spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

Chapter 118: ความฉลาดและการตัดสินใจ

“ พอแล้ว ไอ้หัวโต ถ้านายเตะต่อเขาอาจจะตายก็ได้ ! “ – หลังจากที่รู้ตัว แบร์ลี่ ก็รีบเดินออกมาและดึง จางเทีย ออก

“ ไม่ต้องกังวล มันไม่ตายหรอก  ฉันรู้ว่ากระดูกมันหักหลายท่อนแต่มันไม่ได้แทงอวัยวะภายในของมัน... “

หลังจากที่มองไปที่ เบอร์วิค ที่ร้องครวญครางอยู่ที่พื้น  จางเทีย ก็สูดลมหายใจเข้าลึกๆและรับฟังคำห้ามของ แบร์ลี่ และคนอื่นๆ – “ พวกนายอยากให้เอาต่อมั้ย ? ฉันว่ามันสนุกดีที่เตะมัน มันน่ะสมควรโดนแล้ว  ! “

เมื่อเห็นท่าทีสะบัดสบอมของ เบอร์วิค ที่นอนอยู่ที่พื้น คนอื่นๆก็รีบส่ายหน้าออกมา  ตอนนี้ถ้ายังขืนเตะต่อ มันเหมือนกับรังแกคนไม่มีทางสู้และมันทำให้พวกเขาเสียหน้า แต่เมื่อเห็น จางเทีย เตะ เบอร์วิค ที่ซึ่งเคยมีท่าทีหยิ่งทะนง ทุกคนก็รู้สึกตื่นเต้นขึ้นมา

“ งั้น...ไอ้นี่...เราจะจัดการกับมันยังไงดี ? “ – แบร์ลี่ ชี้ไปที่ เบอร์วิค ซึ่งนอนอยู่ที่พื้น

“ มันมาหาเราเองแต่มันคงสู้เรื่องต่อสู้ฉันไม่ได้และโดนฉันคนเดียวอัดเอา พวกนายก็ไม่ได้ทำอะไรมัน แต่พวกนายน่ะเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นทั้งหมด งั้นก็แค่ปล่อยมันกลับไป ถ้ามันไม่กลับ ก็ให้คนในกลุ่มของมันมาแบกมันกลับไป ! “

จางเทีย ขยิบตาให้ แบร์ลี่  สำหรับคนอย่าง เบอร์วิค และ สมิหลา แล้วคุณควรจะไม่ให้พวกนั้นมายุ่งกับพวกคุณอีก  เขารู้สึกว่าเมื่อเขามีโอกาสเขาควรที่จะจัดการพวกนี้ให้ตายโดยไม่ลังเล  ถ้าเขาฆ่าพวกนี้ได้ เขาก็จะไม่ปล่อยให้มันรอด  ดังนั้นถ้าเขาเตะมันได้ เขาก็จะเตะมันจนปางตาย  ถ้าเขาหักกระดูกมันได้ เขาก็จะไม่เหลือกระดูกให้มันได้ใช้

นี่คือสิ่งที่ ดอนเดอร์ สอนมาและเป็นสิ่งที่  จางเทีย ได้เรียนรู้มาในไม่กี่วันก่อนด้วย  ในยุคนี้แล้วเมื่อคุณเป็นศัตรูกับใคร คุณควรจะโหดร้ายพอที่จะฆ่าพวกมันและทำให้พวกมันเชื่อง  ถ้าทำตัวสุภาพใส่ คุณนี่แหละที่จะทรมานซะเองเพราะยังไงพวกนั้นก็คิดว่าเอาชนะคุณได้

ผลของเรื่องนี้เห็นได้อย่างชัดเจนในตัว สมิหลา และ เบอร์วิค

เมื่อเห็น จางเทีย ขยิบตาให้  แบร์ลี่ ก็เข้าใจได้ทันที เขาต้องการหยุด เบอร์วิค ไม่ให้มีโอกาสได้ทำตัวเด่นในการฝึกนี้ ตามที่ จางเทีย บอกมา แม้ว่า เบอร์วิค จะไปฟ้องกรรมการแต่เขาคงไม่ได้เปรียบเพราะกฎหมายน่ะจะเข้าข้าง จางเทีย

เพราะกรรมการนั้นรู้อย่างชัดเจนว่าเกิดอะไรขึ้น อีกอย่างมีพยานหลายคนอยู่ด้วย ดังนั้น  จางเทีย เลยไม่ได้กลัวสักนิด

ในทางกลับกัน เบอร์วิค ไม่มีหน้าที่จะไปฟ้องใครและไม่กล้าที่จะบอกให้คนอื่นรู้  ถ้าเขาให้กรรมการจัดการเรื่องนี้ก็มีแต่ทำให้ จางเทีย เด่นขึ้นมาและทำให้เขาดูน่าเวทนาขึ้นไปอีก

ปัญหาหลักคือ จางเทีย น่ะอัดเขาซะยับเลย  เบอร์วิค น่ะก็เป็นนักรบระดับ 1 เหมือน จางเทีย  ดังนั้นเมื่อไม่มีคนอื่นมาแทรกในการต่อสู้นี้ด้วยแล้วเขาคงโทษคนอื่นไม่ได้นอกจากตัวเอง ถ้าเรื่องนี้ไปรู้ถึงหูคนอื่น เขานี่แหละที่จะเสียหน้า

ยิ่งกว่านั้น จางเทีย น่ะไม่ได้รับความเสียหายเลยสักนิดเพราะคนชนะยังไงก็ไม่ผิด  ในตอนที่ เบอร์วิค ไม่มีแรงที่จะสู้ต่อ  จางเทีย ก็ปล่อยให้เขามีชีวิตต่อซึ่งนั่นแสดงความใจกว้างที่มีของเขา

สำหรับสภาพสะบักสบอมของเขาตอนนี้แล้ว เบอร์วิค คงปิดเป็นความลับไม่ได้เพราะสาวๆที่อยู่ตรงนี้คงต้องเอาไปพูดแน่ ดังนั้นมันจึงหมายความว่าภาพลักษณ์ที่เขาสร้างมานั้นได้พังทลายลงไปแล้ว

เมื่อเห็น จางเทีย   แบร์ลี่ ก็อึ้ง  นี่มันไม่ได้หมายความว่า จางเทีย คิดว่าผลลัพธ์มันจะเป็นแบบนี้ก่อนจะเข้าไปโจมตีงั้นเหรอ ?  จางเทีย ดึง เบอร์วิค ลงมาจากการได้เปรียบมาสู้ด้วยงั้นเหรอ ?

สำหรับการต่อสู้เองแล้ว ถ้า  จางเทีย แพ้ เขาก็แค่ได้แผลและถ้าจะแพ้ก็มีเพื่อนคอยช่วย   เบอร์วิค นั้นมักจะรักษาภาพลักษณ์สมบูรณ์แบบของตัวเองไว้ เขาคิดว่าคงไม่ได้เจ็บตัวมากเท่าไหร่แต่เขาไม่คิดว่าจะโดนอัดมากขนาดนี้แต่ จางเทีย น่ะคือผู้ชนะและ เบอร์วิค ได้เสียงทุกอย่างที่เขามีไปหมด

จางเทีย ยิ้มให้กับ แบร์ลี่   หลังจากที่มองหน้ากันแล้วทั้งคู่รู้ว่าคนอื่นจะคิดยังไงเรื่องนี้

“ ลิซ เพื่อน ฉันอยากให้นายไปที่ฐานของกลุ่มสิงโตให้คนมาแบกมันกลับไปหน่อย  เราต้องกินมื้อเย็นกันและ ถ้าเห็นมันนอนอยู่แบบนี้เราคงกินไม่ลงแน่ แต่ถ้าฉันไปเองมันก็คงไม่เหมาะเท่าไหร่... “ - จางเทีย บอกกับ ลิซ พร้อมกับเอามือกอดคออีกฝ่าย

ลิซ กรอกตายิ้มและพยักหน้าให้ ตอนนั้นเพื่อนอย่าง จางเทีย นี่แหละที่ทำให้เขาภูมิใจ

“ ฉันจะไปกับ ลิซ เองเพื่อความปลอดภัย ! “ – แบกแดด พูดพร้อมกับยืนขึ้น

“ ดี เราจะรอนายกินมื้อเย็นด้วย ! “ - แบร์ลี่ ยิ้มออกมาก่อนที่จะหันหน้าไปหาสาวๆที่ยังไม่ตื่นมาพบกับความจริงที่ไอดอลของพวกเธอนั้นโดนอัดเหมือนกระสอบทราย – “ สาวๆ เร็วเข้า ไปเตรียมมื้อเย็นได้แล้ว  คืนนี้เราต้องฉลอง ! “

ครั้งนี้สาวๆทุกคนกลับลุกขึ้นด้วยความเร็วที่ไม่คาดคิด พวกเธอแยกตัวออกไปทำหน้าที่ต่างๆ  ไม่ว่ายังไงคนที่กระทืบไอดอลของพวกเธอได้นั้นก็คือไอดอลที่ยิ่งใหญ่กว่าซึ่งควบคุมโลกของผู้ชายไว้ได้ในสายตาของสาวๆ  หลังจากเหตุการณ์นี้แล้วภาพลักษณ์ของ จางเทีย นั้นจะสูงขึ้นกว่าเดิมในหัวใจของคนอื่นๆในองค์กรและสาวๆทุกคนที่นี่

ไม่มีใครสนเรื่อง เบอร์วิค ที่ซึ่งนอนปางตายอยู่  หลายนาทีก่อนสาวๆรู้สึกว่าเขาน่ะสง่าราวกับเปล่งแสงออกมาจากตัวได้แต่ตอนนี้แสงนั่นได้มาอยู่กับ จางเทีย แล้ว   สาวๆน่ะฉลาด แม้ว่าพวกเธอจะสับสนในตอนแรกแต่หลังจากที่เห็นเรื่องนี้แล้ว พวกเธอก็สามารถตระหนักบางอย่างได้ในการต่อสู้ระหว่าง จางเทีย และ เบอร์วิค

“ นายพูดอะไรนะตอนที่นายอัด เบอร์วิค ? “ – อลิซ กับ เบเวอร์รี่ ถามออกมาหลังจากเขยิบเข้ามาใกล้ จางเทีย

“ ใครเป็นผู้หญิงของนาย ? “ – เบเวอร์รี่ อ้าปากพูดพร้อมกับยิ้มออกมา

แม้ว่า แพนโดร่า จะไม่ได้มาด้วยแต่เธอก็ยังยืนฟังอยู่ใกล้ๆ

จางเทีย เกาหัวและตอบไปโง่ๆ – “ ฉันพูดด้วยเหรอ ? แต่ฉันไม่เห็นจำได้นะ ! “

“ ไอ้บ้านี่ ! “

พวกเขาต่างก็หัวเราะกันออกมา....

……

หนึ่งชั่วโมงผ่านไปก็มีกลิ่นหอมลอยออกมาจากหม้อใบโตที่ตั้งอยู่ใต้ต้นไม้  ตอนที่เนื้อหมาป่าถูกเอามาทาน้ำมัน  ลิซ และ แบกแดด ก็กลับมาพร้อมกับคนอีกหกคน  เทียบกับสีหน้าที่ผ่อนคลายของ ลิซ กับ แบกแดด แล้ว หกคนนั่นต่างก็ก้มหัว หน้าของพวกนั้นดูสลด พวกนั้นเหมือนรู้สึกเสียหน้ามากซะจนอยากเอาหน้ามุดลงไปในรู

สำหรับบอสของกลุ่มอย่าง เบอร์วิค ที่ได้มาฐานคนอื่นเพื่อกล่อมให้พวกเขาทิ้งเพื่อนคนหนึ่งไปซะนั้น ไม่คาดคิดเลยว่าเขาจะได้สู้กับ จางเทีย เพราะคำพูดที่ไม่เหมาะสมที่ใช้ออกไป   มันจะถือว่าดีอยู่ถ้าเขาชนะได้ --- เขาคงรักษาเกียรติของกลุ่มสิงโตเอาไว้ได้

แต่เขาโดนอัดอย่างกับหมา ถึงกับต้องรอให้คนมาแบกกลับและเช็ดก้นให้ด้วย  นี่เขาทำบ้าอะไรอยู่วะ  นี่มันน่าอายเกินไปแล้ว เสียหน้ามากๆด้วย   พวกเขาไม่คิดมาก่อนว่า เบอร์วิค นั้นจะเสียหน้าด้วยวิธีโง่ๆแบบนี้

ในตอนที่คนในองค์กรนั้นต่างก็พูดคุยกันอย่างสนุกสนานและคุยกับสาวๆ  เบอร์วิค ก็นอนอยู่ที่พื้นอย่างกับหมาตาย เทียบดูแล้วมันน่าสลดอย่างมากและหกคนที่ตาม ลิซ กับแบกแดด มานั้นก็ไม่กล้าที่จะเงยหน้าขึ้นมาอีก  หลังจากเอาเป้ออกมา พวกนั้นก็พากันแบก เบอร์วิค ที่ไม่ได้สติกลับไป

แบร์ลี่ รีบเอาเนื้อหมาป่า 6 ชิ้นห่อใส่ใบไม้และส่งให้หกคนนั่น – “ เพื่อน พวกนายคงยังไม่ได้กินมื้อเย็น เอานี่ไปกินระหว่างทางซะ  อย่างน้อยนายก็อยู่โรงเรียนเดียวกับเรา เราไม่อยากให้เรื่องนี้เกิดขึ้นแต่ เบอร์วิค น่ะเก่งเรื่องหลอกคน  กลุ่มสิงโตน่ะเป็นแค่หินให้เขาปีน พวกนายก็ระวังตัวไว้ด้วย !  “

“ จางเทีย นายอัด เบอร์วิค ด้วยตัวคนเดียวงั้นเหรอ ? “ – หนึ่งในนั้นถามออกมาดังๆ

จางเทีย พยักหน้า จากนั้นก็ได้ยืนขึ้น – “ สำหรับคำถามนี้ นายถาม เบอร์วิค เองก็ได้ตอนมันตื่น  บอกมันด้วยว่าถ้ามันไม่พอใจและอยากแก้แค้น เขามาหาฉันได้ทุกเมื่อที่ไหนเมื่อไหร่ก็ได้รึแม้แต่ในปราสาก็ได้แต่ถ้ามันกล้าที่จะใช้วิธีชั่วอื่นๆจัดฉากฉันรึคนของฉัน ฉันจะอัดมันให้หนักกว่านี้ 10 เท่า ฉันไม่ได้ฉลาดเท่ามัน ดังนั้นถ้าฉันจะฆ่ามัน ฉันคงเอามีดแทงมันไปแล้ว  ! พวกนายไม่ควรให้มันหลอกพวกนายแล้วใช้พวกนายทำเรื่องแย่ๆ  มันคงรู้สึกแย่จริงๆที่ต้องทำแบบนั้นให้มัน.. “

เมื่อได้ยินคำพูดของ จางเทีย ทั้งหกคนก็ไม่สงสัยอีกต่อไป  หลังจากที่มองหน้ากันแล้ว พวกนั้นก็ก้มหน้าและแบก เบอร์วิค กลับ

ในตอนที่กินมื้อเย็นวันนั้นทุกคนต่างก็มีความสุขกับการฉลองในคืนนี้

ตอนที่กินอยู่ แบร์ลี่ ได้นึกบางอย่างออก เขาถาม จางเทีย ออกมา – “ นายไม่ได้เอาตะกร้ากลับมานิ หมายความว่านายไม่ไปขุดเหมืองแล้วเหรอ ? “

“ ใช่ ฉันหยุดตั้งแต่พรุ่งนี้ละ  ! “

จางเทีย ยิ้มออกมาและหันหน้าไปกัดปลาที่อยู่ตรงหน้า อลิซ

“ นายน่าจะทำแบบนั้นนานแล้ว ! “ - ดั๊ก ตบต้นขาตัวเองและคนอื่นๆต่างก็พยักหน้า

“ ฉันตัดสินใจที่จะฝึกเอาตัวรอดคนเดียวตั้งแต่พรุ่งนี้ไป พวกนายจำหมาป่าสองตัวที่หนีไปตอนบ่ายได้มั้ย ? พวกมันคือฝูงเดียวกับที่ไล่ล่าฉันครั้งที่แล้ว  พวกมันคงไม่มีทางหนีถ้าฉันไม่กระโดดลงหลุมนั่น  ดังนั้นฉันคิดว่าการฝึกนี่ยังไม่สำเร็จ ! ถ้าฉันจัดการกับพวกมันไม่ได้และคิดเรื่องนี้ไม่ออก... “

หลังจากที่ จางเทีย เริ่มวางแผนของเขา  ตอนนี้ทุกอย่างก็เงียบจนแม้แต่เสียงเข็มหล่นก็ยังได้ยิน