spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

Chapter 182: จิตใจดีนั้นล้ำค่าที่สุด

หลังจากเอากล่องเล็กๆมาวางไว้บนโต๊ะ  ย่าเทเรเซ่า ก็ได้ใช้ผ้าพันแผลและแอลกอฮอล์เช็ดคราบเลือดที่แผลของ จางเทีย ก่อนที่จะเปิดกล่องแล้วเอาขวดคริสตัลออกมา

ในตอนที่ จางเทีย เห็นคริสตัลนั้น ตาของเขาก็ลุกโพลง ขวดคริสตัลนี่มีค่าอย่างมาก ครึ่งหนึ่งนั้นเต็มไปด้วยของเหลวสีเขียว ในตอนที ย่าเทเรซ่า นั้นได้เปิดขวดออก ห้องก็เต็มไปด้วยจกลิ่นหอม  จางเทีย ไม่เคยดมกลิ่นที่หอมขนาดนี้มาก่อน

แม้ว่ายาในขวดนั่นจะมีค่ามากแค่ไหนแต่ของเหลวข้างในต้องมีค่ามากกว่า

“ ย่า ของเลวในขวดนี่ไม่ใช่ว่ามีค่ามากอย่างงั้นเหรอ ? ถ้าใช่ มันไม่จำเป็นที่จะต้องใช้กับผมหรอก แผลผมน่ะอีกไม่กี่วันก็หาย อีกอย่างผมน่ะอยู่ในโรงพยาบาลอยู่แล้ว ! “ - จางเทีย พูดจบและต้องการที่จะลุกขึ้นนั่ง

“ ลูก ไม่มีอะไรล้ำค่ากว่าจิตใจที่ดีหรอก  ! “ - เมื่อพูดจบ ย่าเทเรซ่า ได้เทของเหลวนั่นลงบนแผลทั้งสองของ จางเทีย

ในตอนที่ของเหลวได้แตะที่ผิวของเขา มันก็ถูกดูดซึมเข้าไปทันที เหมือนกับน้ำที่หยดใส่ผองน้ำ หลังจากที่รู้สึกเย็นขึ้นมาเล็กน้อย เขาก็พบว่าตัวเองนั้นรู้สึกสบายและสดชื่น มันสบายเกินไปแล้ว....

แผลที่ไหล่ซ้ายและท้องของเขานั้นรู้สึกคันขึ้นมานิดๆ หลังจากนั้น จางเทีย ก็ต้องทึ่งเมื่อพบว่าแผลนั้นสมานตัวอย่างรวดเร็ว มองเห็นได้ด้วยตาเปล่า

จางเทีย เบิกตากว้างและมองไปยังฉากที่ไม่น่าเชื่อนี้ เขารู้สึกเย็นและสดยื่น เขามองแผลที่สมานตัวเข้าหากัน เพียงแค่ 2-3 นาทีพวกมันก็ได้หายสนิท นอกจากผิวที่สร้างขึ้นมาใหม่แล้วแผลนั้นแทบมองไม่เห็นเลยด้วยซ้ำ

นี่มันอัศจรรย์เกินไปแล้ว !

เขาจับไปที่แผลนั้นสองรอบ จางเทีย ยืนยันว่าแผลนั้นหายดีแล้ว พวกมันหายดีจริงๆเหมือนกับฝัน !

“ ย่าเทเรซ่า นี่มันคืออะไร ? “

“ มันเป็นยาระดับสูงที่โรงเรียนผู้พิทักษ์ได้ทำขึ้นมาซึ่งมีประสิทธิภาพมากว่ายาฟื้นฟูอื่นๆ ! เพราะแม่ได้รับใช้โรงเรียนมาหลายปี แม่จึงได้รับยานี่บ้าง... “ – ย่าเทเรซ่า ยิ้มออกมา – “ ใส่เสื้อผ้าซะ เด็กน้อยรออยู่ด้านนอกกินมื้อเย็นอยู่ ถ้าไม่ใช่เพราะลูก สองวันให้หลัง แม่คงต้องขายยานี่ให้เด็กพวกนี้ “  - หลังจากที่พูดจบ ย่าเทเรซ่า ได้เก็บขวดยาลงไปแต่ยาข้างในนั้นถูกใช้หมดแล้ว

จางเทีย รู้ว่าเขาน่ะติดหนี้บ้านเด็กกำพร้าแล้ว ยาระดับสูงนั้นเกือบเป็นของในตำนานของเมือง นักเล่นแร่แปรธาตุระดับสูงมากในเมืองผลิตได้แค่ยาระดับกลาง สำหรับคนทั่วไปแล้วยาฟื้นฟูระดับเริ่มต้นก็ยากที่จะเห็นได้แล้ว บางทีเกกรอลี่ออาจจะมียาแบบนี้ก็ได้

แต่ยาระดับสูงของโรงเรียนนี้ดูจะมีค่าและฟื้นฟูได้เร็วมากกว่า ราคาของขวดยานั้นก็ก็มีราคาสูงกว่าที่เขาใช้ซื้อของให้พวกเด็กเป็นสิบเท่าแล้ว

ไม่คิดเลยว่าเขาจะได้รับการตอบแทนที่มากถึงขนาดนี้

...

มื้อเย็นนั้นเป็นแค่ข้าวและข้าวโพดต้มซึ่งทำให้ทุกคนอิ่ม มีการเติมน้ำตาลให้เด็กคนละช้อน  สำหรับเด็กที่ซึ่งหิวโซมากว่าหนึ่งเดือน อาหารมื้อเย็นนี้น่ะเกินกว่าที่พวกเขาคาดเอาไว้

ย่าเทเรซ่า ได้บอก จางเทีย ว่าพวกเขาได้หินโซมาหลายวันแต่มันดูเหมาะเท่าที่พวกเขาได้กินเยอะมากในทีเดียว ดังนั้นจึงการกินข้าวโอ๊ตจึงเข้าท่าที่สุด

จางเทีย เองก็กินข้าวโอ๊ตกับเด็กๆด้วย

ในตอนที่เขากำลังจะกลับ เด็กทุกคนต่างก็ออกมาส่งเขา

ในตอนที่เขากลับมาโรงพยาบาล ไม่มีใครรู้ว่าแผลของเขานั้นหายดีแล้วหลังจากที่ออกไปเพียงครั้งเดียว ยิ่งกว่านั้นนี่เป็นผลของยารดับสูงด้วย เขายังรู้สึกดีกว่าเดิมก่อนทำการดวลอีก

ไม่คาดคิดเลยว่าการฟื้นตัวนี้ได้บอกกับ จางเทีย อีกอย่าง เขาน่ะรู้จักโลกนี้น้อยเกินไป นอกจากขวดยาแล้ว มีกี่อย่างที่เขาไม่รู้ ? ที่เขาคิดไม่ถึง ?

เมืองแบล็คฮ็อตนี้เล็กอย่างมากแต่โลกนี้น่ะกว้างใหญ่ !

นี่เป็นครั้งแรกที่ จางเทีย ตกใจกับความกว้างขวางของโลกใบนี้

...

เขาอยู่โรงพยาบาลอีกคืน

เช้าวันต่อมาห้องของ จางเทีย ได้เต็มไปด้วยคนมาเยี่ยมมากมายรวมถึงคนในองค์กร,อลิซ,  แพนโดร่า, เบเวอร์รี่, บอนเดอร์, อาบู, ซอลเวย์, พอตเตอร์, แฟรนซิส, วู๊ด, บลู, ปีเตอร์, เคอร์ลิน, เซรอมและสาวๆบางคนที่เขาไม่รู้จัก

หลังจากที่บอกถึงตึกใหม่ในโมเน็ตอเวนิวด้วยเสียงเบาๆ สมาชิกในองค์กร ปีเตอร์, บลูต่างก็พากันรีบกลับไป  หลังจากที่ทักทาย จางเทีย แล้ว บอนเดอร์ และ อาบู ก็ได้กลับไปเช่นกัน  เมื่อเห็นว่ามีสาวๆจำนวนมากอยู่ในห้องของเขา หลังจากที่คุยสักพัก ซอลเวย์ ก็ได้กลับไป

ด้วยการที่ อลิซ,  แพนโดร่า, เบเวอร์รี่ และสาวๆในกลุ่มกุหลาบอยู่ในห้อง ทำให้บรรยากาศในห้องนั้นแปลกจนผู้ชายหลายคนนั้นทนไม่ไหว แม้แต่ เคอร์ลิน และ เซรอม เองหลังจากที่คุยได้สักพักก็กลับไปโรงเรียน

แต่ข่าวที่ว่า พอตเตอร์, แฟรนซิส และวู๊ด ที่นำมาบอก จางเทีย นั้นทำให้เขาอึ้ง  ในวันหยุดที่จะมาถึง สมาชิกของสมาคมพระเจ้าจะไปขุดเหมืองกันที่นอกเมือง

คนพวกนี้เริ่มเสพติดการขุดเหมืองแล้ว

มันไม่ใช่เรื่องเกินคาดคิดที่ว่าสมาชิกในสมาคมพระเจ้าจะโผล่มาในห้องของ จางเทีย  ทุกคนน่ะทำเหมือนตัวเหมือนคนรวยเข้าหาคนจนที่ซึ่งเข้ามาทักทายกับ จางเทีย หลังจากที่เขาโด่งดังแล้ว แม้แต่ จางเทีย เองก็คิดแบบนั้น

แต่จริงๆแล้วไม่มีใครรู้ว่า พอตเตอร์, แฟรนซิส และวู๊ด นั้นจะมาที่โรงพยายาลเพื่อบอก จางเทีย  ‘ ผู้ชี้ทาง ‘ ว่าพวกเขาน่ะจะทำการบ่มเพาะ ‘ การอวยพร ‘ ผ่านการขุดเหมืองต่อ พวกเขามาที่นี่เผื่อบอกการตัดสินใจให้ จางเทีย รู้

ตอนนั้นสมาชิกแต่ละคนของสมาคมเริ่มบูชา จางเทีย อย่างบ้าคลั่ง หลังจากที่ผ่านเรื่องราวมามากมายตั้งแต่ที่พวกเขาร่วมงานกันในเหมือง  จางเทีย ได้กลายเป็นครูและผู้แนะนำในสายตาของคนทั้ง 64 คนในสมาคม เขากลายเป็นผู้ชี้ทางจริงๆในสายตาพวกนั้น

แม้ว่า จางเทีย น่ะไม่คิดว่าการอวยพรที่เขากุขึ้นมานั้นจะรวบรวมคนได้มากขนาดนี้ แผนเดิมของ จางเทีย แล้วคือหลังจากที่ฝึกจบ คนพวกนี้เกือบทั้งหมดนั้นจะแยกย้ายไปตามทางของตัวเอง ทุกอย่างที่เกิดขึ้นในหมืองนั้นจะถูกทิ้งไว้

‘ ฉันจะไม่บอกพวกนี้ ว่าการอวยพรน่ะเป็นเรื่องโกหก ‘  จางเทีย พึมพำด้วยสีหน้าจริงจังหลังจากที่ วู๊ด,บลู และ ปีเตอร์ กลับไป

‘ หลังจากนี้ถ้าเจอ วู๊ด และคนอื่นในสมาคม ฉันคงต้องอยู่ในโหมดคนคลั่งขุดเหมืองต่อไป หวังว่าหลังจากที่ขุดแหมืองอีกสักสองเดือนและไม่เห็นผลอะไร พวกนั้นคงไม่ดื้อด้านอีก ฉันคิดว่าพวกนั้นคงตาสว่างได้เอง ‘

ในตอนที่คนอื่นๆจากไป  รอยยิ้มปลอมๆของ อลิซ และ ความสุภาพของเธอนั้นก็ได้หายไป  เธอหันไปมองผู้หญิงคนอื่นด้วยสายตาที่เย็นชา

ในบรรดาสาวๆคนอื่นที่อยู่ในห้อง จางเทีย รู้จักแค่คนเดียว --- สาวผมบลอนด์ที่ซึ่งเอาถั่วของเขาไปในตอนฝึก

แต่ตัดสินจากมุมมองของพวกเธอแล้ว พวกเธอต้องคิดว่ามันไม่สำคัญว่าเขาจะรู้จักพวกเธอรึเปล่า สิ่งที่สำคัญมากว่านั้นคือพวกเธอน่ะรู้จักเขา อีกอย่างพวกเธอน่ะรู้จักกันแล้ว

สาวผมบลอนด์ที่ซึ่งได้รับถั่วของ จางเทีย ไปคือ แองเจล ส่วนอีกคนคือ ชาราโปว่า, ซูซาน, และ ฟิโอน่า  รูปร่างของพวกเธอพอๆกับ อลิซ และ เบเวอร์รี่ โดยเฉพาะ ฟิโอน่า  ชื่อของเธอนั้นหมายถึงผู้หญิงตัวเล็กในภาษาฮิบรู

เขาน่ะชอบผู้หญิงตัวเล็กจริงๆ ด้วยอายุเด็กเท่านี้ ฟิโอน่า นั้นดูใสซื่อไร้เดียงสาและมีรูปร่างที่เซ็กซี่เหมือนกับผู้ใหย่  หน้าอกของเธอนั้นใหญ่กว่า อลิซ เมื่อเห็นมันแล้ว จางเทีย ยอมรับว่าผู้หญิงแบบนี้แหละที่กระตุ้นผู้ชายได้มากที่สุด

เมื่อเห็น ฟิโอน่า แล้ว ไอ้จ้อนของ จางเทีย ก็ขยับแต่เนื่องจากเขายังทำท่าว่าป่วยอยู่และนอนอยู่บนเตียงโดยยังพันผ้าพันแผล คนอื่นๆจึงมองไม่เห็นมัน

“ พวกเธอมาทำอะไร ? “

มือของเธอเท้าสะเอว อลิซ มองไปยังสาวๆเหล่านั้นที่กล้าเข้ามาขโมยแฟนของเธอด้วยสายตาที่เย็นชา

“ ง่ายๆ เรา กลุ่มกุหลาบน่ะแค่อยากเชิญ  จางเทีย ไปเป็นอัศวินประจำกลุ่ม ! “ – แองเจล ตอบกลับพร้อมรอยยิ้ม

เมื่อได้ยินแบบนั้นทั้ง อลิซ และ เบเวอร์รี่ ก็หน้าเบี้ยว  อลิซ ถึงกับโกรธฑ เบเวอร์รี่ นั้นอึ้งจากนั้นรอยยิ้มบนใบหน้าก็เปลี่ยนไป มีแค่ แพนโดร่า ที่ไม่สนใจพวกนั้น เธอยังคงยืนอยู่ข้างๆ  จางเทีย พร้อมกับยิ้ม  เธอปลอกผลไม้แล้วป้อนให้กับ จางเทีย ทำเหมือนไม่ได้ยินเสียงที่ดังขึ้นมา

จางเทีย สับสัน อัศวินประจำกลุ่ม ? มันคืออะไร ? นี่สาวๆพวกนี้ทำบ้าอะไรกัน

“ อัศวินประจำกลุ่มคืออะไร ? “ - จางเทีย ถาม  พยายามที่จะเข้าใจ

“ เธอบอกไม่ได้หรอก ! “- อลิซ ตะโกนใส่ แองเจล พร้อมกับหน้าที่แดงขึ้นมา

ในเวลาเดียวกันรอยยิ้มก็ปรากฏที่หน้าของ แองเจล และสาวๆคนอื่นในกลุ่มกุหลาบ มันเพิ่มความอยากของ จางเทีย ขึ้นไปอีก ตอนนี้สาวๆกลุ่มกุหลาบเหมือนรู้สึกว่าเหนือกว่า

เพราะพวกเธอไม่ได้พูดอะไร แพนโดร่า ที่ซึ่งเงียบอยู่ตลอดก็ได้เปิดปากออกมา

“ อัศวินประจำกลุ่มคือคนที่ต้องปกป้องพวกเธอจากอันตราย  ถ้านายรับ ค่าตอบแทนที่ได้ก็สาวๆแต่ละคนจะมานอนกับนายฟรีๆ  นายน่ะพรากเวอร์จิ้นตอนไหนก็ได้  จนกระทั่งแต่งงาน สาวๆทุกคนในกลุ่มจะเป็นคนรักของนาย “

“พรืดดดดด.. “

จางเทีย ถึงกับสำลักออกมา