที่ห้องนอน เขาปิดประตูห้องนอนเหมือนอย่างเคย หลังจากโดนทรมานมาทั้งวัน จางเทีย น่ะเหนื่อย  เขากระโดดขึ้นเตียงแล้วนอนหลับไป

...

เช้าวันต่อมาเขาตื่นเพราะเสียงกรี๊ด เมื่อได้ยินแบบนั้น จางเทีย ก็รีบพุ่งออกมาจากห้องนอน ในตอนที่เขามาที่ห้องนั่งเล่น เขาก็พบว่าเธอนั่งคุกเข่าอยู่บนโซฟาใช้ผ้าห่มปิดตัวเธอไว้แสดงสีหน้ากลัวออกมา

“ นายเป็นใคร ? ฉันอยู่ไหน ? นายทำอะไรฉันเมื่อคืนนี้ ? “

เมื่อเห็น จางเทีย ออกมา ผู้หญิงคนนั้นก็เริ่มกังวลและถาม จางเทีย ด้วยคำถามในหัวสามอย่างออกมา

“ ฉันคือผู้อาศัยในบ้านของคุณกรีนที่ชั้นสี่ นี่คือส่วนที่พักของฉัน “ - จางเทีย รู้สึกปวดฟัน – “ ฉันเอาผ้าห่มนั่นห่มให้เธอเอง ดังนั้นอย่าทำเหมือนว่าฉันข่มขืนเธอ เธอยังใส่กางเกงในอยู่เลย ตอนที่เธอเมามาเมื่อคืน เธอได้นอนหน้าห้องฉันแล้วยังอ้วกรดฉันด้วย ฉันเลยลากเธอเข้ามา เธอจำไม่ได้เหรอ ? “

เธอร้องออกมาแล้วเอามือปิดปาก ดูเหมือนเธอจะพอนึกอะไรออก แม้ว่าเธอจะเมาเมื่อคืนนี้แต่เธอก็พอจำบางอย่างได้ เธอลดผ้าห่มลงและเห็นว่าเธอยังใส่เสื้อผ้าอยู่รวมถึงกางเกงในของเธอด้วย  การดึงผ้าห่มไปปิดส่วนล่างมันก็แค่สัญชาตญาณของผู้หญิงที่ตื่นขึ้นมาในที่ที่ไม่คุ้น

“ โทษที โทษที ฉันเมามากไปหน่อยเมื่อคืนนี้ ฉันกลัว่วาฉันคงเดินขึ้นมาเกินชั้นหนึ่ง... “

หลังจากที่พูดจบเธอก็หน้าแดงและรีบหนีไปที่ประตูไม่มีหน้าจะอยู่ที่นี่ต่อ

ในตอนที่เธอเปิดประตูห้องของ จางเทีย  เธอก็ตระหนักได้ว่าเธอเท้าเปล่าอยู่  เธอหันกลับมาและวิ่งมาที่โซฟาจับรองเท้าตัวเองแล้ววิ่งหนีออกไป

ในตอนที่เธอวิ่งออกไป เธอพบว่ากระเป๋าเธอยังคงวางอยู่ที่โต๊ะข้างๆโซฟา เธอก็ขอโทษอีกรอบแล้วรีบวิ่งกลับเข้ามาเอากระเป๋าก่อนจะรีบออกไปให้เร็วที่สุด

เธอขอโทษเป็นครั้งที่สามแล้วกลับมาเอากุญแจห้องที่โซฟา

จางเทีย ยืนนิ่ง เขาไม่ได้พูดอะไร เขาแค่มองผู้หญิงคนนี้เดินไปมาแล้วพูดขอโทษ  นี่เป็นครั้งแรกของเขาที่เห็นผู้หญิงที่โตแล้วแถมยังสวยอายแบบนี้ ดังนั้นแล้วเขาเห็นว่ามันน่าสนใจ สุดท้ายแล้วเขาก็ทนไม่ไหวอีกและหัวเราะออกมา ผลก็คือเรื่องเข้าใจผิดที่เธออ้วกใส่เขานั้นเขาไม่ได้คิดอะไรมากแล้ว

ตอนนี้เขาก็ตื่นแล้ว จางเทีย ไม่คิดจะกลับไปนอนต่อ นี่คือวันที่ยิ่งใหญ่ของเขา

หลังจากที่ล้างหน้าแปรงฟันแล้ว เขาก็ได้ใส่เสื้อผ้าธรรมดาที่ซื้อมาใหม่และออกไปข้างนอก

เขากินข้าวเช้าที่ร้านข้างทาง ในตอนที่เขาออกมาจากร้าน เขาก็เห็น แช็บบี้ ที่ซึ่งเขาให้เงินไปเมื่อวานกำลังเล่นอยู่กับเพื่อนที่สวนใกล้ๆ

จางเทีย ยิ้มออกมาแล้วหยิบเงินหนึ่งเงินออกมาจากกระเป๋า เขาโยนมันขึ้นในมือแล้วเดินเข้าไปหาเด็กพวกนั้น

เด็กที่ชื่อ แร็บบี้ นั้นเห็น  จางเทีย เดินเข้ามาหาพวกเขาก่อนคนอื่นและยังเห็นเงินนั่นด้วย แม้ว่าจะใส่เสื้อผ้าต่างจากเดิมแต่เด็กน้อยก็ยังจำหน้าตาของ จางเทีย ได้

“ มีอะไรให้ผมช่วยมั้ย ? “ – แร็บบี้ จ้องมาที่เงิน จางเทีย   เงินนี่น่ะมีค่าอย่างมากกับเด็กชายคนนี้

เด็กคนอื่นเองก็วิ่งเข้ามา พวกเขาเงยหน้าขึ้นมองเงินในมือ จางเทีย แล้วกลืนน้ำลายตัวเองลงไป

“ ฉันมีคำถาม ใครที่ตอบได้พอใจจะได้เงินนี่ไป ! “

เด็กทุกคนพยักหน้าราวกับไก่กินข้าว

“ รู้จักไส้เดือนมั้ย ? “

ทุกคนรีบพยักหน้า

“ เธอรู้มั้ยว่าฉันจะซื้อมันได้จากไหน ? “

เด็กทุกคนมองหน้ากันแล้วขมวดคิ้ว พวกเขาเริ่มคิดเกี่ยวกับมัน

“ ไส้เดือน ? มีคนขายของเล็กน้อยแบบนั้นด้วยเหรอ ? ฉันไม่เคยได้ยินมาก่อน ! “

“ คือว่า .. “- หลังจากที่ลังเลอยู่สักพัก เด็กน้อยก็เปิดปากออกมาเพราะความยั่วยวนของเหรียญเงิน – “ ผมไม่เคยได้ยินว่าใครขายไส้เดือนในเมืองนี้แต่ผมรู้ที่ที่มีไส้เดือนเยอะ ! “

“ ที่ไหน ? “

จางเทีย เผยท่าทีสนใจออกมา

“ ครั้งสุดท้ายที่ผมไปบ้านย่ากับแม่ ผมน่ะเห็นไส้เดือนเยอะเลย เพราะย่าอยู่ในเขตชนบท ผู้อาศัยหลายคนเลยเลี้ยงไส้เดือน “

‘ บางคนเลี้ยงไส้เดือน ! ‘ นี่นะคือเรื่องน่าแปลกใจสำหรับ จางเทีย  เขาใจเต้นขึ้นมาแล้วถาม – “ จริงเหรอ ? พวกเขาเลี้ยงไว้เพื่ออะไร ? “

“ พวกเขาเลี้ยงไส้เดือนก็เพื่อจะใช้เลี้ยงไก่และเป็ด  ย่าผมบอกว่าไก่กับเป็ดจะโตไว้และให้ไข่ได้ดีกว่าถ้ากินไส้เดือน ! “

“ บ้านย่าเธออยู่ไหน ? “

“ อยู่ที่หมุ่บ้านที่ชื่อเชฟวี่ข้างๆเมืองเล็กโทนิคาสข้างนอกเมือง... “

“ นี่ หนึ่งเงิน ! “

จางเทีย โยนเงินให้กับเด็กน้อยที่ซึ่งรับมันด้วยคามตื่นเต้น

จางเทีย ไม่คิดมาก่อนเลยว่าเขาจะขนลุกเมื่อได้ยินว่ามีคนเลี้ยงไส้เดือนด้วย

เขาคำรามออกมาในใจ ‘ ไส้เดือนของบาปี ผู้ช่วยพวกแกกำลังจะไป ‘