spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
| *ตั้งค่าถาวร (คลิกตั้งค่าถาวร) |
Chapter 199: หลังจากไปเยี่ยมคลับ
เมื่อตระหนักได้ว่าบรรยากาศในห้องนั้นผิดปกติ ผู้จัดการเขต VIP ก็ได้รีบเข้ามา
“ นายน้อยเกกรอรี่ ถ้าคุณต้องการผู้ช่วยผู้หญิง เราจะจัดให้คุณในอีกสักพัก ! “
“ สักพัก ? ไม่ใช่ว่าพวกเธอยืนอยู่ตรงนั้นรึไง ? อีกอย่างฉันก็เพิ่งเลือกไป ! “ - ไอ้เด็กนั่นพูดด้วยท่าทีไร้อารมณ์
“ มีแขกคนอื่นกำลังเลือกอยู่ตอนนี้ ! “ – ผู้จัดการอธิบาย
“ ช่างสิ ฉันเลือกแค่ แมรี่ นอกจากนี้นฉันก็ยังไม่เคยได้ยินว่ามีคนเลือกเธอด้วย ตามกฎของคลับแล้ว ฉันสามารถเลือกใครก็ได้ถ้าเธอยังไม่โดนเลือก แล้วแกเป็นอะไรไป ? “
ไอ้เด็กนั่นทำท่าทีแบบผู้ใหญ่แล้วด่าออกมา – “ อย่าบอกนะว่า แมรี่ โดนคนอื่นเลือกไปแล้ว คนตั้งเยอะ มีใครได้ยินชื่อของ แมรี่ รึเห็นคนเลือกเธอรึเปล่า ? ฉันว่าฉันเป็นคนแรกที่เรียกชื่อเธอ ดังนั้นแล้วเธอเป็นของฉัน ! “
ผู้จัดการเกือบสำลักกับคำพูดนั้นแต่เขาก็ไม่อาจจะตอบกลับอะไรได้
ตั้งแต่ที่ไอ้เด็กนี่เดินเข้ามา จางเทีย น่ะคอยดูมันอยู่ตลอด เขาสงสัยว่าทำไมเด็กน้อยแบบนี้ถึงได้อยากคุกคามเขากับเรื่องเล็กๆน้อยๆแบบนี้ แม้ว่าจะมีครอบครัวมันหนุนหลังก็ตาม ?
ฉันล่ะสับสนจริงๆ
“ ชื่อครอบครัวนายคือ เกกรอเรี่ยน ใช่มั้ย ? “ - จางเทีย ถาม
“ แน่นอน ! “ – เด็กนั่นเงยหน้าขึ้นอย่างภูมิใจและมองไปยัง จางเทีย ด้วยท่าทีหยิ่งทะนง
“ เกกรอเรี่ยนของเมืองแบล็คฮ็อต ? “
เด็กนั่นฮึดฮัดด้วยความเย็นชา
“นายรู้มั้ยว่าฉันเป็นใคร ? “ - จางเทีย ชี้ไปที่จมูกตัวเอง
“ ฉันรู้ ! “ – เด็กนั่นยิ้มออกมา – “ กว่าสองเดือนก่อน แกน่ะเป็นกระสอบทรายที่ทนไม่ได้แม้แต่สิบวิต่อหน้าฉันและได้หมดสติตั้งแต่โดนเตะครั้งแรก ฮาฮา.... “
เด็กนั่นจงใจพูดออกมาดังๆ ทำให้ จางเทีย เสียหน้าอย่างมาก ในตอนที่เด็กนั่นหัวเราะออกมา บอดี้การ์ดสองคนข้างๆก็มองมาที่ จางเทีย ด้วยความกังวล เพราะเนื่องจากพวกเขาทั้งคู่น่ะเป็นนักรบระดับ 6 และพวกเขารู้ว่า จางเทีย น่ะฆ่านักรบระดับ 6 ได้ทันทีแม้ว่าจะได้รับบาดเจ็บหนักก็ตาม เมื่อเห็นว่า จางเทีย หรี่ตามองมาที่ เกกรอเรี่ยน บอดี้การ์ดสองคนก็รู้สึกกังวลและเดินขึ้นมาหนึ่งก้าวหวังว่าจะทำตามหน้าที่
จางเทีย ไม่ได้ขยับและยิ้มออกมา – “ ครอบครัวของนายคือเกกรอเรี่ยน ซึ่งแซ่นั้นทำให้นายได้รับสิทธิมากมายในคลับนี้ อีกอย่างเพราะแซ่นาย นายจึงมีสิทธิที่จะยืนอยู่ตรงนั้นและกล้าพูดมากกับฉันขนาดนี้ เพราะมีคนมากมายอายุเท่านายในเมืองนี้แต่ฉันกลัวว่าไม่มีใครกล้าพูดแบบนี้ต่อหน้าเจ้าหน้าที่ ฉันถามนายหน่อยได้มั้ย ? “
“ อะไร ? “
“ ฉันรู้ว่าเด็กรวยๆน่ะมักจะเอาแต่ใจ งั้นฉันถามนายหน่อยได้มั้ย นายมาที่นี่เพื่อคุยเรื่องครอบครัวของนายเหรอ ? “ - จางเทีย ยิ้มออกมา บรรยากาศรอบๆนั้นตึงเครียดจนเกือบหยุดนิ่ง
ตอนแรกไอ้เด็กนั่นอยากจะตอบกลับว่าแน่นอนแต่ก่อนที่มันจะได้พูดออกมา ก็ได้มีสัมผัสอันตรายที่ทำให้หัวใจมันเต้นรัว มันได้กลืนคำพูดนั้นกลับไปทันที
“ แน่...นอนว่าไม่ แม้ว่าแกจะเป็นเจ้าหน้าที่แล้วแกให้คนอื่นพูดไม่ได้รึไง ? ฉันเองก็เป็นสมาชิกของอาณาจักรนอแมนรึแกใส่ชุดเพื่อให้พลเมืองกลัว ? กฎข้อไหนที่ฉันฝ่าฝืนไปในการคุยกับแก ? ประโยคไหนบ้างที่ฉันพูดมันผิด ? ฉันไปยุ่งกับแกรึไง ? ไม่ใช่ว่าฉันเลือก แมรี่ ก่อนแกเหรอ ? ฉันไม่มีสิทธิที่จะทำแบบนั้นเหรอ รึว่าคลับนี้ต้องคอยเอาใจร้อยโทขั้นสองก่อน ? “
เมื่อเห็น จางเทีย เริ่มอึ้ง เด็กนั่นก็เริ่มได้ใจ
ตอนนี้แม้แต่ ผู้จัดการแฮนซ์ เองก็ช็อกและรีบวิ่งเข้ามา เมื่อเห็นผู้จัดการยืนอยู่ที่หน้าประตูห้อง VIP จางเทีย ก็ได้ยิ้มออกมา
“ แน่นอนนายมีสิทธิ สิ่งที่นายพูดน่ะถูก ฉันแค่ที่ปรึกษาของคลับนี้และไม่มีเหตุผลที่จะมาทะเลาะกับแขก นายน่ะเป็นที่ต้อนรับที่นี่ ! “ – หลังจากพูดจบ จางเทีย ก็มองไปที่ แมรี่ – “ แมรี่ เพราะนายน้อย เกกรอเรี่ยน เลือกเธอแล้ว เธอน่ะจะไปดูแลเขาอย่างดี ไปกับเขาสิ ! “
ดังนั้น เกกรอเรี่ยน จึงได้พา แมรี่ เดินออกไปด้วยความพอใจและบรรยากาศในห้องตอนนั้นก็ดูผ่อนคลายลง
หลังจากที่รีบมาที่นี่แล้ว ผู้จัดการได้มองไปที่ จางเทีย แล้วก็เดินออกไปด้วย
หลังจากที่เห็น จางเทีย แพ้ในการพูด เบเน็ต ก็ดูเหมือนจะไม่พอใจมากกว่า จางเทีย เองซะอีก
“ ทำไมนายถึงยอมเขา ? เกกรอเรี่ยน น่ะมันเกินไปแล้ว ชัดแล้วว่านายเลือก แมรี่ ก่อนแต่มันกลับคว้าเธอไปแล้วยังหยามนายด้วยคำพูดด้วย ทำไมนายถึงไม่อัดมัน ? “ - เบเน็ต ถามออกมาด้วยความหงุดหงิด
“ นายจะไปปล้ำกับหมูป่าในป่ามั้ยล่ะ ? “ - จางเทีย ถาม
เบเน็ต ส่ายหน้า
“ ทำไมฉันต้องไปเถียงกับไอ้งี่เง่าที่รู้แค่ว่าจะอวดตัวเองด้วยคำพูดไร้สาระ ? ถ้านายไปปล้ำกับหมูป่า นายจะสกปรกและถือว่าโง่ ไม่ว่าตัวนายเองจะชนะรึแพ้ก็ตาม “
หลังจากที่คิดสักพัก เบเน็ต ก็เหมือนจะเข้าใจมาเล็กน้อย
“ ถ้านายอยากจะจัดการกับหมูป่า นายน่ะต้องใช้หอกยาวรึไม่ก็หน้าไม้แต่ด้วยการโง่แบบนั้นที่รู้แค่อวดดีแค่คำพูด นายน่ะไม่ต้องใช้อะไรด้วยซ้ำเพราะความโง่ของตัวมันเองก็มากพอที่จะฆ่ามันได้แล้ว
“ นายหมายความว่าไง ? “ – เบเน็ต เริ่มสับสนมานิดหน่อย
“ มันอยู่ระดับเท่าไหร่ในการรับมรดกในครอบครัว ? “
“ ต่ำกว่า 40 คนนี้มาจากตระกูลสาขา ! “
ไอ้เด็กนี่มาจากตระกูลสาขา จางเทีย ส่ายหน้า
“ รอไปก่อน ครั้งนี้น่ะเป็นครั้งสุดท้ายที่ไอ้ห่านี่จะได้มาที่คลับ ! “
จางเทีย เข้าใจนิดหน่อยว่าเด็กนั่นมันคิดอะไร ในตอนที่คนอยู่อย่างราชาแล้วมาเจอกับคนที่ตัวเองเคยดูถูกมาก่อน คนที่หมดสติไปหลังจากที่โดนเตะธรรมดา ไม่มีสิทธิแม้แต่จะเป็นกระสอบทราย ทันใดนั้นกระสอบทรายก็ได้เปลี่ยนฐานะและทำให้ครอบครัวมันสูญเสีย แล้วจะให้พวกมันรู้สึกยังไงกับคนแบบนี้ ?
ความรู้สึกนี้มันซับซ้อนอย่างมาก มันเหมือนกับการเสียหน้า
...
หลังจากเรื่องนั้นแล้ว จางเทีย ไม่มีอารมณ์ที่จะอยู่ที่นี่ต่อ อีกอย่างแล้วสิ่งที่เกิดขึ้นตะกี้ก็ทำให้ แมรี่ กลัวอย่างมากแล้ว เขารู้สึกว่าไม่จำเป็นที่จต้องมาสนใจเรื่องทะเลาะเล็กอีก ดังนั้นแล้ว จางเทีย จึงลา เบเน็ต และรับค่าจ้างหนึ่งปีของเขา – เงินกว่าพันทองนั้นหนักกว่า 20 กก. เขารับเงินมาแล้วเดินออกจากคลับ
ไบท์อเวนิวนั้นยังคงหรูหราอยู่เช่นเดิม แม้ว่าตอนนี้ธุรกิจที่นี่จะแย่ถ้าเทียบกับแต่ก่อน ร้านทั้งสองฝั่งนั้นยังคงขายของที่ดีที่สุดในเมืองอยู่
หลังจากออกมาจากคลับแล้ว จางเทีย ได้เดินไปกว่า 10 นาทีก่อนจะมาถึงร้านเพชร
ของทุกอย่างข้างในนั้นเปล่งแสงออกมา มีพนักงานยืนอยู่ด้านหลังเคาเตอร์ จางเทีย เห็นช่าง 7-8 คนกำลังทำงานอยู่ข้างๆเคาเตอร์
นอกจากขายเพชรแล้ว ร้านนี้ยังทำอัญมณีด้วย จากคำพูดของสาวๆกลุ่มกุหลาบ นี่นะคือร้านเพชรที่ดีที่สุดในเมือง
ชุดเครื่องแบบที่เขาใส่อยู่ทำให้เขาได้รับการต้อนรับอย่างดีในตอนที่เดินเข้ามาในร้าน
เขาค่อยๆดูตามตู้โชว์ มีของมากมายในร้ายที่ทำให้เขาชอบ ไม่นานเขาก็เห็นเครื่องเพชรสีทองเซ็ตหนึ่ง ธีมของมันคือกุหลาบ มันทั้งสง่าและสวย มีทั้งแหวน,สร้อยคอ, ต่างหูและกำไล ในเมืองนี้ถ้าครอบครัวไหนต้องการที่จะแต่งงาน พวกเขาต้องเลือกเซ็ตสวยๆนี้
“ เอาเซ็ตนี้ให้ฉันหน่อย ! “
“ ได้ ! “ – พนักงานหยิบมันออกมาด้วยความดีใจ ก่อนจะเอาไปใส่ถาดสีเขียว
หลังจากที่ดูดีๆแล้ว จางเทีย ก็พอใจกับมันอย่างมาก
“ ราคาเท่าไหร่ ? “ - จางเทีย ถาม
“ รอสักครู่ ! เซ็ตนี้น่ะขายเป็นส่วนรึเป็นเซ็ต ฉันจะคำนวณให้คุณ แหวนนั้นหนัก 13.6 ก., กำไลหนัก 78.8 ก., สร้อย 31.5 ก., ต่างหู 144.9 ก. บวกกับค่าดำเนินการแล้วซึ่งอยู่ที่ 8 ทองและ 38 เงิน.... “
8 ทองหนัก 200 ก., 38 เงินหนัก 9.5 ก. จางเทีย คำนวณความพิเศษของเซ็ตนี้คือ -44.5% นี่คือร้านที่ดีที่สุดในเมือง ราคาจึงสูงกว่านิดหน่อย ของดีที่สุดในร้านอื่นนั้นจะไม่เกิน 30% แต่ตัวเลขที่นี่น่ะเกือบ 50% แต่ตัดสินจากฝีมือแล้ว จางเทีย รู้สึกว่ามันเหมาะอย่างมาก สำคัญที่สุดคือเขาชอบมันรึเปล่า
“ สลักคำลงไปได้มั้ย ? “
“ แน่นอน เราสลักคำบนแหวนและกำไลได้ เราสลักอะไรให้ก็ได้ฟรีๆ ! “ – ด้วยสายตาที่คมกริบ เมื่อมองดูอายุ จางเทีย และหน้าตาแล้ว พนักงานก็รู้ทันทีว่า จางเทีย จะซื้อไปให้ใคร – “ จะให้ของขวัญกับคนที่คุณรักใช่มั้ย ? “
จางเทีย ยิ้มแล้วพยักหน้าอย่างอายๆ
“ ถ้าคุณอยากเอาไปให้คนรัก เซ็ตนี้น่ะแน่นอนว่าใช้ได้ไปตลอดชีวิต หลังจากที่สลักชื่อของเธอลงไปแล้วรึสิ่งที่จะต้องการบอก มันจะโรแมนติคอย่างมาก ! “ - เมื่อเห็นโอกาสในการทำเงิน พนักงานก็รู้สึกดีกว่าเดิมที่จะกระตุ้น – “ คุณอยากได้มันรึเปล่า ? “
“ แน่นอน ! “
“ ถ้างั้น เราจะห่อให้อย่างดี “ – พนักงานยิ้ม – “ คนรักของคุณต้องชอบมันแน่ๆ ! “
“ ฉันก็คิดแบบนั้น ! “ - จางเทีย ยิ้มออกมา – “ เอาแบบนี้มาให้ฉัน 82 เซ็ต ! “
“ อะไรนะ ? “ – พนักงานแทบไม่เชื่อหูตัวเอง ตาเขาเบิกกว้างแล้วมองมาที่ จางเทีย – “ ขอใหม่อีกรอบ “
“ ฉันบอกว่าฉันอยากได้แบบนี้ 82 เซ็ต ! “ - จางเทีย พูดซ้ำ
ครั้งนี้พนักงานเริ่มสงสัย 82 เซ็ต ? เขารู้สึกว่า จางเทีย น่ะเป็นไอ้โกหกในชุดเครื่องแบบ
สุดท้ายแล้วเจ้าของร้านก็ต้องออกมาเอง จางเทีย ถูกเชิญเข้าไปในห้องด้านหลังเคาเตอร์..
“ คุณหมายถึงแบบนี้ 82 ชุด ? “
เจ้าของร้านค่อยๆถามเพราะปกติเขามักจะมีปัญหากับการสั่งของเยอะอยู่แล้ว แม้ว่าทหารของอาณาจักรนอแมนจะมีชื่อเสียงดีแต่มันมักจะมีหนอน ธุรกิจน่ะกลัวคนแบบนั้น
“ ใช่ ! “
“ เงินสดรึ.. “
“ เงินสด ! “ - จางเทีย เอาถุงที่จุเงินกว่าพันทองออกมาวางไว้บนโต๊ะจนทำให้เกิดเสียงดัง เขาเปิดถุงออกแล้วดึงซิปแสดงแสงของเหรียญทอง
“ เพราะเรามีของไม่พอ คงต้องใช้เวลาหน่อยกว่าจะเตรียมมันได้ “
เมื่อเห็นเงินแล้ว เจ้าของร้านก็ถอนหายใจออกมา เขารู้สึกว่าตอนนี้ทั้งหลังและหน้าผากเขาชุ่มไปด้วยเหงื่อ
“ กี่วัน ? “
“ สามวัน ! “
“ ได้ ไม่มีปัญหา ฉันจ่ายก่อนได้ ฉันจะกลับมาในอีกสามวัน ! “ - จางเทีย ตอบกลับ ในเมืองนี้เขาไม่ได้กลับว่าจะถูกโกงเลยสักนิด
...
สิบนาทีต่อมาเขาได้ออกจากร้านเพชรด้วยเงินที่มากกว่า 200 ทองนิดหน่อย เขาเพิ่งใช้เงินไปมากที่สุดตั้งแต่ที่เขาเกิดมา
ในตอนที่เจ้าของร้านนับเงิน เขาไม่ได้เหงื่อออกเลย แต่เมื่อเห็นรายชื่อซึ่ง จางเทีย บอกให้สลักลงไปแล้ว เขาก็อึ้งไปทันที
" แด่ที่รักของฉัน แองเจล —— จางเทีย "
" แด่ที่รักของฉัน ซูซาน—— จางเทีย "
" แด่ที่รักของฉัน ฟิโอน่า —— จางเทีย "
" แด่ที่รักของฉัน ชาราโปว่า—— จางเทีย "
.......
สาว 82 คนบนเพชร 82 ชุด....นอกจากนี้ จางเทีย ยังได้เลือกแหวนสามวงโดยแต่ละอันก็มีเอกลักษณ์ของตัวเองและบอกให้ร้านนั้นสลักชื่อมันไว้ด้วย
วงหนึ่งเป็นสีดำสำหรับ แพนโดร่า จางเทีย รู้สึกว่าหินสีดำนั้นเข้ากับเธอ เขาเองก็บอกให้สลักลงไปว่า – “ ฉันรู้ว่าเธอรักฉันในแบบที่พิเศษ ฉันเองก็รักเธอ --- จางเทีย “
วงที่สองนั้นเป็นสีแดงให้กับ เบเวอร์รี่ ทับทิบนั้นทำให้ จางเทีย นึกถึงผมสั้นๆและหน้าสวยๆของเธอ ประโยคที่สลักไว้ก็ – “ ฉันรู้ เธอน่ะสวยและบริสุทธิ์เหมือนกับทับทิม ----- จางเทีย “
แหวนไพรินแดงอันสุดท้ายให้กับ อลิซ ในสายตาของ จางเทีย แล้วน้ำตาที่ อลิซ ได้ปล่อยออกมาที่เตียงนั้นคือไพริน ดังนั้นเขาจึงคิดเรื่องนี้สักพักก่อนจะบอกให้สลักลงไปว่า – “ หวังให้เธอมีความสุขยิ่งกว่าทะเล --- จางเทีย ! “
ชายคนหนึ่งสามารถใช้เงินไป 800 ทองในร้านเพชรนั้นไม่ใช่เพราะคนอื่นเองก็เคยทำมาก่อน แต่ชายคนที่ซื้อเพชรให้กับผู้หญิงที่เขารัก 85 คนในทีเดียวน่ะแน่นอนว่าเป็นเทพ ดังนั้นเมื่อ จางเทีย ออกแล้ว ไม่ใช่แค่เจ้าของร้านแต่คนงานที่ยุ่งอยู่กับงานต่างก็หยุดและมองเขาเดินออกจากร้านไป
หลังจากที่ออกมาจากร้านแล้ว จางเทีย ก็ไปที่ไปยังร้านชุดชั้นในผู้หญิงต่อ