spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
| *ตั้งค่าถาวร (คลิกตั้งค่าถาวร) |
Chapter 121: การยุบกลุ่มสิงโต
เขาปล่อยให้พวกนั้นได้คุยกันต่อ จางเทีย ได้ไปหาเพื่อนของตัวเอง เมื่อเห็นสายตาชื่นชมของเพื่อน จางเทีย ก็รู้สึกว่าเขาเท่ขึ้นมาอีก
“ นายทำแบบนั้นได้ไง ? “ - ฮิสต้า ถามด้วยท่าทีจริงจัง – “ นายรู้มั้ยว่านายได้เปิดโลกใหม่ให้เด็กผู้ชายเลย ? นี่น่ะคือสุดยอดเลย ! “
“ โลกไหนที่ฉันไปเปิด ? “
“ โลกสัตว์อสูร..”
เหี้ย !
เขาไม่รู้ว่าในบรรดาคนที่ดูอยู่นั้นมีบางคนที่ได้รับการอวยพรจากพิธีที่เข้าจัดให้
ในวันที่สองที่ปราสาทนั้นเต็มไปด้วยการพูดคุยถึงชายสุดแข็งแกร่งที่แสดงความรักต่อสาวๆทั้งสาม
แต่ในเหมืองนั้นเมื่อ 64 คนที่ถูกล้างสมองได้เรียนรู้ว่า จางเทีย เป็นคนแข็งแกร่ง พวกนั้นต่างก็คึกคักกันเต็มที่ คึกสุดๆๆๆๆๆ ! แน่นอนว่านี่คือผลของการอวยพร มีแค่การอวยพรที่ทำให้ผู้ชี้ทางนั้นแสดงความรักต่อสามสาวได้พร้อมกันในที่เดียวกันโดยใช้คำพูดสุดยอดน่ากลัวเหล่านั้น นอกจาก จางเทีย แล้วไม่มีใครที่ทำแบบนั้นได้ นี่มันปาฏิหาริย์ !
แม้แต่ จางเทีย เองก็ไม่รู้ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นกับเขาและสามสาวนั้นทำให้พวกโดนล้างสมองนั้นมั่นใจในผลของการอวยพรมากขึ้นกว่าเดิม พวกเขากลับอยากอุทิศตนให้โบสถ์พระเจ้ามากขึ้นไปอีก
……
ในเช้าวันที่สอง เมื่อคนในเหมืองได้เล่าเรื่องสุดปาฏิหาริย์ของผู้ชี้ทางให้กันฟัง มีหลายอย่างได้เกิดขึ้นในปราสาทและในหุบเขา
ที่ฐานต้นไม้ จางเทีย นั้นได้เตรียมของตัวเองเพื่อที่จะออกเดินทางตั้งแต่เช้า เป้าหมายแรกของเขาคือหาและฆ่าหมาป่าสองตัวที่หนีไปเมื่อวานนี้
ในตอนที่เขาออกมานั้นเขาไม่ได้บอก แบร์ลี่ และคนอื่นๆ เขากลับยืนอยู่ตรงหน้าต้นไม้และมองไปที่รูทั้งหกที่พวกเขาทำขึ้นมา นอกจากสมาชิกขององค์กรแล้วไม่มีใครรู้ว่ารูทั้งหกนี่เกิดขึ้นมาได้ยังไง
ในปราสาทตอนที่ แพนโดร่า ตื่นขึ้นมา เธอพบว่าสาวคนอื่นๆนั้นมองเธอเปลี่ยนไป ก่อนหน้านี้สาวๆต่างก็มองด้วยสายตาที่แตกต่างกันไปแต่ตอนนี้เธอกลับเห็นความชื่นชมและอิจฉาในสายตาที่มองดูเธอ ตั้งแต่ที่เธอเกิดมานั้นเธอไม่เคยเห็นใครแสดงสายตาแบบนี้ต่อเธอมาก่อน
……
“ ฉันได้ยินมาว่า แพนโดร่า น่ะเป็นคู่หูคนแรกของ จางเทีย ในการฝึกนี้...”
“ ใช่ ฉันได้ยินมาว่า จางเทีย น่ะแสดงความรักต่อเธอที่ลาน ! “
“ ฉันไม่เข้าใจจริงๆ ทำไม จางเทีย ถึงเลือก แพนโดร่า เธอน่ะไม่สมเลยทั้งรูปร่างและหน้าตา ทำไมถึงไม่เลือกฉัน ? “
“ อย่าลืมสิ จางเทีย เองก็มี อลิซ กับ เบเวอร์รี่ ด้วย ! “
“ ยัยสองคนนั่นมีอะไรดีนอกจากหน้าตามั่ง ฉันเองก็มีรูปร่างดี ฉันเองก็ทำแบบที่พวกนั้นทำได้ ! “
“ แต่พวกนั้นน่ะกล้ากว่าเรา ฉันได้ยินมาว่าหนุ่มซื่อๆน่ะชอบผู้หญิงที่เข้าหา “
“ เธอคิดว่าฉันจะไปจีบตอนนี้ทันมั้ย ? “
“ ฉันกลัวว่าตอนนี้....”
“ ทำไม ? “
“ เพราผู้หญิงในกลุ่มกุหลาบน่ะได้จองตำแหน่งตรงหน้าเธอแล้ว เธอจะไปเทียบพวกนังนั่นที่ทำตัวใสซื่อได้ยังไง ... “
ในห้องน้ำนั้น แพนโดร่า ได้ปิดประตูและเอาหน้าซุกไว้ในมือ เธอนั่งที่อ่างน้ำและฟังที่คนอื่นด้านนอกคุยกัน หลังจากที่พวกนั้นออกไป เธอก็หยิบเขี้ยวหมาป่าที่ จางเทีย ให้ออกมา เธอถือมันไว้และมองมันพร้อมกับยิ้มออกมา
……
เมื่ออกมาจากห้องน้ำเธอพบกับ อลิซ และ เบเวอร์รี่
“ แพนโดร่า เราอาจจะทำให้เขายิ่งใหญ่เกินไปแล้วเมื่อคืน ! “
อลิซ เองก็มีสีหน้ากังวลนิดๆ
“ เราทำให้เขาเป็นที่รู้จักไปทั่ว ! “
“ เราหาเรื่องใส่ตัวแล้ว ยิ่งเขาดังมากเท่าไหร่ยิ่งมีสาวๆมาสน นี่น่ะเป็นสงครามระหว่างสาวๆ เราไม่ควรที่จะแพ้ ! “
เบเวอร์รี่ ขมวดคิ้วเล็กน้อย
“ ยังไงก็ตามฉันบอกเลยว่าถ้าเขามีผู้หญิงเป็นร้อย ฉันก็ไม่รังเกียจหรอกนะ ! “
แพนโดร่า ยิ้มให้กับทั้งคู่
“ เธอไม่กังวลเลยรึไง ? “
ทั้ง อลิซ กับ เบเวอร์รี่ มองมาที่ แพนโดร่า ด้วยท่าทีทึ่งนิดๆ
“ เธอคิดว่าผู้หญิงคนอื่นจะมีโอกาสได้เข้าใกล้เขาเหรอ ? “ - เธอถามทั้งคู่
อลิซ และ เบเวอร์รี่ มองหน้ากัน – “ หืม ชายคนนั้นน่ะเป็นของเรา ถ้าเขากล้ามีความคิดอื่นตอนกลับมานะ เราต้องจัดการเขา ! “
ทั้งสามคนต่างก็หัวเราะกันออกมา.....
……
ต่างจากสามสาว มีสองสาวที่รู้สึกแย่ในตอนเช้านี้ คนแรกคือ คริสติน และอีกคนคือ มิสกิลิ ในตอนที่คิดถึงเรื่อง จางเทีย ทำเรื่องน่าไม่อายเมื่อคืนนี้ ทั้งคู่ก็เลือดขึ้นหน้า
คริสติน รู้สึกผิดที่เธอไม่เตะ จางเทีย ให้แรงกว่านี้ ส่วน มิสกิลิ เองก็รู้สึกผิดที่ไม่จับเด็กนี่เข้าคุกใต้ดินตอนเธอเห็นเขาทำแบบนั้นที่ลานและปล่อยเขาไว้จนจบการฝึกเอาตัวรอด
‘ ทำไมถึงได้มีคนแบบนี้ในโลกได้ ! ‘
สองสาวด่า จางเทีย ออกมาในใจ เขากล้าทำแบบนั้นได้ยังไง ? หนึ่งในนั้นเชื่อว่าไอ้บ้านี่น่ะต้องทำเรื่องน่ากลัวกับพวกเธอหลายครั้งในหัวของเขา ผู้หญิงคนอื่นอาจจะกังวลเรื่องที่เขาทำในหัวกับผู้หญิงคนอื่นแต่สองคนนี้กลับหงุดหงิด
เมื่อเห็นสีหน้าเย็นชาของ มิสกิลิ เหล่ากรรมการก็เลือกที่จะไม่เข้าใกล้แต่ กัปตันเคอร์ลิน ดูเหมือนจะไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไร ตอนเช้าตอนที่เห็น มิสกิลิ เขาก็เข้าไปทักทายเธอก่อน
ไม่คาคคิดเลยว่าเขากลับโดนมองค้อนกลับมา เธอหันหน้าหนีและเดินจากไปไม่สนใจเขาเลยสักนิดซึ่งทำให้ กัปตันเคอร์ลิน สลดอย่างมาก
“ เกิดอะไรขึ้นกับผู้หญิงคนนี้ ? “
เขาเอามือถูหัวของตัวเอง ทุกคนต่างก็ยักไหล่ ตอนนั้นเมื่อเห็น เซรอม เดินเข้ามาหาเขาด้วยสีหน้าแปลกๆ กัปตันเคอร์ลิน ก็รู้ว่าคงมีบางอย่างเกิดขึ้นแน่ๆ
“ กลุ่มสิงโตยุบกลุ่มแล้ว .. “ – ในฐานะกรรมการแล้วพวกเขารู้เรื่องสถานการณ์ของทีมต่างๆดี - “ นายคงเดาไม่ได้แน่ว่ามันเป็นแบบนี้ได้ไง ! “
“ ฮาฮา พวกนั้นควรยุบกลุ่มแต่แรกแล้วดีกว่าไปตายที่ทุ่งหญ้าพระจันทร์เสี้ยวและฉันคงต้องไปช่วยพวกนั้นแน่...” - กัปตันเคอร์ลิน หัวเราะออกมาและถามอย่างสงสัย – “ เป็นแบบนี้ได้ไง ? “
“ เบอร์วิค ไปหา จางเทีย เมื่อวานนี้ จากนั้นก็มีบางอย่างเกิดขึ้นกับพวกนั้นและกลุ่มสิงโตเลยยุบกลุ่มเมื่อเช้านี้ ! “
เซรอม บอก กัปตันเคอร์ลิน เกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืนระหว่าง จางเทีย กับ เบอร์วิค เมื่อได้ยินคำอธิบายของ เซรอม กัปตันเคอร์ลิน และแม้แต่ครูคนอื่นๆข้างๆก็ต้องทึ่งและมองหน้ากัน
“ คนแรกก็ สมิหลา ต่อมาก็ เบอร์วิค นี่ จางเทีย เกิดมาเป็นศัตรูกับคนแบบนี้รึไง ? ทำไมคนพวกนี้ถึงได้อยากจัดการเขาจนโดนอัดกลับมาเองทั้งนั้น ? กัปตันเคอร์ลิน นายมีเด็กดีๆแล้วปีนี้ ! “
“ แน่นอน ! ที่โรงเรียนน่ะฉันเห็นว่า จางเทีย น่ะโดดเด่น เขามักจะทำให้ฉันแปลกใจ จากนี้ฉันจะทำให้เขาเติบโตเอง ! “ – กัปตันเคอร์ลิน ตอบกลับอย่างใจเย็น – “ ไม่คิดเลย เขาไม่ทำให้ฉันผิดหวังในตัวเขาเลย ! เซรอม ไอ้เด็กนั่นอยู่ไหน ? เพราะเขาได้จัดการเรื่องกลุ่มสิงโตและทำให้พวกนั้นสงบลงได้ ฉันล่ะอยากให้รางวัลเขาชะมัด ! “
“ ฉันกลัวว่านายคงหาเขาไม่ได้แล้วล่ะ ! “ – เซรอม พูดพร้อมกับส่ายหน้า
“ ทำไม ? “
“ เพราะไอ้เด็กนั่นน่ะไปอยู่คนเดียวแล้ว ! “
“ อะไรนะ ? “ – ทุกคนต่างก็ช็อค รวมถึง กัปตันเคอร์ลิน เองก็ด้วย – “ นักรบระดับ 1 น่ะกล้าพอที่จะไปอยู่คนเดียวแล้วเหรอ ? ไม่ใช่ว่านี่จะมีผู้โดดเดี่ยวเพิ่มขึ้นมาอีกคนนอกจาก บลู หรอกเหรอ ? “
“ ฉันไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงมั่นใจ ! “ - เซรอม ยักไหล่ – “ บางทีไม่กี่วันเขาอาจจะกลับมาตอนที่เขาเจ็บตัว ไม่งั้นก็เขาคงสร้างปาฏิหาริย์ขึ้นมาอีก มันยากที่จะพูดได้... “ - เซรอม อธิบายโดยแสดงสายตาเจ้าเล่ห์ออกมา
“ มาพนันเวลาที่ จางเทีย จะมากันมั้ย ? “ – กรรมการคนหนึ่งพูดขึ้นมา
เมื่อไม่มีนักเรียนอยู่ใกล้ๆ กรรมการก็ไม่จำเป็นต้องแสดงท่าทีเคร่งขรึม เมื่อได้ยินข้อเสนอนั้น เซรอม ก็ยิ้มออกมา
“ ดี พนันอะไรดี ? “ – บางคนถามขึ้นมาทันที
“ สองทองต่อคน มาดูว่าเขาจะกลับมาในอีก 1,2,3 รึหลังจากนั้น...”
“ ได้ ! “
กรรมการมากกว่าสิบคนเห็นด้วยทันที หลังจากที่ปิดประตูแล้วพวกเขาก็เริ่มเซ็นต์สัญญากันโดยใช้นิ้วโป้งประทับลงไป หลังจากนั้นก็เอาทองออกมาและเอาใบเสร็จกลับไป ครูส่วนมากแล้วพนันว่า จางเทีย จะกลับมาใน 1-2 อาทิตย์ มีครูแค่สองคนเท่นั้นที่พนันว่าเขาจะอยู่ได้ถึง 3 อาทิตย์เมื่อคิดถึงความสามารถที่เขาต่อต้าน สมิหลา ได้
“ เซรอม นายคิดว่า จางเทีย จะอยู่ข้างนอกได้นานเท่าไหร่ ? “
“ แม้ว่านายคิดว่าไอ้เด็กนั่นจะอยู่ไม่ถึงสามอาทิตย์แต่ฉันคิดว่ามากกว่าสามอาทิตย์ ! “ - เซรอม พูดพร้อมกับโยนเงินสองทองลงไป
“ นายล่ะ เคอร์ลิน ? “
เมื่อเห็นเงินมากกว่า 20 ทอง ไอ้โหดก็กรอกตาก่อนที่จะมองไปที่ เซรอม – “ ฉันก็เลือกมากกว่า 3 อาทิตย์ ! “
เมื่อเห็นมุมปากของ เซรอม ยักขึ้นเล็กน้อย กัปตันเคอร์ลิน ก็มั่นใจว่า เซรอม นี่มันเจ้าเล่ห์จริงๆ ‘ แต่ฉัน กัปตันเคอร์ลิน ไม่ใช่คนโง่ ครั้งนี้ฉันจะตามแก่ก่อนและรอชมเรื่องแปลกใจจากไอ้เด็กนั่น...ฮี่ฮี่ ‘
……
ตอนที่เหล่าครูหัวเราะกันอยู่นั้นก็ได้มีหลายเหตุการณ์เกิดขึ้นในหุบเขา
ไม่ถึงสองชั่วโมงหลังจากที่ จางเทีย ออกจากฐานมา กลุ่มสาวๆจากกลุ่มกุหลาบก็ได้มาถึง การมาถึงของพวกเธอนั้นเหมือนกับว่าจะมาสู้กับกองทัพไหนสักกองทัพ
ในตอนที่มาถึง ดั๊ก นั้นโดนทิ้งไว้ที่ฐานคนเดียว ส่วนคนอื่นนั้นออกไปล่าเหยื่อจากกับดัก เมื่อเห็นสาวๆจากกลุ่มกุหลาบ ดั๊ก ก็เริ่มน้ำลายไหลออกมา
แน่นอนพวกเธอมาหา จางเทีย หลังจากที่คุยกันสักพักพวกเธอก็รู้ว่าเขาจากไปแล้ว เมื่อได้ยินว่าเขาออกไปอยู่คนเดียว พวกเธอก็ต้องช็อคและผิดหวังอย่างแรง
ก่อนที่จะจากไป สาวสวยคนหนึ่งในกลุ่มได้บอกกับ ดั๊ก – “ ตอน จางเทีย กลับมา บอกเขาหน่อยนะว่า แองเจิล ที่เก็บถั่วสนกับเขาน่ะมาหาเขาที่นี่ ! “
ดั๊ก พยักหน้าอย่างกับคนโง่
ดังนั้นตอนบ่ายที่ปราสาทก็วุ่นวายไปกับเรื่องที่ว่า จางเทีย ได้กลายมาเป็นผู้โดดเดี่ยวคนที่สองต่อจากนักธนู บลู จากนั้นชื่อของเขาก็ยิ่งโด่งดังในเด็กรุ่นนี้มากขึ้นเรื่อยๆ
แต่เมื่อชื่อของ จางเทีย เริ่มโด่งดัง ชื่อของ เบอร์วิค นั้นก็เริ่มถูกลืมเลือน....
ที่ฐานของกลุ่มสิงโต
แม้ว่ากระดูกซี่โครงที่หักจะถูกทำแผลแล้วแล้วแต่รอยแผลตรงหน้าที่โดนเตะน่ะยังไม่หายง่ายๆ แค่พักคืนเดียวหรอก
เบอร์วิค ที่ตาทั้งสองข้างคล้ำ ข้างหนึ่งโตอีกข้างหนึ่งเล็กนั้นนั่งอยู่ที่ทางเข้าถ้ำหวังว่าสมาชิกคนสุดท้ายของกลุ่มจะอยู่ต่อ บางทีเพราะเขานั้นดูน่าสงสารจึงไม่มีใครมาล้อเลียนเขา
ครั้งนี้คำคมของเขานั้นไร้ประโยชน์
กลุ่มสิงโตซึ่งดูเหมือนจะขาดกำลังใจหลังจากที่เกิดเหตุการณ์กับ สมิหลา นั้นถล่มลงมาแล้ว พวกเขาไม่สนใจความหมายของการที่ เบอร์วิค ไปเชิญ จางเทีย มาเป็นรองหัวหน้าเพื่อที่จะได้เป็นที่ดึงดูดของสาวๆเพราะ เบอร์วิค นั้นถูกอัดกลับมาเหมือนกับหมา เพราะความจริงอันน่าสลดนั้นได้ทำลายชื่อเสียงของ เบอร์วิค จนไม่มีใครยอมรับคำสั่งจากคนขี้แพ้
กลุ่มสิงโตไม่ได้ยุบไปเลยซะทีเดียวและมีหลายคนที่อยู่ด้วยกันเพื่อล่าเหยื่อแบบแต่ก่อน แต่ครั้งนี้ เบอร์วิค นั้นกลับถูกไล่ออกมา
เขายืนอยู่ที่ฐานคนเดียวสักพัก ในที่สุด เบอร์วิค ก็หัวเราะออกมาอย่างกับคนบ้า ตอนแรกเขาหัวเราะแต่จากนั้นก็หัวเราะดังขึ้นจนกลายมาเป็นเสียงหมาป่าหอน เมื่อได้ยินเสียงนั้นผู้คนต่างก็ขนลุก...
“ จางเทีย... “
เสียงนั้นดังก้องไปทั่วทั้งฐานของกลุ่มสิงโต