spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
| *ตั้งค่าถาวร (คลิกตั้งค่าถาวร) |
Chapter 186: ซื้อของ
อุโมงค์นี้ทั้งสลัวและเตี้ย จางเทีย ต้องก้มหัวเดิน ต้องขอบคุณที่มันกว้างพอ มีตะเกียงห้อยอยู่ตามอุโมงค์ซึ่งให้แสงสว่างอยู่บ้างเล็กน้อย
แม้ว่าจะกระอักกระอ่วนที่จะยอมรับแต่ จางเทีย ก็รู้สึกว่าตัวเองเหมือนหนูที่เดินไปตามท่อ
สองฝั่งและเพดานนั้นทำมาจากหิน เพื่อที่จะกำจัดเสียงที่สะท้อนในตอนที่เดินข้างในเลยมีพรมปูเอาไว้ จางเทีย เดินไปเรื่อยและคิดถึงตอนที่ ดอนเดอร์ เดินมาที่นี่นับครั้งไม่ถ้วน --- ไอ้อ้วนได้ใช้อุโมงค์นี้ในการรวบรวมข้อมูล ? ตามที่ ดอนเดอร์ บอกไว้ องค์กรเขานั้นได้จัดหน้าที่ให้เขามาอยู่ที่เมืองเล็กๆนี่ เขาน่ะไม่จำเป็นต้องทำอะไรสักอย่างด้วยซ้ำ
คำถามของ จางเทีย ได้คำตอบในตอนที่เขาไปถึงส่วนกลางของอุโมงค์ เขารู้สึกได้ถึงบางอย่างนุ่มๆที่เท้าของเขา เขาก้มตัวลงไปแล้วหยิบมันขึ้นมาดู
มันคือเสื้อยกทรงที่มีฟองน้ำ มันใหญ่กว่าของ อลิซ และ เบเวอร์รี่ มันยังมีกลิ่นหอมอยู่และดูค่อนข้างใหม่ราวกับเพิ่งถูกทิ้งเอาไว้
เหี้ย !
จางเทีย โยนมันลงที่พื้นทันที ในที่สุดเขาก็เข้าใจว่าการปลอมตัวและอุโมงค์นี่เอาไว้ใช้ทำอะไร ไม่แปลกใจเลยว่าทำไม ดอนเดอร์ มักจะหายไปตอนที่ปิดร้าน
ตอนนั้น จางเทีย คิดได้ง่ายๆว่าชายคนนั้นมักจะทำอะไรในตอนเย็น แม้ว่าจะขี้เกียจนอนอย่างกับหมาตายที่เก้าอี้แต่มันกลับเปลี่ยนเป็นหมาป่าที่หิวโหยในตอนเย็น ! ชายคนนี้มีงานอดิเรกที่พิเศษจริงๆแต่หลังจากที่คิดดูดีๆแล้ว แม้แต่ จางเทีย ก็ต้องยอมรับว่าอันที่จริงมันก็น่าสนใจ เขาได้ยินมาว่าพวกจักรพรรดิแต่ก่อนนั้นก็ชอบที่จะทำแบบนี้ หลังจากที่ปลอมตัวแล้ว พวกเขาก็จะหนีไปข้างนอกเพื่อไปเล่นกับสาวๆ
หลังจากนั้นสักพัก จางเทีย ก็ได้เดินมาถึงที่ปลายอุโมงค์นี้ เขาเปิดหน้าต่างออกดูเพื่อดูอีกฝั่ง เขาเห็นฉากด้านในของห้องลับนั่น
มันไม่ได้ใหญ่ มีพื้นที่ไม่ถึง 20 ตร.ม. ทั้งห้องนั้นสลัวกว่าทางเดินที่ จางเทีย ยืนอยู่ มีโซฟาสีแดง, เตียง, โต๊ะและมีท่อน้ำเหล็กสองอันที่ไม่รู้ว่าใช้ทำงานอะไร นอกจากพวกนั้นแล้วก็มีการตกแต่งอื่นๆ แม้ว่ามันจะไม่ได้เป็นที่หรูหราแต่มันก็ถือว่าให้บรรยากาศที่คลุมเครืออย่างมาก
เมื่อเห็นว่าไม่มีใครในห้อง จางเทีย ก็ได้เดินออกมาจากอุโมงค์หลังจากที่กดสวิตซ์ลับ เขามองกลับหลังและพบกับทางเข้าของห้องด้านหลังเสาบนกำแพงของห้องลับ
จางเทีย เก็บเสาไปไว้ที่เดิม
กุญแจห้องนั้นวางไว้บนโต๊ะ ที่นี่มีล็อคที่ด้านใน เขาหยิบกุญแจขึ้นมาแล้วสูดหายใจเข้าลึกๆก่อนจะเปิดประตูห้องบาร์แล้วเดินออกมา
บาร์นั้นสลัว แสงในบาร์นั้นมีมุมมืดอยู่หลายที่ บางที่นั้นถึงกับเป็นมุมมืด บางที่ดูเหมือนจะจัดให้มืดเป็นพิเศษด้วย
ก่อนหน้านี้ จางเทีย ได้ยินมาว่ามีบาร์ใต้ดินจากปากของ ฮิสต้า แต่นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้มายังที่แบบนี้
บาร์ใต้ดินของเมืองนั้นเป็นที่ชื่นชอบสำหรับพวกคนงาน, กรรมกรและเจ้าของร้านเล็กๆอย่าง ดอนเดอร์ , ทหารที่ซึ่งใส่ชุดเครื่องแบบและได้เงินเดือน และยังคนอย่าง ฮิสต้า ด้วย
พวกเขาสามารถดื่ม, เต้นและแม้แต่เช่าห้องได้ ที่นี่มีสิ่งบริการต่างๆ ! พวกเธอน่ะไม่ใช่อีตัวตามท้องถนนรึชนชั้นสูงใดๆ ทุกอย่างที่นี่น่ะอยู่ภายใต้ความคลุมเครือทั้งหมด
ผู้หญิงน่ะมีตั้งแต่เด็ก 15-16 ปี, คนที่แต่งงานแล้วอายุได้ 20-30 ปีและหญิงกลางคนอายุได้ 40-50 ปี โสเภณีบางคนก็มาที่นี่บ้าง ปกติแล้วผู้หญิงมักจะไปกับคุณถ้าคุณจ่ายเงินให้เต้นกับเธอ รึซื้อเครื่องดื่มให้แต่บ่อยๆแล้วหลังจากที่เต้นและดื่ม ถ้าบรรยากาศมันได้พอและคุณไม่รู้สึกแย่กับการใช้เงินอีก 2-3 เงิน คุณก็จะนอนกับพวกเธอได้ บางครั้งถ้าคุณไปเจอกับผู้หญิงทีเหงาอยู่แล้ว คุณไม่ต้องใช้เงินเลยด้วยซ้ำนอกจากค่าห้อง
ในตอนที่คุณไม่อยากนอนกับเธอทั้งคืน คุณสามารถแก้ปัญหาได้ด้วยวิธีจิตวิทยา อย่างไปที่โซฟารึห้องน้ำ นี่ก็รวมถึงคนอย่าง ฮิสต้าด้วย
บาร์ใต้ดินของเมืองคือแหล่งสมบัติของชายผู้โดดเดี่ยวและผู้หญิงที่มักจะมาหาความสุขและงานพาร์ทไทม์
ในตอนที่ จางเทีย เดินออกมาจากห้องลับ ก่อนที่เขาจะรู้ทาง เขาก็ได้ยินเสียงแปลกๆเป็นจังหวะและเสียงครางของผู้หญิง
ในตอนเช้าๆมีผู้ชายและผู้หญิงหลายคนได้เดินออกมาจากห้องต่างๆเพื่อออกจากบาร์ไป ส่วนคนที่มาใหม่นั้นก็เข้าไปแทนที่
บาร์ใต้ดินนี้ใหญ่อย่างมาก มันมีสองชั้น แต่ละชั้นนั้นใหญ่ประมาณหมื่นตารางเมตรได้ มีห้องลับอย่างน้อยร้อยห้องซึ่งจัดเรียงไว้ตามทิศเข็มนาฬิกา
มีผู้คนมากมายเข้าออกตลอดวัน บนชั้นเต้นนั้นและในมุมมืดทุกมุมรอบๆชั้น มักจะมีผู้หญิงและผู้ชายที่คอยกอดกัน
นักเล่นดนตรีได้เล่นเพลงคลาสสิคโดยใช้แซ็กโซโฟนเล่นไปเรื่อยๆ
ดอนเดอร์ นี่มันตัวแสบจริงๆ !
ที่นี่น่ะเป็นสถานที่อโคจร,คลุมเครือและขาดรสชาติ
เขาไม่รู้ว่า ดอนเดอร์ และเจ้าของบาร์นี่มีข้อตกลงกันยังไงแต่เนื่องจาก ดอนเดอร์ ได้บอกเขาว่าไม่เป็นไรและห้องลับนั้นปลอดภัยอย่างมาก จางเทีย เลยไม่ได้คิดมากอีก
เขาออกมาจากเขตห้องลับ จางเทีย ได้เดินไปตามชั้นเต้นและรีบหนีผู้หญิงหลายๆคนที่แต่งตัวด้วยชุดเซ็กซี่หวังที่จะมาอ่อยเขา จากนั้นเขาได้ตามผู้ชายผู้หญิงหลายคู่ไปที่ชั้นบนตรงไปยังทางเข้าของบาร์ แสงตรงทางเข้านั้นทำให้เขารู้สึกได้ถึงแสงของดวงอาทิตย์หลังจากที่อยู่ในที่มืดมานาน
ทางเข้าของบาร์นี้อยู่ตรงส่วนเชื่อมของโมเน็ตอเวนิวกับสตาไลท์อเวนิว เมื่อมองจากด้านนอกแล้ว มันเหมือนร้านค้าใต้ดินถึงแม้ข้างในจะแตกต่างกันคนละเรื่องก็ตาม มีชายกำยำหลายคนยืนอยู่ที่ตรงทางเข้าเพื่อคอยเช็คตั๋ว
ในตอนเช้ามีหลายคนต้องการที่จะเข้าไปที่บาร์และซื้อตั๋วที่ตรงทางเขาแล้ว 20 ทองแดงต่อคน ในเวลาเดียวกันพวกที่ออกมามักจะจูบกันและค่อยแยกกันที่ทางเข้า เมื่อเห็นแบบนั้น จางเทีย ก็เข้าใจมากกว่าเดิมถึงสังคมของผู้ใหญ่
เพราะเขามีเรื่องมากมายที่ต้องไปจัดการในวันนี้ จางเทีย ไม่อยากเสียเวลาอีก ในตอนที่เขาเดินออกมาจากทางเข้า เขาก็ได้เห็นรถวิ่งผ่านไป จางเทีย วิ่งไปข้างหน้ารถเมล์ก่อนที่จะกระโดดขึ้นไป.....
10 นาทีต่อมาเขาก็ได้มาลงใกล้ๆกับสถานีรถไฟในเมือง เขาเดินตรงไปยังคลังร้านค้าที่คนแน่นมากที่สุด
นี่น่ะคือเขตการค้าที่วุ่นวายจริงๆ ไม่ว่าใครจะคอยดูแลเมือง รถสินค้ามากมายก็ไม่ได้ลดลงเลย ทั้งสองฝั่งนั้นเต็มไปด้วยป้ายโฆษณาต่างๆ
ในตอนที่เดินไปรอบๆได้สักพัก จางเทีย ก็ได้เห็นเครื่องหมาย ‘ คลังให้เช่า ‘ เขาเดินเข้าไปข้างในทันที ที่นี่เป็นของตัวแทนที่รับผิดชอบในการให้เช่าคลัง มีชายวัย 40 ปีสวมแว่นอยู่ข้างใน
“ ให้ช่วยอะไรมั้ยครับ ? “
หลังจากที่เห็น จางเทีย ที่ซึ่งดูเด็กมาที่นี่เพื่อทำธุรกิจบางอย่าง ชายวัยกลางคนก็รีบเดินเข้ามาหา
“ ฉันอยากได้คลัง ! “ - จางเทีย อธิบาย
“ คุณมาถูกที่แล้ว ผมสาบานเลยว่าไม่มีใครคุ้นเคยกับมันมากกว่าผมแล้ว ! เมื่อคุณต้องการ ผมก็จะหาให้ ! “ – ชายสวมแว่นพูดขึ้นมาด้วยท่าทีกระตือรือร้น – “ บอกขนาดและระยะเวลาเช่าหน่อยได้มั้ย ? “
“ ฉันต้องการคลังขนาดธรรมดาพื้นที่ประมาณ 400 ตร.ม. เช่าสั้นๆแค่สองอาทิตย์ ! “ - จางเทีย อธิบายง่ายๆ
“ มีความต้องการในแต่ละชั้นมั้ย ? “
“ ชั้นแรกน่ะต้องดีหน่อย มันต้องสะดวกในการขนถ่ายสินค้า ! “
“ อยากได้คลังที่มีการรับประกันด้วยมั้ย ? “
“ ไม่จำเป็น ! “
“ ดี งั้นนั่งรอสักพัก ! “
ชายวัยกลางคนได้เดินไปด้านหลังโต๊ะและหยิบสมุดขึ้นมาดู หลังจากที่เช็คไปประมาณ 30 วินาที เขาก็ได้ยิ้มให้กับ จางเทีย – “ เรามีอันหนึ่งพอดี ถ้าคุณต้องการเช่าสองอาทิตย์ ค่าเช่าก็ 4 ทอง 40 เงิน คุณก็รู้ ค่าเช่าระยะสั้นมันแพง บวกกับค่านายหน้าแล้ว คุณต้องจ่าย 4 ทอง 64 เงิน ถ้าคุณตกลง ผมจะพาคุณไปดูคลังตอนนี้เลย ! “
“ ได้ ! “
การมาถึงของ จางเทีย ทำให้ธุรกิจของชายคนนี้เป็นไปด้วยดีในตอนเช้า ดังนั้นแล้วเขาจึงดีใจอย่างมาก เขาหยิบกุญแจออกมาจากลิ้นชักและพา จางเทีย ไปยังเขตสินค้าที่ไม่ไกลจากที่นี่
คลังทั่วไปนั้นถูกสร้างขึ้นมาให้ปิดอย่างดี จากรูปแบบของตู้แล้ว คลังนี้น่ะมีประตูสำหรับรถบรรทุกที่จะเข้าไปได้และมีประตูเล็กๆสำหรับคน นอกจากนี้มันยังไม่มีหน้าต่างให้แสงส่องเข้าไป อีกอย่างแล้วคลัง – ปกติจะถูกสร้างด้วยเหล็กหนาๆซึ่งยากที่จะพังเข้าไปได้
ชายคนนั้นได้แสดงคลังมาตรฐานให้ จางเทีย ดู มันสูงกว่า 10 ม.และยาวกว่า 40 ม.
ชายคนนั้นได้เปิดประตูคลังและแสดงให้ จางเทีย ได้เห็นด้านใน จางเทีย เดินเข้าไปแล้วเดินไปรอบๆ เมื่อเห็นว่ามันสะอาดอย่างมากและตรงตามที่เขาต้องการอย่างดี เขาก็เช่ามันทันที
หลังจากที่กลับมาที่ออฟฟิศ จางเทีย ก็ได้เอาเงินให้อีกฝ่ายห้าทอง ชายคนนั้นทอนให้ 26 เงินและเก็บไว้ 10 เงินเป็นค่ากุญแจและล็อคคลังไว้ สองอาทิตย์ต่อมาในตอนที่ จางเทีย กลับมาคืนกุญแจ ชายคนนั้นจะคืนเงินให้เขา 10 เงิน
หลังจากที่เดินมาจากออฟฟิศแล้ว จางเทีย ก็ได้กุญแจคลังสองอันติดไว้กับตัว
เขาไปที่ป้ายรถเมล์ เขาขึ้นรถไปอีกรอบ 20 นาทีต่อมาเขาก็ได้มาถึงไบต์อเวนิวที่ซึ่งมีธนาคารโกเด้นร็อคอยู่ที่นี่
ก่อนหน้านี้ในตอนที่ จางเทีย มาที่ไบต์อเวนิว เขามักจะรู้สึกว่าตัวเองน่ะแปลกแยกแต่ครั้งนี้ด้วยการที่มีเช็ค 5 พันทองในมือ เขาน่ะเริ่มกล้ามากกว่าแต่ก่อน....