spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

Chapter 94: โหมโรง

การเห็นการทะเลาะกันในห้องกรรมการนั้นทำให้หลายคนข้างในเงียบ ส่วน กัปตันเคอร์ลิน นั้นดูหงุดหงิดจนเส้นเลือดที่คอขยับไปมา  ต่างกันกับ เซรอม ที่มองไปยังสองคนที่ทะเลาะกันด้วยสีหน้ากระอักกระอ่วนเล็กน้อย  สำหรับครูคนอื่นๆแล้วบางคนยังคงเงียบอยู่ บางคนกระซิบกับคนข้างๆ  ส่วนมากแล้วกรรมการเองก็ค้านเรื่องนี้

“ ทุกคน .. “ – ชายตัวผอมสูงที่ใส่หมวกผ้าไหมนั้นมองไปที่คนอื่นและพูดด้วยน้ำเสียงสั่งการ – “ ฉันไม่ได้มาที่นี่เพื่อเจรจากับพวกนาย ฉันมาที่นี่เพื่อบอกพวกนายว่าคอห่านหญ้ากับไขกระดูกหมาป่าทองน่ะคือวัตุดิบที่ อาจารย์เอเบียน ต้องการในการทำยาที่จำเป็นต้องใช้ในกองทัพอย่างเร่งด่วน   ตอนนี้ที่เดียวที่เราจะได้มันมาคือที่ทุ่งหญ้าพระจันทร์เสี้ยว บังเอิญว่าทีมที่เข้าร่วมการฝึกนั้นอยู่ใกล้ที่สุด ดังนั้นผู้ดูแลเมืองแบล็คฮ็อตจึงไว้ใจฉันให้มามอบหมายหน้าที่พวกนายตามคำสั่ง สำหรับเด็กพวกนั้นนี่ก็แค่การฝึกและเรื่องท้าทาย ! “

“ นายอยากให้เด็กฝึกโดยเสี่ยงชีวิตตัวเองงั้นเหรอ ? “ – เซรอม ฮึดฮัดออกมา

“ ปีไหนกันที่การฝึกมันสงบสุขและไม่มีใครตาย ! “ – ชายคนนั้นค้านออกมาอย่างใจเย็น

“ ทุ่งหญ้าพระจันทร์เสี้ยวน่ะอันตรายยิ่งกว่าหุบเขาหมาป่าเพราะหมาป่าที่นั่นไปกันเป็นกลุ่ม  นอกจากนี้ยังมีหมาป่าทองที่อยู่ในระดับ 2 อีก ซึ่งเด็กทั่วไปคงจัดการไม่ได้แน่  ถ้าผู้ดูแลเมืองน่ะอยากได้คอห่านหญ้าและไขกระดูกหมาป่าทองจริงๆ งั้นก็ส่งคนมาเก็บมันสิน  ไม่จำเป็นต้องให้เด็กไปทำแบบนั้นและเสี่ยงชีวิตตัวเองสักหน่อย... “ - ตาของ กัปตันเคอร์ลิน แสดงความเย็นชาออกมา

“ ฉันทำงานรับใช้กองทัพมาหลายปี ฉันจะไม่เคยได้ยินได้ยังไงว่ากองทัพฟุ่มเฟือยจนพวกเขาต้องออกมาหาเรื่องหายาเพิ่มอีก ? “

บางทีมันเป็นเพราะเขารู้ว่าชายตาเดียวอารมณ์ร้อนรึบางทีเพราะความแข็งแกร่งแต่ชายที่ใส่หมวกผ้าไหมนั้นกับดูเก็บท่าทีตัวเองไว้  เขายังคงพูดด้วยน้ำเสียงสั่งการดูเหมือนว่าเขาไม่ได้สนว่าคำโกหกของเขาจะถูกเปิดโปงต่อหน้าคนอื่นเลย –
“ กัปตันเคอร์ลิน แม้ว่าเราจะไม่มีสิทธิที่จะไปยุ่งเรื่องกองทัพของเมืองแต่เราก็รู้อย่างชัดเจนแล้วกับสิ่งที่เกิดขึ้นในโลกภายนอกไม่กี่วันมานี้  ตอนนี้ความสัมพันธ์ระหว่างพันธมิตรอันดามันกับราชวงศ์อาทิตย์นั้นได้ตึงเครียดมากขึ้น ตอนนี้ทหารทุกคนก็ต้องทำหน้าที่  ในเวลาเดียวกันพวกคนที่มีอำนาจต่างก็เก็บยาฟื้นฟูเอาไว้ ดังนั้นแล้ว อาจารย์เอเบียน จึงค่อนข้างยุ่ง  เรื่องนี้อาจจะเป็นแค่เรื่องเล็กๆและฉันจะปล่อยภารกิจโดยใช้ชื่อของกรรมการเพราะเจ้านายฉันตกลงเรื่องนี้แล้ว  ฉันจะรับหน้าที่ดูรายละเอียดและสิ่งที่พวกนายจำเป็นต้องทำก็แค่ร่วมมือกับฉัน .. “ - ในตอนที่เขาพูด ชายคนนั้นได้ฮึดฮัดออกมาแสดงสีหน้าหยิ่งทะนง – “ แน่นอนฉันรู้ว่าพวกนายเป็นที่เคารพของเด็กๆที่เข้าร่วมการฝึก และฉันเองก็รู้ว่าพวกนายส่วนมากน่ะทำตามคำสั่ง ถ้าใครต้องการที่จะสร้างปัญหาให้ฉัน ทำได้เลยตามสบายแต่ถ้าฉันทำเรื่องนี้ไม่สำเร็จแล้ว ฉันเชื่อว่าฉันคงต้องรายงานสิ่งที่เกิดขึ้นให้ อาจารย์เอเบียน และผู้ดูแลเมืองรับรู้ ฮี่ฮี่ ..ตอนนั้นพวกนายอาจจะไม่สามารถรับมือกับพวกนั้นเหมือนที่รับมือกับฉันก็ได้ ! “
เมื่อได้ยินชื่อของ อาจารย์เอเบียน และสถานการณ์ของพันธมิตรอันดานมันแล้วก็ทำให้ทุกคนเงียบ  อาจารย์เอเบียน คือหัวหน้ากองยาของเมือง เขาคือคนมีอำนาจอย่างมากและชื่อเขาอย่างเดียวก็กดดันทุกคนที่นี่ได้อย่างมากแล้ว  สำหรับพันธมิตรอันดามันแล้วสถานการณ์ตอนนี้มันค่อนข้างยุ่งเพราะการปรากฏตัวของโจรผ้าพันคอแดงที่ซึ่งได้สร้างปัญหาและหายไป  โจรผ้าผันคอแดงได้โผล่มาอีกครั้งและเข้าโจมตีเมืองแลนซ์  หนึ่งในอีกเมืองของพันธมิตร  หลังจากที่ทำให้ผู้คนตายไปและสร้างความเสียหายจำนวนมาก พวกนั้นก็หนีไปอีกครั้ง   แม้ว่าจะโดนทหารของเมืองแลนซ์ไล่ตามแต่พวกนั้นก็ได้หายไประหว่างเขตแดนของพันธมิตรกับเขตราชวงศ์อาทิตย์   สำหรับทหารที่ไล่ตามไป พวกเขาก็โดนทหารของราชวงศ์อาทิตย์นั้นล้อมโจมตีจนตาย  เมื่อเห็นรูปของศพทหารในเขตของราชวงศ์อาทิตย์  ราชวงศ์อาทิตย์นั้นค่อนข้างหงุดหงิดและได้บอกว่าพันธมิตรนั้นต้องการทำลายความสงบสุขของทั้งสองโดยการรุกล้ำเขตและทำการเปิดสงคราม เพื่อที่จะตอบรับเรื่องนี้กองทัพของราชวงศ์ได้เตรียมตัวไปรวมตัวกันที่ชายแดน  ทุกคนรู้ว่านี่คือการเตรียมการเท่านั้นแต่แล้วไง ? นี่ไม่ใช่เรื่องที่พวกเขาสามารถเปลี่ยนแปลงได้  นอกจากอาณาจักรนอแมนแล้ว ราชวงศ์อาทิตย์ได้เผยความต้องการที่จะยึดครองพันธมิตรออกมา  เมื่อได้ยินข่าวนี้ก็ทำให้ทั้งพันธมิตรตื่นกลัว....

“ แค่หมาป่าทองไม่กี่กับฝูงหมาป่า ไม่ได้แย่อะไรมากมายนิ เป็นไปได้ที่เด็กๆจะเผชิญหน้ากับอาณาจักรนอแมนและราชวงศ์อาทิตย์ ! “ – เมื่อเห็นว่าไม่มีใครพูดอะไรออกมา ชายที่ใส่หมวกผ้าไหมก็พูดต่อ

“ เด็กทุกคนมีอิสระที่จะตัดสินใจเองได้ในตอนที่ฝึก   ไม่มีใครบังคับให้เขาทำอะไรแม้แต่ผู้ดูแลเมืองและ อาจารย์เอเบียน ! “ - กัปตันเคอร์ลิน มองไปยังชายคนนั้น – “ นี่คือคำขาด “

“ ฮี่ฮี่ ... ไม่ต้องกังวล ! ฉันเชื่อว่าจะมีเด็กที่ยอมร่วมมือกับฉันโดยไม่ต้องบังคับ ! “ – ชายคนนั้นพูดด้วยความมั่นใจ ...

……

10 นาทีต่อมา กัปตันเคอร์ลิน ได้ไปยืนข้างหน้าต่างดูเด็กด้านล่างที่เพิ่มจำนวนมากขึ้นเรื่อยๆแล้วทุบลงไปที่หินขอบหน้าต่างทำให้มีเศษหินร่วงลงมา  เขาหันหน้ากลับมามองที่ เซรอม ที่ซึ่งมีท่าทีน่ากลัว – “ เซรอม นายหัวดีที่สุด บอกฉันที เพราะเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในเดือนนี้ คนที่มีอำนาจมันเตรียมที่จะถอยรึเปล่า ? “

“ ไม่จำเป็นต้องอธิบายเรื่องสิงโตกินกระต่างหรอก --- คำพูดนี้เป็นของ มาแชลหลินชางเจี๋ยง ผู้นำและรัฐบาลของกองทัพด้านเหนือของอาณาจักรนอแมนที่ให้ไว้ตอนที่ฑูตของอาณาจักรนอแมนมาหาเขา   มาแชลหลินชางเจี๋ยง ได้สั่งให้ฑูตบอกคำพูดนี้โดยห้ามตกหล่นและฑูตเองก็ทำแบบนั้น.... “ – เซรอม เองก็ฮึดฮัดออกมา –  “ก่อนหน้านี้ลอร์ดของพันธมิตรคิดว่าพวกเขาสามารถด่าอาณาจักรนอแมนได้ตามปกติเพราะใช้เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในเมืองแบล็คฮ็ตนั้นมาเป็นข้ออ้าง ในเวลาเดียวกันก็ยังทำเงินจากมันได้  แต่ไม่มีใครสามารถคิดว่าอาณาจักรนอแมนนั้นไม่ได้มีความอดทนที่จะมาทนรับเรื่องนี้และได้แสดงความต้องการที่จะโจมตีเมืองแบล็คฮ็อตออกมา  เมื่อเห็นเป้าหมายของพวกนั้นแล้ว มันก็อยู่ในขอบเขตที่คาดเดาของพวกที่มีอำนาจที่ซึ่งสนแค่เรื่องของตัวเองเลยเตรียมพร้อมที่จะหนี  ยาฟื้นฟู ? ตอแหล  แม้ว่าจะมีคนไปตัดหัวมัน มันก็จะบอกว่าต้องการยาฟื้นฟู   ว่าจะตายแต่มันยังคิดเรื่องทำเงินอยู่ดี  เหตุผลที่เมืองแบล็คฮ็อตนั้นไม่สามาถส่งคนพอเพื่อไปหาคอห่านหญ้าและไขกระดูกหมาป่าทองนั้นเพราะมีผลตอบแทนที่ต่ำ ถ้าพวกเขาสามารถเพิ่มผลตอบแทนได้ 3-5 เท่างั้นแน่นอนว่าจะมีนักผจญภัยจำนวนมากที่ชอบเงินมายังทุ่งหญ้าพระจันทร์เสี้ยวเพื่อเก็บของพวกนั้น  ยังไงซะทั้งสองอย่างก็ไม่ได้มีค่ามากเท่าไหร่ ถ้ามันมีผลตอบแทนที่เพิ่มขึ้นจริงๆงั้นพวกเขาก็จะทำกำไรได้และมันก็จะไม่มีทางเป็นของ สมีหลา  ไอ้บ้านั่นที่ซึ่งมักจะมองหาโอกาสเลื่อนขั้นตลอด  ถ้าพวกเขาเพิ่มผลตอบแทนมันได้ งั้นพวกเขาก็จะไม่ต้องให้เด็กมายุ่งเกี่ยวกับอะไรพวกนี้ ! “ - เมื่อพูดแบบั้น เซรอม ได้ถอนหายใจออกมา – “ ก่อนหน้านี้เราต้องการให้เด็กนั้นปลอดภัยและจบการฝึกไปได้ด้วยดี ให้พวกเขามีความทรงจำที่ดีแต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าจะเป็นไปไม่ได้แล้ว ! “

ในตอนที่เขาพูด เซรอม ได้หันกลับมามองที่ กัปตันเคอร์ลิน ด้วยท่าทีเคร่งขรึม – “ การฝึกนี้จบลงเมื่อไหร่ฉันจะลาออกและออกจากเมืองนี้ไป... “

“ นายอยากออกเหรอ ? “ - กัปตันเคอร์ลิน มองมาตาเบิกกว้างมาที่ เซรอม

“ ฉันมาคิดดูหลายวันแล้ว นายไม่เห็นรึไง ? ความวุ่นวายจะมาถึงในไม่ช้า คนมีอำนาจในราชวงศ์อาทิตย์,อาณาจักรนอแมนและแม้แต่ในสมาคมแบล็คซอนต่างก็เตรียมพร้อมกับเรื่องในอนาคต  บางทีอีกสามปี,ห้าปีรึแม้แต่สิบปีอาจจะมีสงครามศักดิ์สิทธิ์ครั้งที่สามเกิดขึ้นก็ได้ เมื่อตอนนั้นมาถึง คนเป็นหมื่นๆล้านคนน่ะจะตายและประเทศและเมืองจะกลายเป็นซากแต่ไม่มีใครรู้ว่าสงครามนั้นจะยาวนานแค่ไหนและไม่มีใครรู้ว่ามนุษย์จะรอดไปได้รึเปล่า  ในตอนนั้นคนจะไม่เห็นอนาคตที่สดใสจากการติดตามคนที่สนแค่ธุรกิจเล็กๆของตัวเอง  ถ้าฉันอยากหาความปลอดภัย งั้นฉันจะต้องหาคนที่มีอำนาจเพราะฉันไม่ต้องการที่จะเป็นแค่พลปืนใหญ่สำหรับคนอย่างไอ้หมวกไหมนั่น.. นายล่ะว่าไง ? นายอยากไปกับฉันมั้ย ? ออกไปด้วยกันมั้ย ? “

กัปตันเคอร์ลิน คิ้วขมวด ตอนนี้เขากำลังเถียงกับตัวเองอยู่  เพราะสิ่งที่เกิดขึ้นวันนี้ ทำให้เขารู้สึกหงุดหงิด เขาเริ่มปะติดปะต่อเรื่องราวต่างๆที่เกิดขึ้นในเมืองและพันธมิตรได้ ทำให้ความภักดีกว่าสิบปีที่เขามีต่อหน่วยจัดการเมืองนั้นสั่นเครือ  สิ่งที่ เซรอม พูดมานั้น กัปตันเคอร์ลิน รู้สึกได้ถึงความหงุดหงิดจากคำพูดของ หลินชางเจี๋ยง  แม่ทัพของกองทัพทางด้านเหนือที่ซึ่งมีทหารที่เก่งกาจโดยปกติจะเลือดร้อนและมักที่จะเริ่มสงครามแล้วรัฐสภาของพันธมิตรทำอะไรอยู่ ? เมืองแบล็คฮ็อตทำอะไรอยู่ ? ทั้งสองไม่ได้ประกาศสงครามกับนอแมนและไม่ได้เตรียมตัวเลย  พวกเขากับทะเลาะกันเอง  รัฐสภาของพันธมิตรนั้นมีผู้คนจำนวนมากที่บอกหลักฐานที่บ่งบอกเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นตอนที่กลุ่มการค้านิวเมียนนั้นร่วมมือกับโจรผ้าพันคอแดงที่มีต่อพันธมิตรแต่พวกเขากลับโดนชะลอเรื่องนี้ออกไปและเมืองแบล็คฮ็อตก็ได้เห็นด้วยที่จะยื้อเวลาต้องเตรียมเพื่อสู้กับอาณาจักรนอแมนออกไป  เพราะประสิทธิภาพแบบนี้ทำให้ กัปตันเคอร์ลิน ผิดหวัง ในเวลาเดียวกันความขี้ขลาดของพันธมิตรก็ได้ถูกเปิดเผยออกมา  ผู้คนสนใจแค่เงินของตัวเองและการทำธุรกิจเล็กๆเพื่อใช้ชีวิตอย่างสุขสบายแต่ปัญหามันมาแล้ว พวกเขายังคงสบายได้ถึงแค่ตอนที่มีคนมาตัดหัวเท่านั้น

“ นายยังคิดเรื่อง มิสไดน่า อยู่อีกเหรอ ? นายกลัววว่าสาวสวยนั่นไม่พร้อมจะไปกับนายเหรอ ? “ - เซรอม พูดขึ้นมาตรงๆจี้ใจดำ กัปตันเคอร์ลิน

เมื่อได้ยินคำพูดนั้น หน้าของ กัปตันเคอร์ลิน ก็แดงกล่ำ   เขาทำตัวเหมือนกับเด็กทันที – “ แล้วไง ? ! ฉันเก็บเงินมามากพอ ฉันจะได้ซื้อบ้านใกล้ๆกับไบต์อเวนิวที่มีพื้นที่กว่า 100 ตร.ม.... “

“ โรแมนติคจังนะ ! นายนี่คู่สร้างคู่สมจริงๆ .. “ - เซรอม ยิ้มแปลกๆออกมา

“ บัดซบ .. “  - กัปตันเคอร์ลิน ต่อยเข้าไปที่ เซรอม  เพราะรู้ว่าต้องโดนต่อย เซรอม ได้ถอยไปด้านข้างและเดินออกนอกประตูไปทำให้ กัปตันเคอร์ลิน ต่อยโดนแต่ลม

“ เชื่อฉัน เคอร์ลิน  นายสองคนน่ะไม่เหมาะกัน ! “ - ก่อนที่จะออกไป เซรอม ได้พูดขึ้นด้วยสีหน้าจริงจัง

“ ไร้สาระ ฉันรู้สึกว่าเธอปฏิบัติต่อฉันด้วยดี ! “ - กัปตันเคอร์ลิน ยังคงยืนกราน

“ นั่นน่ะแค่มุมมองของนาย “

“ ทำไมนายพูดแบบนั้น “

“ นายเคยได้ยินเรื่องห่านป่าตกหลุมรักหมีมั้ย ? “ – หลังจากที่พูดแบบนั้นเขาก็ไม่ได้มองที่สีหน้าหงุดหงิดของไอ้โหด  เซรอม รีบออกไปทันที – “ ฉันต้องจับตาดูไอ้หมวกไหมนั่น ถ้าเขาทำเกินไปงั้นฉันกลัวว่าฉันคงต้องสร้างปัญหาให้เขา  โชคดีที่เด็กของฉันน่ะฉลาด ฉันหวังว่าเด็กของนายก็คงมีเหตุผลเท่าเด็กของฉันนะ ! “