spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
| *ตั้งค่าถาวร (คลิกตั้งค่าถาวร) |
Chapter 156: พวกคนที่ดูหมิ่นเทพต่อสู้
นักโทษในชั้นสามนั้นเหมือนจะกระปรี้กระเปร่าในตอนที่จะถูกปล่อยให้มาพัก ไม่นานหลังจากที่ผู้คุมเข้ามาเพื่อตั้งใจที่จะมาเอาศพของ จางเทีย พวกที่พากันแห่ออกมานั้นต่างก็หน้าซีด...
10 นาทีหลังจากที่ผู้คุมรีบออกไปข้างนอก ก็มีคนมากกว่าเดิมที่แห่กันลงมา ครั้งนี้ไม่ใช่แค่ผู้คุมเท่านั้นแต่ยังทหารของอาณาจักรนอแมนที่คุมคุกเองก็มาพร้อมกับหอกยาวในมือด้วย พวกเขาล้วนแต่แสดงท่าทีเคร่งขรึมออกมา เสียงเท้านั้นดังก้องไปทั่วชั้นสาม ทำให้พวกนักโทษแทบไม่กล้าแม้แต่ส่งเสียงหายใจ ทุกคนรู้ว่าเกิดเรื่องใหญ่ขึ้นในคลับที่น่ากลัวที่สุดและเป็นที่อยู่ของพวกโรคจิต
หัวหน้าที่ซึ่งแต่งตั้งขึ้นมาโดยอาณาจักรนอแมนได้มาถึงชั้นสามด้วย เขาน่ะคือกัปตันของอาณาจักรนอแมน เนื่องจากเขาได้ดูแลคุกนี่ หัวหน้าจึงเคยมาชั้นสามแค่เพียงครั้งเดียว ในตอนที่เขาออกจากที่นี่ครั้งที่แล้วนั้นเขาดูเหมือนจะรังเกียจที่จะเดินเข้ามาที่นี่อีก จากนี้เป็นต้นไปแล้วเขาจะไม่กลับมาที่นี่อีก
แต่วันนี้หัวหน้าผู้คุมได้กลับมาที่นี่
เขาสั่งพวกผู้คุมที่รีบวิ่งขึ้นไปด้านบน พวกนักโทษต่างก็รู้ว่ามีเรื่องใหญ่มากๆเกิดขึ้น
นักโทษทุกคนในชั้นสามต่างก็เงียบพร้อมกับเอามือชี้ไปทางคลับ
จางเทีย นั้นรออยู่อย่างใจเย็นแล้วฟังเสียงเท้าของผู้คุมที่เดินเข้ามา ไม่นานเขาก็เห็นกลุ่มทหารของอาณาจักรนอแมนวิ่งเข้ามาข้างใน ตามมาติดๆด้วยผู้คุมและชายวัยกลางคนที่ได้รับตำแหน่งกัปตันของอาณาจักรนอแมนที่เขาเจอตอนที่เขาเข้าคุกมา
ที่เดินมาข้างหน้าประตูคลับนั้นคือกัปตันที่สั่งด้วยสีหน้าเย็นชา – “ เปิด ! “
“ หัวหน้าผู้คุมเฉียน คนนี้น่ะอันตรายอย่างมาก คุณไม่ต้อง.... “
ผู้คุมต้องการที่จะกล่อมไม่ให้เขาเข้าไปในคุก ไม่คาดคิดเลยว่ามันจะทำให้หัวหน้านั้นหงุดหงิดยิ่งกว่าเดิม
“ เปิด... “ – เสียงคำรามนั้นดังก้องไปทั่วทั้งชั้น – “ ไม่มีทหารคนไหนของอาณาจักรนอแมนกลัวตาย นี่คือคุกของฉัน ที่ของฉัน ไม่มีที่ไหนที่ฉันไม่กล้าเข้าไป ! “
“ ครับท่าน ! “
ผู้คุมนั้นช็อคและหน้าซีดลง พวกเขารีบดึงกุญแจเพื่อเปิดประตูด้านนอกคลับ
ตอนนั้นเองหัวหน้าได้มองไปที่ จางเทีย ส่วน จางเทีย เองก็มองอีกฝ่ายกลับ จางเทีย นั้นดูใจเย็นอย่างมากแทนที่จะทำท่าทีหงุดหงิดรึหยิ่งยโส
ในตอนที่ประตูเปิดออก หัวหน้าได้เข้าไปในห้อง เขายืนอยู่หน้าประตูที่สองพร้อมกับทหารหลายคนที่ซึ่งถือตะเกียงไว้ให้
ในตอนที่ตะเกียงนั้นสาดแสงออกมา ห้องขังก็สว่างขึ้น ภายใต้แสงตะเกียง ทุกคนได้เห็นฉากในคลับซึ่งทำให้พวกเขายากที่จะหายใจได้ นอกจาก จางเทีย แล้วทั้งห้องนั้นมีแต่ศพที่ตายด้วยท่าทีแปลกๆ
ฉากนี้มันทำให้เขาช็อคอย่างมาก
สำหรับผู้คุมที่คุ้นเคยกับคนที่โดนขังข้างในว่าเป็นคนแบบไหนแล้ว สิ่งที่พวกเขาเห็นคือลูกแกะใสซื่อที่ยืนอยู่ท่ามกลางศพหมาป่า มันแปลกจริงๆ
ในตอนที่ประตูบานที่สองถูกเปิดออก หัวหน้าก็ได้เข้าม าตามมาพร้อมกับทหารของอาณาจักรนอแมน พวกเขาเข้าล้อม จางเทีย เอาไว้พร้อมกับอาวุธเล็งมาที่เขา ตอนนั้นเองไม่มีใครสนใจเรื่องกลิ่นอีกต่อไป
“ เกิดอะไรขึ้นเมื่อคืนนี้ ? “ – หัวหน้าถามออกมาพร้อมกับมองไปในตาของ จางเทีย
“ พวกมันปรึกษาถึงเรื่องจะฆ่าผมยังไง ฟังดูแล้วมันน่าจะเจ็บปวดและไม่ให้เกียรติกันอย่างมาก ผมเองก็ไม่อยากตายอยู่แล้ว ดังนั้นตอนที่มันโจมตีผม เพื่อที่จะรอดแล้วผมเลยต้องฆ่าพวกมันทั้งหมด ! “
“ แก ? “
หัวหน้าดูเคร่งขรึมมากกว่าเดิม
“ ถ้าคุณไม่เชื่อ คุณจะคิดว่าพวกมันฆ่าตัวตายก็ได้ ไม่ว่ายังไงคนพวกนี้ก็เป็นแค่สัตว์ ผมไม่ได้สนความเห็นของคุณ ! “ จางเทีย ยืดมือออกมาและยักไหล่ – “ ผมรู้สึกว่าผมเองก็เป็นพลเมืองที่ดีที่ทำตามกฎของอาณาจักรนอแมน ผมไม่จำเป็นต้องโกหกเจ้าหน้าที่อยู่แล้ว ! “
หัวหน้าไม่ได้พูดอะไรอีก เขารับตะเกียงจากทหารคนหนึ่งแล้วเดินไปใกล้ๆศพของ หม่าหลง หัวหน้าได้นั่งยองๆลงไปแล้วเริ่มตรวจเช็คศพ
จางเทีย ได้เตะเข้าที่เป้าของ หม่าหลง ทำให้กระดูกตรงสะโพกแตกเป็นชิ้นๆ นอกจากนี้แล้วหัวของ หม่าหลง ก็แตกละเอียด แผลพวกนี้น่ะวิเคราะห์ได้ง่าย หลังจากที่มองผ่านๆแล้วหัวหน้าก็เข้าใจว่า หม่าหลง นั้นถูกฆ่ายังไงเมื่อคืนนี้
เด็กนี่มีความแข็งแกร่งที่น่าทึ่ง เขาเตะ หม่าหลง และทำให้กระเด็นขึ้นไปหัวอัดกับเพดาน เขาจะมีแรงอะไรที่ทำให้เขาทำแบบนี้ได้ ?
แต่สิ่งที่ทำให้หัวหน้าสนใจนั้นไม่ใช่แรงที่น่าทึ่งแต่เป็นการที่อวัยวะภายในของ หม่าหลง นั้นมีสภาพที่ดูไม่ได้จากแรงลับที่น่ากลัว มันมีรอยอยู่ตรงท้องศพด้วย
หลังจากที่เห็นเรื่องน่าขนลุกพวกนั้น หัวหน้าก็ต้องอึ้ง เขาดูเหมือนจะไม่เชื่อและคอยกระพริบตาเพื่อมองหาอย่างอื่น เขาถึงกับใส่ถุงมือและลองจับท้องของ หม่าหลง ดูเพื่อยืนยันว่ามันไม่ใช่แบบอื่น ที่ต่างจากที่เขาคิด
หน้าของเขาบิดเบี้ยว หัวหน้าลุกขึ้นยืนจากพื้นแล้วเดินไปที่ศพอื่น เขาลองดูศพที่สองอย่างระวังและพบว่ามีรอยตรงท้องเหมือนกับของ หม่าหลง ด้วย
ในศพที่สามชายหลังค่อม หัวหน้าก็ได้พบรอยที่อยู่ตรงอก
หลังจากนั้นเขาก็ไม่ได้ทำต่อเพราะตอนนี้เขาหงุดหงิดอย่างมาก ไม่ใช่แค่ จางเทีย แต่หน่วยกองทัพของเมืองก็ด้วย เขาหงุดหงิดไอ้บัดซบของหน่วยกองทัพที่ส่งคนที่ดูเหมือนจะได้รับพรสวรรค์จากเทพต่อสู้ที่สามารถก่อแรงลับขึ้นมาได้ในคุก
ใครก็ตามที่ได้รับการสนใจจากเทพต่อสู้นั้นไม่ควรรับการปฏิบัติแบบนี้ การปฏิบัติแบบนี้แน่นอนว่าต้องทำให้ชื่อเสียงของเทพต่อสู้ต้องมีมลทินและนั่นยังเป็นการท้าทายสิทธิของตระกูลจักรพรรดิของอาณาจักรนอแมน
จักรพรรดิเองก็คือศาสดาของเทพต่อสู้ ซึ่งนั่นถือเป็นศาสนาของอาณาจักรนอแมน่และเป็นเพียงความเชื่อเดียวของกองทัพ
ในอาณาจักรนอแมน คนที่สามารถทำให้เทพต่อสู้สนใจได้นั้นไม่ควรที่จะมาโดนตัดสินในศาลธรรมดาแต่ต้องไปตัดสินในปราสาทของเทพต่อสู้ในอาณาจักรนอแมน แม้แต่ในช่วงสงคราม การตัดสินโทษคนแบบนี้เองก็ต้องดูแลโดยพรีสในปราสาท
ทั้งเมืองตอนนี้ไม่มีพรีสแบบนั้นสักคนเดียว ทั้งหมดมีเพียงแค่ 5 คนเท่านั้น แน่นอนว่าพวกเขาคงไม่โผล่มาในเมืองแย่ๆแบบนี้หรอก
แรงลับของทักษะหมัดเหล็กโลหิตนั้นดุดันอย่างมากเมื่อโจมตีคน มันต้องเกือบทำให้พลังคีและเลือดของบางส่วนนั้นพุ่งออกมาจากร่างกาย ปล่อยให้เหลือรอยแปลกๆ นี่แหละที่ว่าทำไมมันถึงเป็นเครื่องหมายของแรงลับ รอพวนพวกนั้นน่ะทำเลียนแบบขึ้นมาไม่ได้เพราะมันต้องสร้างจากข้างในมาข้างนอก
ในตอนที่เทพต่อสู้สนใจใครแล้ว เขาน่ะจะแสดงรอยนี้จากคนๆนั้นออกมา นี่แหละคือคำสอนของศาสนาเทพต่อสู้
เมื่อตระหนักได้ว่าเขาเกือบทำความผิดพลาดครั้งใหญ่ หัวหน้านั้นก็ได้รู้สึกกลัวขึ้นมา ว่า จางเทีย จะไม่ได้ขู่เข่าด้วยพลังที่เขามีตอนนี้แต่พลังที่เขามีนั้นก็ได้เป็นตัวแทนถึงธรรมเนียมและระบบของทั้งอาณาจักรนอแมนและศาสนาเทพต่อสู้ซึ่งเป็นที่เคารพมากที่สุด
ภายใต้การมองอันทึ่งของเหล่าทหารและผู้คุม, หัวหน้าที่ซึ่งคอยเช็คตามศพต่างๆนั้นกลับคุกเข่าลงและดึงเอาจี้เทพต่อสู้ที่สร้อยคอออกมาแล้วจูบมัน หลังจากนั้นเขาก็เริ่มเอามือประกบกันแล้วพึมพำบางอย่าง
“ เทพต่อสู้ผู้กล้าหาญ โปรดให้อภัยข้าสำหรับความผิดพลาด ข้าได้โยนคนที่ท่านจับตาดูมายังที่สกปรกเช่นนี้ สิ่งเดียวที่ทำให้ข้าโชคดีคือชื่อเสียงของท่านได้ป้องกันไม่ให้ที่สกปรกเหล่านี้ต้องมายุ่งเกี่ยวกับคนของท่าน – อาบิบาวาน่า ! “
แม้ว่าผู้คุมจะไม่รู้ว่า กัปตันเฉียน นั้นสวดทำไมแต่ในตอนที่ทหารของอาณาจักรนอแมนได้ยินมัน พวกเขาต่างก็หน้าซีดทันที ตอนนั้นพวกเขาต่างก็ถอยกลับไปหนึ่งก้าวและมองอย่างสงสัยมาที่ จางเทีย
ตอนนี้ จางเทีย ยังไม่เข้าใจว่าทักษะหมัดเหล็กโลหิตนี่ยิ่งใหญ่ขนาดไหนสำหรับอาณาจักรนอแมน
กัปตันเคอร์ลิน ได้บอกเขาว่าหมัดเหล็กโลหิตนี้เรียกว่าหมัดของเทพต่อสู้ ในคนที่สามารถเชี่ยวชาญมันได้จะเป็นมีอำนาจและร่ำรวย ทำให้ทุกคนเคารพ ดูเหมือนว่าสิ่งที่ กัปตันเคอร์ลิน พูดจะเป็นความจริง
หัวหน้านั้นตั้งใจที่จะโยน จางเทีย มาหาพวกบัดซบนี่และได้แสดงสีหน้าเย็นชาให้เขาเมื่อคืน แต่ตอนนี้กลับเปลี่ยนท่าทีไปเลย
“ ตามกฎของอาณาจักรนอแมน พลเมืองคนไหนที่สามารถสร้างแรงลับของหมัดเทพต่อสู้ได้จะไม่ได้ถูกตัดสินในศาลทั่วไปอีก ดังนั้นโปรดขออภัยกับการกระทำของฉันด้วย นายน่ะไม่เหมาะที่จะอยู่ที่นี่อีกต่อไปแล้ว แต่หน่วยกองทัพของเมืองน่ะส่งนายมาที่นี่ หมายความว่านายน่ะได้ทำผิด ดังนั้นฉันจะส่งนายให้กับ ผู้การลิปนิซ ผู้การของกองทัพเขาเดียวในเมือง เขาจะเป็นคนกำหนดโชคชะตาของนาย ! “ – หัวหน้าเฉียน ได้อธิบายให้ จางเทีย ฟังก่อนที่จะสั่งให้ลูกน้องนั้นลดอาวุธลง
“ ฉันเตือนนายก่อน แม้ว่าอาณาจักรนอแมนจะโปรดปราณคนที่เชี่ยวชาญหมัดเทพต่อสู้ แต่ถ้านายอยากจะหนี ฉันคงไม่สนเรื่องการสั่งสอนบทเรียน ! “
“ ฉันเป็นแค่พลเมืองของอาณาจักรนอแมน เป็นเด็กที่ซึ่งฝึกและยอมรับกฎป่าเถื่อนในการฝึกเอาตัวรอดของอาณาจักรนอแมนแล้วโดนจัดฉาก แน่นอนว่าฉันจะไม่หนี ! “ – หลังจากที่พูดจบ จางเทีย ก็ยิ้มออกมา – “ งั้นเราออกจากที่นี่กันได้รึยัง ? ที่นี่กลิ่นมันแย่จริงๆ ! “
จางเทีย เดินออกไปที่ทางเดินในชั้นสามอีกครั้ง นักโทษคนอื่นทั้งสองฝั่งต่างก็อึ้งราวกับเห็นผีเมื่อเห็น จางเทีย เดินออกมาจากคลับที่เขาเข้าไปเมื่อคืนโดยไม่เสียผมแม้แต่เส้นเดียว
“ เกิดอะไรขึ้น ? พวกห่านั่นเป็นดีไปแล้วรึไง ? “
หลายนาทีต่อมาหลังจาก จางเทีย ออกจากชั้นสามไป ผู้คุมก็เริ่มนำศพออกจากคลับทีละคนๆ ทุกคนจึงได้รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น
ศพของ หม่าหลิง...
ศพของหมาบ้า...
ศพของไอ้แก่หลังค่อม...
ศพของ แวมไพร์แจ็ค...
....
ทุกศพนั้นโดนแบกออกมาจากคลับ เมื่อคิดถึงเรื่องที่เด็กนั่นไม่เป็นอะไรเลย นักโทษทุกคนต่างก็ขนลุก
ไม่คาดคิดเลยว่าคนที่เปลี่ยนพวกบัดซบนี่เป็นศพได้นั้นจะสุดยอดกว่าที่พวกเขาคิด หลายคนคิดว่าเด็กนี่ไม่มี่ทางรอด พวกเขาไม่คิดว่าพวกสัตว์ประหลาดในรูปร่างมนุษย์นี้จะมีสภาพจบลงแบบนี้...