spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

Chapter 152: ยืมมือคนอื่นฆ่า

“ สมิหลา... “
ตาของเขามองไปที่ฝั่งตรงข้าม  จางเทีย นั้นอึ่งที่ สมิหลา โผล่มาในตอนนี้ ก่อนหน้านี้ จางเทีย ได้จัดฉากว่าชายคนนี้คือสายลับของอาณาจักรนอแมนแต่เขากลับไม่คิดว่าชายคนนี้จะได้ดีจนเอาทหารของอาณาจักรนอแมนมาหาเรื่องเขาถึงบ้าน

“ เฮ้ๆ แกคงไม่คิดสินะว่าจะเป็นแบบนี้ อันที่จริงฉันคงต้องขอบคุณแกด้วยซ้ำ.. “

สมิหลา มองอย่างโกรธแค้นมาที่ จางเทีย  เขาไม่มีทางลืมเรื่องที่เกิดกับเขาที่ปราสาทหมาป่าได้ เป็นเพราะเด็กคนนี้นี่แหละที่พูดเรื่องต่างๆจนทำให้เขาซวย

ในเวลาเดียวกัน สมิหลา ก็คิดว่าเขาน่ะจบสิ้นแล้ว  ไม่คาดคิดเลยว่าหลังจากที่โดนจับขังอยู่เมืองไม่กี่วัน กองทัพของอาณาจักรนอแมนก็มา ด้วยโชคนั้น สมิหลา ได้รับโอกาส ก่อนที่เขาจะโดนตราหน้าว่าเป็นคนทรยศของเมือง ตอนนี้เขากลับกลายเป็นประชาชนชั้นดีของอาณาจักรนอแมนไปแล้ว

“ คุณต้องเข้าใจผิดแน่ ลูกชายของฉันเป็นศัตรูกับอาณาจักรนอแมนได้ยังไง เขาน่ะเป็นแค่นักเรียน ! “ – แม่ของ จางเทีย อุทานออกมาด้วยความตกใจ – “ ดูสิ เรามีธงของอาณาจักรนอแมนและกองทัพเขาเหล็กที่หน้าประตูด้วย.. “

หลังจากที่มองไปที่ธงที่ติดอยู่ที่ประตูแล้ว ทหารต่างก็ดูดีขึ้นมาเล็กน้อย

“ ใช่ ลูกชายเพิ่งฝึกเอาตัวรอดเสร็จเอง แล้วเขาจะเป็นศัตรูกับกองทัพเขาเหล็กได้ยังไง ? “ - พ่อของ จางเทีย ก็เถียงขึ้นมาอย่างดังแต่หน้าเขาซีดลง

ในไม่กี่วันที่ผ่านมาอาณาจักรนอแมนได้ฆ่าคนในเมืองไปมากมายจนทำให้คนที่รออยู่นั้นตกอยู่ในความกลัว  การต่อต้านและการปล้นชิงที่ขัดแย้งกับกองทัพจะโดนลงโทษถึงตาย

แน่นอนว่าพ่อแม่ทุกคนต่างก็กลัวว่าลูกของตัวเองจะไปเกี่ยวข้องกับสองกลุ่มคือ ‘ ศัตรูของอาณาจักรนอแมน’ และ ‘ มีแววว่าจะต่อต้านกองทัพเขาเหล็ก ‘ ไม่ว่าจะเป็นอันไหนก็ทำให้ลูกของพวกเขานั้นตายได้ง่ายๆ

เมื่อเห็นพ่อแม่กังวล จางเทีย ก็เจ็บลึกๆในใจ

“ ฉันเชื่อว่าทหารของอาณาจักรนอแมนน่ะแตกต่างจากพวกนังเลงที่ซึ่งรู้แต่วิธีที่จะจุดไฟ ฉันเองก็เชื่อว่าไม่ว่าฉันจะโดนใส่ร้ายยังไง แต่เพราะฉันเป็นพลเมืองของจักรพรรดิของอาณาจักรนอแมนจะต้องมีสิทธิสมควรที่จะได้รับการปฏิบัติที่เท่าเทียม.. “ – หลังจากมองไปที่ทหารที่อยู่ข้างๆ จางเทีย ก็ได้พูดอย่างใจเย็นขึ้นมา – “ ฉันรู้ว่าพวกคุณน่ะทำตามคำสั่ง ดังนั้นแล้วฉันเลยไม่อยากจะเถียงกับพวกคุณที่นี่ แต่ก่อนที่จะพาตัวฉันไป โปรดให้เวลาฉันคุยกับพ่อแม่ก่อน ฉันเพิ่งฝึกเอาตัวรอดเสร็จและยังไม่ได้เข้าบ้านเลยด้วยซ้ำ ! “

เมื่อได้ยินคำพูดของ จางเทีย  ชายที่มีตำแหน่งจ่าก็มองไปที่ จางเทีย อีกรอบที่ซึ่งตอนนี้ดูสงบและพ่อแม่ที่กังวลของเขาก่อนจะพยักหน้าเล็กน้อยย – “ นายมีเวลาสองนาที “

“ ขอบคุณ ! “ – หลังจากพูดจบ จางเทีย ก็หันหน้ากลับไปหาพ่อแม่ – “ พ่อ แม่ ไม่ต้องกังวลเรื่องผม ผมไม่เป็นไร ผมมีหนังหมาป่าสามตัวในกระเป๋าซึ่งเป็นของขวัญให้พ่อแม่ พ่อแม่คนละอันและอีกอันให้พี่สะใภ้... “

“ ใครกล้ามารังแกน้องชายฉัน ! “

มีเงาหนึ่งโผล่ออกมาจากห้องด้านในแล้วตะโกนออกมา

ในตอนที่ จางเทีย กำลังคุยกับพ่อแม่อยู่นั้น พี่ชายเขา จางหยาง ก็วิ่งออกมาจากบ้าน เมื่อเห็นว่ามีคนมากมายล้อมพวกเขาอยู่ผ่านทางหน้าต่าง เขาก็รีบคว้าดาบและวิ่งออกมาด้านนอก เมื่อเห็นท่าทีของ จางหยาง ทหารก็ได้ดึงดาบออกมาพร้อมกับจับตัวเขาออกมาจากประตู ผลก็คือพ่อแม่ของเขาอยู่ในสถานการณ์กลืนไม่เข้าคายไม่ออก

ที่มาพร้อมกับ จางหยาง คือภรรยาของเขาที่ซึ่งท้องจนเกือบจะคลอด เมื่อเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นด้านนอก หน้าของเธอก็ซีดเพราะความกลัวขึ้นมาทันที

เพราะอาวุธที่ถูกดึงออกมา ไม่ใช่แค่คนที่ผ่านบ้านตระกูลจางไปเท่านั้น แม้แต่เพื่อนบ้านและคนรอบๆต่างก็รีบหนี  สมิหลา ฮึดฮัดออกมาและรีบไปซ่อนตัวที่ด้านหลังทหาร

จางหยาง ใส่ชุดธรรมดาได้รีบวิ่งออกมาพร้อมกับดาบที่ตั้งไว้ตรงอกเพื่อป้องกัน จางเทีย และพ่อแม่ที่อยู่ด้านหลังเขา หลังจากนั้นเขาก็มองไปที่พวกทหารของอาณาจักรนอแมน – “ พวกนายมาทำอะไรที่นี่ ? “

“ พี่ ! “ - จางเทีย พูดขึ้นพร้อมกับจับไหล่พี่ชาย เขาฝืนยิ้มออกมาราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น – “ พี่เห็นคนที่มีหัวเหมือนงูกับตาสามเหลี่ยมนั่นมั้ย ? เขาคือ สมิหลา เราน่ะมีเรื่องกัน  ตอนนี้เขาได้คว้าโอกาสที่จะใส่ร้ายฉันว่าเป็นศัตรูของอาณาจักรนอแมน ดังนั้นทหารเลยมาที่นี่ตามคำสั่งของคนที่มีอำนาจเพื่อที่จะจับฉันไปสอบสวน ไม่ต้องกังวล พี่ก็รู้นิว่าผมเป็นคนยังไง ผมไม่เป็นไรน่า มาๆ ลดอาวุธลง ดูสิ พี่ทำพี่สะใภ้กลัวแล้ว ! “

จางเทีย ดูผ่อนคลายพร้อมกับลดมือลงจากไหล่ของพี่ชาย จากนั้นก็ได้ลูบมือของ จางหยาง เพื่อปลอบเขาก่อนที่จะแกะนิ้วพี่ชายจากดาบทีละนิ้วๆ

จางหยาง นั้นเป็นนักรบระดับ 5 ซึ่งมันน่าตกใจที่ จางเทีย นั้นเอาดาบจากมือเขาไปได้และจากนั้น จางเทีย ก็ได้ส่งมันให้กับพี่สะใภ้ที่ซึ่งยืนอยู่ที่ประตูแล้วทำให้เธอยิ้มออกมาได้

“ พี่สะใภ้ เอาอาวุธนี่ไปเก็บ พี่,กับพี่ชายผมและพ่อแม่ควรกลับเข้าไปข้างใน อีกไม่กี่วันเดี๋ยวผมก็กลับมา...”

หลังจากพูดจบ จางเทีย ได้เปลี่ยนสีหน้าเป็นจริงจังมองไปยังพี่ชายแล้วบอกคำพูดที่มีแต่พี่น้องเท่านั้นที่จะเข้าใจ – “ ผมไม่เป็นไร  พี่ พี่สะใภ้กับพ่อแม่น่ะต้องการให้พี่ดูแล มันไม่ใช่เวลาที่พี่กับผมน่ะจะมาใช้กำลัง.. “

“ ได้.. “

หลังจากที่มองหน้าคนในครอบครัวและทหารรอบๆแล้ว จางเทีย ก็กัดฟันแน่นแล้วพยักหน้า

“ พ่อ แม่ เชื่อใจผมนะ ผมไม่เป็นไร อีกไม่กี่วันผมก็กลับมา.. “ – หลังจากที่ปลอบพ่อแม่แล้ว จางเทีย ก็ได้หันกลับไปหาทหารแล้วพูดขึ้น – “ เราไปได้แล้ว ! “

จางเทีย นั้นไม่ได้กังวลเรื่องความปลอดภัยของเขาเลยสักนิดเพราะเขามีไพ่ตาย เขาเชื่อว่าถ้าเขาใช้ไพ่ใบนั้นแล้วแม้แต่ทหารเองก็คงไม่รู้ว่าจะจัดการกับเขายังไง

ครั้งนี้ สมิหลา นั้นทำให้ จางเทีย เกือบบ้า...

สมิหลา นั้นเดินตาม จางเทีย และทหารไปด้วยความพอใจ เขาดูที่เด็กและฮึดฮัดมาในใจ ‘ เด็กน้อย ฉันจะให้แกรู้เองว่ามาขัดฉันมันจะเป็นยังไง ‘

จางเทีย ไม่สน สมิหลา เลยสักนิด เขากลับเล่าเรื่องความแค้นที่เขามีกับ สมิหลา ให้ทหารฟัง

ตอนแรกนั้น สมิหลา นั้นพอใจแต่สุดท้ายแล้วหน้าของเขาก็แย่ลงไปเรื่อยๆ ตอนแรกทหารนั้นไม่ได้สนใจเขาสักนิดและทำท่าทีเคร่งขรึมแต่สุดท้ายแล้วบางคนก็สนใจเรื่องนี้แบบจริงจัง

เด็กได้เปิดโปงเรื่องที่ สมิหลา หลอกใช้เด็กให้ไปยังทุ่งหญ้าพระจันทร์เสี้ยวโดยเอาชีวิตตัวเองไปเสี่ยง โดนใส่ร้ายโดยคนของ สมิหลา  เด็กได้ใช้ความมืดในเหมืองเพื่อหนีออกมาในตอนวิกฤต

ต่อสู้กับทหารของกลุ่ม สมิหลา  การโดนสอบสวนในศาลและแย้งสิทธิในการโดนใส่ร้าย

ในที่สุดผลที่ได้ก็กลับกัน สมิหลา นั้นโดนตราหน้าว่าเป็นสายลับของอาณาจักรนอแมนและถูกส่งเข้าคุก

แม้ว่าจะเป็นเรื่องสั้นๆแต่หลังจากที่อธิบายไปพร้อมกับอารมณ์ประกอบแล้วมันก็ดูน่าสนใจอย่างมาก โดยเฉพาะส่วนที่เขาเถียงกับ สมิหลา ในศาล เรื่องราวนั้นจบลงด้วยดี ใครก็ตามที่ได้ยินก็ต้องมีอารมณ์ร่วมกับมัน

“ อย่าเชื่อคำไร้สาระของมัน ไอ้เด็กนี่มันตอแหล มันก็แค่งูพิษและเป็นศัตรูของอาณาจักรนอแมน ในตอนที่มันอยู่โรงเรียน มันน่ะต่อต้านอาณาจักรนอแมนอย่างมาก ตอนนี้มันได้กลายเป็นผู้ก่อการร้ายไปแล้ว ! “ – สมิหลา ตะโกนออมกาดังๆพร้อมกับกระโดดไปมา

“ ทุกคนน่ะบอกได้ว่าใครเป็นงูพิษ มีครูกว่า 20 คนและเด็กอีกกว่าพันคนจากสี่โรงเรียนที่เป็นพยานให้ผมได้  กองการภายในของเมืองเองก็น่าจะเก็บรายละเอียดการสืบสวนเรื่องนี้เอาไว้ ยังไงการพูดก็เปลี่ยนอะไรมันไม่ได้หรอก “ - จางเทีย ตอบกลับอย่างใจเย็น

“ เพราะชายคนนี้น่ะไปที่หน่วยกองทัพเพื่อแจ้งความเรื่องเธอ หน่วยจึงอยากที่จะสืบสวนเธอ เพราะเมืองนี้ยังอยู่ภายใต้การดูแลของหน่วยอยู่ คนผิดจะโดนสอบสวนโดยศาลของกองทัพเขาเหล็ก  นายเองก็ต้องไปที่นั่นด้วย จำไว้ว่านายน่ะมีสิทธิที่จะปกป้องตัวเองและเราน่ะก็แค่ทำตามคำสั่งเท่านั้น “

หลังจากที่ได้ยินเรื่องของ จางเทีย  หัวหน้าทหารกลุ่มนั้นที่ซึ่งเงียบมาตลอดทางก็พูดขึ้นมาและแหกกฎเพื่อบอก จางเทีย ว่าทำไมเขาถึงต้องโดนจับตัว เพราะเรื่องที่เล่ามาทำให้ทหารส่วนมากนั้นเหมือนจะเข้าข้าง จางเทีย แทน สมหิลา  ในเวลาเดียวกันพวกเขาก็เหมือนลดการป้องกันตัวลงและเริ่มไม่พอใจ สมิหลา และไม่สนใจอีกฝ่ายด้วย

แต่พวกเขาได้รับคำสั่งมาให้จับตัว จางเทีย  ไม่ว่าพวกเขาจะคิดยังไง พวกเขาก็ไม่มีตัวเลือกนอกจากต้องทำตามคำสั่ง

ตอนนี้เขากลัวที่สุดว่า สมิหลา จะมีคนหนุนหลัง  แต่ สมิหลา ได้ไปแจ้งความที่หน่วยกองทัพซึ่งมันก็บ่งบอกได้ว่าเขาไม่มีคนหนุนหลังที่มีอำนาจ  ไม่มีอำนาจที่จะจัดฉากให้ จางเทีย   เพราะถ้ามันมีจิรง มันคงไม่ต้องไปผ่านขั้นตอนยุ่งยากพวกนี้มาเพียงแค่ไปบอกคนที่หนุนหลังเรื่องก็จบแล้ว

ครั้งนี้ สมิหลา คิดจะฆ่าเขาโดยใช้มือของคนอื่น ไอ้ห่านี่ !

ไม่นานหลังจากที่ จางเทีย โดนพาตัวไป พี่ชายของเขาก็รีบใส่ชุดทางการและรีบไปขอความช่วยเหลือ แน่นอนว่าเขาก็มีเพื่อนและคนรู้จัก

ในเวลาอันสั้นนั้น จางหยาง ได้เรียนรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับ จางเทีย และ สมิหลา และรู้เรื่องฐานะของ สมิหลา ด้วย  คนขายวัตถุดิบระดับ 3 ของหน่วยกองทัพของเมือง

หลังจากที่เมืองนั้นโดนยึด สมหิลา ก็ถูกปล่อย  ด้วยความผิดที่ว่าเป็นสายลับของอาณาจักรนอแมน เขาได้ใช้พรสวรรค์ในสังคมและได้รับความเชื่อใจจากหน่วยกองทัพได้ หลังจากนั้นเขาก็ได้ใบอนุญาตพ่อค้าระดับ 3 มาและค่อยๆขยายอำนาจของตัวเอง

เมื่อได้ยินว่า จางเทีย โดนทหารจับตัวไป เพื่อนของ จางหยาง ก็หน้าซีดทันที – “ ฉันเข้าใจว่าไอ้ สมิหลา นั่นคิดจะทำอะไร เขาไม่ต้องการที่จะให้ จางเทีย น่ะโดนสอบสวนเลยสักนิด เขาแค่ต้องการให้ จางเทีย โดนจับขังคุก... “

“ อะไรนะ ? “

จางหยาง เริ่มเครียด

“ ตอนนี้น่ะนักโทษในเมืองน่ะมีจำนวนน้อยแต่คนที่อยู่ข้างในล้วนแต่เป็นฆาตกรหนักๆ ถ้าเด็ก 15 ปีโดนจับเข้าไปล่ะก็..... “

เพื่อนของ จางหยาง หยุดพูด

เมื่อได้ยินคำอธิบายนั้น หน้าของ จางหยาง เองก็ซีดลงไปด้วย เขารู้ว่าคุกนั้นเป็นแบบไหนและตอนนี้แน่นอนว่าต้องมีแต่พวกชั่วๆอยู่ข้างใน ทั้งข่มขืน,ฆ่าและทำการอุกอาจต่างๆและพวกที่มีโทษถึงตายที่โดนอาณาจักรนอแมนจับตัวเอาไว้ต่างก็ถูกจับขังอยู่รวมกัน

มีคนตายเกิดขึ้นทุกวันในคุก หน่วยกองทัพนั้นไม่ได้สนเรื่องในคุก ถ้าเด็กอย่าง จางเทีย ถูกจับเข้าไปล่ะก็....

จางหยาง แทบหมดสติเมื่อคิดถึงเรื่องที่จะเกิดขึ้น