spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
| *ตั้งค่าถาวร (คลิกตั้งค่าถาวร) |
Chapter 78: กับดัก
ในประเทศ,เขตรึเวลาไหนๆ การศึกษานั้นเป็นสิ่งสะท้อนและจุดอ่อนได้เสมอ การศึกษาถูกออกแบบมาตามความสนใจของผู้มีอำนาจ เนื่องจากผู้ดูแลเมืองแบล็คฮ็อตนั้นต้องการให้โรงเรียนผลิตทหาร, ชาวนาและคนงานขึ้นมา คอร์สเรียนส่วนมากนั้นก็เกี่ยวข้องกับอาชีพพวกนี้ พวกเขาต้องถูกสอนโดยมีพื้นฐานโดยอาชีพเหล่านั้น ดังนั้นนักเรียนจึงไม่มีโอกาสที่จะเรียนรู้วิธีสร้างกับดักขึ้นมาเพื่อจับสัตว์อสูรระดับต่ำ
แม้ว่าในสายตาของครูหลายคนการสร้างกับดักนี้จะไม่ได้เป็นทักษะที่จำเป็นที่ต้องสอนในโรงเรียนเพราะสัตว์ระดับต่ำพวกนี้ไม่ได้มีค่ามากเท่าไหร่ คนที่อยู่ในระดับ 5 ขึ้นไปนั้นสามารถจัดการพวกสัตว์ระดับต่ำนี้ได้ง่ายๆ จนสามารถฉีกมันได้ด้วยมือเป่า ดังนั้นแล้วจึงไม่จำเป็นต้องมาทำกับดักเลยสักนิด ถ้าพวกเขามีเวลาว่างมันจะดีกว่าถ้าไปบ่มเพาะ รึปลุกจุดชีพจร นั่งไม่รวมว่าทักษะการล่านั้นไม่ใช่ทักษะที่สำคัญในสายตาของคนดูแลเมืองแบล็คฮ็อต ในยุดนี้ความแข็งแกร่งส่วนตัวของคนคือสิ่งสำคัญ ส่วนทักษะอื่นๆไม่มีค่าให้พูดถึง
ผลก็คือการศึกษาที่พวกเขาได้มานั้นเกือบทุกคนในเมืองรึบางทีอาจจะในพันธมิตรอันดามันเลยก็ได้นั้น ต้องเรียนรู้ตามที่ผู้ใหญ่เห็นสมควร อันที่จริงคนส่วนมากไม่ได้รู้อะไรเรื่องกับดักเลย จากความจำของ จางเทีย แล้วตลอดเวลาที่เขาอยู่ที่โรงเรียนมันเหมือนมีไว้เพื่อการฝึกนี้ ครูไม่เคยสอนเรื่องที่เป็นประโยชน์แม้แต่การทำกับดักขึ้นมาแต่นี่ก็เป็นเรื่องที่ไม่กี่คนสนใจด้วยแหละ
การใช้กับดักนั้นถูกใช้ขึ้นมาโดยพวกนักสำรวจระดับต่ำที่ซึ่งไปสำรวจป่า ปกติแล้วพวกเขาจะไม่ได้ดูเตะตามากเท่าไหร่ ถ้า จางเทีย ไม่ได้ทำงานที่ร้านของชำเขาคงไม่รู้เรื่องกับดักพวกนี้ การมาที่หุบเขาในครั้งนี้นั้นทำให้ จางเทีย รู้ว่าเขาสามารถเอากับดักที่เรียนรู้มานั้นมาใช้ได้...
ถ้าเขาไม่ได้จับปลาได้ก่อนหน้านี้ จางเทีย คงไม่มั่นใจที่จะบอกให้คนอื่นไปติดตั้งกับดัก ปลาครีบทองพวกนั้นทำให้ จางเทีย ตระหนักได้ว่าความรู้ที่ ดอนเดอร์ สอนเขามานั้นมีค่าอย่างน้อยๆก็ในการฝึกนี้ แม้ว่าพวกเขาจะเรียนรู้ได้เยอะจากการศึกษาของเมืองแต่พวกเขาก็เรียนรู้ได้เยอะเหมือนกันจากด้านนอกกำแพง
ในสายตาของสมาชิกคนอื่นในองค์กรแล้วที่ซึ่งไม่เคยเรียนรู้เรื่องการทำกับดักเลย กับดักนั้นยากเหมือนกับความรู้ลึกลับที่สอนเฉพาะพวกอัศวินในนิยาย แต่หลังจากที่ได้ฟังคำอธิบายของ จางเทีย แล้ว ทุกคนก็เข้าใจ อันที่จริงทุกคนน่ะสามารถทำกับดักที่แข็งแกร่งขึ้นมาได้แค่ขุดหลุม ! หลุมลึก 5 ม นั้นก็ถือว่าเป็นกับดักที่สัตว์ส่วนมากในป่าตกลงไปแล้วไม่มีทางขึ้นมาได้ ถ้าสัตว์ตัวไหนตกลงไปล่ะก็พวกมันคืออาหารของพวกคนในองค์กรเพราะพวกเขาสามารถใช้หน้าไม้ยิงมันจนตายได้
……
ก็อย่างเช่นเคย จางเทีย ตื่นขึ้นมา 6 โมงเช้านิดๆ หุบเขาตอนนี้ยังคงเงียบสงบมีแค่เสียงนกกับแมลง ชอร์วิน นั้นยังคงเฝ้ายามอยู่ จางเทีย ปีนลงมาจากต้นไม้และไปล้างหน้าแปรงฟัน หลังจากนั้น จางเทีย ก็มาทำหน้าที่แทน ชอร์วิน ปล่อยให้อีกฝ่ายไปนอน เขานั่งอยู่ด้านล่างร่มเงาต้นไม้และเอาหน้าไม้มาถือไว้และรอให้คนอื่นๆตื่นขึ้นมา
นี่วันที่สี่แล้วตั้งแต่ที่มาถึงที่นี่ จางเทีย มองไปที่หน้าไม้แล้วเทียบกับธนูที่คนสร้างก่อนเกิดภัยพิบัติ หน้าไม้นี้ทรงพลังกว่ามาก จางเทีย รู้มาว่ายุคก่อนภัยพิบัตินั้นคือช่วงที่คนใช้อาวุธที่มีดินปืนและมีพลังมากกมายกว่าอาวุธพวกนี้ ดังนั้นพวกเขาจึงไม่สนใจที่จะพัฒนาอาวุธพวกนี้มากเท่าไหร่แต่ในยุคนี้แล้วเมื่อไม่มีดินปืนไว้ใช้นอกจากจะทำสงคราม การพัฒนาอาวุธที่ไม่ใช้ดินปืนจึงก้าวหน้าขึ้นมาก ผลก็คือทำให้มันแข็งแกร่งขึ้นอย่างมากเช่นกัน
เอาตัวฐานมันเป็นตัวอย่าง เทียบกับธนูธรรมดาแล้ว ข้อดีที่ได้เปรียบที่สุดคือระดับไฮดรอริคที่ดึงสายคันกลับมา แม้ว่ามันจะเป็นเหมือนเบ็ดแต่มันดูซับซ้อนมากกว่า ถ้าทำเองด้วยมือคงต้องใช้แรงจำนวนมากที่จะทำแบบนี้ได้ อีกอย่างระบบไฮดรอริคนี้ก็คือมาตรฐานสำหรับธนูไปแล้วซึ่งทำให้ธนูพวกนี้น่ะหนักกว่า 30 กก.และทำให้มันหนักกว่าธนูกลธรรมดา แต่การเพิ่มน้ำหนักก็หมายถึงเพิ่มพลังมันไปด้วย โดยทฤษฎีแล้วถ้าหน้าไม้ในมือนี่ถูกใช้โดยคนแรงเยอะๆแล้วล่ะก็เขาก็อาจสามารถยิงมันได้ 120 นัดต่อนาทีเลยทีเดียว
ในทางกลับกันคนอย่าง จางเทีย และคนอื่นๆในองค์กรนั้นยิงได้อย่างมากก็แค่ 10 นัดต่อนาที ในสองคืนก่อนหน้านี้แม้ว่าเขาจะปรับความตึงของสายมาเหลือ 1 ใน 8 แต่ ชอร์วิน ก็ยังต้องปรับแรงดันไฮดรอริคลงมากว่าอีก 8 เท่าถึงจะดึงมันกลับมาได้ และแม้แต่ แบกแดด เองก็ต้องลองทำถึงสองครั้งเมื่อปรับแรงดันมาเหลือ 1 ใน 5 เช้านี้ จางเทีย ก็ลองปรับมามีแรงดัน 1 ใน 5 ก็เหมือน แบกแดด เขาต้องดึงสายกว่าสองรอบจนมือเขารู้สึกเจ็บขึ้นมา
หลังจากลองใช้หน้าไม้อยู่สองรอบ จางเทีย ก็ยืนยันสองอย่างได้ อย่างแรกแรงของเขาเกือบเท่ากับ แบกแดด อย่างที่สองนั้นหน้าไม้นี้เป็นเครื่องมือฆ่าที่สุดยอด สำหรับธนูก็แค่ของเบาๆ จางเทีย พบว่ามันยากที่จะจินตนาการถึงธนูหนักของรุ่นเดียวกันได้
ก่อนที่สมาชิกคนอื่นๆจะตื่นขึ้นมา จางเทีย ได้เล่นธนูนั่นอยู่สักพักพยายามใช้มันพร้อมกับคิดเลขในใจไปด้วยโดยจำลองลูกคิดขึ้นมา ตั้งแต่ที่เขาจำลองลูกคิดที่คำนวณได้เจ็ดหลัก เขาก็เริ่มคิดในหลักที่แปดต่อ ไม่นานตอนเขามีเวลาว่าง เขาจะฝึกคำนวณเลขแปดหลัก ถ้าเขาไม่โดนอะไรมารบกวนเขาจะใช้เวลา 2 นาทีกว่าจะคิดภาพลูกคิดแปดแถวขึ้นมาในหัวได้และค่อยๆคิดคำนวนผลลัพธ์...
หลังจากที่พลังวิญญาณเพิ่มขึ้น 7 เท่า ประสาทสัมผัสของเขาก็เฉียบคมขึ้น แต่ละครั้งที่ฝึกคิดเลขในใจ จางเทีย จะสามารถเห็นว่าพลังวิญญาณของเขาเพิ่มขึ้นเล็กน้อยซึ่งเกิดมาเพราะการจำลองลูกคิดสีทองในหัว เขาคิดว่าจะบอกวิธีนี้กับพี่ชายเขากับ ดอนเดอร์ เพราะหลังจากเกิดเหตุการณ์เรื่อง ฮัค กับ สเนซ ขึ้นมา จางเทีย รู้สึกว่าเขาติดหนี้บุญคุณ ดอนเดอร์ เขาต้องตอบแทนโดยบอกความลับนี้และวิธีเพิ่มพลังวิญญาณนี้ เพราะ จางเทีย ไม่เคยได้ยินเรื่องนี้มาก่อน เขาจึงเชื่อว่านี่คือของขวัญที่ดีที่สุดที่เขาจะให้กับ ดอนเดอร์ เนื่องจาก ดอนเดอร์ นั้นบอกเขาว่าห้ามบอกเรื่องลูกคิดให้กับคนนอก จางเทีย เลยไม่ได้ฝืนกฎของ ดอนเดอร์ ดังนั้นแล้วตอนนี้เขาจึงไม่สามารถบอกวิธีนี้กับคนในองค์กรได้
ประมาณ 1 ชม.หลังจากที่ จางเทีย ตื่น แบร์ลี่ และคนอื่นๆก็ปีนลงมาจากต้นไม้ทีละคนๆ เพราะยังไม่ได้ล้างหน้าในตอนที่ แบร์ลี่ เห็น จางเทีย นั่งอยู่ในหลุมนั้น แบร์ลี่ ก็ค่อนข้างแปลกใจ – “ ไม่ใช่ว่า ชอร์วิน เฝ้ายามหรอกเหรอเมื่อคืน ? เขาไปไหนละ ? “
“ ฉันตื่นเช้าและนอนไม่หลับ ฉันเลยให้ ชอร์วินกลับไปนอนพัก ! “
เมื่อได้ยินคำพูดของ จางเทีย แบร์ลี่ ก็เงียบและรีบปีนลงมาจากต้นไม้ เขาเดินไปที่แม่น้ำและล้างหน้าแปรงฟัน คนอื่นๆก็ลุกตาม แบร์ลี่ กันมาทีละคนๆ...
หลังจากที่จัดเตรียมทุกอย่างแล้ว ทุกคนยกเว้นแค่ ชอร์วิน ก็ได้ออกไปดูว่า จางเทีย จับปลายังไง
เมื่อแน่ใจว่าไม่มีใครตามพวกเขามาแล้ว ทั้งห้าคนก็ตาม จางเทีย ไปที่แม่น้ำซึ่งเขาได้วางกับดักเอาไว้ ก่อนที่จะไปถึงพวกเขาต่างก็อึ้งกับสิ่งที่เห็นอยู่ตรงหน้า มีปลาตัวใหญ่กว่าฝ่ามือโผล่ขึ้นมาจากผิวน้ำ ฉากนี้ก็เหมือนกับที่ จางเทีย คาดเอาไว้แล้ว เขารีบไปที่บ่อและเปิดกิ่งไม้ที่ปิดออกทันที....
มันเหมือนขุมสมบัติ จำนวนปลาในบ่อเพิ่มขึ้นมา ในบ่อนั้นมีปลาครีบทองอย่างน้อย 5 ตัวซึ่งไม่ได้ตัวเล็กไปกว่าเมื่อวานเลย และมีปลาอื่นๆกว่า 10 ตัวขนาดต่างๆกันไป เมื่อมองเห็นปลาพวกนั้นทุกคนก็รู้สึกตื่นเต้นขึ้นมา...
แบร์ลี่ รู้สึกว่าการตัดสินใจของเขาที่ให้ จางเทีย เข้าองค์กรด้วยนี้เป็นการตัดสินใจที่ดีที่สุดที่เขาเคยทำมา แม้ว่าไอ้หัวโตนั้นจะดูเป็นคนธรรมดาที่โรงเรียนแต่ในช่วงวิกฤตนั้นเขาเชื่อถือได้และสร้างเรื่องน่าแปลกใจมากมาย แบร์ลี่ ชื่นชมเขาจริงๆ...