spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
| *ตั้งค่าถาวร (คลิกตั้งค่าถาวร) |
Chapter 161: กลับบ้าน
รถ SUV สีดำเขียวได้มาจอดอยู่ที่หน้าบ้านของ จางเทีย เสียงจอดนั้นดังอย่างมากและรอยเบรกก็ยาวกว่า 2 ม. เมื่อได้ยินเสียงนั้นคนที่เดินผ่านไปมานั้นต่างก็หยุดเพื่อยืนดู
ในตอนที่หันกลับมาและเห็นเจ้าหน้าที่ของอาณาจักรนอแมนสองคน พวกเขาก็ไม่กล้าที่จะมองอีก พวกเขากลับก้มหน้าแล้วรีบเดินหนีไป ชายหลายคนที่ใส่หมวกนั้นถึงกับถอดหมวกเพื่อแสดงความเคารพ
เมื่อใส่รองเท้าคู่ใหม่นั้น จางเทีย ได้เปิดประตูรถออกแล้วรีบโดดลงจากรถ
แม้ว่านี่จะเป็นแค่วันเดียวที่เขากลับบ้านมาแต่เขารู้สึกว่ามันเหมือนฝัน ในตอนที่เขาจากไปเมื่อวานนี้ เขาน่ะคือผู้ต้องสงสัย ตอนนี้เขากลับมาในฐานะเจ้าหน้าที่ของอาณาจักรนอแมน
“ จำไว้ว่านายมีวันหยุด 5 วัน นายต้องไปพบกับหัวหน้า เรนฮาท ในแคมป์เหล็กโลหิตในอีก 5 วัน หัวหน้าน่ะไม่ใช่คนใจดี เขาเป็นคนเดียวในทีม 39 ที่กล้าต่อกรกับ ผู้การลิปนิซ ถ้านายก่อคดีและโดนเขาจับได้ แม้แต่ ผู้การลิปนิซ ก็คงช่วยได้ไม่ได้ ! “ – เวสซี่ เตือน จางเทีย
“ขอบคุณสำหรับคำเตือน ! “ - จางเทีย แสดงท่าทางขอบคุณให้
เขากำลังจะออกไปแล้วแต่ก็นึกบางอย่างได้ เขาได้ถาม เวสซี่ ออกมาตรงๆ – “ นายน่าจะรู้เรื่องของฉัน ฉันอยากหาโอกาสที่จะจัดการ สมิหลา ในวันที่มีเกี่ยวกับเรื่องขัดแย้งที่เรามี ถ้าฉันอยากเอามันคืน ฉันควรทำยังไง ? “
หลังจากที่ได้ยินแบบนั้น เวสซี่ ก็อึ้งไปเล็กน้อยแต่ก็ตระหนักได้ว่า จางเทีย กล้าถามเขาตรงๆแบบนี้ เขารู้สึกดีใจเพราะ จางเทีย ทำเหมือนเขาไม่ใช่คนนอก อย่างน้อยเขาก็ไม่ต้องอคติรึจะต้องรายงานเรื่องนี้ให้ ผู้การลิปนิซ รู้
หลังจากที่อยู่กับ จางเทีย มาตลอดทั้งบ่าย โดยเฉพาะนำเขากลับไปหา ผู้การลิปนิซ ด้วยชุดใหม่ จากสีหน้าของผู้การแล้ว เขาเข้าใจๆได้ทันทีว่า จางเทีย น่ะมีอนาคตที่สดใส บางทีผู้การอาจคิดเลื่อนขั้นให้ จางเทีย ให้มีตำแหน่งสูงกว่าเดิมแม้ว่าเขาจะไม่เปิดปากพูดก็ตาม
ในกองทัพแล้วการมีเพื่อนน่ะสำคัญอย่างมาก ไม่มีใครเสียใจกับการมีเพื่อนเพิ่มอีกคน
“ นายรู้จักแค่หลักการที่ต้องทำไปตามระบบที่กองทัพของอาณาจักรนอแมนใช้ในเมืองที่ถูกยึดใช่มั้ย ? “ - เวสซี่ ถาม
คำถามนี้ทำให้ร้อยโทอันดับสองของอาณาจักรนอแมนคนใหม่ต้องส่ายหน้า
“ ในเขตที่โดนยึด ทหารของอาณาจักรนอแมนจะเป็นฝ่ายถูกเสมอ ความจริงน่ะมักจะอยู่ในมือของทหาร นี่น่ะเป็นหลักการที่เป็นไปตามกฎของกองทัพ ! ถ้าเด็กผู้กล้าหาญและฉลาดที่มีแววจะได้เป็นเจ้าหน้าที่ระดับสูงที่ซึ่งเป็นที่ชื่นชอบของเทพต่อสู้โดนใส่ร้ายว่าเป็นกบฎ มันคงเหมือนการด่าทั้งอาณาจักร ทหารทุกคนในอาณาจักรและแม้แต่เทพต่อสู้เองก็ด้วย “ – เวสซี่ บอกกับ จางเทีย ด้วยท่าทีจริงจัง
เมื่อได้ยินคำตอบนั้น จางเทีย ก็ยิ้ม ‘ ใครบอกว่าทหารอาณาจักรนอแมนน่ะเป็นพวกคนเถื่อนและโหดร้าย ใครบอกว่าระบบของอาณาจักรนอแมนน่ะมันไม่ดี อาณาจักรนอแมนนี่น่ะน่ารักและกองทัพเองก็ด้วย ฉันดูหล่อขึ้นมาในชุดกองทัพของอาณาจักรนอแมน ฮาฮาฮา ‘
หลังจากลา เวสซี่ แล้ว จางเทีย ก็ได้เช็คตัวเองตั้งแต่หัวจรดเท้า เมื่อเขาจัดหมวกเสร็จก็ได้เดินเข้าไปที่ประตูพร้อมกับดาบที่คาดไว้ที่เอว
ข้างๆประตูบ้านนั้น จางเทีย พบว่าร้านเบียร์ข้าวนั้นไม่ได้เปิดมาหลายวันเพราะเริ่มมีฝุ่นเกาะที่ประตู ถ้ามันเปิดทุกวันแม่ของเขาคงทำความสะอาดมันแล้ว
วันนี้หลังจากที่วนเมืองกว่าครึ่งรอบ จางเทีย รู้สึกว่าบรรยากาศในเมืองนั้นตึงเครียดยิ่งกว่าแต่ก่อน ตลาดเองก็ดูซบเซาลงไป
ตามที่ เวสซี่ บอกมา กองทัพเขาเหล็กกว่า 300,000 คนนั้นได้ยกเลิกช่วงจับมือกันและคอยหาโอกาสแย่งชิงเมืองจักรกลคารัวล์แต่พวกเขาไม่ได้สู้กันเพื่อแย่งเมืองนี้แม้ว่าเมืองนี้จะเป็นเมืองที่รวยจริงๆที่ทำเงินให้พันธมิตรกว่า 30% ก็ตาม
อาณาจักรนอแมนมั่นใจว่าจะยึดมันได้ เทียบกับสงครามที่จบอย่างรวดเร็วก่อนหน้านี้แล้ว การเผชิญหน้าของทั้งสองกองทัพตอนนี้น่ะคือเหตุผลที่แท้จริงว่าทำไมเมืองแบล็คฮ็อตนั้นจึงตึงเครียด
สำหรับสงครามที่ได้จบลงอย่างรวดเร็วนั้น เวสซี่ ได้อธิบายว่ามันเป็นการเดินทัพอย่างรวดเร็วและไม่เจอการต่อต้านใดๆ พันธมิตรนั้นไม่ได้อยู่ระดับเดียวกับอาณาจักรนอแมน ดังนั้นเมื่อกองทัพของอาณาจักรนอแมนมาใกล้กำแพงเมือง ทุกคนข้างในก็เลือกทางเลือกที่ฉลาดที่สุด
ในทางกลับกันการเผชิญหน้ากับราชวงศ์อาทิตย์นั้นคือการต่อสู้ที่แท้จริง
แต่เรื่องพวกนี้ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับ จางเทีย
จางเทีย เคาะประตูบ้านตัวเองและรอด้วยความเครียดและตื่นเต้น พ่อแม่เขาต้องดีใจอย่างมากแน่ๆเมื่อเห็นเขากลับมาอย่างปลอดภัย แต่เขาไม่แน่ใจว่าทั้งคู่จะคิดยังไงเมื่อเห็นเขาใส่เครื่องแบบของอาณาจักรนอแมน
ในยุคนี้ทหารได้ตายก่อนเป็นพวกแรก หลังจากพี่ชายคนโตของเขาได้ตายไป เขารู้ว่าพ่อแม่น่ะทนไม่ได้ที่จะให้เรื่องแบบนั้นเกิดขึ้นอีก ถ้าเขารับใช้กองทัพได้โดยอยู่อย่างปลอดภัยหลายปีก่อนที่จะกลับมาที่เมืองและหางานที่มั่นคง,แต่งานกับผู้หญิงนั่นก็ถือว่าดีสุดๆแล้ว
ดังนั้น จางเทีย จึงไม่รู้ว่าพ่อแม่จะรับเรื่องนี้ได้รึเปล่า
ในตอนที่เขาเคาะประตู เขาก็ได้ยินเสียงเท้ารีบเดินเข้ามา ไม่นานประตูก็ได้เปิดออก
พี่ชายเขาเป็นคนเปิดประตู
ก็อย่างที่ จางเทีย ได้เดาเอาไว้ เมื่อเห็นเขาใส่ชุดเครื่องแบบทหารของอาณาจักรนอแมน ตาและปากของ จางหยาง ก็ค้างและเขาได้นิ่งไปสักพัก
เขาเหมือนจะรู้ในสิ่งที่ จางเทีย ได้ทำ จางหยาง ได้รีบเดินออกมาข้างนอก
เขารีบผลัก จางเทีย เข้าไปข้างในบ้านก่อนจะยื่นหน้าออกไปดูนอกประตู หลังจากนั้นเขาก็รีบปิดประตูลงไป
“ นายอยากตายรึไง ? นายไม่รู้รึไงว่านายอาจโดนฆ่าถ้าปลอมเป็นทหารของอาณาจักรนอแมน ? หลายวันก่อนมันมีเรื่องวุ่นวายนิดหน่อยในเมือง พวกบัดซบบางคนน่ะได้ชุดของทหามาจากโรงละคร พวกมันใส่มันเดินว่อนไปทั่วเมือง สุดท้ายแล้วพวกนั้นก็โดนจบและโดนแขวนคอตาย ! “ - หน้าของ จางหยาง ซีดลงและเขาได้ลดเสียงเพื่อเร่ง จางเทีย – “ เร็วเข้า ถอดมันออกก่อนทีคนมาเห็น ... เร็วๆ ถอดแล้วเอามันไปซ่อน ! มันไม่สนุกเลยสักนิด ! “
หลังจากที่มองไปที่เสื้อผ้าของ จางเทีย สักพัก หน้าของ จางหยาง ก็ซีดลงกว่าเดิม เขาถึงกับอยากเข้าไปถอดเสื้อผ้าให้น้องเองเลยจริงๆ
จางเทีย รีบหยุดพี่ชายเขา เขามองไปที่พี่ด้วยสีหน้าจริงจัง – “ พี่ ไม่มีอะไรผิดกับชุดฉันหรอก ตอนนี้ฉันเป็นร้อยโทอันดับสองของทีม 39 ของกองทัพเขาเหล็ก ฉันมาที่นี่ด้วยรถของกองทัพ “
“ อะไรนะ ? นายได้เป็นร้อยโทอันดับสองของอาณาจักรนอแมน ? “
จางหยาง อึ้ง จากที่พวกเขาเข้าใจกันมานานกว่าสิบปีและตัดสินจากน้ำเสียงและสีหน้า เขาตระหนักได้ว่า จางเทีย น่ะไม่ได้หลอกเขา ความคิดของเขาตอนนี้ยุ่งเหยิง น้องชายของเขาโดนพาตัวไปและโดนแจ้งข้อหา แล้วกลับมาในชุดเครื่องแบบกองทัพในอีกวันได้ยังไง ? นี่มันเรื่องตลกอะไร !
“ ฉันจะอธิบายเรื่องนี้ให้พี่ฟัง พ่อกับแม่อยู่ไหน ? “
“ ข้างใน ! “
มีเสียงที่มาจากข้างในบ้าน จางเทีย จึงตบมือพี่ชายเบาๆแล้วเดินเข้าไป ก่อนที่จะเข้าไปในห้อง เขาก็ได้ยินเสียงอันคุ้นเคยตะโกนขึ้น
“ ..ใครรู้ว่า จางเทีย โดนหมาแดงของอาณาจักรนอแมนจับไปทำไม ! ฉันได้ยินมาว่าเขาน่ะก่อคดีใหญ่ ถ้าเป็นแบบที่เขาพูดจริงๆ มันคงจะดีที่เขาจะกลับมาในวันนี้ ถ้าเขาไม่กลับมา ฉันจะพาลูกสาวฉันกลับไปในคืนนี้เผื่อว่าเธอจะไปเกี่ยวข้องกับเรื่องที่เกิดขึ้นในครอบครัวของแก ลูกสาวฉันน่ะไม่สนุกเลยตั้งแต่ที่แต่งงานกับลูกชายแก ถ้าเธอต้องมาขมขื่นกับครอบครัวแกด้วยแล้ว เราน่ะไม่มีทางให้เกิดเรื่องแบบนั้นหรอกในฐานะพ่อแม่ ข้างนอกมันวุ่นวาย คนคุมอำนาจก็เปลี่ยนมือกันอย่างรวดเร็ว แม้แต่พันธมิตรก็จบเห่ได้ง่ายๆ ใครจะไปรู้ว่าพรุ่งนี้มันจะเกิดอะไรขึ้น ? งั้นฉันจะพูดจริงๆเลยนะ แม้ว่า จางเทีย จะกลับมา แต่เพราะนายมีบ้านเพียงหลังเดียวในเมือง สิทธินั้นควรที่จะประกาศในตอนนี้เลย จางเทีย และภรรยาของเด็กนั่นไม่ควรที่จะอาศัยอยู่ที่นี่ด้วย บ้านนี้น่ะใช้อาศัยสองครอบครัวไม่ได้รหอก ฉันได้ยินมาว่าอาณาจักรนอแมนน่ะจะเอาตามระบบพี่คนโตแบบเก่า ดังนั้นแล้วเราก็ต้องมาใช้สิทธิเรื่องนี้.. “
“ พ่อ.. ! “ – ลูกสะใภ้ตะโกนมาอย่างอายๆ
“ เงียบเลย แกน่ะขัดผู้ใหญ่ เราควรจะตัดสินทุกอย่างให้เร็วที่สุดเท่าที่ทำได้ เพราะท้องแกโตเรื่อยๆ จางเทีย น่ะเองก็โตขึ้นแล้ว เราต้องใช้สิทธินั้นตอนนี้ ไม่งั้นแล้วเราอาจต้องไปเจอปัญหาอื่นอีกเพราะเรื่องแบบนี้ในอนาคต อีกอย่างการหมั้นของแกกับ จางหยาง ก็น่าจะเหมาะกับเวลานี้ ไม่ต้องรออีกแล้ว.. “
เสียงที่คุ้นเคยนั้นคือเสียงพ่อของพี่สะใภ้ เมื่อได้ยินทั้งหมดแล้ว จางเทีย ก็ดูอายอย่างมาก หน้าของเขาเริ่มแดงสนิท ในตอนที่เขาอยากเข้าไปข้างใน พี่ของเขาก็รั้งแขนเอาไว้
จางเทีย ยิ้มให้แล้วแสดงสีหน้าไม่ได้รังเกียจกับสิ่งที่ได้ยิน หลังจากนั้นเขาก็ไอออกมาพร้อมกับเปิดม่านแล้วเดินเข้าไปในห้อง