spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

Chapter 165: ของขวัญสำหรับดอนเดอร์

เมื่อได้ยินเสียงไอของ จางเทีย  ดอนเดอร์ ก็เงยหน้าขึ้นมาจากด้านหลังเคาเตอร์แต่เขาไม่ได้แปลกดใจเลยแค่ยิ้มยิงฟันเท่านั้น

“ ไอ้หนู แกกลับมาแล้วนิ แกอยากให้ฉันชวนกินข้าวเทียงรึไง ? “

“ ใช่ ! “

จางเทีย ยิ้มใสซื่อให้แล้วพยักหน้า

“ ไม่มีทาง ! “

หน้าของ ดอนเดอร์ ดูแข็งกระด้าง

“ ถ้างั้น ผมไปล่ะ ก่อนหน้านี้ฉันคิดว่าจะถ้าคุณชวนผมกินข้าว ผมจะให้บางอย่างกับคุณเป็นค่าตอบแทนสำหรับการดูแลผมมาตลอดหลายปีแท้ๆ... “

หลังจากที่พูดจบ จางเทีย ก็ทำท่าจะกลับ

“ ฮี่ฮี่ แกอยากหลอกฉันรึไง ไอ้หนู อย่าลืมสิว่าฉันสอนแกเอง ฉันน่ะเล่นลูกเล่นนี้มาหลายปีแล้ว... “

ดอนเดอร์ แสยะยิ้มแล้วเดินออกมาเหมือนกับว่าเขามองทะลุคำโกหกของ จางเทีย

จางเทีย ไม่พูดอะไรมากแล้วหยิบเอาหนังสือการคิดเลขในใจออกมาจากกระเป๋าข้างในเสื้อและโบกไม้มาต่อหน้า ดอนเดอร์  แค่โบกเพียงครั้งเดียว เขาก็มั่นใจว่า ดอนเดอร์ เห็นตัวหนังสือจีนบนปกแล้ว

ก็อย่างที่คาดไว้ ตอนที่ จางเทีย กำลังทำท่าจะกลับไปอีกรอบ ดอนเดอร์ ก็รีบวิ่งมาหยุด – “ เดี๋ยวก่อน.. “
จางเทีย หันกลับมามอง ดอนเดอร์ พร้อมกับยิ้ม – “ เป็นงี้ได้ไงที่คุณเปลี่ยนใจเนี้ย ? “

“ รอเดี๋ยว ฉันจะให้คนมาส่งข้าวกับเหล้าที่ร้าน เราจะคุยกันที่นี่ หลังจากผ่านมาสามเดือนแกดูเหมือนจะเปลี่ยนไปนะ แกสูงขึ้นแล้วนิ ... “
ดอนเดอร์ ยิ้มกว้างออกมา

จางเทีย ส่ายหน้าและพูดขึ้น – “ โรงแรมนิรันดร์ ! “

“ อะไรนะ ? “ – แม้ว่าจะยิ้มแบบเดิมแต่ ดอนเดอร์ นั้นสะดุ้งราวกับโดนแหย่ตูด  เขาหงุดหงิดและด่าออกมา – “ บัดซบ แกคิดมันแพงแค่ไหนกับการไปกินข้าวที่โรงแรมนั่น ? มันเป็นโรงแรมจีนที่แพงที่สุดในเมือง   เพราะตอนนี้มันก็วุ่นวาย ราคาอาหารก็สูงขึ้นอย่างน้อยเป็นสองเท่าจากเดิม ! “

จางเทีย ไม่สนเลยสักดินกับสิ่งที่ ดอนเดอร์ พูดตะกี้ เขาหันหลังกลับแล้วเดินผ่านประตูไป

“ บ้านอาหารเป็นไง ? ที่นั่นก็ใกล้กับโรงแรมจีน อาหารที่นั่นก็ดีเหมือนกัน  ! “

ดอนเดอร์ รีบวิ่งออกมาจากเคาเตอร์

จางเทีย หันกลับมาและพูดคำเดิม – “ โรงแรมนิรันดร์ ! “

ดอนเดอร์ กัดฟันแน่นแล้วมองไปที่ จางเทีย ราวกับอยากหาบางอย่างในสีหน้าของอีกฝ่ายแต่ จางเทีย นั้นดูใจเย็นเหมือนเดิม หลังจากที่มองไปสักพัก ในที่สุด ดอนเดอร์ ก็รับปาก – “ ไอ้หนู แกชนะ ! ถ้าแกกล้าหลอกฉัน ฉันจะอัดแก ! “

จางเทีย หัวเราะออกมาดังๆและดึง ดอนเดอร์ ออกจากร้าน

“ เดี๋ยว ฉันยังทำบัญชีไม่เสร็จ ! “

จางเทีย เดินเข้าไปที่โต๊ะแล้วหยิบสมุดบัญชีขึ้นมาและมองผ่านๆ เขาเริ่มคิดตัวเลขผลลัพธ์ จากนั้นเขาก็ได้พลิกไปอีกหน้าและมองอีกรอบ เขาจดตัวเลขลงไป หลังจากนั้นก็พลิกไปหน้าที่สามและเขียนผลลัพธ์ทั้งหมดลงไป

ไม่ถึง 10 วินาทีเขาก็ได้คำนวณผลลัพธ์ของทั้งสามหน้าเสร็จ

“ เสร็จแล้ว ! “

เขาวางดินสอลงแล้ว จางเทีย ก็ปรบมือของเขา

“ ไอ้หนูนี่ แกทำห่าอะไรกับบัญชีฉัน... “

ดอนเดอร์ อึ้งกับสิ่งที่ จางเทีย เพิ่งทำไป เขารีบวิ่งไปที่นั่นแล้วมอง จางเทีย ที่แสดงท่าทีอวดรู้ หลังจากนั้นเขาก็รีบเอาลูกคิดขึ้นมาคำนวนแต่ละหน้า

ไม่ถึง 3 นาที สีหน้าของ ดอนเดอร์ ก็ได้เปลี่ยนไป ในหน้าแรกนั้นไม่มีตัวเลขสักตัวที่ จางเทีย เขียนไปนั้นผิด

‘  มันเร็วแบบนี้ได้ยังไง ? แม้แต่การคิดเลขในใจ มันก็ไม่น่าจะรู้ผลลัพธ์ได้จากการมองแว๊บเดียวนิ ‘

ดอนเดอร์ ไม่รู้ว่าการคิดเลขในใจของ จางเทีย ไปอยู่ในระดับที่มากกว่าตัวเขาเป็นสามเท่า ด้วยการมองตัวเลขแค่เพียงแว๊บเดียว คำตอบก็โผล่ขึ้นมาในหัวของเขาซึ่งเร็วกว่าการใช้เครื่องคิดเลขในทุกวันนี้เป็นร้อยเท่า

“ คุณเชื่อรึยังล่ะ ? “ - จางเทีย รออยู่ข้างๆจนกระทั่ง ดอนเดอร์ ทำหน้าเบี้ยวแล้วมองมาด้วยท่าทีสงสัย – “ ไม่ต้องกังวลเรื่องการคำนวณหรอกน่า อย่าเสียเวลาเลย ! “

“ แกไปรู้วิธีแบบนี้มาจากไหน ? “

“ มันไม่ใช่คิดเลขในใจธรรมดาแต่เป็นผลข้างเคียงจากการคิดเลขในใจโดยใช้ลูกคิด.. “

“ ผลข้างเคียง ? “ – ดอนเดอร์ พูดด้วยท่าทีไม่เชื่อ

“ ผลข้างเคียง  ! “ - จางเทีย ยืนยันพร้อมกับพยักหน้า

ในที่สุด ดอนเดอร์ ก็ได้ยิ้มออกมา – “ ดี งั้นก็โรงแรมนิรันดร์ ! “

...

โรงแรมนิรันดร์นั้นเป็นโรงแรมจีนที่ดีที่สุดในเมือง ก่อนที่จะมาถึงตอนนี้ การที่ จางเทีย จะมากินข้าวที่นี่นั้นยากพอๆกับการปีนขึ้นไปบนฟ้า  อาหารที่ราคาถูกที่สุดที่นี่ราคาไม่น้อยกว่า 1 ทอง

ตรงทางเข้าโรงแรมมีสิงโตหินสองตัวตั้งไว้อยู่ มีคำพูดว่ามันออกแบบตามสไตล์จีนทั้งหมด การออกแบบนี้เป็นเอกลักษณ์หนึ่งเดียวในเมือง

บนกระดานร้านนั้นมีชื่อร้านเป็นภาษาจีนและมีอีกสองบรรทัดเป็นภาษาจีนเขียนเอาไว้

---- ภายใต้ตะน้ำมันตะเกียงที่เผาใหม่ คนเราถือเหล้าครึ่งขวดและสนุกไปกับความสุขในโลกมนุษย์ด้วยสภาพกึ่งเมา

----- ด้วยเส้นทางของมนุษย์, เพื่อน,อาหารและเหล้านั้น พวกเขาจะเชิญสาวสวยมาดื่มกินในที่แห่งนี้

นั้นคือกลอนที่เขียนเอาไว้ล้อมรอบชื่อร้าน

มีโรงแรมแบบนี้แค่เพียงแห่งเดียวในเมือง

หลังจากที่เดินผ่านประตูเข้าไป พวกเขาก็ได้เห็นสวนหินที่มีสายน้ำไหลผ่าน มีสาวสวยยืนเรียงแถวสองข้างทางทักทายพวกเขา

ในตอนที่ ดอนเดอร์ และ จางเทีย เข้าไป สาวผมบลอนด์ทั้งสองฝั่งนั้นต่างก็ก้มหัวให้แล้วพูดเป็นภาษาจีนว่า ‘ ยินดีต้อนรับ  ซึ่งทำให้  จางเทีย ช็อคอย่างมาก

ตั้งแต่ที่เขาเกิดมานี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้เห็นคนต่างชาติพูดภาษาจีนได้ดีขนาดนี้

การแต่งตัวด้วยเสื้อคอลึกและอกโตๆพร้อมกับเปิดต้นขาของพวกเธอนั้นเกือบทำให้ จางเทีย หัวหมุน

ดอนเดอร์  เดินนำหน้าไม่ได้สนใจสาวๆที่ก้มให้เนื่องจากเขาชินกับเรื่องแบบนี้แล้วแต่ จางเทีย น่ะรู้สึกว่าขาเข่าอ่อนจนเกือบจะล้ม

“ มีอะไร ? “ - ดอนเดอร์ มองไปที่ จางเทีย ด้วยท่าทีไม่มั่นใจ – “ แปลก วันนี้แกเป็นอะไรไป ? “

ตอนนั้นเริ่มมีเหงื่อผุดขึ้นมาที่หน้าผาก จางเทีย  ตอนที่เขาเพิ่งเห็นเนินอกของสาวๆ ไอ้จ้อนของเขาก็เริ่มตอบโต้ทำให้รู้สึกเจ็บขึ้นมา  เพราะเพิ่งไปขลิบมาทำให้ จางเทีย เจ็บปวดอย่างมากจนเกือบลงไปนั่งยองๆลงที่พื้น

“ ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร ! “ - จางเทีย พูดพร้อมกับมีวี่แววความกลัวแล้วปาดเหงื่อออกจากหน้าผาก

หลังจากนั้นเขาก็ค่อยๆลุกขึ้นยืน

‘ ฉันเกือบลืมเรื่องนี้ไปเลย  ! ‘

จางเทีย สบถในใจ แผนเดิมของเขาคือให้ ดอนเดอร์ อกแตกต่ายเพราะจ่ายเงินเลี้ยงข้าวเขาที่โรงแรมนี้ โรงแรมที่แพงที่สุดในเมืองซึ่ง จางเทีย ไม่มีโอกาสจะมาที่นี่เลยในก่อนหน้านี้ ไม่คาดคิดว่าเขากำลังหาเรื่องฆ่าตัวตาย

ดอนเดอร์ หรี่ตาลงมองไปที่ จางเทีย จากนั้นก็มองไปที่สาวๆที่ต้อนรับ จากนั้นเขาเผยรอยยิ้มกวนๆออกมาที่มุมปาก

จางเทีย ไม่กล้ามองรอบๆอีกต่อไป เขาแค่เดินตาม ดอนเดอร์ เข้าไปข้างใน

“ ฉันอยากห้องเงียบๆไว้คุยกัน ขอเด็กสองคนไว้ช่วยไอ้หนูนี่ น่าจะมีอะไรผิดปกติกับร่างกายเขา ! “ - ดอนเดอร์ สั่ง เพราะบางอย่างเขาเลยย้ำคำว่าไอ้หนูนี่

กลิ่นหอมที่พัดโชยเข้ามานั้นก็ได้มีสาวผมบลอนด์สองคนเดินเข้ามาและช่วยพยุงตัว จางเทีย ขึ้น

ก่อนที่เขาจะได้ปฏิเสธ เขาก็ได้กลิ่นหอมแล้วก็ต้องรู้สึกเจ็บขึ้นมาอีกครั้ง แล้วเขาจึงมองไปที่ ดอนเดอร์ 

“ คุณจงใจทำใช่มั้ย ? “

“ แกพูดเรื่องอะไร ? ฉันจงใจทำอะไร ? “- ดอนเดอร์ เถียงกับด้วยท่าทีไม่รู้เรื่องพร้อมกับยักไหล่

“ คุณน่ะรู้เรื่องของผมไง คุณกล้าบอกมั้ยว่าคุณไม่รู้ว่าผมพูดเรื่องอะไร ?  คุณแกล้งผมชัดๆ ! “

สาวสองคนมองสองคนที่ทะเลาะกันที่ทางเข้าด้วยตาที่เบิกกว้าง

“ แกหมายถึงวันนี้ที่แกไปขลิบมาน่ะเหรอ ? “ - ดอนเดอร์ ทำท่าคิดสักพักก่อนจะตะโกนออกมาดังๆ มันดังซะจนคนที่ยืนห่างออกไป 30 ม.ยังได้ยิน

หลังจากที่เขาตะโกนเสร็จ สาวๆใกล้ๆก็ได้หัวเราะออกมาเมื่อเห็นท่าทีกระอักกระอ่วนของ จางเทีย และการที่เขาไปนั่งยองๆที่พื้น หลังจากนั้นพวกเธอก็รู้ตัวว่าสิ่งที่ทำอยู่นั้นไม่เหมาะ ดังนั้นจึงฝืนยืนนิ่งๆแต่พวกเธอก็เริ่มมองไปที่ท้องน้อยของเขา

‘ แก้แค้น นี่คือการแก้แค้นแน่นอน  ดอนเดอร์ ไอ้บ้านี่จงใจพูดเรื่องนี้ให้ฉันอาย บังคับให้ฉันเปลี่ยนไปที่อื่น ฉันต้องให้เขาชดใช้ ! ‘

จางเทีย กัดฟันแน่นแล้วลุกขึ้นยืนโดยไม่ได้มองไปที่สาวๆใกล้ๆเลย เขากลับตะโกนขึ้นมาดังๆ – “ ห้องส่วนตัวที่แพงที่สุดอยู่ตรงไหน ? พาฉันไปหน่อย ฉันหิว ! “

ครั้งนี้เป็น ดอนเดอร์ บ้างที่หน้าเบี้ยว

หลายนาทีต่อมาห้องสุดหรูในโรงแรม จางเทีย ได้เริ่มสั่งอาหาร แต่ละจานที่เขาสั่งนั้นทำให้ ดอนเดอร์ หน้าเบี้ยวขึ้นไปกว่าเดิม ในตอนที่เขาสั่งอาหารนั้น ดอนเดอร์ ก็ได้มองไปที่เขาด้วยท่าทีหงุดหงิด

“ ไอ้บ้านี่ แกกินเยอะขนาดนั้นได้เหรอ ? “ – เขาเจ็บใจจนด่าออกมา

จางเทีย ไม่สนใจแต่กลับถามเด็กเสิร์ฟที่อยู่ข้างๆ – “ ฉันเอากลับบ้านได้มั้ยถ้ากินไม่หมด ? “

“ ไม่ อาหารในโรงแรมนั้นกินได้ที่นี่เท่านั้น “ – เด็กเสิร์ฟตอบอย่างสุภาพ

“ โอเค งั้นฉันอยากลองชิมอีกหน่อย... “

จางเทีย หัวเราะออกมาและสั่งอาหารมาอีก 8 อย่างก่อนที่จะหยุดสั่งด้วยความพอใจอย่างมาก

ตอนที่เขาทำแบบนั้น ดอนเดอร์ นั้นตาแดงกล่ำ

ชายอ้วนได้ถามขึ้นมา – “ แกสั่งเสร็จรึยัง ? “

“ อื้อ เสร็จแล้ว  ! “ - จางเทีย ยิ้มกว้างให้

“ ดี ต่อไปตาฉัน ! “ – หลังจากพูดจบ ดอนเดอร์ ก็ได้หันไปหาเด็กเสิร์ฟ – “ เอาสาวมาให้ฉันสองคน ฉันอยากได้คนที่แต่งตัวยั่วๆหน่อย “

หลังจากพูดจบ ดอนเดอร์ ก็ได้มองไปที่ จางเทีย ที่ตอนนี้มองกลับมาด้วยท่าทีหงุดหงิด

“ ฉันลืมไปเลย ฉันอยากได้หูฉลามด้วย ! “

จางเทีย กัดฟันแน่นแล้วสั่งอาหารเพิ่มอีกอย่าง

“ สาวสองคนน้อยไป ฉันอยากเพิ่มอีกสอง เอามาคนละฝั่งเราเลย นั่นน่ะน่าสนใจมากกว่า ! “

ดอนเดอร์ กัดฟันแน่น

“ เราต้องกินเหล้าด้วย ฉันอยากได้เหล้าเมฆนิรันดร์ ! “

จางเทีย กัดฟันแน่นแล้วสั่งต่อ

“ เราต้องมีสาวๆมาเต้น เอาคนที่หุ่นดีที่สุดมาเลย ! “

ดอนเดอร์ เพิ่มอีกอย่าง

ทั้งสองคนมองกันด้วยสายตาหงุดหงิดเหมือนอยากจะฆ่ากัน เหตุผลคงมีแต่ทั้งคู่ที่จะเข้าใจได้

เมื่อรู้สึกผิดปกติ เด็กเสิร์ฟก็รีบออกไปจากห้อง....

หลายนาทีต่อมาอาหารและสาวๆก็ได้มาถึงพร้อมกับวงดนตรีด้วย

อาหารมื้อนี้ทำทั้งคู่เจ็บปวดอย่างมาก ดอนเดอร์ เจ็บใจเพราะต้องขูดเลือดขูดเนื้อตัวเอง ส่วน จางเทีย น่ะเจ็บกับแผลที่เพิ่งได้มา

ใช้เวลากว่าชั่วโมงกว่าพวกเขาจะกินข้าวเสร็จ ทั้งคู่มองไปที่สาวๆ  หน้าของ ดอนเดอร์ เริ่มเบี้ยว ส่วน จางเทีย น่ะเหงื่อผุดเต็มหน้าผาก  อาหารมื้อนี้ทำทั้งสองคนเกือบสลบอยู่กับที่

สุดท้ายเมื่อมองหน้ากัน หนึ่งในนั้นก็ฝืนยิ้มออกมาและทั้งสองคนก็ได้หัวเราะออกมาพร้อมกัน

ดอนเดอร์ โบกมือบอกให้สาวๆออกไปจากห้อง

“ ไอ้หนู แกชนะ  ฉันไม่เคยโกรธใครแบบนี้มานานแล้ว  ฉันรู้สึกว่าเด็กลงหลายปีเลยตอนทะเลาะกับแก แล้วเป็นไง ยังเจ็บอยู่มั้ย ? “  - ดอนเดอร์ ถาม

“ ขอบคุณ ฉันว่าเหล้าช่วยบรรเทาความเจ็บปวดได้สักหน่อยและเปลี่ยนความสนใจได้ด้วย ! หลังจากนี้ถ้ามีใครกล้าพูดแบบนี้อีก ฉันจะอ้วกรดหน้าเลย อาหารมื้อนี้น่ะเป็นเงินแค่ 5-6 ทองเอง “

จางเทีย รู้สึกผ่อนคลายมากขึ้นกว่าเดิมและเริ่มเอนหลังไปพิงเก้าอี้  ชั่วโมงที่ผ่านมานั้นคือการทรมานชัดๆ มันไม่ได้แตกต่างกับการโดนลงโทษแบบรุนแรงเลย

“ 5-6 ทอง ? ไร้สาระ มันไม่พอสำหรับจ่ายสาวๆด้วยซ้ำ อีกอย่างมันมีค่าบริการอีก 2 ทอง อย่างน้อยก็รวมแล้ว 15 ทอง ! “ – ดอนเดอร์ ทำตาโตแล้วตะโกนออกมาดังๆ

จางเทีย แอบถอนหายใจ  15 ทองน่ะสูงกว่าเงินหนึ่งปีที่พ่อเขาได้อีก  ในตอนที่เขาโกรธตะกี้ เขาไม่ได้คิดถึงเรื่องนี้แต่หลังจากได้สติ เขาก็รูตัวว่าเขาทำให้ ดอนเดอร์ เสียเงินเยอะจริงๆ  ต้องใช้เวลากว่าสองเดือนกว่าที่จะทำเงินได้ขนาดนี้ในสถานการณ์ปกติ

เมื่อได้ยินแบบนั้นแล้ว จางเทีย จึงรู้สึกอายและเกาหัวเอง หลังจากคิดสักพักแล้วเขาก็ดึงเอาหนังสือออกมาจากเสื้อแล้วโยนให้กับ ดอนเดอร์ ที่ซึ่งนั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม

ดอนเดอร์ รับมันไปด้วยท่าทีเคร่งขรึมแล้วเปิดดูผ่านๆ ด้วยการที่เก่งเรื่องการคำนวณโดยใช้ลูกคิดจริงๆแล้วแน่นอนว่าเขาน่ะเข้าใจถึงหลักการพื้นฐานของหนังสือนี่

“ หืม นี่มันคิดเลขในใจโดยการจำลองลูกคิดขึ้นมานิ  มันถือเป็นการคำนวณสูงกว่าการใช้ลูกคิดจริงๆหนึ่งระดับ แกไม่ได้หลอกฉัน ไอ้หนู อาหารมื้อนี้น่ะคุ้ม ! “

หลังจากที่อ่านทั้งเล่มแล้ว ดอนเดอร์ ก็พยักหน้าด้วยความพอใจแล้วเก็บมันใส่ในเสื้อ

เมื่อได้ยินคำตอบของ ดอนเดอร์  จางเทีย ก็ได้ยิ้มออกมาแล้วส่ายหน้า

“ อะไร ? ฉันพูดผิดรึไง ? “

จางเทีย ไม่ได้พูดอะไรแต่ชี้ไปที่ปากตัวเอง เขาทำปากพะงาบๆพูดว่า ‘ พลังวิญญาณ ‘

เนื่องจาก ดอนเดอร์ เป็นคนสอนวิธีพูดแบบนี้ให้เขาซึ่งเป็นทักษะการสื่อสารที่นักสำรวจหลายคนใช้กัน  จางเทีย มั่นใจว่าไอ้อ้วนน่ะเข้าใจว่าเขาพูดอะไร

พวกเขาอยู่ในห้องส่วนตัวในโรงแรม ดังนั้น จางเทีย จึงต้องระวัง ตอนนี้แม้ว่ามีใครมาดักฟัง เขาก็คงได้ยินเกี่ยวกับความลับนี้

ก็อย่างที่คาดไว้ เมื่อเห็นปากของ จางเทีย  ดอนเดอร์ ก็อึ้ง ตาของเขาแทบถลนออกมาด้วยความเหลือเชื่อ

จางเทีย จึงได้พูดต่อ – “ การฝึกนี้จะช่วยพัฒนาพลังวิญญาณ ผมได้ลองมาแล้ว มันอาจจะเป็นวิธีง่ายๆที่ทุกคนจะพบกับความลับในการพัฒนาพลังวิญญาณขึ้นมาได้...”

ดอนเดอร์ ช็อคจนลุกขึ้นยืน  เขาอ้าปากค้างดูเหมือนว่าต้องการจะตะโกนออกมาด้วยความทึ่งแต่เขารู้ดีและได้ใช้มือปิดปากตัวเองไว้

ในที่ไหนๆๆ วิธีใดก็ตามที่สามารถเพิ่มพลังวิญญาณขึ้นมาได้นั้นสำคัญอย่างมาก

เขาได้มองไปที่ จางเทีย โดยไม่แม้แต่จะกระพริบตา

จางเทีย ได้พยักหน้าให้ด้วยท่าทีจริงจัง

...

หลังจากแยกตัวจาก ดอนเดอร์ และกลับไปที่บ้านมันก็เกือบจะมืดแล้ว  ในตอนที่กลับบ้าน จางเทีย ได้แวะไปดูร้านธัญพืช เขาพบว่าข้าว 25  กก.นั้นเพิ่มขึ้นมาเป็น 10 เงินซึ่งสูงกว่าเดิม 2 เท่าจากสามเดือนที่แล้ว เพราะราคาที่สูงขึ้นมาแน่นอนว่าต้องเป็นภาระให้กับคนธรรมดาหลายคน  แม้วามันจะไม่ได้เพิ่มขึ้นมากแต่ด้วยราคาที่เพิ่มขึ้นมาได้ส่งผลกับชีวิตหลายครอบครัว พวกเขาเริ่มใช้ชีวิตกันลำบากมากขึ้น

ในตอนบ่าย จางเทีย ได้ไปที่คลับ สิ่งที่ทำให้เขาผิดหวังคือคลับนี้ได้ปิดไปแล้ว ดูเหมือนว่ามันถูกสั่งปิดไว้มาหลายวันแล้ว

ในเดือนก่อนมีหลายอย่างในเมืองได้เปลี่ยนไป

ไบต์อเวนิวนั้นเป็นสถานที่ที่เจริญที่สุดในเองดูเหมือนว่าตอนนี้มันได้เสียความเจริญของมันไปแล้ว ร้านค้า 1 ใน 3 ได้ปิด สำหรับร้านที่เหลือนั้นแม้ว่าจะเปิดอยู่แต่พวกเขาก็ไม่ได้ขายดีเหมือนแต่ก่อน

ในไบต์อเวนิวนั้นร้านค้าตามถนนและบ้านต่างก็มีป้ายขายไม่ก็ให้เช่า

ราคาของทรัพย์สินในเมืองนั้นนั้นก็เริ่มที่จะลดลงอย่างมากเช่นกัน หลายคนต่างก็อยากจะทิ้งมัน ในทางกลับกันของจำเป็นในชีวิตประจำวันอย่างอาหาร,อาวุธและยาเริ่มที่จะเพิ่มสูงขึ้น นี่น่ะคือสภาพของเมืองในตอนนี้ที่ จางเทีย เห็นหลังจากที่เดินวนอยู่ครึ่งวัน มันไม่ได้ดูมีวี่แววว่าจะกลับมารุ่งเรืองได้เลย

ในตอนที่ จางเทีย กลับบ้านนั้น เขาก็พบว่าประตูบ้านเขานั้นมีหลายคนมาล้อม ทำให้นอกบ้านนั้นมีเสียงเอะอะ ดูเหมือนว่าจะมีคนมาหาเรื่องที่นี่….