spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
| *ตั้งค่าถาวร (คลิกตั้งค่าถาวร) |
Chapter 104: เหตุการณ์น่าตกใจ
ก็อย่างที่คาดไว้ ในตอนที่ แพนโดร่า ได้ยินคำว่า ‘ ของขวัญ ‘ เธอก็ปล่อยแขนที่กอด จางเทีย เอาไว้และมองไปที่คนอื่นรอบๆ เธอรู้สึกอายนิดๆ หน้าของเธอนั้นเริ่มแดงขึ้นมาทันที
จางเทีย ไม่ได้สนกับท่าทางของเธอและเอาเนื้อแห้งที่หนักประมาณ 30 กก.ให้กับเธอ เพราะมันหนักมาก แพนโดร่าเลยเกือบทำมันตกแม้ว่าจะถือด้วยมือทั้งสองข้าง
“ นี่...นี่ของขวัญฉันเหรอ ? “ – แพนโดร่า มองด้วยความแปลกใจ เนื้อนี้น่ะมีค่าอย่างมาก ไม่ใช่แค่ในการฝึกนี้แต่ยังในเมืองด้วย สำหรับสาวๆแล้วทุกวันน่ะพวกเธอสามารถแลกเนื้อได้อย่างมากก็ 0.05-0.2 กก. แพนโดร่า ไม่เคยคิดว่าวันเดียวเธอจะได้เนื้อมากมายขนาดนี้ในครั้งเดียว
“ อื้ม จำนวนเท่านี้จะได้พอที่เธอผ่านการฝึกนี้ไปได้บางทีอาจนานกว่านั้นอีก ...” - สุดท้าย จางเทีย ก็ขโมยของมาจากกลุ่มการค้าสมิหลาและไม่ได้รู้สึกแย่เลยที่จะเอามันเป็นของขวัญให้ แพนโดร่า ด้วยอาหารที่มีอย่างอื่นที่เอามานั้น ปริมาณอาหารที่เขามีนั้นสามารถเก็บไว้กินได้ถึงครึ่งปี เพราะพวกเขากินพวกมันไม่หมดในตอนฝึกและไม่สามารถเอากลับบ้านได้ ตอนนี้เขาเลยตัดสินใจที่จะเป็นคนใจกว้างให้ แพนโดร่า ได้เห็น
“ ฉันไม่เคยเจอใครที่ดีกับฉันแบบนี้เลย ทำไมนายถึงได้ดีกับฉันนัก ? “ – ตาคู่นั้นจ้องมาที่ จางเทีย จมูกของเธอสั่นเล็กน้อยและตาคู่สวยก็เริ่มมีน้ำตาซึมออกมา
“ เธอคือนางฟ้าฉันไงล่ะ ดังนั้นฉันเลยเอามันมาให้เธอ.. “ – จางเทีย เล่นมุขเพื่อไม่ให้ แพนโดร่า ร้องไห้แต่หลังจากที่พูดไปเขาก็รู้สึกได้ว่าคำพูดเขาน่ะเกินไป เขาเลยรีบพูดเพิ่มเข้ามา – “ เราคือทีมไง แน่นอนว่าฉันต้องทำให้เธออิ่มอยู่แล้ว ! “
เมื่อได้ยินคำพูดของ จางเทีย ฮิสต้า ก็ยิ้มกวนๆออกมา – “ หยุดเลย หยุดจีบกันได้แล้ว เร็วเข้า กลับไปที่ฐาน เรายืนต่อไม่ไหวแล้ว แพนโดร่า ที่ จางเทีย จ่ะสื่อน่ะคือเธอควรกินเนื้อให้มากๆจะได้โตเร็วๆ ฮี่ฮี่...เธอน่าจะรู้ว่า จางเทีย หมายความว่าไง ! “ – ฮิสต้า ยิ้มออกมา
ไม่รู้อะไรทันทีที่ ฮิสต้า เปิดปากพูด เขามักจะทำให้คนอื่นคิดถึงเรื่องลามก เมื่อได้ยินคำพูดนั้นหน้าของ แพนโดร่า ก็แดงขึ้นไปอีก เธอมองมาที่ ฮิสต้า กับ จางเทีย ด้วยท่าทีหงุดหงิด เธอกัดปากเล็กน้อยก่อนที่จะกอดเนื้อแห้งนั่นแล้วกลับเข้าไปในฐานต้นไม้
“ ไม่เอาน่า กลับไปนับความสำเร็จเราดีกว่า ! “ - แบร์ลี่ เร่งขึ้นมา
ในตอนที่ แบร์ลี่ เร่งนั้น จางเทีย ก็รู้สึกตัวจากการอึ้งเพราะเห็นท่าทีอายและสายตาที่เซ็กซี่ของ แพนโดร่า ซึ่งทำให้เขาถึงกับเหม่อ นี่ไม่ได้พูดเกินจริงเลย เขาน่ะอึ้งกับสายตาแบบนั้นจริงๆ เมื่อเห็นสายตาของ แพนโดร่า จางเทีย รู้สึกว่าเส้นประสาทของเขาชาก่อนที่ความตี่นเต้นจะพุ่งพรูออกไปทั่วร่างกาย ครั้งนี้ จางเทีย อดไม่ได้ที่จะจ้องไปยังก้นของ แพนโดร่า และเริ่มรู้สึกได้ถึงเสน่ห์ อันมากล้นของเธอ ในตอนที่ไอ้จ้อนของเขานั้นบวมเปล่งขึ้นมา ความคิดลามกก็แว๊บขึ้นมาในหัวของเขา แม้ว่า แพนโดร่า จะผอมแต่เธอก็ยังเซ็กซี่อยู่ดี !
……
หลังจากที่กลับมาฐานและนับของที่ได้มานั้น แม้แต่สาวๆที่ทำงานกับองค์กรพวกเขาก็ต้องเบิกตากว้างมองมาที่ จางเทีย,แบร์ลี่ และคนอื่นๆที่แบกของมากกว่า 300 กก.กลับมา ของทุกอย่างนั้นมีพลังงานสูงและขายดีที่สุดอย่างนมอัดเม็ด,เนื้อแห้ง,ไส้กรอก,แฮม....นอกจากอาหารที่เอากลับมาแล้ว ดั๊ก กับ ชอร์วิน ยังเอาลังกลับมาหลายอย่าง เมื่อเปิดลังพวกนั้นดูก็พบกับดาบที่ส่องประกายชิ้นส่วนต่างๆด้วยซึ่งน่าจะประกอบเข้าเป็นหอกได้ เมื่อเทลงที่พื้นพวกผู้ชายต่างก็อุทานกันออกมา ลังของหอกสองอันที่มีหอกสี่อันในแต่ละกล่องและดาบอีก 16 เล่ม อาวุธพวกนี้ล้วนแต่ผลิตขึ้นในเมืองและมีคุณภาพสูงกว่าของที่พวกเขาใช้ในการฝึก
หลังจากที่บอกสาวๆให้ไปทำอาหาร สมาชิกทุกคนในองค์กรก็เริ่มคุยกันเรื่องที่จะจัดการของทุกอย่างที่เอากลับมา
ในโพรงต้นไม้นั้นทุกคนต่างก็มองไปที่ จางเทีย แต่ไม่มีใครพูดอะไรออกมาเลยสักคำ เมื่อโดนมองแบบนั้น จางเทีย ก็เริ่มพูดไม่ออก เขาเกาหัวตัวเองและพูดขึ้น – “ ทำไมต้องจ้องฉันด้วย ? “
คนอื่นเองก็เปลี่ยนมามองที่ แบร์ลี่ ที่ยิ้มอยู่ – “ ของพวกนี้น่ะถือว่าเป็นค่าตอบแทนที่กลุ่มการค้านั้นทำลายชื่อเสียงนาย ดังนั้นนายต้องจัดการกับมัน เราแค่เอามันมาให้นายก็เท่านั้น “
“ ฉันต้องตัดสินใจ ? “ - จางเทีย ชี้มาที่จมูกตัวเอง คนอื่นก็ได้รีบพยักหน้า
เมื่อเห็นของพวกนี้แล้ว จางเทีย ได้คิดสักพักก่อนจะพึมพำออกมา – “ ดี งั้นเพราะ ชอร์วิน และ ดั๊ก น่ะเป็นคนเอาอาวุธกลับมา งั้นพวกเขาก็เลือกไปได้อย่างละสองอัน อาวุธยาวและสั้นอย่างละอัน หลังจากนั้นก็จะมีหอก 6 อันและดาบยาวอีก 14 อันซึ่งถือว่าเป็นของใช้ส่วนรวมในองค์กร สำหรับอาหารที่เอากลับมาแล้วเราจะแบ่งเท่าๆกัน แบ่งแบบนี้เห็นด้วยมั้ย ? “
ทุกคนมองมาที่ จางเทีย แล้วหัวเราะออกมา พวกเขาคิดว่าไอ้หัวโตนี่ใจดีจริงๆ
“ ฉันเห็นด้วยกับการแบ่งอาหารให้เท่ากันและอาวุธที่ให้กับ ชอร์วิน และ ดั๊ก แต่อาวุธที่เหลือที่เป็นขององค์กรน่ะ ฉันคิดว่ามันจะไม่ค่อยแฟร์สำหรับนาย วิธีนี้น่ะไม่สอดคล้องกับหลักกการขององค์กรเรา ยัไงซะนายก็คือคนที่ทุ่มเทแรงและเวลามากที่สุดและควรเป็นคนที่ได้มากที่สุด.. .”- แบร์ลี่ ดูจริงจังอย่างมาก – “ เอางี้เป็นไง ? เราจะแบ่งอาวุธที่เหลืออีก 20 อันน่ะโดยนับจากตัวเลขที่มีการลงมือ เพราะ จางเทีย น่ะมีส่วนร่วมมากที่สุด เขาเลยได้ไป 40% ที่เหลือ 60% เป็นของเรา 6 คน สำหรับอาวุธส่วนตัวที่เรามีแล้ว ถ้าเราไม่ต้องการมัน งั้นเราก็สามารถแลกกับส่วนแบ่งได้ หลังจากการฝึกนี้จบ เราจะเอามันไปขายในเมืองและเงินที่เราได้นั้นเราจะใช้เป็นเงินทุนองค์กร พวกนายคิดว่าไง ? “
“ เยี่ยม ! “ – ทุกคนต่างก็เห็นด้วย พวกเขารู้สึกว่าความคิดของ แบร์ลี่ น่ะดีกว่าและมีเหตุผลกว่า เมื่อเห็นคนอื่นพยักหน้า จางเทีย เองก็พยักหน้าตามด้วย
ตอนนี้ไม่มีใครเลยที่คิดว่าองค์กรที่สร้างจากกลุ่มเล็กๆนั้นจะกลายเป็นองค์กรที่มีอนาคตสดใสได้....
……
เหตุการณ์ของ สมิหลา ที่เป็น ‘ สายลับ ‘ ให้กับอาณาจักรนอแมนนั้นเริ่มใหญ่โตขึ้น...
ด้านบนของเนินเขาห่างออกไปจากปราสาทหมาป่า 10 ไมล์นั้นในที่สุดพวกนักเรียนที่รับหน้าที่ทหารก็ตามพวกกลุ่มสิงโตเจอ พวกกลุ่มนั้นเตรียมพร้อมที่จะจับหมาป่าทองและเก็บหญ้าคอห่าน ยังไงซะพวกเขาก็มีคนมากก่วา 200 คนซึ่งไม่อาจเดินหน้าได้เร็วเท่ากลุ่มคนไม่กี่คนได้
หลังจากที่ตามกลุ่มพวกนั้นทัน พวกนักเรียนทหารก็บอกข่าวของ สมิหลา ให้ เบอร์วิค ฟัง หน้าของเขาซีดลงทันที กลุ่มนั้นต่างก็พากันเอะอะและสับสน พวกนั้นเริ่มที่จะมองหน้ากันทีละคนๆ
“ เกิดอะไรขึ้น ? ทำไมอยู่ๆ สมิหลา ถึงได้เป็นสายลับไปได้ ? “ – เบอร์วิค สงสัย แน่นอนเขาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นในปราสาทในไม่กี่ชั่วโมงที่ผ่านมา เขาไม่คิดว่าการบอกเรื่อง จางเทีย ให้กับ สมิหลา นั้นจะทำให้มีผลลัพธ์แบบนี้
“ เราไม่รู้ผลลัพธ์จนกว่าเจ้าหน้าที่จากกองทัพจะมาสืบสวนคดีนี้ นอกจากนี้แล้วความจริงที่ว่า สมิหลา ต้องการที่จะหาเรื่องในการฝึกนี้น่ะเป็นที่รู้กันทั่วทั้งปราสาท ! “ – นักเรียนทหารที่ซึ่งมาแจ้งข่าวนั้นได้แสดงสายตาเยาะเย้ยออกมา คนฉลาดคนไหนก็พอรู้ความคิดของ เบอร์วิค ในฐานะนักเรียนของ เซรอม แล้วหลายคนจึงฉลาด – “ กรรมการกลัววว่าพวกนายจะโดนความผิดไปด้วย กรรมการเลยส่งเรามาบอกพวกนาย สมิหลา น่ะไม่อาจที่จะแม้แต่ปกป้องตัวเอง ดังนั้นสัญญาที่ให้ไว้กับพวกนายนั้นคงไม่ถือว่าเกิดขึ้น อีกอย่างไม่มีใครรู้ว่า สมิหลา น่ะคิดจะคุกคามเด็กรึเปล่าโดยให้พวกนายไปยังทุ่งหญ้าพระจันทร์เสี้ยว ดูเหมือนว่าเจ้าหน้าที่กองทัพจะสนใจเรื่องคนที่ร่วมมือกับ สมิหลา ด้วย ! “
ก่อนที่จะออกไป หนึ่งในนักเรียนทหารได้หันกลับมาและตะโกนดังๆ – “ กลุ่มสิงโต สมิหลา น่ะจบแล้ว พวกนายไม่ควรเป็นไม้กันหมาให้พวกมัน โอ้ ฉันเกือบลืมน่ะ มีปาร์ตี้รอบกองไฟคืนนี้ในปราสาทด้วย ! “
ไม่ว่า เบอร์วิค จะเจ้าเล่ห์ขนาดไหนแต่เขาก็ยังใจเย็นต่อไปไม่ได้ ถ้าเขาเดินหน้าไปที่ทุ่งหญ้าต่อ งั้นเขาก็คงเป็นได้แค่ไอ้งี่เง่า เบอร์วิค เริ่มสงสัยว่ามีคนที่อยากให้เขาเจอกับเรื่องแบบนี้ทั้งอันตรายและมีปัญหามากมาย แต่ถ้าพวกเขากลับไปที่ปราสาท สมาชิกทุกคนในกลุ่มที่ซึ่งสาบานว่าจะเคลียร์ภารกิจนี้อาจจะกลายเป็นตัวตลกก็ได้ ไม่ มันต้องไม่เป็นแบบนั้นแต่พวกเขาควรจะกลายเป็นที่หนึ่ง ด้วยการที่เป็นตัวนำของกลุ่มนี้แล้ว เขาจะได้รับการแนะนำได้ยังไง ?
มันเป็นแบบนี้ไปได้ยังไง ? เบอร์วิค นั้นสับสน จากนั้นเขาได้เปลี่ยนความสับสนมาเป็นความโกรธ – ‘ ใครกัน ? ! ใครที่ทำให้ฉันเสียทุกอย่างและกลายเป็นตัวตลกแบบนี้ ? ‘
สีหน้าของ เบอร์วิค นั้นเปลี่ยนไปในตอนที่คิดแบบนั้น เขานั้นเพ่งสมาธิอยู่กับตัวเองแม้ว่าจะมีคนข้างๆเรียกเขาอยู่หลายครั้งเขาก็ไม่รู้ตัว ในตอนที่ เบอร์วิค รวบรวมสติได้ เขาก็พบว่าคนอื่นๆในกลุ่มนั้นมองเขาแปลกๆ
“ เรา....เราน่าจะกลับไปที่ฐานก่อน ! “ - เบอร์วิค ฝืนยิ้มออกมา
หลังจากที่กลับฐานแล้ว เบอร์วิค ได้ส่งคนไปสืบสวนเรื่องที่เกิดขึ้นกับ สมิหลา แต่ข่าวจากปราสาทก็ต้องทำให้ เบอร์วิค ช็อค อยู่นาน --- จางเทีย ...มันคือ จางเทีย นี่เอง...