spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
| *ตั้งค่าถาวร (คลิกตั้งค่าถาวร) |
Chapter 117: การเอาคืนสุดโหด
การมาของ เบอร์วิค นั้นทำให้ทุกคนในองค์กรนั้นตะลึงอย่างมากแต่เป้าหมายในการมาที่นี่ของเขานั้นทำให้ทุกคนแปลกใจมากก่วาเดิมเพราะเขามาที่นี่เพื่อที่จะเชิญทุกคนให้เข้าร่วมกลุ่มสิงโตรวมถึง จางเทีย ด้วย
ในตอนที่ จางเทีย มาถึง เบอร์วิค เด็กผมบรอนด์ก็ได้อวดถึงอนาคตที่สดใสของกลุ่มสิงโตให้ทุกคนได้ฟัง
“ เรากลุ่มสิงโตนั้นมีคนเกือบ 200 คนแล้วและตอนนี้น่ะคือกลุ่มที่ใหญ่ที่สุดในการฝึกนี้ ความสำเร็จของกลุ่มนั้นพวกนายทุกคนก็ได้เห็น ครั้งนี้ฉันหวังว่าพวกนายจะเข้าร่วมกับเรา พวกนายอาจจะไม่รู้ว่าพลังต่อสู้ของ เกรซ นั้นพัฒนาอย่างรวดเร็ว มีบางคนเห็นว่า เกรซ น่ะฆ่าหมาป่าตัวใหญ่สามตัวลงได้ในทีเดียว เขาอาจจะไปอยู่ในพื้นที่ระหว่างหุบเขากับทุ่งหหญ้าเพื่อการฝึกนี้.. “
“ ไม่ใช่ว่า สมิหลา โดนจัดการไปแล้วเหรอ ? เกรซ ไม่รู้รึไง ? “ – ดั๊ก ถามด้วยความสงสัย
เบอร์วิค ตอบกลับด้วยรอยยิ้มสุดสวย - “ ต้องขอบคุณ จางเทีย ที่เปิดโปงตัวจริงของชายคนนั้นทำให้เขาต้องออกไป ชายคนนั้นน่ะทั้งเจ้าเล่ห์และใจร้าย แม้แต่เราเองก็ยังโดนชายคนนั้นจัดฉากเอา แต่แม้ว่า สมิหลา จะโดนจัดการแล้วแต่ความต้องการไขกระดูกหมาป่าทองกับหญ้าคอห่านน่ะก็ยังไม่ได้เปลี่ยนไป ยังไงซะพวกมันก็เป็นของจำเป็นที่ อาจารย์เอเบียน จะใช้ในการทำยา ดังนั้น เกรซ เลยยังคงล่าหมาป่าทองและเก็บหญ้าคอห่านต่อไป บางทีอีกไม่กี่วันภารกิจและรางวัลใหม่คงถูกส่งจากเมืองมา ตราบใดที่เมืองน่ะเพิ่มรางวัลภารกิจให้อีกนิดคงมีหลายคนที่จะไปทุ่งหญ้านั่น เรากลุ่มสิงโตเองก็เตรียมตัวจะไปที่นั่นด้วย
“ ครั้งที่แล้วพวกนายเตรียมตัวไม่ดีรึไง ? ทำไมถึงต้องมาเตรียมตัวอีกรอบ ? “ - ลิซ หลอกถามออกมา
“ สิ่งที่เกิดขึ้นกับ สมิหลา นั้นส่งผลต่อกำลังใจพวกเราอย่างมาก ก็อย่างที่รู้อยู่แล้วว่ากำลังใจน่ะสำคัญอย่างมากในการต่อสู้ หลายวันที่ผ่านมานั้นเรารอฟังข่าวจากเมือง เมื่อภารกิจและรางวัลใหม่ถูกประกาศออกมาแล้วเราจะได้เดินหน้าต่อกันอีกรอบ ! แม้ว่า เกรซ จะออกไปก่อน แต่เรากลุ่มสิงโตก็ไม่ได้มีเหตุผลที่จะมาอยู่เฉยๆ ฉันได้ยินมาว่ามีเรื่องกันระหว่างนายกับ เกรซ เราเองก็มีเรื่องกับ เกรซ ด้วย นี่น่ะถือว่าดีถ้าเราจะร่วมมือกันเพื่อสู้กับ เกรซ แล้วจัดการเขาซะ ถ้าเขามีโอกาสได้รับการแนะนำจากการฝึกนี้ เราอาจจะต้องเป็นฝ่ายที่หลบหนีจากการแก้แค้นของเขาไปอีกนาน.. “ – เบอร์วิค พูดขึ้นมา – “ แต่ถ้าเราร่วมมือกันแล้ว เราก็จะสามารถสู้กับเขาได้ ! “
“ เราไม่เข้า ! “ - จางเทีย พูดขึ้นพร้อมกับเดินไปกันทางตรงหน้าเพื่อนของตัวเองก่อนที่พวกนั้นจะได้อ้าปากพูด
“ จางเทีย ! “
หลายคนกลับมาทักทายเขา แม้แต่ อลิซ กับ เบเวอร์รี่ เองก็วิ่งเข้ามาหาเขาโดยไม่สนเรื่องที่พูดคุยกันอยู่ พวกเธอกอดแขนของ จางเทีย เอาไว้ เมื่อเห็นแบบนั้น แพนโดร่า ก็ฮึดฮัดและหันหน้าหนี
เมื่อเห็นว่า จางเทีย กลับมาแล้ว เบอร์วิค ก็ยังคงยิ้มอยู่แต่หางตาของเขาได้บิดเบี้ยวไปเล็กน้อย ก่อนที่ จางเทีย จะมาถึง เขารู้สึกว่าเขาคือจุดศูนย์กลางของความสนใจแต่หลังจากที่ จางเทีย มา จางเทีย ก็แย่งความสนใจไปทันทีทำให้เขารู้สึกว่าเขาน่ะโดนหยาม
“ เอางี้เป็นไง กลุ่มสิงโตมาเข้าองค์กรทะยานฝันกับพวกเรา ? เรารู้สึกว่าโครงสร้างของกลุ่มสิงโตน่ะหละหลวมเกินไป ไม่เหนียวแน่นเหมือนของพวกเรา ก็อย่างที่นายบอกไว้ ถ้าเราอยากสู้กับ เกรซ เราจะต้องร่วมมือกันเพื่อเพิ่มความแข็งแกร่ง เอางี้เป็นไงล่ะ ? ลองคิดดูนะ ... “
จางเทีย ยื่นคำขาดตรงหน้า
เขาเอาหอกออกจากหลังและโยนให้กับ ดั๊ก หลังจากนั้นเขาก็นอนไปที่พื้นล่างต้นไม้ข้างๆ เบอร์วิค โดยมีสองสาวอยู่ข้างๆเขา เมื่อได้ยินสิ่งที่ จางเทีย พูดมา คนอื่นๆในองค์กรเองก็แสยะยิ้มออกมา
“ นายนี่ตลกไปหน่อยนะ ฉันมาเพื่อเชิญนายเข้ากลุ่มสิงโตและให้นายเป็นรองหัวหน้าเลย ! “ – เบอร์วิค ตอบพร้อมกับยิ้มให้และยังคงทำตัวเป็นสุภาพบุรุษอยู่
จางเทีย ทำหน้าแปลกใจและชี้ไปที่จมูกตัวเอง – “ เมื่อองค์กรเราเข้ากลุ่มนายแล้ว นายจะให้ฉันเป็นรองหัวหน้า ? “
“ แน่นอน ฉันพูดจริง ! “ – เบอร์วิค แสดงสีหน้าจริงใจออกมา
“ นายไม่คิดถึงผลลัพธ์ที่ออกมาหน่อยเหรอ ? “ - จางเทีย ทำท่าทีเคร่งขรึมและจ้องไปที่ เบอร์วิค
“ ฉันรู้สึกว่าคนอื่นๆในกลุ่มสิงโตน่ะจะเห็นด้วยที่ได้คนอย่างนายมาดูแล ! “
เบอร์วิค คิดว่า จางเทีย จะซึ้งกับคำพูดเขา ในเวลาเดียวกันเขาก็มองเห็นว่ารอยยิ้มของคนอื่นๆในองค์กรนั้นได้หายไปเพราะองค์กรนี้มี แบร์ลี่ เป็นหัวหน้า เขารู้สึกว่าเขาได้ทำตามเป้าหมายแล้ว
“ ฉันไม่สน.... “- จางเทีย ยิ้มกว้างออกมา - “ ฉันหมายถึง นายมาที่ฐานของเราอยากมากลืนกลุ่มเราและกลายเป็นหินให้นายเหยียบเพื่อรักษาความมั่นคงของกลุ่มสิงโตเอาไว้ หลังจากที่เห็นว่าเราไม่เห็นด้วยกับนายแล้ว นายจะใช้กลลวงต่อหน้าเราแล้วทำลายความสัมพันธ์ระหว่างเราพี่น้องโดยคิดจะแยกฉันกับพวกนี้ ฉันหมายถึงนายได้คิดถึงผลลัพธ์นี้ก่อนที่จะมาที่นี่ใช่มั้ยล่ะ ? นายไม่คิดเหรอว่าทำเหมือนว่าฉันเป็นคนตายไม่ก็คนโง่อย่างนั้นแหละ ? “
“ ฉัน...ฉันไม่ได้หมายความว่าแบบนั้น ! “ - เบอร์วิค ที่ซึ่งยิ้มกว้างอยู่ตลอดเริ่มกังวลขึ้นมา
ตอนนี้ในตอนที่คนอื่นคิดว่าคำพูดของ เบอร์วิด ที่ให้ จางเทีย เป็นรองหัวหน้ากลุ่มสิงโตนั้น สีหน้าของพวกเขาต่างก็สลดลงและพวกเขาก็รู้สึกอึดอัดซึ่งทำให้รอยยิ้มบนหน้าหายไปแต่หลังจากที่ จางเทีย อธิบายแล้ว ทุกคนก็ตระหนักได้ว่า เบอร์วิค ต้องการแยก จางเทีย ออกไปจากทุกคนโดยใช้แค่ประโยคเดียว ผลลัพธ์ก็คือทำให้พวกเขาจ้องไปยัง เบอร์วิค
จางเทีย ที่ยังคงยิ้ม ปกติแล้วเขาจะไม่ลงมือก่อน เขาโดดขึ้นมาและต่อยไปที่หน้าของ เบอร์วิค ผลก็คือจมูกของ เบอร์วิค เริ่มมีเลือดไหลออกมาและได้ล้มก้นหงายไป จางเทีย รีบพุ่งเข้าไปใส่โดยไม่พูดอะไรสักคำ ก่อนที่ เบอร์วิค จะได้ตอบรับรึรับมือได้ จางเทีย ก็เตะเข้าไปที่ท้องของอีกฝ่ายซึ่งทำให้มันกลิ้งตัวไปไกลถึง 2 ม. มันขดตัวอย่างกับกุ้ง เบอร์วิค นั้นแทบจะลุกขึ้นยืนมาไม่ได้
จางเทีย ไม่ได้หยุดแค่นั้น เขาพุ่งไปข้างหน้าต่อแล้วใช้เท้าใหญ่ๆของเขากระทืบ เบอร์วิค อยู่สักพัก
ตอนแรก เบอร์วิค น่ะยังใช้มือกันได้เพื่อหลบการโจมตีของ จางเทีย แต่ใน 30 วินาทีเขาก็ไม่มีทางต้านทานได้อีก เขากัดฟันแน่นและร้องไห้ออกมา หลังจากนั้นเขาก็ต้องร้องโหยหวนออกมา สุดท้ายแล้วเขาก็กลิ้งไปกลิ้งมาที่พื้นอย่างกับหนูที่โดนแมวไล่
ก่อนที่จะปลุกจุดชีพจรจุดที่สอง จางเทีย กับ เบอร์วิค นั้นคือนักรบระดับ 1 ทั้งคู่ ด้วยความแข็งแกร่งและร่างกายที่พัฒนาได้พอๆกัน แม้ว่า จางเทีย จะพัฒนาทักษะต่อสู้มาได้อย่างมากในไม่กี่วันมานี้แต่เขาก็คงไม่ได้เปรียบ เบอร์วิค เท่าไหร่ในการต่อสู้จริง สิ่งที่ทำให้ เบอร์วิค เทียบ จางเทีย ไม่ได้คือ จางเทีย น่ะกล้าโจมตีต่อหน้าคนจำนวนมากโดยไม่มีคำเตือนใดๆ ด้วยหมัดที่ต่อยออกไป จางเทีย จึงได้เปรียบ ด้วยลูกเตะนั่นทำให้ เบอร์วิค นั้นเสียเปรียบแรงต่อสู้ชั่วคราวไป
คนหนึ่งนอนอยู่ที่พื้น อีกคนยืนอยู่และเตะซ้ำเข้าใส่อีกฝ่าย ผลก็ชัดเจนอยู่แล้ว
ระหว่างสองนาทีที่ จางเทีย กระโดดกระทืบนั้นทำให้ เบอร์วิค ต้องกลิ้งไปมาอย่างกับหนู
จางเทีย ยังคงกระทืบอีกฝ่ายต่อไปซึ่งตอนนี้มันไม่ต่างอะไรกับกระสอบทรายที่พังแล้ว มันร้องออกมาเสียงดังขึ้นเรื่อยๆ ฉากนี้มันน่ากลัวจริงๆ มันถือว่าเป็นภาพลวงตารึเปล่า ?
แบร์ลี่ ส่ายหน้าและหลับตาลง ในตอนที่ลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง เขาก็พบว่า จางเทีย ยังคงอัดอีกฝ่ายอยู่ เขาตระหนักได้ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นนั้นไม่ใช่ภาพลวงตาแต่เป็นเรื่องบทบาทของสองคนนี้ซึ่งมันยากที่เขาจะรับความจริงได้
“ ในโรงเรียนแกได้ใช้การทะเลาะกันระหว่างพี่น้องของฉันกับ เกรซ มาจัดการ เกรซ น่ะ ฉันไม่สนเพราะคิดว่ามันเป็นความสามารถของนาย นายอาจคิดว่าพวกโง่ที่ตามแกเชื่อว่าแกจะพาพวกเขาไปที่ทุ่งหญ้าพระจันทร์เสี้ยว ฉันเองก็ไม่สน พ่อคนนี้เดาว่าหน้าที่ของฉันและสิ่งที่เกิดกับพวกนั้นน่ะไม่ใช่ธุระของฉัน... “
จางเทีย ยังคงเตะอีกฝ่ายอยู่พร้อมกับด่าออกมา – “ แกคิดว่าฉันไม่รู้รึไงที่นายขายฉันให้ สมิหลา.. “ - เขากระทืบใส่หน้าของ เบอร์วิค - “ ตอนที่คนในกองทัพมาถึง สมิหลา ได้บอกทุกอย่างออกมา ถ้าไม่มีคำพูดของแก สมิหลา คงไม่รู้ว่าฉันเป็นใคร ฉันคงไม่สนใจด้วยเพราะฉันทำลายแผนของเขาไปแล้ว แต่แกกล้าจะมาที่นี่มาหาพี่น้องของฉันและใส่ร้ายฉันต่อหน้าผู้หญิงของฉันแล้วแยกฉันออกจากพี่น้องงั้นเหรอ ? แกทำอย่างกับฉันเป็นคนโง่และให้ฉันไม่สนใจงั้นเหรอ ? ฉันจะทำแบบนั้นได้ไง ? แกสมองดีอยู่รึเปล่า ? ฉันจะทำให้แกรู้เอง ! ฉันจะทำให้แกรู้ ! ... “
หลังจากพูดซ้ำๆ จางเทีย ก็ยังคงเตะ เบอร์วิค ต่อไปเรื่อยๆ ในการเตะแต่ละครั้งนั้นจะมีเสียงกระดูกหักดังขึ้นมา ตอนนั้น เบอร์วิค ไม่สามารถแม้แต่จะร้องออกมาได้ เขากลับไอเป็นเลือดออกมาแทน ...
ทุกคนในองค์กรต่างก็อึ้ง ถ้าไอ้หัวโตอัด เบอร์วิค จนตาย มันคงจบไม่ดีแน่ๆ....