spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
| *ตั้งค่าถาวร (คลิกตั้งค่าถาวร) |
Chapter 177: นักฆ่า
ทั้งสนามต่างก็เงียบ ทุกคนมองไปยัง จางเทีย พวกเขาได้ยินแค่เสียงเท้าและเสียงเสียดสีของดาบกับพื้น
การโจมตีของ จางเทีย ทำให้ทุกคนนั้นอึ้ง เมื่อมองไปยังแรงและทักษะที่มี ทหารของหน่วยสาม, กลุ่มห้าของแคมป์ต่างก็หดคอ ด้วยการที่คนแข็งแกร่งขนาดนี้เป็นหัวหน้าหน่วย ไม่มีใครจะมีความเห็นแตกต่างกันได้ ตอนนี้ในตอนที่พวกเขาจำได้ถึงตอนที่ จางเทีย สาบานว่าจะปกป้องพวกเขาในสนามรบ แต่ละคนก็รู้สึกอบอุ่นขึ้นมาในใจ
แม้ว่า จางเทีย จะเคยพูดอย่างจริงใจในอดีตแต่คนพวกนี้ไม่ได้เชื่อคำพูดของเขาเพราะพวกเขาไม่รู้ถึงความแข็งแกร่งของ จางเทีย แต่เมื่อเห็นความสามารถที่แท้จริงแล้วพวกเขาก็เริ่มรู้สึกอบอุ่นกับความจริงใจของเขา
การโจมตีที่ จางเทีย ใช้ออกมานั้นทำให้ทหารนั้นช็อคยิ่งกว่าตอนที่เขาใช้มือแค่ข้างเดียวหยิบดาบนี่ขึ้นมาในตอนเช้า การโจมตีนี้ได้บ่งบอกแรงมหาศาลที่ จางเทีย มีและได้เผยความสามารถที่เชื่อใจและพึ่งพาได้ในสนามรบ พวกมันน่ะแตกต่างกันอย่างมาก !
ตอนนี้ โซดอร์ ยังคงนอนอยู่ที่พื้น ส่วนระหว่างนิ้วโป้งและนิ้วชี้นั้นฉีกขาด ข้อมือและแขนหักอีกทั้งยังบิดเบี้ยว โซดอร์ หน้าซีดอย่างกับกระดาษ เลือดยังคงไหลออกมาจากปากของเขา
แม้ว่าชัดแล้วว่าเขานั้นไม่สามารถเคลื่อนไหวได้ ตาเขายังเบิกตามองไปที่ จางเทีย ที่ซึ่งลากดาบยาวเข้ามาหาเขา
จางเทีย ยกดาบขึ้นด้วยมือเดียวไปจ่อที่คอของ โซดอร์ ตอนนั้นถ้าเขาปล่อยมือ เขาคงตัดหัวของ โซดอร์ ออกได้
“ นายรู้มั้ยว่าทำไมฉันถึงฆ่า ซูแฮร์ ? “ - จางเทีย ถาม
“ ฉันรู้ ! “ – หลังจากเงียบมาสองวินาที โซดอร์ ก็ตอบกลับด้วยน้ำเสียงเกลียดชังและสั่น
“ ถ้าแกเป็นฉันและมีคนอยากจะฆ่าแกด้วยวิธีนั้น ในตอนที่แกสามารถฆ่าเขาได้ แกจะฆ่ามั้ย ? “
“ ใช่ ฉันจะทำ ! “ - โซดอร์ ตอบออกมาอย่างยากลำบาก – “ แต่ ซูแฮร์ น่ะเป็นน้องฉัน ... “
“ ถ้าแกบอกว่าไม่และพยายามหาเหตุผลเรื่องนี้มาโต้แย้งกับฉันโดยใช้ลูกเล่นที่แกมี ฉันจะตัดหัวแกออก แต่แกตอบว่าใช่ ฉันจะไม่ฆ่าแกในวันนี้ ! “
ในตอนที่ จางเทีย พูดแบบนั้น ทุกคนต่างก็อึ้ง แม้แต่ โซดอร์ เองที่ซึ่งนอนอยู่บนพื้นก็ไม่เชื่อ ตาของเขาเบิกกว้างกว่าเก่า
จางเทีย ยกดาบขึ้นมาและพาดเข้าที่ไหล่ของเขา
“ เหตุผลที่ฉันฆ่า ซูแฮร์ น่ะเพราะความแค้นที่เรามีต่อกัน ส่วนแกอยากแก้แค้นให้น้องชาย เพราะน้องชายแกโดนฉันฆ่า ไม่ว่าเหตุผลอะไร แกก็ต้องแก้แค้นให้เขา ไม่อย่างนั้นแล้วแกคงไม่มีหน้าที่จะอยู่ในเมืองอีกต่อไป แกไม่กล้าที่จะไปเจอครอบครัวด้วยซ้ำ ทุกคนน่ะจะหาว่าแกเป็นพวกขี้แพ้ แกจะไม่มีหน้าในสังคมอีก เพราะแกยอมที่จะแก้แค้นให้น้องชายในการดวลนี้ ฉันเห็นด้วยและเคารพการตัดสินใจของแก ตอนนี้ผลลัพธ์ของการดวลได้ออกมาแล้วและแกได้พยายามอย่างที่สุดเพื่อยืนยันในตัวเลือกของแก ทุกอย่างจบแล้ว “
“ แก...แกไม่ฆ่าฉันจริงๆเหรอ ? “ – โซดอร์ ตะกุกตะกัก
“ แกน่าจะรู้สึกว่าตัวเองโชคดีที่เป็นคนที่โตมาในเมืองแบล็คฮ็อต ฉันไม่อยากเป็นคนแรกในชุดเครื่องแบบและเป็นคนจากเมืองนี้ที่ทำการฆ่าเพื่อนร่วมเมืองตัวเอง ดังนั้นฉันจะไม่ฆ่าแกในวันนี้แต่แกต้องจำไว้ว่าแกน่ะมีโอกาสรอดแค่เพียงครั้งเดียว ถ้าแกกล้าที่จะหาทางแก้แค้นอีกรึคุกคามฉันในอนาคต เมื่อฉันได้ยินล่ะก็ฉันจะฆ่าแกโดยไม่ลังเลย ! “ - จางเทีย อธิบายด้วยเสียงอันเย็นชา
เมื่อมองไปยังสายตาที่เย็นขาของ จางเทีย แล้ว โซดอร์ ก็ตัวสั่น เขาลดสายตาลงและไม่กล้าที่จะสบตาอีก
จางเทีย เดินออกไปจากลานปล่อยให้อีกฝ่ายนอนอยู่ หลังจากที่มองหน้ากันแล้ว เซรอม และ กัปตันเคอร์ลิน ก็เห็นความพอใจในสายตาของกันและกัน
ครูหลายคนถอนหายใจออกมา หลังจากผ่านเรื่องอันโหดร้ายและได้รับการสั่งสอนบทเรียนแล้ว ถ้า โซดอร์ ยังคงหาเรื่อง จางเทีย อีก เขาคงหาเรื่องตายเป็นแน่ พลัง,ฐานะรึกฎหมายที่แท้จริงที่ จางเทีย มี นั้น โซดอร์ ไม่อาจสู้ได้เลย
เมื่อเขาคิดจะคุกคาม จางเทีย ไม่ว่าเขาจะทำอะไรก็ตามจะสำเร็จรึไม่ก็ตาม สิ่งที่รอเขาอยู่มีเพียงความตายเท่านั้น มันไม่มีโอกาสที่สอง ตัดสินจากสีหน้าของเขาตอนนี้แล้ว โซดอร์ นั้นเหมือนคนที่หวงแหนชีวิตอย่างมากเพราะเขารู้ว่าเขาทำอะไรลงไปผลลัพธ์ที่รออยู่ก็มีเพียงแค่ความตาย
เหตุผลของ จางเทีย ที่ไม่ฆ่า โซดอร์ นั้นได้แสดงให้เห็นความสง่าและความใจดีของเขา ทหารทุกคนที่มาด้วยต่างก็เคารพในตัวเลือกที่ จางเทีย ได้เลือก
ตอนนั้น โซดอร์ ได้มีพวกมาพยุงเขาออกไปจากลาน ทุกคนต่างก็ก้มหน้า สำหรับเพื่อนคนอื่นที่มากับเขานั้น พวกนั้นได้หนีไปตอนที่เห็น จางเทีย เดินขึ้นมาบนลาน มันไม่ใช่ตัวเลือกที่ฉลาดเลยที่จะไปเกี่ยวข้องกับการดวลกับเจ้าหน้าที่ของอาณาจักรนอแมนในเมืองซึ่งโดนยึดไป พวกนั้นกลัวว่าจะซวยไปด้วย
...
ตอนนี้คนที่ดูสง่าที่สุดในโรงเรียนคือ จางเทีย เขาโดนทหารหลากหลายคนล้อมเอาไว้ซึ่งตอนนี้ทหารพวกนั้นก็ยังคงทำตามคำสั่ง พวกคนที่มาดูหลายคนอยากเข้าไปดูใกล้ๆแต่พวกเขาก็ไม่กล้าที่จะฝ่าทหารเหล่านั้นเข้าไป
จางเทีย มองไปยังเพื่อนในองค์กร,สมาคมพระเจ้าและสามสาว พวกนั้นต่างก็กลัวและหน้าแดงขึ้นมา
หลังจากที่โบกมือให้คนเหล่านั้น จางเทีย ก็ส่งดาบให้กับ เบ็คแฮม และ มูส – “ พวกนายกลับไปก่อน เพราะฉันเคยเรียนที่นี่ ฉันมีเพื่อนเยอะเลยที่ต้องไปเจอ ฉันจะกลับไปในตอนเย็น ! “
แม้ว่าการดวลจะไม่ได้ยิ่งใหญ่อะไรแต่ทหารทุกคนในแคมป์รู้สึกว่าพวกเขาไม่ได้เสียเปล่า การดวลนี้พวกเขาได้เรียนรู้เกี่ยวกับ จางเทีย และรู้สึกเคารพมากกว่าเดิม ทุกคนต่างก็เริ่มปฏิบัติต่อ จางเทีย เหมือนเพื่อนที่เชื่อใจได้
หลังจากตะโกนออกมาดังๆแล้วทหารก็เริ่มขึ้นรถกลับไป ในเวลาเดียวกันหัวหน้าทีมสองคนก็เข้ามารายงานกับ จางเทีย ซึ่งพวกเขาก็ไปรวมกับทีมตัวเองเหมือนกัน หลังจากนั้นนักเรียนและคนที่มุงอยู่ถึงเข้ามาใกล้ จางเทีย ได้
เพราะที่นี่ไม่เหมาะที่จะคุยกัน เขาไม่ได้พูดอะไร จางเทีย แค่อ้าแขนออกมากอด แบร์ลี่ และคนในองค์กรไว้
เมื่อเห็น จางเทีย ยังคงเป็นเหมือนแต่ก่อน แบร์ลี่,แบกแดด, ฮิสต้า, ลิซ , ชอร์วิน, ดั๊ก, บลู, ปีเตอร์ และ บอนเดอร์ ทุกคนต่างก็หัวเราะกันออกมา
“ นายโกหกนี่หว่า นายหลอกเรา ! นายเก่งเร็วแบบนี้ได้ยังไง ?” – บลู ถามในตอนที่พวกเขากอดกันแล้วตบไหล่ จางเทีย
“ เรื่องมันยาว ฉันจะเชิญพวกนายคืนนี้ เราจะหาที่กินข้าวแล้วคุยกัน ฉันจะแนะนำเพื่อให้นายรู้จัก ! “
“ ได้ ฉันได้ยินมาว่าทหารน่ะได้รับการปฏิบัติที่ดี ดังนั้นแล้วไม่ต้องกังวลเรื่องเงินหรอก ! “
จางเทีย ยิ้มออกมา
...
แม้ว่าสามสาวอยากเข้ามาหาด้วยแต่เด็กผู้หญิงคนอื่นนั้นรีบผลักพวกเธอออกไปโดยไม่สนว่าพวกเธอเป้นใคร
พวกนเธอน่ะก็แค่แฟนของ จางเทีย อีกอย่างพวกเธอไม่ได้อยู่กับ จางเทีย มานานแล้วด้วยและยังไม่ได้นอนด้วยกัน ยิ่งกว่านั้นการที่เขามีแฟนสามคนก็ถือว่าเป็นเรื่องที่ยอดเยี่ยม เขาคงไม่รังเกียจที่จะมีเพิ่มแน่
ทั้งสามสาวได้แต่มอง จางเทีย โดนสาวๆล้อม
“ พวกนั้นคือกลุ่มกุหลาบ ! “ – อลิซ ด่าออกมา เธอจัดผมใหม่และอุทานออกมาอย่างกังวล – “ เร็วเข้า ช่วยฉันดูผมหน่อย ฉันไม่อยากให้เขาเห็นฉันในสภาพย่าแก่ๆ ! “
“ ไม่จำเป็นหรอก เขาเห็นไปแล้ว ! “ – เบเวอร์รี่ ยิ้มออกมา
“ ถ้าเขาเป็นคนของเรา ก็ไม่มีใครแย่งเขาจากเราได้ ! “ – แพนโดร่า ยิ้มออกมาด้วย
จางเทีย มองไปที่พวกเธอแล้วเดินไปหา ตอนนั้นเขาแสดงความุ่งมั่นออกมา สาวๆรอบๆไม่กล้าที่จะไปรั้งเขาไว้ เมื่อเห็นเขาเดินเข้าไปหาสามสาวแทนที่จะเป็นพวกเธอ พวกเธอก็หลีกทางให้
ผลก็คือสามสาวที่ถูกผลักไปอยู่ด้านหลังนั้นกลับมาโดดเด่นอีกครั้ง
เขาหยุดอยู่ต่อหน้าทั้งสามคน จางเทีย เอื้อมมืออกมาแล้วยิ้ม – “ ฉันไม่ได้บอกพวกเธอในวันนั้นเพราะฉันอยากให้พวกเธอแปลกใจในชุดกองทัพ ! อลิซ จริงๆแล้วผมเธอก็สวยอยู่แล้วไม่ว่าจะจัดยังไงก็ตาม ! “
ทั้งสามสาวซึ้งและตื้นตันใจขึ้นมา
ในตอนที่ จางเทีย ตั้งใจที่จะกอดทั้งสามคนเอาไว้ รอยยิ้มของเขาก็นิ่งไป พวกคนที่ดูอยู่และเสียงดูเหมือนจะหายไปแบบที่ไม่สามารถหาคำอธิบายได้
ด้วยพลังวิญญาณที่ปะทุขึ้นมา ในเสี้ยววินาที จางเทีย รู้สึกถึงรังสีอาฆาตที่ครอบคลุมตัวเขาและสามสาว ทันใดนั้นเขาก็รู้สึกเหมือนกำลังเหยียบไปที่ของคมๆซึ่งกำลังจะแทงทะลุเสื้อผ้าแล้วเข้ามาในตัวเขา
มีแค่ประโยคเดียวที่ จางเทีย สามารถอธิบายความรู้สึกนี้ได้--- ลุกลี้ลุกลน
จริงๆแล้วตอนนั้นเพราะการได้รับคำเตือนจากพลังวิญญาณที่สูง จางเทีย จึงมีหลายวิธีในการหลบการโจมตีนี้แต่ถ้าเขาหนี ทั้งสามสาวตรงหน้าก็ยากที่จะรอดเพราะพวกเธอไม่ได้เตรียมป้องกันไว้
ดังนั้นแล้วในคือช่วงเวลาที่สั้นกว่าหนึ่งวินาที จางเทีย ได้ทำสองอย่าง ผลักสามสาวออกไปและหันหลังกลับ..
เลือดสองสายพุ่งออกมาจากร่างกาย จางเทีย สลักอันที่สามนั้นยิงเข้าใส่ที่ที่ อลิซ ยืนอยู่เมื่อกี้
จางเทีย ไม่ได้ล้มลงไปแต่เขามองคนที่ขว้างเข้ามาและชายคนนั้นโดดแหวกออกจากผู้คนด้วยท่าทีใจเย็นที่ซึ่งพวกเขาไม่อาจเข้าใจได้
คนนั้นวิ่งเข้าหา จางเทีย ด้วยมีดที่อยู่ในมือ เหมือนกับเสือที่ดุร้ายพร้อมกับมีพลังต่อสู้คีแมงมุมอยู่ด้านหลังเขา
‘ เหี้ย ‘
จางเทีย รู้ว่าคนๆนี้เป็นใคร...
ตอนนั้น จางเทีย รู้สึกว่าเขากำลังอยู่ในฉากซ้อม มันไม่ได้รู้สึกว่านี่คือร่างกายตัวเอง
ในตอนที่คนนั้นอยู่ห่างเขาไม่ถึง 2 ม. จางเทีย ก็ได้ดึงสลักออกมาจากไหล่ซ้ายด้วยมือขวา ในเวลาเดียวกันเขาก็ขว้างมันกลับไป ผลก็คือสลักนั่นแทงทะลุตาซ้ายของชายคนนั้นแล้วเข้าสู่สมองของมัน ตามมาติดๆด้วยแมงมุมที่อยู่ด้านหลังนั้นหายไป แม้ว่าเขาจะยังคงพุ่งมาข้างหน้าอยู่แต่เขาก็ได้ล้มลงตรงหน้า จางเทีย
ไม่มีใครรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ตอนนั้นเองเด็กผู้หญิงใกล้ๆก็กรีดร้องออกมา....
แผลสองแผลที่ตัวของ จางเทีย เริ่มรู้สึกชาขึ้นมา อีกอย่างความรู้สึกแข็งทื่อก็แผ่ไปทั่วทั้งตัว ภาพสุดท้ายในตา จางเทีย คือกลุ่มทหารของแคมป์ที่พุ่งเข้ามาหาเขาพร้อมกับที่เขาเหมือนได้ยินเสียงร้องไห้ของ อลิซ
‘ ไอ้บัดซบนั่นกล้าที่จะทาพิษไว้ที่สลักด้วย ‘
‘ ฉันนี่เสียหายจริงๆ ฉันจะตายทั้งที่ยังซิงรึไง ! ‘
‘ แม่ พ่อ ผมขอโทษ...’
หน้าเขาเริ่มซีดลง ตัวของ จางเทีย เริ่มชาและเขาก็ร่วงลงไปที่พื้นทำให้ทั้งโรงเรียนเกิดความวุ่นวายขึ้นมา