spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
| *ตั้งค่าถาวร (คลิกตั้งค่าถาวร) |
Chapter 98: การโต้เถียงที่ฉลาด
ไม่ว่าจะเป็นใครที่โดนหมาป่ารึคนไล่ตามโดยเฉพาะเมื่อมีพวกระดับ 3 และ 4 อยู่ด้วยมันคงไม่ใช่เรื่องที่รู้สึกดีแน่ เมื่อเห็นระยะห่างระหว่างเขากับคนๆอื่นๆใกล้เข้ามา จางเทีย ก็ฝืนใช้แรงที่เขามีทั้งหมดในการหนีออกมา
เขาวิ่งออกไปอย่างกับสายลมพุ่งไปยังด้านล่างของปราสาท เมื่อเห็น จางเทีย ที่วิ่งไปมาที่ยังจุดรับแร่ก็ได้มีคนถามขึ้นมา – “ จางเทีย นายจะวิ่งเพื่ออะไร ? “
“ ไปห้องน้ำน่ะ ! “ - เสียงของ จางเทีย ฟังดูสั่นกับสายลมที่พัดผ่าน
หลังจากที่ จางเทีย ห่างออกไปจากตรงนั้นได้ 50 ม. ก็ได้มีทหารหลายคนที่รับหน้าที่ในการดูแลความปลอดภัยของกลุ่มการค้าสมิหลาได้มาถึงและตะโกนออกมาดังๆ – “ จับโจรไว้ ! ชายตรงหน้าเราเป็นโจร ! เร็วเข้า จับเขาไว้ ! “
ตามมาติดๆด้วยพวกเด็กที่รู้สึกถึงความชอบธรรม ในตอนนี้นคนจำนวนมากได้วิ่งมายังที่จุดรับแร่แห่งนี้
“ นี่มันแย่ชะมัด ! ฉันต้องไปรายงานให้กรรมการรู้และบอกสิ่งที่เกิดขึ้น ! “- เมื่อเห็นว่ามีบางอย่างผิดปกติ นักเรียนคนหนึ่งที่คุ้นกับ จางเทีย ก็บอกสิ่งที่เขาจะทำก่อนที่จะมุ่งหน้าไปที่ปราสาท
เหี้ย ไอ้เด็กบ้านี่เป็นกระต่ายรึไง ? ทำไมถึงได้เร็วขนาดนี้ ? กลุ่มของนักรบระดับ 3 และ 4 ของกลุ่มการค้าที่วิ่งตาม จางเทีย เริ่มช็อคกับความเร็วของเขา ความเร็วของ จางเทีย นั้นไม่ใช่ความเร็วของนักเรียนธรรมดาที่ควรจะมี แต่ไม่ว่าเร็วแค่ไหนแต่เขาก็ยังมีความต่างระหว่างทหารระดับ 3 และ 4 อยู่ ระยะห่างนั้นสั้นจาก 100 มาเป็น 50 ม. จากนั้นก็ 50 ม. มาเป็น 20 ม.
เขากัดฟันแน่น จางเทีย ยังคงวิ่งต่อไปพร้อมด่าขึ้นมาในใจ – “ เหี้ย ตอนฉันแข็งแกร่งพอ ฉันจะกระทืบพวกห่านี่จนตายสักวัน ! “ – เมื่อเห็นเหมืองตรงหน้า จางเทีย ก็เริ่มตื่นเต้นพร้อมกับเพิ่มความเร็วและตรงเข้าไปในเหมือง
รอยยิ้มชั่วร้ายบนหน้าของทหารที่ไล่ตามมาที่ดูเหมือนจะพอใจกับระยะทางที่สั้นลงมาอยู่ๆก็นิ่งไปตอนที่เห็น จางเทีย วิ่งเข้าไปในเหมืองตรงหน้า พวกเขาไม่ลังเลที่จะวิ่งตามเข้าไปทันที..
เพราะ จางเทีย ได้เข้ามาในเหมืองหลายครั้ง เขานั้นคุ้นเคยกับเส้นทางข้างในอย่างมาก ครั้งนี้ในตอนที่เขาเข้ามาข้างใน เขาไม่ได้มีเวลามาจุดคบไฟ ดังนั้นเขาจึงเอื้อมมือขวาและใช้แตะกำแพงและรีบนึกเส้นทางในหัวโดยไม่มีท่าทีว่าจะช้าลงเลย
เพราะทหารพวกนั้นไม่สามารถที่จะมองเห็นในความมืดได้และไม่คุ้นกับเส้นทางข้างใน หลังจากที่เดินมาได้เพียง 20 ม. ชายตรงด้านหน้าสุดก็เดินไปชนกับกำแพงเข้าและร้องออกมา
“ เร็วเข้า หาคบไฟ ! รีบหาคบไฟ ! ด้านในมันมืดเกินไป ! เราหามันไม่เจอะแน่ ไอ้เด็กนั่นวิ่งเข้าไปในรูแล้ว... “
เมื่อได้ยินเสียงร้องและเสียงตะโกนหงุดหงิดด้านหลัง จางเทีย ที่ซึ่งลดความเร็วลงเล็กน้อยก็เผยรอยยิ้มสเย็นชา บ้าเอ้ย นี่อยากจัดฉากกับเขาเหรอ งั้นพ่อเมิงคนนี้แหละจะเอาคืนบ้าง
เส้นทางในเหมืองนั้นยาวประมาณ 1 กม. หลังจากที่วิ่งมาได้ 100 ม. ในตอนที่ จางเทีย ไม่ได้ยินเสียงด้านหลังเขา เขาก็หาคบไฟในตะกร้า หลังจากที่จุดมันแล้วเขาก็วิ่งไปด้านในไปยังที่ที่เขาใช้ขุดเหมืองและสามารถได้ยินเสียงพลั่วที่ชนเข้ากับกำแพงได้ ตอนที่เขามาถึง เขาก็วางคบไฟลงและหอบหายใจอย่างแรง
ตอนนั้นความมืดเป็นเพียงแค่สีเดียวที่สามารถปกป้องเขาได้
จางเทีย หอบหายใจอยู่สองนาที หลังจากที่ฟื้นแรงกลับมา จางเทีย ได้รีบปิดตาและล็อคไปยังประตูตรงหว่างคิ้วก่อนจะเข้าไปยัง Castle of Black Iron
……
ภายใน Castle of Black Iron นั้นทั้งสว่างและอบอุ่น
---- ยินดีต้อนรับเจ้าของปราสาทสุดหล่อเหลาและวิเศษเข้าสู่ Castle of Black Iron !
คำพูดเดิมโผล่ขึ้นมาแต่ครั้งนี้ จางเทีย ไม่ได้มีอารมณ์ที่จะมาอ่านมันและเขาได้เททุกอย่างที่มีในตะกร้าลงที่พื้น ก็อย่างที่คาดไว้มีกระเป๋าตังที่น่าจะทำมาจากหนังกวางอยู่ด้วย ในตอนที่เขาหยิบมันออกมา จางเทีย ได้เปิดมันดูและลองมองดูของด้านใน ข้างในนั้นมีเงินมากกว่า 20 ทองและเหรียญเงินจำนวนมาก จางเทีย ได้หัวเราะออกมาดังๆเมื่อเห็นดังนั้น
เขาโยนกระเป๋าตังลงไปในกล่องเก็บของ จางเทีย คิดถึงเรื่องนี้อยู่สองรอบและตัดสินใจที่จะเปลี่ยนมีดของเขาไปเอามีดที่ได้รับมาแทน เขาถอนหายใจออกมาก่อนที่จะออกจาก Castle of Black Iron
……
มากกว่า 10 นาทีต่อมาก็ได้มีคบไฟจำนวนมากในเหมืองนั่นทำให้จุดเลี้ยวต่างๆสว่างขึ้นมา เมื่อมองเห็นไฟเหล่านั้น จางเทีย ฮึดฮัดออกมาและเริ่มที่จะชุดแร่ด้วยจังหวะเหมือนเดิม เขาทำแบบนั้นจนกลุ่มคบไฟหลายอันได้มาถึงปากทางเข้าอุโมงค์เขาจึงได้วางพลั่วลง เขากำมีดที่เอวแน่นแล้วเดินไปที่ปากอุโมงค์พร้อมกับคบไฟราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น
“ หืม เกิดอะไรขึ้น? ทำไมถึงได้มีคนเยอะแบบนี้ในเหมือง ? “ - เมื่อมองคบไฟที่ขยับไปมา จางเทีย ทำท่าช็อคและอุทานออกมา
“ ไอ้หนู ในที่สุดเราก็จับแกได้ ให้เราจับซะดีๆ ! “ – ชางคนหนึ่งที่มีจมูกสีฟ้าพร้อมถือคบเพลิงพูดขึ้น ดูราวกับว่าเขาโดนคนอื่นต่อยจมูกมา
“ หมายความว่าไงให้จับดีๆ ? พวกนายเป็นใครกันวะเนี้ย ? ฉันขุดเหมืองที่นี่ปกติอยู่แล้ว ทำไมถึงจะมาจับ ? “ - จางเทีย มองด้วยสายตาแปลกๆก่อนที่จะตะโกนด่าออกมาดังๆ
เมื่อได้ยินคำพูดของ จางเทีย หน้าของชายเหล่านั้นก็บิดเบี้ยวทันที
“ ไอ้เด็กน้อย แกกล้าเถียงเหรอ ? ตอนนี้ชัดแล้วว่าแกน่ะเป็นคนที่ขโมยกระเป๋าตังไป เราไล่ตามแกมาตั้งแต่ปราสาทจนถึงที่นี่แต่แกยังทำท่าว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นงั้นเหรอ ? ทุกคนที่นี่น่ะยืนยันได้ ! “ – ชายอีกคนพูดขึ้นมา นี่คือคนเดียวกันที่ชนเข้ากับ จางเทีย ในลานปราสาท
“ ฉันขโมยกระเป๋าตังนาย ? “ - จางเทีย กระโดดขึ้นจากพื้น – “ ฉันขโมยของแม่นาย,ย่านายรึพี่สาวนายก็ได้แต่ฉันคงไม่คิดจะขโมยของนาย แม้ว่าเราจะไม่ได้อยู่ในเมืองแบล็คฮ็อตแต่ฉันก็จะรายงานเรื่องนี้กับกรรมการสำหรับการปรักปรำ ! “
“ อย่ามัวไปไร้สาระกับมัน จับมันก่อน ! “ – ชายที่จมูกหักพูดขึ้น
“ ใครกล้าแตะต้องฉันลองดูสิ ? ! “- จางเทีย ดึงเอามีดออกมาจากเอวและมองด้วยท่าทีหงุดหงิดไปยังคนที่ต้องการจะเดินหน้ามาจับเขาจนทำให้พวกนั้นตกใจ พวกเขาไม่คิดว่า จางเทีย จะใช้อาวุธตอบโต้กลับ หลังจากที่ดึงมีดออกมาแล้ว จางเทีย ได้เปลี่ยนสีหน้าและตะโกนใส่พวกเด็กที่ตามพวกทหารมา –“ เพื่อนนักเรียน ฉัน จางเทีย นักเรียนจากโรงเรียนแห่งที่เจ็ด เพราะพวกนี้รบกวนการฝึกเอาตัวรอดโดยใส่ร้ายว่าฉันขโมยกระเป๋าตังและพยายามที่จะใช้กำลังในการจับกุม ถ้าฉันแทงพวกนี้จนตายงั้นขอให้เป็นพยานด้วย นี่คือสิ่งเดียวที่ฉันสามารถทำได้เพื่อปกป้องตัวเอง มีเพื่อนคนไหนที่จะช่วยฉันเป็นพยานให้กับกรรมการมั้ย ? ! “
เด็กบางคนต่างก็หงุดหงิดขึ้นมา – “ ไม่ใช่ว่าเรามาที่นี่เพื่อจับโจรรึไง ? ทำไมเขาถึงดูมั่นใจได้ขนาดนั้น ? “
“ ไม่ใช่ว่านายขโมยกระเป๋าตังที่ลานรึไง ? เราได้ยินเสียงตะโกนบอกว่าให้จับโจร เราเลยตามพวกเขามา ถ้านายไม่ใช่คนที่ขโมยงั้นจะวิ่งทำไม ? “
“ ฉันปวดท้องน่ะสิเลยต้องเข้าห้องน้ำ นั่นแหละเหตุผลที่ฉันวิ่ง... “ - จางเทีย อธิบายราวกับเป็นเรื่องจริง
เมื่อเห็นความจริงที่ดูน่าเชื่อถือ กลุ่มคนจากกลุ่มการค้าก็เริ่มกังวลและหนึ่งในนั้นได้เดินเข้ามาหา จางเทีย และวางมือบนไหล่ของ จางเทีย โดยคิดจะกดให้ จางเทีย ล้มลงไป
เมื่อเห็นว่าชายคนนี้มั่นใจที่จะโจมตีเขา ตาของ จางเทีย เป็นประกายด้วยความเย็นชา เขาถอยกลับมาและเดินไปข้างหน้าอีกรอบและแทงมีดเข้าไปยังลำคอของคนๆนั้น
รวมคนขุดเหมืองคนอื่นและทหารของกลุ่มการค้าแล้ว การเคลื่อนที่ของ จางเทีย ทำให้ทุกคนอึ้ง การเคลื่อนที่มันเฉียบคมและรุนแรงอย่างมาก ตาของเขาจับจ้องไปที่ลำคอ การเคลื่อนที่ของ จางเทีย นั้นรวดเร็วและแม่นยำ นี่เป็นท่าพื้นฐานจากการฝึกมีดที่เรียนมาจากโรงเรียนและถูกใช้ออกมา ท่าการเคลื่อนนที่นี้นักเรียนธรรมดาคงทำไมได้ มันคล้ายกับการเคลื่อนที่ที่ทหารในสนามรบใช้ในการต่อสู้ซึ่งตัดสินความเป็นความตาย
ในตอนที่ จางเทีย ลงมือ หน้าของทหารคนนั้นก็ได้บิดเบี้ยว ท่าทีของ จางเทีย นั้นทำให้เขานึกถึงอาจารย์ที่สอนวิธีต่อสู้ให้กับเขาตอนที่เขาเข้ากองทัพ การเคลื่อนที่และทักษะต่อสู้ใดๆที่อาจารย์เขาใช้นั้นทั้งรุนแรงและน่ากลัว ในตอนวิกฤตนี้ทหารคนนั้นไม่ได้มีเวลาในการเปลี่ยนการท่า สุดท้ายแล้วตัวของเขาก็ทรุดลงพร้อมกับเงยหน้าขึ้น ผลก็คือมีดนั้นผ่านหน้าผากเขาไปได้อย่างเฉียดฉิว....
เป็นการเคลื่อนที่ที่เสี่ยงที่ทำให้ทุกคนอุทานออกมา...
“ ระวัง .. “
ไม่นานหลังจากนั้น จางเทีย ไม่ได้ดึงมือขวากลับและได้พุ่งไปข้างหน้าตรงใจกลางของคนๆนั้นแทน เขาใช้มือซายของเขาพร้อมกับหมัดค้อนซึ่งเป็นท่าของหมัดเหล็กโลหิตใส่ท้องของชายคนนั้น
หมัดค้อนนั้นทรงพลังอย่างมากและได้เปลี่ยนแรงปะทะของหมัดให้เป็นการฟาดจากค้อน
ด้วยเสียง ‘ ปัง ‘ ที่ดังขึ้นมาทำให้ชายคนนั้นเสียสมดุลและปลิวไป 3 ม.ก่อนจะตกลงไปกองที่พื้นซึ่งเป็นจุดเริ่มต้นที่เขาเข้าโจมตี จางเทีย
ทันใดนั้นทุกอย่างก็เงียบสนิท ตอนนี้แม้แต่เสียงเข็มตกก็ยังได้ยิน นอกจากเสียงไฟที่ลุกไหม้แล้วไม่มีเสียงอื่นให้ได้ยินเลย ทุกคนจ้องมายัง จางเทีย ด้วยตาที่เบิกกว้างราวกับเห็นผี ในบรรดาเด็กธรรมดาแล้วมีบางคนที่ไม่เชื่อสายตาตัวเองและเอามือถูตาไปมาเพื่อให้แน่ใจว่าสิ่งที่เห็นน่ะจริง – “ ที่เราเห็นน่ะจริงใช่มั้ย ? ทำไมเด็กนั่นถึงได้เอาชนะทหารของกลุ่มการค้าที่อยู่อย่างน้อยระดับ 3 ได้และยังทำให้ทหารนั่นปลิวมาอีก ? นี่ล้อเล่นป่ะเนี้ย ? “ – เด็กๆต่างก็ไม่เชื่อสายตาตัวเองและในเวลาเดียวกัน จางเทีย ก็รู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อยเพราะในตอนที่เขาตอบโต้ไป เขาตระหนักได้ว่าสิ่งที่เขาฝึกใน Trouble-Reappearance Fruit ในที่สุดก็แสดงผล ท่าการเคลื่อนที่พวกนี้สามารถอธิบายได้แค่ว่าดุดันและยอดเยี่ยม โชคดีที่สิ่งที่เขาทำใน Trouble-Reappearance Fruit นั้นสามารถเอามาใช้จริงได้ ...