spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

Chapter 217: หัวหน้าทีม

ในตอนที่ถอยมาจากคารัวล์   บาปีซึ่งห่างออกมาเพียง 100 กม. นั้นกลายเป็นสถานีส่งวัสดุ แผนกคลังของกองทัพเขาเหล็กก็ตั้งอยู่ที่นี่

ในวันที่เก้าตั้งแต่ที่ จางเทีย ฟื้นมา ในที่สุดเขาก็ออกจากโรงพยาบาลได้ ตอนนั้นครึ่งเดือนได้ผ่านไปแล้วตั้งแต่ที่เขาออกจากเมืองแบล็คฮ็อตมา ระหว่างช่วงนี้ จางเทีย ได้พบกับเรื่องเฉียดตายมา

ในตอนที่เขาออกจากโรงพยาบาล ถ้าไม่ใช่เพราะของของที่ รินฮาท และคนอื่นๆเอามาให้ตอนที่มาเยี่ยม เขาอาจะไม่มีชุดใส่ออกจากโรงพยาบาลก็ได้

เพราะเขานั้นยังไม่ได้ไปรายงานตัวที่แผนกคลัง  ในตอนที่ จางเทีย ออกจากโรงพยาบาลมา เขาก็ยังสวมชุดทหารสีแดงหม่นของร้อยโทขั้นสองอยู่ เพราะเขาเพิ่งฟื้นจากบาดแผล เขาจึงมีหน้าซีดเล็กน้อยและผอมแห้ง ก่อนหน้านี้ด้วยการรับการรักษาอย่างต่อเนื่อง ผมของเขานั้นถูกโกนออกด้วย มันเริ่มมีผมใหม่งอกขึ้นมา ถ้าไม่มีชุดเครื่องแบบ จางเทีย คงดูเหมือนวัยรุ่นทั่วไป

เขาจับไปที่หัวโล้นๆของตัวเอง จางเทีย ยิ้มออกมาอย่างขมขื่น เขาจำบางอย่างได้และรู้สึกสลดทันที

หลังจากที่ยืนอยู่ด้านหน้าโรงพยาบาลคนเดียวอยู่นาน  จางเทีย ก็ได้เรียกรถม้า

“ ไปไหนดีครับท่าน ? “

คนขับมองมาที่ จางเทีย ด้วยตาที่ดูไม่มั่นใจเพราะอายุของ จางเทีย น่ะไม่น่าจะอยู่ในชุดของกองทัพกได้

“ รู้จักแผนกคลังของกองทัพเขาเหล็กมั้ย ? “

จางเทีย โยนของไปบนรถ เพราะของนี่หนักกว่า 10 กก. จางเทีย เคยถือมันเหมือนกับเบาเหมือนเส้นผมแต่ตอนนี้เขาพบว่ามันหนักหลังจากที่ต้องแบกมันออกจากห้องมาที่นี่ เขารู้สึกอ่อนแอกว่าเด็ก 15 ปีทั่วไปอีก

“ ได้เลย ! มันคือตึกรัฐสภาเก่าในบาปี ! “

หลังจากที่ตอบ คนขับก็ได้สะบัดเชือกแล้วเริ่มเดินทาง

รถม้านั้นเป็นแบบกึ่งเปิด  จางเทีย ที่นั่งอยู่ข้างในนั้นมองไปที่เมืองนี้ด้วยความสงสัย

แม้ว่าการต่อสู้จะห่างจากที่นี่ไปแค่ 100 กม.แต่เขาก็ไม่เห็นบรรยากาศตึงเครียดที่นี่เลยสักนิด เมืองนี้กลับดูผ่อนคลาย นอกจากทหารในเครื่องแบบแล้ว คนธรรมดาก็ยังเดินเอื่อยเฉื่อยไปตามท้องถนน

สิ่งที่ทำให้ จางเทีย ประทับใจคือร้านเบียร์ทั้งสองข้างทาง  ระหว่างทางนั้นเขาเห็นป้ายร้านสะบัดไปกับสายลม แม้ว่าธุรกิจเบียร์ที่นี่จะได้รับผลกระทบอย่างมากกับสงครามระหว่างสองขั้วอำนาจแต่เขาก็ยังเห็นคนนั่งอยู่ในร้านแม้จะเป็นตอนกลางวัน

เพราะที่นี่เป็นพื้นที่ราบลุ่ม มันไม่มีสัตว์อสูรเวทย์ที่แข็งแกร่งรอบๆเมือง อีกอย่างแล้วเพราะบาปีนั้นอยู่ใจกลางเมืองอื่นๆ มันเลยไม่มีกำแพง เมืองนี้ไม่มีกองทัพเช่นกัน  ในตอนที่กองทัพเขาเหล็กมาที่นี่  รัฐสภาของบาปีก็ยกธงเขียวฟ้า ไม่นานหลังจากนั้นพวกเขาก็ประกาศยุบ พวกคนที่อาศัยอยู่ที่นี่ก็ยังใช้ชีวิตตามเดิม

หลังจากนั้นรัฐสภาและสมาชิกก็ทำราวกับว่ารัฐสภานั้นไม่เคยมีตัวตนมาก่อนและทุกคนต่างก็กลับบ้านไปหาแม่ของตัวเอง ดังนั้นแล้วเมื่อกองทัพเขาเหล็กยึดเมืองนี้ได้ พวกเขาก็ไม่เห็นเลยสักคนเดียวที่รับผิดชอบเมือง

ผู้อยู่อาศัยที่นี่นั้นทำสองอย่างเพื่อดำรงชีวิต – ทำไร่และดื่มเบียร์ แม้ว่ากองทัพเขาเหล็กจะมาถึงแต่การใช้ชีวิตของพวกเขาก็ไม่ได้เปลี่ยนแปลงไป พวกเขารู้สึกว่าสงครามระหว่างสองขั้วอำนาจนั้นไม่ได้เกี่ยวอะไรกับพวกเขา ราวกับมันเกิดกันคนละโลก

ในตอนที่ จางเทีย อยู่ในเมืองแบล็คฮ็อต เขาได้ยินเรื่องเมืองใหญ่ๆของพันธมิตร ครั้งนี้หลังจากที่วนรอบเมืองเล็กแล้ว จางเทีย ตระหนักได้ถึงตำนานเกี่ยวกับบาปีนั้นไม่ได้เปลี่ยนไปเลยสักนิด

ในตอนที่คนขับกำลังขับรถม้าอยู่นั้น เขาก็เอาแก้วขึ้นมากระดกดื่มเบียร์  จางเทีย ที่นั่งอยู่ได้กลิ่นหอมของรวงข้าวลอยออกมาจากเบียร์นั่น

“ อยากลองมั้ยครับ ? นี่เมียผมทำเองเลยนะ ! “

คนขับส่งแก้วให้กับ จางเทีย ด้วยท่าทีเคารพอย่างมาก

ในตอนที่ จางเทีย อยากจะปฏิเสธ เพราะบางอย่างเขาก็นึกถึง เฟโอ ได้  เบียร์,ซิการ์,และผู้หญิงคือสิ่งที่ชายหัวล้านคนนั้นชอบ  จางเทีย รู้สึกเจ็บขึ้นมาในใจ...

เขารับแก้วแล้วเริ่มกระดกทันที เมื่อเห็นแบบนั้นคนขับก็ยิ้ม

ในตอนที่รถม้าได้มาถึงหน้าตึกรัฐสภา จางเทีย ก็ได้รสชาติของเบียร์ทั้งหมดแล้ว ราคามันแค่ 20 ทองแดงแต่หลังจากที่ จางเทีย ชมเบียร์ของอีกฝ่าย คนขับก็รู้สึกภูมิใจอย่างมากและไม่คิดจะคิดเงินแต่ จางเทีย ได้เอาเงินหนึ่งเงินออกมาแล้วบอกว่านี่เป็นค่าเบียร์  คนขับรับมันไปอย่างดีใจก่อนที่จะขับออกไป

ในบาปี ถ้าไปชมว่าเบียร์ของใครนั้นอร่อยและอยากที่จะจ่ายเงิน นั่นจะถือว่าเป็นการแสดงการตอบแทนที่ยิ่งใหญ่ที่สุดแล้ว

นอกจากคนรวยๆที่ซึ่งกระจายอยู่ตามคฤหาสน์ทั่วทั้งเมือง มีตึกสูงไม่กี่ตึกในเมือง ทุกตึกล้วนแต่มีไม่ถึงสิบชั้น ตึกรัฐสภาเองก็สูงแค่ 6 ชั้น  เขายืนอยู่ตรงหน้าแล้วมองไปที่มัน เขารู้สึกว่าตรงกลางของตึกนี่เหมือนกับถังเบียร์ขนาดใหญ่

เทียบกับบ้านตามท้องถนนแล้ว ตึกนี้น่ะทำให้เขารู้สึกได้ถึงความตึงเครียดของสงคราม

เขายกของตัวเองขึ้นมา  จางเทีย ส่งหนังสือยืนยันตัวให้ทหารตรงทางเข้าก่อนจะเดินเข้าไป ร้อยโทขั้นสองนั้นถือเป็นตัวตนอันเล็กจ้อยในแผนกนี้ มีทหารที่เดินไปมานั้นมองมาที่เขาอยู่ด้วย

จางเทีย ถามเกี่ยวกับตำแหน่งของกองกิจการ จากนั้นเขาก็ได้ขึ้นไปที่ออฟฟิศที่ชั้นสาม

ประตูได้เปิดออกพร้อมมีคนทำงานอยู่ข้างใน  ดังนั้น จางเทีย จึงเดินเข้าไป

“ สวัสดี มีอะไรให้ช่วยมั้ย ? “

ในตอนที่ จางเทีย เข้าไป ผู้หญิงวัย 20 ปียศร้อยโทขั้นสองก็เดินมาหาเขาและถามออกมา

“ ผมมาที่นี่เพื่อรายงานตัว นี่หนังสือยืนยัน ! “

จางเทีย ยื่นหนังสือยืนยันให้

เธอรับไปแล้วมอง ทันใดนั้นก็เผยสีหน้าทึ่งออกมา

“ นายคือเจ้าหน้าที่จากแคมป์เหล็กโลหิตทีม 39 ใช่มั้ย ?”

“ ถ้าไม่มีใครคนอื่นมาที่นี่ก็คิดว่าน่าจะใช่ ! “

“ ดี นั่งลงก่อนสิ เรื่องที่นายทำน่ะได้พูดกันมาหลายวันแล้ว  ฉันจะไปรายงานให้ ผู้การสกาโต้ เพราะเขาบอกฉันว่าถ้านายมาให้ไปรายงานเขา เขาอยากเจอนาย ! “

“ ได้ ขอบคุณ ! “

หลังจากที่พูดจบ เธอก็ได้เดินออกไปทันที

จางเทีย อดไม่ได้ที่จะมองไปที่ก้นของเธอ เมื่อเห็นก้นแน่ๆภายใต้ชุดทหาร หัวใจของ จางเทีย ก็เต้นเร็วขึ้นเป็นสองเท่า

เขาไม่ได้นอนกับผู้หญิงมาเป็นเดือน ตอนนี้เขาเพิ่งฟื้นตัวเล็กน้อย สัญชาตญาณบอกให้เขาสนใจผู้หญิงข้างๆเขาแต่เมื่อคิดถึงสภาพร่างกายเขาแล้ว จางเทีย ก็ได้แต่ยิ้มออกมาอย่างขมขื่น  ดอนเดอร์ ได้บอกว่าในฐานะผู้ชายแล้ว นอกจากตาย นายควรที่จะพิชิตผู้หญิงแล้วทำให้เธอเชื่อฟังไปตลอดชีวิต

จางเทีย ตระหนักได้ถึงความเปลี่ยนแปลงของตัวเอง หลังจากที่เป็นผู้ชายที่แท้จริงแล้ว จางเทีย ก็เริ่มสนใจส่วนต่างๆของผู้หญิง แม้ว่าจะต้องเจอกับผู้หญิงคนเดียวกันแต่เขาก็รู้สึกได้ถึงความต่างจากเดิมอย่างมาก

เขาไม่รู้ว่าผู้ชายแต่ละคนทำแบบนี้เพื่อเป็นผู้ใหญ่รึเปล่าแต่หลายวันมานี้ เขามักจะคิดถึงวันสุดเหวี่ยงกับสาวๆและค่ำคืนพิเศษกับ แพนโดร่า ก่อนที่เขาจะออกจากเมืองมา

ในครึ่งชั่วโมงนั้น จางเทีย ได้กรอกแบบฟอร์มทั้งหมดและเห็น ผู้การสกาโต้ ที่ซึ่งรับผิดชอบในแผนกนี้  ผู้การอายุได้ 60 ปี เขาปฏิบัติต่อ จางเทีย ด้วยท่าทีเกรงใจอย่างมาก

ระหว่างที่คุยกันอยู่นั้น เขาได้พูดออกมาตรงๆว่าเขารู้เรื่องที่ จางเทีย ทำไปเพื่อแคมป์เหล็กโลหิต สำหรับความกล้าหาญและการกระทำนี้เขาได้ขอบคุณ จางเทีย อย่างมาก  ไม่ว่าสภาพร่างกายของ จางเทีย จะแย่แค่ไหนแต่ในฐานะเจ้าหน้าที่ของอาณาจักรนอแมนที่ซึ่งได้เหรียญเหล็กโลหิต  จางเทีย ไม่ควรต้องได้รับการปฏิบัติที่ไม่ยุติธรรมจากทั้งแคมป์เหล็กโลหิตและอาณาจักรนอแมน

สุดท้ายแล้วผู้การก็ได้บอกกับ จางเทีย ว่ามีตำแหน่งที่เหมาะกับเขาในแผนก  จางเทีย สามารถเลือกตำแหน่งที่เขาชอบที่สุดได้

จางเทีย รู้ว่าเขาได้รับการดูแลพิเศษจากผู้การ นี่ก็เป็นการที่ สกาโต้ ต้องรักษาหน้า ผู้การสวาซ ด้วย

“ ผู้การ สำหรับตารางาน ผมไม่มีข้อคิดเห็นอื่นๆและไม่มีความต้องการอย่างอื่นด้วย ผมรู้ว่า ผู้การสวาซ ส่งผมมาที่นี่เพื่อให้แผนกดูแลผมแต่ผมน่ะไม่มีสิทธิที่จะได้ตำแหน่งสำคัญโดยดูจากสภาพร่างกายและความสามารถแล้วด้วย  ถ้ามันไม่เป็นไรแล้วล่ะก็โปรดจัดตำแหน่งง่ายกว่านี้ให้ผม ผมจะได้ไม่ต้องสร้างความผิดพลาดอะไรมาก ไม่ว่าจะเป็นงานรึการดูแลอะไรต่างๆก็ด้วย ! “

ความใจเย็นและเข้าใจนี้ทำให้ สกาโต้ นั้นประทับใจ  พูดโดยทั่วไปแล้วทหารของแคมป์เหล็กโลหิตที่ซึ่งออกจากสนามรบมาเพราะบาดแผลมักจะอารมณ์ร้อน ตามที่ สกาโต้ ได้เจอมา  เจ้าหน้าที่ทุกคนของแคมป์เหล็กโลหิตที่ซึ่งฆ่าศัตรูไปจำนวนมากมายในสนามรบนั้นต้องหยิ่งและไม่ยอมคน

มันไม่ใช่ครั้งแรกที่ สกาโต้ ได้เจอกับเจ้าหน้าที่ของแคมป์เหล็กโลหิตแต่มีไม่กี่คนที่ทำให้เขารู้สึกสบายใจเหมือน จางเทีย ในตอนที่คุยกัน  แผนกคลังนี้น่ะถือว่าเป็นส่วนที่ทำกำไรได้มากที่สุด เจ้าหน้าที่เกษียรหลายคนพยายามที่จะหาตำแหน่งดีๆเอาไว้ ในทางกลับกันความคิดของ จางเทีย สำหรับการเกษียรของเขานั้นน่าประทับใจอย่างมาก

‘ ฉันจะไม่ให้คนแบบนี้ต้องขมขื่น ! ‘ เขาพึมพำในใจ

ดังนั้นแล้วหลังจากที่คิดไม่กี่วินาที ผู้การสกาโต้ ก็ได้จัดตำแหน่งให้กับ จางเทีย  ซึ่งคือหัวหน้าแผนกอุปกรณ์ทีม 9