spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

Chapter 176: จุดจบของ โซดอร์

ทุกคนต่างก็อึ้งและยังคงเงียบในตอนที่ จางเทีย โดดลงมาจากรถหุ้มเกราะ

จางเทีย รู้ว่านี่มันเกินไปหน่อย เขาไม่คิดว่าหลังจากที่พวกคนในแคมป์รู้เรื่องที่เขาจะต้องไปดวล พวกนี้จะบอกกับทุกคนในแคมป์แล้วทำแบบนี้

เพราะแคมป์นี้รู้กันดีว่ามีอัตราการตายมากที่สุดในอาณาจักรนอแมน ในใจของทหารที่ซึ่งเชื่อในเทพต่อสู้ ถ้ามีใครอยากดวลกับคนในแคมป์แล้วมันเหมือนกับคนที่มาท้านั้นด่าให้พวกคนในแคมป์ตายเร็วที่สุดในสนามรบ

จางเทีย หมดคำพูดเมื่อได้ยินเรื่องนี้ ต้องขอบคุณหลังจากที่ได้ยินเรื่องที่ทำให้เกิดการดวลขึ้นมา ไม่ใช่ทุกคนในแคมป์ที่แห่กันออกมา ภายใต้คำสั่งของ รินฮาท แล้วมีแค่บางส่วนเท่านั้นที่ถูกส่งออกมา

กว่าร้อยคนที่แห่กันออกมาจากแคมป์ในรถกองทัพ พวกนี้หงุดหงิดกันอย่างมาก พวกนี้อยากดูว่าไอ้บัดซบคนไหนที่กล้าท้าดวลกับชายที่แท้จริงอันดับ 1 ของแคมป์

ในตอนที่ จางเทีย โดดลงมาจากรถ หัวหน้าทีมสองคนของหน่วยกองทัพก็ได้วิ่งเข้ามาหาเขา   ทั้งคู่ยืนทำความเคารพเขาซึ่งทำให้เป็นที่สะดุดตาอย่างมาก

“ ท่านครับ เราได้รับคำสั่งจากหน่วยกองทัพให้มาดูแลที่นี่ เราสงสัยว่าทำไมพี่น้องของแคมป์เหล็กโลหิตถึงได้มาที่นี่ด้วยและดังนั้นเราจึงมาประสานงานตามคำสั่ง !  “

ในอาณาจักรนอแมนมีระบบลำดับชั้น ถ้าไม่มีโอกาสพิเศษอะไร ทหารโดยเฉพาะพวกที่ได้รับหน้าที่นั้น คนที่มียศสูงสุดคือคนที่มีสิทธิมากที่สุด

ที่โรงเรียน จางเทีย คือคนที่มียศสูงที่สุด ดังนั้นหัวหน้าทีมสองคนนั้นคือต้องวิ่งเข้ามาเพื่อถามว่าเขาต้องการให้พวกเขาทำอะไรหรือไม่ นี่ก็เป็นการบ่งบอกถึงวินัยของทหารอาณาจักรนอแมน

“ ไม่จำเป็น ฉันมาที่นี่เรื่องส่วนตัว พวกนายก็ทำตามหน้าที่เดิมไป ! “

“ ได้ครับ ! “

แม้ว่าจะสงสัยแต่ทั้งสองคนก็ไม่กล้าจะถามอะไรอีก

ตอนนั้นคำสั่งที่ได้รับมาคงดีกว่านี้ไม่ได้แล้วโดยเฉพาะเมื่อมีกลุ่มทหารที่ดูแข็งแก่รงโดดลงมาจากรถทีละคนๆ คนที่มามุงดูไม่กล้าที่จะส่งเสียงอะไร หลายคนที่มาดูเพราะคิดว่าสนุกตอนนี้กลับเริ่มรู้สึกผิดกับการตัดสินใจของพวกเขา พวกเขาเริ่มสวดในใจหวังว่าจะไม่ต้องเข้าไปเกี่ยวกับปัญหา ในฐานะคนในเมืองที่โดนยึด  ทำให้พวกเขารู้สึกกระอักกระอ่วนต่อทหารของอาณาจักรนอแมน

เมื่อเห็นสหลายคน จางเทีย ก็รู้สึกว่าชุดต่อสู้ของเขาเริ่มร้อนขึ้นมา พวกคนที่รู้จักเขาต่างก็ทึ่งและไม่เชื่อสายตาตัวเอง

เมื่อเห็น กัปตันเคอร์ลิน, เซรอมและกรรมการคนอื่นๆ จางเทีย ก็เดินเข้าไปและทำความเคารพครูพวกนั้นด้วยตัวเอง

“ ผมขอโทษกับสิ่งที่ทำในปราสาท ขอโทษที่สร้างปัญหาให้พวกครู..”
เพราะ กัปตันเคอร์ลิน และ เซรอม รู้ฐานะของ จางเทีย มานานแล้วเพราะเขาเป็นคนบอกเองก่อนหน้านี้ แม้ว่าจะยังช็อคเมื่อเห็นเขาแต่ทั้งคู่ก็เข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้นแต่ครูคนอื่นนั้นต่างก็ช็อคจนไม่รู้ว่าจะพูดอะไรออกมา

เด็กจบใหม่ได้เป็นร้อยโทขั้นสองของอาณาจักรนอแมนทันที นี่เป็นเรื่องยากที่จะหาได้แม้ในอาณาจักรนอแมนเองก็ตาม แล้วนี่ยังเมืองแบล็คฮ็อตซึ่งโดนยึดมาไม่ถึงเดือน

ในสายตาของหลายคน จางเทีย นั้นสง่าราวกับดวงอาทิตย์

รึว่า จางเทีย เป็นลูกของคนใหญ่โตในอาณาจักรนอแมนที่เหลืออยู่ในเมืองนี้เหรอ ? ความคิดแบบนั้นโผล่ขึ้นมาในหัวทุกคน

กัปตันเคอร์ลิน รวบรวมสติและเดินไปที่ลานก่อนจะประกาศออกมาดัง – “เพราะ จางเทีย มาถึงแล้ว เราควรจะเริ่มการดวลได้ ! “

หลังจากที่เดินขึ้นไปบนลานและเห็นว่าหน้าของ โซดอร์ นั้นซีดขาว  จางเทีย ก็ได้ยิ้มออกมา

หลายคนไม่รู้จักเขามาก่อนต่างก็กรี๊ดเมื่อเห็น จางเทีย เดินขึ้นไปบนลาน เสียงพวกนั้นตามมาด้วยการไอด้วย

“ อาวุธสามารถใช้ได้ในการดวล  โซดอร์ เลือกหอกยาว  แกสามารถเลือกอาวุธแบบเดียวกันได้ ! “ - กัปตันเคอร์ลิน เตือน จางเทีย

“ หลีกทางหน่อยๆ  นี่คืออาวุธของหัวหน้ากลุ่ม.. “

ในตอนที่  กัปตันเคอร์ลิน พูดจบ  เบ็คแฮม และ มูส ไอ้ครึ่งผู้หญิงของหน่วยสามก็ได้เอาดาบยักษ์ของ จางเทีย มาให้บนลาน  จางเทีย เหยียดมือออกไปขึ้นหนึ่งแล้วหยิบดาบนั่นขึ้นมา

คนที่มุงเงียบไปเพราะความช็อคอีกรอบ เหี้ยยยยยยย ดาบนั่นมีขนาดเท่ากับประตูนั่นจะเอาไปสู้เหรอ ?

เมื่อเห็น จางเทีย ถือดาบยักษ์ไว้ โซดอร์ ก็กลัวขึ้นมา หอกยาวของเขาถึงกับร่วงตกไปที่พื้นทำให้เกิดเสียงอันดัง หน้าของเขาซีดสนิท  โซดอร์ รีบก้มไปเก็บหอกทันที

เมื่อเห็นสีหน้าโง่เง่าของ โซดอร์ ทหารรอบๆต่างก็เริ่มหงุดหงิดกันขึ้นมา คนขี้ขลาดแบบนี้กล้าท้าดวลกับเจ้าหน้าที่ในแคมป์และคนนั้นยังเป็นคนที่ได้รับการชื่นชมจากเทพต่อสู้อีก  ชายคนนี้คงไม่กลัวตายแล้วมั้ง !

เบ็คแฮม กับ มูส ที่ซึ่งแบกอาวุธให้ จางเทีย นั้นยิ้มออกมาทันที – “ หัวหน้ากลุ่ม ไอ้โง่นี่ใช่มั้ยที่อยากดวลกับนาย ? “

“ ใช่ ! “ – จางเทีย พยักหน้า

“ อย่าให้มันตายเร็วเกินไปล่ะ มันดูถูกชื่อเล่นมัมมี่ของนาย มันคงไม่สมใจเท่าไหร่ที่จะตัดมันทิ้งเป็นสองส่วนเหมือนกับตัดผัก   นายน่าจะตบมันตั้งแต่หัวจรดเท้าด้วยความเป็นชายของนาย ! “

“ ไปไกลๆเลยไป ! “

เมื่อได้ยินชื่อเล่นนั้นก็ทำให้ จางเทีย หงุดหงิดขึ้นมาจนอยากเตะไอ้บ้านั่นลงไปจากลาน

‘  ความเป็นชาย ‘ นี่คือคำเรียกที่ทหารมอบให้กับดาบยักษ์ พวกเขารู้ว่าดาบนี่น่ะอยู่ในคลังมานานเพราะไม่มีร้อยโทคนไหนที่ใช้มันได้ ในตอนที่พวกเขารู้ว่า จางเทีย สามารถใช้มันโจมตีได้ ทุกคนก็รู้สึกถึงความมีเกียรติ  ไม่ว่ายังไงชายคนนที่ใช้ดาบนี่ก็เป็นคนของแคมป์เหล็กโลหิตซึ่งจะแสดงให้เห็นว่าแคมป์นี้ทรงพลังที่สุดในทีม แค่นั้นก็เพียงพอแล้ว

“ เราเริ่มกันได้รึยัง ? “ - จางเทีย ถามไอ้โหดที่ซึ่งเดินลงไปจากลาน ตอนนั้นมีแค่สองคนที่อยู่บนลานคือ จางเทีย และ โซดอร์ ที่ซึ่งตอนนี้ตัวสั่นไปทั่วทั้งตัว

“ ใช่ แกเริ่มได้เลย ! “

...

มันยากที่จะบอกว่ามันเป็นเพราะเขากลัวเกินไปรึเหตุผลอื่น ในตอนที่ไอ้โหดได้ประกาศเริ่มการดวล โซดอร์ ก็ได้คำรามออกมาอย่างกับผีแล้วร้องไห้เหมือนพ่อแม่ตายแล้ววิ่งเข้าหา จางเทีย พร้อมกับหอกในมือ

ในสายตาของ จางเทีย แล้วการโจมตีนี้ค่อนข้างตรงไปหน่อย ไม่ว่าจะทั้งความแรง,ความเร็ว,การเคลื่อนที่รึความเชื่อมั่น เขาเหมือนเด็กเพิ่งหัดเดินที่ถือกระบองไม้พุ่งเข้าใส่ จางเทีย ด้วยการหลับตา

ในตอนที่หอกนั้นกำลังจะถึงตัว จางเทีย  โซดอร์ ก็หลับตาสนิท

จางเทีย หมดคำพูด แค่โบก ‘ ความเป็นชาย ‘ นิดหน่อย เขาก็อัดมันเข้ากับ โซดอร์ และทำให้อีกฝ่ายกระเด็นไปกว่า 10 ม. เขากระเด็นกลับไปด้วยความเร็ว 3-5 เท่าในตอนที่พุ่งเข้ามาและเมื่อตกลงไปที่พื้นแล้วเขาก็ไม่อาจลุกขึ้นยืนได้

ในเวลาเดียวกันหอกนั้นก็ปลิวขึ้นไปบนฟ้าแล้วตกลงไปที่ด้านหลังของลานพร้อมกับ โซดอร์ และทำให้เกิดเสียงในตอนที่มันปักลงไปที่พื้นพร้อมกับสั่น

เมื่อเห็นการดวลเป็นแบบนี้ คนทีดู่อยู่ต่างก็ช็อค  แค่ทีเดียว หอกส่วนกลางนั้นงอไปกว่า 60 องศา แรงขนาดไหนที่ จางเทีย ใช้เพื่องอหอกยาวนั่น ?

สมาชิกทุกคนในองค์กรพี่น้องทะยานฝันต่างก็ตาค้างเหมือนกับเห็น จางเทีย เป็นครั้งแรก  นักรบระดับ 4 คือคนคลั่งที่ทำลายทุกอย่างได้  คนๆนี้คือเพื่อนของพวกเขาจริงรึเปล่า ? แบร์ลี่ และคนอื่นๆต่างก็สับสน

แพนโดร่า และ อลิซ นั้นเอามือปิดปาก  นี่คือคนที่กอดพวกเธอไว้จริงรึเปล่าและเป็นคนที่คิดถึงพวกเธอในตอนที่เห็นผลหม่อนในป่ารึเปล่า ? สายตาอิจฉาของกลุ่มกุหลาบมองมายัง แพนโดร่า, อลิซและ เบเวอร์รี่

เมื่อเห็นแบบนั้นสายตาของสมาคมพระเจ้าก็เป็นประกายขึ้นมา  พวกเขากำหมัดแน่น พกวเขารู้สึกว่าพวกเขากำลังบูชาอยู่ในใจ จากนี้ทุกคนเชื่อถึงการอวยพรและพระเจ้าที่พวกเขาพูดถึงก็เริ่มมั่นคงในใจขึ้น  ในสายตาพวกเขาแล้ว จางเทีย น่ะศักดิ์สิทธิ์พอๆกับพระเจ้า

ทุกคนต่างก็มองไปที่ จางเทีย ในอารมณ์ที่เปลี่ยนไป !

จางเทีย เพิ่งตบ โซดอร์ ไป ! ถ้าเขาเหวี่ยงดาบแนวขวางเข้าล่ะก็คงมีขาดเป็นสี่ท่อนแน่ : สองท่อนของ โซดอร์ อีกสองท่อนก็จากหอก จากนั้นทุกอย่างก็จะจบแต่ จางเทีย ไม่ได้ทำแบบนั้น

แค่โต้กลับเล็กน้อย ครูทุกคนที่มีทักษะต่อสู้ที่สูงก็ตัดสินได้ว่า จางเทีย นั้นแข็งแกร่ง แข็งแก่งอย่างมากโดยเฉพาะพละกำลังแปลกซึ่งไกลเกินกว่าที่ทุกคนได้คาดเอาไว้ เพราะถ้าเอาแรงล้วนๆแล้ว พลังต่อสู้ของ จางเทีย น่ะอยู่ในระดับนักรบระดับ 7 ไปแล้ว

จางเทีย จะตบ โซดอร์ จนตายเหมือนกับตบผักรึเปล่า?  กรรมการต่างก็แสดงสีหน้าแปลกๆออกมา  มิสกิลิ หน้าซีด, เซรอม คิ้วขมวดและมองไปที่ กัปตันเคอร์ลิน ที่ซึ่งส่ายหน้าเล็กน้อย  -- จากที่ กัปตันเคอร์ลิน เข้าใจเกี่ยวกับเด็กนี่ เขาไม่เชื่อว่า จางเทีย จะโหดร้าย

เขาเอามือข้างหนึ่งลากดาบไปด้านหลังเขา  จางเทีย เดินเข้าไปหา โซดอร์ ทีละก้าวๆพร้อมกับทิ้งรอยลึกไว้บนพื้นที่เกิดจากดาบ.....