spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

Chapter 92: Trouble-Reappearance Fruit

เมื่อเห็นผลไม้ใหม่ห้อยอยู่ที่ต้นไม้  หัวใจของ จางเทีย ก็เต้นรัวพร้อมกับเตือนตัวเองให้ใจเย็นๆ   หลังจากสูดลมหายใจลึกๆแล้วในที่สุด จางเทีย ก็ควบคุมความอยากที่จะเด็ดมันลงมาได้และเดินไปอีกข้างและเก็บ Leakless Fruit มากินมัน  หลังจากนั้นเขาได้นั่งขัดสมาธิใต้ต้นไม้เพื่อรับผลของ Leakless Fruit อันที่สอง

เพราะ ฮัค กับ สเนซ และเพราะหมาป่าเฮงซวยนั้นทำให้เขาต้องช้าไปกว่า 3 อาทิตย์จากการลิ้มรส Leakless Fruit ที่สุกนี้

มันไม่ได้ง่ายเลยสักนิด ! จางเทีย สูดลมหายใจเข้าลึกๆก่อนจะปิดตาและปล่อยให้จิตใจซึมซับผลของ Leakless Fruit

ก่อนที่จะได้หลงกับกลิ่นหอมของมัน Leakless Fruit ที่สุกก็ได้หายไป  ความรู้สึกอันคุ้นเคยปะทุขึ้นมา  ลมร้อนๆรู้สึกได้ตรงช่วงอกของเขาและค่อยพัดไปด้านบนต่อ  จากนั้นลมร้อนก็กลายมาเป็นคลื่นร้อนที่เปลี่ยนเป็นมังกรไฟที่โกรธเกรี้ยวตรงเข้าไปที่จุดชีพจรที่สันหลังของเขา  มังกรไฟนี้เริ่มเพิ่มพลังมากขึ้น ส่วนเปลวไฟสีแดงที่จุดชีพจรตรงหลังก็สว่างมากขึ้นเรื่อยๆราวกับว่าเติมเชื้อเพลิงให้มัน   เปลวไฟสีแดงนั้นเปลี่ยนเป็นสีส้มคล้ำ  พลังงานที่ถูกสูบเข้าไปในเปลวไฟนั้นได้ทำให้ไฟสีส้มนั้นเปล่งแสงสว่างขึ้นเรื่อยๆ

จางเทีย นั่งอยู่ที่นั่นเกือบครึ่งชั่วโมง ตอนนั้นร่างกายเขาก็สั่นไปมาถึง 3 ครั้ง  ครึ่งชั่วโมงต่อมาตอนที่ จางเทีย ลืมตาขึ้น ตาของเขาก็เต็มไปด้วยความหลงใหลที่ไม่อาจควบคุมได้   หลังจากนั้นสักพักในความคิดของ จางเทีย เขาเห็นประกายของไฟสีเหลืองที่ส่องสว่างจากสันหลังของเขา  แค่ Leakless Fruit เพียงผลเดียวก็ทำให้เขาผ่านการบ่มเพาะสามขั้นมาได้  มันเป็นความเร็วที่น่าทึ่ง ! เมื่อเห็นต้นไม้เล็กๆข้างๆเขาอีกครั้ง  หัวใจของ จางเทีย ก็เต็มไปด้วยความตะลึง

หลังจากที่ยืดแขนขาออก จางเทีย ก็เดินไปที่ Trouble-Reappearance Fruit อึกครั้ง

“ ฉันสงสัยจังว่าผลนี่ไว้ใช้ทำอะไร ? “

ด้วยคำถามที่มี จางเทีย ค่อยๆเด็ดมันลงมาแล้วนั่งขัดสมาธิก่อนจะกัดเข้าไปคำโต

เทียบกับ Leakless Fruit ที่มีรสหวานแล้ว ในตอนที่เขากัด Trouble-Reappearance Fruit เข้าไปคำแรกนั้นมันราวกับว่าเขากัดเข้าไปที่น้ำที่เหมือนกับควันซึ่งไหลเข้าไปในปากเขาแล้วต่อไปยังลำคอและเครื่องในต่างๆก่อนจะพุ่งไปที่สมอง  ในตอนที่พลังงานจาก Trouble-Reappearance Fruit พบกับพลังคีในความคิดของเขา  จางเทีย ก็รู้สึกได้ว่าราวกับมีบางคนตีกองในสมองของเขา  ทันใดนั้นทุกอย่างก็มืดสนิทและเขาได้เข้าไปสู่มิติที่แสงไม่อาจเข้าถึงได้

นี่เป็นความรู้สึกแปลกๆ  แม้ว่าร่างกายของ จางเทีย จะชัดเจนแล้วว่านั่งอยู่ใต้ต้นไม้แต่ดูเหมือนว่าวิญญาณของเขาได้ไปอยู่อีกมิติหนึ่งซึ่งแสงไม่อาจเข้าถึงได้

ไม่นานหลังจากที่เขาไปยังมิตินั้น เขาได้เห็นแสงหม่นๆซึ่งสว่างขึ้นเรื่อยๆและเปลี่ยนรูปร่างเป็นประตูรูปหกเหลี่ยมซึ่งรูปร่างเหมือนกับ Trouble-Reappearance Fruit  จางเทีย ไม่ได้ขยับไปไหนพร้อมกับประตูนั่นได้พุ่งเข้ามาหาเขาอย่างกับรถไฟ   น่าแปลกใจตอนที่มันกำลังจะชนเข้ากับเขา มันกลับเข้าห่อหุ้มตัวเขาแทน  จางเทีย พบว่าตัวเองอยู่ในที่ที่ทำให้เขาช็อคอย่างมาก....

มันเป็นเส้นทางที่คุ้นเคยที่เขาใช้กลับจากเหมือง !

เส้นทางที่ขึ้นเขาที่คุ้นเคย !

ทุ่งหญ้าที่คุ้นเคย !

ตอนที่ลมพัดมาแม้แต่หญ้าก็ยังเซไปมา

จางเทีย ยังได้ยินเสียงหญ้าที่โดนลมพัดพร้อมกับเสียงแมลงที่ดังก้องเข้ามาในหู  เพราะอยู่ในช่วงเย็นทำให้หุบเขานี้มีแสงสีทอง  ทุกส่วนของร่างกาย จางเทีย รู้สึกได้ถึงความอบอุ่นที่มีในอากาศ..

“ เกิดอะไรขึ้น ? ฉันมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง ? ความรู้สึกนี้...ทำไมมันคุ้นแบบนี้ ? “ - จางเทีย ลนลานตอนที่ตระหนักได้ว่าแบกตะกร้าอยู่บนหลัง

แต่ จางเทีย ไม่ได้มีเวลาที่จะคิดถึงสิ่งที่เกิดขึ้นมาก  ในตอนที่เขาลนลาน ‘ หิน ‘ หลายก้อนบนทุ่งหญ้าข้างๆเขาก็วิ่งเข้ามาหาเขา  ในไม่กี่วินาทีหมาป่าสามตัวก็ได้พุ่งออกมาจากทุ่งหญ้า

มันจ้องมาที่ จางเทีย  แม้แต่คนโง่ก็ยังรู้สึกได้ถึงความเกลียดชังที่มีในสายตาของมัน   เสียงที่ส่งผ่านลำคอของมันเหมือนกับที่ จางเทีย ได้เจอเมื่อหลายวันก่อน ที่ต่างกันไปคือมีหมาป่าแค่ 3 ตัวเท่านั้น อีกอย่างหมาป่าสามตัวนั้นคือตัวที่เขาฆ่า  จางเทีย จำได้ว่าหมาป่าตัวหนึ่งนั้นมีขนเป็นวงสีขาวบนคอของมันเหมือนกับหนึ่งในหมาป่าตรงหน้าเขา

“ เหี้ย เกิดอะไรขึ้นวะ ? “ - จางเทีย กลัวจริงๆและฉากตรงหน้านี้ก็มากเกินไปสำหรับเขาทำให้ความคิดเขาปั่นป่วน ก่อนที่เขาจะสลัดความคิดต่างๆได้ หมาป่านั้นก็ได้พุ่งเข้าหาเขาแล้ว

จางเทีย รีบเอาตะกร้าลงแต่หมาป่าที่เป็นผู้นำนั้นได้ชนเขาจนล้มลงกับพื้น  กงเล็บคมๆของมันแทงเข้ามาที่หน้าอกของ จางเทีย ทำให้เขาสึกเจ็บจนต้องร้องออกมา

จางเทีย จำได้ถึงมีดที่ห้อยอยู่ที่เอว  หลังจากที่ต่อยไปที่หมาป่าที่ตะปปอยู่บนตัวเขา จางเทีย ก็รีบคว้าเอามีดแต่หมาป่าอีกตัวก็ได้มาถึงและกัดเข้าที่ข้อมือของเขา  ในตอนที่ฟันคมๆของมันทะลุมาที่เนื้อ  จางเทีย นั้นเจ็บปวดอย่างมากจนเกือบหมดสติ  เส้นเลือดที่ข้อมือนั้นขาดออกเพราะหมาป่าทำให้เลือดนั้นไหลออกมา

ตอนนั้นความคิดของ จางเทีย เต็มไปด้วยความกลัวที่จะตายและความเจ็บปวดที่จะได้รับซึ่งรู้สึกได้ไปทั่วตัว  ไม่นานหลังจากนั้นหมาป่าตัวที่สามก็มาถึงเขาและเริ่มกัดที่ขาขวา   เมื่อรู้สึกได้ถึงความเจ็บ จางเทีย ก็ต้องร้องออกมาอีกครั้ง – “ อ่า ช่วยด้วย ! “

แต่เสียงร้องของเขาไม่ได้ผลเลยสักนิด  ที่แย่กว่านั้นหมาป่าที่เป็นหัวหน้านั้นซึ่งโดนเขาผลักออกไปก่อนหน้าได้โชว์เขี้ยวของมันและกัดลงที่คอของ จางเทีย  ผลก็คือเขาโดนหมาป่ารุมขย้ำและต้องดิ้นรนเพื่อที่จะรอด

ในนาทีสุดท้ายตอนที่เขากำลังจะหมดสติ จางเทีย ไม่ได้รู้สึกถึงความเจ็บแต่กลับกันเขารู้สึกได้ถึงความอึดอัดพร้อมกับที่เลือดนั้นไหลออกมาจากแผลที่หมาป่าพวกนั้นทำ

“ ความตายมันรู้สึกแบบนี้เหรอ ? “- นี่คือสิ่งสุดท้ายที่เขาคิด...

ตูม....

ทุกอย่างแตกออกเป็นเสี่ยงๆก่อนจะหายไป !

ใต้ต้นไม้เล็กๆนั้น จางเทีย กลับมารู้ตัวและเปิดตาขึ้นจำได้ถึงสิ่งที่เขาเพิ่งผ่านมา  หน้าอกของเขาขยับขึ้นลงอย่างรวดเร็ว จางเทีย ยังคงหอบหายใจอยู่  ไม่นาน จางเทีย ก็ตระหนักได้ว่าเขาสามารถสูดอากาศหายใจได้ปกติแล้ว  เขารู้สึกได้ถึงความเย็นที่แผ่ซ่านไปทั่วตัว   เขาจับไปที่หลังตัวเองและพบว่ามันชุ่มไปด้วยเหงื่อ   ถ้าเขามีกระจกเพื่อดูตัวเองในตอนนี้เขามั่นใจว่าเขาต้องหน้าซีด  เขาเช็คไปตาลำตัวและไม่พบบาดแผลใดๆ  สิ่งที่เกิดขึ้นตะกี้มันเป็นความฝันรึไง แต่ความฝันมันสมจริงอย่างมาก  ถ้าไม่ใช่เพราะเขาไม่ตายและไม่ได้รับบาดเจ็บแล้วสิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้นตะกี้แน่นอนว่าต้องจริง – “ มันเกิดขึ้นได้ยังไง ? “ - จางเทีย เริ่มคิด – “ มันต้องเป็นเพราะ Trouble-Reappearance Fruit “ – ในตอนที่เขาคิดถึงข้อมูลของผลไม้นั้น จางเทีย ก็จำบางอย่างได้

ตอนนี้ จางเทีย ยังคงสับสนอยู่  ถ้าสิ่งที่เกิดขึ้นกับเขานั้นเกี่ยวกับ Trouble-Reappearance Fruit งั้น จางเทีย ก็จะไม่เลิกคิดเรื่องนี้จนกว่าเขาจะรู้เรื่องมัน  หลังจากที่รวบรวมสติได้จากการพักกว่าครึ่งชั่วโมง เขาก็กัดฟันแน่นและนั่งขัดสมาธิที่ใต้ต้นไม้นั้นอีกครั้ง

 “ บ้าเอ้ย ฉันสาบานว่าฉันต้องคิดให้ออก ! “ - จางเทีย บ่นออกมา – “ ถ้าฉันไม่รู้เรื่องนี้ ฉันจะไม่กินข้าวเย็น ฉันจะไม่ไปขลิบ ! ฉันจะซิงไปตลอดชีวิต ! “

ด้วยความดื้อด้านนี้  จางเทีย ได้เข้าไปในจิตใจของตัวเองอีกครั้ง

มันแตกต่างจากครั้งที่แล้ว   จางเทีย พบว่ามีบางอย่างอยู่ข้างๆของประตู Castle of Black Iron  ลอยอยู่เหนือประตูนั้นเหมือนกับดาวแต่มันคือ Trouble-Reappearance Fruit ที่เขาเพิ่งกินไปก่อนหน้า

เขาโฟกัสไปที่ดาวนั่นและได้มีข้อความโผล่ขึ้นมา

---- เจ้าของปราสาทสุดหล่อเหลาและวิเศษ เพราะคุณใช้ Trouble-Reappearance Fruit ไปแล้วครั้งหนึ่ง  ถ้าคุณอยากใช้มันอีกครั้ง คุณต้องมีพลังวิญญาณเพียงพอก่อนจะใช้เอฟเฟ็คของการกลับมาของปัญหาจาก Trouble-Reappearance Fruit

เพราะ Trouble-Reappearance Fruit อยู่ในความคิดของเขา  จางเทีย จึงสามารถใช้พลังวิญญาณเข้าใส่มันได้ง่ายๆ ผลหกเหลี่ยมนี้เหมือนกับฟองน้ำที่ดูดซับพลังวิญญาณ  หลังจากดูดซับนานกว่าสามนาทีผลนั่นก็เริ่มเปล่งแสงขึ้นมาอีกครั้ง

---- Trouble-Reappearance Fruit ได้ทำงานและตอนนี้สามารถใช้งานได้อีกครั้ง ! วิธีใช้เหมือนกับที่ใช้ในการเข้า Castle of Black Iron

“ เข้าแบบเดียวกัน ? ฮี่ฮี่ งั้นก็ต้องง่ายสิ .. “ - จางเทีย พึมพำ

ล็อค --- เข้า....

ตอนแรกข้างในยังคงมืดสนิทแต่ไม่นานก็ได้มีสายฟ้าโผล่ขึ้นมาก่อนในที่สุดจะก่อตัวเป็นประตูหกเหลี่ยมซึ่งพุ่งเข้ามาหา จางเทีย อย่างกับรถไฟบังคับให้เขาเข้าไป   หลังจากนั้นเขาก็โผล่กลับไปที่เดิมอีกครั้ง  ทุกอย่างตรงหน้านั้นยังคงเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลง

“ นี่คือเอฟเฟ็คของ Trouble-Reappearance Fruit ? มันจะสร้างฉากที่เราฆ่าเพื่อให้ฉันมีประสบกับการฆ่าและความตายเหรอ ? “

จางเทีย มองไปยังพุ่มหญ้าที่มีหินสามก้อนอยู่ข้างในซึ่งได้เริ่มขยับเข้ามาหาเขา

เหี้ย ! เพราะเขาไม่อยากเจ็บอีก จางเทีย จึงรีบวางตะกร้าลงและดึงมีดออกมาจากเอวก่อนที่จะตั้งท่าป้องกัน  ด้วยตาที่เบิกกว้าง จางเทีย ได้จ้องไปที่หมาป่าสามตัวนั้นที่ซึ่งตาของมันได้แสดงความเกลียดชังที่มีต่อเขาออกมา....

หมาป่าได้พุ่งเข้าหา จางเทีย พร้อมกับที่เขาได้โบกมีดต้อนรับ...

5 นาทีต่อมา จางเทีย ก็นั่งลงกับพื้นพร้อมกับบาดแผลเต็มตัว  จางเทีย มองไปยังศพของหมาป่าที่ตายไปและหัวเราะออกมา ตอนนั้นในที่สุดก็เข้าใจเอฟเฟ็คจริงๆของ Trouble-Reappearance Fruit นี้แล้ว....

ตูม....
ทุกอย่างตรงหน้าเขาแตกออกเป็นชิ้นๆและได้หายไป....