spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

Chapter 142: ฝังแกไง

“ เกรซ ! “

จางเทีย เงยหน้าขึ้นมาแล้วดูไม่ได้ตกใจอะไรไม่เหมือนกับที่ เกรซ คิดเอาไว้  จางเทีย น่ะถึงกับเรียกชื่อออกมาเหมือนกับทักทายเด็กทั่วไปเท่านั้น

เมื่อไม่เห็นสีหน้าที่คิดเอาไว้ เขาก็รู้สึกไม่พอใจขึ้นมา

‘ บางทีมันคงไม่รู้ว่าเจอฉันแล้วหมายความว่าไง ฉันน่าจะสั่งสอนมันสักหน่อย ‘ เกรซ คิด

“ เพราะเราเป็นเพื่อนร่วมชั้นกัน ฉันจะให้เวลาแกบอกคำพูดสุดท้ายมา... “

เกรซ เดินขึ้นมาข้างหน้าพรอ้มกับมองไปรอบๆ  ในตอนที่เขาเห็นซองหอกของ จางเทีย วางไว้ที่พื้นห่างจากตัว 7-8 ก้าว ความกังวลของ จางเทีย ก็ได้หายไป ตอนนี้เขายิ้มออกมาอย่างผู้ชนะ

“ แกอยากฆ่าฉันงั้นเหรอ ? “

จางเทีย คิ้วขมวดเล็กน้อย

“ แน่นอน แกคิดว่าฉันมาที่นี่ทำไมล่ะ ? มาคุยเล่น? “- เกรซ เผยรอยยิ้มออกมา  ในเวลาเดียวกันเขาก็เลียปากทำท่าทีโหดร้าย – “ ฉันได้ยินมากว่าแกมีแฟนที่ปราสาทนิ เชื่อฉันได้เลย หลังจากที่แกตายไปฉันจะเอาพวกมันด้วย ฉันจะเลี้ยงพวกมันไว้  ! และหลังจากเล่นกับพวกมันจนเบื่อแล้วฉันจะยกพวกมันให้กับ ชาร์ลอน และคนอื่น “

“  แกแน่ใจนะว่าแกฆ่าฉันได้ ? “

เมื่อเห็นเสียงที่ใจเย็นของ จางเทีย  เกรซ ก็ได้หยุด หลังจากที่โดนหลอกมาสองรอบ เกรซ นั้นเริ่มรู้สึกไม่สบายใจขึ้นมา

ในตอนที่ เกรซ หยุดเดินนั้น นัยน์ตาของเขาก็หกตัวลง เขาค่อยๆสังเกต จางเทีย และสิ่งรอบข้างแต่ก็ไม่พบอะไรแตกต่างเลย มันไม่น่าจะมีใครซุ่มโจมตีเขา

“ แกขู่ฉันงั้นเหรอ ? “

เกรซ เผยรอยยิ้มชั่วร้ายออกมาแม้ว่าจะยังคงยิ้มอยู่แล้วก็เถอะ

“ ถ้าแกไม่หยุดและหันหลังกลับไปแล้วสาบานว่าจะไม่มาหาเรื่องฉันกับเพื่อน ความแค้นของเราก็จบ  ฉันทำให้แกเสียหน้าสองครั้ง ส่วนแกจัดฉากฉันครั้งหนึ่งเกือบทำให้ฉันตายด้วยฝีมือพวกหมาป่า ดังนั้นแล้วเราหายกัน ! บอกจริงๆเลยเราไม่มีความแค้นไหนที่ไม่มีวันจบหรอก มันเริ่มจากเรื่องเล็กๆเองแต่มันเป็นความผิดแกตั้งแต่แรก ฉันไม่ได้ตั้งใจไปหาเรื่องแกด้วยซ้ำ ! “

ท่าทีใจเย็นของ จางเทีย โดยเฉพาะคำพูดนั้นทำให้หัวใจของ เกรซ เต้นเร็วขึ้นมา  จางเทีย ดูเหมือนว่าจะรู้สิ่งที่พวกเขาทำ นี่ทำให้ เกรซ นั้นช็อค  เขาถึงกับลังเลไปสักพักแต่หลังจากนั้น เกรซ ก็ได้จ้องเขม็งไปยัง จางเทีย  ครั้งนี้เขาพบว่ามือซ้ายของ จางเทีย นั้นนิ้วสั่นเล็กน้อยน่าจะเป็นเพราะความเครียดและความกลัว

อยู่ๆ เกรซ ก็ได้หัวเราะออกมา – “ ความสามารถของแกนี่ประสบผลสำเร็จนะ แกเกือบทำฉันกลัวแน่ะแต่วันนี้ไม่ว่าแกจะพูดอะไรก็ไร้ประโยชน์... “

เกรซ ยังคงเดินขึ้นมาพร้อมกับรอยยิ้ม

“ แกจะต้องเสียใจ ! “

จางเทีย มองไปที่ เกรซ  เขารู้อย่างชัดแจนแล้วว่าอีกคนน่ะเห็นอะไร  เขาตั้งใจทำมันเพื่อให้ เกรซ ตัดสินใจได้ผิดพลาดคิดว่าเขานั้นกลัว  ถ้ามันหันหลังกลับทั้งที่รู้ว่าเขากลับแล้ว  จางเทีย คิดว่าจะลืมเรื่องความแค้นนี้ไปซะ

แต่ชัดแล้วว่า เกรซ มันเลือกอีกทาง  จางเทีย ได้แสดงความอ่อนแอออกมาแต่ไม่ได้รับความเห็นใจรึลังเลจาก เกรซ  กลับกันมันกลับยืนยันการตัดสินใจเดิม

นี่นะเป็นเรื่องที่ ดอนเดอร์ ได้สอนเขา  ถ้าไม่ใช้วิธีนี้จะได้เห็นธาตุแท้ของคนได้ยังไง

‘ มาจบเรื่องนี้กันเถอะงั้น ‘

จางเทีย ไม่ได้พุ่งเข้าไปหาหอกแต่เขากลับปล่อยพลั่วและดึงดาบยาวออกมาแต่มือซ้ายของเขายังคงสั่นดูเหมือนว่าสั่นหนักกว่าเก่าด้วย

เมื่อเห็นว่า เกรซ เข้ามาใกล้เขาแล้ว จางเทีย ได้ใช้ดาบชี้ออกไป – “ นี่เป็นโอกาสสุดท้าย ถ้าแกยังเดินมาอีก ฉันจะไม่สุภาพอีกแล้ว  ! “

“ แกไม่อยากสุภาพแล้ว ? “ - เกรซ ยิ้มกวนๆออกมา  เขายังคงเดินเข้าหา จางเทีย – “ ฉันล่ะอยากเห็นจริงๆเลยว่าไอ้คนที่อยู่ได้มากสุดแค่ระดับ 2 จะจัดการฉันยังไง... “

ก่อนที่ เกรซ จะพูดจบ เขาก็เหยียบบางอย่างเข้า  มันฝังอยู่ที่พื้นมีใบไม้และดินปิดเอาไว้   ก่อนที่ เกรซ จะได้ตอบสนองแล้วสิ่งนั้นก็ทำงาน

ฟันเลื่อยที่แข็งแกร่งนั้นงับเข้าที่ขาของ เกรซ พร้อมกับทำให้ขามันหักด้วยแรงบีบที่แข็งแกร่ง

ด้วยการที่อยู่อยู่ห่างออกไป 5-7 ก้าว จางเทีย สามารถโจมตีโดยใช้ดาบได้ ดังนั้นแล้วการซุ่มโจมตีของเขาจึงถูกติดตั้งไว้โดยห่างจาก เกรซ  7 ก้าว และนี่แหละคือวิธีการใช้กับดักที่ ซอลเวย์ โดนมา

เกรซ นั้นกรีดร้องออกมาพร้อมกับล้มลงไปที่พื้น....

จางเทีย เข้าไปฟันที่มันทันที..แต่แม้ว่าจะล้มลงไปแล้วแต่มันก็ยังคงตอบโต้ได้อย่างรวดเร็ว  ก่อนที่ดาบของ จางเทีย จะถึงตัว มันก็ได้เอาดาบตัวเองมากันไว้ก่อนแล้ว

ด้วยการที่ไม่มีลูกเล่นอะไรอีก ดาบสองอันได้เข้าปะทะกัน  ในเวลาเดียวกันสีหน้าดุดันของ เกรซ นั้นก็เปลี่ยนเป็นทึ่งเพราะแรงของ จางเทีย น่ะมากกว่าของมันเอง ไม่นานหลังจากที่ปะทะกันแล้ว เกรซ รู้สึกได้ว่าตัวเองไม่สามารถจับดาบได้แน่นอีกต่อไป

“ ไม่มีทาง ! “ - มันกรีดร้องออกมา ในเวลาเดียวกันมันถึงกับลืมความเจ็บที่ขาดตัวเองและทำสีหน้ากระอักกระอ่วนออกมา – “ ฉันเป็นนักรบระดับ 3.... “

จางเทีย ไม่รีรอให้มันพูดจบ เขาได้ฟันเข้าไปอีกครั้ง  ครั้งนี้ดาบนั้นชนเข้ากับดาบของมัน ในตอนที่ปะทะกันแล้ว จางเทีย ได้เตะซ้ำเข้าที่ ท้องของ เกรซ

หลังจากที่เจ็บปวดจากลูกเตะนั้น หน้าของ เกรซ ได้ซีดลงไป  มือของมันหลวมขึ้นและดาบนั้นก็ปลิวไปในอากาศ ... การต่อสู้นี้ชัดแล้วว่าคนที่นอนอยู่ที่พื้นนั้นเสียเปรียบ  ไม่ว่าจะฉลาดแค่ไหนแต่มีไม่กี่คนที่สามารถใช้แรงทั้งหมดที่มีออกมาได้เมื่ออยู่ในสถานการณ์แบบนี้

ดาบของ จางเทีย ไปจ่อเข้าที่คอของ เกรซ ....

เกรซ หยุดร้องทันที ตามันเบิกกว้าง  มันมองไปที่ จางเทีย ด้วยท่าทีน่าสงสาร * “ แกฆ่าฉันไม่ได้ พ่อฉันไม่ปล่อยแกไปแน่ กรรมการจะไม่ปล่อยแกไป ! “  - มันจ้องพร้อมกับตะโกนออกมาดังๆ

“ แกอยากรู้มั้ยว่าฉันขุดนี่ทำไม ? แกถามเมื่อตะกี้นี้เอง ... “ - จางเทีย พูดด้วยท่าทีเคร่งขรึม

เกรซ หันกลับไปมองหลุ่มที่ห่างออกไป 10 ก้าวแล้วสับสนนิดๆ

“ เพื่ออะไร ? “

“ ฝังแกไง ! “

หลังจากพูดจบ จางเทีย ไม่ได้ลังเลที่จะใช้ดาบฟันเข้าที่คอของ เกรซ

เกรซ จับคอตัวเองแน่นแล้วตาเบิกกว้างและมองไปยัง จางเทีย   เหมือนกับมันไม่เชื่อว่าอีกฝ่ายจะกล้าฆ่ามัน  จางเทีย ไม่ยั้งแรงไว้และปล่อยให้มันจัดการกับเลือดที่ไหลออกมาจากคอ

“ ฉันบอกแกแล้วนิ แต่แกคิดว่าฉันล้อเล่น ดังนั้นโทษฉันไม่ได้หรอกนะ ! แกน่ะทำตัวเอง ! “

นี่คือคำพูดสุดท้ายที่ จางเทีย พูดกับ เกรซ  หลังจากนั้นเขาก็ไม่สนใจเรื่อง เกรซ อีกต่อไปแต่กลับเดินไปที่หลุมทำการขุดต่อ

ที่ทุ่งหญ้านั้น เกรซ ได้พยายามอย่างสุดชีวิตเพื่อให้ตัวเองมีชีวิตอยู่ต่อไป ในเวลาเดียวกันไม่กี่เมตรถัดออกไป จางเทีย นั้นยังขุดหลุมศพอยู่  หลายนาทีต่อมา เกรซ ก็ไม่เคลื่อนไหวอีกต่อไป ตามันเบิกกว้าง  จางเทีย ยังคงขุดหลุมต่อ  ประมาณ 20 นาทีต่อมาในที่สุดเขาก็ขุดเสร็จ

มันเป็นหลุมยาวประมาณ 2 ม. กว้างครึ่งเมตรและลึกกว่าหนึ่งเมตร

จางเทีย ไม่ได้รู้สึกยากอะไรกับการขุดหลุมในดินนุ่มๆนี่  เขาแค่เหงื่อออกนิดหน่อยในช่วงท้ายๆ หลังจากที่ขุดเสร็จ จางเทีย ก็ได้ปักพลั่วไว้ที่พื้น

เขาเดินไปที่ร่างที่ไม่เคลื่อนไหวแล้วดึงเท้าของ เกรซ ลากไปที่หลุม  หลังจากนั้นก็ได้โยนดาบยาวของมันลงไปที่หลุมด้วย  จางเทีย ไม่ได้ถอดกับดักที่เท้ามันออกไปเลยด้วยซ้ำ

หลังจากนั้น จางเทีย ก็หยิบพลั่วขึ้นมาและเริ่มกลบหลุม   ในตอนที่ดินในตอนที่ตักครั้งแรกหล่นลงไปที่ตัวของ เกรซ  จางเทีย ก็จำชื่อและสถิติที่มันทำไว้ได้

พระเจ้าแห่งโชคชะตาน่ะชอบหลอกคน ! ใครจะไปคิดว่า เกรซ จะมาพบจุดจบโดยที่เขาต้องมาฝัง   แต่มันก็สมควรโดนแล้ว

จางเทีย กลบหลุมเสร็จใน 3 นาที หลังจากนั้นก็ได้กระทืบพื้นเพื่อให้มันแน่  จากนั้นจึงเอาใบไม้และโคลนมาโปะที่ผิวดิน  ด้วยการจัดการง่ายๆแบบนี้ เกรซ ก็หายไปจากโลกนี้อย่างสิ้นเชิง

ในไม่กี่นาทีต่อมา จางเทีย ได้ทำความสะอาดพื้นที่ต่างๆโดยใช้พลั่ว  แม้แต่ดินที่เปื้อนเลือด  เกรซ ก็ยังถูกกลบ  หลังจากที่จัดการทุกอย่างเสร็จแล้ว จางเทีย ก็ได้เช็ครอบๆดูอีกครั้ง  ไม่มีหลักฐานใดๆเลย ดังนั้น จางเทีย จึงได้เก็บของตัวเองทั้งหมดแล้วออกจากทุ่งหญ้านี่ภายใต้แสงสลัวๆที่สาดส่องเข้ามา

จากนี้เป็นต้นไปนอกจากพระเจ้าคงไม่มีใครรู้ว่า เกรซ น่ะได้นอนตายที่นี่

เกรซ ได้หายไปจากโลกนี้   ก่อนหน้านี้มันได้วางแผนทำเรื่องนี้กับ จางเทีย แต่มันไม่คิดเลยว่า จางเทีย นี่แหละที่เป็นฝ่ายจัดการมัน

จางเทีย รู้สึกผ่อนคลายอย่างมากและไม่รู้สึกผิดอะไรเลยสักนิดกับสิ่งที่เขาทำ

1 กม.ห่างออกไปจากทุ่งหญ้านั่นภายใต้แสงจันทร์ได้มีฝูงหมาป่ามาขวางทาง จางเทีย เอาไว้  มีหมาป่ากว่า 17-18 ตัวจับจ้องมาที่เขา

จางเทีย หัวเราะออกมา นี่มันทำให้เขานึกถึงสุภาษิตจีนที่ว่าสิ่งดีๆมักจะมารวมกัน !

ในเสี้ยววินาทีนั้น หอกทั้งหกอันก็ถูกโยนออกไป มันปักเข้าไปที่หมาป่าที่อยู่ไกลที่สุด แม้ว่าหมาป่าพวกนี้ต้องการที่จะหนีแต่มันก็สายเกินไปแล้ว

จางเทีย พุ่งออกไปพร้อมกับดาบในมือขวาและมีดในมือซ้าย...ไม่นานเสียงร้องของหมาป่าก็ดังก้องไปทั่ว !

สองนาทีต่อมา หมาป่าสองตัวสุดท้ายก็ได้หันหลังหนีพร้อมกับที่ จางเทีย ได้มองตาม  เขาไม่ได้ไล่ตามพวกมันเพราะรู้ว่าแรงอีกสองแรงใน Wild Wolf Seven-Strength Fruit ได้ก่อตั้งขึ้นมาแล้ว

เมื่อเอาหอกกลับไปใส่ซองคืน  จางเทีย ก็วิ่งไปที่ฐานอีกครั้ง...

‘ ถ้าฉันโชคดีพอในวันพรุ่งนี้ Wild Wolf Seven-Strength Fruit ผลที่สองก็จะสุก...บางที Wild Wolf Seven-Strength Fruit กินเข้าไปอีก ฉันคงจะวิ่งได้เร็วเท่ากับหมาป่า ! ‘

เขาวิ่งต่อไปพร้อมกับคิดแบบนั้นในหัว.....