spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

Chapter 154: มังกรคลั่ง

จากการที่โดนล้อมและหายใจรดก็ได้มีเงาหนึ่งพุ่งเข้าหาเขา..

ปัง !

อีกเงาที่เร็วกว่านั้นคว้าแขนของชายคนแรกเอาไว้แล้วต่อยเขา ทำให้เขากระเด็นกลับออกไป

“ เด็กนี่เป็นของข้า... “

เงาหลังนั้นสูงกว่าและแข็งแรงกว่า ด้านหลังเขานั้นมีเงาของแมงมุมดำยักษ์ซึ่งบ่งบอกว่าชายคนนี้นั้นเป็นนักสู้ระดับ 6 ซึ่งมีพลังต่อสู้คี

ในตอนที่ชายคนนี้ยืนขึ้น เงาอื่นๆรอบๆ จางเทีย ก็ได้หยุดเดินและไม่ได้แสดงท่าทีก้าวร้าวออกมาอีก

“ เด็กนี่เป็นของข้า  .. “ – เงายักษ์ชี้มาที่ จางเทีย ที่ซึ่งยังคงยืนอยู่ที่ตรงทางเข้าและมันได้คำรามเหมือนชี้มาที่อาหาร – “ เด็กอวบๆเป็นของข้า  ห้ามให้คนอื่นมายุ่ง ! “

“ หม่าหลง นี่มันไม่ขึ้นกับแกหรอกนะ... “ – ชายหลังค่อมฮึดฮัดออกมาแล้วเดินขึ้นมาข้างหน้าหนึ่งก้าว เขาได้สะบัดหัวไปมาเหมือนหนูยักษ์และเดินเข้ามาหา – “ แกน่ะแข็งแกร่งก็จริง  แต่ถ้าเราโจมตีแกด้วยกันแล้วแกคงไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเราแน่ ! “

“ นานแล้วนะที่ฉันไม่ได้เห็นของเล่นที่น่าสนใจ..  “- ชายอีกคนที่หน้าตาน่าเกลียดที่ซึ่งจมูกโดนตัดออกเหลือเพียงแค่รูสองอันเดินเข้ามา มีแมงมุมด้านหลังชายคนนี้ด้วย – “ ฉันล่ะอยากดมกลิ่นเด็กนี่ดูจริงๆ... “

“ เด็กนี่ไม่ใช่ของแกคนเดียว เขาเป็นของพวกเรา . “ - ชายอีกคนเดินออกมาจากฝูงคน เท้าและมือของเขาสกปรกอย่างกับของหมา ส่วนตาที่กระหายของเขานั้นจ้องมาที่ จางเทีย อย่างกับหมาป่าวซึ่งหิวโหยมาหลายเดือน  ในเวลาเดียวกันเขาก็เลียปาก – “ เลือดของเด็กหนุ่มน่ะรสชาติดีที่สุดแล้ว ฉันไม่สนว่าแกจะเล่นกับเขายังไงแต่แกต้องส่งให้เขาก่อนที่เขาจะตาย ถ้าเขาตาย เลือดของมันจะกินยาก.... “

“  ข้าต้องการ 5 ชม... “ – หม่าหลง พูดขึ้นหลังจากที่คิดสักพัก

“ ชายคนสุดท้ายที่แกเอาไปตายตั้งแต่ 3 ชม. ไอ้หนูนี่ดูไม่แข็งแรงขนาดนั้น .. “

ชายอีกคนเดินเข้ามาใกล้ จางเทีย

“ อย่างมากหนึ่งชั่วโมง อีกอย่างแกต้องรับรองด้วยว่าเด็กนี่จะต้องยังมีชีวิตอยู่  แกน่ะมีเวลาแค่ชั่วโมงเดียว ! “ - ชายแก่หลังค่อมเถียงขึ้นมา  - “ ถ้าแกไม่ตกลง หลังจากนี้สักพักตอนที่คนอื่นยื้อแกเอาไว้ ฉันจะหักคอเด็กนี่ก่อน ดูมันตายง่าย ถ้าเป็นแบบนั้นล่ะก็คงไม่มีใครได้สนุกกับมันแน่ ! “

นี่เป็นครั้งแรกของ จางเทีย ที่ถูกเห็นเป็นก้อนเนื้อ  ในตอนที่เถียงกันเรื่องแบ่งตัวเขานี้ไม่มีใครมองเขาเลยสักคน ส่วนมากนั้นเห็นว่าเขาคงตายแน่ๆ จางเทีย เห็นว่าคนพวกนี้น่ะมีสีหน้าเย็นชาและเข้าใจว่าคนพวกนี้เป็นคนแบบไหน

แม้แต่หนอนบนศพที่ทุ่งหญ้าก็ยังสะอาดกว่าคนพวกนี้

คนที่โดนขังที่นี่น่ะไม่มีสิทธิเรียกว่าคนได้ด้วยซ้ำ พวกนี้น่ะคือศพเดินได้ซึ่งหายใจทิ้งไปวันๆ พวกมันควรถูกฝังให้เป็นซาก พวกมันไม่ควรที่จะมีชีวิตต่อไปด้วยซ้ำ

ตาของ จางเทีย เริ่มเย็นชาและไร้อารมณ์ขึ้น

ตอนนี้สัตว์พวกนี้น่ะตกลงกันได้แล้ว ในชั่วโมงแรก จางเทีย ต้องเป็นของชายที่ชื่อ หม่าหลง ที่ซึ่งจะรับประกันว่า จางเทีย จะไม่ตายในชั่วโมงแรกและอวัยวะภายในส่วนใหญ่ต้องไม่เสียหายด้วย เมื่อชั่วโมงแรกจบลง ชายอีกคนจะมีสิทธิเลือกว่าใครจะได้ใช้ จางเทีย และจะได้เป็นเจ้าของอวัยวะภายในและแม้แต่เลือดของเขาด้วยก่อนที่เขาจะโดนทรมานจนตาย

หลังจากที่ตกลงกันได้แล้วนอกจาก หม่าหลง คนอื่นๆต่างก็ถอยกลับไป 7-8 ม..จาก จางเทีย แล้วล้อมเอาไว้ด้วยตาที่มองมาที่เขา  ในเวลาเดียวกันพวกมันก็กลืนน้ำลายด้วยความตื่นเต้น

หม่าหลง นั้นสูงกว่า 2 ม. กล้ามเนื้อของเขากำยำทำให้เขาดูเหมือนภูเขาเดินได้  เพราะการต้องโป๊เหมือนคนอื่นๆ หม่าหลง ได้เดินเข้าไปหา จางเทีย   ระยะเวลานี้ทำให้ จางเทีย เห็นว่า หม่าหลง น่ะถูกตอนและไม่ใช่ผู้ชายอีกต่อไปแล้ว...

“ ฮี่ฮี่... แกเห็นอะไร ? แกแปลกใจงั้นเหรอ ? “ - เมื่อเห็นว่า จางเทีย รู้ว่าเขาโดนตอน หน้าของ หม่าหลง ก็บิดเบี้ยว – “ อีห่านั่นสวยมาก เพื่อที่จะเอามันฉันเลยฆ่าผัวมันแล้วโยนลูกของมันอัดพื้นจนตาย หลังจากนั้นฉันก็เอามันที่บ้านเอามานานกว่าเดือน หนึ่งเดือนต่อมามันก็เริ่มเชื่อฟัง มีครั้งหนึ่งตอนฉันพักเมื่อเอาเสร็จ ฉันเชื่อใจมัน มันกลับกัดควยฉัน เพื่อที่จะแก้แค้น ฉันเลยหักคอมันแล้วล้วงควยออกจากปาก น่าเสียดายที่ต่อกลับคืนไม่ได้ มันไม่ใช่แค่กัดออกแต่มันยังเคี้ยวเป็นชิ้นๆด้วย .. “

“ แล้วทำไมแกยังมีชีวิตอยู่  ทำไมแกไม่โดนแขวนคอตอนโดนจับ ? “ - จางเทีย ถามอย่างใจเย็น

“ พวกมันไม่รู้ ผู้หญิงที่โดนเอาและฆ่าน่ะไม่ได้ไปแย้งในศาล... “  - หม่าหลง ยิ้มเยาะออกมา – “ ฉันโดนขังเพราะคดีอื่น พวกมันเห็นว่าฉันเป็นแค่อาชญากรทั่วไปเลยจับมาขัง แกรู้มั้ย ? ในตอนที่ฉันมาที่นี่ ฉันพบว่าแม้ว่าจะไม่มีควยแต่ฉันก็ยังทำเรื่องน่าสนใจได้เยอะ ตราบใดที่แกว่านอนสอนง่าย ฉันจะให้แกรอดไปได้อีกหลายวัน... “

หม่าหลง ยื่นมือที่กว้างพอๆกับต้นขาของ จางเทีย ออกมาคิดจะคว้าหัวของ จางเทีย เอาไว้

เมื่อเห็น หม่าลง พร้อมที่จะลงมือ คนอื่นๆต่างก็เผยการแสยะยิ้มออกมา

ขนาดตัวของ หม่าหลง และ จางเทีย นั้นต่างกันเกือบ 3 เท่าได้

จางเทีย คว้าเอาข้อมือของ หม่าหลง เพื่อไม่ให้ยื่นออกมาอีก เมื่อสัมผัสได้แบบนั้นหน้าของ หม่าหลง ก็ซีดลงไปและเขาก็ใช้แรงเพิ่มขึ้นโดยมีแมงมุมโผล่มาที่หลังของเขาแต่มือของ จางเทีย ยังคงนิ่งอยู่  สุดท้ายแล้วหน้าของ หม่าหลง ก็บิดเบี้ยวและเหงื่อก็เริ่มผุดที่หน้าผากของเขา...

ในตอนที่ หม่าหลง เพิ่มแรงไปเขาก็ได้ใช้พลังต่อสู้คีออกมา เนื่องจากเขารู้สึกว่า จางเทีย ไม่ได้มีพลังต่อสู้คี เขาคิดว่าพลังต่อสู้คีของเขาจะหยุด จางเทีย ได้  ชีวิตเด็กน้อยคนนี้ขึ้นอยู่กับเขาแต่ หม่าหลง นั้นพบว่าในตอนที่พลังคีของเขาไปถึงมือของ จางเทีย  มันก็ระเหยไปราวกับฝนที่ตกไปโดนลาวา

หน้าของ หม่าหลง ซีดลงไปเพราะเขาพบว่าแรงที่เขาใช้ไปเหมือนกับไปชนกำแพงเหล็ก  พลังต่อสู้ของ หม่าหลง นั้นเบียดเข้าไปไม่ได้เลยสักนิ้วเดียว

ทำไมถึงมีแรงที่ซ่อนอยู่แบบนี้ได้..

“ มันเป็นไปได้ยังไง ? “ – หม่าหลง อุทานออกมาราวกับโดนมีดสับ

ในเวลาเดียวกันมือของ จางเทีย ก็กำแน่นยิ่งกว่าเดิม

คนที่ดูอยู่รู้สึกผิดปกติขึ้นมา – “ ไม่มีทาง หม่าหลง อ่อนแอกว่าเด็กนี่ได้ยังไง ... “

“ อ๊า.... “
ในที่สุด หม่าหลง ก็ทนไม่ไหวอีกต่อไปและได้ใช้อีกมือต่อยเข้าที่หัวของ จางเทีย

“ ตายซะ ! “

จางเทีย เตะส่วนร่างของตัว หม่าหลง โดยใช้ขาขวาก่อนที่อีกหมัดจะถึงหัวเขา  ลูกเตะนี้มีชื่อว่าลูกเตะปืนใหญ่ในทักษะหมัดเหล็กโลหิต  มันอัดเข้าที่เป้าของ หม่าหลง  ในตอนที่เตะโยนแรงลับของทักษะที่เท้านั้นก็ระเบิดออกมา...

ด้วยการที่โดนเตะจาก จางเทีย    หม่าหลง ที่สูงกว่า 2 ม.นั้นปลิวไปอย่างกับลูกโป่งพร้อมกับเสียงกระดูกที่หัก  หัวของมันอัดเข้ากับเพดานที่สูง 3 ม.ทำให้เกิดเสียงกระดูกแตกดังขึ้นมาพร้อมกับเลือดที่สาดกระเซ็นไปทั่วทุกที่ จากนั้นมันก็ตกลงมากองที่พื้น

หลังจากที่ตกลงมาแล้ว มันก็ไม่หายใจอีกต่อไป

ลูกเตะของ จางเทีย นั้นน่ากลัวเหลือเกิน

มันเหมือนกับโดนหักคอ สัตว์ในห้องขังนั้นหยุดส่งเสียงแปลกๆและอึ้งไปเสี้ยววินาที

หม่าหลง ตาย ? หม่าหลง ที่อยู่ในระดับ 6 โดนเด็กนี่เตะตาย ?  เพราะทุกคนรู้ถึงพลังที่แท้จริงของ หม่าหลง  พวกมันจึงเริ่มกลัวและถอยห่างออกไป...

มันยากที่จะบอกได้ว่า จางเทีย นั้นคิดยังไง – เขาแค่มองไปที่ หม่าหลง ก่อนที่จะส่ายหน้า

จางเทีย เงยหน้าขึ้นมาและมองไปรอบๆห้อง การโดนพวกนี้ล้อมนั้นน่ากลัวกว่าโดนหมาป่า 300 ตัวล้อมรึเปล่า ?

เขาเดินไปหาชายพวกนั้น...

“ เพราะ หม่าหลง ตายแล้ว ก็ไม่มีใครทำร้ายแกได้แล้ว.. “ – ไอ้แก่หลังค่อมพูดขึ้นพร้อมกับถอยออกไป

จางเทีย ไม่สนใจที่มันพูดแค่เดินเข้าไปหา..

“ ที่นี่น่ะแกอยากทำอะไรก็ได้ตามใจ...”

ชายหลังค่อมพูดต่อพร้อมกับถอยหลัง

“ เราจะทำตามคำสั่งแก .. “

จางเทีย ก็ยังคงไม่สนใจแค่เดินเข้าไปหา ...

“ ไป ! “

ในตอนที่ไอ้แก่หลังค่อยตะโกน เงาสี่เงาก็ได้พุ่งเข้าหา จางเทีย   เงาแมงมุมของไอ้แก่เองก็โผล่ขึ้นมาเช่นกัน

จางเทีย ต่อยออกไปสี่หมัดในเสี้ยววินาที ในเวลาเดียวกันเงาสี่เงานั่นก็กระเด็นออกไปตกลงไปกองที่พื้น สามในสี่นั้นลุกขึ้นยืนไม่ได้อีก  ส่วนชายหลังค่อมนั้นเลือดไหลแล้วมองมาที่ จางเทีย ด้วยท่าทีตะลึง  เขารู้สึกว่าอวัยวะภายในของเขาแตกเป็นชิ้นๆด้วยแรงระเบิดนี้

ก่อนที่จะตายมันได้คำรามออกมา – “ แรงลับ มันเป็นไปได้ยังไง... “

ในเวลาเดียวกันเลือดและอวัยวะภายในที่แตกนั้นก็กระอักออกมาจากปากจนมันตายลง

นักรบระดับ 4 สามารถสร้างแรงลับขึ้นมาได้แต่ไม่ใช่ว่านักรบระดับ 4 ทุกคนที่ทำได้ แม้ว่านักรบระดับสูงกว่านี้บางคนก็ไม่สามารถสร้างขึ้นมาได้  ระดับนั้นแทนจำนวนจุดชีพจรที่ถูกปลุกขึ้นมาและวิธีที่ร่างกายจะพัฒนา

แรงลับนั้นเป็นตัวแสดงถึงการพัฒนาของร่างกายและแรงของผู้ใช้ที่จะแสดงออกมา แม้แต่เหล็กกล้ที่ถูกใช้เพื่อผลิตอาวุธแต่ไม่ใช่ว่าเหล็กทุกอันนั้นจะใช้ทำอาวุธได้ หลายคนที่เป็นเจ้าของวัตถุดิบจะไม่สามารถใช้พวกมันสร้างอาวุธขึ้นมาได้ ก็เหมือนกับคนที่สร้างแรงลับขึ้นมา พวกเขาได้สร้างร่างกายและแรงนั้นขึ้นมาเป็นดาบและอาวุธอื่นๆในการต่อสู้

จางเทีย นั้นสร้างแรงลับขึ้นมาได้ซึ่งไม่ใช่แรงธรรมดาด้วยแต่เป็นแรงลับของเหล็กโลหิต ยังไงซะแม้ว่า กัปตันเคอร์ลิน จะบอกว่ามีแค่ 1 ในร้อยเท่านั้นที่สามารถสร้างแรงลับแบบนี้ขึ้นมาได้  ในวันแรกที่ จางเทีย ขึ้นมาอยู่ในระดับ 4 นั้นเขาก็ได้เห็นแรงลับในตัว แน่นอนว่าเขาสามารถเชี่ยวชาญแรงลับของทักษะนี้ได้ง่ายๆ

จางเทีย เรียนรู้ว่า  Wild Wolf Seven-Strength Fruits สามารถสร้างมาได้มากสุดคือ 9 ผล

ในสามเดือนของการฝึกนั้น จางเทีย ได้กลายเป็นนักรบระดับ 4 นอกจากนี้แล้วเขายังสร้างแรงลับของหมัดเหล็กโลหิตและมีแรงของหมาป่า 9 ตัวอยู่ในร่างกายเขา

ตอนนี้พลังของทักษะหมัดเหล็กโลหิตในมือได้ทำให้ตัว จางเทีย นั้นทึ่ง จากนี้แล้วทักษะจักรพรรดินี้จะเริ่มเปล่งประกายขึ้นมา

นอกจาก จางเทีย แล้วไม่มีใครรู้ว่าเขาน่ะไม่ใช่คนเดิมเมื่อสามเดือนก่อนอีกต่อไปแล้ว

“ เราทำตามคำสั่งแกได้ ! “ – มีบางคนตะโกนขึ้นมา

“ พวกหนอนไร้ค่า พวกแกต้องตายในวันนี้ ! “ - รังสีอำมหิตของ จางเทีย นั้นระเบิดออกมา  - “ ถ้าฉันปล่อยให้พวกแกรอด มันต้องเป็นเรื่องเลวร้ายกับมนุษย์ ! “

ในห้องขังนั้นมีเงามากกว่าเดิมที่พุ่งเข้าหา จางเทีย พร้อมกับเสียงร้องแปลกๆ  เขาใช้ทักษะหมัดเหล็กโลหิตออกมาง่ายๆ  จางเทีย ได้ต่อยออกไปซ้ำแล้วซ้ำเหล่า เสียงคำรามของเสือดังก้องในแต่ละท่าที่เขาเคลื่อนไหว...

สองนาทีต่อมาเสียงคำรามของหมัดนั้นก็ได้หยุดลง ห้องขังกลับไปสู่ความสงบอีกครั้ง หลังยจากที่จัดเสื้อตัวเองและทำความสะอาดพื้นข้างๆเขาก็ได้นั่งลง  เขาปิดตาลงและเริ่มปลุกจุดชีพจรที่สี่บนหลัง　　

1,1,2,3...

ในลำดับฟิโนนัลชีที่แสดงการพัฒนาแล้ว จางเทีย ได้เดินหน้าขึ้นมาได้อีกสี่ขั้น  เขากำลังไปสู่ขั้นที่ห้า ในอนาคตแล้วแต่ละขั้นนั้นจะยิ่งยากกว่าแต่ก่อน  แต่ จางเทีย น่ะไม่ได้กลัว สำหรับเขาแล้วทุกอย่างน่ะขึ้นอยู่กับเวลาเพราะเขามี Castle of Black Iron และต้นไม้ที่อยู่ข้างใน...

5,8,13,21,34...

มีคำถามหนึ่งแว๊บขึ้นมาในหัวของ จางเทีย

‘ ฉันสงสัยว่าโลกหลังจากระดับ 9 ขึ้นไปมันจะเป็นยังไง ? ‘