spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

Chapter 191: เรื่องที่บ้าน ชอร์วิน

สมาชิกครอบครัวของ ชอร์วิน นั้นไม่ได้มีชีวิตความเป็นอยู่ที่ดีเท่าไหร่ ครอบครัวของเขานั้นไม่ได้ให้ความอบอุ่นกับเขา คนเราจะตัดสินมันได้จากเกราะที่พังและดาบที่แหว่งที่ซึ่งครอบครัวเขาได้เตรียมให้กับเขาสำหรับการฝึกเอาตัวรอด

ชอร์วิน นั้นประหยัดอย่างมากที่โรงเรียน  จางเทีย เองก็ยังเคยได้ยินว่า ชอร์วิน นั้นทำงานพาร์ทไทม์นอกโรงเรียนเพื่อแบ่งเบาภาระครอบครัวแต่เขาน่ะไม่เคยได้ยินว่าพ่อแม่ของ ชอร์วิน นั้นเอาเงินให้กับเขาเลย

ในการฝึกตอนที่สมาชิกในองค์กรได้คุยเรื่องอัดพ่อของ ชอร์วิน เพื่อเป็นการสั่งสอน พวกเขาก็โดน ชอร์วิน นั้นห้ามเอาไว้

หลังจากนั้น จางเทีย ได้รู้เรื่องสถานการณ์ทางบ้านของ ชอร์วิน ว่ามันซับซ้อน  ชอร์วิน นั้นได้เสียพ่อแท้ๆไปตั้งแต่ยังเด็ก แม่ของเขาได้แต่งงานพ่อเลี้ยงในตอนนี้และมีลูกอีกสองคน สำหรับการเงินในครอบครัวนั้นไม่ได้ดีเท่าไหร่ พ่อเลี้ยงของเขานั้นงี่เง่า ดังนั้นคงพอเป็นไปได้ที่จะคิดว่า ชอร์วิน นั้นมีความเป็นอยู่ยังไง

เมื่อคืนนี้พ่อเลี้ยงเฮงซวยเริ่มทุบตีแม่ของเขาเพราะเรื่องเล็กๆ แม้ว่าจะทนได้มานานแต่ในที่สุด ชอร์วิน ก็ทนไม่ไหว เขาเริ่มทะเลาะกับชายคนนั้น จากนั้นชายคนนั้นได้ยกเก้าอี้และเริ่มโจมตี ชอร์วิน  เพื่อนของ จางเทีย นั้นไม่มีทางอื่นนอกจากหนีไปรอบๆห้อง ในตอนที่ฉุกละหุกนั้น ชอร์วิน ได้คว้ามีดทำครัวจากโต๊ะและแทงเข้าที่ต้นขาของชายคนนั้น

เมื่อเห็นแบบนั้นชายคนนั้นก็ล้มลงไปที่พื้น  ชอร์วิน ที่ซึ่งหัวยังคงเลือดไหลอยู่นั้นรีบหนีออกมาและไม่ได้กลับบ้านแต่ไอ้บัดซบนั่นตะโกนออกมาว่าจะไปที่หน่วยกองทัพเพื่อฟ้องเรื่องพยายามฆ่า

เมื่อคดีนี้ได้รับการยืนยันแล้ว ชอร์วินจะโดนลงโทษถึงตายตามกฎของอาณาจักรนอแมน

ดั๊ก นั้นอยู่ไม่ไกลจาก ชอร์วิน แต่เมื่อคืนในตอนที่เขาไปบ้าน ชอร์วิน เพื่อหาตัวอีกฝ่าย เขาก็ได้รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับแม่ ชอร์วิน  เธอนั่งอยู่ที่บ้านกังวลกับสิ่งที่จะเกิดขึ้น

พ่อเลี้ยงนั้นยังคงคิดเรื่องฆ่า ชอร์วิน อยู่ เขาคอยตะโกนออกมาตลอดว่าจะฟ้อง

หลังจากที่รู้เรื่องแล้ว ดั๊ก ก็รีบไปหา แบร์ลี่ พวกเขาคิดถึงสมาชิกคนอื่นก่อนแต่เมื่อรู้ว่า จางเทีย น่ะยังคงพักฟื้น พวกเขาก็เลยไม่ได้มาเมื่อคืน

แต่หลังจากทำการค้นหาทั้งคืน พวกเขาก็หา ชอร์วิน ไม่เจอ แต่พ่อเลี้ยงนั้นก็ยังคงตะโกนเรื่องเดิมอยู่ตลอด และเนื่องจากพวกเขาไม่รู้ว่าต้องจัดการยังไง  แบร์ลี่ และ ดั๊ก เลยต้องมาหา จางเทีย

“ แล้ว ลิซ กับคนอื่นอยู่ไหน ? “

หลังจากทที่เข้าตึกมา จางเทีย รีบใส่เสื้อผ้าและถาม แบร์ลี่

“ ลิซ กับคนอื่นน่ะไปตามหา ชอร์วิน  ดั๊ก กับฉันมาที่นี่เพื่อบอกเรื่องนี้กับนาย เราอยากรู้ว่านายมีวิธีจัดการกับเรื่องนี้รึเปล่า ! “

“ แล้วพ่อเลี้ยงล่ะ อยู่ไหน ? “

“ หลังจากที่ทำแผลที่โรงบาลแล้ว เขาก็กลับบ้าน ! “

“ ฉันรู้แล้วว่าต้องทำยังไง ! “ - เมื่อพูดจบ จางเทีย ก็รีบใส่เครื่องแบบร้อยโทขั้นสองทันที

ตอนแรก แบร์ลี่ และ ดั๊ก นั้นไม่รู้ว่าแผลของ จางเทีย นั้นหายแล้ว แต่เมื่อเห็นว่า จางเทีย ใส่ชุดอย่างรวดเร็วไม่เหมือนคนที่เป็นแผล พวกเขาต่างก็อึ้ง

“ แผลนายหายดีแล้วเหรอ ? “ - แบร์ลี่ ตามแทบหลุดจากเบ้า

“ ใช่ หายดีเมื่อวานแต่เก็บเป็นความลับเอาไว้หน่อย ! “ – เมื่อเห็น แบร์ลี่ และ ดั๊ก นั้นแปลกใจและดูเหมือนจะสงสัย  จางเทีย ก็รีบพูดต่อ – “ ย่าเทเรซ่า รักษาให้ด้วยยาระดับสูง ไม่ว่าร่างกายฉันจะสุดยอดแค่ไหนแต่ฉันไม่อาจหายดีได้เร็วขนาดนี้หรอก ! “

เมื่อได้ยินแบบนั้น แบร์ลี่ และ ดั๊ก ก็มองหน้ากันก่อนจะถอนหายใจออกมา ถ้าสายฟ้านั้นทำให้เกิดผลที่สุดยอดแบบนี้จริง ทำให้คนแผลหายในแค่สองวัน แบร์ลี่ และ ดั๊ก คงต้องไปลองดูบ้าง

จางเทีย นั้นคือความภาคภูมิใจของโรงเรียนแห่งที่เจ็ดอีกคนตาม หลี่ชิเซน มา  เกือบทุกคนพูดเรื่องของเขา โดยเฉพาะพวกที่จบปีเดียวกันกับเขา  เหตุการณ์ที่เขาฆ่าชายระดับ 6 ในตอนที่โดนลอบฆ่าในวันนั้นบอกได้เลยว่าเป็นตำนาน

จางเทีย ทำความสะอาดร่างกายและใส่เสื้อผ้าได้อย่างรวดเร็ว ในตอนที่เขากำลังจะออกไปพร้อมกับกุญแจรถ เขาก็หยุด รถของเขาจอดที่ต้นไม้ด้านนอกตึกซึ่งแม้ว่าจะขับได้ง่ายๆแต่ต้องใช้เวลากว่าครึ่งชั่วโมงเพื่อให้มันทำงานเนื่องจากต้องอุ่นหม้อต้มก่อน

“ พวกนายมานี่ยังไง ? “

“ วิ่งสิ ! เพราะมันยังเช้ารถบัสเลยยังไม่วิ่ง ! เราวิ่งมาครึ่งชั่วโมงได้ ! “

“ พวกนายวิ่งต่อได้มั้ย  ? “

ดั๊ก และ แบร์ลี่ ตบอกตัวเอง  !

“ ดี งั้นเราจะไปที่บ้าน ชอร์วิน และแก้ปัญหาพ่อเลี้ยงนี่กัน ! “

“ นายหมายถึงฆ่าไอ้บัดซบนั่นเหรอ ? “ - ดั๊ก อึ้ง ส่วน แบร์ลี่ นั้นแสดงอาการตกใจออกมา เพราะมีคนโง่แบบนี้เป็นเพื่อน แม้แต่ แบร์ลี่ เองก็ถึงกับอาย

จางเทีย เองก็โกรธและอึ้ง – “ ฉันเป็นเจ้าหน้าที่ของอาณาจักรนอแมนไม่ใช่โจรอย่างโจรผ้าพันคอแดง ฉันหมายถึงไปจัดการเรื่องที่พ่อเลี้ยงจะแจ้งข้อหากับหน่วยกองทัพ แม้ว่าฉันจะจัดการเรื่องต่างๆไม่ได้แต่ก็พอทำให้คนกลัวได้ ! “

ดั๊ก เกาหัวแล้วแสยะยิ้มออกมา – “ น่าเสียดาย จริงๆถ้าเราฆ่ามันได้ ฉันจะรู้สึกว่ามันจะง่ายกว่ามาก ! “

แบร์ลี่ ทนไม่ไหวและตบเข้าที่หัวของ ดั๊ก

เมื่อเห็นเจ้าหน้าที่หนุ่มกับอีกสองคนวิ่งกันแต่เช้า ผู้คนต่างก็พากันสงสัย ระหว่างทาง จางเทีย, แบร์ลี่, และดั๊ก นั้นโดนทหารหยุดเอาไว้อย่างน้อยสามครั้ง แต่ละครั้งเมื่อมองมาที่ จางเทีย แล้วทหารเหล่านั้นก็ถามเขาว่าเขาต้องการความช่วยเหลือรึเปล่า

...

แม้ว่า จางเทีย พยายามจะควบคุมความเร็วของตัวเองให้ช้าแต่ ดั๊ก และ แบร์ลี่ น่ะเหงื่อท่วมตัวแล้ว

หลังจากที่วิ่งมากกว่า 20 นาที ในที่สุดพวกเขาก็ได้ขึ้นรถบัสและได้มาถึงบ้าน ชอร์วิน ในอีกหนึ่งชั่วโมงต่อมา

เทียบกับบ้าน จางเทีย แล้ว บ้านนี้ดูมีการเงินที่แย่งกว่า บ้านนี้ถูกเรียกกว่าบ้านอิฐเพราะครึ่งหนึ่งน่ะทำจากอิฐธรรมดา

นอกจากพื้นที่ส่วนกลางแล้ว ส่วนที่เหลือน่ะทั้งมืดและแคบ ทางเดินปูด้วยของเหลือ กำแพงทุกด้านนั้นก็มีคำพูดต่างๆเขียนเอาไว้

นี่คือสลัมของเมืองแบล็คฮ็อตที่ซึ่งมีการเป็นอยู่ที่แย่ที่สุด

ในตอนที่ทั้งสามคนไปถึง คนส่วนมากในสลัมนั้นเพิ่งจะตื่น หลายคนโผล่หน้าออกมาด้านนอกเพราะเสียงเอะอะ

การมาถึงของ จางเทีย ทำให้วุ่นวายขึ้นกว่าเดิมเล็กน้อย ในตอนที่พวกเขาเห็น จางเทีย หลายคนต่างก็รีบกลับบ้านแล้วปิดประตูบ้าน ถ้าเด็กคนไหนอยู่ด้านนอก พวกเขาจะรีบไปดึงกลับบ้านทันทีแล้วแอบมองผ่านรอยแตกที่หน้าต่างรึประตูด้วยตาที่เบิกกว้าง อยากรู้ว่าเจ้าหน้าที่คนนี้มาทำอะไรที่นี่　　

ในเดือนที่ผ่านมา พวกอันธพาลรึพวกแกงค์ระดับต่ำในสลัมนั้นต้องการที่จะทำเงินในช่วงที่เมืองเปลี่ยนผู้ดูแล ในท้ายที่สุดพวงกนั้นก็โดนแขวนคอ ทหารของอาณาจักรนอแมนในชุดแดงหม่นนั้นมาที่นี่เพื่อจับคนไปฆ่า ดังนั้นแล้วคนที่อยู่ที่นี่จึงกลัวทหารพวกนั้น

ในตอนที่ แบร์ลี่ กับ ดั๊ก มาที่หน้าห้อง 816 บนชั้น 8 ของตึกอิฐนี่  จางเทีย ก็ได้มองไปที่ทั้งสองคนและทั้งสองก็ได้พยักหน้า

ตอนนี้ห้องนี้เต็มไปด้วยเสียงหงุดหงิดของชายคนหนึ่งและเสียงสะอื้นของผู้หญิงอีกคน

จางเทีย ยกมือขึ้นและเคาะประตูเบาๆ

เด็ก 11-12 ปีหน้าอ้วนมาเปิดประตู เมื่อเห็น จางเทีย อยู่ด้านนอก เขาก็กลัวซะจนตัวสั่น

จางเทีย ผลักกประตูเข้าไปและเห็นเด็ก 8-9 ปียืนอยู่ข้างๆอีกคน พวกเขาดูคล้ายกับ ชอร์วิน เล็กน้อย เมื่อคิดถึงรูปร่างที่บางของ ชอร์วิน  และไอ้เด็กอ้วนสองคนนี่  จางเทีย ก็เข้าใจฐานะของพวกเขาทันที  น้องสองคนนี้น่ะมีแม่เดียวกันกับ ชอร์วิน แต่คนละพ่อ

จางเทีย มองไปที่เด็กสองคนแต่ไม่ได้ว่าจะชอบรึไม่พอใจพวกนั้น เนื่องจากประตูได้เปิดไว้แล้ว เขาได้เดินตรงเข้าไปในห้องที่ซึ่งเสียงนั้นดังออกมา

...

“ อย่าแจ้งหน่วยเลย เขาไม่ได้ตั้งใจจะทำมัน ถ้านายไปแจ้ง เขาน่ะต้องตายแน่นอน นายอยากให้เขาตายรึไง ? เขาเรียกนายว่าพ่อมามากกว่าสิบปีแล้ว... “ – ผู้หญิงที่สะอื้นขอร้องออกมา

“ แกกล้าบอกให้ฉันยกโทษให้เหรอ ! แกรู้มั้ยว่าเขาต้องการทำอะไร ? แกเข้าใจมั้ยว่าไอ้บัดซบนั่นจริงๆแล้วอยากทำอะไร ? มันน่ะอยากฆ่าฉันด้วยมีด ! มันไม่ใช่ลูกฉัน แค่ลูกของแกกับผัวเก่าบัดซบที่ตายห่าไปแล้ว.. “ - ชายคนนั้นตะโกนออกมา

“ ไม่ ไม่ใช่แบบนั้น เขาแค่ไม่มีทางเลือกอื่นเพราะนายเองก็ตีเขาจนเลือดออก ! เขาแค่หยิบมีดมาจิ้มนายเอง ! มันเป็นแค่แผลเล็กๆ.. “

‘ ผัวะ ! ‘ เสียงตบอันดังหยุดคำพูดของผู้หญิงคนนั้น

“ แผลเล็ก แกรู้มั้ยว่าฉันเจ็บแค่ไหน ? แกยังกล้ามาขอให้ฉันยกโทษให้ ! ดี ฉันรู้ว่าผัวเก่าแกได้ทิ้งเงินให้แกกับไอ้เด็กห่านั่นก่อนที่มันจะตาย แกต้องซ่อนเงินเอาไว้ ถ้าแกเอามันออกมา ฉันจะยกโทษให้.. “

“ มันไม่เหลือแล้ว ! จริงๆ ! เงินที่บ้านน่ะได้ใช้มาหมดแล้วกับการที่นายเอาไปนอนกับผู้หญิงข้านอก แล้วฉันจะหาเงินมาจากไหนอีก ... “ – ผู้หญิงคนนั้นร้องไห้ออกมา

“ ถ้าแกไม่เอามันออกมา แกรอดูลูกแกโดนจับแล้วแขวนคอจนตายได้เลย ! “ – ชายคนนั้นเริ่มขู่

“ ได้โปรด ฉันไม่มีเงินเหลืออยู่จริงๆ.... “

“ ไม่มีเงินแต่แกยังอยากช่วยไอ้ห่านั่นอีก ? ฮี่ฮี่ ...รอแกเก็บศพมันได้เลย ไอ้ห่านั่นน่ะต้องดูดีแน่ถ้าโดนแขวนคอ ... “

เมื่อได้ยินแบบนั้น จางเทีย ก็ทนไม่ไหวอีกต่อไป เขาเตะประตูออกอย่างหงุดหงิดแล้วคว้าคอชายคนนั้นขึ้นมา จากนนั้นก็ได้ตบไปที่หน้าชายคนนั้นกว่าสิบรอบในลมหายใจเดียว