spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

Chapter 128: การปรับพื้นที่ครั้งแรก

ตรงหน้า จางเทีย นั้นเป็นพื้นที่มืดสนิทเหมือนเช่นเคยแต่หลังจากนั้นสักพักก็ได้มีแสงสองจุดโผล่ขึ้นมาและเริ่มขยายขนาดขึ้นจนกลายเป็นประตูหกเหลี่ยมสองอันคล้ายกับรูปร่างของ Trouble-Reappearance Fruit ประตูสองอันนั้นได้มาหยุดตรงหน้า จางเทีย เหมือนกับรถไฟ เงาของหมาป่าเจ็ดตัวก็ได้เข้าไปในประตูทั้งสองเหล่านั้น

ฉากแบบนี้ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนในตอนที่เขากิน Trouble-Reappearance Fruit ผลแรกเข้าไป

---- เจ้าของปราสาทสุดหล่อเหละและวิเศษ  คุณได้ฆ่าหมาป่าเจ็ดตัวในสามสถานที่ทำให้หมาป่าอีกสองตัวถูกเพิ่มเข้าไป หลังจากที่รวมเข้าด้วยกันแล้วคุณจะเผชิญหน้ากับหมาป่าเจ็ดตัวพร้อมกับในแต่ละครั้งที่คุณใช้งาน คุณจะให้พวกมันเข้ารวมกันมั้ย ?

จางเทีย เช็คประตูทั้งสองอย่างรอบคอบซึ่งก็ได้มีหน้าต่างสองอันโผล่ออกมาทำให้เขาสามารถดูโลกด้านในได้ ที่ประตูทางซ้ายนั้นเขาเห็นทุ่งหญ้าแบบเดิมที่เขาเจอการโจมตีจากหมาป่าทั้งเจ็ด ส่วนประตูทางขวานนั้นเขาเห็นอยู่สองฉาก  หนึ่งคือป่าไม้ไฝ่ใกล้ๆกับบ้านต้นไม้ที่เขาได้ฆ่าหมาป่าสองตัวไปและอีกอันนั้นคือเนินเขาในวันนี้

สำหรับ จางเทีย แล้วหมาป่าสามตัวไม่ได้มีอันตรายและท้าทายอีกต่อไป  มันยากที่เขาจะพัฒนาตัวเองได้เมื่อสู้กับหมาป่าแค่สองสามตัวแต่ถ้าเป็นเจ็ดตัวนั้นดูจะน่าสนใจมากกว่าเดิมหน่อย

“ เข้า ! “

จางเทีย ได้ตัดสินใจโดยไม่คิดอะไรอีก

ไม่นานหลังจากที่เขาได้สั่งการไป ประตูสหกเหลี่ยมสองอันก็หลอมรวมเข้าด้วยกันกลายเป็นประตูบานเดียวซึ่งเขาสามารถเห็นพื้นหลังสามอย่างได้ – ทุ่งหญ้า,ป่าไม้ไผ่และเนินเขา !

----- โปรดเลือกฉากที่ต้องการ !

หลายวันก่อน จางเทีย ได้สู้กับหมาป่าสามตัวที่ทุ่งหญ้ามาเกือบร้อยครั้งได้ ดังนั้นเขาจึงเบื่อ อีกอย่างเขาเริ่มคุ้นกับภูมิประเทศใกล้ๆกับบ้านต้นไม้และไม่เห็นว่ามันจะเป็นการพัฒนาแต่อย่างใด เมื่อเห็นเนินเขาซึ่งดูเป็นภูมิประเทศที่ซับซ้อนกว่า เขาก็รู้สึกว่ามันยากที่จะสู้กับหมาป่าข้างในได้

เขาเลือกไปที่ฉากเนินเขาทันที

หลังจากนั้นฉากสองอันก็ได้หายไปเหลือแน่ฉากเนินเขาที่ขยายขนาดขึ้นและในที่สุดก็ครอบคลุมไปทั่วประตู

--- Trouble-Reappearance รวมเสร็จสิ้น !

หลังจากนั้นประตูก็ได้ขยายขนาดขึ้นครอบคลุมตัวของ จางเทีย  ในเสี้ยววินาทีเขาก็ได้กลับมายังเนินเขาที่เขาอยู่เมื่อเช้านี้ ทุกอย่างรอบๆนั้นแม้แต่ใบไม้บนเนินเขาและน้ำที่ค้างอยู่ตามต้นหญ้าไม่ได้เปลี่ยนแปลง  ซองใส่หอกและเป้เองก็ไม่ได้เปลี่ยนไปแม้แต่นิดเดียว เขาได้กลิ่นเหม็นๆเหมือนแต่ก่อนด้วย

เหี้ย กลิ่นนี่มันโคตรเหม็นเลย !

ในตอนที่ จางเทีย กำลังบ่นเรื่องกลิ่นอยู่นั้นก็ได้มีหมาป่าเจ็ดตัวโผล่ออกมาจากถ้ำ ตาของมันที่แสดงความเกลียดชังนั้นจ้องมาที่เขา  หมาป่าพวกนี้ทำให้ จางเทีย จำครั้งแรกที่เจอพวกมันที่ทุ่งหญ้าได้  ในเวลาเดียวกันหมาป่าเจ็ดตัวก็เริ่มพุ่งเข้าโจมตีเขา

จางเทีย โยนหอกเล่มหนึ่งออกไปและฆ่าหมาป่าตัวแรกที่พุ่งเข้ามา ต่อมาเขาก็ใช้วิธีเดิมในการฆ่าหมาป่าตัวที่สอง หมาป่าอีกห้าตัวนั้นได้เข้ามาใกล้เขาในตอนนั้นและทำให้เขาใช้วิธีเดิมในการฆ่าหมาป่าอีกห้าตัวไม่ได้แล้ว

จางเทีย สบถออกมาในใจ จางเทีย ต่อยออกไปทุกทิศทาง ในตอนที่เขาฝึก Trouble-Reappearance Fruit ครั้งแรกนั้น จางเทีย น่ะพบว่ามันยากขึ้นกว่าเดิมและเขาโดนขัดจังหวะกับรูปแบบที่เคยใช้ในการต่อสู้กับพวกหมาป่าได้  ยิ่งเขาพัฒนาความแข็งแกร่งและทักษะต่อสู้ได้เร็วเท่าไหร่มันยิ่งทำให้จุดอ่อนเขาน้อยลงเท่านั้น  ถ้าเขาสามารถต่อยหมาป่าจนตายได้ เขาจะพบว่ามันยิ่งง่ายกว่าเดิมโดยใช้มีดรึอาวุธอื่นๆ

อะไรที่ทำให้มันยากที่สุดสำหรับ จางเทีย ที่จะฆ่าหมาป่าพวกนี้ ?  มันไม่ใช่เพราะการใช้มือเปล่าแต่เป็นเพราะทักษะหมัดเหล็กโลหิตที่เขายังไม่เชี่ยวชาญพอที่จะใช้มันสู้กับหมาป่าพวกนี้ได้  สำหรับนักรบระดับต่ำๆแล้วเทคนิคหมัดแบบนี้ถ้าเขายังไม่เชี่ยวชาญแล้วเขาก็ไม่สามารถใช้มันออกมาโดยสัญชาตญาณได้แต่ จางเทีย ยังคงดื้อด้านในการใช้ทักษะหมัดเหล็กโลหิตเพื่อสู้กับหมาป่าพวกนี้อยู่เพราะเขาคิดว่านี่คือวิธีที่ดีที่สุดในการบ่มเพาะทักษะต่อสู้โดยใช้มันในการต่อสู้จริงๆ ต้องขอบคุณที่ Trouble-Reappearance Fruit นั้นคือสนามต่อสู้ที่ดีที่สุด ! นี่และคือโอกาสที่พระเจ้ามอบให้มา

การต่อสู้จริงๆนั้นคือวิธีที่ดีที่สุดที่คนเราจะพัฒนาขึ้นมาได้  ในตอนที่หมาป่าทั้งห้านั้นพุ่งเข้ามาหาเขา หลังจากที่ จางเทีย ได้ฆ่ามันไปหนึ่งตัวและทำให้อีกตัวบาดเจ็บด้วยการเตะของเขา เนื้อของเขาก็ได้โดนกัดออกไป  ความเจ็บปวดนั้นทำให้ จางเทีย เหงื่อท่วม  ไม่นานหลังจากนั้นจังหวะของทักษะหมัดนั้นก็โดนขัดจังหวะ

จางเทีย ไม่รู้เลยว่าหมาป่าที่มาเป็นฝูงนั้นจะน่ากลัวขนาดนี้  ในตอนที่พวกมันไปกันเป็นฝูง ความแข็งแกร่งของพวกมันนั้นไม่ได้ดูเรียบง่ายแบบนับความแข็งแกร่งรายตัว  แม้ว่าเขาจะเผชิญหน้ากับหมาป่าห้าตัวแต่ จางเทีย รู้สึกว่ามันยากกว่าการจัดการหมาป่าสามตัวถึงสองเท่า  นี่เป็นเพราะหมาป่าที่เข้าโจมตีเป็นฝูงนั้นรวดเร็วซะจนเขาอาจจะบาดเจ็บตอนไหนก็ได้ ภายใต้การนำของหัวหน้าฝูง หมาป่าตัวที่เหลือได้ปรับการโจมตีมันให้เข้ากับพวกตัวเองทำให้พวกมันรับมือได้ยากยิ่งกว่าเดิม

ตอนที่ จางเทีย ฆ่าหมาป่าได้อีกตัว เขาก็ได้รับแผลมากกว่าเดิมถึงสองที่

ในที่สุดเพราะความชื้นและพื้นที่ลื่นแล้ว จางเทีย ก็เสียสมดุลไปแล้วล้มลง  จากนั้นเขาก็ได้กลิ้งตกลงจากเขาพร้อมกับมีหมาป่าอีกสี่ตัวไล่ตาม พวกมันตามเขาทันได้อย่างรวดเร็ว

จางเทีย นอนอยู่ที่พื้นพร้อมกับมือเขาใช้ทักษะหมัดเหล็กโลหิตออกมาเพื่อหักคอหมาป่า  ในเวลาเดียวกันเขาก็ต้องยั้งการโจมตีของหมาป่าที่จะเข้ามากัดคอของเขาเอาไว้  นอกจากความเจ็บปวดแล้วเขารู้สึกได้ว่าเลือดของเขานั้นไหลเข้ามาที่ตาทำให้เขามองไม่เห็นอะไรอีก

หลังจากนั้นฉากตรงหน้าก็แตกออกเป็นเสี่ยงๆและได้หายไป จางเทีย ได้กลับมายังต้นไม้ต้นเดิมอีกครั้ง

เมื่อคิดถึงตอนที่เขากำลังดิ้นรนเมื่อโดนหมาป่ากัด  จางเทีย ที่ซึ่งลืมตาขึ้นมาก็ต้องกลัว  ตอนนี้เขารู้แล้วว่าตัวเองนั้นโชคดีแค่ไหนที่หนีจากการต่อสู้ครั้งแรกกับหมาป่าทั้งเจ็ดมาได้

เมื่อนึกถึงการต่อสู้เมื่อตะกี้ จางเทีย ได้พบจุดอ่อนของตัวเอง  ก่อนหน้านี้เขาคิดว่าทักษะการขว้างของเขานั้นสุดยอดจนทำให้เขาสามารถเอาตัวรอดจากทั้งหุบเขาได้แต่เพราะการต่อสู้ตะกี้ทำให้เขาเข้าใจเลยว่าเขายังสามารถพัฒนาทักษะนี้ให้ได้มากขึ้นไปอีกเยอะ

ตะกี้เขาได้ขว้างหอกออกไปสองอันก่อนที่จะโดนหมาป่าตัวที่เหลือนั้นฆ่าเอาแต่ถ้าเขาขว้างหอกออกไปได้อีกสองอันก่อนที่หมาป่าตัวที่เหลือจะได้มาเข้าใกล้แล้ว ผลลัพธ์มันคงแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง

แม้ว่าเขาจะมีโอกาสอยู่หลายครั้งที่จะลองฉากเมื่อตะกี้แต่ถ้าเขาโดนหมาป่ามากกว่า 10 ตัวเข้าล้อมในชีวิตจริง แน่นอนว่าเขาคงต้องตายแน่

แม้ว่าเขาสามารถขว้างหอกได้แม่นยำแต่ความเร็วในการขว้างของเขาก็ยังสามารถที่จะพัฒนาขึ้นมาได้อีก  ที่สำคัญกว่านั้นความเร็วในการดึงหอกของเขาออกมานั้นต้องเร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ อีกอย่างเขาอาจจะลองข้างหอกด้วยการใช้มือทั้งสองข้างก็ได้....

นอกจากนี้แล้วเขายังต้องสนใจภูมิประเทศรอบๆและสภาพแวดล้อมตรงที่เขาสู้อยู่ เขาน่าจะปรับตัวให้เข้ากับสภาพแดวล้อม บนเนินเขาหลังจากที่ฝนตกแล้วด้วยผิวดินที่ลื่นจะส่งผลให้เขาตายได้  ถ้ามันเกินขึ้นในชีวิตจริงและเขาได้ตายไป เขาจะบ่นเรื่องอะไร  พระเจ้าที่ทำให้ฝนตกลงมารึไม่ก็ดินที่ลื่น ?

หลังจากที่คิดอย่างถี่ถ้วนแล้ว จางเทีย ได้ถอนหายใจออกมา เขาลุกขึ้นยืนจากพื้นแล้วสำรวจภูมิประเทศใน Castle of Black Iron หลังจากที่ได้ข้อสรุปต่างๆขึ้นมา จางเทีย ก็เปิดเมนู ‘ การจัดการพื้นที่และภูมิประเทศ ‘ ขึ้นมาและเริ่มทำอย่างหนึ่งที่เขาได้วางแผนมานาน

ไม่นานหลังจากที่กดปุ่มไป ภาพสามมิติของ Castle of Black Iron ก็ได้โผล่ขึ้นมาตรงหน้า  ทุกอย่างในพื้นที่ได้แสดงออกมาในหน้าต่างนั้นรวมถึงทุ่งหญ้าและต้นไม้ด้วย

ด้วยการที่เคยเห็นมาก่อน จางเทีย เลยไม่ได้ประทับใจมากเท่าไหร่  เขาค่อยๆทำการขยายลดภาพไปเรื่อยๆก่อนจะสร้างแหล่งน้ำที่เขาคิดไว้ในหัวลงไป

จางเทีย คิดถึงหินสูงกว่า 2 ม.ที่มีน้ำใสๆไหลลงมาก่อตัวกลายเป็นน้ำตกสูง 2 ม.  น้ำที่พุ่งออกมาจะกลายเป็นบ่อตรงพื้น  ด้วยการที่เคยจะลองสร้างมา จางเทีย จึงไม่ได้ทำให้บ่อมีขนาใหญ่เพราะพลังงานที่ใช้ บ่อนั้นใหญ่พอๆกับอ่างน้ำเล็กๆเท่านั้น

ทุกอย่างก็ยังคงเป็นเหมือนเดิมแบบครั้งก่อนในตอนที่เขาใช้ฟังก์ชันนี้  แผนที่สามมิติของเขานั้นมีเงาหม่นๆขึ้นมาซึ่งเขาเองก็จำมันได้คร่าวๆ

----- เจ้าของปราสาทสุดหล่อเหลาและวิเศษ  รายละเอียดของที่ที่คุณได้คิดไว้นั้นละเอียดน้อยกว่า 5% คุณเห็นด้วยที่จะใช้ตัวเลือกธรรมชาติเติมเต็มส่วนที่เหลือหรือไม่ ?  หลังจากที่ระบบใช้ส่วนเติมเต็มแล้ว เจ้าของปราสาทสุดหล่อเหลาและวิเศษนั้นสามารถที่จะปรับแต่งมันได้ !

---- ตกลง/ ไม่ตกลง

ไม่นานหลังจากที่เขาได้เลือกไป เงาที่อยู่ในแผนที่สามมิตินั้นก็ได้ชัดเจนยิ่งขึ้นและเริ่มดูสมจริงขึ้นมา  แม้แต่เศษหินและทรายในบ่อก็ยังมีด้วย นอกจากนี้ยังมีวงหินสีขาวข้างๆบ่อด้วย

อีกอย่างพื้นที่ตรงนี้เหมือนกับเกิดขึ้นเองตามธรรมชาติ ทุกอย่างนั้นดูเป็นธรรมชาติอย่างมาก  มันดูสมจริงกว่าที่ จางเทีย คิดเองเป็นร้อยเท่า  เทียบกับผลงานชิ้นเอกนี้ภาพของเขาน่ะเทียบไม่ติดแม้แต่ฝุ่น

หลังจากที่ปรับนิดปรับหน่อยแล้วก็ทำให้ Castle of Black Iron นั้นดูดีขึ้นกว่าเดิม

จางเทีย ตรวจดูรายละเอียดอยู่หลายรอบแต่ก็ไม่พบข้อตำหนิอะไร ทุกอย่างน่ะดีกว่าที่เขาคิดไว้หมด  หลังจากที่ทำการปรับทุกอย่างเสร็จก็ได้มีหน้าต่างอันใหม่โผล่ขึ้นมา

---- น้ำพุนั้นจะก่อขึ้นมาใหม่ เจ้าของปราสาทสุดหล่อเหลาและวิเศษโปรดเลือกระดับของน้ำพุ

‘ อะไรนะ ? ฉันเลือกระดับได้ด้วยเหรอ ? ‘

----น้ำพุตามธรรมชาติ

--- น้ำพุออร่า

--- น้ำพุแห่งการฟื้นฟู

---- น้ำพุชีวิต

นอกจาก ‘ น้ำพุธรรมชาติ ‘ ซึ่งมีให้ใช้งานได้แล้วตัวเลือกอื่นๆนั้นล้วนแต่เป็นสีเทา แม้ว่าจะเป็นแบบนั้นแต่ จางเทีย ก็ยังต้องทึ่ง หลังจากที่รวบรวมสติได้แล้ว เขาก็ชี้ไปยัง ‘ น้ำพุธรรมชาติ ‘ ก่อนที่จะมีเมนูย่อยโผล่ขึ้นมา

---- น้ำพุทั่วไป : ใสและมีแร่ธาตุและธาตุเล็กน้อย !

----- น้ำพุคุณภาพกลาง : ใสและเต็มไปด้วยแร่ธาตุมากมาย !

---- น้ำพุคุณภาพสูง :  ใส่และหวาน เต็มไปด้วยจำนวนแร่ธาตุและธาตุมากมาย น่าใช้งาน !

----- น้ำพุคุณภาพสูงสุด : ใสและหวาน เต็มไปด้วยแร่ธาตุและธาตุมากมาย  มีค่าออร่าอยู่ด้วย

ตัวเลือกสุดท้ายนั้นยังคงเป็นสีเทาซึ่งเตือน จางเทีย ว่าเขายังขาดค่าพื้นฐานเหล่านั้นแต่ถึงจะเป็นแบบนั้นแต่เขาก็พอใจอย่างมาก

หลังจากที่คิดสักพัก จางเทีย ก็ได้เลือกสร้างน้ำพุคุณภาพสูงขึ้นมา

---- การสร้างภูมิประเทศนี้ต้องใช้ทรัพยากรดังนี้

พลังงาน ---3517 , ค่าออกร่า --- 4129, ค่าความดี ---- 1272

----- สร้างหรือไม่ ?

------ ใช่ / ไม่

จางเทีย ไม่เคยคิดมาก่อนว่าแค่น้ำพุเล็กๆนั้นจะใช้ค่าต่างๆมากมายขนานดนี้โดยเฉพาะค่าความดี  เขาจำได้ในครั้งที่แล้วนั้นใช้ค่าความดีแค่เพียง 900 ในการสร้างบ่อน้ำขนาดใหญ่ รึว่าน้ำแบบนี้ใช้ทรัพยากรมากกว่า ?

“ ทำไปเหอะ ถ้าขาดค่าความดีค่อยหาเพิ่ม ... “ - จางเทีย ตะโกนออกมาดังๆแล้วเลือกสร้างโดยไม่ลังเล

------ เจ้าของปราสาทสุดหล่อเหลาและวิเศษ หลังจากที่คุณออกจาก Castle of Black Iron ไประบบจะทำการเริ่มสร้างภูมิประเทศนี้ ใช้เวลา 18 วินาที ซึ่งในเวลาดังกล่าวนั้นคุณจะไม่สามารถเข้ามายัง Castle of Black  Iron ได้

‘ อะไรนะ ? ใช้เวลาแค่ 18 วินาทีก็เสร็จแล้วเหรอ ? นั่นแค่กระพริบตาไม่กี่ครั้งเอง ! ฉันกลัวว่ามันจะนานกว่านี้ก่อนที่ฉันจะกลับมา Castle of Black Iron อีกครั้ง ‘

เมื่อเห็นเมฆที่ม้วนไปมาอยู่บนหัว  จางเทีย ก็ต้องทึ่งกับความอัศจรรย์ของพื้นที่ลึกลับแห่งนี้  การสร้างของที่นี่นั้นง่ายเหมือนกับที่พระจ้าได้สร้างโลกโดยทำการขยับมือรึเปล่า ? พลังที่ยิ่งใหญ่อะไรกันที่สามารถทำให้เกิดปาฏิหาริย์แบบนี้ได้ ? รึว่านี่คือพลังของพระเจ้าจริง...

จางเทีย ยังคงตอบคำถามนี้ไม่ได้

การตัดสินใจว่ามันจริงหรือไม่นั้นต้องปล่อยให้เวลาตัดสิน หลังจากที่เพ่งสมาธิไปที่หว่างคิ้วและล็อคประตูก่อนจะออกจาก Castle of Black Iron มาและโผล่ขึ้นมาในถ้ำอีกครั้งแต่เขาไม่ได้มัวเสียเวลา เขาสูดลมหายใจเพียงสองครั้งแล้วนับถึง 18 ในใจ  เขารีบเพ่งสมาธิกลับเข้ามาใน Castle of Black Iron อีกรอบ 

ภูมิประเทศข้างในที่สร้างขึ้นมานั้นได้ปรากฏขึ้นใน Castle of Black Iron จริงๆ

เขากลับมาโผล่ที่ด้านใน จางเทีย อึ้งเมื่อเห็นสระที่เต็มไปด้วยน้ำจากน้ำพุที่ห่างจากมัน 20 ม.  เขาเดินไปที่นั่นเหมือนกับคนโง่แล้วเอื้อมมือออกไปจับสิ่งของต่างๆ  แม้แต่เศษหินจากข้างๆสระเองที่เขาโยนลงไปในบ่อน้ำก็ยังทำให้เกิดเสียงเหมือนน้ำจริงๆขึ้นมา

น้ำนี้ใสราวกับกระจกจน จางเทีย เกือบที่จะเห็นเงาตัวเองบนน้ำ หลังจากที่ล้างหน้าแล้วเขาก็ได้เหยียดคอลงไปก้มกินน้ำจากน้ำพุที่ไหลลงมาที่หิน

หลังจากนั้นเขาก็ได้แสยะยิ้มออกมาและเพ่งสมาธิไปยังประตูที่หว่างคิ้วอีกครั้งแล้วกลับไปยังถ้ำ ในตอนที่เขากลับมาเขาก็พบว่ามีหินอยู่ในมือเขาสองอัน เขาเอามันตีเข้าด้วยกันจนทำให้เกิดเสียง ‘ ตึง...ตึง .... ’ ดังขึ้นมา

เขาได้จับไปที่หน้าและคอของตัวเองที่เปียกอยู่แล้วจำได้ถึงรสหวานของน้ำด้านใน Castle of Black Iron หลังจากที่ทำแบบนั้นเสร็จ เขาก็ยืนยันว่าทุกอย่างใน  Castle of Black Iron นั้นคือความจริง...
ในที่สุดเขาก็ยอมรับแล้วว่าตัวเองน่ะมีความรู้น้อยนิดแทบที่จะไม่เข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้นนี่ได้เลย ! เขาไม่มีตัวเลือกอื่นนอกจากต้องยอมรับความจริงในข้อนี้

ตอนนี้ท้องเขาเองก็ได้ร้องขึ้นมาซึ่งเป็นสัญญาณเตือนบอกว่า Iron-Body Fruit ผลที่สองของเขานั้นกำลังเริ่มทำงาน...