spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
| *ตั้งค่าถาวร (คลิกตั้งค่าถาวร) |
Chapter 133: หาของ
“ บ้าเอย ฉันต้องบ้าแน่ๆ... “ – ตอนที่เดินทางอยู่นั้น จางเทีย ได้พึมพำประโยคนี้ออกมามากกว่า 50 ครั้งแต่เขาหมกมุ่นกับความคิดที่ว่าให้วิ่งไปที่แม่น้ำที่เขาฆ่าหมาป่าไปเมื่อวานนี้
นี่เป็นเช้าวันที่สองและ จางเทีย ได้ตื่นขึ้นมาตั้งแต่เช้าแล้ว เขาไปถึงที่ริมแม่น้ำตั้งแต่ก่อนที่แสงจะสาดลงมาแต่หุบเขาที่นี่ยังคงดูสลัวๆ พระจันทร์สองดวงฉายแสงอยู่บนฟ้าเหมือนกับจานสีเงินสองใบที่กลมสนิท อันหนึ่งโตอันหนึ่งเล็ก ด้วยแสงจากดวงจันทร์และดวงดาว จางเทีย จึงพอเดาเส้นทางในหุบเขาได้
ในชั่วโมงนี้เด็กส่วนมากที่ฝึกนั้นคงยังไม่ตื่นรึไม่ก็เพิ่งได้นอน ก็อย่างที่เขาคาดเอาไว้ ไม่มีใครโผล่มาในสถานที่ห่างจากปราสาทไปกว่า 10 กม.
จางเทีย วิ่งจากฐานเบอร์สองมาจนกางเกงส่วนล่างของเขานั้นเปียกชุ่มไปจากน้ำค้าง
เขามาที่นี่พร้อมกับซองหอกที่หลังและมีดกับดาบที่อยู่ที่เอว เมื่อมาถึงแล้วเขาได้นั่งยองๆที่ข้างแม่น้ำก่อนจะสังเกตุรอบๆอย่างระมัดระวังเพื่อเช็คว่าไม่มีคนอยู่แถวนี้และไม่มีอันตรายในน้ำอย่างพวกจระเข้
หลังจากนั้นเขาก็ได้ไปยังต้นวิลโลว์แดงซึ่งอยู่ใกล้กับที่ที่เขาฆ่าโดนหมาป่าฆ่าใน Trouble-reappearance Scene ข้างๆต้นไม้นั่น จางเทีย ได้ถอดซองหอกของเขาห้อยไว้ที่ต้นไม้ จากนั้นก็ได้ปลดดาบและรองเท้า,กางเกงและเสื้อผ้าอื่นๆออก เขากำมีดไว้ในมือแล้วโดดลงแม่น้ำแบบโป๊ๆไป
แม่น้ำนั้นยังคงเย็นอยู่ในตอนเช้า ในตอนที่เท้าของ จางเทีย แตะไปที่น้ำ เขาก็เริ่มตัวสั่นขึ้นมาทันทีและขนลุกไปทั้งตัว
‘ บ้าเอ้ย ฉันต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ.. ‘ จางเทีย พึมพำออกมาแล้วเดินไปหาที่ที่เขาโดนหมาป่าฆ่าเมื่อวาน
เพราะโคลนที่หนานั้นในตอนที่น้ำมาถึงระดับต้นขามันก็ยากที่จะเคลื่อนไหวได้โดยเฉพาะเมื่อต้องมาหาของบางอย่างในโคลนที่อยู่ใต้เท้า
สถานที่นี้ห่างจากฝั่งแค่เพียง 10 ม. ในตอนที่เขามาถึง จางเทีย ก็เริ่มเดินช้าลงและหาของคมๆในโคลนตรงนั้น ห้านาทีต่อมาในที่สุดเขาก็รู้สึกได้ถึงของคล้ายๆกับที่เขาเจอเมื่อวานนี้
เขาลองใช้เท้าลองขยับมันดูแต่ไม่คาดคิดว่ามันหนัก บางส่วนของมันฝังไว้ในโคลน จางเทีย ค่อยๆใช้เท้าแตะสำรวจดูและรู้สึกได้ว่ามันมีรูปร่างเหมือนกับเขาวัวแต่มันหนักกว่าเพราะเขาใช้เท้าคีบมันขึ้นมาไม่ได้
จางเทีย โยนมีดขึ้นไปที่ฝั่งจากนั้นก็ปิดตาแล้วสูดลมหายใจเข้าลึกๆก่อนจะก้มตัวมุดลงน้ำไป หลังจากที่แตะของนั่นได้เขาก็ใช้มือของเขาดึงมันขึ้นมา
มันหนักอย่างมาก อย่างน้อยก็ 20 กก. มันเบาเมื่ออยู่ในน้ำแต่หลังจากที่เอาออกมาแล้วน้ำหนักมันก็เพิ่มขึ้น
มันมีของบางอย่างอยู่ในน้ำจริงๆและดูเหมือนกับเขาวัวจริงๆด้วย ! หัวใจของ จางเทีย เริ่มเต้นรัว ก่อนที่จะดูของในมือเขาเริ่มล้างมันก่อนให้มันสะอาดขึ้นกว่าเดิมเล็กน้อย หลังจากนั้นเขาก็ได้เดินกลับไปที่ชายฝั่ง
ในตอนที่เขากำลังจะขึ้นฝั่ง เขาก็ได้โยนมันไปที่ต้นวิลโลว์แดง จากนั้นเขาก็ได้เริ่มล้างโคลนที่ติดตัวเขาออก ในตอนที่เขาทำแบบนั้นเขาเห็นว่ามี ‘ โคลน ‘ สองชิ้นที่ติดแน่นกับผิวของเขาซึ่งไม่สามารถที่จะล้างออกได้ เมื่อของลองจับมันดูก็พบว่ามันนุ่ม มันไม่ใช่โคลน !
เขารีบดึงมันออกมาแต่มันก็ไม่หลุดออก เขาหยิบมันตัวหนึ่งคิดจะดึงออกจากผิวของเขา ไม่คาดคิดว่ามันยังคงดูดผิวของเขาได้แม้ว่าเขาจะดึงมันยืดออกมากว่า 10 ซม.แล้วก็เถอะ
“ อ่า ... “
จางเทีย เริ่มตะโกนออกมาดังๆ หลังจากที่เพิ่มแรงดึงแล้วเขาก็ดึงมันออกได้แล้วโยนมันลงไปบนพื้นและทำแบบเดียวกันกับอีกตัว เมื่อเห็นว่ามันยังคงขยับอยู่และส่วนที่มันดูดนั้นก็มีแผลที่มีเลือดไหลออกมา จางเทีย ก็รู้สึกขนลุกขึ้นมาอีกครั้ง
เขาเช็คตามตัวทันทีโดยเฉพาะส่วนล่างของเขารอบๆไอ้จ้อน ต้องของคุณที่มันไม่มีอีกแล้ว จากนั้นเขาจึงรีบใส่เสื้อผ้าและจำได้ว่าไอ้สองตัวนี้คงเป็นปลิงแน่ๆ บ้าเอ้ย มันรู้สึกน่ากลัวฉิบหายตอนที่โดนปิงดูด น่ากลัวกว่าหมาป่าตัวโตอีก
หน้าของเขาซีดลงเล็กน้อย จางเทีย รีบใส่เสื้อผ้าและใส่ซองหอก,ดาบและมีดพร้อมกับยกสิ่งที่เหมือนกับเขาวัวขึ้นมา หลังจากที่มั่นใจแล้วว่าไม่มีคนรอบๆ เขาก็ถือมันดีๆแล้วรีบเดินทางไปยังฐานเบอร์ 1 ของเขา
จางเทีย วิ่งเร็วซะจนพระอาทิตย์ยังไม่ขึ้นเขาก็ได้มาถึงฐานเบอร์ 1 แล้ว มันเป็นถ้ำที่งูกินทองทำเอาไว้ จากเครื่องหมายที่เขาทิ้งไว้ตรงทางเข้า เขารู้ว่าไม่มีคนรึสัตว์ตัวไหนเข้าไปตั้งแต่ที่เขาออกมา
จางเทีย ได้เข้าไปในถ้ำลับตามที่เขาจำได้และรู้สึกว่ามีที่อื่นที่ดีกว่าการใช้คบไฟ หลังจากที่เพ่งสมาธิไปที่หว่างคิ้วตัวเอง จางเทีย ก็ได้เข้ามายัง Castle of Black Iron
----- ยินดีต้อนรับเจ้าของปราสาทสุดหล่อเหลาและวิเศษสู่ Castle of Black Iron !
นี่เป็นคำทักทายที่เขาได้ยินตลอดในตอนที่เขาเข้ามาใน Castle of Black Iron ในตอนที่คำพูดนั้นหายไป จางเทีย ก็วางของทั้งหมดลง เขาถือสิ่งที่เหมือนกับเขาวัวแล้วเดินไปข้างๆบ่อแล้วนั่งยองๆลงไป จากนั้นก็ได้จับหญ้ามาหนึ่งกำมือแล้วใช้มันขัดของสิ่งนั้น
หลังจากที่เช็ดโคลนออกแล้วในที่สุด จางเทีย ก็ได้เห็นรูปร่างเดิมของมัน
มันคือเขาสีฟ้ายาวกว่า 40 ซม. โดยเป็นเหล็กและเปล่งประกาย มีวงกลมที่เป็นรูปดอกไม้คล้ายเมฆอยู่ด้านบนด้วย แม้ว่ามันจะเหมือนกับหัวหอกที่หักแต่ จางเทีย ก็ยืนยันได้ว่ามันไม่ใช่เขาวัวอย่างแน่นอน
มันทั้งสวยและหนักเปล่งประกายด้วยสีสันสนใส เขาเล่นกับมันอยูสัพกัก จางเทีย ก็ยังคิดไม่ออกว่ามันคืออะไร
‘ บางทีตอนฉันรวยและซื้อบ้านให้พ่อแม่ได้ ฉันอาจจะเอาไอ้นี่ไปไว้ที่บ้าน ตัดสินจากสีและดอกไม้นี่แล้วมันน่าจะใช้เป็นเครื่องตกแต่งบ้านที่ดีได้ แม่ต้องชอบมันแน่ๆ ‘ เมื่อคิดแบบนั้น จางเทีย ก็โยนมันทิ้งไว้ข้างๆตัว
นี่คือนิสัยของเขา ถ้าเขาคิดไม่ออกตอนนี้ เขาก็จะไม่เสียเวลาและใช้เวลาส่วนนี้ไปเพิ่มความแข็งแกร่งของตัวเองดีกว่า
เมื่อคิดถึงเรื่องการพัฒนาความแข็งแกร่ง จางเทีย ก็คิดถึงสิ่งที่เกิดขึ้นใน Trouble-reappearance Fruit ในที่สุดเขาก็ยืนยันได้ว่าทุกอย่างในนั้นเป็นของจริง บางที่ Trouble-reappearance Fruit อาจจะเป็นกระจกที่ซึ่งสะท้อนทุกอย่างในโลกจริงก็ได้
และสำหรับกระจกแล้วต้นไม้รึภูเขาก็ไม่ต่างอะไรจากเดิมเพราะมันเป็นภาพสะท้อน ของด้านในกระจกนั้นจะมีอยู่ในโลกจริง เพราะแบบนั้นของแปลกๆในโคลนที่อยู่ในโลกจริงเองก็มีอยู่ใน Trouble-reappearance Fruit นี่แหละคือการทำงานของมัน บางทีของแปลกๆนี่คงไม่ต่างอะไรกับหินข้างทางรึต้นไม้ใน Trouble-reappearance Fruit มันก็แค่มีอยู่เหมือนกับทุกอย่างบนโลก
เมื่อคิดถึงปลิงที่ดูดเลือดเขา อยู่ๆ จางเทีย ก็คิดถึงมัน ในที่สุดเขาก็ใจวิธีการทำงานของ Trouble-reappearance Fruit – นอกจากสิ่งมีชีวิตที่เป็นวิญญาณแล้วทุกอย่างด้านในนั้นไม่แตกต่างจากโลกจริง ใน Trouble-reappearance Fruit แม้แต่มดรึปลิงตัวเดียวก็ไม่ได้โผล่มา เหตุผลก็เพราะมันยังไม่โดนฆ่า นอกจากสิ่งมีชีวิตแล้วทุกอย่างในโลกจริงจะปรากฏด้านใน แม้ว่าจะเป็นสิ่งที่ จางเทีย เห็นรึไม่ก็ตาม
ดังนั้นแล้วนอกจากให้ จางเทีย ได้สู้กับสิ่งมีชีวิตต่างๆได้ Trouble-reappearance Fruit เองก็ยังบอกรายละเอียดในโลกจริงด้วย ทำให้เขาคุ้นเคยกับสนามรบที่เขาจะใช้ไว้สู้กับสิ่งมีชีวิตอื่นๆ เมื่อคิดแบบนั้นถ้าของที่ฝังไว้ในโลกนี้มีจริงแล้วอย่างอื่นล่ะ ?
บางอย่างที่เกี่ยวข้องกับ Trouble-reappearance Fruit ได้แว๊บขึ้นมาในหัวของ จางเทีย แต่เขายังคิดไม่ออก เขารู้สึกกลัวอยู่ในใจอยู่สักแป๊ป จางเทีย เกาหัวตัวเองแล้วคิดอยู่สักพักแต่ก็คิดไม่ออก หลังจากนั้นเขาก็หยุดสนใจเรื่องนี้ การค้นพบเรื่องการเชื่อมต่อของ Trouble-reappearance Fruit กับโลกจริงนั้นถือว่าเป็นความสำเร็จที่สุดยอดของวันนี้แล้วซึ่ง จางเทีย เองก็พอใจอย่างมาก
ดังนั้นเขาจึงรู้สึกตื่นเต้นและคึกขึ้นมา ก่อนที่จะออกจาก Castle of Black Iron เขาตระหนักได้ว่าตัวของเขามีกลิ่นโคลนและกลิ่นคาวปลา เขาไม่ควรไปล้างตัวที่แม่น้ำนั่น ดังนั้นเขาจึงถอดเสื้อผ้าออกอีกครั้งแล้วอาบน้ำในบ่อข้างใน
หลังจากที่อาบน้ำเสร็จ จางเทีย ได้กลิ่นบางอย่าง เขาจับเสื้อผ้าขึ้นมาแล้วดมกลิ่นเหงื่อที่อยู่บนเสื้อผ้า หลังจากที่นับวันดูดีๆแล้วเขาก็ตระหนักได้ว่าเขาไม่ได้เปลี่ยนเสื้อผ้ามาเป็นอาทิตย์แล้ว แม้ว่าจะเป็นผู้โดดเดี่ยวแต่เขาก็ยังเป็นผู้ชายที่ต้องกิน, เหงื่อออก,ถ่าย, และนอน ไม่ว่าจะหล่อขนาดไหน เขาก็ต้องซักเสื้อผ้าตัวเองบ้าง
ดังนั้นถ้าผู้โดดเดี่ยวที่ไม่ซักเสื้อผ้ามาเป็นเดือน เขาคงไม่จำเป็นต้องออกไปล่าเหยื่อเพราะกลิ่นตัวน่าจะไล่เหยื่อออกไปหลายร้อยเมตร แม้แต่คนก็น่าจะอยู่ห่างจากเขาอย่างน้อย 5 ม.เพราะกลิ่นแปลกๆนี่
จางเทีย ไม่ต้องการเป็น ‘ คนโดดเดี่ยว ‘ เพราะกลิ่นแปลกๆนี่ เขาไม่ชอบแบบนั้นและคิดว่าสาวๆเองก็ไม่ชอบเช่นกัน....
ต้องขอบคุณที่ จางเทีย เตรียมเสื้อผ้ามามากกว่าหนึ่งชุดสำหรับการฝึกนี้ เสื้อผ้าที่สะอาดนั้นอยู่ใน Castle of Black Iron พอดี เขาถอดเสื้อผ้าตัวเองออกหมดแล้วก้มลงไปดูไอ้จ้อนตัวเอง ‘ เชื่อฉัน มีสาวสวยเยอะมากรอแกอยู่ สำหรับความสุขของแกแล้วฉันจะพยายามทำให้แกสะอาดและเจ๋งที่สุด เราจะไม่ไปไหนในเช้าวันนี้จนกว่าจะได้ซักเสื้อผ้าและอาบน้ำเสร็จ ฟังดูเป็นไง ? ‘
หลังจากที่พูดจบ จางเทีย ก็จับไอ้จ้อนตัวเองสะบัดไปมา ในเวลาเดียวกันเขาก็เปลี่ยนน้ำเสียงเล่นบทเป็นไอ้จ้อนตัวเอง ‘ ดี ! แต่ฉันล่ะคิดถึง อลิซ กับ เบเวอร์รี่ จริงๆ ฉันล่ะอยากทำเรื่องอย่างว่ากับพวกเธอ ฉันอยากเล่นกับลิ้นของพวกเธออีก ฉันควรทำยังไงดี ? ‘
จางเทีย เปลี่ยนเสียงมาเป็นตัวเอง – “ เชื่อฉันได้ ตราบใดที่ฉันแข็งแกร่งขึ้น พวกเธอไม่ทิ้งฉันหรอก ดังนั้นพวกเธอจะเป็นของแกในไม่ช้า ลิ้นของพวกเธอน่ะก็เป็นของเราด้วย ! “
เมื่อคิดถึงลิ้นของสาวๆ ไอ้จ้อนเขาก็เริ่มแข็งขึ้นมาทันที
‘ สุดยอดเลย ! ‘ จางเทีย เปลี่ยนเสียงอีกรอบ ‘ ฉันบอกเลยว่าสาวๆน่ะคือแหล่งความสุข ! ‘
หลังจากที่อยู่คนเดียวมาหนึ่งอาทิตย์ จางเทีย ชินกับการคุยกับตัวเองแล้ว ตราบใดที่ไม่มีใครอยู่รอบๆเขาจะไม่สนกับการคุยกับไอ้จ้อนตัวเองเพื่อทำให้ตัวเองอารมณ์ดีและลดความเครียด ถ้าเขาเห็นว่าการทำแบบนี้มันแปลกๆและคงโดนคนอื่นด่าว่าโรคจิต งั้นฉายาโรคจิตคงติดตัวเขาไปตลอดชีวิตแต่ใน Castle of Black Iron นี้เขาไม่ต้องกังวลเรื่องนั้นเลยสักนิด.....