spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
| *ตั้งค่าถาวร (คลิกตั้งค่าถาวร) |
Chapter 76: ประสบผลสำเร็จ
การเคลื่อนที่ของ จางเทีย ทั้งรวดเร็วและทรงกำลัง เขาเป็นคนแรกที่ลงมือด้วย ในทางกลับกันสามสาวนั้นอ่อนแอกว่าและลงมือช้ากว่า เพราะความยากในการเก็บโคนไม้นั้นยากกว่าเก็บผลของมันแม้ว่ามันจะอยู่ที่พื้นก็เถอะ มีโคนอย่างน้อย 70-80 อันจากต้นไม้ จางเทีย ไม่ลังเลเลยสักนิดและใช้สองมือนั้นรีบเก็บเร็วอย่างกับลิงคว้าอันใหญ่ๆมา เมื่อเห็นท่าทีของ จางเทีย แล้วสาวๆก็เริ่มที่จะกัดฟันแน่น ว่าโคนไม้ที่พวกเธอได้จะเล็กกว่าแต่ที่น่าหงุดหงิดนั้นคือชายน่ารำคาญคนนี้ที่ไม่สนใจความสวยของพวกเธอเพราะเขาคว้าเอาโคนไม้ไปทำราวกับมันไม่ใช่เรื่องใหญ่
เมื่อเห็นสองกลุ่มเริ่มเก็บเร็วขึ้นๆและดูหงุดหงิดขึ้น วู๊ด ที่ยืนอยู่ข้างๆก็เกาหัวตัวเองพูดอะไรไม่ออก ดูเหมือนว่าในที่สุดเขาก็รู้ว่าทำไม จางเทีย ถึงโดนผู้หญิงเตะเอา เขาไม่ใช่สุภาพบุรุษต่อหน้าผู้หญิงเลย เขาสมควรโดนเตะแล้ว !
หลังจากนั้นสักแป๊ปด้วยการระดมเก็บของ ก็เหลือโคนไม้อันสุดท้ายขนาดกลางที่ห้อยอยู่ตามกิ่ง ในเวลาเดียวกัน จางเทีย และสาวผมบอร์นก็ได้ยืดมือออกมาตั้งใจที่จะเก็บมัน ทันทีที่นิ้วของเธอแตะที่โคนไม้มันก็ได้หายไปต่อหน้าต่อตาของเธอ จางเทีย หักกิ่งแล้วแย่งมันไปจากมือของเธอ
เมื่อเห็น จางเทีย ค่อยๆเด็ดโคนออกจากกิ่งและโยนใส่ตะกร้า สามสาวก็ยืนขึ้นและมองมาที่เขา จางเทีย นี่ไม่มีความเป็นสุภาพบุรุษเอาซะเลย
“ นายชื่ออะไร ? ” – สาวผมบอร์นมองมาที่ จางเทีย –
“ ถ้านายคุกคามเรา นายจะถือเป็นศัตรูของเขา สมาคมกุหลาบ ! ”
“ ฉัน จางเทีย ... ”- เมื่อเห็นท่าทีโกรธของสาวๆ เขาก็ไม่รู้ว่าทำไมความหงุดหงิดที่มีในใจถึงได้หายไปและเขาได้ข้อสรุป ถ้ารู้สึกไม่ดีก็ให้ไประบายกับอย่างอื่นและมันจะรู้สึกดีขึ้นเอง
“ ดี ฉันจะจำนายไว้ ! ” – หลังจากที่เธอพูดจบเธอก็ต้องการจะเดินหนีไป
“ เธอไม่ควรคิดถึงฉันจะดีกว่า... ”- เมื่อเห็นว่าพวกนั้นจะเดินจากไป จางเทีย ก็รีบตะโกนขึ้นมา
“ ฮึ่ม ....ฮึ่.. ” – สาวคนนั้นเชิดหน้าขึ้นและยิ้มออกมาอย่างภูมิใจ –
“ นายเป็นคนหยาบคาย ตอนนี้มันสายไปแล้วที่จะมาขอโทษเรา เราสามาคมกุหลาบไม่ได้โดนรังแกได้ง่ายๆ ! ”
“ ไม่ ฉันคิดว่าเธอเข้าใจผิด ฉันหมายถึงเธอไม่ต้องคิดถึงฉันหรอกและไม่ต้องฝันเรื่องน่ารังเกียจที่จะทำกับฉันในฝัน ! ”
เมื่อได้ยินคำพูดของ จางเทีย สาวๆนั้นก็หน้าซีด หลังจากที่มองมาที่ จางเทีย และด่าเขา พวกเธอก็หันหน้าหนีและจากไปทันที
จางเทีย ตะหนักได้ว่าจิตใจเขารู้สึกสดชื่นขึ้นมา การระบายนี่ถือว่ามีประโยชน์จริงๆ
ตอนนั้น วู๊ด ที่ซึ่งยืนอยู่ข้างๆก็ได้ยกนิ้วโป้งให้ –
“ เพื่อน ฉันคิดว่าฉันเข้าใจแล้ว... ”
“ นายเข้าใจอะไร ? ” - จางเทีย ถามอย่างสงสัย
“ แม่ฉันเคยบอกว่าผู้ชายน่ะกลัวมากที่จะขัคคำสั่งผู้หญิง สำหรับผู้ชายที่ประสบความสำเร็จแล้วถ้าทำให้ผู้หญิงตกหลุมรักตอนแรกไม่ได้งั้นก็ทำให้เธอเกลียดไปเลย หัวใจของผู้หญิงน่ะซับซ้อน แม้ว่าพวกเธอจะเกลียดนายในตอนแรก แต่พวกเธออาจจะมาตกหลุมรักนายทีหลังก็ได้ นายไม่ได้ใช้วิธีนั้นหรอกเหรอ ? ” – เมื่อเห็นสีหน้าช็อคของ จางเทีย ก่อนที่ จางเทีย จะได้เปิดปากพูด วู๊ด ก็รีบเข้ามาตบไหล่ – “ ไม่จำเป็นต้องปฏิเสธหรอก เราทั้งคู่เป็นผู้ชาย เราเข้าใจกัน ! ”
……
หลังจากนั้นเขาก็ทำงานกับ วู๊ด อีกกว่า 2 ชม. ในที่สุดพวกเขาก็แบ่งโคนไม้ออกเป็นสามส่วน จางเทีย ได้ยางไม้มากว่า 250 กรัมและไม้กว่า 10 กก.ซึ่งพอที่จะทำคบไฟได้ 5-6 อัน จางเทีย เอามันใส่ลงไปในตะกร้าแล้วออกจากป่าแห่งนี้ไป
……
ในตอนที่ จางเทีย กำลังยุ่งอยู่กับการสับไม้อยู่นั้น กลุ่มของ เกรซ นั้นได้ซ่อนตัวอยู่ที่ฐานของตัวเอง เพราะ เกรซ รู้สึกว่าตัวเองแข็งแกร่งกว่าคนอื่นและต้องการที่จะอวด ทั้งสี่คนเลยเลือกฐานที่ไกลจากปราสาทถึง 10 กม. สี่คนได้เลือกถ้ำที่เกิดขึ้นเองโดยมันสูงจากพื้น 6 ม. เพื่อที่จะเข้าไปในถ้ำแล้วพวกเขาต้องปีนเถาวัลย์ที่อยู่ตรงหน้าผา แม้ว่ามันจะไกลจากปราสาทแต่ที่นี่ไม่มีสัตว์อสูรธรรรมดามาให้เป็นภัยกับพวกเขา นี่ถือว่าเป็นตำแหน่งที่ดีเลยทีเดียว
บรรยากาศในถ้ำตอนนี้ดูสิ้นหวัง มันเงียบสนิท ครั้งนี้ เกรซ ไม่ได้โกรธรึตะโกนออกมา เขากลับแสดงสีหน้าใจเย็นแต่ยิ่ง เกรซ เงียบมากเท่าไหร่คนอื่นยิ่งรู้สึกอึดอัดมากเท่านั้น
หลังจากที่เงียบอยู่นานในที่สุด เกรซ ก็เปิดปาก – “ ซูแฮร์ ถ้าฉันแอบเข้าไปในฐานของ จางเทีย และสับหัวมันทิ้ง นายคิดว่าจะมีปัญหาอะไรมั้ย ? ”
เมื่อได้ยินคำถามของ เกรซ. อีกสามคนที่เหลือก็รู้สึกกลัวขึ้นมากับน้ำเสียงของ เกรซ
“ เพราะการทะเลาะกับเรานั้นเกิดขึ้นในที่สาธารณะ ทุกคนรู้ว่านายอยากฆ่าเขา ดังนั้นถ้านายฆ่าเขาตอนฝึก นายจะเป็นผู้ต้องสงสัยคนแรกแน่นอนว่าต้องโดนสอบสวนโดยกรรมการ กรรมกาทั้งสี่คนน่ะจะสอบสวนนาย ถ้านายไปฆ่าเขา มันยากที่จะไม่ทิ้งหลักฐานไว้ ! ” – ซูแฮร์ กลืนน้ำลายและมองมาที่ เกรซ พร้อมกับเลือกคำพูดดีๆ –
“ การทะเลาะกันวันนี้น่ะเกินกว่าที่เราคาดเอาไว้ ถ้าเป็นไปตามแผนเดิมของเรางั้นมันก็ต้องทนทรมานไปอีกหลายวัน เราแค่ต้องปรับแผนเดิมนิดหน่อยและเราก็สามารถฆ่ามันได้ ไม่กี่วันที่ผ่านมาเราเจอรังหมาป่า โชคดีที่ จางเทีย เลือกที่จะไปเหมืองคนเดียว ไม่ใช่แค่มันหาที่ตายแต่พระเจ้ายังให้โอกาสดีๆกับเราด้วย ครั้งนี้มันต้องตายแน่ สำหรับไม่กี่วันนี้ฉันจะแอบตามมันไปและดูนิสัยของมัน หลังจากนั้นเราก็จะได้ทำตามแผน ! ”
“ ไอ้เบอร์วิค นั่นด้วยที่ควรตายไปซะ ใครก็ตามที่มาขวางทางฉันก็ควรตายด้วย ! ” - เกรซ พูดขึ้นอย่างหงุดหงิด
“ ไอ้เบอร์วิค นั่นยังห่างจาก จางเทีย อีก ตั้งแต่ที่เราเข้ามาในหุบเขา มันได้ทำตัวอคติกับเรา ตอนนี้มันคือคนที่มีอำนาจและมีคนเข้าข้างกว่า 200 คน ไม่กี่วันที่ผ่านมาพวกนั้นได้ฝึกวิธีล่า ไม่ว่าเมื่อไหร่มักจะมีคนไปกับมันเยอะตลอด ซึ่งคงยากที่จะหาโอกาสฆ่ามันได้ ถ้าเราอยากจัดการมันจริงๆ เราต้องคิดหาทางอื่น ตามตารางการฝึกแล้วมันจะมีการแข่งกันระหว่างต่างโรงเรียน ถ้า เบอร์วิค อยากเด่นในการแข่งขันสุดท้ายล่ะก็ มันก็ต้องได้ตำแหน่งดีๆ เมื่อตอนนั้นมาถึงนายก็แค่หาโอกาสทำเป็นทำพลาดและทำให้มันได้รับบาดเจ็บร้ายแรงรึไม่ก็ฆ่ามันซะแต่... ” - ซูแฮร์ หยุดพูด
“ แต่อะไร ? ”
“ เบอร์วิค น่ะเป็นนักสู้ระดับ 1 แล้วและเขาไม่ได้อ่อนแอกว่านายเลย เขายังเก่งเรื่องซ่อนความแข็งแกร่งของตัวเองอีก ถ้านายสู้กับเขาจิงๆ เขาอาจจะหาทางหนีได้ ”
“ ไม่ได้อ่อนแอกว่าฉันมาก ? ” – มุมปากของ เกรซ ยิ้มออกมาอย่างเย็นชา เขามองไปที่สามคนในถ้ำ –
“ นายคิดว่ามีแต่คนอื่นรึไงที่พัฒนาขึ้นและซ่อนความแข็งแกร่งของตัวเองและฉันจะเป็นนักสู้ระดับ 2 ไปตลอดงั้นเหรอ ? ”
“ เกรซ นาย... ” - ชาร์ลอน แสดงสีหน้าแปลกใจออกมา
“ อย่างมากมันก็ใช้เวลาอีกแค่ 2 อาทิตย์ที่จะปลุกจุดชีพจรที่สองที่สันหลังขึ้นมา เมื่อทำแบบนั้นได้ฉันจะเป็นนักสู้ระดับ 3....” – ตาของ เกรซ ดูเหมือนจะเป็นประกายขึ้นมา –
“ ในการแข่งรอบสุดท้าย ฉันจะหาโอกาสฆ่า เบอร์วิค ในตอนที่ฉันเริ่มควบคุมโชคชะตาของตัวเอง พวกนายก็จะเริ่มควบคุมโชคชะตาตัวเองด้วยความช่วยเหลือของฉัน .... ”
พวกนี้ไม่ได้พูดเรื่อง จางเทีย อีก ก่อนหน้านี้ตอน จางเทีย ต่อต้านพวกเขาที่โรงเรียน ซูแฮร์ นั้นคิดแผนแก้แค้นกับ จางเทีย ที่จะใช้ในตอนฝึก หลังจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในวันนี้แล้วพวกเขาคิดว่าต้องแก้แค้น จางเทีย ให้ได้ มีไม่กี่คนคิดว่า จางเทีย จะกล้าเอาคืนแบบนี้ ในสายตาของพวกเขาแล้ว จางเทีย น่ะเป็นแค่คนไร้สมองที่กล้ามาต่อต้านพวกเขาและหาที่ตาย ส่วน เบอร์วิค นั้นคือคนที่เป็นภัยต่อ เกรซ ต่างหาก ที่โรงเรียนยังมีข่าวลือว่าครูนั้นคิดว่า เบอร์วิค ดีกว่า เกรซ เมื่อ เบอร์วิค เห็นโอกาสที่จะเด่นขึ้นมาในการฝึกนี้ เขาก็จะได้รับการแนะนำศึกษาต่อ แน่นอน เกรซ คงไม่อยากให้เรื่องแบบนั้นเกิดขึ้นแน่
……
ในตอนที่ จางเทีย กับตะกร้าอันน่าเกลียดของเขากลับไปที่กับดักที่เขาติดตั้งไว้ที่แม่น้ำ มันก็ตอนบ่ายแล้ว แสงเริ่มส่องเข้ามาในหุบเขาแห่งนี้ เมื่อเห็นว่ากับดักของเขายังจับเหยื่อไม่ได้เลย จางเทีย ก็ผิดหวังขึ้นมาเล็กน้อย
ในตอนที่เขากลับมา จางเทีย ได้เพ่งสมาธิดูว่ามีคนตามเขามารึเปล่า ตอนนั้นเขาทำท่าเดินเตร็ดเตร่ไปเรื่อย เมื่อเห็นว่าไม่มีใครตามเขามา เขาก็แอบเดินมาที่แม่น้ำนี่
ในตอนที่เขามาถึงที่ริบแม่น้ำ จางเทีย ก็เริ่มกังวลขึ้นมา ยังไงซะนี่ก็เป็นการพยายามครั้งแรกของเขา เขาเองก็ไม่แน่ใจว่าจะจับปลาได้
หลังจากสูดลมหายใจเข้าลึกๆแล้ว จางเทีย ก็เอากิ่งไม้ที่บังบนบ่อออก ฉากตรงหน้าเขาทำให้เขาแปลกใจทันที มีปลา 8 ตัวว่ายอยู่ในบ่อ 5 ตัวเป็นปลาคาร์ฟเขียวด้วย สามตัวนั้นมีขนาดยาวกว่าตะเกียบและน้ำหนักน่าจะอย่างน้อยก็ 2 กก. ตรงหลังของมันมีครีบสีทองซีดๆ เมื่อเห็นแบบนั้น จางเทีย ก็อดไม่ได้ที่จะตื่นเต้นขึ้นมาจริงๆ