spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

Chapter 171: กฎของแคมป์เหล็กโลหิต

วันที่ 6 สิงหาคม ปี 889 ที่แคมป์เหล็กโลหิตในเมืองแบล็คฮ็อต

เทียบกับฉากที่เขามาที่นี่เมื่อห้าวันก่อน ครั้งนี้แคมป์นั้นดูวุ่นว่ายกว่าเดิมเป็นสิบเท่า

จางเทีย ได้ใส่ชุดเครื่องแบบสีแดงของร้อยโทขั้นสอง หลังจากที่แต่งตัวเต็มยศแล้วเขาก็ดูเฉียบขึ้น ด้วยดาบที่เหน็บไว้ข้างเอว จางเทีย จึงมีสิทธิที่จะเข้าไปในแคมป์ได้   เขาได้รับความสนใจจากทหารที่เดินผ่านไปมาในสถานี้

เช้านี้ เวสซี่ ได้ไปรับ จางเทีย มาที่นี่ หลังจากนั้นเขาก็ขับรถออกไปแต่ก็อดที่จะพึมพำกับตัวเองไม่ได้ – “ หลังจากแค่ห้าวัน ทำไมเขาถึงดูเฉียบคมขึ้นกว่าแต่ก่อนได้..... “

แน่นอน เวสซี่ ไม่รู้ว่าในห้าวันที่เขาได้แยกตัวจาก จางเทีย    จางเทีย นั้นได้กิน Fruit of Brilliance เข้าไปซึ่งได้เพิ่มพลังวิญญาณขึ้นอีก 3 เท่า อีกอย่างเมื่อคืน จางเทีย ยังได้กิน Leakless Fruit ซึ่งทำให้จุดชีพจรบนหลังจุดที่สี่นั้นเปล่งแสงสีเหลืองออกมา  ถ้าไม่มีอะไรไม่คาดคิดเกิดขึ้น เดือนหน้าในวันนี้ จางเทีย จะกลายเป็นนักรบระดับ 5 หลังจากปลุกจุดชีพจรอีกสองจุด

Leakless Fruit นั้นเพิ่มการบ่มเพาะได้อย่างรวดเร็ว  ดังนั้น จางเทีย คิดว่าเขาควรที่จะทำตัวไม่ให้โดเด่นแล้วรอให้ Leakless Fruit สุก  ในตอนที่เขาเข้ามาในแคมป์ ถ้าเขาเจอกับปัญหาที่อาจทำให้เขาบาดเจ็บ Leakless Fruit นั้นจะเป็นตัวปฐมพยาบาลให้เขาก่อน

จางเทีย คิดมาสักพักแล้วคิดว่ามันไร้ประโยชน์ สุดท้ายแล้วเขาก็เกือบมาถึงตึกแผนกของแคมป์ เขาตัดสินใจไม่เก็บ Leakless Fruit ในอีกสี่อาทิตย์เพื่อที่จะได้เก็บพลังงานไว้ใช้เป็นตัวปฐมพยาบาลตัวเอง เพราะเขายังไม่คุ้นเคยกับแคมป์แห่งนี้ มันคงไม่เลวถ้าเขาจะซ่อนความแข็งแกร่งที่แท้จริง

ดอนเดอร์ เคยบอกไว้ว่ากองทัพนั้นมีกฎที่ทหารทุกคนต้องทำตาม บางครั้งแม้แต่คำพูดของคนที่มียศสูงกว่าอาจจะไม่สำคัญเท่ากฎนี้  คุณอาจจะไม่ได้รับความเห็นด้วยจากคนในกองทัพด้วยการได้ตำแหน่งซึ่งโดนแต่งตั้งมาโดยคนยศสูง

ในตอนที่ เวสซี่ จากไป เขายังเตือน จางเทีย ให้ระวังจะโดนหาเรื่อง ถ้าพวกนั้นมาหาเรื่องนายกับ ผู้การลิปนิซ ด้วยเรื่องเล็กๆแล้วมันคงไม่ได้ถือว่ามีเกียรตินัก

เมื่อรู้ว่าต้องมีคนต่อต้านเขา  ร้อยโทขั้นสองคนใหม่, หัวหน้าของหน่วยสาม,แผนกห้าของแคมป์  จางเทีย จึงได้เตรียมตัวที่จะเผชิญหน้ากับความท้าทายแต่เขาไม่คิดว่าความท้าทายนั้นจะมาเร็วขนาดนี้

...

“ แกคือเด็กที่โดนฟ้าผ่าใช่มั้ย ?”

จางเทีย เห็นชายที่น่าจะแข็งแกร่งสามคนยืนกอดอกอยู่ตรงหน้าเขาระหว่างทางที่จะไปยังเขตออฟฟิศของแผนก

จางเทีย มองไปที่ยศพวกนั้นก่อน – พวกนี้ล้วนแต่เป็นจ่า  ในบรรดากองทัพเขาเหล็กแล้ว จ่าน่ะเป็นทหารระดับ 5 ซึ่งมีประสบการณ์ต่อสู้มากมาย  คนพวกนี้ปกติจะทำตามคำสั่งของหัวหน้ากลุ่ม พวกเขาคือกระดูกสันหลังของทีม

กระดูกสันหลังนั้นคือส่วนสำคัญที่คุณจะต้องจัดการ ถ้าคุณทำไม่ได้ พวกเขาก็จะสร้างปัญหาให้กับกลุ่ม !

“ ไม่แสดงความเคารพหน่อยเหรอเมื่อเห็นคนยศสูงกว่า ? “ - จางเทีย ถามอย่างใจเย็น

เมื่อได้ยินแบบนั้นทั้งสามคนที่สูงกว่า จางเทีย ไปครึ่งหัวต่างก็มองหน้ากันก่อนที่จะหัวเราะออกมาราวกับว่าได้ยินมุขตลก

“ ไอ้หนู แกรู้นิว่าแกอยู่ไหน ? นี่น่ะคือแคมป์เหล็กโลหิตของทีม 39 มีคนตายอยู่ในท็อป 5 ของกองทัพเขาเหล็ก ตามกฏที่นี่แล้วมีแค่คนที่สมควรได้รับความเคารพจากเราคือ  หัวหน้ารินฮาท  แกอยากให้เราเคารพแกเหรอ ?  ขนด้านล่างแกเกิดรึยังวะ ? “

พวกนั้นหัวเราะออกมาอีกครั้งแล้วมองอย่างดูถูกมาที่ จางเทีย

จางเทีย รู้สึกอาย เขาเอามือถูกหน้าตัวเองแล้วมองที่สามคนนั่น – “ ดี เพราะกฎของแคมป์นี้ ฉันก็จะทำตามกฎที่นี่ด้วย อีกอย่างเพราะแกถาม ฉันจะบอกตามความจริง ขนฉันงอกแล้แต่เพราะแกไม่ใช่ผู้หญิง ฉันขอโทษนะ ฉันคงเอาให้แกดูไม่ได้ แม้ว่าแกจะเป็นผู้หญิงแต่ฉันคงไม่เปิดให้แกดูเหมือนกันถ้าดูจากหน้าตาพวกแกแล้วด้วย ! “

...

มีเจ้าหน้าที่หลายคนยืนมองมาผ่านหน้าต่างของตึกมองดู จางเทีย เผชิญหน้ากับทหารทั้งสาม ด้วยเสียง  ปึก  ทำให้พวกนั้นไม่สามารถยืนได้อีก

“ หัวหน้า เด็กนี่น่าสนใจดีนิ... “

“ นี่เป็นครั้งแรกเลยที่ฉันเห็นคนในทีมนี้กล้าบอกว่าไอ้สามคนนั่นมันขี้เหร่ ! “

“ ฉันอ่านบันทึกของเด็กนี่ในเมืองมาแล้ว ฉันเห็นว่าเด็กนี่น่ะพูดเก่งมาก เขาถึงกับทำให้สับสนกับความจริงได้ อีกอย่างนิสัยเขาก็ไม่ได้แย่ ฉันชอบเขาแหะ ถ้าเด็กนี่อยู่ที่นี่ไม่ได้ก็เอาเขาให้เรา แผนกทั่วไป ฉันจะให้เขาเถียงกับพวกบัดซบในแผนกคลังและหัวหน้าแผนกเพื่อไม่ให้เขาต้องตาย... “

จางเทีย ไม่รู้ว่าใครพูดอยู่ชั้นบนแต่คำพูดของคนนั้นทำให้เขารู้สึกว่าพวกคนที่อยู่ชั้นบนนั้นรู้สึกดีกับเขาและเข้าข้างเขา

ความสัมพันธ์ของคนนั้นเป็นเรื่องพิเศษ บางครั้งบางคนอาจจะชอบคุณที่คำพูดแทนที่จะมองมาที่หน้าตา  แน่นอนว่าบางครั้งมันก็ตรงกันข้าม....

มีชายกำยำอายุประมาณ 40 ปีผมทองยืนอยู่ข้างหน้าต่าง หนวดของเขาขึ้นเต็มใบหน้า คนๆนี้ใส่เครื่องแบบผู้การกำลังสูบซิการ์อยู่  กระดุมเสื้อนอกเขาไม่ได้ใส่เลยสักเม็ดและแม้แต่เสื้อเองก็ไม่ได้ใส่กระดุมด้วย 

ถ้าเป็นคนอื่น คนนั้นคงคิดว่าชายคนนี้เมาจนแก้ผ้าแต่ตอนนี้คนๆนี้เผยความดุดันและออร่าความเป็นวีรบุรุษออกมาเมื่อแต่งตัวแบบนี้  ชายคนนี้คือ รินฮาท  หัวหน้าของแคมป์นี้

เมื่อเห็น จางเทีย ที่ชั้นล่าง  รินฮาท ก็ได้ยิ้มออกมา --- อย่างน้อยไอ้หนูที่โดนผู้การลิปนิซแต่งตั้งขึ้นมาก็ดูน่าสนใจกว่าพวกบัดซบที่เข้ามาที่แคมป์นี่เพื่อทำเงิน...

เมื่อได้ยินมุขของ จางเทีย  เจ้าหน้าที่ชั้นบนก็หัวเราะกันออกมา ส่วนสามคนด้านล่างต่างก็หน้าซีด

“ ไอ้หนู แกรู้ผลลัพธ์ของการดูถูกเราสามคนรึเปล่า ? “

ทั้งสามคนเดินเข้ามาพร้อมกันแล้วล้อม จางเทีย เอาไว้พร้อมกับหักนิ้ว

“ ถ้าฉันปฏิบัติต่อพวกนายด้วยความจริงใจ มันหมายความว่าฉันดูถูกพวกนายรึไง ? “ - จางเทีย ด้วยท่าทีแปลกใจ เขามองไปที่พวกนั้นด้วยท่าทีจริงจัง – “ งั้นฉันขอโทษกับสิ่งที่พูดไป จริงๆแล้วพวกนายน่ะดูสวยมาก ฉันหมายถึงพวกนายดูสวยอย่างมาก มีผู้ชายไม่กี่คนหรอกที่จะสวยได้แบบพวกนายสามคน ถ้าพวกนนายเป็นผู้หญิงน่ะฉันคงเปิดโชว์ไปแล้ว.. “

เจ้าหน้าที่ที่อยู่ชั้นบนหัวเราะออกมาจนเอามือกุมท้องแล้วนั่งยองๆไปกับพื้น  แม้แต่หน้าของ หัวหน้ารินฮาท เองก็ยังเบี้ยวด้วย ...

“ เหี้ย เบ็คแฮม ฉันทนไม่ไหวแล้วว่ะ ! ถึงฉันจะโดนขังแต่ฉันก็ต้องอัดไอ้เด็กนี่ !  “

ชายที่อยู่ด้านซ้าย จางเทีย หงุดหงิดและตะโกนขึ้นมาก่อนที่จะต่อยหมัดเข้าใส่หัว จางเทีย โดยไม่ลังเล

“ อัดมัน !  “ - อีกคนตะโกนออกมาและเข้าโจมตี จางเทีย พร้อมกัน – “ มันไม่เป็นไรหรอกถ้าเราไม่อัดมันจนตายรึพิการ ! “

จางเทีย ไม่ได้ใช้แรงลับออกมาเลยสักนิด เขาใช้แค่แรงล้วนๆ เพื่อหลบหมัดที่เข้ามาก่อนจะเตะไปที่ชายอีกคนที่ซึ่งพยายามจะเตะมาที่เขา

คนหลังนั้นโดนเตะไปไกลกว่า 2 ม. ส่วนคนแรกที่ทำการต่อยนั้นหน้าเบี้ยวขึ้นมาทันทีเพราะแรงที่บีบแขนเขาอยู่

ในเวลาเดียวกัน จางเทีย ก็ได้ดึงแขนของคนที่สามเหวี่ยงเข้ามาชนกับคนแรก ในเสี้ยววินาทีคนแรกและคนที่สามก็ชนกันแล้วล้มลงไปกองที่พื้น

การต่อสู้นั้นจบลงในเสี้ยวพริบตา เมื่อเห็นแบบนั้นแล้วคนที่ดูอยู่ชั้นบนก็เงียบและเปลี่ยนสีหน้าเป็นเคร่งขรึมพร้อมกับมองสามคนที่ลงไปกองด้วยฝีมือ จางเทีย

“ เขาไม่ได้ใช้แรงลับ ! “ – เจ้าหน้าที่คนหนึ่งพูดขึ้น

“ เขาควบคุมแรงได้ดีด้วย ! “ – อีกคนพูดพร้อมกับพยักหน้า

“ เขามีแรงที่ดี ! “

เจ้าหน้าที่กำยำเริ่มคึกคัดขึ้นมาเมื่อมองไปที่ จางเทีย

“ เขามีประสบการณ์ต่อสู้เยอะ การเตะที่เขาใช้ซึ่งทำให้ เบ็คแฮม กระเด็นนั้นมีทักษะสูงอย่างมาก ! “

เจ้าหน้าที่อีกคนพยักหน้า

“ จากพลังของเขาเพียงอย่างเดียวแล้ว เขาสามารถเอาชนะร้อยโทขั้นสองของกลุ่มสามได้เลย ! “

เจ้าหน้าที่อีกคนพยักหน้าให้ รินฮาท

“ ดูเหมือนว่า ผู้การลิปนิซ จะเลือกคนให้เราถูกคนแหะ ! “ - รินฮาท ยิ้มออกมาพร้อมกับดีดซิการ์ทิ้ง – “ กั๊ดเดียน ไปชั้นล่างเรียกเขามานี่  ไม่ต้องเล่นอะไรอีกแล้ว “

ร้อยโทขั้นแรกเดินลงไปที่ชั้นล่าง

ในตอนที่ กั๊ดเดียน ลงมาที่ชั้นล่างนั้น รินฮาท ได้หันกลับจากหน้าต่าง และมองอย่างจริงจังไปยังพวกที่อยู่ในห้องประชุม เขาได้พูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่จริงจังอย่างมาก – “ พวกนายใครบ้างจะลองโดนฟ้าผ่า ? ถ้าพวกนายโชคดี พวกนายอาจได้พลังคีเหล็กโลหิตเหมือนเด็กนี่ก็ได้  ฉันจะยกตำแหน่งฉันให้เลย  !”

สีหน้าของ รินฮาท นั้นเต็มไปด้วยการยุแหย่ ตาของเขาเป็นประกาย  ถ้าคนอื่นพูดแบบนี้ ทุกคนคงเข้าใจว่าเป็นเรื่องตลกแต่มันมาจากปากหัวหน้าแคมป์ ทุกคนรู้ว่านี่คือเรื่องจริง ถ้าใครกล้าที่จะพยักหน้า เขาจะเอาว่าวมัดตัวชายคนนั้นแล้วเอาไปล่อสายฟ้า

สำหรับหัวหน้าแน่นอนว่าต้องทำแบบนี้ได้ !

เมื่อเห็นสายตาที่เต็มไปด้วยความคาดหวัง เจ้าหน้าที่ทุกคนก็รีบก้มหน้าเลือกที่จะหลบซ่อนสายตา..

หลังจากที่มองไปรอบๆห้องแล้ว รินฮาท ก็ไม่พบว่าจะมีคนกล้าหาญ ดังนั้นแล้วเขาจึงถอนหายใจออกมาด้วยความผิดหวัง

ที่ชั้นล่างในตอนที่ จางเทีย ได้อัดสามคนนั่น เขารู้สึกว่ามีรังสีอำมหิตมองมาที่เขาหลายคน เสียงเอะอะตอนนี้ได้เงียบลง ไม่นานก็ได้มีคนเดินเข้ามหาเขาพร้อมกับอาวุธ ส่วนคนอื่นนั้นได้ส่งสายตาเย็นชามาให้กับเขา

เมื่อเห็นสีหน้าของคน 70-80 รอบๆและคนที่วิ่งเข้ามาหาเขาแล้ว  จางเทีย ก็รู้ว่าเขาน่ะได้ก่อเรื่องขึ้นมาแล้ว

ในตอนที่ จางเทีย เตรียมที่จะสู้ ร้อยโทขั้นแรกก็ได้วิ่งลงมาและตะโกนอธิบาย – “ นี่คือร้อยโทขั้นสองหัวหน้ากลุ่มของกลุ่มสาม,  หน่วยหน้าของแคมป์เขาเหล็กถูกแต่งตั้งขึ้นโดย ผู้การลิปนิซ .. “

“ เขา...เขาเป็นพวกเรา.. “

เมื่อได้ยินแบบนั้นพวกคนที่ตั้งใจจะมาอัดเขาก็ได้หยุด พวกนั้นกลับยิ้มแล้วเดินหันหลังกลับไป

“ สามคนที่หาเรื่องคนยศสูงกว่า พวกเขาสมควรโดนอัด ฮาฮา ! “

มีคนกลุ่มหนึ่งที่คิดวางแผนจะแก้แค้นให้กับ เบ็คแฮมและอีกสองคนที่ จางเทีย อัดไป  พวกนั้นเริ่มล้อเลียนเพื่อนตัวเอง

ด้วยการเปิดเผยนี้ จางเทีย รู้สึกได้ทันทีถึงบรรยากาศที่ดีขึ้นในแคมป์  นี่แหละทีมที่เป็นหนึ่งเดียวซึ่งไม่ยอมให้คนนอกมารังแกเพื่อนตัวเอง

เจ้าหน้าที่ที่ซึ่งได้เข้ามาช่วยได้ทักทายเขา

“ ตามฉันมา  หัวหน้ารินฮาท อยู่ชั้นบน ! “