spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

Chapter 77: ปลาครีบทอง

ในตอนที่เขากลับมาฐานพร้อมกับตะกร้าที่อยู่บนหลังบ เขาก็เจอ แบร์ลี่, ดั๊ก, ฮิสต้า , แบกแดดและชอร์วินกลับมาแล้ว  ลิซ นั้นรับหน้าที่เฝ้ายามในคืนที่สอง  เขาเหนื่อยและตอนนี้ได้นอนพักอยู่ใต้ต้นไม้

เมื่อ จางเทีย เห็นสีหน้าไร้ชีวิตชีวาของ ดั๊ก และ ชอร์วิน เขาก็ตระหนักได้ว่าทั้งห้าคนไม่ได้อะไรกลับมาเลย  สำหรับคนที่ไร้ประสบการณ์แล้วการที่จะจับเหยื่อได้นี่คงเป็นเรื่องยากในครั้งแรก

พวกเขานั่งอยู่ที่ใต้ต้นไม้และหันกลับมาเห็นตะกร้าที่น่าเกลียดของ จางเทีย

“ นายจะไปขุดเหมืองจริงๆเหรอ ? “ - แบร์ลี่ ถาม

“ แน่นอน ดูอุปกรณ์ฉันสิ โอ้ ฉันเจอกลุ่ม เกรซ ที่ปราสาทด้วยนะวันนี้ ! “ - จางเทีย พูดขึ้น

เมื่อได้ยินคำพูดของ จางเทีย คนที่เหลือก็เริ่มกังวล

“ พวกนั้นหาเรื่องนายรึเปล่า ? “ - ลิซ ถาม

“ พวกนั้นยังกล้าหาเรื่องเราอีกเหรอ ?  ไปหาตัวพวกนั้นและจัดการกันเถอะ ! “ - ดั๊ก ลุกขึ้นมาจากพื้นและทำท่าจะไปหยิบอาวุธ

จางเทีย รีบกดไหล่ ดั๊ก ลงไป – “ พวกนั้นไม่ได้แกล้งฉัน อันที่จริงฉันนี่แหละที่เป็นคนเอาคืนเอง ! “

“ นายแกล้งพวกนั้น ?  ! “ – แบร์ลี่ ร้องอออกมา – “ นายทำพวกนั้นเจ็บรึไง ? “

“ ไม่ ! “

“ งั้นเกิดอะไรขึ้น ? “

เพราะพวกนี้ขอ จางเทีย เลยต้องเล่าสิ่งที่เกิดขึ้นในลานให้ฟัง  เมื่อได้ยินว่ากลุ่ม เกรซ โดนไล่ออกมาจากลานและมีคนโยนผลไม้ใส่พวกนั้น ทุกคนในองค์กรเลยหัวเราะออกมาจนขำกลิ้งไปกับพื้น

ฮิสต้านั้นหัวเราะหนักจนน้ำตาไหล – “ ฮาฮา ! สุดยอด สุดยอดเกินไปแล้ว ! ฉันล่ะอยากเห็นหน้าพวกมันตอนนั้นชะมัด ! “

“ มีหลายคนที่ใช้หนังหมาป่าเพื่อนอนกับคนอื่น มันน่ารังเกียจชะมัด สกปรก ! แต่ฉันชอบแหะ ฮาฮา.... “ - แบกแดด ตบขาตัวเองพร้อมกับหัวเราะไปด้วย

“ ไอ้หัวโต ฉันไม่คิดเลยว่านายจะเป็นแบบนี้ ปกตินายดูใสซื่อนิ ฉันไม่คิดว่านายจะทำเรื่องแบบนี้ได้ ครั้งนี้นายสุดยอดจริงๆ ! ฉันกลัวว่ากลุ่ม เกรซ คงหาสาวๆไม่ได้และคงเอาเพื่อนตัวเองมานอนด้วยแน่  ฮาฮา ! ฉันตัดสินใจแล้ว ในอนาคตถ้าได้เข้าไปอยู่ในเหตุการณ์คล้ายๆแบบนี้ ฉันจะใช้วิธีเดียวกันเพื่อจัดการคนน่ารำคาญ ! วิธีนี้เจ๋งกว่าตบหน้าพวกมันอีกและทำให้ฉันดูดีขึ้นอีกด้วย ! “  - ฮิสต้า ยิ้มกวนวๆออกมา

ทุกคนหัวเราะกันออกมาสักพักก่อนที่จะหยุดและไปทำธุระของตัวเอง

“ ดูแลตัวเองด้วย หลังจากเหตุการณ์นั้นแล้ว ฉันกลัวว่ากลุ่ม เกรซ อาจจะแก้แค้นคืนหนักกว่าเดิม ! “ - แบร์ลี่ มองมาที่ จางเทีย และพูดด้วยท่าทีจริงจัง – “ บางทีการที่นายไปทำงานที่เหมืองอาจเป็นตัวเลือกที่ดี  เหมืองอยู่ไม่ไกลจากปราสาทและมีคนเข้าออกที่นั่นตลอดแต่ตอนนายอยู่คนเดียวในป่า พวกนั้นมาจัดการนายแน่  ซูแฮร์ น่ะมันงูพิษชัดๆมันต้องหาวิธีได้แน่ ! “

จางเทีย ยักไหล่ – “ ลืมเรื่องนี้เถอะ แม้ว่าเหตุการณ์วันนี้จะไม่เกิดขึ้นแต่สี่คนนั้นก็ไม่ปล่อยฉันไปอยู่แล้ว มาคุยเรื่องอื่นกันดีกว่า วันนี้เราได้อะไรมาบ้าง ? “

ทุกคนต่างก็ออกไปหาเหยื่อตามวิธีของตัวเอง – “ อย่าพูดถึงมันเลย เราเห็นเหยื่ออยู่นะแต่ก่อนที่เราจะจับมันได้ พวกมันก็หนีไปซะแล้ว.... “ - ชอร์วิน ตอบแบบหดหู่

“ และพวกหมาป่า...พวกมันเจ้าเล่ห์เกินไป มันไม่ได้ง่ายเลยที่เราจะจับมันได้  ลองจับหมูป่า แบกแดด ก็เกือบแพ้ให้กับมัน...”

“ มีคนหลายคนล่าอยู่ที่นั่น มีเหยื่อหลายตัวที่กลัวจนหนีไป ! “

“ เอาหน้าไม้ไปด้วยก็ถือเป็นตัวเลือกที่ดีแต่มันหักเกินไป ถ้าเราแบกมันไปด้วยมันจะส่งผลต่อการเคลื่อนที่ อาวุธนี่สามารถใช้ได้แค่ยืนอยู่กับที่เท่านั้น ! “

“ ถูกต้อง วันนี้เราเจอกับคนที่แข็งแกร่งและเอาธนูมากับตัวด้วย  ในตอนบ่ายเขาล่ากวางได้ตั้งสองตัว จากที่ดูแล้วเขาไม่ได้อ่อนแอไปกว่า เกรซ เลย ! “

เมื่อได้ยินแบบนั้น จางเทีย ก็จินตนาการได้ว่าพวกนี้ไปเจออะไรมาบ้าง มันน่าสงสารจริงๆ

“ เออใช่ นายล่ะเป็นไง ? “ – แบร์ลี่ ถาม จางเทีย พร้อมกับมองไปที่ตะกร้าที่อยู่ด้านหลังและคิ้วขมวดเล็กน้อย – “ มีอะไรอยู่ข้างในมั้ย ? “

เมื่อได้ยินคำพูดของ แบร์ลี่  จางเทีย ก็ตบหัวตัวเองและตระหนักได้ว่าเขาลืมเอาตะกร้าลงจากหลังแล้วเอาของออกมา

“ ฉันเกือบลืมไปเลย วันนี้ฉันขอเชิญพวกนายมากินซุปปลากัน ! “ - จางเทีย ยิ้มกว้างออกมา...

เมื่อได้ยินคำว่า ‘ ปลา ‘ ทุกคนก็ตาเป็นประกาย  แม้แต่ในเมืองปลาเองก็ยังแพงอย่างมากและพวกเขาเคยกินมันไม่กี่ครั้งต่อปี

“ แม้ว่านายจะจับปลาได้แต่ฉันกลัวว่ามันจะไม่พอสำหรับเจ็ดคนนี่สิ.. “ – ในตอนที่พูดขึ้นมาเบ้าตาเขาก็แทบจะถลนออกมาเมื่อเห็นว่า จางเทีย เอาตะกร้าแล้วเอาของออกมาเผยให้เห็นปลาตัวโตสามตัวที่ห่อด้วยสาหร่าย  แม้ว่าจะผ่านไปกว่า 20 นาทีที่เอาใส่ตะกร้ามาแต่พวกมันก็ยังมีชีวิตอยู่  ในตอนที่วางพวกมันลงที่พื้น ปลาสองตัวได้สูดหายใจเข้าลึกๆและดิ้นไปมา  ส่วนปลาอีกตัวสะบัดตัวแค่ครั้งเดียว  นอกจาก แบร์ลี่ แล้วคนอื่นๆต่างก็ตาค้างในตอนที่ตะหนักได้ว่าปลาพวกนี้น่ะหนักอย่างน้อยก็ 7-8 กก. ซึ่งเพียงพอที่จะให้ทุกคนกินได้

“ จับมันไว้ เราจะเอาไปล้างที่แม่น้ำตรงนั้น หลังจากที่เอาเกล็ดและเครื่องในออกแล้วเราก็ต้มมันในหม้อ ... “- จางเทีย รีบคว้าปลาตัวหนึ่งไว้ ส่วนปลาอีกสองตัวก็ให้คนอื่นจัดการ

แบร์ลี่ เองก็จับปลาตัวหนึ่งมา ในตอนที่เขาเห็นครีบสีทองที่หลังของปลา เขาก็อุทานออกมา – “ ไม่มีทาง ! มันคือปลาครีบทอง ! “

“ นายรู้จักปลานี่ด้วยเหรอ ?  เรากินมันไม่ได้เหรอ ? “ - จางเทีย เริ่มกังวล ถ้าปลานี่กินไม่ได้ เขาคงโดนเรียกว่าไอ้หัวโตไปต่อแน่

“ ฮาฮา ! มันคือปลาที่ดีที่สุดที่เราหากินได้ในเมือง เพื่อน เรามีอาหารเย็นหรูๆกินแล้ว ... “ - แบร์ลี่ หัวเราะออกมาดังๆ

เมื่อได้ยินคำพูดของ แบร์ลี่ ทุกคนต่างก็ดีใจ  หลังจากที่ตระหนักได้ว่ามีปลากินในคืนนี้ ความหดหู่ที่มีก็ได้หายไป ด้วยการที่มีปลาทุกคนต่างก็คึกคักกันเต็มที่  บางคนไปต้มน้ำ บางคนก่อไฟ บางคนฆ่าปลา ตอนนั้นใต้ต้นไม้ต่างก็เต็มไปด้วยความสุข  ในตอนที่ล้างปลาที่แม่น้ำ  ดั๊ก มือลื่นจนปลาหลุดหนีไปได้  ในตอนที่ปลาตกลงไปในน้ำมันพยายามว่ายหนีแต่ต้องขอบคุณที่น้ำมันไม่ได้ลึก  มันลึกแค่ 20-30 ซม. หลังจากช่วยกันจับในที่สุดพวกเขาก็จับมันได้  แม้ว่าเสื้อผ้าจะเปียกโชกกันแต่พวกเขาก็ยังคงรู้สึกมีความสุขอยู่ดี

“ อย่าทิ้งเครื่องใน เอาใบไม้ห่อแล้วเอามาให้ฉัน ฉันจะใช้มัน ! “ - เมื่อเห็น ลิซ จะโยนมันทิ้ง  จางเทีย รีบห้ามทันทีและเอาใบไม้มาห่อเครื่องในปลาเอาไว้

“ พวกนี้มันกินไม่ได้ นายจะเอาไปทำไม ? “ - ดั๊ก ถามด้วยความสงสัย

“ เรากินมันไม่ได้แต่ไม่ได้หมายความว่าสัตว์อื่นจะกินไม่ได้ ! “ - จางเทีย ยิ้มแบบลึกลับออกมา

……

หลังจากที่ล้างปลาเสร็จ ปลาครีบทองก็โดนตัดออกเป็นชิ้นๆแล้วเอาไปต้มในหม้อ  ชอร์วิน หาพริกไทยป่าออกมาและโรยลงไปพร้อมกับเกลือ  ไม่นานตอนที่น้ำเดือดอีกครั้งกลิ่นของปลาก็ลอยออกมาจากหม้อทำให้ทุกคนน้ำลายไหล สีของซุปปลานั้นเปลี่ยนเป็นสีน้ำนม  ในตอนที่คนอื่นมองมันความยากก็เพิ่มขึ้นอย่ามาก พวกเขาถึงกับต้องกลืนน้ำลายตัวเองไปด้วย

ทุกคนดีใจกับอาหารมื้อนี้มาก  ทุกคนไม่อยากให้มันหมดเลย พวกเขาต่างก็เลียถ้วยจนสะอาด  ปลาสามตัวที่ใช้ทำซุปนี้ถูกกินจนไม่เหลือน้ำเลยสักหยด  ปลาครีบทองนี่อร่อยจริงๆ  ด้วยฝีมือของ แบร์ลี่ แล้วนี่เป็นครั้งแรกที่คนอื่นๆได้กินของอร่อยๆแบบนี้

หลังจากกินกันเสร็จ ทุกคนต่างก็นั่งล้อมกองไฟคุยกัน  เพราะพวกนี้ต่างก็พากันสงสัย จางเทีย เลยบอกเรื่องกับดักปลาที่ทำเอาไว้รวมถึงตำแหน่งของมันด้วย  เมื่อได้ยินว่า จางเทีย จับปลาได้ง่ายๆด้วยวิธีนี้ทุกคนต่างก็อึ้ง

ในตอนที่เขาเอาฟืนใส่เขาไปเพิ่มเพื่อต้มโคนสน เขาก็สอนทุกคนเกี่ยวกับการทำกับดักนี้  เขาได้ฝังโคนสนไว้ใต้เถ้าของฟื้นไม้  เมื่อโคนมันร้อนมันก็ขยายขนาดขึ้นและระเบิดลูกถั่วด้านในออกมา  จางเทีย เก็บมันขึ้นมาและโยนให้กับ ดั๊ก  ดั๊กที่น้ำลายไหลเปิดมันออกมาและเริ่มเคี้ยวมันพร้อมกับพึมพำ

“ ไอ้หัวโต บอกเลยว่ามันหมายความว่า แม้ว่านายจะไม่ทำอะไรแต่นายก็ยังหาอาหาร 1 กก. ได้ง่ายๆทุกวัน ? “

“ ฮาฮา ถ้าฉันได้ปลาน้อยกว่า 1 กก.ต่อวัน งั้นมันก็ต้องเป็นของฉัน แต่ถ้าฉันได้มากกว่า 1 กก. ต่อวัน ฉันก็จะมาแบ่งกับพวกนาย มันไม่ใช่แค่ฉันที่มีอาหารพอแต่ทุกคนต่างหาก ! “ - จางเทีย อธิบายออกมาพร้อมกับยิ้ม – “ จริงๆแล้วฉันคิดว่าเราไม่ควรคิดถึงมันมาก มันยังมีหลายวิธีในการล่า ยกตัวเอย่างเช่น เกรซ น่ะแข็งแกร่ง ดังนั้นเขาเลยตรงไปจับเหยื่อ  แล้วก็ยังมีนักธนูที่นายเห็นอีก  เขาใช้ธนูยิงเหยื่อ  แล้วยังมี เบอร์วิค  ฉันได้ยินมาว่ามีคนไปกับเขาเยอะ ดังนั้นเขาเลยใช้ข้อดีเรื่องจำนวนเพื่อจับเหยื่อ แน่นอนว่าเราเรียนรู้จากพวกนี้ได้  ถ้าเราต้องการที่จะหาอาหารและจับเหยื่องั้นเราก็ต้องใช้ข้อดีของเรา  เราไม่มีใครเทียบ เกรซ ได้ในเรื่องพลังต่อสู้และไม่มีใครเทียบจำนวนคนของกลุ่ม เบอร์วิค ได้  เพราะเราเป็นมือใหม่ เราเลยต้องปรับตัวตามสภาพแวดล้อมและใช้ประสบการณ์ต่างๆ  ฉันคิดว่าเราใช้ข้อดีของวิธีคนอื่นมาปรับตัวมาสร้างวิธีของเราได้ ! “

เมื่อได้ยินคำพูดของ จางเทีย ทุกคนก็ตาเป็นประกายขึ้นมา

“ นายคิดว่าวิธีที่ดีที่สุดที่เราจะใช้ในการล่าเหยื่อคืออะไร ? “ - ลิซ ถาม

“ คนอื่นน่ะใช้ธนู, การต่อสู้และข้อดีเรื่องจำนวน แล้วถ้าเราวางกับดักไว้ล่ะฟังดูเป็นไง ? “ - จางเทีย เสนอขึ้นมา...