spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
| *ตั้งค่าถาวร (คลิกตั้งค่าถาวร) |
Chapter 155: กลับกัน
นี่เป็นเย็นที่ยาวนานที่สุดที่ครอบครัวจางเคยเจอมา แม้ว่าพี่ชายของ จางเทีย จะไม่กล้าบอกพ่อแม่เรื่องแย่ๆที่เขาได้รู้มาก็เถอะ กำแพงสูงๆของคุกนั้นแน่นอนว่าต้องทำให้ครอบครัวจางรู้สึกไม่สบายใจได้
สามวัน จางหยาง คิดว่า จางเทีย คงรอดถึงสามวันไม่ได้ เขาเองก็ยังไม่รู้ว่าจะทนอยู่ข้างในนานขนาดนั้นได้รึเปล่า ความหวังสุดท้ายของ จางหยาง คือแรงที่สุดยอดที่ จางเทีย ได้แสดงออกมาตอนที่ยึดดาบไปจากมือเขา
จางหยาง นั้นไม่รู้ว่า จางเทีย แข็งแกร่งแบบนี้ได้ยังไง แต่แรงนี่น่ะเป็นความหวังในการอยู่รอดของ จางเทีย ในยุคนี้ความแข็งแกร่งคืออำนาจที่แท้จริง คนที่แข็งแกร่งนั้นจะเอาตัวรอดในคุกได้
เช้าวันต่อมาก่อนที่ จางหยาง จะออกจากบ้าน พ่อของเขาได้เอากระเป๋าเงินหนักๆให้ – “ นี่คือเงินเก็บของเรา ไปเอา จางเทีย กลับบ้านมาให้ได้อย่างปลอดภัย ! “
จางหยาง รับกระเป๋านั่นมาโดยรู้ว่านั่นเป็นเงินเก็บทั้งหมดที่พ่อแม่เขามี เขาจึงเก็บกระเป๋านั้นไว้อย่างดีพร้อมกับพยักหน้าให้
ในตอนที่ จางหยาง เดินออกจากประตูมา เขาก็ได้เห็นทหารของอาณาจักรนอแมนหลายคน พวกนั้นมองมาที่ประตูบ้านเหมือนตั้งใจจะมาเคาะประตู
“ สวัสดี นี่ใช่บ้านของ จางเทีย รึเปล่า ? “ – หนึ่งในนั้นถามขึ้นมา ดูเหมือนว่าจะเป็นคนที่พาตัว จางเทีย ไป
จางหยาง ที่เห็นสัญลักษณ์ ‘ หมาแดง ‘ เริ่มหงุดหงิดขึ้นมาและตะโกนออกมาดังๆ – “ ไม่ใช่ จางเทีย โดนนายจับไปรึไงเมื่อวานนี้ ? นายมาที่นี่ทำไม ? “
“ ใครกล้าจับ จางเทีย ? “ – หลังจากที่ได้ยินคำพูดของ จางหยาง ทหารนั้นก็อึ้ง สีหน้าของเขาเปลี่ยนไปเป็นเคร่งขรึม – “ นายบอกฉันได้มั้ยว่าเกิดอะไรขึ้นกับ จางเทีย ? ฉันเป็นเพื่อนของเขา ซอลเวย์ .. “
“ นายเป็นเพื่อนของ จางเทีย ? “ - จางหยาง มองไปที่สัญลักษณ์นั่น..ไม่ เขามองไปยังคนที่บอกว่าเป็นเพื่อนของ จางเทีย และเริ่มสับสน จางเทีย เป็นพวกเดียวกับทหารของอาณาจักรนอแมนตั้งแต่เมื่อไหร่ ?
“ ใช่ จางเทีย เคยช่วยชีวิตฉันไว้ครั้งหนึ่ง ฉันรู้ว่าเขากลับมาเมื่อวานนี้หลังจากที่ฝึกเสร็จ ดังนั้นฉันเลยมาที่นี่เพื่อขอบคุณเขา คิดจากเรื่องที่เขาช่วยฉันแล้ว ฉันยังไม่มีโอกาสที่จะขอบคุณเขาจริงๆเลย ! “
เมื่อเห็นทหารพูดแบบนั้น จางหยาง ก็เริ่มมีกำลังใจขึ้นมา เขาจับมือของ ซอลเวย์ เอาไว้แล้วอธิบาย – “จางเทีย โดนจับ เร็วเข้า ไปที่หน่วยกองทัพกับฉัน ถ้าสายเกินไปเขาอาจจะโดนฆ่าก็ได้ .... “
“ เกิดอะไรขึ้น ? “
“ มีบางคนใส่ร้ายเขา ต้องการที่จะฆ่าเขา ! “
เมื่อ จางหยาง พูดจบ ไม่ใช่แค่ ซอลเวย์ แม้แต่ทหารรอบๆยังหงุดหงิดขึ้นมา ถ้าคนช่วยชีวิตทหารของหน่วยกองทัพเขาเหล็กโดนจัดการในเมือง แน่นอนว่ามันต้องเป็นเรื่องที่ดูหมิ่นเกียรติของกองทัพเขาเหล็กเอามากๆ...
“ ไปกันเถอะ เราจะไปหาพวกบัดซบในหน่วยกองทัพกัน ! “
มันไม่ใช่ประสบการณ์ที่ดีที่ต้องมาอยู่ในคุกมืด หลังจากอยู่ที่นั่นมาวันหนึ่ง จางเทีย รู้สึกว่าเขาเหมือนกับเสียจมูกตัวเองไปเพราะไม่ได้กลิ่นอะไรเลย นอกจากนี้แล้วก็ยังมีแมลงวันเยอะซึ่งพวกมันไม่ได้สนด้วยว่าพวกนักโทษจะแข็งแกร่งแค่ไหน
จางเทีย ผ่านคืนสุดท้ายมาได้ด้วยดี นอกจากปรับแต่งจุดชีพจร เขายังใช้เวลาที่เหลือใน Trouble-Reappearance Fruits เมื่อคืนเขาได้ตายมาสี่ครั้งข้างใน แต่ละครั้งนั้นเขาโดนหมาป่าธรรมดากว่า 500 ตัวและหมาป่าตัวโตกว่า 20 ตัว,อีกทั้งตะกวนกินคนกว่า 10 กว่าตัวและยังสิงโตอีกหลายตัวล้อมเอาไว้
จางเทีย น่ะมักจะใช้ทักษะหมัดเหล็กโลหิตเพื่อฆ่าพวกมัน แต่ละครั้งนั้นเขาได้ใช้แรงลับทั้งหมดออกมาแต่เขาไม่สามารถฆ่าศัตรูได้ด้วยหมัดเดียว
ภายใต้การต่อสู้และการฆ่านั้น แผลของ จางเทีย ก็เพิ่มขึ้นพร้อมกับแรงที่ลดลงไป ในตอนที่เขาอ่อนแอถึงขีดสุด เขามักจะโดนสัตว์พวกนั้นฉีกเป็นชิ้นๆ
การฝึกใน Trouble-Reappearance Fruits ทั้งเจ็บปวดและมีความสุข นอกจากจะไม่ได้ตายจริงๆแล้วความเจ็บปวดที่เขาผ่านมานั้นก็เหมือนจริงทั้งหมด
เขาได้ตายไปกว่าสี่รอบด้านในและแต่ละครั้งเขาก็รู้สึกเหมือนโดนลงโทษอย่างโหดร้าย เขามีแผลกว่า 100 อันบนร่างกาย ก่อนที่จะโดนฉีกเป็นชิ้นๆ สิ่งที่ทำให้ จางเทีย รู้สึกวางใจได้คือหลังจากที่ออกจาก Trouble-Reappearance Fruits มาแล้วเขาจะไม่ได้รู้สึกเจ็บปวดแบบนั้นอีก พวกมันจะหายไปทันที ถ้าไม่งั้นแล้วเขาคงไม่กล้าที่จะเจอกับความเจ็บปวดแบบนั้นซ้ำแล้วซ้ำเล่า
ความสุขในการบ่มเพาะใน Trouble-Reappearance Fruits นั้นสามารถเข้าใจได้แค่คนที่เคยเจอมันเท่านั้น หลายชั่วโมงใน Trouble-Reappearance Fruits เมื่อคืนนี้ --- หลายคนคงทำให้มันเสียเปล่าแต่ จางเทีย ได้รับประสบการณ์อันยากลำบากที่ซึ่งหลายคนคงไม่มีโอกาสได้เจอแม้ใช้เวลาทั้งชีวิต ผ่านการท้าทายพวกนี้เขาได้พัฒนาตัวเองในทุกด้านขึ้นมาได้อย่างรวดเร็ว
ในหลายวันที่ผ่านมาเพราะเขาได้ทำการฝึกใน Trouble-Reappearance Fruits บ่อยๆ เขาจึงได้พบการทำงานใหม่ๆหลายอัน
ยกตัวเอย่างเช่น : การใช้งาน Trouble-Reappearance Fruits นั้นจะสามารถใช้ได้สูงสุด 3 ชม. หลังจากนั้นพลังงานที่ส่งให้กับ Trouble-Reappearance Fruits จะอ่อนแรงลงและทำให้ฉากข้างในนั้นถล่มลงมา จางเทีย เจอเรื่องนี้ในตอนที่เขาจะลองเทียบความเร็วและความอึดกับหมาป่า
เขาลองใช้ Trouble-Reappearance Fruits ในทุ่งหญ้าพระจันทร์เสี้ยว หลังจากนั้นเขาก็ได้เริ่มวิ่งโดยมีหมาป่าหลายร้อยตัวไล่ตาม จางเทีย ยังคงวิ่งไปกว่า 3 ชม.แต่หมาป่านั่นไล่ตามเขาไม่ทัน จากนั้น จางเทีย ก็เห็นว่าฉากตรงนั้นได้พังลงไปและได้หายไป
นี่คือกฎข้อแรกของ Trouble-Reappearance Fruits ที่ซึ่ง จางเทีย เพิ่งเจอ อย่างที่สองนั้นยิ่งมีสิ่งมีชีวิตในฉากนั้นมากเท่าไหร่และยิ่งระดับสูงมากเท่าไหร่ ยิ่งใช้พลังวิญญาณมากกว่าเดิมให้กับฉากเพื่อเปิดการทำงานมัน
อีกอย่างระหว่างที่ใช้งานนั้นสิ่งที่กินพลังวิญญาณมากที่สุดนั้นไม่ใช่สิ่งมีชีวิตแต่เป็นฉากต่างหาก
จางเทีย ได้ลองและพบความจริงพวกนี้ ในตอนที่เขาใช้หมาป่าเพียงหนึ่งรึสองตัว เขาใช้ Trouble-Reappearance Fruits ได้ 23 ครั้ง ในตอนที่เขาใช้หมาป่าราวๆ 50-100 ตัว เขาสามารถใช้ Trouble-Reappearance Fruits ได้ 8-10 ครั้ง ก็เหมือนกับตอนนี้ในตอนที่เขาใช้หมาป่ากว่า 500 ตัวและสิ่งมีชีวิตอื่นๆ เขาสามารถใช้มันได้แค่ 4 ครั้ง
ด้วยพลังวิญญาณที่เพิ่มขึ้นมา 7 เท่าจึงทำให้รู้สึกว่ามันน้อยนิดไปหน่อย
เพราะแสงจันทร์รึแสงอาทิตย์นั้นรอดผ่านที่นี่ไม่ได้ สิ่งที่เตือน จางเทีย ว่าเช้าวันใหม่มาถึงตอนไหนคือนาฬิกาชีวภาพของเขา
มันไม่ได้รู้สึกดีที่มานอนท่ามกลางศพพวกนี้แต่ จางเทีย รู้สึกว่าคนพวกนี้น่ะไม่ต่างอะไรกับสัตว์ เขาเลือกที่จะเห็นศพของหมาป่ามากกว่ารึอาจจะเป็นอย่างอื่นจะดีกว่า
หลังจากที่เดินไปมา เขาก็ได้เดินวนอยู่รอบห้องก่อนจะเริ่มฝึกกังฟูที่เขาได้คิดมาหลายวันก่อน : ทักษะหลังหมีเหล็ก เขาได้สร้างมันขึ้นมาตอนที่เห็นหมีนั้นใช้หลังของมันอัดเข้ากับต้นไม้เพื่อให้ผลไม้ตกลงมาจากต้น
เนื่องจาก Iron-body Fruit นั้นต้องโดนโจมตีร่างกาย ---- และเขาไม่สามารถเป็นกระสอบทรายในคลับต่อสู้ได้ เมื่อเห็นหมีทำ จางเทีย จึงคิดว่าการโดนบางอย่างอัดแรงๆโดยใช้หลังก็จะกระตุ้นให้ Iron-body Fruit สุกขึ้นมาได้เหมือนกัน อันที่จริงแล้ววิธีนี้ถือว่าได้ผลอย่างมาก ด้วยกังฟูนี้ จางเทีย ได้เปลี่ยนการโจมตีแย่ๆให้กลายเป็นข้อดีได้และได้ผลดีด้วย
จางเทีย ได้ฝึกทักษะนี้อยู่สองอาทิตย์และทำให้ Iron-body Fruit ผลที่สามนั้นสุกขึ้นมา ก็คล้ายเดิมในตอนที่เขากินมันไป ในตอนที่เขากินผลที่สามเข้าไปเขาก็ยังคงรู้สึกปวดท้องและถ่ายของสีดำออกมา
แต่สองครั้งสุดท้าย จางเทีย พบกว่าของเสียสีดำนั้นเริ่มน้อยลง นอกจากพลังงานเย็นๆจาก Iron-body Fruits ที่ผ่านทะลุกล้ามเนื้อของเขาแล้วมันยังทำให้เขารู้สึกสบายด้วย
จางเทีย พบว่ากำแพงซีเมนต์นี้น่ะตั้งฉากกับพื้น เขาเอาหลังพิงกำแพงแล้วกางขาออกเหมือนตัวหนังสือจีน‘八’ เขารักษาส้นเท้าของเขาให้อยู่ห่างกำแพงไป 40 ซม.
เมื่อตั้งท่าเสร็จ เขาก็เริ่มเอนหลังลงไปแล้วใช้หลังนั้นอัดเข้ากับกำแพง หลังจากที่อัดเข้าแล้วเขาก็จะยืนนิ่งๆรอให้ฝุ่นที่กำแพงนั้นสงบลงก่อน...
เขาอัดกำแพงด้วยความเร็ว 2 วินาทีต่อครั้ง ผลก็คือทั้งชั้นเริ่มสั่นด้วยเสียง ปังๆ เพราะ จางเทีย น่ะมีหมาป่า 9 ตัวอยู่ในร่างกายและความแข็งแกร่งของนักรบระดับ 4 แน่นอนว่าเขาต้องทรงพลังยิ่งกว่าหมีแน่ๆ
เสียงนั้นทำให้นักโทษหลายคนตื่นขึ้นมา ในตอนที่พบว่าเสียงนั้นดังขึ้นมาจากคลับที่ซึ่งเด็กน้อยนั้นถูกโยนไปเมื่อวันก่อน ทุกคนต่างก็เงียบ ถ้าเสียงนี้ดังมาจากที่นั่นแล้ว มันก็ไม่ใช่เรื่องแปลก เนื่องจากไม่มีใครรู้ว่าพวกโรคจิตนั้นทำอะไรอยู่ข้างในบ้าง
ผู้คุมที่ซึ่งส่งตัว จางเทีย เมื่อคืนนี้ได้เข้ามาที่นี่ในตอนเช้า ปกติแล้วเขาจะไม่กลับมาเร็วนัก พวกเขาทำก็เพราะ จางเทีย
มีกฎที่ไม่ได้เขียนไว้ในคุก มันเป็นเรื่องธรรมดาที่มีคนตายในคุกและไม่มีใครสนเรื่องนี้แต่ถ้าคนที่ตายนั้นดูน่าสงสารอย่างโดนฉีกเป็นชิ้นๆนั่นอาจจะทำให้เกิดปัญหาให้ผู้คุมได้
นี่น่ะคือข้อตกลงระหว่างนักโทษและผู้คุม แต่เนื่องจากคลับในชั้นสามนั้นพิเศษ พวกโรคจิตที่อยู่ข้างในจึงมักจะไม่ยอมปล่อยศพออกไป ผู้คุมไม่กล้าที่จะเก็บ จางเทีย ไว้ข้างในนานเกินไป
หลังจากโดนทรมานหนึ่งคืนแล้ว เด็กนั่นคงโดนฆ่าอย่างแน่นอน ดังนั้นก่อนที่ศพนั้นจะถูกชำแหละเละซึ่งทำให้เกิดปัญหากับผู้คุม พวกเขาควรที่จะไปเอาศพออกมาและรายงานเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนให้หัวหน้ารู้
ในตอนที่ผู้คุมได้มาถึงชั้นสาม พวกเขาก็ได้ยินเสียงอันน่ากลัวดังก้องไปทั่วทางเดิน มันรู้สึกเหมือนว่าทั้งชั้นกำลังสั่น
เสียงนั้นมาจากคลับ เมื่อได้ยินแบบนั้นสีหน้าของผู้คุมต่างก็ซีดและพวกเขาก็รีบวิ่งไปที่สุดทางเดิน
เมื่อเห็นฉากในคลับ พวกเขาต่างก็อึ้ง เด็กที่น่าจะกลายเป็นศพตั้งแต่เมื่อคืนกำลังเอาหลังอัดกำแพง หลังจากที่เห็นพวกผู้คุม เด็กนั่นก็หยุด
“ สวัสดีตอนเช้า ! “ - เขาถึงกับทักทายพวกเขาด้วย
“ เขายังไม่ตาย ? “ – หนึ่งในผู้คุมได้ร้องออกมาเหมือนกับเห็นผี
“ ชีวิตฉันดีเหลือเกิน ฉันจะตายทำไม ? “ – เขาจับกรงขัง เด็กนั่นพูดต่อ – “ โอ้ คุณช่วยเอาผมออกไปก่อนได้มั้ย ? มันรู้สึกไม่ดีเลยที่ต้องมาอยู่กับศพพวกนี้.. “